a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Ο Ερντογάν απέτυχε με... θρίαμβο!



Αυτό σίγουρα δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά: να κερδίζει ένα κόμμα σε ελεύθερες εκλογές για τρίτη συνεχή φορά, να αυξάνει για τρίτη συνεχή φορά το ποσοστό του αντί να υφίσταται τη φυσιολογική φθορά που συνεπιφέρει η άσκηση της εξουσίας, να σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση με πενήντα βουλευτές πάνω από το όριο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, να παίρνει το 49,9% των ψήφων και παρ' όλα αυτά να αισθάνεται? πίκρα και απογοήτευση!
Αυτά τα εξωφρενικά πράγματα συνέβησαν όμως στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής στην Τουρκία!
Σάρωσε κυριολεκτικά το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: πήρε το 49,9% των ψήφων και 326 από τις 550 έδρες της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης - πενήντα περισσότερες από τις 276 που απαιτούνται για τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Αύξησε έτσι για τρίτη συνεχή φορά το ποσοστό του, καθώς το 2002 είχε πάρει μόλις 34,3% των ψήφων αλλά σχημάτισε κυβέρνηση ελέω ληστρικού εκλογικού συστήματος και πολιτικής συγκυρίας, καθώς μόνο? ένα (!!!) ακόμη κόμμα είχε κατορθώσει να περάσει το "όριο του αίσχους" του 10% που απαιτείται για να μπει ένα κόμμα στην τουρκική Βουλή, ενώ στις εκλογές του 2007 το ποσοστό του ΑΚΡ είχε ανεβεί στο 46,6% και τώρα σκαρφάλωσε στο 49,9%.
Μόλις 25,9% και 135 βουλευτές πήρε το δεύτερο κόμμα, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, πράγμα που άφησε παντελώς αδιάφορο τον Ερντογάν. Εκείνο όμως που γέμισε πίκρα τον Τούρκο πρωθυπουργό και τους οπαδούς του είναι ότι μπήκε και πάλι στην Εθνοσυνέλευση, όπως και το 2007, το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, το οποίο συνδέεται με τις φασιστικές συμμορίες δολοφόνων των Γκρίζων Λύκων.
Οι μηχανισμοί του φθίνοντος κεμαλικού κατεστημένου φρόντισαν και κατάφεραν να περάσει με άνεση το φράγμα του 10% συγκεντρώνοντας το 13% των ψήφων και παίρνοντας 53 βουλευτές. Η σταδιακή αποξένωση του Ερντογάν από τον κουρδικό πληθυσμό της Τουρκίας εξαιτίας της μη τήρησης των υποσχέσεων που είχε δώσει ο πρωθυπουργός προς τους Κούρδους οδήγησε στην εκλογή 36 ανεξάρτητων βουλευτών.
Ακόμη χειρότερα, το κόμμα του Ερντογάν πήρε τέσσερις μόλις έδρες λιγότερες από τις 330, τα τρία πέμπτα των εδρών δηλαδή που απαιτούνται για να μπορέσει να φτιάξει νέο Σύνταγμα, το οποίο σ' αυτή την περίπτωση (όταν έχει πάνω από 330 βουλευτές αλλά κάτω από 367) μπαίνει υποχρεωτικά σε δημοψήφισμα.
Η αποτυχία του Ερντογάν να πιάσει τις 367, ακόμη και τις 330 έδρες, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ενταφιασμό των σχεδίων αλλαγής του απεχθούς χουντικού Συντάγματος της Τουρκίας που έχει καταρτιστεί από το αιμοσταγές δικτατορικό καθεστώς του Εβρέν πριν από περίπου τριάντα χρόνια. Στους 36 ανεξάρτητους βουλευτές ο Ερντογάν μπορεί να βρει τους τέσσερις και πλέον απαραίτητους που θα συμφωνήσουν (ή θα εξαγοραστούν κάτι συνηθέστατο στην τουρκική πολιτική σκηνή) με την ιδέα και το κείμενο ενός νέου, σαφώς πιο δημοκρατικού Συντάγματος.
Το γεγονός ότι αυτό το Σύνταγμα θα υποβληθεί σε δημοψήφισμα είναι φυσικά πλεονέκτημα αφενός ως προς το περιεχόμενό του και αφετέρου ως προς τη λαϊκή νομιμοποίησή του. Ούτως ή άλλως ο Ερντογάν δεν φοβάται τα δημοψηφίσματα. Εχει ήδη κερδίσει με άνεση ένα κρίσιμο δημοψήφισμα μερικής αναθεώρησης του Συντάγματος το 2007, όταν το τότε ισχυρό κεμαλικό κατεστημένο αποπειράθηκε να οργανώσει δικαστικό πραξικόπημα για να εμποδίσει την εκλογή του Αμπντουλάχ Γκιουλ, συντρόφου του Ερντογάν, ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Οι πραξικοπηματίες συνετρίβησαν και μέσω του θριάμβου του Ερντογάν στο δημοψήφισμα.
Η νέα απόπειρα πολιτικοδικαστικού πραξικοπήματος το 2008, η αποκάλυψη της συνωμοσίας "Βαριοπούλα" των στρατιωτικών για ανατροπή του Ερντογάν και η υπόθεση Εργκενεκόν επέτρεψαν στον Τούρκο πρωθυπουργό να συλλάβει και να παραπέμψει σε δίκες εκατοντάδες στελέχη του κεμαλικού κατεστημένου, αποσαθρώνοντάς το σχεδόν ολοκληρωτικά. Τώρα πια έχει το πάνω χέρι στην τουρκική πολιτική.
"ΠΟΡΘΗΤΗΣ"
Ο "Σουλτάνος του Βοσπόρου"
ΔΙΑΛΥΜΕΝΗ παρέλαβε την Τουρκία το 2002 ο Ερντογάν στην οικονομία και τη μετέτρεψε σε... "τούρμπο"! Γύρω στις 8.000 δολάρια ήταν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Τουρκίας το 2002 και έχει εκτιναχθεί στις 14.000 δολάρια το 2010. Μόλις 36 δισεκατομμύρια δολάρια ήταν η αξία των τουρκικών εξαγωγών το 2002, στα 114 δισεκατομμύρια βρισκόταν το 2010, μετά από οκτώ χρόνια διακυβέρνησης του Ερντογάν. Υπερτριπλασιάστηκαν δηλαδή σε οκτώ χρόνια! Η ουσία είναι ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός αξιοποίησε την οικονομική άνθηση της χώρας για να αλλάξει ριζικά τους κοινωνικούς συσχετισμούς δυνάμεων. Βρίσκεται πλέον ένα μόλις βήμα πριν από την ολοκληρωτική κατάλυση των υπολειμμάτων του κεμαλικού καθεστώτος.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ !

Ο Ερντογάν απέτυχε με... θρίαμβο!



Αυτό σίγουρα δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά: να κερδίζει ένα κόμμα σε ελεύθερες εκλογές για τρίτη συνεχή φορά, να αυξάνει για τρίτη συνεχή φορά το ποσοστό του αντί να υφίσταται τη φυσιολογική φθορά που συνεπιφέρει η άσκηση της εξουσίας, να σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση με πενήντα βουλευτές πάνω από το όριο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, να παίρνει το 49,9% των ψήφων και παρ' όλα αυτά να αισθάνεται? πίκρα και απογοήτευση!
Αυτά τα εξωφρενικά πράγματα συνέβησαν όμως στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής στην Τουρκία!
Σάρωσε κυριολεκτικά το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: πήρε το 49,9% των ψήφων και 326 από τις 550 έδρες της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης - πενήντα περισσότερες από τις 276 που απαιτούνται για τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης. Αύξησε έτσι για τρίτη συνεχή φορά το ποσοστό του, καθώς το 2002 είχε πάρει μόλις 34,3% των ψήφων αλλά σχημάτισε κυβέρνηση ελέω ληστρικού εκλογικού συστήματος και πολιτικής συγκυρίας, καθώς μόνο? ένα (!!!) ακόμη κόμμα είχε κατορθώσει να περάσει το "όριο του αίσχους" του 10% που απαιτείται για να μπει ένα κόμμα στην τουρκική Βουλή, ενώ στις εκλογές του 2007 το ποσοστό του ΑΚΡ είχε ανεβεί στο 46,6% και τώρα σκαρφάλωσε στο 49,9%.
Μόλις 25,9% και 135 βουλευτές πήρε το δεύτερο κόμμα, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, πράγμα που άφησε παντελώς αδιάφορο τον Ερντογάν. Εκείνο όμως που γέμισε πίκρα τον Τούρκο πρωθυπουργό και τους οπαδούς του είναι ότι μπήκε και πάλι στην Εθνοσυνέλευση, όπως και το 2007, το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, το οποίο συνδέεται με τις φασιστικές συμμορίες δολοφόνων των Γκρίζων Λύκων.
Οι μηχανισμοί του φθίνοντος κεμαλικού κατεστημένου φρόντισαν και κατάφεραν να περάσει με άνεση το φράγμα του 10% συγκεντρώνοντας το 13% των ψήφων και παίρνοντας 53 βουλευτές. Η σταδιακή αποξένωση του Ερντογάν από τον κουρδικό πληθυσμό της Τουρκίας εξαιτίας της μη τήρησης των υποσχέσεων που είχε δώσει ο πρωθυπουργός προς τους Κούρδους οδήγησε στην εκλογή 36 ανεξάρτητων βουλευτών.
Ακόμη χειρότερα, το κόμμα του Ερντογάν πήρε τέσσερις μόλις έδρες λιγότερες από τις 330, τα τρία πέμπτα των εδρών δηλαδή που απαιτούνται για να μπορέσει να φτιάξει νέο Σύνταγμα, το οποίο σ' αυτή την περίπτωση (όταν έχει πάνω από 330 βουλευτές αλλά κάτω από 367) μπαίνει υποχρεωτικά σε δημοψήφισμα.
Η αποτυχία του Ερντογάν να πιάσει τις 367, ακόμη και τις 330 έδρες, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ενταφιασμό των σχεδίων αλλαγής του απεχθούς χουντικού Συντάγματος της Τουρκίας που έχει καταρτιστεί από το αιμοσταγές δικτατορικό καθεστώς του Εβρέν πριν από περίπου τριάντα χρόνια. Στους 36 ανεξάρτητους βουλευτές ο Ερντογάν μπορεί να βρει τους τέσσερις και πλέον απαραίτητους που θα συμφωνήσουν (ή θα εξαγοραστούν κάτι συνηθέστατο στην τουρκική πολιτική σκηνή) με την ιδέα και το κείμενο ενός νέου, σαφώς πιο δημοκρατικού Συντάγματος.
Το γεγονός ότι αυτό το Σύνταγμα θα υποβληθεί σε δημοψήφισμα είναι φυσικά πλεονέκτημα αφενός ως προς το περιεχόμενό του και αφετέρου ως προς τη λαϊκή νομιμοποίησή του. Ούτως ή άλλως ο Ερντογάν δεν φοβάται τα δημοψηφίσματα. Εχει ήδη κερδίσει με άνεση ένα κρίσιμο δημοψήφισμα μερικής αναθεώρησης του Συντάγματος το 2007, όταν το τότε ισχυρό κεμαλικό κατεστημένο αποπειράθηκε να οργανώσει δικαστικό πραξικόπημα για να εμποδίσει την εκλογή του Αμπντουλάχ Γκιουλ, συντρόφου του Ερντογάν, ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Οι πραξικοπηματίες συνετρίβησαν και μέσω του θριάμβου του Ερντογάν στο δημοψήφισμα.
Η νέα απόπειρα πολιτικοδικαστικού πραξικοπήματος το 2008, η αποκάλυψη της συνωμοσίας "Βαριοπούλα" των στρατιωτικών για ανατροπή του Ερντογάν και η υπόθεση Εργκενεκόν επέτρεψαν στον Τούρκο πρωθυπουργό να συλλάβει και να παραπέμψει σε δίκες εκατοντάδες στελέχη του κεμαλικού κατεστημένου, αποσαθρώνοντάς το σχεδόν ολοκληρωτικά. Τώρα πια έχει το πάνω χέρι στην τουρκική πολιτική.
"ΠΟΡΘΗΤΗΣ"
Ο "Σουλτάνος του Βοσπόρου"
ΔΙΑΛΥΜΕΝΗ παρέλαβε την Τουρκία το 2002 ο Ερντογάν στην οικονομία και τη μετέτρεψε σε... "τούρμπο"! Γύρω στις 8.000 δολάρια ήταν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Τουρκίας το 2002 και έχει εκτιναχθεί στις 14.000 δολάρια το 2010. Μόλις 36 δισεκατομμύρια δολάρια ήταν η αξία των τουρκικών εξαγωγών το 2002, στα 114 δισεκατομμύρια βρισκόταν το 2010, μετά από οκτώ χρόνια διακυβέρνησης του Ερντογάν. Υπερτριπλασιάστηκαν δηλαδή σε οκτώ χρόνια! Η ουσία είναι ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός αξιοποίησε την οικονομική άνθηση της χώρας για να αλλάξει ριζικά τους κοινωνικούς συσχετισμούς δυνάμεων. Βρίσκεται πλέον ένα μόλις βήμα πριν από την ολοκληρωτική κατάλυση των υπολειμμάτων του κεμαλικού καθεστώτος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου