Είπα να ακούσω κάποια στιγμή λίγη μουσική, σταματώντας το διάβασμα και πέφτω επάνω στα λεγόμενα περί των παρελάσεων γεγονότων. Φυσικά οι απόψεις των θεσμικών, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική, γιατί "άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει", λέει η λαϊκή παροιμία ! Όπως επίσης και κάθε αρχηγός κόμματος, τουλάχιστον των κυβερνώντων, δεν του αρέσει να του χαλάν την όψη του θεσμού του, γιατί εκεί ακριβώς στηρίζει την δική του νομιμότητα και ύπαρξη στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να δούμε τι είναι θεσμός.
Στην επιστημονική του έννοια, ορίζεται το σύνολο των σταθερών και τυποποιημένων τρόπων δράσης – ατομικής και κοινωνικής – που ανταποκρίνονται στους αντίστοιχους κοινωνικούς ρόλους που αναθέτει μια κοινωνία σε κάθε μέλος της. Θεσμός είναι πιο απλά, ένα σύνολο απόπράξεις , ιδέες , κανόνες συμπεριφοράς που τα άτομα μιας κοινωνίας θέσπισαν για τον εαυτό τους.
Ο θεσμός δεν είναι το ίδιο με το έθιμο. Τα ήθη και τα έθιμα λοιπόν δημιουργούνται σύμφωνα με τα συμφέροντα του συνόλου και μπορούν να μετατραπούν σε θεσμούς.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ένας θεσμός δεν μπορεί να έχει και αρνητικούς ρόλους. Πότε συμβαίνει αυτό ; Όταν ο θεσμός καταλύει την ατομικότητα ή δημιουργεί αισθήματα καταπίεσης και εκμαυλισμού αυτού του οποίου υποτίθεται πως αντιπροσωπεύει.
Θεσμός μπορεί να θεωρηθεί ή να βαπτιστεί το οτιδήποτε. Θεσμός είναι και ο Ασαντ, θεσμός ήταν και ο Χίτλερ, θεσμός ήταν και η Δημοκρατία της Αθήνας, θεσμός ήταν και το καθεστώς των τυράννων, για όσο τουλάχιστον διαρκούσαν
Άρα πρέπει να ξέρουν αυτοί που μιλούν για θεσμούς και που τους έχουν επιδοθεί αυτοί οι ρόλοι, αν τους εκπροσωπούν τελικά σύμφωνα με τις έννοιες των εντολοδόχων τους. Αυτοί οι θεσμοί, πηγάζουν από το ίδιο το πλήθος που τους έχει επιβάλει, με τους αγώνες του, με τις προσπάθειές του, με την ιστορία του. Ειδάλλως μια ομάδα, κάλλιστα μπορεί ακόμα και αν βρεθεί σε θεσμικές θέσεις , να τις ανατρέψει. Δεν σημαίνει απαραίτητα ένας θεσμικός ότι εκπροσωπεί θεσμούς πάντα, έστω και αν κατέχει τους τίτλους. Γιατί πίσω από τους τίτλους και τις έννοιες τους, μπορεί το κάθε ισορροπημένο ή μη ισορροπημένο μυαλό να τους χρησιμοποιήσει ανάλογα.
Παράδειγμα, θεσμός θεωρείται και η οικογένεια, όμως είναι ένας θεσμός που έχει αλλοτριωθεί, μπορώ να πω όσο και όλοι οι υπόλοιποι. Η θρησκεία είναι ένας θεσμός, επίσης έχει αλλοτριωθεί τα μέγιστα. Δεν τοποθετούμε στο τι πιστεύω περί οικογένειας ή θρησκείας, όμως δεν παύουν να είναι θεσμοί που οι σύγχρονοι κάνουν ότι μπορούν για να τους γκρεμίσουν. Το κράτος είναι θεσμός με τα ήθη και τα έθιμά του, με την ιστορία του, όμως και αυτά έχουν παντελώς παραγκωνιστεί. Δεν βλέπω όμως σήμερα αυτούς τους ένθερμους υποστηρικτές των θεσμών, να παραπονούνται για αυτούς τους καταλυμένους θεσμούς ! Μόνον στο κομμάτι που τους αφορά !
Βγαίνουν και μιλούν διάφοροι, για αμαύρωση των θεσμών !
Ποιών ακριβώς θεσμών εννοούμε ; Ποιανού γιορτή είναι αυτή ; Των κομμάτων ή των πολιτών ;
Αν είναι των πολιτών, τότε μπορούν να το γιορτάσουν όπως ακριβώς θέλουν. Άν γιορτάζουν το ΟΧΙ, έ ένα νέο ΟΧΙ θέλουν να εκφράσουν σήμερα.
Ναι ναι, θα πείτε ήταν ανάγκη να το κάνουν σήμερα ;
Όποτε μπορούν και τους δίνεται η δυνατότητα . Αυτό σημαίνει θεσμός. Όταν ο εντολέας αισθάνεται πως καταπατούνται οι θεσμοί που ο ίδιος έχει κατακτήσει και όχι αυτός που τυχαία βρίσκεται την συγκεκριμένη στιγμή σε συγκεκριμένη θεσμική θέση.
Αν φαντάζει σε κάποιους ως πρωτοφανές γεγονός, η ακύρωση της παρέλασης της Θεσσαλονίκης και το εκφράζει με έκπληξη ή θα είναι αρριανός ή θα στρουθοκαμιλίζει, νομίζοντας πως το φέτος είναι όμοιο με το πριν δύο χρόνια ! Μίλησαν για τον πρόεδρο, γεννημένος 4 Ιουνίου 1929.
Αν ο πρόεδρος θέλει να υποστηρίζει ως είθισται το θεσμικό του ρόλο, τότε θα πρέπει και να τον τηρεί. Γιατί είμαι σίγουρη, πως κάλλιστα γνωρίζει τον παλμό της κοινωνίας και δεν θα πρέπει να κρύβεται μαζί με ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους, πίσω από τίτλους, γιατί το μόνον επικριτικό επιχείρημα που έχω ακούει είναι οι θεσμικοί τους τίτλοι και όχι η ουσία.
Είμαι επίσης σίγουρη πως θα έχει φτάσει στα αυτιά του προέδρου, η επιθυμία του κόσμου να παραιτηθεί, ώστε να δώσει την δυνατότητα να αλλάξει η πολιτική και να δοθεί ένα διέξοδο, αφού το κυβερνών κόμμα κωφεύει. Που να τολμήσει όμως να το κάνει. Σαν να λέμε, πως αν τυχόν είχε σπίθα να κινήσει κάτι, δεν έχει την δύναμη ή εφ' όσον έχει εκλεγεί από τα κυβερνώντα κόμματα, με τι πρόσωπο θα τους ρίξει ; Αυτός είναι λοιπόν ο θεσμός ; τέτοια έννοια έχει ο θεσμός ;
Να εμποδίζεται ο θεσμός να λειτουργήσει, επειδή έχει εξαρτηθεί από τους ψηφοφόρους του στην βουλή ; Αν υποθέσουμε πως δεν έμπαινε στον κόπο να πάει, η παρέλαση δεν θα συνεχιζόταν με ειρηνικούς τόνους ; Φυσικά Ναι. Άρα λοιπόν, ή αντιδραστική έκφραση του κόσμου δεν είναι στους θεσμούς, αλλά στα πρόσωπα που τους εκπροσωπούν. Τα έβαλαν με τον Παπουτσή και άκουγα να παραιτηθεί ! Τι ακριβώς εννοούσαν και για ποιό λόγο να παραιτηθεί ο συγκεκριμένος για το συγκεκριμένο ; Τι ήθελαν δηλαδή, να γίνει παρέλαση με ΜΑΤ ή με euroarmy ας πούμε ; Δεν καταλαβαίνω αυτές τις απόψεις. Τόσα σκέφτονται, τόσα λένε. Η γενική πολιτική δεν είναι αποδεκτή και αφορά όλους και όχι μεμονωμένα άτομα.
Είμαι καθόλα επίσης πεπεισμένη, πως τα κόκαλα που τιμούμε σήμερα όλοι μας, όπως εγώ του πατέρα μου, αυτό ακριβώς θα ήθελαν από τον λαό. Γιατί αυτοί δεν άφησαν να υποδουλωθεί η χώρα τους αφού θυσιάστηκαν ! Αντίθετα τίμησαν τους νεκρούς σωστότερα, από τις απλές καθιερωμένες φιέστες. Ίσως για πρώτη φορά να πήραν την ουσία που είχαν χάσει, από εμάς που τις είχαμε απαξιώσει ως άνοστες θεσμικές πράξεις. Σήμερα μπορώ να πω πως τιμήθηκε ο θεσμός περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά. Γιατί ο θεσμός δεν ορίζεται από λέξεις, αλλά από τις πράξεις που τον καθιερώνουν ως θεσμό ! Άρα ένας θεσμός δεν μπορεί να τιμηθεί απλώς με ένα παλαιό ΟΧΙ μόνον, αλλά με ένα σημερινό ΟΧΙ που απαιτείται, από τον ίδιο τον λαό και όχι τους συμπτωματικούς της εκάστοτε εποχής εκπροσώπους.
Κατηγορούν ομάδες, είτε χρυσαυγίτες είτε αριστεριστές. Μπορεί να είναι και έτσι. Βλέπουμε όμως, πως ο κόσμος ανταποκρίθηκε μαζικά και καθημερινά αυθορμήτως ανταποκρίνεται όπου τους βρει μπροστά του.
Μπορούν να μιλούν οι εκπρόσωποι των θεσμών, όταν οι θεσμικοί σέβονται τους ρόλους τους, αντί να τους παρατάσσουν ως ασπίδες "είμαι θεσμικός και μην με προσβάλλετε" , από την στιγμή που οι ίδιοι προσβάλλουν τους ρόλους τους και την θέση που τους έχει δοθεί από τον κόσμο ! Τον κόσμο για τον οποίο άκουσα την λέξη "όχλος" Ναι, μόνον που αυτός ο όχλος καθορίζει τους αντιπροσώπους των θεσμών, αυτός ο όχλος είναι που πολεμά για το συμφέρον της πατρίδας του και των δικών του, αυτός ο όχλος είναι που καλείται κάθε φορά να αναλάβει τα δύσκολα, παρά τα εύκολα ! Γιατί απλά κάποιοι, άλλοτε τον αποκαλούν όχλο και άλλοτε Λαό ! Αυτός ο όχλος είναι που καλείται μπροστά στις κάλπες να πάρει αποφάσεις. Γιατί αυτοί που τον καλούν να πάρει αποφάσεις, είναι οι ίδιοι που τον μετουσίωσαν σε όχλο, από λαό !
¨Οταν ένας θεσμός σέβεται τον ρόλο του και όχι την λέξη σκέτη, χωρίς το νόημα της , πρέπει να λειτουργεί ανάλογα, όχι να καλύπτεται πίσω από μια απλή χρήση λέξης.
Και ας μην μιλούν μερικοί για το έπος του '40, γιατί όλοι οι ¨Ελληνες μαζί φώναζαν Αέρα στα ράχες των βουνών. Ούτε αντιλήφθηκα από τις εικόνες το πλήθος του κόσμου να δείχνει άλλη άποψη, ούτε διάφορη αίσθηση για τις αντιδράσεις !
Μιλούν για Δημοκρατία. Που την βλέπουν την Δημοκρατία ; Στο "μαζί τα φάγαμε" , "οι τεμπέληδες ", "οι αντιπαραγωγικοί" ή ότι "δεν υπάρχει λαός σήμερα" ; Αν τους ενοχλεί τόσο όταν τους τα προσάπτουν, τι να πει ο κόσμος όταν του έχουν προσάψει τα πολύ χειρότερα ;
Πήγαν ή έκαναν κανέναν πόλεμο από τους περισσότερους σημερινούς θεσμικούς ; Κανείς, πολυθρόνες και σαλόνια με παχιά καρπέτα μόνον γνωρίζουν . Δεν γνώρισαν τα χιονισμένα βουνά της Πίνδου. Δεν πολέμησαν αυτοί, ούτε είπαν αυτοί το ΟΧΙ. Οι σημερινοί είπαν ΝΑΙ. Ποιόν λοιπόν θεσμό να σεβαστεί κανείς, όταν ο ίδιος ο θεσμός αυτοκαταργεί την έννοιά του;
Ακούω πως ίσως ο τρόπος αντίδρασης, να χάνει την αξία της με αυτήν την μορφή ενεργειών. Φυσικά ό,τι θέλει μπορεί να πει ο καθένας. Άμα όμως έχουν μειώσει την αξία της ζωής μου, των δικαιωμάτων μου, το μέλλον μου και των παιδιών μας, όταν με έχουν κάνει υπόδουλο ή εξαρτώμενο με τις πολιτικές και τις ίντριγκες, για ποιό θεσμό μιλάμε ;
Νομίζω πως όσα όρια οφείλει να τηρεί η κοινωνία έναντι των θεσμών, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο οφείλει να τηρεί ο ίδιος ο θεσμός. Φυσικά δεν σημαίνει πως οι θεσμοί δεν μεταβάλλονται. Φυσικά και μεταβάλλονται. Όσο επίσης είναι σίγουρο, πως κάποιοι βρίσκουν τρύπες ή τρόπους σε συγκεκριμένες συγκυρίες να τους εκμεταλλευτούν και το χειρότερο, χρησιμοποιώντας πάλι λέξεις, όπως Δημοκρατία. Προσωπικά δεν αναφέρομαι ούτε σε Συριζέικη θεσμοθέτηση, ούτε σε κομμουνιστική θεσμοθέτηση, ούτε σε απολυταρχική θεσμοθέτηση, αλλά σε μία και μοναδική. Αυτή που έχει τα κότσια να εκφράσει και να αντιπροσωπεύσει την μεγαλύτερη μερίδα του λαού, προερχόμενη από τον λαό και που θα αποδίδει ΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και όχι τα μικρο- κομματικά συμφέροντα του καθενός ή των ξένων δυνάμεων εντολές, εκμεταλλευόμενη, λέξεις που ορίζουν τους υπάρχοντες θεσμούς.
Σήμερα αυτόν που τον αποκαλούν όχλο, απέδειξε πως δεν έχει μετατρσπεί σε μία μηχανοποιημένη μάζα, λόγω της σύγχρονης τεχνολογίας. Απέδειξε την συλλογική σκέψη από την οποία εδράζουν οι θεσμοί. Σήμερα αυτός ο όχλος, απέδειξε πως είναι παραδοσιακός και όχι εκμοντερνισμένος, έδειξε πως έχει κοινούς στόχους, σκοπούς και οράματα, ενωμένος με τον διπλανό του, χωρίς να τον νοιάζει το ποιός είναι ! Απέδειξε τον κοινωνικό προσανατολισμό και όχι τον ατομικισμό, που εξέφρασε ο κάθε ατομικός θεσμικός.
Όσο ο πολιτικός λόγος κρατά τον ίδιο και απαράλακτο ξύλινο λόγο, μη σεβόμενος τα δικαιώματα του πολίτη, τόσο καλό προσφέρει στην κοινωνία και την ενδυναμώνει. Όσο γαι τα ξένα ΜΜΕ, το καλλίτερο. Δεν κοιμόμαστε και προστατεύουμε εμείς αυτά που άλλοι θέλουν να απαλείψουν !
Σε τι νόμο πιστεύουν : δείρε με αγά μου να αγιάσω !
Σε τι νόμο πιστεύουν : δείρε με αγά μου να αγιάσω !
¨Οπως το ράσο δεν κάνει τον παπά, έτσι και ο θεσμικός δεν κάνει απαραίτητα τον θεσμό !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου