ΑΦΙΕΡΙΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΕ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑ !
Λίγο να την είχαμε μπροστά στα ενορατικά μας μάτια την αγάπη,
πόσο εύκολο θα ήταν να αλλάξουμε τον κόσμο μας !
Κι όμως χανόμαστε, μαζί με τα παιχνίδια μας, πλαστικά και ηλεκτρονικά,
στον παράλογο κόσμο τους, που μόνον αυτόν είμαστε ικανοί να
δούμε. Τον έχουμε κάνει αληθινό από μόνοι μας και όμως δεν
το καταλαβαίνουμε !
Τι φταίει ; Ποιός φταίει ;
Σκεφτείτε πως είμαστε σαν τα μπαλάκια που κινούνται τρελά στην γυάλα του Τζακ ποτ ! Μόνον όμως ένα κάθε φορά βρίσκει από τύχη ή γνώση στην δική μας περίπτωση , την έξοδο !
Για πόσο ακόμα θα είμαστε μπαλάκια με νουμεράκια μέσα σε μια γυάλα ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου