Η επιστολή με την οποία ο Μπίστης παραιτείται από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ «Με την επιστολή αυτή σας ενημερώνω για την απόφαση μου να αποχωρήσω από το ΠΑΣΟΚ και κατά συνέπεια να παραιτηθώ και από το Εθνικό Συμβούλιο. Οι λόγοι της συμπόρευσης μου με το ΠΑΣΟΚ το 2000 έχουν προ πολλού εκλείψει. Πρακτικά, όπως απεδείχθη, από το 2004. Έκτοτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δειλά στην αρχή και με επιταχυνόμενους ρυθμούς στην συνέχεια απομακρύνθηκε από αρχές, θέσεις και πρακτικές που είχαν κινητοποιήσει ένα τμήμα της ανανεωτικής αριστεράς το οποίο αρνούμενο την μετάλλαξη του ΣΥΝ συμπαρατάχθηκε με τον Κώστα Σημίτη και το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα. Χωρίς σχέδιο, χωρίς ιδεολογικό στίγμα, με αντιφατικές και αλληλοαναιρούμενες πολιτικές και με διαλυτικές μοναρχικές συμπεριφορές στο εσωτερικό του κόμματος ήταν αναπόφευκτη η αδυναμία της ηγεσίας να ανταποκριθεί στο έργο της ανόρθωσης της χώρας μετά την καταστροφική πενταετία της ΝΔ. Από το «λεφτά υπάρχουν» κατέληξε στο μνημόνιο χωρίς καμία διαπραγματευτική δύναμη ενώ ώριμες μεταρρυθμίσεις αναβάλλονταν . Η χώρα συνέχισε την καθοδική της πορεία και μοιραία οδηγήθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας με δραματικές συνέπειες για τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Όλα αυτά δεν τα λέω εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς. Γνωρίζετε ότι αποτελούσαν το μόνιμο και διαρκές περιεχόμενο των παρεμβάσεων μου στα όργανα του κόμματος και στον δημόσιο λόγο μου. Η ευθύνη για την πορεία που ακολουθήθηκε δεν βαρύνει μόνο τον Γ. Παπανδρέου και τους προσωπικούς του φίλους . Βαρύνει και τα στελέχη που δεν αντιτάχθηκαν αλλά στην καλύτερη περίπτωση σιωπούσαν όταν δεν επικροτούσαν. Τεράστια είναι η ευθύνη των στελεχών εκσυγχρονιστικής προέλευσης που εύκολα ενσωματώθηκαν στην νέα κατάσταση και στήριξαν την νέα ηγεσία σε κάθε της αλλοπρόσαλλη πρωτοβουλία την ώρα που διασκορπιζόταν μια ολόκληρη περιουσία της περιόδου 1996-2004. Διαπιστώνω ότι μετά το απόλυτο αδιέξοδο που προέκυψε με το δημοψήφισμα και την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου πολλοί στο ΠΑΣΟΚ ανακάλυψαν μια κριτική διάθεση την οποία είχαν επιμελώς αποκρύψει. Τώρα όμως είναι αργά και αυτή η όψιμη αντίδραση δεν πείθει. Η επιστολή αυτή είναι εδώ και πολύ καιρό στο συρτάρι μου. Την κράτησα εκεί όσο διαρκούσε η επώδυνη διαδικασία που τερματίστηκε τυπικά με την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου, γιατί δεν ήθελα να αθροιστεί με μια απολιτική και άνευ σημασίας γκρίνια βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ η με συμπεριφορές αξιοπρεπείς μεν αλλά αντίθετες με τον δικό μου ιδεολογικό προσανατολισμό. Ένας επί πλέον λόγος για την παραίτηση μου είναι ότι δεν επιθυμώ να αναμιχθώ στις ψυχοφθόρες και με έντονο το προσωπικό στοιχείο διαδικασίες για την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ, εάν και όταν τις δρομολογήσει ο Γ. Παπανδρέου. Επιμένω ότι η διέξοδος από την κρίση και η ανάταξη της χώρας απαιτεί την ευρύτατη συμπαράταξη των δυνάμεων μιας σύγχρονης φιλοευρωπαϊκής αριστεράς και μιας ανανεωμένης σοσιαλδημοκρατίας. Η λύση θα έχει προοδευτικό πρόσημο. Δεν θα είναι έργο ούτε της δεξιάς, ούτε μιας συγκυβέρνησης αποτυχόντων, ούτε ενός σχήματος με ακροδεξιά στίγματα, ούτε μιας συνάθροισης τεχνοκρατών ευρέως φάσματος. Προς αυτήν την κατεύθυνση, της συγκρότησης μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς θα εργαστώ στο μέλλον». http://dexiextrem.blogspot.com/ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ κ. ΜΠΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Η επιστολή με την οποία ο Μπίστης παραιτείται από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ

«Με την επιστολή αυτή σας ενημερώνω για την απόφαση μου να αποχωρήσω από το ΠΑΣΟΚ και κατά συνέπεια να παραιτηθώ και από το Εθνικό Συμβούλιο. Οι λόγοι της συμπόρευσης μου με το ΠΑΣΟΚ το 2000 έχουν προ πολλού εκλείψει. Πρακτικά, όπως απεδείχθη, από το 2004. Έκτοτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δειλά στην αρχή και με επιταχυνόμενους ρυθμούς στην συνέχεια απομακρύνθηκε από αρχές, θέσεις και πρακτικές που είχαν κινητοποιήσει ένα τμήμα της ανανεωτικής αριστεράς το οποίο αρνούμενο την μετάλλαξη του ΣΥΝ συμπαρατάχθηκε με τον Κώστα Σημίτη και το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα.

Χωρίς σχέδιο, χωρίς ιδεολογικό στίγμα, με αντιφατικές και αλληλοαναιρούμενες πολιτικές και με διαλυτικές μοναρχικές συμπεριφορές στο εσωτερικό του κόμματος ήταν αναπόφευκτη η αδυναμία της ηγεσίας να ανταποκριθεί στο έργο της ανόρθωσης της χώρας μετά την καταστροφική πενταετία της ΝΔ. Από το «λεφτά υπάρχουν» κατέληξε στο μνημόνιο χωρίς καμία διαπραγματευτική δύναμη ενώ ώριμες μεταρρυθμίσεις αναβάλλονταν . Η χώρα συνέχισε την καθοδική της πορεία και μοιραία οδηγήθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας με δραματικές συνέπειες για τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Όλα αυτά δεν τα λέω εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς. Γνωρίζετε ότι αποτελούσαν το μόνιμο και διαρκές περιεχόμενο των παρεμβάσεων μου στα όργανα του κόμματος και στον δημόσιο λόγο μου.

Η ευθύνη για την πορεία που ακολουθήθηκε δεν βαρύνει μόνο τον Γ. Παπανδρέου και τους προσωπικούς του φίλους . Βαρύνει και τα στελέχη που δεν αντιτάχθηκαν αλλά στην καλύτερη περίπτωση σιωπούσαν όταν δεν επικροτούσαν. Τεράστια είναι η ευθύνη των στελεχών εκσυγχρονιστικής προέλευσης που εύκολα ενσωματώθηκαν στην νέα κατάσταση και στήριξαν την νέα ηγεσία σε κάθε της αλλοπρόσαλλη πρωτοβουλία την ώρα που διασκορπιζόταν μια ολόκληρη περιουσία της περιόδου 1996-2004. Διαπιστώνω ότι μετά το απόλυτο αδιέξοδο που προέκυψε με το δημοψήφισμα και την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου πολλοί στο ΠΑΣΟΚ ανακάλυψαν μια κριτική διάθεση την οποία είχαν επιμελώς αποκρύψει. Τώρα όμως είναι αργά και αυτή η όψιμη αντίδραση δεν πείθει.

Η επιστολή αυτή είναι εδώ και πολύ καιρό στο συρτάρι μου. Την κράτησα εκεί όσο διαρκούσε η επώδυνη διαδικασία που τερματίστηκε τυπικά με την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου, γιατί δεν ήθελα να αθροιστεί με μια απολιτική και άνευ σημασίας γκρίνια βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ η με συμπεριφορές αξιοπρεπείς μεν αλλά αντίθετες με τον δικό μου ιδεολογικό προσανατολισμό. Ένας επί πλέον λόγος για την παραίτηση μου είναι ότι δεν επιθυμώ να αναμιχθώ στις ψυχοφθόρες και με έντονο το προσωπικό στοιχείο διαδικασίες για την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ, εάν και όταν τις δρομολογήσει ο Γ. Παπανδρέου. Επιμένω ότι η διέξοδος από την κρίση και η ανάταξη της χώρας απαιτεί την ευρύτατη συμπαράταξη των δυνάμεων μιας σύγχρονης φιλοευρωπαϊκής αριστεράς και μιας ανανεωμένης σοσιαλδημοκρατίας. Η λύση θα έχει προοδευτικό πρόσημο. Δεν θα είναι έργο ούτε της δεξιάς, ούτε μιας συγκυβέρνησης αποτυχόντων, ούτε ενός σχήματος με ακροδεξιά στίγματα, ούτε μιας συνάθροισης τεχνοκρατών ευρέως φάσματος. Προς αυτήν την κατεύθυνση, της συγκρότησης μιας σύγχρονης κεντροαριστεράς θα εργαστώ στο μέλλον».
http://dexiextrem.blogspot.com/