Η οικονομική κρίση στην χώρα είχε ξεκινήσει πριν μπούμε στο ΔΝΤ. Ήταν ακόμα κυβέρνηση Καραμανλή. Από την εμπειρία της απόλυσής μου μέχρι την υπαγωγή στο μνημόνιο και το ξεκίνημα αυτού του ιστολογίου, είχε περάσει αρκετός χρόνος για να έχω προλάβει να κάνω τις δικές μου έρευνες.
Με την γνωριμία λοιπόν, έγραφα πως η οικονομική κρίση ήταν ένα φιάσκο, ένα τεράστιο ψέμα, μια παράνομη λογιστική εγγραφή που δεν μπορούσε να ελέγξει κανείς. Μήπως ξέρουμε πόσα "χρωστάμε" σήμερα με όλα αυτά τα νέα δάνεια ; ή πόσα χρωστάμε πραγματικά ; χε, δεν μιλά κανείς. Όλοι το παίζουν ψόφιοι κοριοί.
Η κοινωνία που στο μεγαλύτερο τμήμα της δεν έλεγχε την δική της πληροφόρηση, έπεσε στην παγίδα των εκβιασμών και της τρομολαγνείας. Προσκυνούσε το ευρώ.
Έπεσε για άλλη μια φορά στην παγίδα των παχέων λόγων.
Βγήκε στους δρόμους για να λοιδορηθεί πως έφταιγε η ίδια, όταν ο κάθε Πάγκαλος διόριζε, ενώ εκείνη έπρεπε να ... αρνηθεί ως "υπεράνω όλων" (!!!). Συκοφαντήθηκε επειδή ο κάθε Πάγκαλος και Παπακωνσταντίνου μετέτρεπαν τους ψηφοφόρους τους σε συνενόχους, έτσι ώστε να ξεγλιστρούν από τα "κατορθώματά τους"...
Σαν να λέμε, από όλες τις πλευρές προδομένη, ακόμα και από την αδυναμία της ίδιας τής οντότητάς της.
Νομίζουν μερικοί πως υπάρχει σιωπή στην κοινωνία. Λάθος, δεν υπάρχει σιωπή, υπάρχει μια διάχυτη βουή που είναι διασκορπισμένη σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Ξεκινά από σχεδόν όλες τις μεριές και με διαφορετικά σκεπτικά, έστω και αν οι πασίγνωστες λέξεις Δημοκρατία και Ελευθερία βρίσκονται πρώτες στις ατζέντες τους. Κακό δεν είναι, γιατί μέσα από αυτήν την τριβή, αυτοί που είναι να καταλάβουν στο βαθμό που επιτρέπεται να τους γίνει αντιληπτό, θα τις έχουν διδαχθεί μέσα από αυτήν την πολυδιασπαστική τριβή.
Μετά η συνοχή είναι άτροτη.
Είναι σαν την βουή των εγκάτων της γης, που βγαίνει από τους πνεύμονες της.
Η κοινωνία έχει ξεπεράσει προ πολλού τις ενοχές της. Είναι τόσο εξόφθαλμες και προκλητικές οι καταστάσεις, που ξεχωρίζει πολύ καλά πλέον την σημασία των λεγομένων του Παπακωνταντίνου ως πρώην υπουργού οικονομικών και δη στο θέμα των Σκουριών και της ανύπαρκτης επένδυσης αξίας του ενός 1 € ότι.... "πρέπει να ξεκαθαρίσουμε αν θέλουμε ανάπτυξη ή όχι" . Η κοινωνία πλέον έμαθε τι σημαίνει κατά αυτούς, η λέξη "ανάπτυξη".
Η κοινωνία βρίσκεται σε κατάθλιψη ; Όλοι μας περνάμε από το στάδιο αυτό, το ξεπερνάμε, απογοητευόμαστε και ξανά πάλι από την αρχή. Έτσι είναι αυτήν την στιγμή, επειδή δεν είναι όλοι συνειδητοί στον αυτό βαθμό.
Αυτοί που δεν έμαθαν ποτέ να είναι μαχητικοί, τέτοιοι θα παραμείνουν είτε με ή χωρίς κατάθλιψη. Την κατάθλιψη όμως την διαδέχεται κάτι άλλο και αυτό είναι ακόμα ορμητικότερο και αποφασιστικότερο, άγνωστο μέχρι να περάσει κάποιος πρώτα από τα σκαλοπάτια της.
Έρριξε ξαφνικά ο θεός "καρέκλες " και βρέθηκαν οι άνθρωποι χωρίς ομπρέλα. Ομπρέλα πουθενά. Όταν άρχιζαν να εμφανίζονται, μερικές ήταν τρύπιες ή ευάλωτες στους δυνατούς ανέμους. Το αποτέλεσμα το ίδιο. Μούσκεμα από πάνω μέχρι κάτω.
Επέστρεψε στην βάση του για να ανασυντάξει τις δυνάμεις του και να βρει νέους τρόπους ελπίδας.
Παρακολουθεί και το τελευταίο προπύργιο του κοινοβουλευτισμού, τον ΣΥΡΙΖΑ, να νοιάζεται και να παραπονιέται στην βουλή "γιατί δεν απελευθερώνετε την ενέργεια, ώστε να πάρουν μέρος και οι δικοί μας ενδιαφερόμενοι" και καταλαβαίνει επιπλέον πως πρέπει να ψαχτεί αλλιώς.
Οι αλλαξο@@λιές κατέστησαν ..... προφανείς και συνεπακόλουθες επιβίωσης στον κοινοβουλευτισμό.
Στο τραπέζι παίζει και ο φόβος. Ο φόβος όμως έχει και τα όριά του, ούτε υπάρχει επ' άπειρον, όπως δεν υπάρχει τίποτα επ' άπειρον στον Κόσμο, σε κάθε μορφή. "Τα πάντα ρει." Αν δεν έχεις να χάσεις κάτι παρά πάνω, τι έχεις περισσότερο να φοβηθείς. Την ζωή που προσπαθούν ή που σου έχουν ήδη κλέψει ;
Όλες αυτές οι εμπειρίες που διαδέχονται η μία την άλλη και που πρέπει να αφομοιωθούν, είναι αλήθεια πως θέλουν τον χρόνο τους.
"Το τι μπορώ να κάνω εγώ" θα εξακολουθεί πάντα να υπάρχει ως μερίδα στην κοινωνία, αφού στον νόμο των πιθανοτήτων, δεν μπορεί να μην συμπεριληφθεί.
Την διάγνωση του "κάθε μέρα και χειρότερα" πάντως, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να την αντικαταστήσει, με σκόπιμες παρόλες.
Παράδειγμα, οι κάτοικοι των Σκουριών Χαλκιδικής, γνωρίζουν πως για τα μέρη τους, είναι το πρώτο βήμα εφαρμογής της πρώτης οικονομικής ζώνης, υπό το πρόσχημα εύρεσις εργασίας.
Εν κατακλείδι, το γνωρίζουν και οι ίδιοι οι εξουσιομανείς, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να προβλέψει το πως θα εξελιχθεί η κατάσταση και δη σε ένα ευρωπαϊκό έδαφος, ακόμα δε περισσότερο σε Ελληνικό έδαφος της φήμης ενός Εχετλαίου και των εφευρετών των υπερόπλων.....
Σε μια μεταβατική έτσι κι αλλιώς περίοδο, μέσα από την οποία από πόνο θα γεννηθεί το καινούργιο, όλα αλλάζουν , όλα διαμορφώνονται. Ακόμα και ο βάρβαρος μπορεί να εξελιχθεί σε έναν φιλόσοφο. Γιατί υπό την πίεση του υπέρογκου βάρους της βαρβαρότητας της εποχής του και του είναι του, θα στραφεί εναντίον του ως δυνάστης και αυστηρός κριτής, του ίδιου του εαυτού. Το προπύργιο για το δρόμο προς το φιλοσοφείν.
Επειδή έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε αυτό που αποκαλούμε ζωή, αλλά οι περισσότεροι από μας ως άτακτα μαθητούδια, ελάχιστα γνωρίζουμε γι αυτήν, όλα θα οδηγηθούν υπό την προστασία των Συμπαντικών Νόμων, στους οποίους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.....
Νάγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου