Εάν δεν είχα την τιμή, να ζήσω την ημέρα της 29ης Ιουνίου μαζί με τους άλλους συμπολίτες μου, που θα παραμείνουν άγνωστοι για εμένα, αλλά πολύ γνωστοί στην μνήμη της καρδιάς μου, όπως ο σκύλος που καταγράφει τις μυρωδιές στην μνήμη και δεν τις ξεχνά ποτέ, δεν θα μπορούσα να γράψω αυτές τις λίγες αράδες. Ξέρετε, όταν κάποιος έχει περάσει στιγμές αγωνίας και κατατρεγμού, έχοντας ιδίαν αντίληψη του τι ακριβώς προσπαθεί να εξηγήσει κάποιος, δεν έχει σημασία αν ήταν στο ίδιο σημείο, γιατί απλά ήταν σε ένα άλλο σχετικά αντίστοιχο. Οπότε η κατανόηση, πέραν της εξιστόρησις, μετατρέπεται αυτόματα σε εικόνες, θύμισες, που ξεπηδούν και πλημμυρίζουν την συναισθηματική κοιλάδα . Τυχαία λίγο νωρίτερα, γνώρισα μέσω του γυαλιού τον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο, στο ALTER στην εκπομπή ¨ όταν υπάρχουν άνθρωποι " Ένα νεαρό άτομο, που στην αρχή ακόμα της καριέρας του, του συνέβη το μοιραίο, να χάσει ολοκληρωτικά την ακοή του, προσπαθώντας να κάνει την δουλειά που επέλεξε στην ζωή του !. 'Ομως ένας άλλος επαγγελματίας, μεγαλύτερης πρακτικής ισχύος στον συγκεκριμένο χωρόχρονο, έγινε το εμπόδιο στον δικό του δρόμο ! Ευτυχώς που τον στηρίζουν , όπως δήλωσε η ΕΣΗΕΑ και άλλα σωματεία, που δεν γνωρίζω ούτε θυμάμαι τα αρχικά τους. Μια σχετικά δυνατή άθελα της ηχηρή φωνή (λόγω έλλειψης ακοής), που εξιστορούσε το συμβάν της δικής του περιπέτειας, με πόνο ψυχής αλλά ήρεμης διάθεσης. Το πόσο δεν τον υπολόγισε κανείς, παρ΄ όλο που κρατούσε διαπιστευτήρια και πάσο είτε για να προστατέψει την παρουσία του είτε για να περάσει στο ιατρείο της πλατείας, πράγμα που δεν έγινε δεκτό ! Εξέφρασε πως είχε ζήσει επίσης δύσκολες καταστάσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία και άλλες χώρες, αλλά πουθενά δεν αντιμετώπισε τέτοια μεταχείριση ! Σήμερα, μετά την περιπέτεια , προσπαθεί να προσαρμοστεί στην νέα φάση της ζωής του, που τόσο τον πληγώνει, αφού δεν θα μπορεί να ακούσει ξανά ποτέ τους ήχους που άκουγε πριν, ακόμα και εάν καταφέρει να κάνει μεταμόσχευση κοχλίων ! Πως να το πω, αλλά βάζοντας τον εαυτόν μου στην θέση του, αφού μόνον κατ΄ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να κατανοούμε μέρος ενός άλλου όλου , βγήκαν αυτές οι αράδες. Ξέρετε, μπορεί να ακούγεται συναισθηματικό, θυμικό ή θυμοειδές ! ¨Ομως το θυμικό δεν είναι άχρηστο, όταν δεν υπερβάλει και χρησιμοποιείται ως εργαλείο, μάθησης, εμπειρίας και διαπίστωσης , με την βοήθεια του επιθυμητικού και πρωτίστως του λογιστικού . Γιατί το λέω αυτό ! Γιατί ακόμα ένα γνωστό συμβάν έγινε και σε έναν αστυνομικό που κόπηκαν τα δάκτυλά του (ευτυχώς βρέθηκαν), χώρια τους 600 τραυματίες πολίτες, που δεν πρέπει να ξεχνούμε ! ¨Ετσι προτάσσοντας το λογιστικόν, έχουμε : - όπως πιο πάνω ανέφερα , δύο επαγγέλματα ήλθαν σε σύγκρουση, λόγω της διαφορετικής υφής των καθηκόντων τους, σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Με τίποτα δεν έχω σκοπό στην παρούσα φάση να εμπλακώ, στον υπερβάλλοντα ζήλο του ενός και τα τοιαύτα, γιατί θα χαθεί η ουσία. Και η ουσία είναι, πως βρέθηκαν 2 άνθρωποι , που τίποτα δεν είχαν να χωρίσουν κατά τα άλλα μεταξύ τους, αντιμέτωποι ! Που ίσως κάτω από διαφορετικές συνθήκες γνωριμίας, να μπορούσαν να είχαν βρει κοινά ενωτικά σημεία αναφοράς ! Άρα πέραν του επαγγελματισμού, βρέθηκαν αντιμέτωποι για λογαριασμό τρίτων τυχαία στο ίδιο σημείο ! - η ατυχία του ένστολου, που τον έφερε αντιμέτωπο με την πραγματικότητα, που η πραγματικότητα έγινε δική του μοιραία ιστορία και όχι κάποιου άλλου ! Μια ιστορία που στα χέρια του χαράχτηκε, η αξία της στιγμής και ό,τι σημαίνει αυτό για τον ίδιο σήμερα ! Γιατί όταν συμβαίνει κάτι στην ζωή μας, ο νους θέλοντας και μη , κάνει τον δικόν του απολογισμό . Η αξία της στιγμής για τον κάθε θύμα άνδρα, μπορεί να διαφέρει επιφανειακά, αλλά στην βάση της παραμένει πάντα ίδια. Και η αξία μέσω του λογιστικού, έχει να κάνει με το επιθυμητικόν της ψυχής.Αφού καμία ψυχή, ασχέτως επαγγέλματος δεν θα αποζητούσε, αυτά που απολαμβάνει σήμερα, βάσει των εξωτερικών επιρροών και αναγκών ! Υπάρχει βέβαια πάντα η ψυχρή λογική που λέει : τα του επαγγέλματος ! Μια λογική όμως που έχει να κάνει με την αγκύλωση του τρόπου ζωής μιας κοινωνίας. Μιας λογικής που έρχεται αργότερα, όταν η μνήμη έχει σκεπαστεί με σκόνη και διακοσμηθεί, είτε με εύφημες μνείες είτε με προαγωγές, είτε δεν ξέρω με τι άλλο. Οι στιγμές όμως πρέπει να ζυγίζονται την στιγμή που καίγονται ακόμα τα κάρβουνα στη φωτιά. Ακριβώς εκεί που πρέπει να συγκλίνουν τα μερίδια της ψυχής, προσπαθώντας να βρουν το εσωτερικό επιθυμητικό και όχι ένα ψεύτικο εξωτερικό, καλά γαρνιρισμένο. Γιατί καλοί μου φίλοι, θα μπορούσα απλά να έλεγα, πως ίσως κάποια άλλη στιγμή, να ήμασταν όλοι μαζί στην ίδια πλευρά και όχι σήμερα μοιρασμένοι σε θύματα και θύτες ! Και αυτό μπορεί να συμβεί, αν κατανοηθεί ποιό είναι το ουσιαστικά επιθυμητικό της ψυχής μας ! Γιατί αυτό που θέλει η ψυχή, είναι διάφορο του θυμικού ! Ασπασία ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΚΥΠΡΑΙΟΥ ! ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΦΥΛΑΚΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ !

Εάν δεν είχα την τιμή, να ζήσω την ημέρα της 29ης Ιουνίου μαζί με τους άλλους συμπολίτες μου, που θα παραμείνουν άγνωστοι για εμένα, αλλά πολύ γνωστοί στην μνήμη της καρδιάς μου, όπως ο σκύλος που καταγράφει τις μυρωδιές στην μνήμη και δεν τις ξεχνά ποτέ, δεν θα μπορούσα να γράψω αυτές τις λίγες αράδες.  

Ξέρετε, όταν κάποιος έχει περάσει στιγμές αγωνίας και κατατρεγμού, έχοντας ιδίαν αντίληψη του τι ακριβώς προσπαθεί να εξηγήσει κάποιος, δεν έχει σημασία αν ήταν στο ίδιο σημείο, γιατί απλά ήταν σε ένα άλλο  σχετικά αντίστοιχο.  Οπότε η κατανόηση, πέραν της εξιστόρησις, μετατρέπεται αυτόματα σε εικόνες, θύμισες, που ξεπηδούν και πλημμυρίζουν την συναισθηματική κοιλάδα .  

Τυχαία λίγο νωρίτερα, γνώρισα μέσω του γυαλιού τον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο, στο ALTER στην εκπομπή ¨ όταν υπάρχουν άνθρωποι "   Ένα νεαρό άτομο, που στην αρχή ακόμα της καριέρας του, του συνέβη το μοιραίο, να χάσει ολοκληρωτικά την ακοή του, προσπαθώντας να κάνει την δουλειά που επέλεξε στην ζωή του !.  'Ομως ένας άλλος επαγγελματίας, μεγαλύτερης πρακτικής ισχύος στον συγκεκριμένο χωρόχρονο, έγινε το εμπόδιο στον δικό του δρόμο !  

Ευτυχώς που τον στηρίζουν , όπως δήλωσε η ΕΣΗΕΑ και άλλα σωματεία, που δεν γνωρίζω ούτε θυμάμαι τα αρχικά τους.

Μια σχετικά δυνατή άθελα της ηχηρή φωνή (λόγω έλλειψης ακοής),  που εξιστορούσε το συμβάν της δικής του περιπέτειας,  με πόνο ψυχής αλλά ήρεμης διάθεσης.  Το πόσο δεν τον υπολόγισε κανείς, παρ΄ όλο που κρατούσε διαπιστευτήρια και πάσο είτε για να προστατέψει την παρουσία του είτε για να περάσει στο ιατρείο της πλατείας, πράγμα που δεν έγινε δεκτό !  

Εξέφρασε πως είχε ζήσει επίσης δύσκολες καταστάσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία και άλλες χώρες,  αλλά πουθενά δεν αντιμετώπισε τέτοια μεταχείριση !  

Σήμερα, μετά την περιπέτεια , προσπαθεί να προσαρμοστεί στην νέα φάση της ζωής του, που τόσο τον πληγώνει, αφού δεν θα μπορεί να ακούσει ξανά ποτέ τους ήχους που άκουγε πριν, ακόμα και εάν καταφέρει να κάνει μεταμόσχευση κοχλίων !  

Πως να το πω, αλλά βάζοντας τον εαυτόν μου στην θέση του, αφού μόνον κατ΄ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να κατανοούμε μέρος ενός άλλου όλου , βγήκαν αυτές οι αράδες.

Ξέρετε, μπορεί να ακούγεται συναισθηματικό, θυμικό ή θυμοειδές !  ¨Ομως το θυμικό δεν είναι άχρηστο, όταν δεν υπερβάλει και χρησιμοποιείται ως εργαλείο, μάθησης, εμπειρίας και διαπίστωσης , με την βοήθεια του επιθυμητικού και πρωτίστως του λογιστικού . 

Γιατί το λέω αυτό !  Γιατί ακόμα ένα γνωστό συμβάν έγινε και σε έναν αστυνομικό που κόπηκαν τα δάκτυλά του (ευτυχώς βρέθηκαν), χώρια τους 600 τραυματίες πολίτες, που δεν πρέπει να ξεχνούμε !

¨Ετσι προτάσσοντας το λογιστικόν, έχουμε :

- όπως πιο πάνω ανέφερα , δύο επαγγέλματα ήλθαν σε σύγκρουση, λόγω της διαφορετικής υφής των καθηκόντων τους, σε μια συγκεκριμένη στιγμή.    Με τίποτα δεν έχω σκοπό στην παρούσα φάση να εμπλακώ, στον υπερβάλλοντα ζήλο του ενός και τα τοιαύτα, γιατί θα χαθεί η ουσία.  
Και η ουσία είναι, πως βρέθηκαν 2 άνθρωποι , που τίποτα δεν είχαν να χωρίσουν κατά τα άλλα μεταξύ τους,  αντιμέτωποι  !
Που ίσως κάτω από διαφορετικές συνθήκες γνωριμίας, να μπορούσαν να είχαν βρει κοινά ενωτικά σημεία αναφοράς !
Άρα πέραν του επαγγελματισμού, βρέθηκαν αντιμέτωποι για λογαριασμό τρίτων τυχαία στο ίδιο σημείο !

- η ατυχία του ένστολου, που τον έφερε αντιμέτωπο με την πραγματικότητα, που η πραγματικότητα έγινε δική του μοιραία ιστορία και όχι κάποιου άλλου !  Μια ιστορία που στα χέρια του χαράχτηκε, η αξία της στιγμής και ό,τι σημαίνει αυτό για τον ίδιο σήμερα !  Γιατί όταν συμβαίνει κάτι στην ζωή μας, ο νους θέλοντας και μη , κάνει τον δικόν του απολογισμό . 

Η αξία της στιγμής για τον κάθε θύμα άνδρα, μπορεί να διαφέρει επιφανειακά, αλλά στην βάση της παραμένει πάντα ίδια.  Και η αξία μέσω του λογιστικού, έχει να κάνει με το επιθυμητικόν της ψυχής.

Αφού καμία ψυχή, ασχέτως επαγγέλματος δεν θα αποζητούσε, αυτά που απολαμβάνει σήμερα, βάσει των εξωτερικών επιρροών και αναγκών !

Υπάρχει βέβαια πάντα η ψυχρή λογική που λέει : τα του επαγγέλματος !  Μια λογική όμως που έχει να κάνει με την αγκύλωση του τρόπου ζωής μιας κοινωνίας.  
Μιας λογικής που έρχεται αργότερα, όταν η μνήμη έχει σκεπαστεί με σκόνη και διακοσμηθεί, είτε με εύφημες μνείες είτε με προαγωγές, είτε δεν ξέρω με τι άλλο.

Οι στιγμές όμως πρέπει να ζυγίζονται την στιγμή που καίγονται ακόμα τα κάρβουνα στη φωτιά.  Ακριβώς εκεί που πρέπει να συγκλίνουν τα μερίδια της ψυχής, προσπαθώντας να βρουν το εσωτερικό επιθυμητικό και όχι ένα ψεύτικο εξωτερικό, καλά γαρνιρισμένο.

Γιατί καλοί μου φίλοι, θα μπορούσα απλά να έλεγα, πως ίσως κάποια άλλη στιγμή, να ήμασταν όλοι μαζί στην ίδια πλευρά και όχι σήμερα μοιρασμένοι σε θύματα και θύτες ! 
Και αυτό μπορεί να συμβεί, αν κατανοηθεί ποιό είναι το ουσιαστικά επιθυμητικό της ψυχής μας !  Γιατί αυτό που θέλει η ψυχή, είναι διάφορο του θυμικού !


Ασπασία