a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Του Θ. Π. ΝΤΟΚΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ,  άρθρο ημερομηνίας : Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
  • Απόφαση 242 του ΣΑ/ΟΗΕ (1967)
Προβλέπει: (1) αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τα εδάφη που κατέλαβαν στην πρόσφατη σύγκρουση, (2) τερματισμό όλων των εμπόλεμων καταστάσεων και σεβασμό στο δικαίωμα κάθε κράτους της περιοχής να ζει σε κατάσταση ειρήνης εντός ασφαλών και αναγνωρισμένων συνόρων. Μαζί με την Απόφαση 338 του 1973 αποτελούν τις βασικές θέσεις του ΟΗΕ για την αραβοϊσραηλινή διένεξη.
  • Γάζα
Η Λωρίδα της Γάζας, με έκταση 360 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 1,5 εκατομμύριο Παλαιστινίους, αποτελεί ένα από τα δύο εδαφικά τμήματα της Παλαιστινιακής Αρχής. Από το 2007 ελέγχεται πλήρως από τη Χαμάς. Το Ισραήλ διοικούσε την περιοχή από το 1967 ως το 2005, οπότε και απέσυρε, σε ορισμένες περιπτώσεις διά της βίας, όλους τους εβραίους εποίκους. Εξακολουθεί να ελέγχει τον εναέριο χώρο, τα χωρικά ύδατα και τα σύνορα. Αυτό επέτρεψε την επιβολή αποκλεισμού σε διάφορα αγαθά, σε μια προσπάθεια άσκησης πίεσης επί της Χαμάς. Η άλλη διέξοδος της Γάζας προς τον υπόλοιπο κόσμο είναι μέσω των συνόρων με την Αίγυπτο.
  • Διάσκεψη Ανάπολης
Ελαβε χώρα στις ΗΠΑ στις 27 Νοεμβρίου 2007 με τη συμμετοχή περίπου 40 χωρών και οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Παλαιστινιακής Αρχής, της ΕΕ, της Ρωσίας, της Κίνας, του Αραβικού Συνδέσμου και του ΟΗΕ (αλλά και της Ελλάδας). Η βασική υπόθεση εργασίας της διάσκεψης ήταν η «λύση των δύο κρατών», αλλά δεν κατάφερε να πετύχει τίποτε περισσότερο από ένα κοινό ανακοινωθέν.
  • Δημιουργία Ισραήλ (1948)
Με απόφαση του ΟΗΕ, και ως αποτέλεσμα των συλλογικών «τύψεων» της διεθνούς κοινότητας για το Ολοκαύτωμα των εβραίων από τους ναζιστές, δημιουργήθηκαν στην Παλαιστίνη ένα εβραϊκό και ένα παλαιστινιακό κράτος. Η στρατιωτική αντίδραση επτά αραβικών κρατών δεν έφερε αποτέλεσμα και έτσι δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ και περισσότεροι από 700.000 Παλαιστίνιοι πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς.
  • Δυτική Οχθη
Η Δυτική Οχθη (έκταση 5.860 τετρ. χλμ., πληθυσμός 2,4 εκατ.) είναι μια περίκλειστη περιοχή στη δυτική όχθη του ποταμού Ιορδάνη. Από το 1948 ως το 1967 βρισκόταν υπό ιορδανικό έλεγχο, ενώ από το 1967 υπάρχει ισραηλινή κατοχή. Ελέγχεται από τη Φατάχ, και στη Ραμάλα, κοντά στην Ιερουσαλήμ, βρίσκεται η έδρα της Παλαιστινιακής Αρχής.
  • Ειρηνευτικές συμφωνίες Οσλο
Στο πλαίσιο της «νέας τάξης πραγμάτων» μετά τον πόλεμο του Κόλπου, υπεγράφησαν το 1993 οι Συμφωνίες του Οσλο. Προέβλεπαν τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία θα ανελάμβανε τη διοίκηση μεγάλου μέρους των Κατεχομένων, από όπου θα αποχωρούσαν σταδιακά τα ισραηλινά στρατεύματα. Προβλεπόταν επίσης μια μεταβατική περίοδος πέντε ετών κατά την οποία θα ελάμβανε χώρα η τελική διαπραγμάτευση για ζητήματα όπως η Ιερουσαλήμ, οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι ισραηλινοί έποικοι, η ασφάλεια και τα σύνορα. Από την πλευρά των Παλαιστινίων υπέγραψε ο Γιάσερ Αραφάτ και από το Ισραήλ ο τότε πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν, ο οποίος δολοφονήθηκε δύο χρόνια αργότερα από φανατικό ισραηλινό έποικο.
  • Εποικισμοί
Κοινότητες που κατασκεύασαν Ισραηλινοί στα Κατεχόμενα εδάφη. Εχουν εγκαταλειφθεί οι κοινότητες στο Σινά και στη Γάζα, αλλά σημαντικός αριθμός Ισραηλινών ζει στη Δυτική Οχθη (190.000- 250.000), στο Γκολάν (20.000) και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ (180.000- 200.000). Η στρατηγική αξία των οικισμών έγκειται στον έλεγχο συγκεκριμένων αξόνων μεταφορών ή περιοχών με εύφορη γη και υδάτινους πόρους. Το Ισραήλ θεωρεί δεδομένο ότι θα διατηρήσει ορισμένους σημαντικούς οικισμούς ακόμη και ύστερα από μια συμφωνία ειρήνης. Ιερουσαλήμ
Από το 1967 το Ισραήλ θεωρεί ολόκληρη την πόλη της Ιερουσαλήμ ως την πρωτεύουσά του. Οι Παλαιστίνιοι με τη σειρά τους θεωρούν την Ανατολική Ιερουσαλήμ (Αl Quds) ως την πρωτεύουσα του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Η θέση του ΟΗΕ και των περισσότερων κρατών και διεθνών οργανισμών είναι ότι η πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι το Τελ Αβίβ και δεν αναγνωρίζουν την προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ.
  • Ιντιφάντα
Η πρώτηιντιφάντα (1987-1993) ήταν μια μαζική εξέγερση των Παλαιστινίων εναντίον της ισραηλινής κατοχής με ενέργειες που περιελάμβαναν από γενικές απεργίες και μποϊκοτάζ ισραηλινών προϊόντων έως οδοφράγματα, διαδηλώσεις και πετροπόλεμο με τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας. Κατά τη διάρκεια της πρώτης ιντιφάντα υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους 1.100 Παλαιστίνιοι και 160 Ισραηλινοί. Επιπρόσθετα, περίπου 1.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από ομοεθνείς τους ως υποτιθέμενοι συνεργάτες των ισραηλινών αρχών. Η δεύτερη ιντιφάντα (Αλ Ακσά) ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2000 και ο αριθμός των νεκρών, στρατιωτικών και πολιτών, ξεπέρασε τους 5.300 Παλαιστινίους και τους 1.000 Ισραηλινούς. Καμπ Ντέιβιντ (Ιούλιος 2000)
Διαπραγματευτικές συνομιλίες μεταξύ του Κλίντον, του Αραφάτ και του ισραηλινού πρωθυπουργού Εούντ Μπαράκ. Ο Μπαράκ προσέφερε αρχικά το 73% της Δυτικής Οχθης και το 100% της Γάζας. Σε 10-25 χρόνια η περιοχή στη Δυτική Οχθη θα αυξανόταν στο 90%91%. Στο θέμα της Ιερουσαλήμ, οι Ισραηλινοί επέμειναν στην προσάρτηση ορισμένων περιοχών και κοινοτήτων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και οι Παλαιστίνιοι στην πλήρη επιστροφή αυτού του τμήματος της πόλης. Σχετικά με την επιστροφή των προσφύγων, οι Παλαιστίνιοι υποσχέθηκαν ότι, ενώ θα είχαν το δικαίωμα, η πλειοψηφία των προσφύγων δεν θα επέστρεφε στο Ισραήλ, ενώ το Ισραήλ (με πληθυσμό 7,4 εκατ., εκ των οποίων το 1,4 εκατ. είναι αραβικής καταγωγής) δεχόταν έναν περιορισμένο αριθμό προσφύγων για επανένωση οικογενειών ή ανθρωπιστικούς λόγους και οι υπόλοιποι θα εγκαθίσταντο αλλού με τη στήριξη ενός διεθνούς Ταμείου στο οποίο θα συνεισέφερε και το Ισραήλ. Στο θέμα της ασφαλείας το Ισραήλ πρότεινε την ανάπτυξη μιας διεθνούς δύναμης στην Κοιλάδα του Ιορδάνη και την αποστρατιωτικοποίηση του παλαιστινιακού κράτους.
  • Κουαρτέτο
Δημιουργήθηκε το 2002 και αποτελείται από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία και τον ΟΗΕ, με αποστολή τη διαμεσολάβηση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Ο σημερινός Ειδικός Απεσταλμένος του Κουαρτέτου είναι ο πρώην βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ.
  • Παλαιστίνιοι πρόσφυγες
Ιορδανία: 1.930.000, Λίβανος: 416.000, Συρία: 457.000. Εκτός από την Ιορδανία, σε όλες τις άλλες αραβικές χώρες οι Παλαιστίνιοι εγκαταστάθηκαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και δεν τους δόθηκαν υπηκοότητα και πλήρη δικαιώματα.
  • Συμφωνίες Καμπ Ντέιβιντ (1978)
Υπεγράφησαν στις 17 Σεπτεμβρίου 1978 από τον αιγύπτιο πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ και τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν, με αμερικανική διαμεσολάβηση. Το Ισραήλ επέστρεψε τη Χερσόνησο του Σινά και η Αίγυπτος έγινε η πρώτη αραβική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ. Το 1981 ο Σαντάτ δολοφονήθηκε ως προδότης του αραβικού έθνους.
  • Τείχος Ασφαλείας (Δυτική Οχθη)
Δίκτυο τσιμεντένιων τοίχων ύψους ως και 8 μέτρα και τάφρων, με μια ζώνη ασφαλείας με μέσο πλάτος 60 μέτρα. Εχει μήκος 703 χλμ. και έχουν ολοκληρωθεί τουλάχιστον τα 2/3.
Εχει συμβάλει σημαντικά στη μείωση των παλαιστινιακών επιθέσεων αυτοκτονίας, αλλά απομονώνει εύφορα παλαιστινιακά εδάφη και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ελεύθερη διακίνηση των κατοίκων των γύρω περιοχών. Το 2004 το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έκρινε την κατασκευή του τείχους παράνομη σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Υπάρχουν και άλλα δύο τείχη, στα σύνορα του Ισραήλ με τη Γάζα και στα σύνορα της Γάζας με την Αίγυπτο.
  • Υψίπεδα Γκολάν
Στρατηγικής σημασίας ορεινή περιοχή μεταξύ Συρίας, Ισραήλ, Λιβάνου και Ιορδανίας. Τμήμα της, έκτασης 1.200 τετρ. χλμ., κατελήφθη από το Ισραήλ στον πόλεμο του 1967. Διεξάγονται συνομιλίες για την επιστροφή της στη Συρία, αλλά το πραγματικό κώλυμα είναι ο έλεγχος των επιφανειακών και υπόγειων υδάτινων πόρων της περιοχής.
  • Φατάχ/ΡLΟ
Ο βασικός ιδρυτής και ηγέτης, ως τον θάνατό του το 2004, ήταν ο Γιάσερ Αραφάτ. Οι φενταγίν της πραγματοποίησαν μεγάλο αριθμό επιθέσεων (συμπεριλαμβανομένων αεροπειρατειών και τρομοκρατικών ενεργειών) εναντίον ισραηλινών στόχων στη Μέση Ανατολή και στη Δυτική Ευρώπη, προτού αποδεχθούν τη διπλωματία ως μέθοδο επίλυσης του Παλαιστινιακού. Η πολιτική κυριαρχία της τερματίστηκε το 2006 στις βουλευτικές εκλογές, όταν ηττήθηκε από τη Χαμάς λόγω διαφθοράς και ανικανότητας για αποτελεσματική διακυβέρνηση.
  • Χαμάς
Παλαιστινιακή παραστρατιωτική οργάνωση και πολιτικό κόμμα, το Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης ιδρύθηκε το 1987 ως παρακλάδι της αιγυπτιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Εκτός από τις πολλές επιθέσεις αυτοκτονίας και άλλες ενέργειες κατά του Ισραήλ, έχει υψηλή δημοφιλία ανάμεσα στους Παλαιστινίους λόγω του κοινωνικού της έργου. Η νίκη στις εκλογές του 2006 οδήγησε σε ένοπλη σύγκρουση με τη Φατάχ, για να επιτευχθεί μια εύθραυστη συμφωνία συγκυβέρνησης ύστερα από αιγυπτιακή διαμεσολάβηση. Θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από πολλές δυτικές χώρες διότι δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ, δεν αποδέχεται τις Συμφωνίες του Οσλο και δεν αποκηρύσσει την ένοπλη βία. Στους κύκλους της πάντως υπάρχουν και πραγματιστές με τους οποίους θα μπορούσε κανείς να διαπραγματευθεί.
  • Ο κ. Θάνος Π. Ντόκος είναι γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).
  •  http://worldandpeople.wordpress.com/
Το στρατηγικό αλφαβητάρι της αραβοϊσραηλινής διένεξης

Του Θ. Π. ΝΤΟΚΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ,  άρθρο ημερομηνίας : Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
  • Απόφαση 242 του ΣΑ/ΟΗΕ (1967)
Προβλέπει: (1) αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τα εδάφη που κατέλαβαν στην πρόσφατη σύγκρουση, (2) τερματισμό όλων των εμπόλεμων καταστάσεων και σεβασμό στο δικαίωμα κάθε κράτους της περιοχής να ζει σε κατάσταση ειρήνης εντός ασφαλών και αναγνωρισμένων συνόρων. Μαζί με την Απόφαση 338 του 1973 αποτελούν τις βασικές θέσεις του ΟΗΕ για την αραβοϊσραηλινή διένεξη.
  • Γάζα
Η Λωρίδα της Γάζας, με έκταση 360 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 1,5 εκατομμύριο Παλαιστινίους, αποτελεί ένα από τα δύο εδαφικά τμήματα της Παλαιστινιακής Αρχής. Από το 2007 ελέγχεται πλήρως από τη Χαμάς. Το Ισραήλ διοικούσε την περιοχή από το 1967 ως το 2005, οπότε και απέσυρε, σε ορισμένες περιπτώσεις διά της βίας, όλους τους εβραίους εποίκους. Εξακολουθεί να ελέγχει τον εναέριο χώρο, τα χωρικά ύδατα και τα σύνορα. Αυτό επέτρεψε την επιβολή αποκλεισμού σε διάφορα αγαθά, σε μια προσπάθεια άσκησης πίεσης επί της Χαμάς. Η άλλη διέξοδος της Γάζας προς τον υπόλοιπο κόσμο είναι μέσω των συνόρων με την Αίγυπτο.
  • Διάσκεψη Ανάπολης
Ελαβε χώρα στις ΗΠΑ στις 27 Νοεμβρίου 2007 με τη συμμετοχή περίπου 40 χωρών και οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Παλαιστινιακής Αρχής, της ΕΕ, της Ρωσίας, της Κίνας, του Αραβικού Συνδέσμου και του ΟΗΕ (αλλά και της Ελλάδας). Η βασική υπόθεση εργασίας της διάσκεψης ήταν η «λύση των δύο κρατών», αλλά δεν κατάφερε να πετύχει τίποτε περισσότερο από ένα κοινό ανακοινωθέν.
  • Δημιουργία Ισραήλ (1948)
Με απόφαση του ΟΗΕ, και ως αποτέλεσμα των συλλογικών «τύψεων» της διεθνούς κοινότητας για το Ολοκαύτωμα των εβραίων από τους ναζιστές, δημιουργήθηκαν στην Παλαιστίνη ένα εβραϊκό και ένα παλαιστινιακό κράτος. Η στρατιωτική αντίδραση επτά αραβικών κρατών δεν έφερε αποτέλεσμα και έτσι δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ και περισσότεροι από 700.000 Παλαιστίνιοι πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς.
  • Δυτική Οχθη
Η Δυτική Οχθη (έκταση 5.860 τετρ. χλμ., πληθυσμός 2,4 εκατ.) είναι μια περίκλειστη περιοχή στη δυτική όχθη του ποταμού Ιορδάνη. Από το 1948 ως το 1967 βρισκόταν υπό ιορδανικό έλεγχο, ενώ από το 1967 υπάρχει ισραηλινή κατοχή. Ελέγχεται από τη Φατάχ, και στη Ραμάλα, κοντά στην Ιερουσαλήμ, βρίσκεται η έδρα της Παλαιστινιακής Αρχής.
  • Ειρηνευτικές συμφωνίες Οσλο
Στο πλαίσιο της «νέας τάξης πραγμάτων» μετά τον πόλεμο του Κόλπου, υπεγράφησαν το 1993 οι Συμφωνίες του Οσλο. Προέβλεπαν τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία θα ανελάμβανε τη διοίκηση μεγάλου μέρους των Κατεχομένων, από όπου θα αποχωρούσαν σταδιακά τα ισραηλινά στρατεύματα. Προβλεπόταν επίσης μια μεταβατική περίοδος πέντε ετών κατά την οποία θα ελάμβανε χώρα η τελική διαπραγμάτευση για ζητήματα όπως η Ιερουσαλήμ, οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες, οι ισραηλινοί έποικοι, η ασφάλεια και τα σύνορα. Από την πλευρά των Παλαιστινίων υπέγραψε ο Γιάσερ Αραφάτ και από το Ισραήλ ο τότε πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν, ο οποίος δολοφονήθηκε δύο χρόνια αργότερα από φανατικό ισραηλινό έποικο.
  • Εποικισμοί
Κοινότητες που κατασκεύασαν Ισραηλινοί στα Κατεχόμενα εδάφη. Εχουν εγκαταλειφθεί οι κοινότητες στο Σινά και στη Γάζα, αλλά σημαντικός αριθμός Ισραηλινών ζει στη Δυτική Οχθη (190.000- 250.000), στο Γκολάν (20.000) και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ (180.000- 200.000). Η στρατηγική αξία των οικισμών έγκειται στον έλεγχο συγκεκριμένων αξόνων μεταφορών ή περιοχών με εύφορη γη και υδάτινους πόρους. Το Ισραήλ θεωρεί δεδομένο ότι θα διατηρήσει ορισμένους σημαντικούς οικισμούς ακόμη και ύστερα από μια συμφωνία ειρήνης. Ιερουσαλήμ
Από το 1967 το Ισραήλ θεωρεί ολόκληρη την πόλη της Ιερουσαλήμ ως την πρωτεύουσά του. Οι Παλαιστίνιοι με τη σειρά τους θεωρούν την Ανατολική Ιερουσαλήμ (Αl Quds) ως την πρωτεύουσα του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Η θέση του ΟΗΕ και των περισσότερων κρατών και διεθνών οργανισμών είναι ότι η πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι το Τελ Αβίβ και δεν αναγνωρίζουν την προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ.
  • Ιντιφάντα
Η πρώτηιντιφάντα (1987-1993) ήταν μια μαζική εξέγερση των Παλαιστινίων εναντίον της ισραηλινής κατοχής με ενέργειες που περιελάμβαναν από γενικές απεργίες και μποϊκοτάζ ισραηλινών προϊόντων έως οδοφράγματα, διαδηλώσεις και πετροπόλεμο με τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας. Κατά τη διάρκεια της πρώτης ιντιφάντα υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους 1.100 Παλαιστίνιοι και 160 Ισραηλινοί. Επιπρόσθετα, περίπου 1.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από ομοεθνείς τους ως υποτιθέμενοι συνεργάτες των ισραηλινών αρχών. Η δεύτερη ιντιφάντα (Αλ Ακσά) ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2000 και ο αριθμός των νεκρών, στρατιωτικών και πολιτών, ξεπέρασε τους 5.300 Παλαιστινίους και τους 1.000 Ισραηλινούς. Καμπ Ντέιβιντ (Ιούλιος 2000)
Διαπραγματευτικές συνομιλίες μεταξύ του Κλίντον, του Αραφάτ και του ισραηλινού πρωθυπουργού Εούντ Μπαράκ. Ο Μπαράκ προσέφερε αρχικά το 73% της Δυτικής Οχθης και το 100% της Γάζας. Σε 10-25 χρόνια η περιοχή στη Δυτική Οχθη θα αυξανόταν στο 90%91%. Στο θέμα της Ιερουσαλήμ, οι Ισραηλινοί επέμειναν στην προσάρτηση ορισμένων περιοχών και κοινοτήτων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και οι Παλαιστίνιοι στην πλήρη επιστροφή αυτού του τμήματος της πόλης. Σχετικά με την επιστροφή των προσφύγων, οι Παλαιστίνιοι υποσχέθηκαν ότι, ενώ θα είχαν το δικαίωμα, η πλειοψηφία των προσφύγων δεν θα επέστρεφε στο Ισραήλ, ενώ το Ισραήλ (με πληθυσμό 7,4 εκατ., εκ των οποίων το 1,4 εκατ. είναι αραβικής καταγωγής) δεχόταν έναν περιορισμένο αριθμό προσφύγων για επανένωση οικογενειών ή ανθρωπιστικούς λόγους και οι υπόλοιποι θα εγκαθίσταντο αλλού με τη στήριξη ενός διεθνούς Ταμείου στο οποίο θα συνεισέφερε και το Ισραήλ. Στο θέμα της ασφαλείας το Ισραήλ πρότεινε την ανάπτυξη μιας διεθνούς δύναμης στην Κοιλάδα του Ιορδάνη και την αποστρατιωτικοποίηση του παλαιστινιακού κράτους.
  • Κουαρτέτο
Δημιουργήθηκε το 2002 και αποτελείται από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία και τον ΟΗΕ, με αποστολή τη διαμεσολάβηση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Ο σημερινός Ειδικός Απεσταλμένος του Κουαρτέτου είναι ο πρώην βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ.
  • Παλαιστίνιοι πρόσφυγες
Ιορδανία: 1.930.000, Λίβανος: 416.000, Συρία: 457.000. Εκτός από την Ιορδανία, σε όλες τις άλλες αραβικές χώρες οι Παλαιστίνιοι εγκαταστάθηκαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και δεν τους δόθηκαν υπηκοότητα και πλήρη δικαιώματα.
  • Συμφωνίες Καμπ Ντέιβιντ (1978)
Υπεγράφησαν στις 17 Σεπτεμβρίου 1978 από τον αιγύπτιο πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ και τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν, με αμερικανική διαμεσολάβηση. Το Ισραήλ επέστρεψε τη Χερσόνησο του Σινά και η Αίγυπτος έγινε η πρώτη αραβική χώρα που αναγνώρισε το Ισραήλ. Το 1981 ο Σαντάτ δολοφονήθηκε ως προδότης του αραβικού έθνους.
  • Τείχος Ασφαλείας (Δυτική Οχθη)
Δίκτυο τσιμεντένιων τοίχων ύψους ως και 8 μέτρα και τάφρων, με μια ζώνη ασφαλείας με μέσο πλάτος 60 μέτρα. Εχει μήκος 703 χλμ. και έχουν ολοκληρωθεί τουλάχιστον τα 2/3.
Εχει συμβάλει σημαντικά στη μείωση των παλαιστινιακών επιθέσεων αυτοκτονίας, αλλά απομονώνει εύφορα παλαιστινιακά εδάφη και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ελεύθερη διακίνηση των κατοίκων των γύρω περιοχών. Το 2004 το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έκρινε την κατασκευή του τείχους παράνομη σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Υπάρχουν και άλλα δύο τείχη, στα σύνορα του Ισραήλ με τη Γάζα και στα σύνορα της Γάζας με την Αίγυπτο.
  • Υψίπεδα Γκολάν
Στρατηγικής σημασίας ορεινή περιοχή μεταξύ Συρίας, Ισραήλ, Λιβάνου και Ιορδανίας. Τμήμα της, έκτασης 1.200 τετρ. χλμ., κατελήφθη από το Ισραήλ στον πόλεμο του 1967. Διεξάγονται συνομιλίες για την επιστροφή της στη Συρία, αλλά το πραγματικό κώλυμα είναι ο έλεγχος των επιφανειακών και υπόγειων υδάτινων πόρων της περιοχής.
  • Φατάχ/ΡLΟ
Ο βασικός ιδρυτής και ηγέτης, ως τον θάνατό του το 2004, ήταν ο Γιάσερ Αραφάτ. Οι φενταγίν της πραγματοποίησαν μεγάλο αριθμό επιθέσεων (συμπεριλαμβανομένων αεροπειρατειών και τρομοκρατικών ενεργειών) εναντίον ισραηλινών στόχων στη Μέση Ανατολή και στη Δυτική Ευρώπη, προτού αποδεχθούν τη διπλωματία ως μέθοδο επίλυσης του Παλαιστινιακού. Η πολιτική κυριαρχία της τερματίστηκε το 2006 στις βουλευτικές εκλογές, όταν ηττήθηκε από τη Χαμάς λόγω διαφθοράς και ανικανότητας για αποτελεσματική διακυβέρνηση.
  • Χαμάς
Παλαιστινιακή παραστρατιωτική οργάνωση και πολιτικό κόμμα, το Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης ιδρύθηκε το 1987 ως παρακλάδι της αιγυπτιακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Εκτός από τις πολλές επιθέσεις αυτοκτονίας και άλλες ενέργειες κατά του Ισραήλ, έχει υψηλή δημοφιλία ανάμεσα στους Παλαιστινίους λόγω του κοινωνικού της έργου. Η νίκη στις εκλογές του 2006 οδήγησε σε ένοπλη σύγκρουση με τη Φατάχ, για να επιτευχθεί μια εύθραυστη συμφωνία συγκυβέρνησης ύστερα από αιγυπτιακή διαμεσολάβηση. Θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από πολλές δυτικές χώρες διότι δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ, δεν αποδέχεται τις Συμφωνίες του Οσλο και δεν αποκηρύσσει την ένοπλη βία. Στους κύκλους της πάντως υπάρχουν και πραγματιστές με τους οποίους θα μπορούσε κανείς να διαπραγματευθεί.
  • Ο κ. Θάνος Π. Ντόκος είναι γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).
  •  http://worldandpeople.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου