a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Για τους Σόλυμους διαβάζουμε από Science Wiki:

Ιστορία


Λαός της νότιας Μικράς Ασίας, κατά την Μυκηναϊκή περίοδο. Πιθανότατα ήταν ταυτόσημος με τους αποκαλούμενους Τερμίλες.
Πιθανόν στην 2η χιλιετηρίδα π.Χ. κατοικούσαν στην (μεταγενέστερη) Λυκία όπου υπάρχουν και τα Σόλυμα Όρη.
Ηττήθηκαν από τον Βελλεροφόντη.

Επίσης οι Σόλυμοι ταυτίζονται και με τους επιλεγόμενους Μιλύες. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Λυκία παλαιότερα ήταν γνωστή ως Μιλυάς.

Τέλος, οι Σόλυμοι πιθανώς να ίδρυσαν αποικίες στη Μεσόγειο κατά την 2η χιλιετηρίδα π.Χ.

Ιδιαίτερα, στην Β.Δ. Σικελία όπου οι Έλυμοι της κλασσικής εποχής, ίσως, είναι απόγονοί τους.

Η ονομασία τους προέρχεται από τον Σόλυμο, τον υιό του Διός και της Χαλκήνης.

Ο Ηρωδιανός (Περί καθολικής Προσωδίας, ζ, 172) αναφέρει σχετικά τα εξής: "Το έθνος των Σολύμων, που είναι οι Πισίδες, έλαβαν την ονομασία τους από τον Σόλυμο, τον υιόν του Διός και της Χαλκήνης."

Επίσης συνεχίζει (Περί καθολικής Προσωδίας, βιβλ. ζ, 175) "Είναι έθνος που κατοικεί εις την Άσπενδον και την Κιλικία" Αυτό προφανώς σημαίνει ότι οι Σόλυμοι εξαπλώθηκαν ανατολικά μέχρι την Κιλικία.

Στη χώρα των Σολύμων έφθασε ο Σαρπηδών, όταν εξορίστηκε από τον αδελφό του Μίνωα. Ο Σαρπηδών, ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς υπήρξαν υιοί του Διός και της Ευρώπης.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει (Ιστορίαι 1, 173, 4):

"Καθώς φιλονικούσαν εις την Κρήτην δια την βασιλείαν οι υιοί της Ευρώπης, ο Σαρπηδών και ο Μίνως, επεκράτησε εις την φιλονικίαν ο Μίνως και εξόρισε τον Σαρπηδόνα και όσους εξεγέρθησαν κατ' αυτού. Αυτοί λοιπόν αφού εξεδιώχθησαν, έφθασαν εις την Ασίαν, εις την γην της Μιλυάδος, την οποία τώρα νέμονται οι Λύκιοι. Αυτή η χώρα την παλαιά εποχή ήταν η Μιλυάς, οι δε Μιλύες τότε ονομάζοντο Σόλυμοι."

Ο Ευστάθιος αναφέρει (Παρεκβολαί εις την Ιλιάδα 1,486):

"Μίλητος δε, η Κρητική αύτη, προϋπήρχε της Ασιανής Μιλήτου, ήν έκτισεν ο παλαιός Σαρπηδών αγαγών οικήτορας και καλέσας αυτήν κατά τον γεωγράφον εκ της Κρητικής Μιλήτου."
δηλ. Οταν ο Σαρπηδών εξορίστηκε από την Κρήτη, κατέφυγε στην περιοχή της Μιλυάδος, στα παράλια της Ιωνίας. Εκεί, απέναντι από τη Σάμο, ίδρυσε την πόλη Μίλητο, έχοντας ως πρότυπο την ομώνυμο πόλη Μίλητο της Κρήτης.

Σόλυμοι Παλαιστίνης

Δεν φαίνεται πιθανό, χωρίς βέβαια να αποκλείεται εντελώς, ότι οι Σόλυμοι της Μικράς Ασίας, έχουν σχέση τους υποθετικούς Σόλυμους της Παλαιστίνης που ίδρυσαν την ομόρριζη πόλη της Παλαιστίνης η οποία ιδρύθηκε έχουσα κέντρο το ιερό των Σολύμων, ονομάσθηκε "Σόλυμα" και αργότερα Ιεροσόλυμα (Ιερό-Σόλυμα).

Επίσης ο Ευσέβιος αναφέρει (Προπαρασκευή, 9, 9)ότι υπήρχαν και Σόλυμα όρη στην Παλαιστίνη.

"Και τα Ιεροσόλυμα εν τοις παρ' Ελλησι Σολύμοις ονομαζομένοις όρεσι κείσθαι."

Ωστόσο εντυπωσιακές είναι οι μαρτυρίες για την Παλαιστινιακή πόλη Σαλήμ ή Συχέμ. Το αρχικό όνομα της πόλεως ήταν Σίκιμα, εν συνεχεία έλαβε την ονομασία Σαλήμ, ενώ όταν κατακτήθηκε από τους Εβραίους του Αβραάμ που εγκαταστάθηκαν στη γη της Χαναάν, η πόλη έλαβε την ονομασία Συχέμ από τον ομώνυμο εγγονό του Ιακώβ.
"Συχέμ ή και Σίκιμα ή και Σαλήμ, πόλις Ιακώβ νύν έρημος." Ευσέβιος (Ονομαστικόν σ.150)

Τα Σίκιμα, αποτελούσαν προάστειο της Νεαπόλεως και όπως αναφέρει ο Μιλήσιος περιηγητής Αλέξανδρος Πολυίστωρ (Αποσπάσματα 9), ήταν πανάρχαια ελληνική πόλη που ιδρύθηκε από τον Σικίμιον, τον υιό του Ερμού.

"Τα δε Σίκιμα φησι Θεόδοτος εν τω Περί Ιουδαίων από Σικιμίου του Ερμού λαβείν την ονομασίαν. Τούτον γαρ και κτείσαι την πόλιν...Υστερον δε φησιν αυτήν υπό Εβραίων κατασχεθήναι, δυναστεύοντος Εμμώρ υιόν γεννήσαι Συχέμ".

Στην κορυφή του υψηλότερου λόφου της πόλεως των αρχαίων Σικίμων, υπήρχε ιερό του Υψίστου Διός. Ο Εβραίος ερευνητής Mt. Gerizin κατάφερε να ανακαλύψει το ιερό του Διός, ύστερα από μελέτη των αρχαίων νομισμάτων της πόλης, τα οποία χρησιμοποίησε ως χάρτες αφού αυτά είχαν επάνω τους αναπαραστάσεις των πόλεών τους. Μεταξύ των αρχαίων ελληνικών νομισμάτων που εκτίθενται στο Εβραϊκό Μουσείο των Ιεροσολύμων, συγκαταλέγονται και νομίσματα στα οποία εικονίζεται το σύμβολο του ιερού των Σολύμων και αναγράφονται οι λέξεις "ΙΕΡΟ - ΣΟΛΥΜΩΝ" στην ελληνική γλώσσα φυσικά.

Ο Αλεξανδρινός φιλόσοφος Φίλων αναφέρει ως χαρακτηριστικό της πόλης Συχέμ "την δρύν την υψηλήν", το δέντρο σύμβολο του Διός που χαρακτήριζε και το πανάρχαιο μαντείο του στη Δωδώνη.

"Εξελθών ουν εκ των κατά την Χαρράν τόπων ο νους λέγεται διοδεύσαι την γην έως του τόπου Συχέμ επί την δρύν την υψηλήν". Φίλων De migratione Abrahami 216
Εκτός από τα αρχαία Σίκιμα και τα Ιεροσόλυμα, ιερό τους Διός υπήρχε και στο όρος Κάρμηλος, το ιερό όρος τους Διός δυτικά της Γαλιλαίας, στο οποίο περιηγήθηκε ο μεγάλος γεωγράφος Σκύλαξ ο Κυρανδεύς τον 5ο π.Χ αιώνα. "Κάρμηλος όρος ιερόν Διός". Σκύλαξ, Περίπλους 104, 22)

Ετυμολογία
Οι Σόλυμοι ήταν, σύμφωνα με την Ιλιάδα του Ομήρου, λαός της Μικράς Ασίας που κατοικούσε, κατά την 2η χιλιετηρίδα π.Χ., στην περιοχή που καταλάμβανουν οι μεταγενέστερες: Λυκία, Παμφυλία και Λυκαονία.

Η ονομασία τους προέρχεται από την ρίζα (*Σολμ-).

Την ίδια περίπου εποχή (13/12/11ος αιώνας) στην περιοχή της Λυκίας αναφέρονται από άλλες πηγές οι Τερμίλες. Η ονομασία τους προέρχεται από την ρίζα (*Τερμ-).
Στηριζόμενοι στους κανόνες διαγλωσσικής εναλλαγής του συριστικού «σ» με τα οδοντικά (τ,δ,θ) καθώς και μεταξύ των υγρών (ρ,λ) θεωρούμε ότι ενδεχομένως οι δύο ρίζες ταυτίζονται.

Επομένως, πιθανόν, οι ονομασίες «Τερμίλες» και «Σόλυμοι» αποτελούν παραλλαγές του ίδιου ονόματος που έχει υποστεί γλωσσική κατεργασία κατά την μεταφορά του στην κλασσική Ελληνική Γλώσσα από διαφορετικά γλωσσικά κανάλια.
Στην φωτογραφία επάνω μπορούμε να διαπιστώσουμε που είναι τα Σόλυμα όρη της Λυκίας, καθώς και την σχέση τους με τον Όλυμπο, τα Ιεροσόλυμα, και την πυραμίδα του Χέοπος.

Στην Science Wiki διαβάζουμε επίσης:

Ετυμολογία


Η Ιερουσαλήμ, στα αραβικά προφέρεται και γράφεται με την αραβική γραφή "Αουρουσαλίμ" και περιλαμβάνει, ως πρώτο συνθετικό της, τη ρίζα "ρα", (αουρ)μεταφραζόμενη ως " όρος", και δεύτερο συνθετικό, το "σαλίμ" ή "σαλάμ" που σημαίνει "ειρήνη". Συνεπώς, η ονομασία της πόλεως σημαίνει στην ελληνική "όρος της ειρήνης".

Μία δεύτερη ετυμολογία συνδέει την ονομασία με τον αναφερόμενο στον Όμηρο, λαό "Σόλυμοι" ο οποίος, γενικά μεν, τοποθετείται στην Μικρά Ασία αλλά η θέση του παραμένει ασαφής και την Μυκηναϊκή ονομασία της Αιγύπτου, Ηερία. Άρα αν εγκαταστάθηκαν εκεί Αθωνιστές (Atonism) Αιγύπτιοι, μετά την εκδίωξή τους από τον φαραώ Ωροχέβιδα, τότε πιθανόν οι Μυκηναίοι-Αχαιοί της εποχής να αποκάλεσαν την πόλη "Ηεριο-Σόλυμα" όνομα που τελικά επικράτησε και τοπικά.

Αερία, Ηερία, Ηερίη, σύμφωνα πάντα με το Science Wiki «Είναι το όνομα με το οποίο αποκαλούσαν οι Αχαιοί την Αίγυπτο κατά την Μυκηναϊκή Εποχή.»

Οι Αθωνιστές θεωρούνται οι πρώτοι Μονοθεϊστές οπαδοί που θεού Ατόν. Στην βικιπαιδία διαβάζουμε:

“Ο Αμένοφις IV (περίπου 1353-1335 Π.Κ.Ε.), περισσότερο γνωστός με το όνομα Ακενατόν, Aκχενατόν ή Αμένοφις κατά την ελληνική εκδοχή ήταν Φαραώ της Αιγύπτου, ο δεύτερος γιος του Αμένοφι III.

Αμέσως μόλις ο νεαρός Φαραώ ανέβηκε στο θρόνο, έβαλε μπροστά ένα μεγαλόπνοο και προσεκτικά οργανωμένο, όπως αποκαλύπτεται, μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Αρχικά η επανάστασή του ήταν ειρηνική. Εισηγήθηκε τη λατρεία του Aτόν ως ύψιστου θεού-δημιουργού δίχως να απορρίπτει την ύπαρξη των άλλων θεών, οι οποίοι όμως αυτόματα υποβιβάστηκαν έτσι σε κατώτεροί του. Ο αρχαϊκός Aτόν εξυψώθηκε σε θεό του φωτός, στοργικό πατέρα του δημιουργημένου κόσμου και ταυτίστηκε με τον γερακοκέφαλο Ρα-Αράκχτυ.

Φαίνεται όμως πως η μετριοπαθής αυτή ενοθεϊστική στάση δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Αγανακτισμένος από τις αντιδράσεις που ξεσήκωνε στις Θήβες το παλιό ιερατείο του Άμμωνα, ο Φαραώ αποφάσισε να ακολουθήσει ριζοσπαστικότερες λύσεις. Τον έκτο χρόνο από την άνοδο του στο θρόνο μετέφερε την πρωτεύουσα από τις Θήβες στην καινούργια πόλη που έχτισε στην περιοχή της σημερινής ελ-Αμάρνα, στα μισά της απόστασης ανάμεσα στη Μέμφιδα και τις Θήβες. Η πόλη ονομάστηκε ΑκχετAτόν («Ορίζοντας του Aτόν») και ήταν αποκλειστικά αφιερωμένη στον Aτέν. Το λαμπρότερο στολίδι της ήταν, φυσικά, ο ναός του θεού και το σχέδιό του ήταν εντυπωσιακά πρωτοποριακό. Ο θεός δε λατρευόταν, σύμφωνα με την παράδοση, στο μισοσκόταδου του άδυτου, όπου είχαν πρόσβαση μόνο οι ιερείς, αλλά κάτω από το φως του ήλιου, σε τεράστιους υπαίθριους χώρους, ανοιχτούς σε όλους τους πιστούς.”

Όμως όπως ήδη είδαμε στην κορυφή του υψηλότερου λόφου της πόλεως των αρχαίων Σικίμων(Ιεροσόλυμα), υπήρχε ιερό του Υψίστου Διός. Ο Δίας όμως γεννήθηκε σύμφωνα με την παράδοση στο Δίκταιον άντρον της Κρήτης. Τα Ιεροσόλυμα τα κατέλαβαν αργότερα οι Εβραίοι – η θρησκεία των οποίων βασίσθηκε στην θεό Ατόν του Ακενατόν(Αμενόφη του τετάρτου). Πιο κάτω όμως βλέπουμε πως οι τρεις αυτές τοποθεσίες σχηματίζουν ισοσκελές τρίγωνο(Δίκταιον Άντρον, Ιεροσόλυμα, ΑκχετAτόν):



ΣΟΛΥΜΑ

Για τους Σόλυμους διαβάζουμε από Science Wiki:

Ιστορία


Λαός της νότιας Μικράς Ασίας, κατά την Μυκηναϊκή περίοδο. Πιθανότατα ήταν ταυτόσημος με τους αποκαλούμενους Τερμίλες.
Πιθανόν στην 2η χιλιετηρίδα π.Χ. κατοικούσαν στην (μεταγενέστερη) Λυκία όπου υπάρχουν και τα Σόλυμα Όρη.
Ηττήθηκαν από τον Βελλεροφόντη.

Επίσης οι Σόλυμοι ταυτίζονται και με τους επιλεγόμενους Μιλύες. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Λυκία παλαιότερα ήταν γνωστή ως Μιλυάς.

Τέλος, οι Σόλυμοι πιθανώς να ίδρυσαν αποικίες στη Μεσόγειο κατά την 2η χιλιετηρίδα π.Χ.

Ιδιαίτερα, στην Β.Δ. Σικελία όπου οι Έλυμοι της κλασσικής εποχής, ίσως, είναι απόγονοί τους.

Η ονομασία τους προέρχεται από τον Σόλυμο, τον υιό του Διός και της Χαλκήνης.

Ο Ηρωδιανός (Περί καθολικής Προσωδίας, ζ, 172) αναφέρει σχετικά τα εξής: "Το έθνος των Σολύμων, που είναι οι Πισίδες, έλαβαν την ονομασία τους από τον Σόλυμο, τον υιόν του Διός και της Χαλκήνης."

Επίσης συνεχίζει (Περί καθολικής Προσωδίας, βιβλ. ζ, 175) "Είναι έθνος που κατοικεί εις την Άσπενδον και την Κιλικία" Αυτό προφανώς σημαίνει ότι οι Σόλυμοι εξαπλώθηκαν ανατολικά μέχρι την Κιλικία.

Στη χώρα των Σολύμων έφθασε ο Σαρπηδών, όταν εξορίστηκε από τον αδελφό του Μίνωα. Ο Σαρπηδών, ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς υπήρξαν υιοί του Διός και της Ευρώπης.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει (Ιστορίαι 1, 173, 4):

"Καθώς φιλονικούσαν εις την Κρήτην δια την βασιλείαν οι υιοί της Ευρώπης, ο Σαρπηδών και ο Μίνως, επεκράτησε εις την φιλονικίαν ο Μίνως και εξόρισε τον Σαρπηδόνα και όσους εξεγέρθησαν κατ' αυτού. Αυτοί λοιπόν αφού εξεδιώχθησαν, έφθασαν εις την Ασίαν, εις την γην της Μιλυάδος, την οποία τώρα νέμονται οι Λύκιοι. Αυτή η χώρα την παλαιά εποχή ήταν η Μιλυάς, οι δε Μιλύες τότε ονομάζοντο Σόλυμοι."

Ο Ευστάθιος αναφέρει (Παρεκβολαί εις την Ιλιάδα 1,486):

"Μίλητος δε, η Κρητική αύτη, προϋπήρχε της Ασιανής Μιλήτου, ήν έκτισεν ο παλαιός Σαρπηδών αγαγών οικήτορας και καλέσας αυτήν κατά τον γεωγράφον εκ της Κρητικής Μιλήτου."
δηλ. Οταν ο Σαρπηδών εξορίστηκε από την Κρήτη, κατέφυγε στην περιοχή της Μιλυάδος, στα παράλια της Ιωνίας. Εκεί, απέναντι από τη Σάμο, ίδρυσε την πόλη Μίλητο, έχοντας ως πρότυπο την ομώνυμο πόλη Μίλητο της Κρήτης.

Σόλυμοι Παλαιστίνης

Δεν φαίνεται πιθανό, χωρίς βέβαια να αποκλείεται εντελώς, ότι οι Σόλυμοι της Μικράς Ασίας, έχουν σχέση τους υποθετικούς Σόλυμους της Παλαιστίνης που ίδρυσαν την ομόρριζη πόλη της Παλαιστίνης η οποία ιδρύθηκε έχουσα κέντρο το ιερό των Σολύμων, ονομάσθηκε "Σόλυμα" και αργότερα Ιεροσόλυμα (Ιερό-Σόλυμα).

Επίσης ο Ευσέβιος αναφέρει (Προπαρασκευή, 9, 9)ότι υπήρχαν και Σόλυμα όρη στην Παλαιστίνη.

"Και τα Ιεροσόλυμα εν τοις παρ' Ελλησι Σολύμοις ονομαζομένοις όρεσι κείσθαι."

Ωστόσο εντυπωσιακές είναι οι μαρτυρίες για την Παλαιστινιακή πόλη Σαλήμ ή Συχέμ. Το αρχικό όνομα της πόλεως ήταν Σίκιμα, εν συνεχεία έλαβε την ονομασία Σαλήμ, ενώ όταν κατακτήθηκε από τους Εβραίους του Αβραάμ που εγκαταστάθηκαν στη γη της Χαναάν, η πόλη έλαβε την ονομασία Συχέμ από τον ομώνυμο εγγονό του Ιακώβ.
"Συχέμ ή και Σίκιμα ή και Σαλήμ, πόλις Ιακώβ νύν έρημος." Ευσέβιος (Ονομαστικόν σ.150)

Τα Σίκιμα, αποτελούσαν προάστειο της Νεαπόλεως και όπως αναφέρει ο Μιλήσιος περιηγητής Αλέξανδρος Πολυίστωρ (Αποσπάσματα 9), ήταν πανάρχαια ελληνική πόλη που ιδρύθηκε από τον Σικίμιον, τον υιό του Ερμού.

"Τα δε Σίκιμα φησι Θεόδοτος εν τω Περί Ιουδαίων από Σικιμίου του Ερμού λαβείν την ονομασίαν. Τούτον γαρ και κτείσαι την πόλιν...Υστερον δε φησιν αυτήν υπό Εβραίων κατασχεθήναι, δυναστεύοντος Εμμώρ υιόν γεννήσαι Συχέμ".

Στην κορυφή του υψηλότερου λόφου της πόλεως των αρχαίων Σικίμων, υπήρχε ιερό του Υψίστου Διός. Ο Εβραίος ερευνητής Mt. Gerizin κατάφερε να ανακαλύψει το ιερό του Διός, ύστερα από μελέτη των αρχαίων νομισμάτων της πόλης, τα οποία χρησιμοποίησε ως χάρτες αφού αυτά είχαν επάνω τους αναπαραστάσεις των πόλεών τους. Μεταξύ των αρχαίων ελληνικών νομισμάτων που εκτίθενται στο Εβραϊκό Μουσείο των Ιεροσολύμων, συγκαταλέγονται και νομίσματα στα οποία εικονίζεται το σύμβολο του ιερού των Σολύμων και αναγράφονται οι λέξεις "ΙΕΡΟ - ΣΟΛΥΜΩΝ" στην ελληνική γλώσσα φυσικά.

Ο Αλεξανδρινός φιλόσοφος Φίλων αναφέρει ως χαρακτηριστικό της πόλης Συχέμ "την δρύν την υψηλήν", το δέντρο σύμβολο του Διός που χαρακτήριζε και το πανάρχαιο μαντείο του στη Δωδώνη.

"Εξελθών ουν εκ των κατά την Χαρράν τόπων ο νους λέγεται διοδεύσαι την γην έως του τόπου Συχέμ επί την δρύν την υψηλήν". Φίλων De migratione Abrahami 216
Εκτός από τα αρχαία Σίκιμα και τα Ιεροσόλυμα, ιερό τους Διός υπήρχε και στο όρος Κάρμηλος, το ιερό όρος τους Διός δυτικά της Γαλιλαίας, στο οποίο περιηγήθηκε ο μεγάλος γεωγράφος Σκύλαξ ο Κυρανδεύς τον 5ο π.Χ αιώνα. "Κάρμηλος όρος ιερόν Διός". Σκύλαξ, Περίπλους 104, 22)

Ετυμολογία
Οι Σόλυμοι ήταν, σύμφωνα με την Ιλιάδα του Ομήρου, λαός της Μικράς Ασίας που κατοικούσε, κατά την 2η χιλιετηρίδα π.Χ., στην περιοχή που καταλάμβανουν οι μεταγενέστερες: Λυκία, Παμφυλία και Λυκαονία.

Η ονομασία τους προέρχεται από την ρίζα (*Σολμ-).

Την ίδια περίπου εποχή (13/12/11ος αιώνας) στην περιοχή της Λυκίας αναφέρονται από άλλες πηγές οι Τερμίλες. Η ονομασία τους προέρχεται από την ρίζα (*Τερμ-).
Στηριζόμενοι στους κανόνες διαγλωσσικής εναλλαγής του συριστικού «σ» με τα οδοντικά (τ,δ,θ) καθώς και μεταξύ των υγρών (ρ,λ) θεωρούμε ότι ενδεχομένως οι δύο ρίζες ταυτίζονται.

Επομένως, πιθανόν, οι ονομασίες «Τερμίλες» και «Σόλυμοι» αποτελούν παραλλαγές του ίδιου ονόματος που έχει υποστεί γλωσσική κατεργασία κατά την μεταφορά του στην κλασσική Ελληνική Γλώσσα από διαφορετικά γλωσσικά κανάλια.
Στην φωτογραφία επάνω μπορούμε να διαπιστώσουμε που είναι τα Σόλυμα όρη της Λυκίας, καθώς και την σχέση τους με τον Όλυμπο, τα Ιεροσόλυμα, και την πυραμίδα του Χέοπος.

Στην Science Wiki διαβάζουμε επίσης:

Ετυμολογία


Η Ιερουσαλήμ, στα αραβικά προφέρεται και γράφεται με την αραβική γραφή "Αουρουσαλίμ" και περιλαμβάνει, ως πρώτο συνθετικό της, τη ρίζα "ρα", (αουρ)μεταφραζόμενη ως " όρος", και δεύτερο συνθετικό, το "σαλίμ" ή "σαλάμ" που σημαίνει "ειρήνη". Συνεπώς, η ονομασία της πόλεως σημαίνει στην ελληνική "όρος της ειρήνης".

Μία δεύτερη ετυμολογία συνδέει την ονομασία με τον αναφερόμενο στον Όμηρο, λαό "Σόλυμοι" ο οποίος, γενικά μεν, τοποθετείται στην Μικρά Ασία αλλά η θέση του παραμένει ασαφής και την Μυκηναϊκή ονομασία της Αιγύπτου, Ηερία. Άρα αν εγκαταστάθηκαν εκεί Αθωνιστές (Atonism) Αιγύπτιοι, μετά την εκδίωξή τους από τον φαραώ Ωροχέβιδα, τότε πιθανόν οι Μυκηναίοι-Αχαιοί της εποχής να αποκάλεσαν την πόλη "Ηεριο-Σόλυμα" όνομα που τελικά επικράτησε και τοπικά.

Αερία, Ηερία, Ηερίη, σύμφωνα πάντα με το Science Wiki «Είναι το όνομα με το οποίο αποκαλούσαν οι Αχαιοί την Αίγυπτο κατά την Μυκηναϊκή Εποχή.»

Οι Αθωνιστές θεωρούνται οι πρώτοι Μονοθεϊστές οπαδοί που θεού Ατόν. Στην βικιπαιδία διαβάζουμε:

“Ο Αμένοφις IV (περίπου 1353-1335 Π.Κ.Ε.), περισσότερο γνωστός με το όνομα Ακενατόν, Aκχενατόν ή Αμένοφις κατά την ελληνική εκδοχή ήταν Φαραώ της Αιγύπτου, ο δεύτερος γιος του Αμένοφι III.

Αμέσως μόλις ο νεαρός Φαραώ ανέβηκε στο θρόνο, έβαλε μπροστά ένα μεγαλόπνοο και προσεκτικά οργανωμένο, όπως αποκαλύπτεται, μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Αρχικά η επανάστασή του ήταν ειρηνική. Εισηγήθηκε τη λατρεία του Aτόν ως ύψιστου θεού-δημιουργού δίχως να απορρίπτει την ύπαρξη των άλλων θεών, οι οποίοι όμως αυτόματα υποβιβάστηκαν έτσι σε κατώτεροί του. Ο αρχαϊκός Aτόν εξυψώθηκε σε θεό του φωτός, στοργικό πατέρα του δημιουργημένου κόσμου και ταυτίστηκε με τον γερακοκέφαλο Ρα-Αράκχτυ.

Φαίνεται όμως πως η μετριοπαθής αυτή ενοθεϊστική στάση δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Αγανακτισμένος από τις αντιδράσεις που ξεσήκωνε στις Θήβες το παλιό ιερατείο του Άμμωνα, ο Φαραώ αποφάσισε να ακολουθήσει ριζοσπαστικότερες λύσεις. Τον έκτο χρόνο από την άνοδο του στο θρόνο μετέφερε την πρωτεύουσα από τις Θήβες στην καινούργια πόλη που έχτισε στην περιοχή της σημερινής ελ-Αμάρνα, στα μισά της απόστασης ανάμεσα στη Μέμφιδα και τις Θήβες. Η πόλη ονομάστηκε ΑκχετAτόν («Ορίζοντας του Aτόν») και ήταν αποκλειστικά αφιερωμένη στον Aτέν. Το λαμπρότερο στολίδι της ήταν, φυσικά, ο ναός του θεού και το σχέδιό του ήταν εντυπωσιακά πρωτοποριακό. Ο θεός δε λατρευόταν, σύμφωνα με την παράδοση, στο μισοσκόταδου του άδυτου, όπου είχαν πρόσβαση μόνο οι ιερείς, αλλά κάτω από το φως του ήλιου, σε τεράστιους υπαίθριους χώρους, ανοιχτούς σε όλους τους πιστούς.”

Όμως όπως ήδη είδαμε στην κορυφή του υψηλότερου λόφου της πόλεως των αρχαίων Σικίμων(Ιεροσόλυμα), υπήρχε ιερό του Υψίστου Διός. Ο Δίας όμως γεννήθηκε σύμφωνα με την παράδοση στο Δίκταιον άντρον της Κρήτης. Τα Ιεροσόλυμα τα κατέλαβαν αργότερα οι Εβραίοι – η θρησκεία των οποίων βασίσθηκε στην θεό Ατόν του Ακενατόν(Αμενόφη του τετάρτου). Πιο κάτω όμως βλέπουμε πως οι τρεις αυτές τοποθεσίες σχηματίζουν ισοσκελές τρίγωνο(Δίκταιον Άντρον, Ιεροσόλυμα, ΑκχετAτόν):



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου