Ο Άγγλος Τόμας
Χόμπς υπήρξε αρχικά δάσκαλος στο
Devonsire, με μεγάλο ενδιαφέρον
για τα μαθηματικά και την φυσική. Έζησε
σε ταραγμένες εποχές που επηρέασαν την
ιδεολογία του και τις φιλοσοφικές του
θεωρίες. Γνώρισε τον Φραγκίσκο Βάκωνα
και τον Γαλιλαίο, που τον προέτρεψε οι
ιδέες του να μετατραπούν σε ένα σύστημα
κοινωνικής φιλοσοφίας. Στα 1960 εγκαθίσταται
στο Παρίσι, όπου και συνάντησε τον
Καρτέσιο δεχόμενος την επιρροή των
φιλελευθέρων !
Επιστρέφει στην
Αγγλία για να αποφύγει τον Καθολικισμό,
όντας ο ίδιος ένθερμος Προτεστάντης.
Πολέμιος του
κληρικαλισμού και της εκκλησίας, έβαζε
προτεραιότητα το κράτος. Οι Θρησκευτικοί
πόλεμοι στην Γαλλία και οι εμφύλιοι
στην Αγγλία, τον έτρεψαν στην θεωρία
της απολυταρχίας του κράτους, αρνούμενος
την δύναμη του Θείου δικαίου. Όντας
ένθερμος Προτεστάντης, υποστήριζε τον
“χρησιμοθηρικό εγωισμό” , στηριζόμενος
στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και
την θέληση για κυριαρχία. Συνέγραψε τα
έργα του De cive και Leviathan.
Βιβλία που κάηκαν στην πυρά.
Απογοητευμένος
από την ανθρώπινη φύση, υποστηρίζει πως
ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση, είναι
εγωιστής και ηδονιστής, υποκινούμενος
πάντοτε από το εκάστοτε προσωπικό
συμφέρον, έχοντας ως αποτέλεσμα το
μείγμα αυτό να επιφέρει καταστροφικές
συνέπειες. Η Ανθρώπινη παρορμητικότητα
, η εσωτερική δύναμη, πιθανότατα
υποστήριζε, φέρνει την αλληλοκαταστροφή.
Στο έργο του
"Λεβιάθαν" που σημαίνει το κράτος, αυτό μπορεί
να λειτουργεί είτε με απόλυτη μοναρχία
, είτε με κοινοβουλευτική δημοκρατία,
που θα μονοπωλούν την βία και την απόλυτη
εξουσία, την άρνηση κάθε επαναστατικότητας,
στο όνομα της διατήρησης της κοινωνικής
ειρήνης και της προστασίας από εσωτερικούς
και εξωτερικούς εχθρούς !!!
Αποσμάσματα :
«Ιδού,
λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου
Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με
μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού
θεού , στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από
τον αθάνατο θεό, την ειρήνη και την
διαφέντεψή μας»5.
«Η υλιστική
μεταφυσική και η αισθησιοκρατική
ψυχολογία δίδασκαν ότι αυτή η ορμή της
αυτοσυντήρησης είναι προσανατολισμένη
στη διατήρηση και την προαγωγή της
ατομική ύπαρξης. Όλα τ' άλλα μέσα είναι
απλώς μέσα για την επίτευξη του ανώτατου
υλικού σκοπού. Κατ' αυτήν την αρχή,
για τον ως φυσικό ον άνθρωπο δεν υπάρχει
άλλος γνώμονας για την εκτίμηση των
πραγμάτων παρά μόνον η ωφέλεια ή η ζημιά
που προκύπτει από αυτά»
«
Η ευδαιμονία είναι η διαρκής πορεία της
επιθυμίας από το ένα αντικείμενο στο
άλλο, όπου η απόκτηση του πρώτου δεν
είναι παρά ο δρόμος για το επόμενο. Αυτό
οφείλεται στο ότι σκοπός της ανθρώπινης
επιθυμίας δεν είναι μια μοναδική και
στιγμιαία απόλαυση, είναι αντίθετα η
εξασφάλιση της ικανοποίησης και των
μελλοντικών επιθυμιών δια παντός. Οι
θεληματικές λοιπόν πράξεις και οι
διαθέσεις όλων των ανθρώπων τείνουν
όχι μόνον στην κατάκτηση, αλλά και στην
εξασφάλιση ευτυχισμένης ζωής»10.
«Πράγματι η σωφροσύνη δεν είναι παρά
εμπειρία που σε ίσο χρόνο κατανέμεται
εξ ίσου σε όσους ανθρώπους ασχολήθηκαν
εξ ίσου με τα ίδια πράγματα. Εκείνο που
ίσως κάνει μια τέτοια ισότητα να φαίνεται
απίστευτη, δεν είναι παρά η έπαρση
κάποιων για τη σοφία τους»12.
Αυτή η ισότητα ικανοτήτων γεννά και
ίσες ελπίδες για την επίτευξη των σκοπών
των ανθρώπων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αν
δύο άνθρωποι «επιθυμούν το ίδιο πράγμα,
χωρίς εν τούτοις να μπορούν αμφότεροι
να το αποκτήσουν, γίνονται εχθροί. Και
στην πορεία προς τον σκοπό τους (που
είναι κυρίως η αυτοσυντήρηση, αλλά και
ορισμένες φορές η ευχαρίστησή τους
μόνο) προσπαθούν να καταστρέψουν ή να
υποτάξουν ο ένας τον άλλο»13.
«Τα
πάθη που ωθούν τους ανθρώπους προς την
ειρήνη είναι ο φόβος του θανάτου, η
επιθυμία των πραγμάτων που απαιτούνται
για μιαν άνετη διαβίωση και η ελπίδα
ότι αυτά θ’ αποκτηθούν με την εργατικότητα.
Ο ορθός λόγος προβάλλει τους κατάλληλους
όρους για ειρήνη, έτσι ώστε οι άνθρωποι
να οδηγηθούν σε συμφωνία. Αυτοί οι όροι
αποκαλούνται, αλλιώτικα, Νόμοι της
Φύσης…»15.
Λαμβάνει ο
φιλόσοφος, ως βάση πως ο γνώμονας του
φυσικού ανθρώπου για την εκτίμηση των
πραγμάτων προξενεί είτε ωφέλεια είτε
ζημία, ανάλογα με τις ατομικές εμπειρίες,
πάθη και γνώσεις, άρα δεν στοχεύει στο
συνολικό όφελος αλλά στο ατομικό. Ο
ωφελιμισμός, η ευδαιμονία, στοχεύουν
στην απόκτηση δύναμης και ισχύος,
φοβούμενος τον διπλανό του πως κάνει
το ίδιο όπως αυτός.
Άρα ως αποτέλεσμα
αναδεικνύονται : ο ανταγωνισμός, η
δυσπιστία και η φιλοδοξία. Υποστηρίζει
πως η φύση του ανθρώπου τον διχάζει, τον
προτρέπει να αλληλοσυγκρούεται και να
αλληλοεξοντώνεται.
Για να προστατευθεί
η ασφάλεια, η ειρήνη και η ελευθερία,
υποστηρίζει πως ο άνθρωπος πρέπει να
τηρεί τις συμβάσεις του, όπως με τους
φυσικούς νόμους στους οποίους υπόκειται,
κατά τον ίδιο τρόπο οφείλει να ακολουθεί
την σύμβασή του με το κράτος το οποίο
ασκεί αναγκαστική εξουσία με τους
νόμους του, όπως αυτό ορίζει τα περί
δικαιοσύνης, αποσκοπώντας στο ευρύτερο
όφελος μιας κοινωνίας.
Το
homo homini lupus, που διατυπώνει ο Χομπς,
αναθέτει τελικά στην πολιτεία, ως έκφραση
του ορθού λόγου, την εξουσία και τη
δύναμη για να τον περιορίσει18.
ΛΕΒΙΑΘΑΝ = Σύνθετη
εβραϊκή λέξη εκ του λεβιάθ και θαννέμ
=> σύνολο δρακόντων, σημαίνον θαλάσσιο
τέρας. Στην Αγία Γραφή ο Λεβιάθαν είναι
ένα φοβερό τέρας που τρέπει σε φυγή τους
θεωμένους. Ο Ιώβ το παρομοιάζει με
κροκόδειλο, ο Ησαΐας με όφι και σύμφωνα
με την Καμπάλα είναι ένα από τα πνεύματα
των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα και
κυβερνά την Θάλασσα
Αναφέρεται
επίσης στο απόκρυφο του Ενώχ, αλλά και
στο Ταλμούδ. Ένας ελικοειδής θηλυκός
δράκος, στο στόμα του οποίου χύνονται
τα ύδατα του Ιορδάνη ποταμού.
Παρόμοιο τέρας
συναντάται σε πανάρχαια πόλη, την Λατάκεια
της Συρίας, ως επτακέφαλο θαλάσσιο
ερπετό (έχει άραγε σχέση η γνωστή μας μυθική
Λερναία Ύδρα με τον Μύθο του Ηρακλέως ;) , τέκνο του θεού Γιαβ ή
Γιαμ το οποίο βρίσκεται σε συνεχή μάχη
με τον θεό Βάαλ Χανστάντ. Θεότητα που
προσδιορίζει, την περιοχή από την έρημο
της Νεγκέβ μέχρι τον ποταμό Ορώντη, ο
οποίος διασχίζει τον Λίβανο, την Τουρκία,
την Συρία, ταυτιζόμενος με την Χαναάν
και ονομαζόμενος ως Δράκων ή και Τυφών
.
Εδώ θα ήθελα να
θυμίσω την μάχη του Δία με τον φοβερό
και τρομερό Τυφώνα = μισό άνθρωπο και
μισό από σώματα κουλουριασμένων φιδιών,
πύρινων οφθαλμών και παντοειδών κραυγών,
το σώμα του δε, το κάλυπταν φτερά !!!
(θυμάστε τι έχω αναφέρει για τα φτερά
στην ανάρτηση Ακενατών; ΕΔΩ) ) ο οποίος ήταν
γιός του Τάρταρου και της Γαίας. Στην
μάχη αρχικά νικά τον Δία και τον
εξαναγκάζει να διαφύγει στο Κωρύκειο
Άντρο της Κιλικίας. Τον βοηθούν και τον
απελευθερώνουν ο Ερμής και ο Πάνας. Ο
Δίας ανακτώντας την δύναμή του νικά με
τους κεραυνούς του και ρίχνοντάς του
τεράστιους βράχους, καταφέρνει να τον
κλείσει στα έγκατα της γής, απ' όπου το
τέρας κατά καιρούς εκβάλλει κραυγές
και πύρινες γλώσσες !!!
Κατά τον Όμηρο
ο Τυφών βρίσκεται αλυσοδεμένος στην
Κιλικία, κατά τον Πίνδαρο βρίσκεται στα
έγκατα της Αίτνας στην Σικελία !!
Ο Δράκων ή
Λεβιάθαν ή σύμφωνα με την Βαβυλωνιακή
μυθολογία είναι η θεοποίηση της θάλασσας,
η οποία γέννησε ερπετά και δράκοντες.
Σε πολλούς λαούς παρουσιάζονται παρόμοιες
θεότητες με διαφορετικές ονομασίες,
όπως στην Νορβηγία και Ισλανδία. Στην
Νορβηγική μυθολογία το θαλάσσιο ερπετό
Γιερμουνγκαντρ είναι τόσο τεράστιο,
που μπορεί να τυλίξει ολόκληρο τον κόσμο
(web net !!!). Σύμφωνα με αυτήν
την μυθολογία, το ερπετό τύλιξε την γη
και άρπαξε την ουρά του (σχετικές
παραστάσεις βλέπουμε και στην Αίγυπτο)
. Αντίπαλος του θηρίου αυτού είναι ο
Θεός Θωρ. Στον Ινδουισμό περιγράφεται
ως ένα χιλιοκέφαλο και χιλιοκέρατο
θαλάσσιο πλάσμα, ως φάλαινα, το ψάρι του
ουράνιου τόξου, που έφαγε τον Βούδα.
Παρόμοια τέρατα
παρουσιάζονται στην ιστορία των Ινδιάνων
και Αζτέκων, καθώς και στην δική μας
τεράστια μυθολογία, όπως τον μύθο που
προανέφερα., μαζί με τις γνωστές μας
γοργόνες
Αυτός είναι και
ο λόγος που οι Ισραηλινοί ονόμασαν την
λεκάνη της Μεσογείου Λεβιάθαν. Με την
ανακάλυψη των πλούσιων κοιτασμάτων,
άλλαξαν άρδην τα δεδομένα στην περιφερειακή
αγορά φυσικού αερίου, μετατρέποντας
την περιοχή σε ένα “καυτό σημείο” της
γεωπολιτικής σκακιέρας και την ισορροπία
της. Τα στοιχεία κρατούνται μυστικά
από τους Ισραηλινούς, λόγω των διαφορών
τους με το Λίβανο, που τον ανάγκασε να
προσφύγει στο δικαστήριο της Χάγης
πρόσφατα.
Θυμόμαστε τις
επισκέψεις, πρώτα του Μεντβέντεφ και
μετέπειτα των Σαρκοζί και Μέρκελ !!
Ειδικά η δεύτερη ποτέ δεν παρείχε
υποστήριξη στην Κύπρο, έχοντας φυσικά
στενές σχέσεις με την Τουρκία λόγων των
συμφερόντων της, όμως αυτήν την φορά ο
σκοπός ως γνωστόν αγιάζει τα μέσα. Όλοι
στον βωμό του Λεβιάθαν για προσκύνημα
!!
Σήμερα η έννοια
του Λεβιάθαν κράτους, ως θεότητας και
ως φιλοσοφικής θεωρίας και ιδεολογίας,
έχει σκοπό να περιορίσει τις
διαφορετικότητες, σε ένα μονοκράτος
απόλυτο και καθαρά εξουσιαστικό, με
μπόλικο πασαλειψατέ αποχρώσεων ειρήνης,
ασφάλειας και ισορροπίας !!!!
Οι πτώσεις ηγετών
της σοσιαλιστικής διεθνούς, μέχρι την
απομάκρυνση του Πακιστανού δικτάτορα
Μουσάραφ, οι διαμάχες Τουρκίας-Ισραήλ,
το Παλαιστινιακό ζήτημα, οι βλέψεις της
Τουρκίας, τα συμφέροντα του διεθνούς
σιωνισμού ταυτιζόμενα με αυτά της
Γερμανίας, τι ακριβώς προετοιμάζουν ;
Το πολυσυζητημένο θέμα της αυτονόμησης
της Κρήτης, την υπερβολική πίεση να
ξεπουλήσουμε τα μνημεία μας (Focus)
, την παράδοση της εθνικής μας
ακεραιότητας και ανεξαρτησίας, με
δούρειο Ίππο τον Καλλικράτη, έχουμε την
εντύπωση πως θα αποφύγουμε κάποια
σύρραξη, όταν δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις
Ρωσίας και Κίνας ;;
Εμείς όμως
είμαστε χωμένοι στις προσωπικές απώλειες
των καθημερινών μας ανέσεων, εύλογα
φυσικά κατανοητό, σημαντικό εμπόδιο
όμως για μια ευρύτερη αντίληψη της νέας
Λεβιάθαν εποχής !!
Το Υπέρ-Κράτος
επιστρέφει, αναγεννημένο, δυνατό,
αιμοβόρο, λαίμαργο, αδηφάγο, αρπακτικό
και άπληστο, μπαμπούλας και κανίβαλος!
Όλα τα συμφέροντα σφάζονται στις ουρές
του για μια ευλογία και λίγο χαρτζιλίκι.
Το επικίνδυνο
τέρας με την ιδεολογία του και την
σημασιολογία του, πρέπει να επιστρέψει
εκεί που ήταν κλεισμένο από τον Δία. Το
κράτος Λεβιάθαν που αποσκοπεί ναι μεν
στην συρρίκνωση των κρατικών δαπανών,
όχι όμως και την μείωσή του κράτους,
αντίθετα στην διοχέτευση των οικονομικών
πόρων σε άλλους τομείς εξαιρώντας τους
κοινωνικούς, δηλαδή σε πολεμικές δαπάνες,
κίνητρα σε μεγάλες επιχειρήσεις
(ειδικές οικονομικές ζώνες !! μας λέει
κάτι αυτό, έτσι δεν είναι ;) και τέλος τα
περιβόητα διαστημικά προγράμματα !!!!
Καταλαβαίνετε υποθέτω, πως τόσος πόνος
για τις κρατικές δαπάνες και ποιοί οι
σκοποί !!
Μήπως και ο μύθος του Λοχ Νες έχει μήτρα τον Λεβιάθαν ; Θα ψήφιζα ναι.
Αλλά όλοι γνωρίζουμε την εμπεδωμένη έντεχνα άποψη, που έγινε καθοριστική στην ζωή μας και στον τρόπο που την σκεφτόμαστε και την αντιλαμβανόμαστε, πράγμα που απαραιτήτως πρέπει να ανατραπεί :
το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό !!!
Μήπως και ο μύθος του Λοχ Νες έχει μήτρα τον Λεβιάθαν ; Θα ψήφιζα ναι.
Αλλά όλοι γνωρίζουμε την εμπεδωμένη έντεχνα άποψη, που έγινε καθοριστική στην ζωή μας και στον τρόπο που την σκεφτόμαστε και την αντιλαμβανόμαστε, πράγμα που απαραιτήτως πρέπει να ανατραπεί :
το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό !!!
Στα παρακάτω
βίντεο, θα παρακολουθήσετε τον Τεξ Μάρς
με τις αποκαλύψεις του για την ιδεολοψία
της έννοιας Λεβιάθαν. Με πολύ
ενδιαφέροντα στοιχεία,
δημοσιεύσεις και άλλα ντοκουμέντα για
την γέννηση της Λεβιάθαν-Σελήνης !
Ασπασία
Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου