Γεννηθήκαμε σε έναν κόσμο που ποτέ δεν ψάξαμε, ούτε ποτέ αναρωτηθήκαμε τα πως και τα γιατί του !
Βρήκαμε έτοιμες συνταγές και τις ακολουθήσαμε, επειδή έτσι τα βρήκαμε. Ακολουθήσαμε μια ανύπαρκτη πραγματικότητα ή νομιμότητα, πιστεύοντας πως κάπως έτσι θα είναι. Μια ατελείωτη ψευδαίσθηση. Πολλές φορές μιλούμε για συνειδητότητα, χωρίς όμως να γνωρίζουμε ποιά είναι τα όρια αυτής της συνειδητότητας, μάλλον καλλίτερα η μορφή της ή ιδιότητά της. Συνήθως αυτή πηγάζει μέσα από αυτό που αποκαλούμε υλικό σώμα και όποιες δυνατότητες γνωρίζουμε για αυτό. Το θεωρούμε περατό, έτσι καταλήγουν και οι σκέψεις μας σε περατές έννοιες. Ενώ τριγύρω μας υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις αθέατης ύλης, καλλίτερα ενέργειας, αρκούμαστε να εξηγούμε ή να δομούμε ή να ακολουθούμε την ζωή μας, μέσα σε αυτά τα περιορισμένα πλαίσια του υλικού απτού μας κόσμου.
Η σκέψη, ο αέρας και άλλα τινά ως αόρατες ενεργειακές οντότητες, ποτέ δεν έδωσαν μια παρότρυνση στο να θέσουμε ευρύτερα ερωτήματα, σχετικά με τον κόσμο στον οποίο ζούμε !
Καλύπτει όμως η θεωρία ή η πίστη μας, την Συμπαντική πραγματικότητα ή καλύπτει μόνον την παρούσα φάση της ζωής μας ;;
Όταν ο "Αδάμ" αποφάσισε να φύγει από την ενεργειακή του κατάσταση, ήταν μια βαθιά επιλογή αντίληψης στο πέρασμα προς τον υλικό κόσμο. Όλα στη Φύση είναι αποδεκτά και τίποτα μεμπτό. Η ανεξάρτητη επιλογή είναι ο πρωτεύον κανόνας. Η ύλη δεν είναι τίποτα περισσότερο, από την έκφραση ιδεών και αντιλήψεων. Μέσω του υλικού κόσμου, δυνάμεθα να αντιληφθούμε κατά αναλογία το Συμπαντικό έργο που περικλείει τα πάντα μέσα του.
Ολόκληρο το Παγκόσμιο έργο στηρίζεται σε σταθερούς αμετάβλητους φυσικούς νόμους. Η υλική έκφραση του όλου αντικατοπτρίζεται σε ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις. Είτε φανερές μέσα σε κάποιο εργαστήρι, είτε αόρατες όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που περιβάλει το υλικό μας σώμα και το ονομάζουμε ΑΥΡΑ.
Η αποκόλληση της επιμέρους συνειδητότητάς μας που καλύπτει την υλική μας παρουσία συνδυαζόμενη με τον ψευδή εξωτερικό υλικό κόσμο μας, θα μας διευρύνει τους ορίζοντες της αντίληψής μας, με στόχο το ΟΛΟΝ.
Ας υποθέσουμε πως γεννιόμαστε σε έναν άλλο υλικό κόσμο, όπου εκεί φοράμε τα διαστημικά μας σώματα. Πιστεύετε πως θα έχουμε την ίδια αντίληψη του χώρου και του χρόνου ή των ιδεών ;; Όχι. Εδώ είμαστε αυτό που νομίζουμε πως είμαστε , αλλά στο διάστημα θα είμαστε αυτό που νομίζουμε με τα εκεί δεδομένα ή με όποια υλική υπόσταση υπάρχουμε ανά περίπτωση. Άρα με την πάροδο του χρόνου, είτε με το γνωστό μας σώμα είτε με το διαστημικό, εάν δεν ανοίξουμε τους πνευματικούς μας ορίζοντες, θα παραμένουμε στις περιορισμένου τύπου αντιλήψεις μας, μοιρασμένοι και διχασμένοι στις διάφορες θρησκείες μας, στις πολιτικοποιημένες ιδεολογίες μας, στις όποιες κοινωνικές δομές, χάνοντας την ουσία του ΟΛΟΥ, λόγω της μαζικοποιημένης κατευθυνόμενης εκπαίδευσης μας.
Όμως είπαμε πως κάθε μορφή ύλης αποτελεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, άρα μία συχνότητα, ανάμεσα σε άπειρες άλλες, γνωστές ή άγνωστες σε εμάς, που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αλληλεπιδρούν.
Το πέρασμα από μια συχνότητα σε μιά άλλη, από ένα μικροσύμπαν σε ένα άλλο, από μια διάσταση σε μιά άλλη, η γνωστή έννοια του χρόνου διαγράφεται όπως και η συναισθηματική ένταση εξαλείφεται.
Δηλαδή η εγκλωβισμένη εμπειρία καταρρίπτεται, οι εθισμοί μας ατονούν ως πλήρως αναληθείς, από την κάθε μετάβαση που μπορεί να βιώσουμε, όταν αποκτήσουμε γνώσεις άλλων συχνοτήτων.
Η μετάβαση από συχνότητα σε συχνότητα δεν κουβαλά αλυσίδες και στερεότυπα, ούτε του χρόνου, ούτε των προηγούμενων εμπειριών ή μεμονωμένων γνώσεων κάποιου παρόντος σε κάποιο περιορισμένο χρόνο ή χώρο ή διάσταση !
Διδαχθήκαμε να αντιλαμβανόμαστε την έννοια πραγματικότητα και όποιες ιδιότητες τής αποδίδουμε, μέσα από αυτό που αποκαλούμε υλικό σώμα.
Η έννοια της ενότητας στο δικό μας επίπεδο, σταματά στην συνένωση των εκάστοτε διαφορών, ίσως μέσα από μια ανεύρεση κάποιας υποτιθέμενης χρυσής τομής, ώστε να γίνει η σύνδεση μας κάτω από ένα κοινό παρανομαστή (παγκοσμιοποίηση) .
Αντίθετα με την έννοια της συνεύρεσης - σύνδεσης και συνδιαλλαγής όλων των ειδών της διαφορετικότητας, στο σημείο που γίνεται αντιληπτό ως υπάρξεις ή συνυπάρξεις όλων των διαφορών, ως απαραίτητα δεδομένα , όπου ταυτόχρονα η διαφορετικότητα γίνεται αντίληψη της ολότητας. Ας σκεφτούμε ένα ωραίο πλούσια γαρνιρισμένο φόρεμα, όπου πάνω του έχουν συνενωθεί διάφορα μπιχλιμπίδια για να αποτελέσουν την τελική ολότητά του που θέλουμε να αποδώσουμε.
Στο παγκόσμιο φόρεμα, στο κοσμικό αυγό, υπάρχει η αντίληψη της αποδοχής κάθε πιθανότητας , κάθε μοναδικότητας και κάθε αποκλειστικότητας.
Η αποκλειστικότητα ή η μοναδικότητα αρχινά και σταματά στην κάθε διαφορετικότητα. Το πετράδι δεν θα γίνει νήμα, ούτε το νήμα πέτρα.
Όμως μαζί κάνουν μια μικρή ολότητα κ.ο.κ
Έτσι ανάλογα με την ρύθμιση ή προτροπή ή προγραμματισμό της ατομικής αντίληψης σε ομαδική αντίληψη, η αποκωδικοποίηση των νοημάτων, λαμβάνει τους δοτούς θεσμοθετιμένους περιοριστικούς κανόνες ζωής, ως μία αληθή προβολή, μη συνειδητά περιορισμένη.
Έτσι η υποκειμενικότητα μετατρέπεται σε αντικειμενική πραγματικότητα μέσα την εξίσωση των αυτών αντιλήψεων, δίνοντας μας την λανθασμένη άποψη μιας εσφαλμένης ολότητας ή αντικειμενικότητας.
Οι προβαλλόμενες ιδέες, αξίες ζωής ή τρόπο ζωής, ο προκαθορισμός εννοιών περί δικαίου ή νοήματος ζωής, μας υποτάσσει σε ένα καλά οργανωμένο συγκεκριμένα προγραμματισμένο υπολογιστή, όπου όλοι καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα (όλα τα ίδια μένουν, η ιστορία επαναλαμβάνεται κοκ), αφού η νόηση έχει ήδη εμπεδωθεί μέσα από στερεότυπα, ως μοναδικό και αληθές θέσφατο. Το να εκφράσεις "θάνατος ή χρόνος δεν υπάρχουν", καταλήγουν αβλεπί στα σκουπίδια στην καλλίτερη των περιπτώσεων ή ο εκφραστής θα βρεθεί με ζουρλομανδύα σε κάποιο κερδοφόρο ψυχιατρείο με διάγνωση ανίατης παράνοιας στην χειρότερη των περιπτώσεων !!!
Νομίζουμε. ορθότερα είμαστε πεπεισμένοι, πως όντας μυρμήγκια στην απεραντοσύνη, δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούμε το Συμπαντικό έργο στην ολότητά του ! Έτσι αρκούμαστε σε μια παθητική στάση, ακολουθώντας έξωθεν παρεμβολές. Η άπειρη συνειδητότητα είναι εφικτή μόνον με έναν βασικό κανόνα, που λέγεται Αγάπη. Η Αλήθεια είναι άπειρη Αγάπη. Η Αλήθεια της δημιουργίας σε όλα τα επίπεδα γράφεται με τον ίδιο ΚΩΔΙΚΑ. Η ποικιλότητα του Παγκόσμιου έργου, στηρίζεται στους εκάστοτε συνδυασμούς των στοιχείων που αποτελούν τον κώδικα ! Ο κάθε συνδυασμός του κώδικα, δεν αποτελεί παρά άπειρα επί μέρους. Το γνωστό "ΟΣΑ ΕΚ ΤΩΝ ΑΝΩ ΤΟΣΑ ΚΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩ", υποδηλώνει πως κάθε συνδυασμός εμπεριέχει την μοναδική Αλήθεια-Αγάπη της δημιουργίας, άρα ο κάθε συνδυασμός οφείλει να ανακαλύψει τις ιδιότητές του και το νόημά του. Με αυτόν τον τρόπο αυτόματα γνωρίζει το ΟΛΟΝ. ΓΝΩΘΙΣ ΕΑΥΤΟΝ !
Ας προσομοιάσουμε τον εαυτό μας ως έναν υπολογιστή, ο οποίος μπορεί να προσβληθεί από ιούς (σαν το δικό μας ανοσοποιητικό σύστημα) αλλά που δύναται να λειτουργήσει αυτόνομα, ως μία φυσική ενέργεια ηλεκτρισμού ή ηλεκτρομαγνητισμού ανά περίπτωση, χωρίς όμως να συνδέεται με τον Έξω κόσμο. Η μεταμόσχευση σαν ένα ανταλλακτικό, υποκαθιστά την έννοια της ίδιας της υπόστασης. Μεταβάλλεται η υπόσταση εξαιτίας του επηρεασμού από κάθε τι ξένο από αυτό που το αρχικό σώμα ή μηχάνημα έχει δημιουργηθεί ή για τον σκοπό για τον οποίο έχει προοριστεί.
Όταν κάθε είδος είναι μία ξεχωριστή ενέργεια, που έχει προκληθεί από έναν συγκεκριμένο συνδυασμό τού κώδικα, αλλά με επέμβαση γίνεται εισαγωγή άλλης μονάδας (έστω και αν οπτικά ομοιάζει πως είναι ίδια), γίνεται μία δραστική παρεμβολή μίας ενέργειας επάνω σε μία άλλη, έχοντας ως αποτέλεσμα οι ιδιότητες της πρώτης να τροποποιηθούν ή να μεταλλαχθούν, λόγω της νέας ενεργειακής παρεμβολής !
Ζώντας σε έναν αναπόφευκτα διττό κόσμο, καλού-κακού, +/- κλπ., κατά τον ίδιο τρόπο είναι δομημένος και ο εγκέφαλός μας. Μοιρασμένος σε δεξί και αριστερό ημισφαίριο. Οι περισσότεροι γνωρίζουν πως ελάχιστο μέρος αυτού χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο, με αναπάντητα ερωτηματικά. Στο μέσο των δύο ημισφαιρίων επιτελείται η γεφύρωση αυτών, που αντιπροσωπεύουν ή επιτελούν διαφορετικές έννοιες λειτουργιών.
Το ενδιάμεσο το ονομάζουμε "μέσο-λοβό"
Το δεξιό συνδέεται με το Παγκόσμιο έργο, την Παγκόσμια δημιουργία, για την έμπνευση και σύνδεση με το ΟΛΟΝ.
Το αριστερό αντιλαμβάνεται τα πράγματα του εξωτερικού κόσμου και την δομή του, αλλά σε περιορισμένο επίπεδο, σαν "εδώ και τώρα" ή ως περιορισμένη "λογική" , μακρά όμως από την έννοια του συνόλου. Οι δράκοι, οι σειρήνες, οι φύλακες, οι στρατιώτες παραφυλούν στο μεσοδιάστημα (στην γεφύρωση-μεσο-λοβό) ως οντότητες (ιδέες ή σκέψεις) που εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία, την ευρύτερη αντίληψη των κάτω και των άνω, την ομαλή συνεργασία των δύο ημισφαιρίων, προς την κατάκτηση της Κοσμικής συνείδησης. Δηλαδή "ποιοί είμαστε ;" Είμαστε η δύναμη της ζωής του Σύμπαντος, με χειροκίνητη επιδεξιότητα και δύο "αντιληπτικά " μυαλά !
Με καλά φορμαρισμένες αντιλήψεις, καλοδιωμένοι, με ιδέες όπως : "αυτοί είμαστε, μικροί ή τιποτένιοι ή ανίσχυροι" !! Για να καλυφθούν κάθε ροπής και μορφής διαρροές συνεργασίας των δύο αυτών ημισφαιρίων, ο ορατά αντιληπτός δομημένος κόσμος μας, κάνει εξαιρετικά φιλότιμες προσπάθειες, να καλύψει τα νώτα του, με διαιρετότητες και τις περισσότερες δυνατές διαφορετικότητες, επιτυγχάνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον πλήρη πνευματικό έλεγχο, την κάθε δυνατή χειραγώγηση του ανθρώπου. Ένα παράδειγμα είναι πως η επιστήμη παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτήν την χειραγώγηση επεμβαίνοντας με χημικό τρόπο, ας πούμε σε γεύσεις. Χρωστικές χημικές δηλητηριώδεις ουσίες, ευχαριστούν την τέρψη, στέλνοντας στον εγκέφαλο τον κώδικα, γλυκιάς ή πικρής γεύσης ή ακόμα και κρέατος (σημαντικό ρόλο εδώ παίζει η σόγια που είναι μάλιστα μεταλλαγμένη αλλά παρ' όλα αυτά καταναλώνεται κατά κόρον ). ΄Ετσι δημιουργείται μέσω του εγκεφάλου η ψευδαίσθηση της γεύσης, που μόνον το αριστερό τμήμα του εγκεφάλου μπορεί να αποκωδικοποιήσει, αφού εκεί έχουν καταγραφεί στην πορεία του χρόνου καθαρά υλικής μορφής δεδομένα. Κατά τον ίδιο τρόπο προξενούνται και οι υπόλοιπες αλλότριες επιρροές ενάντια στην ανθρώπινη διανόηση και προορισμού της.
Τον κόσμο γύρο μας τον αντιλαμβανόμαστε, σύμφωνα με την αντίληψη που έχουμε αποκτήσει, βλέποντας τον εαυτό μας μέσα σε ένα καθρέπτη.
Σταθερό, απτό, συγκεκριμένο, περιορισμένο.
Εκεί ακριβώς είναι και η δική μας ψευδαίσθηση, αφού στον καθρέπτη βλέπουμε το πλασματικό μας περίγραμμα ή ολόγραμμα. Ακριβώς όπως όταν ένα μη πραγματικό γεγονός , μέσω της τεχνολογίας δύναται να γίνει ορατά υπαρκτό με την βοήθεια των laiser ή αλλιώς blue beam .
Καταλήγουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα της ύπαρξής μας, μέσα από έναν καθρέπτη και να γίνεται αποδεκτό ως το μοναδικό αληθές !!
Τελικά ποιοί είμαστε ;; Αυτό που ακριβώς βρίσκεται μέσα στο μυαλό μας, ως σκέψεις και ως ιδεολογικά πιστεύω. Η πραγματικότητα που εμείς κτήζουμε ή επιτρέπουμε να κτήζεται, ανάλογα με τις δυνατότητες της αντίληψής μας.
Η σκέψη μας κτήζει τον κόσμο γύρο μας, είτε το αποτέλεσμα του μας αρέσει είτε όχι. Δημιουργούμαι τα ολογράμματα των πιστεύω μας, στον εξωτερικό κόσμο, χωρίς καν αυτά να υπάρχουν πραγματικά, που όμως για εμάς αποτελούν την "μόνη αλήθεια " !!
Το ολόγραμμα παίρνει τεράστια σημασία για εμάς, ως ένας Ναός ή Βωμός ή Πύργος της Βαβέλ μέσα από την δική μας φαυλότητα, μωρότητα, άγνοια !!
Τόσο εθισμένοι και προγραμματισμένοι, που οι αμφιβολίες μας σε κάτι που ξεφεύγει απ' το σύνηθες αποδεκτό, έχει την ανάγκη να εναποθέσει "τον τύπον επί τον νίλον" ώστε να γίνει "πραγματικό" , με την δική μας περιορισμένη αντίληψη ή έννοια και αποδεκτό με την συνήθη μορφή της εκλογικευμένης μας ουτοπικής λογικής και νόησης.
Έρμαιοι των δικών μας προγραμματισμένων κατευθυνόμενων αναγκών (εν αντιθέσει με την εσωτερικότητά μας) , των όσων θέλουμε να πιστεύουμε ή που μας έμαθαν να πιστεύουμε ή να ακολουθούμε ως σωστό, βασισμένο σε δοτή αποκωδικοποίηση . Όμως τίποτα δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ως αληθές, παρά μόνον κάτω από την δική μας δημιουργική αντίληψη, κόντρα στην Μαζική ύπνωση ! Πως όμως ταιριάζει μια εσωτερική πίστη, σε μια ψεύτικη πραγματικότητα ;;
Ο ΚΟΣΜΟΣ ενώνεται σε έναν κεντρικό άξονα, όπου άπαντα περιστρέφονται αλληλοεξελισσόμενα. Κατά τον ίδιο τρόπο το δικό μας μικροσύμπαν, έχει τον δικό του άξονα, αυτό που αποκαλούμε Τσάκρα και ο οποίος ενώνει την εσωτερική αρχέγονη γνώση (ενέργεια-ψυχή-γνώσεις των πάντων) με αυτό του νου (πυρ), μέσω του οποίου αποκωδικοποιούμε την ΟΥΣΙΑ. Όσο σε αυτόν τον άξονα παρεμβάλλονται εξωτερικά ερεθίσματα, τόσο θαμμένη παραμένει η εσωτερική μας γνώση. Πιστεύουμε πως είμαστε από "χώμα και νερό" χωρίς όμως να αποκωδικοποιούμε τι σημαίνει αυτό, μένοντας μόνον στην υλική εξήγηση του φαινομένου και όχι του Συμπαντικού νοήματος. Ο κοινός κώδικας της προέλευσης του ΟΛΟΥ. Η κοινή ενέργεια, αφού όλα είναι ενέργεια, που αντανακλώνται και αλληλεπιδρούν. Το μικρότερο εμπεριέχει το αμέσως μεγαλύτερο ή ανώτερο και όλα μαζί αποτελούν ΤΟ ΕΝΑ. Ο θεός-δημιουργός "ο πανταχού παρόν και τα πάντα πληρών", καθιστώντας άπαντα θεούς ως "κατ΄εικόνα και ομοίωση" !
Η προγραμματισμένη λογική μας, εμποδίζει να αντιληφθούμε την ενεργειακή μορφή του εαυτού μας και έτσι αυτοπαγιδευόμαστε στο σύνολό μας, ως άτομα, ως ανθρωπότητα !
Το ζωικό βασίλειο που έχει προ υπάρξει από εμάς, έχει καταφέρει να περάσει από το επίπεδό μας, άσχετα αν ανακριβέστατα πιστεύουμε πως είναι κατώτερό μας ή έχει έλλειψη αντιλητπικότητας και διανόησης, καθ΄ όσον έχει επιλύσει όσα εμείς έχουμε γκρεμίσει στην ιστορική μας πορεία, μετατρέποντας τους εαυτούς μας τελικά σε "ζώα" (πρόβατα), εθισμένοι να κατηγορούμε τα ζώα ως κατώτερες οντότητες. Η βορά του ενός από το άλλο, δεν είναι παρά μία δική μας δοτή αντίληψη και όχι ως θείο έργο, γιατί μόνον με απαράδεκτη σκέψη μπορεί να συγκριθεί, λαμβάνοντας υπ' όψιν μας το "τα πάντα εν σοφία εποίησε" !!!
Το ατομικό μας ενεργειακό πλέγμα, μικρογραφία του ενεργειακού πλέγματος της γής, όπως και του Σύμπαντος Κόσμου, με γεωμετρική πρόοδο δημιουργίας ισοσκελών τριγώνων, όπου στις κορυφές ενώνονται οι γραμμές, δημιουργούνται δίνες. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο οι Αρχαίοι μας έκτησαν Ναούς, πόλεις σε ίσες γεωμετρικές αποστάσεις ισοσκελών τριγώνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου