Η σκανδαλώδης λεηλασία

Vassilis Viliardos

Η σκανδαλώδης λεηλασία

Η μετοχή του ΤΤ (σχεδιάζεται να ιδιωτικοποιηθεί άμεσα), κατέρρευσε μετά την ανακοίνωση του υπουργού οικονομικών - σύμφωνα με την οποία η πλέον ασφαλής κάποτε τράπεζα (μεγάλη καταθετική βάση, ελάχιστες επισφάλειες), δεν είναι πια βιώσιμη. Η κυβέρνηση βέβαια δεν ανέφερε ότι, οι δυσκολίες του ΤΤ οφείλονται στο «φόρτωμα» του με ομόλογα του δημοσίου, λίγο πριν από το «κούρεμα» τους.

Η μετοχή του ΟΠΑΠ (πέρυσι περί τα 14 €, σήμερα 4,31 €) ευρίσκεται επίσης σε ελεύθερη πτώση από την Παρασκευή (χθες -18,37%) - με αποτέλεσμα, η προγραμματισμένη «εκποίηση» του 29% να υπολογίζεται στην τιμή των 3-4 € ανά μετοχή. Η τοποθέτηση δε ότι, το κράτος θα εισπράττει 30% φόρο επί των κερδών του οργανισμού, από τους ιδιώτες που θα το αγοράσουν, είναι μάλλον «απατηλή» – αφού οι πολυεθνικές πολύ σπάνια εμφανίζουν κέρδη στους ισολογισμούς τους, φοροδιαφεύγοντας νόμιμα.

Στα πλαίσια αυτά, σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα λιτότητας (11,8 δις €), θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τον επίλογο από ένα παλαιότερο κείμενο μας (Η λεηλασία της Τουρκίας), σχετικό με τις μεθόδους των εισβολέων:

“Με κριτήριο την τραυματική εμπειρία της Τουρκίας, συμπεραίνεται χωρίς καμία αμφιβολία ότι, η προσέγγιση του μονοπωλιακού καπιταλισμού στην επίλυση των προβλημάτων χρέους, συνίσταται στη «μετακύλιση» ολόκληρου του κοινωνικού κόστους στα ασθενή εισοδηματικά στρώματα – επειδή αυτά αποτελούν την συντριπτική, αλλά και αδύναμη πλειοψηφία.

Επίσης συμπεραίνεται πως η σχέση μίας χώρας με το ΔΝΤ δεν είναι σε καμία περίπτωση χρονικά περιορισμένη – ενώ δεν λύνει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα της Οικονομίας της. Τέλος ότι, η αλλαγή της εκάστοτε κυβέρνησης, του «τρέχοντος» κόμματος εξουσίας καλύτερα, δεν σημαίνει ουσιαστικά τίποτα για τους συνδίκους του διαβόλου – αντίθετα, έχει μάλλον προϋπολογισθεί, με την υφιστάμενη κυβέρνηση να θεωρείται «νομοτελειακά αναλώσιμη».

Στο παράδειγμα της Τουρκίας, η νέα κυβέρνηση και όχι η παλαιά, ήταν αυτή που αφενός μεν «διεύρυνε» την εξαθλίωση των Πολιτών της, αφετέρου ξεπούλησε σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας - παραμένοντας σταθερά «υποτελής» του Καρτέλ και των τοκογλύφων, χωρίς παραδόξως να διακινδυνεύει την εκλογική της δύναμη. Φυσικά το ξεπούλημα έγινε «έντεχνα», αφού ακολούθησε 2-3 έτη μετά την εκλογική της νίκη και τη σταθεροποίηση της στην εξουσία”.

Κλείνοντας έχουμε την άποψη πως η Ελλάδα αποτελεί ένα πραγματικό El Dorado – αφού οι ευκαιρίες εξαγοράς των περιουσιακών της στοιχείων από τους κερδοσκόπους (http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2696.aspx), σε τιμές ευκαιρίας (τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις υπολογιζόταν στα 50 δις €, ενώ σήμερα περιορίσθηκαν στα 19 δις € !), είναι πάρα πού μεγάλες.

Από την άλλη πλευρά, οι υγιείς αντιδράσεις των Ελλήνων απέναντι στους εισβολείς μειώνονται συνεχώς, με τη μέθοδο του βομβαρδισμού τους με προβλήματα επιβίωσης - τα οποία δεν τους αφήνουν καθόλου χρόνο ή/και διάθεση, για να ασχοληθούν με το μέλλον της πατρίδας τους και των παιδιών τους.