Να σταματήσουμε να ανήκουμε στη Δύση (Κ. Μπετινάκης)
Μπορούμε ν’ αρχίσουμε
να ονειρευόμαστε
Τι δουλειά λοιπόν έχει η αλεπού στο παζάρι;
Θα ξεγελάσει τον Πούτιν; Χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει ορισμένα πράγματα, όπως τη θέση έχει για παράδειγμα, με την αντιπυραυλική ζώνη που σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν στην Ευρώπη οι ΗΠΑ; Ή τη θέση έχει πάρει –και ως διατελέσας υπουργός Εξωτερικών- με τα αμερικανο-βρετανο-ισραηλινά σχέδια εναντίον του Ιράν; Δεν τον ακούσαμε να σχολιάσει τις αμερικανο-βρετανικές-ΕΕ αποφάσεις για την «απαγόρευση» της Ιρανικής Τράπεζας –της μόνης που χορηγεί πίστωση στη χώρα για την αγορά πετρελαίου….
Γιατί δεν μας τα λέει κι εμάς πριν πάει να κάνει «μυστική διπλωματία» στη Μόσχα; Εκτός αν πηγαίνει ως απεσταλμένος κι αυτός… Για να ψαρέψει κάνοντας δήθεν το φίλο… Ε, τότε να πάρει θέση και στην υπόθεση του Βατοπεδίου και του Εφραίμ… Με ποιους είναι, με την ΔΙΣ της εκκλησίας της Ελλάδας, με το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, ή με τον πατριάρχη πασών των Ρωσιών;
Στα βαθειά νερά πας να βουτήξεις Αντωνάκη, ενώ κουβέντα δεν έχουν βγάλει οι επιτελάρχες σου για την ρωσική ταμπακέρα.
Εκτός αν έχει τα κότσια να μιλήσει για αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και απάρνηση της παπικής επικυριαρχίας, που έχει μεταλλαχθεί με την τιάρα του Καρλομάγνου, υπό την αμερικανική επικυριαρχία.
Της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με τη σκέψη που είχαν οι Ελευθέριος Βενιζέλος και Μουσταφά Κεμάλ, λίγα μόλις χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή που μας είχαν οδηγήσει πάλι, οι Δυτικοί πάτρονες.
Το «ανήκομεν εις την Δύσιν», του Κωνσταντίνου Καραμανλή –του γέρου- έχει ξεπεραστεί πια. Το πιο σωστό είναι «ανήκομεν στην Ανατολή». Σε μια Ανατολή, που θα περιλαμβάνει στοιχεία της Βυζαντινής, της Οθωμανικής και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Τι σκέψη κι αυτή. Με τόσα δυσεπίλυτα προβλήματα.
Ας σκεφτούμε όμως αυτή τη λύση, την ώρα μάλιστα που βλέπουμε ότι καταρρέει το φιλόδοξο οικοδόμημα της ΜΗ Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποκαλύπτεται πια, πως η ΕΕ αποτελεί έναν χάρτινο πύργο, που έστησαν για να ξεγελάσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς, τα μεγάλα αμερικανικά οικονομικά συμφέροντα. Και με το πρώτο φύσημα των κερδοσκόπων (ποιοι κρύβονται άραγε;) είναι έτοιμος να καταρρεύσει. Κι ας βλέπουν κάποιοι ισχυρή τη γερμανική οικονομία… Τι θα πουν οι ΑΓΟΡΕΣ στο τέλος, μετράει.
Φιλόδοξη σκέψη, που για την θα εφαρμογή της πρέπει να παραμεριστούν ορατά εμπόδια και εθνικές εξάρσεις. Θα πρέπει ακόμα να παραμεριστούν οι αυλόδουλοι πολιτικοί του ΝΑΤΟ, των Βρυξελών και της Γερμανίας. Και να ενταχθούμε σε μία νέα σκέψη με ξεκάθαρη αλλαγή προσανατολισμών.
Πόσοι είναι έτοιμοι; Ως τώρα ελάχιστοι έχουν αποτολμήσει να εκφράσουν παρόμοιες μύχιες σκέψεις…
Τώρα πως θα μας αφήσουν ελεύθερους να κάνουμε παρόμοια σχέδια, είναι μια άλλη ιστορία. Την ώρα που μας έχουν χειροπόδαρα δεμένους. Αν αρχίσουμε όμως να μιλάμε για το όνειρο;
http://www.styx.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου