Άλλη μια «ιστορική συμφωνία» κι ένα περιφανή «θρίαμβο» ζούμε από
χθες, μετά τη συμφωνία της Ευρωζώνης για το κούρεμα των ελληνικών
ομολόγων κατά 53,5% και την παροχή ενός επιπλέον δανείου ύψους 130
δις., που θα συνοδεύεται από ένα ορυμαγδό επαχθών μέτρων, οικονομικών
και άλλων, για την απρόσκοπτη παροχή των δόσεων του δανείου, το οποίο
σημειωτέον θα διατεθεί κατά τα 90% για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, την ολοκλήρωση του PSI και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ολ' αυτά, βέβαια, στα ΧΑΡΤΙΑ. Μένει να δούμε αν θα καταφέρουν να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω. Η αμφισβήτηση εδράζεται σε τρεις λόγους:
Πρώτον, πρέπει να θυμηθούμε πως ανάλογα πανηγύριζαν οι κυβερνώντες με τη συμφωνία του Ιουλίου 2011 για το μίνι PSI και αμέσως μετά για τη «σωτήρια» συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου του 2011 για το PSI+.
Επομένως, δικαίως μπορούμε να περιμένουμε και κάποια επόμενη συμφωνία
«σωτηρίας», που πολλοί διεθνείς παράγοντες τοποθετούν γύρω στον Ιούνιο.
Δεύτερον, σε έκθεση που ετοίμασαν από τις 15
Φεβρουαρίου τα οικονομικά επιτελεία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής και παρουσίασαν προχθες στο συμβούλιο των ευρωπαίων υπουργών
Οικονομικών, πριν τις τελικές αποφάσεις, η τρόικα επισημαίνει στην 9σέλιδη υψηλής εμπιστευρικότητας έκθεση (δες και την ανάλυση της έκθεσης από τους Financial Times) ότι λόγω της έντασης που δημιουργείται «μεταξύ των στόχων του προγράμματος μείωσης χρέους και της προσπάθειας για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας» θα απαιτηθεί η συνέχιση της «εσωτερικής υποτίμησης, η οποία όμως με τη σειρά της θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε υψηλότερο επίπεδο χρέους βραχυπρόθεσμα».
Όπως αναφέρεται στο κείμενο, η επιτάχυνση της διαδικασίας εσωτερικής
υποτίμησης μέσω μείωσης μισθών και τιμών σε συνδυασμό με την υστέρηση
του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων θα βυθίσει την οικονομία σε βαθύτερη ύφεση. «Αυτό
θα έχει ως αποτέλεσμα μια διαδρομή με υψηλότερο χρέος που θα οδηγήσει
σε ποσοστό της τάξης του 160% του ΑΕΠ το 2020. Δεδομένων αυτών των
κινδύνων το ελληνικό πρόγραμμα παραμένει ευεπίφορο σε κινδύνους»
Επίσης, ο Γερμανός οικονομολόγος και πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (Ifo) Χανς Βέρνερ Ζιν, σε
συνέντευξη που παραχώρησε στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού
περιοδικού ?Der Spiegel? , υποστηρίζει πως οι υπουργοί Οικονομικών της
ευρωζώνης χάνουν απλώς τον καιρό τους με τη διάσωση της Ελλάδας που αποτελεί μια «αυταπάτη» και επιμένει στην ανάγκη εξόδου της χώρας μας από την Νομισματική Ένωση. Όπως, πολύ εύστοχα, επισημαίνει: «ο
λόγος που επιμένουν όλοι στη διάσωση της Ελλάδας είναι γιατί τα
χρήματα πηγαίνουν σε χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς της Wall Street,
του City και των Παρισίων και όχι στις τσέπες των Ελλήνων».
Τρίτον, «πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις» η Fitch προχώρησε στην υποβάθμιση της αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας, κατά 3 βαθμίδες, σε C από CCC προηγουμένως, μια μόλις βαθμίδα πριν το default (χρεοκοπία). O οίκος Fitch ανακοίνωσε πως η σημερινή υποβάθμιση είναι αποτέλεσμα
των αποφάσεων του Eurogroup της Δευτέρας για τη δεύτερη δανειακή
σύμβαση της Ελλάδας και το σχέδιο αναδιάταξης του ελληνικού χρέους
(PSI+).
Ώρα να πούμε μερικές αλήθειες ...(για όσους θέλουν να ακούσουν)
Η Ελλάδα είναι μια ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ χώρα από το Μάιο του
2010. Απλώς όλοι αναμένουν τη «ληξιαρχική πράξη θανάτου» της, που θα
ανακοινωθεί αργά ή γρήγορα μέσα στο 2012. Όποτε αποφασίσουν οι «εταίροι»
μας να τραβήξουν το σωληνάκι της μηχανικής υποστήριξης της χώρας.
Κύριοι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας μας είναι κατά 60% το άθλιο πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε τα τελευταία 30 έτη τη χώρα, κατά 25% οι ξένοι «εταίροι» μας και κατά 15% ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ.
Το πολιτικό σύστημα (60%)
Είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας και της σημερινής μας
κατάντιας (διεθνούς κι εσωτερικής) γιατί με τις αποφάσεις τους δόμησαν
ένα κράτος, μια οικονομία και μια κοινωνία πλασματική, βασισμένη στα δανεικά, τη λαμογιά και την ήσσονα προσπάθεια.
Σήμερα, αυτοί που μας οδήγησαν στην καταστροφή, προσπαθούν να
κερδίσουν χρόνο για τα διάφορα πολιτικά ?και όχι μόνο- μαγαζάκια τους
και νομίζουν ότι θα καταφέρουν να μας ξεγελάσουν για άλλη μια φορά,
επαγγελόμενοι τη σωτηρία μας. Το εύλογο ερώτημα ενός μέσου εχέφρονος
πολίτη είναι: Πώς είναι δυνατόν να μας σώσουν ΑΥΤΟΙ που δημιούργησαν το πρόβλημα;
Αυτοί που δεν μπόρεσαν (ή μήπως δε θέλησαν;) να διαπραγματευθούν, έστω για την τιμή των όπλων, μια έντιμη και ρεαλιστική διάσωση;
Αυτοί που δεν μπορούν να υλοποιήσουν ούτε τις
προκατασκευασμένες λύσεις των ξένων προϊσταμένων τους, προκαλώντας τη
δυσπιστία, τη χλεύη και την αποστροφή τους;
Αυτοί που σχεδιάζουν μέτρα για την ολοένα μεγαλύτερη
φτωχοποίηση των Ελλήνων, χωρίς ούτε να διανοούνται να συμμετέχουν στις
δοκιμασίες περικόπτοντας τους μισθούς και τα προνόμιά τους;
Αυτοί που δεν διανοούνται να ακουμπήσουν, έστω και
κατ? ελάχιστον, τη φοροδιαφυγή των χρηματοδοτών και συνεταίρων τους στη
διασπάθιση του δημοσίου χρήματος;
Αυτοί που εισέπραξαν παχυλές ΜΙΖΕΣ από τους
ευρωπαίους «εταίρους» μας για αμφίβολης αποτελεσματικότητας έργα,
επενδύσεις, οπλικά συστήματα κ.λπ.;
Αυτοί που καλύπτουν τις πάσης φύσης λαμογιές με το
κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος, το οποίο οι ίδιοι ψήφισαν για την
εξασφάλιση του ακαταδίωκτου από τη φυσική δικαιοσύνη; Και ταυτόχρονα
θεσπίζουν νόμους που προβλέπουν ότι όποιος τολμήσει να μην πληρώσει
1.000 ευρώ ΦΠΑ θα οδηγηθεί στα δικαστήρια και πιθανώς στη φυλάκιση;
Αυτοί που είναι καταγεγραμμένοι από το σύνολο των ξένων μυστικών υπηρεσιών να τα ΠΙΑΝΟΥΝ παντοιοτρόπως;
Από αυτούς περιμένουμε να διαπραγματευθούν ένα έντιμο και ρεαλιστικό πρόγραμμα διάσωσης;
Το μόνο που επιδιώκει το σύνολο του σημερινού
πολιτικού συστήματος, Άβουλο, Μοιραίο κι Επικίνδυνο, είναι η με κάθε
μέσο διάσωση των μαγαζιών τους κερδίζοντας χρόνο, με τη βοήθεια των υπερδιαπλεκόμενων και ταυτόχρονα καταρρεόντων Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης, ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ
πλήρως εάν στην προσπάθειά τους θα παρασύρουν στην καταστροφή το σύνολο
της κοινωνίας. Αντιθέτως, μερικοί από αυτούς πιστεύουν ότι τους
βολεύει η καταστροφή της χώρας, γιατί επί των ερειπίων θα μπορέσουν πιο
εύκολα να επικρατήσουν είτε με τα χρήματα που έχουν αποθησαυρίσει, ή
με τη βοήθεια των ξένων αφεντικών τους, ή το πιο πιθανό με συνδυασμό
και των δύο.
Ας μη γελιόμαστε φίλοι μου. Για να μπορέσει η Ελλάδα να έχει ένα ρεαλιστικό σχέδιο επανεκκίνησης σε μερικά χρόνια, ΠΡΕΠΕΙ πρώτα απ? όλα να ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ
από όλο αυτό το φαύλο και άθλιο πολιτικό σύστημα. Να οδηγήσουμε τους
ενόχους της σημερινής εθνικής καταστροφής στη δικαιοσύνη για να
πληρώσουν για τα εγκλήματά τους κατά της χώρας και της κοινωνίας. Πέρα
από την απονομή δικαιοσύνης και εξισορρόπησης της ολοένα και περισσότερο
εξεγερμένης κοινωνίας, η ακύρωση του σημερινού πολιτικού σκηνικού, θα
επιτρέψει σε νέες δυνάμεις να εμφανιστούν και να προσπαθήσουν με
αξιώσεις να υλοποιήσουν την επανεκκίνηση της χώρας. Μόνο αφού γίνει η ΚΑΘΑΡΣΗ,
θα μπορέσουμε να ανασυνταχθούμε, ψηφίζοντας ένα καλύτερο πολιτικό
προσωπικό με γνώσεις, εμπειρίες, ρεαλιστικό σχέδιο και κυρίως βούληση
για τη δημιουργία μιας νέας καλύτερης Ελλάδας.
Οι ξένοι «εταίροι» μας (25%)
Όσοι αναζητούν, τη χαμένη εδώ και χρόνια, κοινοτική αλληλεγγύη και
υποστήριξη από τους ξένους «εταίρους» μας, πλανώνται πλάνην οικτράν.
Πριν από δέκα χρόνια, όταν τίποτα δεν προμήνυε τη σημερινή παγκόσμια
οικονομική κρίση και όλα έβαιναν «καλώς», οι «εταίροι» μας επέλεγαν να ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΝ
μπροστά στα πλασματικά στοιχεία που τους τάιζαν οι ελληνικές
κυβερνήσεις. Επιπλέον, για πουλήσουν περισσότερα και να κερδίζουν ολοένα
και πιο πολλά, δεν δίσταζαν να επαινούν με τα καλύτερα λόγια την
πλασματική μας οικονομία και να της αποδίδουν εύσημα.
Σήμερα, που όλοι βρίσκονται (άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο) στο
χείλος της οικονομικής καταστροφής, ξαφνικά «είδαν το φως» και
κατηγορούν τη χώρα και τους Έλληνες ότι τους εξαπάτησαν. Και πώς να μη
το κάνουν, όταν ο ίδιος ο Έλληνας(;) πρωθυπουργός διαλαλούσε ότι «?κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα» και ο υπουργός οικονομίας παρομοίαζε την ελληνική οικονομία με «?Τιτανικό» σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ και fora;
Επειδή, όμως, «ανακάλυψαν» ότι μαζί με τους αδύναμους κρίκους του
Νότου, το ίδιο το Ευρώ εμπεριείχε συστημικές αδυναμίες και ότι η Ελλάδα
ειδικά θα αποτελούσε τη θρυαλίδα για την ουσιαστική διάλυση του Ευρώ,
αποφάσισαν (εκόντες-άκοντες) να στηρίξουν τη χώρα με νέα δάνεια, για να
κερδίσουν χρόνο. Δεν είχαν, όμως, υπολογίσει πόσο ΑΧΡΗΣΤΟ είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα και ότι έστω και τη δωδεκάτη ώρα είναι ΑΒΟΥΛΟ και ΑΝΙΚΑΝΟ να συμβάλλει στην αποφυγή της χρεοκοπίας και της ευρύτερης καταστροφής.
Μετά την υπογραφή του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 1, σε κάθε αναθεώρησή του διαπίστωναν
με όλο και μεγαλύτερη έκπληξη, ότι και τα χρήματά τους πετάνε σε ένα
«βαρέλι χωρίς πάτο» και τη δουλειά τους δεν κάνουν. Ταυτόχρονα, όμως,
απέφευγαν να αναγνωρίζουν και τη δική τους λάθος αντιμετώπιση του
συνολικού προβλήματος της Ευρωζώνης, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν
χρόνο μέχρι να αποφασίσουν τι πραγματικά θέλουν (οι Γερμανοί κυρίως).
Έτσι σήμερα, συνεχίζουν να μας «διασώζουν» με το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2, τάζοντας
περισσότερα χρήματα για να πληρωθούν οι ΔΙΚΕΣ τους προβληματικές
τράπεζες, ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΣ ΧΡΟΝΟ. Ελπίζοντας στην επανεκλογή
του Σαρκοζί, στις επικείμενες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, την
προσπάθεια επανεκλογής του Ομπάμα στις αμέσως επόμενες προεδρικές
εκλογές στις ΗΠΑ και την επανεκλογή της Μέρκελ στις αμέσως επόμενες
εκλογές στη Γερμανία. Ευελπιστούν, ότι πηγαίνοντας «την μπάλα παρακάτω»
θα καταφέρουν να αποφύγουν τη διάσπαση της ευρωζώνης, μέχρι να
αποφασίσουν οι ίδιοι πότε και πώς θα τη διασπάσουν και
σε δεύτερο επίπεδο την κατάρρευση του ίδιου του Ευρώ. Επειδή, σε όλο
τον παραπάνω σχεδιασμό υπάρχουν πολλές παράμετροι, οι οποίες είναι και
αλληλοσυγκρουόμενες, το πιο πιθανό είναι να μην ευδοκιμήσουν όλα αυτά
τα σενάρια. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο υψηλής αβεβαιότητας και υψηλών
ρίσκων τα χωρίς αποφασιστικότητα, στερεή και ρεαλιστική στρατηγική
σενάρια, συνήθως, αποδεικνύονται καταστροφικά για τους ίδιους τους
εμπνευστές τους.
Επανερχόμενοι στην Ελλάδα, η «διάσωσή» της, εκτός από την αμφιβόλου
αποτελεσματικότητας -αλλά και υλοποίησης- επιπλέον δανειοδότησή της,
περιλαμβάνει εξοντωτικά και ανεφάρμοστα μέτρα λιτότητας, τα περισσότερα
από τα οποία ούτε οι ίδιοι οι «εταίροι» που τα επιβάλλουν πιστεύουν ότι
θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα. Ακόμη δε χειρότερα, δεν έχουν καμία θετική
και καταγεγραμμένη στόχευση για το άμεσο ή τουλάχιστον για το
μεσοπρόθεσμο μέλλον της Ελλάδας. Επομένως, πού στοχεύουν όλ' αυτά; ΟΥΤΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ.
Το μόνο που επιδιώκουν είναι να κερδίσουν χρόνο. Κάποιοι, βέβαια (ξένοι
αλλά κι εγχώριοι) φιλοδοξούν να οδηγήσουν τη χώρα εκτός της Ευρωζώνης,
δημιουργώντας μια νέα «Άγρια Δύση» του ευρωπαϊκού νότου για
εκμετάλλευση.
Εμείς οι ίδιοι (15%)
Με την ψήφο και τις επιλογές μας «θρέψαμε» ένα αναποτελεσματικό
κράτος τέρας, μια κοινωνία της ήσσονος προσπάθειας κι ένα φαύλο πολιτικό
σύστημα του οποίου γίναμε συνένοχοι, για να μπορούμε να διοριζόμαστε
στο δημόσιο, να κονομάμε μίζες και αργομισθίες και να ξοδεύουμε το
δανεικό δημόσιο χρήμα σε αμφίβολης στρατηγικής αξίας και
λειτουργικότητας δημόσια έργα και πλασματικές κοινωνικές πολιτικές.
Και ξαφνικά «ξυπνήσαμε» όταν η πραγματικότητα της χρεοκοπίας άρχισε
να ακουμπά τα προνόμια και τα πλασματικά κεκτημένα δικαιώματά μας. Χωρίς
καμία αυτοκριτική «καταλάβαμε» (σε αυτό μας «βοήθησαν» και τα Μαζικά
Μέσα Εξημέρωσης με διαφορετικές στοχεύσεις) ότι μας φταίνε οι πολιτικοί,
οι κακοί ευρωπαίοι, οι νεοναζί Γερμανοί που οραματίζονται τη
δημιουργία του Δ? Ράιχ και πάει λέγοντας, αναλόγως τις ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ και τις ΟΝΕΙΡΩΞΕΙΣ, όσων προσπαθούν να κατευθύνουν τη δίκαιη και άδικη συνάμα έκπληξη κι οργή μας. Εντάξει, δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί», αλλά συμβάλλαμε κι εμείς στο «φαγοπότι» κομματάκι...
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι: ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ! ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Οι λύσεις για τα σημερινά προβλήματα της χώρας δεν είναι απλές, ούτε
εύκολες. Έτσι που τα καταφέραμε κι επιδεινώθηκαν τα πράγματα, οι λύσεις
θα είναι ΔΥΣΚΟΛΕΣ κι ΕΠΩΔΥΝΕΣ. Θα πλήξουν όλους μας και σε αρκετές περιπτώσεις θα αδικήσουν και αθώους.
Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε τις ευθύνες μας και το ρόλο των
άλλων, τόσο πιο γρήγορα θα αντιληφθούμε τα προβλήματά μας και θα
αντιδράσουμε αποτελεσματικά. Στόχος μας η επανεκκίνηση της Ελλάδας από
μια ρεαλιστική αφετηρία, για την ευημερία των Ελλήνων και την επανάκτηση
της θέσης που της αξίζει στο διεθνές τοπίο.
Από τον Τάσο Τσιπλάκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου