Γιορτάζουμε σήμερα τα Θεοφάνεια. Άλλως την βάπτιση και τον καθαρμό, με την βοήθεια του νερού. Παράλληλα έχουμε την εμφάνιση της περιστεράς, το πνεύμα που ανέρχεται και κατέρχεται δια μέσου του νερού και του καθαρμού.
Όπως και να το δει κανείς, η σχέση της ανόδου και καθόδου ταυτίζονται, όπου στο σημείο συνάντησης εισέρχεται το ένα μέσα στο άλλο, συνεχίζοντας την πορεία τους και πάλι από την αρχή.
Απ' τα πανάρχαια χρόνια οι λαοί της φύσης, λάτρευαν και σέβονταν το νερό ξεχωριστά, νοιώθοντας την δύναμη και την υπέρτατη αξία του. Όχι μόνον γιατί ήταν ένα μέσον επιβίωσης, αλλά γιατί σηματοδοτούσε μιά από τις θεϊκές πλευρές της προσφοράς και του νοήματος της ζωής. Χωρίς την ύπαρξη του νερού, δεν θα μπορούσε να γεννηθεί και να πλαστεί νέα ζωή, στην μορφή που την γνωρίζουμε τουλάχιστον σήμερα. Όμως το νερό πάντα κατά την γνώμη μου, παίζει την υδάτινη πύλη ένωσης με το υπέρτατο Θείον, προσομοιάζοντας ο άνθρωπος αυτήν Του την πλευρά, με τις οντότητες που ζουν, κατοικούν και διαφεντεύουν τα ποτάμια και τις θάλασσες, σε διάφορες κλιμακωτές μορφές και οντότητες.
Όσο για τους Έλληνες ξακινούσαν, από τις Νύμφες ως ημίθεες, τον Νηρέα, τον Πρωτέα, τον Αχελώο, με άρχοντα των υδάτων, τον Ποσειδώνα !!
Η υδάτινη συνειδησιακή οντότητα που ίπταται και κατόπιν κατεβαίνει αδιαλείπτως αλλάζοντας μορφές. Άλλωτε ορατή και άλλωτε αόρατη κλίμακα, με την βοήθεια της οποίας ανέρχεται η προσευχή και ο στοχασμός. Η πύλη που αν την αισθανθείς, μιλάς και αγγίζεις τον Θεό και Εκείνος σου ψιθυρίζει τα μηνύματά του. Χρόνια πολλά Α. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου