Καλημέρα αδέλφια μου και ανεξάρτητοί μου φίλοι.
Συνήθως δεν μπορώ να ακούω τους βουλευτικούς μονολόγους όταν ειδικά αυτά που ακούγονται : είτε είναι ρητορικοί λόγοι υπεράσπισης, της έτσι κι αλλιώς γνωστής κομματικής γραμμής, είτε οι επαναλαμβανόμενοι ξύλινοι λόγοι.
Τι "ναός" κι αυτός της απόλυτης φασιστικής δημοκρατίας.
Παρακολούθησα παρ' όλα αυτά κάποιους από αυτούς, πριν γίνει επί μακρόν διακοπή ρεύματος στο σπίτι, λόγω βλάβης, για να παραθέσω κάποια κατά την γνώμη βασικά σημεία.
Για τους Πασοκατζήδες ούτε λόγος. Δεν αξίζει οτιδήποτε να αναφερθεί, από την στιγμή που οι θέσεις τους είναι γνωστές. Τι να πει κάποιος γι αυτούς, όταν ψηφίζουν παράγραφο που λέει σε ελεύθερη μεταφορά :
Ο Νομικός σύμβουλος του κράτους δεσμεύεται από την σύμβαση, να λαμβάνει αποφάσεις σύμφωνα με την δανειακή σύμβαση και φυσικά ουδόλως σύμφωνα με τους καταλυμένους νόμους του κράτους.
Η απέχθεια και η ξεδιαντροπιά ισχύει φυσικά και για τους 166 ψηφίσαντες.
Επ' αυτού να φανταστείτε για όσους δεν παρακολούθησαν, ο πολιτικός επεξηγηματικός λόγος ήταν πως "εφ' όσον τα συζητούμε στην αίθουσα, δεν παραβιάζεται κανένας νόμος (Σύνταγμα) και εφ όσον αποφαίνονται ψηφίζοντας, όλα είναι απόλυτα ...... δημοκρατικά.
Μεγάλη μάχη έγινε σας λέω όταν η Κωνταντοπούλου του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε το άρθρο 120 του συντάγματος.
Όταν ευλόγως επίσης ανέφερε, πως η δανειακή σύμβαση σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αφορά εμπορικές εταιρικές συναλλαγές και όχι ελεύθερα και ανεξάρτητα κράτη, πήρε την απάντηση : πως η τράπεζα της Ελλάδος είναι Ανώνυμη Εταιρεία, οπότε κατόπιν τούτου λογικά η σύμβαση δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική.
Σαν να λέμε, πως Τράπεζα και κράτος θέλουν να περπατούν χέρι χέρι, επειδή κατ' αυτόν τον τρόπο βολεύει την παγκόσμια φασιστική χρηματιστηριακή ανώνυμη, αλλά κατά τα άλλα γνωστή κεφαλαιοκρατία.
Όπως καταλάβατε, το κράτος έγινε πλέον εξ ολοκλήρου μια ανώνυμη εταιρεία, από την στιγμή που όσοι πολιτικοί πέρασαν από την χώρα, αποδέχονταν το status quo της Τράπεζας Ελλάδος, εγκαταλείποντάς την στους αρχικούς ιδρυτές της (από το 18..), οι οποίοι για να συνεχίσουν να επιτυγχάνουν τα προνόμια τους, δάνειζαν την χώρα μέσω αυτής αφειδώς.
Πως λοιπόν να μην είναι και η Γερμανία μια μεγάλη ιδιωτική εταιρεία από εποχής της δεύτερης ήττας της , όπου διοικείται και εξαρτάται, από όλους αυτούς που πρώτα την δάνεισαν για να κάνει τον πόλεμο, έπειτα την κατέστρεψαν (αφού της επιτέθηκαν για να ηττήθη) για να την ξαναδανείσουν, με αποτέλεσμα να καθίσταται και η ίδια, απόλυτα εξαρτημένη και ουδόλως καθοδηγούμενη από την οποιαδήποτε εσωτερική πολιτική βούλιση και γραμμή. Μακάρι να καταλάβαινε ο Γερμανός πολίτης σε ποιά κατάσταση βρίσκεται η χώρα του. Αλλά αν κρέμεται από τα χείλη της Γερμανίδας ηγέτιδας, ποτέ δεν θα καταφέρει να είναι πραγματικά ένας ελεύθερος και όχι ονειροπαρμένος πολίτης εντός ενός ανεξάρτητου κράτους. Η γνώση και η συνειδητοποίηση, είναι πάντως υποχρέωση και καθήκον του Γερμανικού λαού.
Έτσι ακριβώς λοιπόν σχεδιάζουν να μετατρέψουν τα ανεξάρτητα κράτη, σε παρόμοιου τύπου ανώνυμες εταιρείες. Χμ, το όνειρό τους ; Ένας πλανήτης, μια τεράστια ανώνυμη εταιρεία.
Κάπου μέσα στα διάφορα λογίδρια, ακούστηκε και για το περίφημο PSI και το ...μεγάαααλο επίτευγμα του Παπαδήμα που τον βράβευσαν οι όμοιοί του εχθές το βράδυ στον ΙΟΒΕ του Στουρνάρα, με την μείωση του χρέους εξ αιτίας αυτού. Δεν γελιέται όμως κανείς πλέον με τέτοια επιχειρήματα. Το PSI πλήρωσε τα ξένα κοράκια των επενδυτών, μην πάει και χάσουν τον οβολό τους. Πληρώθηκαν από όλους εμάς και χωρίς την συναίνεσή μας, με τα αποταμιευτικά μας χρήματα, τους μικρό ομολογιούχους, εξ αιτίας του οποίου ο νεός σε ηλικία αρχηγός αγωνιστής τους, έχασε την ζωή του.
Δυστυχώς, συνήθης η γελοιότητα εντός της βουλής. Ποιός νοιάζεται για τους νεκρούς και για τους νεκρούς ζωντανούς ; Ουδείς.
Πήρε μερικές φορές τον λόγο ο θρασύτατος Τσούκαλης της ΔΗΜΑΡ, εκτός αν δεν γνωρίζει τι του γίνεται ή δεν θέλει να ξέρει, εκτός αν συμφωνεί απολύτως με τα παγκόσμια σχέδια, για να αντεπιτεθεί στους όποιους αντιρρησίες λέγοντας : Αγγλικό δίκαιο έχουν και οι Ισπανοί για τις τράπεζές τους, οι Πορτογάλλοι και δεν θυμάμαι ποιές άλλες χώρες ανέφερε, εμείς γιατί να δυσανασχετούμε ;
Για να προσθέσει επίσης ο παντελώς αδαής και άσχετος, πως το άρθρο 120 ενεργοποιείται όταν καταλύεται το δημοκρατικό πολίτευμα, λες και δεν καταλύεται το πολίτευμα, οι νόμοι του κράτους, επειδή δεν βλέπουμε τα προαναγγελόμενα τανκς του Παγκάλου στους δρόμους προφανώς. Επειδή οι πλαστικές σφαίρες πιθανόν να είναι αόρατες. Μέχρι εκεί φθάνει η πολιτική και πατριωτική του υποτιθέμενη συνείδηση, μέχρι εκεί είναι ικανός να σκεφθεί, τέτοιες αερολογίες είναι ικανός να αρθρώσει. Φαίνεται δεν έχει βγάλει υψηλού επιπέδου think tank ρητορικής, όπως ο αρχηγός του ο Φώτης.
Τι άλλο μας είπε ο ανεκδιήγητος ; Πως οι δανειστές, μάς φέρνουν ένα σχέδιο σύμβασης προς κύρωση και εμείς το εξετάζουμε και κατόπιν το επικυρώνουμε. Ενίοτε δεν ανέφερε πως όλα αυτά τα περίφημα συμβασιακά σχέδια, έγιναν αποδεκτά ως είχαν. Ούτε λόγος (!).
Στο σημείο αυτό ξεκίνησε η διακοπή ρεύματος, για να μάθω σήμερα πως ψηφίστηκε εν πάσει περιπτώσει από το τρίποδο της πολιτικής σκηνής.
Γι αυτούς η παρανομία έγινε θεσμός, η παράδοση έγινε θεσμός, η εξαθλίωση έγινε θεσμός, για να φτάσουμε να ακούσουμε την Στουρνάρια ρήση "τα μόνα σίγουρα είναι οι φόροι και ο θάνατος".
Όσοι είστε σοβαροί πολιτικά αντιφρονούντες, όσοι ενδιαφέρονται και αγαπούν πραγματικά αυτόν τον τόπο, ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσανατολισμού και ηλικίας, δώστε υπέρτατη προσοχή και ευαισθησία, να μην μετατρέψουμε την χώρα μας σε πεδίο μάχης μεταξύ μας, λουκούμι για κάθε εντολοδόχο Δένδια, λουκούμι για κάθε Σοροχρηματοδότη.
Χρειάζεται εξυπνάδα, χρειάζεται διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης.
Ποτέ να μην ξεχάσετε αυτούς που έστειλαν με πανέξυπνο τρόπο τα Νατοϊκά στρατεύματα στην λαχαναγορά, αντί για την Σερβία. Μην ξεχάσουμε ποτέ πως Αμερική και Γερμανία είναι ακριβώς το ίδιο, αφού η δεύτερη ανήκει στην πρώτη.
Για εμάς ο σκοπός μας είναι ΕΝΑΣ και αυτός είναι η απελευθέρωση της πατρίδας μας, ποτέ η όποια καλώς ή κακώς διαφορετική ιδεολογία του διπλανού μας.
Με την αγάπη μου και την συμπαράστασή μου σε κάθε ανεξάρτητη ψυχή.
Νάγια
ΥΣ : από δω και στο εξής όποτε (εύχομαι ποτέ) τυχαίνει να τσακώνομαι με κάποιον συμπολίτη μου, η απάντησή μου θα είναι πάντα στερεότυπη και η εξής :
Τα παράπονά σας στους "φίλους" σας τους Γερμανούς, αυτοί σας .... αγαπάνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου