Το
χθεσινό άρθρο – ανάλυση του συνεργάτη μας, Μιχαήλ Βασιλείου, στο οποίο
ανέλυε τη δυνητική μετεξέλιξη της σχέσης Τουρκίας – Κατάρ από μια
τακτική σε στρατηγική συμμαχία, με άξονα τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων
της ανατολικής Μεσογείου, προκάλεσε συζητήσεις και αντιδράσεις. Από
αυτές ξεχωρίσαμε μία εξέχοντος ειδικού σε θέματα της Μέσης Ανατολής
επιστήμονα, την οποία μας έδωσε άδεια να δημοσιεύσουμε χωρίς αναφορά στο
όνομά του. Όσα υποστηρίζει είναι πράγματι εντυπωσιακά:
«Το Κατάρ δυνητικά αποτελεί τον δούρειο ίππο της τουρκικής
επεκτατικής νεοθωμανικής πολιτικής. Ο λόγος είναι ότι τα κεφάλαια που
απελευθερώνει το Κατάρ δεν μπορεί κάποιος να τα δει ως αμιγώς ισλαμικά
αλλά ως κεφάλαια που διοχετεύονται είτε στην Αίγυπτο είτε αλλού υπό την
υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ. Εξίσου σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι τα
Καταριανά κεφάλαια ως ισλαμικά εκπορεύονται και εκπροσωπούν την πιο
ακραία έκφανση του Ισλάμ η οποία αντιστρατεύεται το τουρκικό Ισλάμ.
Πρόκειται περί του Ουαχαμπισμού ο οποίος εκπροσωπείται τόσο από το Κατάρ
όσο κυρίως τη Σαουδική Αραβία.»
Με
βάση τα παραπάνω, η τακτική συνεργασία Κατάρ-Τουρκίας τελεί υπό την
ευλογία της Ουάσιγκτον η οποία σε κάθε περίπτωση απεύχεται την
εξασφάλιση πρωτοκαθεδρίας της Τουρκίας στη Συρία…
Διαφορετική είναι η οπτική από τη δική μας ανάλυση στο θέμα των «δύο
μπλοκ» στην Ανατολική Μεσόγειο που θα διαγκωνίζονται για την εξασφάλιση
της προσοχής των Αμερικανών:
«Ο αυξημένος γεωπολιτικός ρόλος του Κατάρ εντάσσεται
στον αμερικανικό και ισραηλινό περιφερειακό πόλο ισχύος και τείνει να
εμφανίσει τα ακόλουθα συστατικά στοιχεία:
»Πρώτον: Εντατικοποίηση προσπαθειών για τη
δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στη Λωρίδα της Γάζας που θα τελεί υπό
την εποπτεία και χρηματοδότηση του Κατάρ. Σε αυτή την λογική εντάσσεται η
επίσκεψη του εμίρη του Κατάρ στην Γάζα ο οποίος έφερε ως δώρο 400 εκατ.
δολάρια [κάπου 256 εκατ. δολάρια θυμόμαστε εμείς να μεταδίδουν τα ΜΜΕ,
είναι πιθανό ο σχολιαστής να γνωρίζει πολύ περισσότερα] για την
ανοικοδόμηση της Λωρίδας και είναι πλήρως εναρμονισμένη με την σχολή
πολιτικής σκέψης Νετανιάχου. Τελικός σκοπός επομένως φαίνεται να είναι η
δημιουργία ισλαμικού κράτους-πρότυπο για τις υπόλοιπες χώρες της
περιοχής. Η Δυτική Όχθη δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να προσαρτηθεί
από την Ιορδανία. Πιέσεις ασκούνται προς κάθε κατεύθυνση, το παιχνίδι
όμως παραμένει ανοικτό και τα πάντα είναι υπό διαμόρφωση.
»Δεύτερον:
Έλεγχος κατά μεγάλο μέρος της Συρίας από το Κατάρ με σκοπό την εκβολή
του τελευταίου στη Μεσόγειο όπου υφίστανται τα αποθέματα φυσικού αερίου
και πετρελαίου. Πέραν τούτου και προς ολοκλήρωση της εικόνας, προωθείται
η δημιουργία εκτεταμένου πετρελαϊκού δικτύου το οποίο θα ξεκινά από το
ουαχαμπικό Κατάρ, θα περνάει από το έδαφος της ουαχαμπικής Σαουδικής
Αραβίας, θα συνεχίζει στο συριακό έδαφος και θα εκβάλλει στη Μεσόγειο.
Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η μεταφορά και εξαγωγή καταριανού
φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρώπη το οποίο είναι φθηνότερο
από το ρωσικό φυσικό αέριο το οποίο κατ’ εξοχήν προμηθεύεται η Γηραιά
Ήπειρος. Σε αυτό το σημείο μπορεί να ταιριάξει αυτό που υποστήριξε το
άρθρο του ιστοχώρου, ότι αντάλλαγμα σε όλο αυτό το σκηνικό, δύναται να
αποτελέσει απαίτηση για την επένδυση καταριανών κεφαλαίων στις
διαδικασίες εκμετάλλευσης και εξόρυξης κυπριακού και πιθανώς ισραηλινού
φυσικού αερίου… οι επενδύσεις που απαιτούνται είναι υψηλότατου
προϋπολογισμού τόσο στο Ισραήλ όσο και την Κύπρο, άρα το χρήμα εξ
ορισμού πρέπει να προσελκυστεί…
»Τρίτον:
η χρηματοδότηση της Αιγύπτου με καταριανά κεφάλαια συντελείται με
παρότρυνση των ΗΠΑ, οι οποίες δεν επιθυμούν την αποτυχία Μόρσι και ως εκ
τούτου την άνοδο των πιο ακραίων ισλαμικών σαλαφιστικών στοιχείων.
Υπάρχουν ζωτικά αμερικανικά και ισραηλινά συμφέροντα στην Αίγυπτο η
οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια εξτρεμιστικών
πολιτικών ομάδων, οργανώσεων ή/και της νεοθωμανικής Τουρκίας.
»Με βάση τα παραπάνω, αυτό που θέλω να σας επισημάνω
είναι ότι στον διαφαινόμενο στρατηγικό άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου,
σημαντικό εταίρο εκτιμάται ότι θα αποτελέσει το Κατάρ. Η ‘απώλεια’ της
Τουρκίας έχει αρχίσει να παίζει στους υπερατλαντικούς σχεδιασμούς, και
σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει πιθανώς να συνεκτιμηθεί ο διορισμός του
νέου αμερικανού ΥΕΘΑ ο οποίος είναι υπέρμαχος της ομαλοποίησης των
σχέσεων με το Ιράν και της επανένταξης του στο περιφερειακό σύστημα
ασφάλειας.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Η σημερινή Μέση Ανατολή διακρίνεται από την απουσία αυθεντικών ηγετών
οι οποίοι έχοντας όραμα θα μπορούσαν να προωθήσουν τα εθνικά αλλά και τα
συμφέροντα της υπερδύναμης στην περιοχή. Οι εποχές ηγετών όπως ο
βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας και ο Χάφεζ αλ-Άσαντ στη Συρία, έχουν
παρέλθει.
Αυτό ακριβώς το κενό έρχεται σήμερα να καλύψει το ΚΑΤΑΡ, με τα
τεράστια κεφάλαια που διαθέτει εξάγοντας όχι όραμα αλλά οικονομικούς
πόρους οι οποίοι είναι προαπαιτούμενο για τη δημιουργία τετελεσμένων
(βλέπε Λιβύη, σημερινή κατάσταση στη Συρία κ.λπ.) πάντοτε με τις
ευλογίες των ΗΠΑ.
Αυτές είναι οι βασικές μου παρατηρήσεις και τα σχόλια… Όσον αφορά
στην Ελλάδα, το πεδίο… περιφερειακής δόξης είναι λαμπρό, αρκεί αυτή την
πραγματικότητα να την αντιληφθούν σύντομα κάποιοι καρεκλοκένταυροι οι
οποίοι υιοθετούν πολιτικές με ασύλληπτες αγκυλώσεις…»
Αφού ευχαριστήσουμε θερμά, καθότι ήταν από τα καλύτερα σχόλια που
έχουμε λάβει, μεστό πληροφοριών που δεν κουραστήκαμε ούτε να διαβάσουμε
ούτε να το διασταυρώσουμε, να κλείσουμε προσυπογράφοντας την τελευταία
παράγραφο που μας εστάλη, την αμέσως προηγούμενη δηλαδή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου