Ύβρις κόρη του Κόρου (κορεσμού) ή κατά Πίνδαρο μητέρα του Κόρου. Η Ύβρις ταυτίζεται με την αναίδεια. Βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων στον βίο τους “ Ύβρις ετυμολογικώς . εκ του υπέρ (υπέρβασις ορίου) υπέρ - ύπρις - ύβρις. Η Τζιροπούλου - Ευσταθίου στο βιβλίο της «Ο εν τη λέξει Λόγος» εξηγεί ότι η «ύβρις» παράγεται από την πρόθεση υπέρ διότι υπερβαίνει το μέτρο: «ύβρις παρά την υπέρ πρόθεσιν γέγονεν, ύπερις και κατά συγκοπίν ύπρις και τροπή του π σε β. “ Παράγωγο της Ύβρεως το Υβρίδιο (Βιολ.) Οι απόγονοι μίας διασταύρωσης, στην οποία οι γονείς διαφέρουν γενετικά μεταξύ τους τουλάχιστον σε ένα γονίδιο για ένα κληρονομήσιμο χαρακτηριστικό. Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται σε απογόνους από πολύ διαφορετικούς ως προς τα χαρακτηριστικά γονείς, όπως π.χ. για τις ποικιλίες των φυτών. Υβρίδια μεταξύ διαφορετικών ζωικών ή φυτικών ειδών, αν επιτευχθεί διασταύρωση μεταξύ τους, είναι συνήθως στείρα, όπως το μουλάρι (διασταύρωση αλόγου και γαϊδουριού). Ο όρος υβρίδιο χρησιμοποιείται και για κάθε βιολογική δομή, κύτταρο, γονίδιο, ένζυμο, DNA, που προέρχεται από δύο αντίστοιχες δομές, π.χ. δύο κύτταρα που περιέχουν διαφορετικό γενετικό υλικό."(Εγκυκλοπαίδεια "Μαλλιάρης-Παιδεία"). http://www.starwalkers.gr/ Ύβρις = η υπέρβαση του ανθρώπινου μέτρου, της αλαζονείας, της αυθάδειας που πηγάζει από πάθη ή ακόμα και την υπεροπτική πίστη δύναμης εις βάρος άλλων, η αμετροέπεια. Ύβρις όσων χρησιμοποιούν βία, που αφυπνίζουν το ανθρώπινο ένστικτο , αντί να εξυψώνουν την νοημοσύνη του ανθρώπου. Γιατί ως νοήμων άνθρωπος εύκολα απ εξαρτάται από οποιαδήποτε μορφή εξουσία ή κυριαρχίας, στηριζόμενος στην δική του αντίληψη, γνώση και συσχετισμούς ! Κατανοεί εύκολα κάποιος, ποια η διαφορά ενός συναισθήματος προερχόμενο από το ένστικτο , εν σχέση με αυτό της νοημοσύνης ! Το ένστικτο που καθοδηγεί τα βήματα της επιβίωσης σε εγωιστικό επίπεδο ( ο θάνατός σου η ζωή μου ή ο σώζων εαυτόν σωθείτο ) στον αντίποδα της νοημοσύνης του συλλογικού, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής, του πολιτισμού ! Χάνοντας ο άνθρωπος τον ορθό προσανατολισμό του, χαμένος στην εγωκεντρική του σφαίρα, χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στον διπλανό του, με αποτέλεσμα να προσανατολίζεται σε εξωτερικούς παράγοντες ασφάλειας, αποζητώντας εξουσίες και κυριαρχίες για να κουρνιάσει τα ένστικτά του, δίνοντας λαβή στους ισχυρούς να καταστρώνουν τα συσπειρωτικά τους σχέδια. Οι αλληλέγγυοι σωτήρες. Αυτοί που αφυπνίζουν τα εξυπηρετικά ζωώδη ένστικτα. Η Ύβρις που καθυποτάσσει ακόμα και τους ίδιους, ακολουθώντας την ίδια τακτική με τις δικές τους ύβρεις να καθ υποτάσσουν τους αμέσως μετά από αυτούς, είτε ως κυβερνήσεις, είτε ως προστάτες της κοινωνίας, είτε ως μέσα διαπαιδαγώγησης (ΜΜΕ), εις βάρος των “ακατέργαστων” . Η Ύβρις τυλιγμένη με “μυθοπλασίες αξιών και αρχών” εύκολα εξαπλώνεται σε διευρυμένους κύκλους. Η Ύβρις που συνοδοιπορεί με την Τίσι (τιμωρία) ως λόγος και νόμος, όχι μόνον των κοινωνιών αλλά και του Σύμπαντος, όπως κατά τον Θαλή : αναζητάται μια αρχή, ένα στοιχείο, που να βρίσκεται πέρα από τα φαινόμενα, μη αναπαραστάσιμο, και όμως γενεσιουργό δύναμη του σύμπαντος. Σύμφωνα με τον λογοτέχνη και αναλυτή Νίκο Κάσδαλη στα κείμενά του αναφέρει πως : στην προέλευση της τιμωρίας, οι δράστες τιμωρούνται όχι με τα μέσα που υπαγορεύουν οι πολιτειακοί θεσμοί, αλλά με αναπάντεχους τρόπους ως προς τον χώρο και τον χρόνο, από τις αντίρροπες δυνάμεις επιβολής. Η Ύβρις κατέληξε ως έθος στις κοινωνίες, μέσα από αυτούς που την καλλιέργησαν, την διαμόρφωσαν και την επέβαλαν ως “αξία” , στρέφοντας σε αντίθεση, τις δεξιότητες και φυσικές ικανότητες του ανθρώπου, από αυτήν του νοήματος ως πεμπτουσία της Φύσης του ! Δύσκολο να γίνει ο άνθρωπος αλαζόνας, υπερόπτης και υπερτιμητής ; Πόσο άραγε μύστης μπορεί να γίνει ένας που είναι κλεισμένος στην σπηλιά του και ξαφνικά βγει στο φως ; Πόσο μπορεί να αντιμετωπίσει τα κύματα που στοχεύουν να τον πνίξουν, πριν συνηθίσει στην θέα του φωτός ; Πόσο μπορεί να αντιμετωπίσει τον χρόνο που έχασε, όσα έχασε, όσα τον έκαναν να είναι κάτι που δεν είναι ; Ο Θαλής γράφει : πως η γη ταξιδεύει πάνω σε νερό σαν καράβι και οι δαίμονες περιδιαβαίνουν την φύση, πλέκοντας έναν περίεργο διάλογο ζωής και θανάτου. Η Ύβρις πλήττει με την πολλαπλασιαζόμενη βία της, απομακρύνοντας την έννοια της ενότητας μεταξύ του ανθρώπου, φύσεως και θεού. Αυτός ο συνδυασμός έχει ως τίμημα, να δυσκολεύει τον άνθρωπο να δαμάσει την ύβρι, μεταλλάσσοντας τόν ίδιο σε ύβρι, στην προσπάθειά του να υποκρύψει την δική του αδυναμία και ανασφάλεια, αποδεχόμενος την ύπαρξή της Ύβρεως σε επίπεδο θεότητας, Ζήτω στην δύναμη του κακού. Η επίπλαστη θεότητα που φέρνει αλληλέγγυους τους υποστηρικτές της Ύβρεως ! Η Ύβρις του ανθρώπου προς το πρόσωπό του, προς την μάνα γη που τον γέννησε, στους φυσικούς νόμους, αναπόσπαστο τμήμα τους. Η μετουσιωμένη μας Ύβρις στα "σημεία των καιρών ", όταν ο λόγος τιμής έσβησε μαζί με τα παλάτια και οι πόλεμοι έγιναν αντιπολεμικές δοξασίες για τους λαούς ! Πως, δεν θα μεταμορφωνόταν για το επιθυμητόν ;; Αισώπου μύθοι ! Θεοὶ πάντες ἔγημαν ἣν ἕκαστος εἴληφεν ἐν κλήρῳ. Πόλεμος παρῆν ἐσχάτῳ κλήρῳ· Ὕβριν δὲ μόνην κατέλαβεν· ταύτης περισσῶς ἐρασθεὶς ἔγημεν. Ἐπακολουθεῖ δὲ αὐτῇ πανταχοῦ βαδιζούσῃ. Ὅτι ἔνθα ἂν προέλθῃ ὕβρις ἢ ἐν πόλει ἢ ἐν ἔθνεσι, πόλεμος καὶ μάχαι εὐθὺς μετ᾿ αὐτὴν ἀκολουθεῖ. Μετ. Όλοι οι θεοί παντρεύτηκαν τραβώντας ο καθένας κλήρο. Ο Πόλεμος που ήταν παρών τράβηξε κλήρο τελευταίος. Του απόμεινε η Ύβρις. Αφού την ερωτεύθηκε σφοδρά, την παντρεύτηκε. Από τότε την ακολουθεί όπου αυτή βαδίζει. Όποτε η ύβρις εμφανισθεί σε μία πόλη ή ένα έθνος, ο πόλεμος και οι μάχες ευθύς την ακολουθούν. http://webcache.googleusercontent.com/ "Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω." Ν. Καζαντζάκη, Ασκητική http://webcache.googleusercontent.com/ Η Ύβρις με εργαλείο την διαστρέβλωση εννοιών, ενθρόνισε λανθασμένες πεποιθήσεις, υποταγής στον ισχυρό, ως ένα θεογονίας σόφισμα, φιλοσόφημα των ιδιοτήτων του Θείου δημιουργού, ως εντολέα και κριτή. Εκ διαμέτρου αντίθετη κοσμοθεωρία, από αυτήν των Αρχαίων μας φιλοσόφων. Στον Αισχύλο στο διασωθέν απόσπασμα της τραγωδίας Γλαύκος : Ο Σίσσυφος Γλαύκος έτρεφε τα άλογα με σάρκες ανθρώπων για να γίνουν ταχύτερα για τίς Ολυμπιακές αρματοδρομίες. Παρ' όλα αυτά νικάται . Στους δε επιτάφιους αγώνες έπεσε από το άλογο και αυτά τον κατασπάραξαν !! http://www.davlos.gr/webfiles/yearspec.php?id=7650&kod=11870&page=9 Η Ύβρις ενάντια του κοσμογονικού νόμου των ισορροπιών και της αρμονίας, που ο άνθρωπος οφείλει να κατανοήσει, ώστε να πάψει να επαναλαμβάνει τον εαυτόν του ανά τους αιώνες, παραστρατημένος σε παράλογα θεοσοφικά και θεολογικά μονοπάτια διδαχών και αποβλάκωσης. Σήμερα ζούμε την ύβρι του επίπλαστου αντιληπτικού γίγνεσθαι, ως Τίσι (τιμωρία) στις δικές μας αλαζονείες και ύβρεις, στους προγόνους μας, την γη μας, την ιστορία μας, τις παρακαταθήκες μας, στους συνανθρώπους μας, το είναι μας ! Ας πάρουμε το μάθημα που πρέπει, γιατί έτσι μόνον θα μπορέσουμε να βρούμε την συνοχή μας, να επουλώσουμε την δόλια διάβρωση μας, με την υπέρμετρη ξενομανία μας, την κατευθυνόμενη μυθοπλαστική “προοδευτικότητα” μας και την σιωπή μας με την απραγία μας στην δική τους ασυλία των ανομημάτων τους των τελευταίων τουλάχιστον ετών. Γιατί ήταν και είναι Ύβρις και τα σταυρωμένα χέρια. Κατά τον Ησίοδο όταν η Νέμεση εγκαταλείψει οριστικά τη Γη, τότε θα σημάνει το τέλος του τωρινού γένους των ανθρώπων... Ασπασία Η ΥΒΡΙΣ

Ύβρις κόρη του Κόρου (κορεσμού) ή κατά Πίνδαρο μητέρα του Κόρου. Η Ύβρις ταυτίζεται με την αναίδεια. Βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων στον βίο τους 

“ Ύβρις ετυμολογικώς . εκ του υπέρ (υπέρβασις ορίου) υπέρ - ύπρις - ύβρις. Η Τζιροπούλου - Ευσταθίου στο βιβλίο της «Ο εν τη λέξει Λόγος» εξηγεί ότι η «ύβρις» παράγεται από την πρόθεση υπέρ διότι υπερβαίνει το μέτρο: «ύβρις παρά την υπέρ πρόθεσιν γέγονεν, ύπερις και κατά συγκοπίν ύπρις και τροπή του π σε β. “

Παράγωγο της Ύβρεως το Υβρίδιο (Βιολ.) Οι απόγονοι μίας διασταύρωσης, στην οποία οι γονείς διαφέρουν γενετικά μεταξύ τους τουλάχιστον σε ένα γονίδιο για ένα κληρονομήσιμο χαρακτηριστικό. Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται σε απογόνους από πολύ διαφορετικούς ως προς τα χαρακτηριστικά γονείς, όπως π.χ. για τις ποικιλίες των φυτών. Υβρίδια μεταξύ διαφορετικών ζωικών ή φυτικών ειδών, αν επιτευχθεί διασταύρωση μεταξύ τους, είναι συνήθως στείρα, όπως το μουλάρι (διασταύρωση αλόγου και γαϊδουριού). Ο όρος υβρίδιο χρησιμοποιείται και για κάθε βιολογική δομή, κύτταρο, γονίδιο, ένζυμο, DNA, που προέρχεται από δύο αντίστοιχες δομές, π.χ. δύο κύτταρα που περιέχουν διαφορετικό γενετικό υλικό."(Εγκυκλοπαίδεια "Μαλλιάρης-Παιδεία").

http://www.starwalkers.gr/

Ύβρις = η υπέρβαση του ανθρώπινου μέτρου, της αλαζονείας, της αυθάδειας που πηγάζει από πάθη ή ακόμα και την υπεροπτική πίστη δύναμης εις βάρος άλλων, η αμετροέπεια.

Ύβρις όσων χρησιμοποιούν βία, που αφυπνίζουν το ανθρώπινο ένστικτο , αντί να εξυψώνουν την νοημοσύνη του ανθρώπου. Γιατί ως νοήμων άνθρωπος εύκολα απ εξαρτάται από οποιαδήποτε μορφή εξουσία ή κυριαρχίας, στηριζόμενος στην δική του αντίληψη, γνώση και συσχετισμούς ! Κατανοεί εύκολα κάποιος, ποια η διαφορά ενός συναισθήματος προερχόμενο από το ένστικτο , εν σχέση με αυτό της νοημοσύνης ! Το ένστικτο που καθοδηγεί τα βήματα της επιβίωσης σε εγωιστικό επίπεδο ( ο θάνατός σου η ζωή μου ή ο σώζων εαυτόν σωθείτο ) στον αντίποδα της νοημοσύνης του συλλογικού, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής, του πολιτισμού !

Χάνοντας ο άνθρωπος τον ορθό προσανατολισμό του, χαμένος στην εγωκεντρική του σφαίρα, χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στον διπλανό του, με αποτέλεσμα να προσανατολίζεται σε εξωτερικούς παράγοντες ασφάλειας, αποζητώντας εξουσίες και κυριαρχίες για να κουρνιάσει τα ένστικτά του, δίνοντας λαβή στους ισχυρούς να καταστρώνουν τα συσπειρωτικά τους σχέδια. Οι αλληλέγγυοι σωτήρες. Αυτοί που αφυπνίζουν τα εξυπηρετικά ζωώδη ένστικτα.

Η Ύβρις που καθυποτάσσει ακόμα και τους ίδιους, ακολουθώντας την ίδια τακτική με τις δικές τους ύβρεις να καθ υποτάσσουν τους αμέσως μετά από αυτούς, είτε ως κυβερνήσεις, είτε ως προστάτες της κοινωνίας, είτε ως μέσα διαπαιδαγώγησης (ΜΜΕ), εις βάρος των “ακατέργαστων”  . 

Η Ύβρις τυλιγμένη με “μυθοπλασίες αξιών και αρχών” εύκολα εξαπλώνεται σε διευρυμένους κύκλους.

Η Ύβρις που συνοδοιπορεί με την Τίσι (τιμωρία) ως λόγος και νόμος, όχι μόνον των κοινωνιών αλλά και του Σύμπαντος, όπως κατά τον Θαλή : αναζητάται μια αρχή, ένα στοιχείο, που να βρίσκεται πέρα από τα φαινόμενα, μη αναπαραστάσιμο, και όμως γενεσιουργό δύναμη του σύμπαντος.

Σύμφωνα με τον λογοτέχνη και αναλυτή Νίκο Κάσδαλη στα κείμενά του αναφέρει πως : στην προέλευση της τιμωρίας, οι δράστες τιμωρούνται όχι με τα μέσα που υπαγορεύουν οι πολιτειακοί θεσμοί, αλλά με αναπάντεχους τρόπους ως προς τον χώρο και τον χρόνο, από τις αντίρροπες δυνάμεις επιβολής.

Η Ύβρις κατέληξε ως έθος στις κοινωνίες, μέσα από αυτούς που την καλλιέργησαν, την διαμόρφωσαν και την επέβαλαν ως “αξία” , στρέφοντας σε αντίθεση, τις δεξιότητες και φυσικές ικανότητες του ανθρώπου, από αυτήν του νοήματος ως πεμπτουσία της Φύσης του ! 

Δύσκολο να γίνει ο άνθρωπος αλαζόνας, υπερόπτης και υπερτιμητής ;

Πόσο άραγε μύστης μπορεί να γίνει ένας που είναι κλεισμένος στην σπηλιά του και ξαφνικά βγει στο φως ; Πόσο μπορεί να αντιμετωπίσει τα κύματα που στοχεύουν να τον πνίξουν, πριν συνηθίσει στην θέα του φωτός ; Πόσο μπορεί να αντιμετωπίσει τον χρόνο που έχασε, όσα έχασε, όσα τον έκαναν να είναι κάτι που δεν είναι ;

Ο Θαλής γράφει : πως η γη ταξιδεύει πάνω σε νερό σαν καράβι και οι δαίμονες περιδιαβαίνουν την φύση, πλέκοντας έναν περίεργο διάλογο ζωής και θανάτου.

Η Ύβρις πλήττει με την πολλαπλασιαζόμενη βία της, απομακρύνοντας την έννοια της ενότητας μεταξύ του ανθρώπου, φύσεως και θεού. 

Αυτός ο συνδυασμός έχει ως τίμημα, να δυσκολεύει τον άνθρωπο να δαμάσει την ύβρι, μεταλλάσσοντας τόν ίδιο σε ύβρι, στην προσπάθειά του να υποκρύψει την δική του αδυναμία και ανασφάλεια, αποδεχόμενος την ύπαρξή της Ύβρεως σε επίπεδο θεότητας, Ζήτω στην δύναμη του κακού. Η επίπλαστη θεότητα που φέρνει αλληλέγγυους τους υποστηρικτές της Ύβρεως !

Η Ύβρις του ανθρώπου προς το πρόσωπό του, προς την μάνα γη που τον γέννησε, στους φυσικούς νόμους, αναπόσπαστο τμήμα τους.

Η μετουσιωμένη μας Ύβρις στα "σημεία των καιρών ", όταν ο λόγος τιμής έσβησε μαζί με τα παλάτια και οι πόλεμοι έγιναν αντιπολεμικές δοξασίες για τους λαούς ! Πως, δεν θα μεταμορφωνόταν για το επιθυμητόν ;;

Αισώπου μύθοι !

Θεοὶ πάντες ἔγημαν ἣν ἕκαστος εἴληφεν ἐν κλήρῳ. Πόλεμος παρῆν ἐσχάτῳ κλήρῳ· Ὕβριν δὲ μόνην κατέλαβεν· ταύτης περισσῶς ἐρασθεὶς ἔγημεν. Ἐπακολουθεῖ δὲ αὐτῇ πανταχοῦ βαδιζούσῃ. Ὅτι ἔνθα ἂν προέλθῃ ὕβρις ἢ ἐν πόλει ἢ ἐν ἔθνεσι, πόλεμος καὶ μάχαι εὐθὺς μετ᾿ αὐτὴν ἀκολουθεῖ.

Μετ. Όλοι οι θεοί παντρεύτηκαν τραβώντας ο καθένας κλήρο. Ο Πόλεμος που ήταν παρών τράβηξε κλήρο τελευταίος. Του απόμεινε η Ύβρις. Αφού την ερωτεύθηκε σφοδρά, την παντρεύτηκε. Από τότε την ακολουθεί όπου αυτή βαδίζει.  Όποτε η ύβρις εμφανισθεί σε μία πόλη ή ένα έθνος, ο πόλεμος και οι μάχες ευθύς την ακολουθούν. 

http://webcache.googleusercontent.com/ 

"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω." Ν. Καζαντζάκη, Ασκητική

http://webcache.googleusercontent.com/ 

Η Ύβρις με εργαλείο την διαστρέβλωση εννοιών, ενθρόνισε λανθασμένες πεποιθήσεις, υποταγής στον ισχυρό, ως ένα θεογονίας σόφισμα, φιλοσόφημα των ιδιοτήτων του Θείου δημιουργού, ως εντολέα και κριτή. 

Εκ διαμέτρου αντίθετη κοσμοθεωρία, από αυτήν των Αρχαίων μας φιλοσόφων.  

Στον Αισχύλο στο διασωθέν απόσπασμα της τραγωδίας Γλαύκος : Ο Σίσσυφος Γλαύκος έτρεφε τα άλογα με σάρκες ανθρώπων για να γίνουν ταχύτερα για τίς Ολυμπιακές αρματοδρομίες. Παρ' όλα αυτά νικάται . Στους δε επιτάφιους αγώνες έπεσε από το άλογο και αυτά τον κατασπάραξαν !! http://www.davlos.gr/webfiles/yearspec.php?id=7650&kod=11870&page=9

Η Ύβρις ενάντια του κοσμογονικού νόμου των ισορροπιών και της αρμονίας, που ο άνθρωπος οφείλει να κατανοήσει, ώστε να πάψει να επαναλαμβάνει τον εαυτόν του ανά τους αιώνες, παραστρατημένος σε παράλογα θεοσοφικά και θεολογικά μονοπάτια διδαχών και αποβλάκωσης.

Σήμερα ζούμε την ύβρι του επίπλαστου αντιληπτικού γίγνεσθαι, ως Τίσι (τιμωρία) στις δικές μας αλαζονείες και ύβρεις, στους προγόνους μας, την γη μας, την ιστορία μας, τις παρακαταθήκες μας, στους συνανθρώπους μας, το είναι μας ! Ας πάρουμε το μάθημα που πρέπει, γιατί έτσι μόνον θα μπορέσουμε να βρούμε την συνοχή μας, να επουλώσουμε την δόλια διάβρωση μας, με την υπέρμετρη ξενομανία μας, την κατευθυνόμενη μυθοπλαστική “προοδευτικότητα” μας και την σιωπή μας με την απραγία μας στην δική τους ασυλία των ανομημάτων τους των τελευταίων τουλάχιστον ετών. Γιατί ήταν και είναι Ύβρις και τα σταυρωμένα χέρια.

Κατά τον Ησίοδο όταν η Νέμεση εγκαταλείψει οριστικά τη Γη, τότε θα σημάνει το τέλος του τωρινού γένους των ανθρώπων... 

Ασπασία