Ο ΒΑΡΥΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΕΤΩΝ

Τα όσα γράφονται παρακάτω αγαπητοί μου αναγνώστες γνωστοί και άγνωστοι , γράφονται με απόλυτα καθαρή προαίρεση, καθαρή συνείδηση, Λογική συνέπεια, με εμπειρία που έχει αποκτηθεί όλα αυτά τα κατοχικά χρόνια και όχι μόνον, καθώς επίσης και μέσα από διαλόγους με διάφορους εκπροσώπους κινημάτων, πρωτοβουλιών και πολιτικών φορέων μέχρι και πάρα πολύ πρόσφατα.  Μην φανταστείτε πως οι διάλογοι ήταν τις περισσότερες φορές μαργαριταρένιοι. Μετά λύπης μου.., κάθε άλλο.  Αντίθετα έχω δεχθεί πάμπολλες επιθέσεις, απαξιώσεις, ακόμα και από εκεί που ΔΕΝ θεωρώ ότι θα έπρεπε κανονικά να το περιμένω….  Μέχρι σήμερα σε πολλά έχω καταφέρει να δώσω τόπο στην οργή και σε άλλες περιπτώσεις να έχω αποχωρήσει όπως από το ΕΠΑΜ. Σε αυτούς τους διαλόγους που λέγαμε νωρίτερα κυριαρχούν και μην μου πείτε πως ΔΕΝ το έχετε διαπιστώσει και εσείς : η μοναδικότητα, η ισχυρογνωμοσύνη, οι εμπάθειες, το αλάθητο του ισχυρισμού χωρίς να κατατίθενται ατράνταχτες αποδείξεις περί αυτού, όπως ΔΕΝ απουσιάζουν ποτέ ούτε οι λοιδορίες όταν ειδικά ακούγονται κάποιες αδιαμφισβήτητες αλήθειες, ούτε ενίοτε προτάσσετε η Λογική και ορθώς σταθμισμένη σκέψη που διαθέτει από την φύση του το ανθρώπινο Ον.  Κυρίως αναφέρομαι σε νοήμονες ανθρώπους, έχοντας σώας τας φρένας, γνώστες των πραγμάτων κατά δήλωσή τους, συνεπώς συνειδητοί στις επιλογές τους, στις προτάσεις τους, στις αποφάσεις τους, στις ενέργειές τους, στις αντιδράσεις τους  και στις εκτιμήσεις τους.  Απαραιτήτως ΔΕΝ ξεχνάμε φυσικά ούτε το κερασάκι που αντιπροσωπεύει τον πατριωτισμό, του οποίου η χρήση γίνεται κατά κόρον και συλλήβδην, τις περισσότερες φορές χωρίς καμία συνειδησιακή συστολή, χωρίς καμία συγκεκριμένη περγαμηνή, χωρίς απόδειξη πράξης, έργου και χαρακτήρα ήθους.  Βλέπετε το καπελάκι με σήμα κατατεθέν τον πατριωτισμό είναι ελκυστικό, όπως οι κολλητικές λουρίδες που έλκουν τις μύγες για να παγιδευτούν επάνω τους!   

Θα με ρωτήσετε «ΔΕΝ υπάρχουν πατριώτες» ; Μα Φυσικά υπάρχουν, αλλά κυκλοφορούν όσο το δυνατόν πνευματικά και σύμφωνα με την κρίση τους ανεξάρτητοι κατά το δυνατόν και όπου ΔΕΝ βαραίνει η σκιά ενός μονοπωλιακού διεκδικούμενου .. πατριωτισμού, ο οποίος διατίθεται άφθονος και οικονομικότατος στα πανέρια, ΜΗ επιτρέποντας να φανεί ο ήλιος ο ποθητός!   Για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και ιστορικά ακριβείς, ανέκαθεν ήταν εκμεταλλεύσιμος ο ψευδο-πατριωτισμός ο οποίος βοηθά στην ανωμαλία, στην σύγχυση και στην πλάνη. Ένας ψευδο-πατριωτισμός εξ αιτίας του οποίου βλήθηκε και η ακεραιότητα της Κυπριακής δημοκρατίας, γεγονός που σε καμία περίπτωση ΔΕΝ αμφισβητείται. Δόξα να’ χει ο Θεός δηλαδή που διατίθεται τόσος «πατριωτισμός» στην αγορά όλα αυτά τα χρόνια, που έχει ευτυχώς καταφέρει να «ανακόψει» την επέλαση των νεοταξικών ατζεντών, την εξαθλίωσή μας και τον προσχεδιασμένο αφανισμό μας.  Μήπως αυτό ΔΕΝ είναι αληθές ;;; 
Μήπως εσείς θα κρίνατε διαφορετικά το αυταπόδεικτο γίγνεσθαι της Ελλάδας μας που ζούμε στο πετσί μας ;;;  Όλοι αυτοί οι .. πατριώτες πόσο νοιάζονται για όλες αυτές τις ψυχές που χάθηκαν εξ αιτίας αυτού του εισαγόμενου πρωτόγνωρου κυνικού οικονομικού πολέμου, ο οποίος ΔΕΝ άρχισε σήμερα αλλά κρατά δεκαετίες χωρίς να είχε γίνει ουδέποτε ορατός και συνειδητός ;;;  Αν ψάχνουμε λοιπόν να ρίξουμε κάπου το βάρος της ευθύνης, εεε ας το ρίξουμε στον τόσο πολύ «πατριωτισμό» ως τον κύριο φταίχτη, αν ΔΕΝ προτιμάμε να το ρίξουμε πρώτα στους εαυτούς μας.   
      

Κάτω από αυτήν την αποδεικτική εκ του αποτελέσματος συλλογιστική ΔΕΝ θα έπρεπε να υπήρχε απολύτως κανένας, στην περίπτωση που αυτός ασχολείται με τα κοινά, που να μην αντιλαμβάνεται τους λόγους και τις αιτίες που υπάρχει τόση κινηματική ή κομματική διασπορά όλα αυτά τα χρόνια της τμηματικής και ύπουλης εισδοχής της κατοχής στην χώρα μας με τα επαναλαμβανόμενα διεισδυτικά μνημόνια!  ΔΕΝ θα έπρεπε να υπήρχε Λογικός άνθρωπος που να μην έχει καταλάβει τον ρόλο των αυτοφυών «σωτήρων» που υπήρξαν τα εξ αρχής αναχώματα στην κοινωνική οργή και στην όποια αυθόρμητη και μη ελεγχόμενη πρόθεση κοινωνικής οργάνωσης και συσπείρωσης. Διότι για να επιτύγχανε μία αυθόρμητη συσπείρωση, απαραίτητο στοιχείο θα ήταν η από κοινού στόχευση χωρίς δικαιολογίες ή υπεκφυγές ή προφάσεις ή δικαιολογίες, κραδαίνοντας το σωστό κατάλληλο εργαλείο – μέσον – όπλο και στοχασμό που επιτάσσει η σύγχρονη μορφή πολέμου.

ΔΕΝ μπορώ.., φέρνοντας σαν ένα πρόχειρο μεταφορικό παράδειγμα, να ανοίξω ένα σφραγισμένο μπουκάλι με ένα διαθέσιμο ξυλάκι, αν ΔΕΝ έχω ένα έστω μεταλλικό αντικείμενο όταν ΔΕΝ διαθέτω το κατάλληλο εργαλείο. Αλλά μόνον ως μαζοχισμός ή αυτοχειρία ή αντιπατριωτισμός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η στάση μου, στην περίπτωση που διαθέτω ή μου προσφέρουν μεν το εργαλείο αλλά ΔΕΝ το χρησιμοποιώ προς το γενικότερο συμφέρον μέσα στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το ατομικό του καθενός μας. Τονίζω το ατομικό, εφ όσον η κοινωνική γαλούχηση ήταν να λειτουργεί και να ενεργεί έκαστος σύμφωνα με το Θατσερικό δόγμα του ατομικισμού ο οποίος ΔΕΝ παραδέχεται την ύπαρξη «εθνών» και «λαών» (!!!)    ή Κατά το «σώζον εαυτόν σωθήτω».. 

Μεθοδικά και συστηματικά κάθε έννοια κάθε λέξεως έχει είτε αντιστραφεί είτε αποδομηθεί. Ο πατριωτισμός θα απουσίαζε από το πάρτι ;;; ή η λέξη «σωτήρας» ;;; Που να κοιτάξεις και να μην τα βρίσκεις! Στο πολιτικό σύστημα ;;; Στην εξωκομματικόκοινοβουλευτική πιάτσα ;;; Με την τόση χρήση του, αποδομείται αυθαίρετα, ανεύθυνα και αγόγγυστα κάθε ιερό και όσιο που εσωκλείει ως έννοια μέσα του, με τρόπο τέτοιο που του προσάπτουν άλλες χρήσεις ή αιτιολογίες ή προφάσεις από αυτήν καθ’ αυτήν την ουσία της λέξεως και το ήθος της! Όπως το πρόχειρο παράδειγμα που σας έφερα με το σφραγισμένο μπουκάλι. 
    

Είναι γεγονός δυστυχώς ότι αρκετοί απλοί και αγνοί άνθρωποι ακολουθούν διάφορους επίδοξους σωτήρες από πραγματική αφέλεια ή εξ ανάγκης ή από πειθώ, ακόμα και αν διαθέτουν γνωστικά διακοσμητικά χαρτάκια στους τοίχους τους. Μια μειονότητα μόνον είναι έτοιμη να ενεργήσει προς την σωστή κατεύθυνση και εκεί να πολεμήσει για να αντισταθεί. Σε αυτό βοηθούν και οι υπόγειες προπαγάνδες που ΔΕΝ σκοπεύω να τις ξανά αναλύσω στο παρόν. Όταν όμως κάποιος ΔΕΝ ακολουθεί από αφέλεια έναν σωτήρα και επιπλέον ισχυρίζεται πως είναι γνώστης του Εθνικού ( ο Θεός να το κάνει Εθνικό) και παγκόσμιου πανίσχυρου, πολύπλοκου ουτιδανού συστήματος, το οποίο εργάστηκε σκληρά, συστηματικά, κυρίως στην αφάνεια στηριζόμενο στην άγνοια του κόσμου, παίζοντας κρυφτό με την παρατήρησή του και την νοημοσύνη του ελέγχοντάς την με διάφορους τρόπους και μέσα αιώνες επί αιώνων, ο τρόπος της μεθοδολογίας του συστήματος (ΔΕΝ εννοώ φυσικά να γίνει φωστήρας κάποιος για να πιάσει δουλειά σε ένα από τα πόστα του συστήματος ή να παρακολουθήσει σεμινάρια στα οποία πολλοί επιδίδονται με άλογες προθέσεις), αυτό τότε σημαίνει ότι ακολουθεί με απόλυτη επίγνωση και προσωπική ευθύνη την επιλογή του και κανένα λάθος ή δικαιολογία ΔΕΝ αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το κισσέ του πατριωτισμού.   Γιατί αν κάποιος θεωρεί ή ισχυρίζεται πως ΔΕΝ είναι ένας απλός αφελής ακόλουθος, τότε είναι ένας απολύτως συνειδητός και υπεύθυνος της πράξης του επιλογέας για τους κρυφούς λόγους που ΔΕΝ θέλει ή ΔΕΝ τολμά να παραδεχθεί, κρύβοντάς τους στο πίσω μέρος του μυαλού του.  

Άλλωστε ο πατριωτισμός ήταν και είναι το μόνο χαρτί που έχει απομείνει αλλά και το μοναδικό επιχείρημα έλξης, ελλείψει άλλων ισχυρότερων επιχειρημάτων και στοχευμένων πράξεων όλα αυτά τα χρόνια.  Σάματι τον πατριωτισμό και το Εθνικό συμφέρον ΔΕΝ επικαλούνται άπαντες οι .. αντιπρόσωποι του Ελλαδικού κυνοβουλίου ;;;  Ε, κάτω από την ίδια ομπρέλα λοιπόν του πατριωτισμού βρίσκεται η ευκαιρία και το πάτημα για να καλούνται κινήματα, ομάδες, κομματίδια κλπ…, μαααα για την πολυπόθητη ενότητα όταν ειδικά κρούεται ο κώδωνας πιθανόν επερχόμενων εκλογών. 
Ενότητα ;;; Μετά από τόσα χρόνια αλλά ούτε και για πρώτη φορά αναρωτιέμαι, «ποια ενότητα» ;;;  Ενώνεται ποτέ το νερό με το λάδι ;;; Που βρίσκεται ο στόχος  και το ήθος αυτού στην πράξη ;;; Ποιά η προοπτική του (στόχου) για το μέλλον πέραν των ευχολογίων ή ανεδαφικών προτροπών ή υπό το πρίσμα των διαπιστώσεων ;;; Έχω πολλάκις κατακρίνει όλα αυτά τα προτάγματα που συντάσσονται με παραλλαγές ή με διάφορες προσθήκες για να κάνουν την διαφορά ώστε να συσταθεί το όποιας μορφής πολιτικό μετερίζι.   
Σκληρό αλλά απολύτως επίσης ειλικρινές είναι, όταν η κοινωνία ΔΕΝ γνωρίζει τι σημαίνει ήθος και με ποιόν τρόπο αυτό εκδηλώνεται στην πράξη και όχι απλώς με μια χρήση δεικτικού ή ρητορικού λόγου! Της κάνει δε εντύπωση της α-κοινωνίας όταν ΔΕΝ λαμβάνει πίσω το ήθος που εκείνη προτιμά για τον εαυτό της και για το οποίο ούτε καν έκανε ως συλλογικότητα προσπάθεια να το κερδίσει.  Έχει μάθει όμως εύκολα να αντιδρά, αντί να βυθίζεται σε βαριά περισυλλογή …  
   

Ενότητα! Είθε να γινόταν, αλλά πως ;;;  Κατά την γνώμη μου, δυστυχώς γνήσια και ειλικρινής καθολική από την βάση ενότητα ΔΕΝ θα υπάρξει, γιατί πρώτα από όλα οι συστημικοί και ακολουθούν αρκετοί κρυφο-συστημικοί που κυκλοφορούν ανάμεσά μας σαν τους γνωστούς μας «άνδρες με τα μαύρα», ΔΕΝ το θέλουν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Γιατί αν πράγματι υπήρχε τέτοια πρόθεση και θέληση μέσα στην κοινωνία αλλά και από πλευράς σωτήρων, τότε ΔΕΝ θα υπήρχε κανένας λόγος όλα αυτά τα κατοχικά χρόνια να στήνονται «πατριωτικά» μαγαζάκια και επιπλέον να μην έχουν να επιδείξουν αυτά τα χρόνια ούτε μια απλή περγαμηνή ουσιαστικού έργου ή ανασχέσεως ή ανακοπής της επέλασης, πέραν των ατελείωτων διαπιστώσεων και «βαθέων» χρηματοπιστωτικών αναλύσεων ή σε άλλες περιπτώσεις να απαξιώνονται αξιόλογες προσπάθειες.  Τι να πει κανείς επίσης για τα κομματίδια που έχουν σχηματιστεί πολλά χρόνια πριν την κρίση και τα οποία ΔΕΝ εκπροσωπούν παρά τους ιδιοκτήτες τους και μερικούς κολλητούς ;;; Η δικαιολογία του αποκλεισμού τους από τα μέσα ανενημέρωσης ΔΕΝ επαρκεί, όταν μέσα από μικρά κανάλια ακούγονταν επί χρόνια ελαχιστότατες γνήσιες πατριωτικές φωνές σαν το παράδειγμα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου (ΧΡΩΠΕΙ) τον οποίο εξόντωσαν και ο οποίος σε τηλεοπτικές του εκπομπές ενημέρωνε και ανέλυε για τον πλούτο της πατρίδα μας και την αντιμετώπισή του από το πολιτικό προσωπικό της εποχής. Θυμηθείτε τον Πάγκαλο ή τον Γιωργάκη τον πολιτευτή που ΔΕΝ είχε ιδέα για τα ορυκτά κοιτάσματα...  Όποιος ήθελε συνεπώς μάθαινε, αλλιώς παρακολουθούσε Big brother ή Σουλεϊμάν κατά τα σημερινά δεδομένα.  Πως λοιπόν αυτά τα κομματίδια ΔΕΝ έβρισκαν χώρο για τις δικές τους αποκαλύψεις ή ενέργειες ΑΝ νοιάζονταν ;;;   
Στην κομματική φυσικά πανσπερμία έχει βοηθήσει τα μάλα το στρεβλό μη δημοκρατικό μας πολίτευμα από συστάσεως του προτεκτοράτου ή αποικία, αφού το πολίτευμα είναι η κομματοκρατία και όχι η Δημοκρατία! 

Αυτή είναι η μορφή της πολιτικής γαλούχησης της Ελληνικής μας κοινωνίας, μας αρέσει ΔΕΝ μας αρέσει (!!!)         

Ας υποθέσω λοιπόν για να βοηθήσω και για να μην απολυτολογώ ότι ίσως υπάρξει δημιουργία ενός κάποιου εύκολου πεδίου όπου θα εκτονώνονται κάποιοι από τους ….. πατριώτες, πριν την αμοιβή της οριστικής απογοήτευσης που αν την επιτρέψουμε ακόμα μία φορά, οσονούπω θα ριζώσει μέσα στην ψυχή μας και απ’ έξω από την πόρτα μας!  Ένα παράδειγμα για περισσότερη κατανόηση. Ένας φίλος και αγωνιστής που δικαίως τον αποκαλούν με τον τίτλο τού πατριώτη, σε μια συνάντηση σε κάποιον πατριωτικό χώρο είπε στους φίλους και συναγωνιστές του πως πήγε να δει κάποιους «πατριώτες» αποστράτους στο δικό τους μετερίζι και ότι η εικόνα που του έδωσαν ήταν σαν να βρίσκονταν σε κάποιο χώρο συνάντησης (καφενείο) φίλων και γνωστών οι οποίοι συζητούσαν αλλότρια ζητήματα ή προγραμματισμούς κοινωνικών επαφών, πάρα ζητήματα Εθνικού σκοπού και προγραμματισμών.

Ξέρετε, έχω πει σε κάποιους φίλους πριν λίγο καιρό πως ειδικά αυτήν την περίοδο και από εδώ και πέρα θα  γίνει το μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα της ήρας από το όποιο υπάρχον ή διαθέσιμο καθαρό σιτάρι, το οποίο το ταυτίζω με τους γνήσιους , αμερόληπτους και ανιδιοτελείς πατριώτες! 

Τώρα αν γράψω πως η Ελληνική κοινωνία διαθέτει σάπιο ή χωρίς εμπειρία σκεπτικό, ποιος θα ήταν σε θέση να το παραδεχθεί ως γεγονός και αμερόληπτα ;;;  Ο τρελός, ο αλκοολικός, ο κρυφίως διαπλεκόμενος και πολλά άλλα παραδείγματα, παραδέχονται ποτέ αυτό που είναι ;;;  Εεε, πώς να το κάνουμε, υπάρχει και ο εγωϊσμός ο οποίος αν χρησιμοποιείτο προς την σωστή κατεύθυνση και όχι εναντίον του εαυτού μας, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά στις μέρες μας.  Κάποια εμπειρία ανάλογη θα έχετε και εσείς, ΔΕΝ μπορεί.

Από την ώρα που αποφάσισα να επικοινωνήσω με την κοινωνία ως μία απλή πολίτης, ούσα άγνωστη για τους πλείστους ανάμεσα σε αγνώστους, είχα έναν και μοναδικό σκοπό.  Την αφύπνιση και την προσπάθεια να επέλθει η κατανόηση αυτού που έπεσε σαν κεραυνός στο κεφάλι μας, μετά από μια μικρόχρονη ανάπαυλα ανεμελιάς η οποία ΔΕΝ καλλιεργήθηκε ούτε αυτή τυχαία μετά τον Β’ π.π αλλά και τον εμφύλιο ή συμμοριτοπόλεμο (ΔΕΝ θα τα χαλάσουμε εκεί) εξ αιτίας των <<συμμάχων>> μας,.   Με την σκέψη πάντοτε η κοινωνία ή όποιος το επέλεγε, να γίνει αυτάρκης στην κρίση της/του και να βγάζει μόνη της/μόνος του τα σωστά συμπεράσματα, χωρίς να δέχεται ό,τι της σερβίρεται στο πιάτο, είτε από το πολιτικό σύστημα, είτε από τους επίδοξους «σωτήρες».  Γιατί όταν απουσιάζει η αυτάρκεια στην γνώση και στην κρίση, εύκολα κάποιος βρίσκεται να παιανίζει για κάποιον «σωτήρα» του, μεθαύριο όμως θα παιανίζει για κάποιον άλλο «σωτήρα» που τον έπεισε σε κάτι διαφορετικό ή του προσέφερε μια ευκολότερη λύση ή του προπαγάνδισε μια οποιαδήποτε δικαιολογία για να τον κερδίσει κ.ο.κ.  Μια κινούμενη και ασταθής άμμος δηλαδή, ευκολοδιαχειρίσιμη! Κανείς «σωτήρας» ΔΕΝ ενδιαφέρεται να αναλογιστεί, πράγμα λογικό που διαθέτει και προοπτική στον χρόνο, πως είναι δώρον άδωρον να πείσεις κάποιον για κάτι και για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε προς τι να ανησυχούν αφού θα βρεθεί κάποιος άλλος στην γωνία να τον παραλάβει κατά τον ίδιο τρόπο. 

Μπορεί κάποιος να αποφασίσει μια μέρα να θέλει να πάψει να ανήκει σαν ένας κόκκος της κινούμενης άμμου, όταν ο αποδέκτης θέλει να δει και να δώσει προσοχή εκεί που πρέπει από μόνος του, διαθέτοντας επίγνωση και σταθερές βάσεις.  Βλέπετε όμως αυτή η τακτική ή διδασκαλία στο κοινωνικό γίγνεσθαι γαλούχησε γενιές και γενιές. Θα έλεγα από την εποχή του Περικλή όπου υπήρχε στην ουσία η ηγεμονία του ενός ανδρός εξ αιτίας της ευφράδειας, της ρητορείας και της πειθούς του, καίτοι είχε καταδικαστεί με πρόστιμο, αλλά η κοινωνική μνήμη τού το … συγχώρεσε!  ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαίο που ο Περικλής είναι αρεστός στους εξουσιαστές του κόσμου τούτου ως … δημοκράτης.  
Στο σημείο αυτό να μην ξεχάσω να σημειώσω πως, πρώτα φρόντισα για την δική μου αφύπνιση, διαβάζοντας 24 ώρες το 24ωρο χωρίς υπερβολή,  παραπάνω από ένα χρόνο και ύστερα αποφάσισα να προσπαθήσω να έρθω σε επαφή με την κοινωνία. Πράγμα που ξεκίνησε από το 2009 όταν απολύθηκα και μάλιστα τότε έγραφα πως για μένα υπήρξε η ευκαιρία του να βρω χρόνο για την δική μου προσωπική έρευνα και ενημέρωση, ευχαριστώντας και ευγνωμονώντας τον Θεό για αυτό!!!  

Θα άφηνε όμως το πολυαγαπημένο μας σύστημα ανεξέλεγκτο τον αρχαιολατρικό χώρο να του ξεφύγει ;;;   ΟΧΙ βέβαια. Γιατί ο Αρχαιο-Ελληνικός  κόσμος είναι εξαιρετικά επικίνδυνος, αφού εξυψώνει τον άνθρωπο, καλλιεργεί το πνεύμα και προσφέρει πνευματική ελευθερία όπως προσέφερε με τις φιλοσοφικές σχολές του.  Στον αρχαιολατρικό χώρο ακούγονται και οι σοφές ιδέες των αρχαίων μας προγόνων, μπορεί κάποιοι να διαβάζουν και κάποιον αρχαίο σοφό, ενεργοποιώντας με αυτόν τον τρόπο συνειδητά ή ασυνείδητα την πολύ κυνηγημένη και κοιμισμένη λήθη μας!  
Η μη αρχαιολατρική πλευρά πάντως τους είναι ακόμα πιο ασφαλής αφού είναι χιλιοδεμένη με όποιον τρόπο υπάρχει καλλιεργώντας εθελόδουλους… 
Όταν ο συστημικός διαχρονικός εξελισσόμενος προγραμματισμός στοχεύει στο να σβήσει  από τον χάρτη και την ιστορική πανανθρώπινη μνήμη κάθε τι γνήσια Ελληνικό, η τακτική είναι να φροντίζουν να τον παραποιούν ή να το εκμεταλλεύονται προς όφελός τους όπως παράδειγμα τον Περικλή αντί τον πραγματικό γεννήτορα της Δημοκρατίας Εφιάλτη (μην πάει το μυαλό σας στον προδότη) ή να οικειοποιούνται ως δικό τους τον Ελληνικό πολιτισμό, όπερ σημαίνει πως πρόκειται για μια  καλοσχεδιασμένη ύπουλη στρατηγική με χρήση πολλών διαφορετικών μανδυών…   
   

Μια μέρα σκεπτόμουν και το μετέφερα σε μια συζήτηση που είχα με έναν φίλο απόστρατο «τι θα πουν άραγε για μας τα δισέγγονα ή χιλιοσέγγονά μας αν τύχει να καταφέρουν να υπάρξουν ;;;».  Απλά κάποιος με ευκολία θα τους επαναλάβει πως «οι Έλληνες παιδί μου από αρχαιοτάτων χρόνων τρώγονταν μεταξύ τους».  Πως είναι Έθνος «ανάδελφο» όπως έγραφε κάποτε σε άρθρο του ο Σαρτζετάκης. Πάντως ΔΕΝ θα είναι σαν αιτιολογία ούτε αυτή αρκετή, ούτε θα πλησιάζει τόσο την πραγματικότητα, πράγμα που τουλάχιστον αυτό είναι αποδεδειγμένα πλέον ιστορικά ως ένα φαινόμενο βολικά διογκωμένο. Για να μην προσθέσω αλλά και τονίσω πως αυτό ως συναίσθημα περνά υπόγεια στις συνειδήσεις των ανθρώπων κατόπιν επαναλήψεως …  Είναι απλό αγαπητοί μου. Πίσω από μία υπόγεια προπαγάνδα όπως η «ψωροκώσταινα» κρύβεται το συμφέρον κάποιου άλλου!  Για αυτό η επικρατούσα άποψη της κοινωνίας είναι πως είμαστε ένα μικρό, φτωχό και αδύναμο κράτος! Το αν είναι μικρός ο εγκέφαλός μας ή μικρό το μάτι μας ή κοντή η γνώση μας ή αμερόληπτη η κριτική μας ή οι εκ του ατομικισμού προερχόμενες επιλογές μας…, ούτε λόγος πάντως ή μορφή πιθανότητας να ξεκινήσει η αυτοκριτική μας (!!!)  Επίσης και αυτό είναι κατανοητό. Όταν τρέφεις φίδια στον κόρφο σου από τότε που γεννήθηκες ως μόρφωμα, ΔΕΝ περιμένεις να δεις ούτε να ακούσεις για μια δική σου Άσπρη μέρα!  Έτσι απλά.

Καλλίτερα λοιπόν να τα εκφράζεις όπως τα αισθάνεσαι, τα νοιώθεις και τα έχεις ζήσει μέσα στην αγορά των «σωτήρων». Καλλίτερα να σε μισούν παρά να σε λυπούνται.  Καλλίτερα να είσαι σε ισορροπία με την συνείδησή σου, παρά να της βάζεις «κόφτη»…    

Ήρθε η στιγμή τώρα  να σας εξιστορήσω μια κατοχική ιστορία και μην πείτε ότι κουραστήκατε να διαβάζετε, μέσα από τα όσα άμεσα έχω γνωρίσει και τα όσα έχω βιώσει.  Ένας πολύ καλός φίλος και το τονίζω αυτό, μου συνέστησε τον Γιώργο Σαρρή πριν 5 χρόνια περίπου. Μου τον σύστησε σε στρατιωτικό δικαστήριο μαζί με την φίλη Πόπη Σουφλή (ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ), όπου είχαμε πάει μαζί με άλλους να στηρίξουμε μία δίκη ενός κυνηγημένου σημαιοφόρου του πολεμικού ναυτικού, ο οποίος με στοιχεία είχε αποκαλύψει ατασθαλίες και διασπάθιση δημόσιου χρήματος μέσω διαφόρων προμηθειών, πράγμα που συνέτεινε να βρεθεί κάποιος τρόπος ώστε να συρθεί στα δικαστήρια.  Κατόπιν της γνωριμίας μας άρχισα να επισκέπτομαι τον Γιώργο όπως και πάρα πολύς άλλος κόσμος φυσικά για το δικό του τελικά λόγο ο καθένας όπως συμπεραίνεται εκ του αποτελέσματος, όπου ενημερώνονταν για διάφορα θέματα, μεταξύ των οποίων ήταν και τα τραπεζικά δρώμενα.  Να λάβουμε υπ’ όψη μας πως είχε ήδη εμφανιστεί και ο <<<τρις εκατομμυριούχος>>> Σώρρας, ο οποίος επίσης είχε επισκεφθεί και ενημερωθεί από τον Γιώργο Σαρρή, εν τούτοις ακόμα θα περίμενε το νομικό του επιτελείο, καίτοι του είχε δώσει την προσωπική του υπόσχεση...
 

Όπως έχω ήδη αναφέρει, ο Σαρρής είχε αρχίσει μία δύσκολη και χρονοβόρα έρευνα για το τι ακριβώς συμβαίνει και από πότε! Επειδή αντιμετώπιζε διάφορες δυσκολίες όπως η ανεύρεση ενός δικηγόρου κλπ., αναγκάστηκε να το ρίξει στο διάβασμα για να μπορέσει πέραν της συλλογής των αποδείξεων, να υποστηρίξει μόνος τον εαυτό του.  Πιο εμπεριστατωμένα σχετικά με το τραπεζικό ιστορικό θα το διαβάσετε σε σύνδεσμο που θα παρατεθεί λίγο παρακάτω.  

Τόσο οι εντός «αντιμνημονιακοί» της βουλής, όσο και οι εξωτερικοί «σωτήρες» είχαν ενημερωθεί από τον ίδιο για την ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΠΑΤΗ . 
ΔΕΝ βρισκόταν όμως ούτε ένας που να αγκαλιάσει με θέρμη, ανιδιοτέλεια και καθαρό πατριωτικό συναίσθημα αυτήν του την προσπάθεια.  Ορθά πράττοντας, το είχε δημοσιοποιήσει στο blog του (diaforos.blogspot.com), ΔΕΝ θυμάμαι πότε ακριβώς με σχετική του ανάρτηση, αλλά ΔΕΝ βρέθηκε να βγει κάποιος ένθερμα ενδιαφερόμενος να τον αντικρούσει και να πει «μα και εγώ είμαι εδώ». Εξάλλου ο όγκος των υποθέσεων που μας απασχολούν ΔΕΝ αφορά απλά και μόνον έναν δικηγόρο!  Μια προσπάθεια που ναι μεν ξεκίνησε από προσωπικό κίνητρο, αλλά ούτε όπως θα καταλάβετε σταμάτησε εκεί, ούτε τα στοιχεία που συγκέντρωσε αφορούσαν μόνον τον ίδιον, αλλά ολόκληρη την επιχειρηματική κοινότητα όπως ήταν και ο ίδιος επιχειρηματίας, καθώς και την ταλανισμένη και καταταλαιπωρημένη Ελληνική κοινωνία, εξ αιτίας ως γνωστόν της μετατροπής του ιδιωτικού τραπεζικού χρέους σε δημόσιο, μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων και των κρατικών εγγυήσεων, στις πλάτες του κοσμάκη.  Ο ίδιος είχε πάρει την απόφαση να δημοσιοποιήσει όλα τα στοιχεία που τα διέθετε δωρεάν στο διαδίκτυο για όποιον ενδιαφερόταν να τα χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του με τον δικηγόρο της δικής του εμπιστοσύνης.  ΔΕΝ άκουσα όμως, ούτε είδα κάτι ανάλογο σχετικά!   
Μήπως το είδατε εσείς ;;;

Αρχικά έγινε μία προσπάθεια να στηθεί η ΥΠΕΡΒΑΣΗ. Για λόγους οικονομίας ΔΕΝ θα αναφερθώ σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά μόνον στα βασικά γεγονότα.  Μαζί μας ήταν τότε και η Ζωή Γεωργαντά η οποία εκτός από καθηγήτρια, υπήρξε και σημαντικότατο στέλεχος της ΕΛΣΤΑΤ μαζί με τον κ. Λογοθέτη, η οποία είχε την τόλμη να δημοσιοποιήσει  πράττοντας το καθήκον της με απόλυτη επαγγελματική ευθύνη και συνέπεια, την παραποίηση των στατιστικών στοιχείων από πλευράς του δοτού Γεωργίου πρώην στελέχους του ΔΝΤ από το οποίο εκείνος συνταξιοδοτήθηκε και υπήρξε ο κύριος υπαίτιος της υπογραφής του δεύτερου και απεχθέστερου μνημονίου, αφού το swap του Σημίτη το οποίο ως δια μαγείας εμφανίστηκε μετά από 10 χρόνια ακριβώς τότε που υπεγράφη το πρώτο μνημόνιο ΔΕΝ τους ήταν αρκετό .  Έκτοτε ο Γεωργίου διώκεται δικαστικά για την παραποίηση στοιχείων καίτοι είχε απειλήσει απαιτώντας.., με τι άλλο ; την γνωστή ασυλία στην οποία είχε συνηθίσει από το κακό παρελθόν του. Η Ζωή στην πορεία έκανε ένα τραγικό λάθος καίτοι είχε προειδοποιηθεί, να μην συνεργαστεί με τους ΑΝ.ΕΛ.   
Ειδική πρόταση και για εξέχουσα θέση, επίσης είχε γίνει και στον πρώην εισαγγελέα Κώστα Σακκά. Για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει καλλίτερα, επέλεξε να κάνει μία πολιτική κίνηση στις δημοτικές εκλογές την οποία όμως ΔΕΝ προχώρησε και σήμερα από ό,τι γνωρίζω έχει ήδη  ή πρόκειται να συστήσει την δική του πολιτική γωνιά. 
    

Το σημαντικό έργο του Γιώργου Σαρρή στις αρχές, τρείς άνθρωποι ήταν αυτοί που το προέβαλλαν τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά. Πρώτος ο δημοσιογράφος Κώστας Ουίλς στον ANT1, ο Νούλας επίσης δημοσιογράφος και ο πολιτικός Βελόπουλος. Σήμερα μόνον ο Κώστας Ουίλς είναι αυτός που εξακολουθεί να προβάλλει το θέμα μέσω του artfm, ενημερώνοντας σχετικά την Ελληνική κοινωνία, μαζί με όλα τα άλλα Εθνικά θέματα που μας απασχολούν, όπως το μεταναστευτικό, Αιγαίο, Θράκη κ.α.
 

Η πρώτη Υπερβαση λοιπόν ΔΕΝ κατάφερε να στηθεί ως πολιτική φωνή [υπάρχει και άλλη μία σοβαρότατη αιτία για αυτόν τον λόγο ο οποίος συνέτεινε στην μη δημιουργία της από κάποιο πρόσωπο, αλλά ΔΕΝ επιθυμώ να κουράσω περισσότερο επ’ αυτού. Εν τούτοις εξαιρετικά πρόσφατα και με μεγάλη μου θετικότατη έκπληξη έμαθα πως ο άνθρωπος αυτός ήρθε σε επαφή με τον Σαρρή πριν λίγους μήνες ζητώντας τα φώτα του, τα οποία του τα παρείχε μαζί με την προσωπική του παρουσία εκεί που την χρειαζόταν!!! Αν αυτό ΔΕΝ είναι ήθος, τότε τι είναι ;;; Καίτοι του είχε προσφερθεί η προεδρική θέση στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ   (κάτι ανάλογο του είχε προταθεί και στην πρώτη υπό ίδρυση Υπερβαση) την οποία  ΔΕΝ θέλησε να αποδεχθεί για τους δικούς του λόγους που ΔΕΝ χρειάζεται τώρα να κριτικάρω] .  Τελικά συστάθηκε ως κίνημα, αφού κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι ΔΕΝ ακολούθησαν τον εμπνευστή της!  Έτσι μπήκαν στο κίνημα ο Τόμπρας και λοιποί, μαζί με τον δικηγόρο Στάμου ο οποίος ανέλαβε και την προσωπική υπόθεση του Γιώργου Σαρρή, ο οποίος είχε ήδη συντάξει και στοιχειοθετήσει με τα αποδεικτικά στοιχεία την υπόθεσή του!  Ο Στάμου ως δικηγόρος θα έκανε το νομικό ρετούς! 

Όσον αφορά την αφεντιά μου είχα και εγώ με την σειρά μου αποχωρήσει, επειδή ΔΕΝ μου ήταν αρεστό να μπει στην όλη προσπάθεια πολιτικό πρόσωπο που είχε εμπλακεί σε ψήφιση μνημονίου καίτοι μετά από αυτό ΔΕΝ συνέχισε την βουλευτική του καριέρα. Λόγος που επιρρέασε και άλλους τότε από την ομάδα μας μεταξύ των οποίων και την Πόπη Σουφλή.   Ο Γιώργος πίστευε και εξακολουθεί ίσως να πιστεύει, πως εφ όσον η κοινωνία εξακολουθεί να βρίσκεται σε λήθαργο, με κάποιον τρόπο και μέσω κάποιων δημόσιων τέλος πάντων προσώπων να καταφέρει να διευρυνθεί η τραγικά περιορισμένη κοινωνική ενημέρωση, γεγονός που θα της έδινε ακριβή στόχο, σκοπό και δύναμη να συσπειρωθεί για να πολεμήσει ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΠΑΤΗ.  ΔΕΝ μπορώ να πω πως ΔΕΝ έχει τα δίκια του, αφού η κοινωνία άγεται και φέρεται όλα της χρόνια σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής όχι μόνον τα τελευταία, από διάφορες διασημότητες, V.I.P και ό,τι άλλο σκουπίδι μπορεί να διαθέτει το σύστημα κλπ., απογοητευμένη παρ’ όλα αυτά από την <<<αντιμνημονιακή>>> πιάτσα.       
     

ΔΕΝ σταμάτησα όμως καίτοι είχα αποχωρήσει να τον παρακολουθώ, γιατί κάτι μου έλεγε πως ΔΕΝ είναι δυνατόν να είναι όμοιος σαν μερικούς άλλους, ούτε είχα εγκαταλείψει τα κοινά με τις δικές μου δυνάμεις. Κάτι πάντως ΔΕΝ μου καθόταν καλά μέσα μου. Όπου ήρθε η στιγμή να δικαιωθώ (ακόμα μία φορά μέσα σε αυτά τα χρόνια) ως προς την κρίση μου! Έτσι έφτασε κάποια μέρα το 2014 όπου διάβασα σε ανάρτησή την αποχώρηση του Γιώργου από την Υπερβαση, ο οποίος δημοσιοποίησε και τον λόγο της αποχώρησής του. Η δεύτερη Υπερβαση πλέον είχε τροποποιήσει το αρχικό δικόγραφο της πρώτης το οποίο είχε στοιχειοθετήσει και με το οποίο πρόσφατα κέρδισε ο Γιώργος Σαρρής την πρώτη του, γιατί όχι την πρώτη μας,  δικαστική μάχη. ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΟΛΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ η οποία καθυστέρησε 2 χρόνια και την οποία όπως θα διαβάσετε στον σύνδεσμο, η δεύτερη Υπερβαση προσπάθησε να συμπεριλάβει στο ενεργητικό της !!! Άραγε οι πελάτες της το γνωρίζουν αυτό ;;;

Βγήκα τότε όλο χαρά και αυθόρμητα να επαινέσω σε κοινωνικό δίκτυο την στάση του, άλλωστε από εκεί το πληροφορήθηκα. Ήταν η πιο τρανή απόδειξη του ήθους του, αν και υπάρχει άλλη εξαιρετικά μέγιστη απόδειξη που την έχω μάθει μέσω τρίτων αλλά αφορά καθαρά προσωπικό δεδομένο οπότε ΔΕΝ έχω το δικαίωμα να το γράψω εδώ,  επιλογή και στάση για την οποία τον εθαύμασα, οπότε μόνον σε κάποια κατ’ ιδίαν συζήτηση μπορεί να επανα-ειπωθεί. Προτίμησε λοιπόν να αποχωρήσει το 2014 μετά την νομική  υποβάθμιση σε αξία δικογράφου του, αντί όπως τον κατηγορούν πολλοί να νοιάζεται για τα 50ρικα που εξακολουθεί να μαζεύει η Υπερβαση, κοροϊδεύοντας το πελατολόγιό της. 

Έτσι σιγά σιγά ξανά βρεθήκαμε μαζί για να στηθεί μία νέα προσπάθεια υπέρ του κοινωνικού και Εθνικού συμφέροντος.  Όπως καταλαβαίνετε και βάσει του πολιτικού μας συστήματος που ήδη έχει αναλυθεί παραπάνω, έπρεπε ο σκοπός και το όραμα της σύστασης της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ  η οποία είναι η νέα πλέον κοινωνική προσπάθεια, να υποστηριχθεί απαραιτήτως θεσμικά.  Για αυτό τον λόγο συστάθηκε και ο πολιτικός φορέας ομπρέλα της Δ.ΕΝ !
 

Έρχονται όμως άνθρωποι που διαθέτουν πατριωτικό λόγο, για τους οποίους από πλευράς μου άλλη δουλειά ή πρόθεση ή ΔΕΝ με απασχολούν δικά μου προβλήματα ή ΔΕΝ έχω με τι άλλο να ασχοληθώ με το να αμφισβητώ τον πατριωτικό λόγο του καθενός, να τον κατηγορούν α) ότι ενδιαφέρεται για το προσωπικό του συμφέρον το οποίο όμως φρόντισε κατάλληλα και απολύτως αξιέπαινα να το διαχειριστεί μόνος του, όπως θα διαβάσατε στον παραπάνω σύνδεσμο β) ότι το προσωπικό του συμφέρον είναι ανθελληνικό επειδή χρειαζόταν να δανειοδοτήσει την εισαγωγική του εταιρεία με έτοιμα ενδύματα από Κίνα.  Με τρόπο τέτοιο σαν να είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος που έκλεισαν οι βιοτεχνίες και οι βιομηχανίες : νημάτων και υφασμάτων αρχικά (χωρίς να αναφέρονται βέβαια στις αντίστοιχες εισαγωγές που είχαν ξεκινήσει αρκετά χρόνια νωρίτερα) και εν συνεχεία των ετοίμων ενδυμάτων για να ακολουθήσει και αυτή τον δρόμο των εισαγωγών.  Έναν επαγγελματικό χώρο στον οποίο είχα την τύχη να εργαστώ για 25 περίπου χρόνια και μάλιστα μόλις πρόσφατα με την επίσημη ίδρυση της Δ.ΕΝ έμαθα ποιόν είχε συνέταιρο ο Γιώργος στην επιχείρησή του τον οποίον ήδη γνώριζα και είχα συνεργαστεί κατά το παρελθόν. Έμαθα λοιπόν τον κλάδο από την παραγωγή μέχρι τις επιχειρούσες ηγεσίες της!  Ολόκληρη την γκάμα από την παραγωγή νημάτων, υφασμάτων και τέλος των ετοίμων ενδυμάτων.  Οφείλω να καταθέσω πως η εργασία μου υπήρξε ένα ακόμα μεγάλο σχολείο ζωής για μένα.  ΔΕΝ την έβλεπα δηλαδή μόνον ως βιοπορισμό ή απλά σαν ένα επάγγελμα. Μια τεράστια και αξιόλογη εμπειρία ζωής που αποκτήθηκε μέσα από την επιχείρηση ενός αυτοδημιούργητου, έξυπνου και δραστήριου Ελληνοεβραίου !!! 

                                                         Ώσπου ήρθε το χάος.

Ένα χάος που ξεκίνησε όταν το κράτος πριν σχεδόν πάνω από 20 χρόνια σταμάτησε να πριμοδοτεί την Ελληνική παραγωγικότητα που την καθιστούσε ανταγωνιστική! Το αποτέλεσμα γνωστό. Άρχισαν να μειώνονται δραματικά οι εξαγωγές, με το ενδιαφέρον να στρέφεται στην Τουρκία για τους αγοραστές, αφού ποτέ ΔΕΝ έπαψε να ενδιαφέρει τους εμπορικούς κύκλους λόγω της εξαιρετικά μεγάλης αγοραστικής της δύναμης! Έτσι οι βιοτεχνίες και οι βιομηχανίες άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη όπως γίνεται τα 6 χρόνια κατοχής στην Ελλάδα μας, μεταφέροντας την παραγωγή σε βαλκανικές χώρες όπως Αλβανία, Βουλγαρία κλπ εδώ και χρόνια.  Αυτό ΔΕΝ έγινε χθες, ούτε στα χρόνια της κατοχής όπως καταλαβαίνετε. Είχε ξεκινήσει από την εποχή του Κατράντζου και του Μινιόν που έκαψαν οι <<<γνωστοί άγνωστοι>>>. Ούτε ξεκινήσαμε να μιλάμε ξαφνικά τούτα τα χρόνια για τα εισαγόμενα ήδη διατροφής, όταν η γεωργία, η κτηνοτροφία και η αλιεία καταστρεφόταν με ευρωπαϊκές επιδοτήσεις τυράκια, για να βγαίνει σήμερα ο Μάνος της Δράσης (ΕΛΙΑΜΕΠ) και οι συν αυτώ να μας χλευάζουν με το «τι γίνεται με τα μπρόκολα ;» !   
Να επισημάνω επίσης ότι το εμπόριο είναι και αυτό ένα μέσον άσκησης Διεθνούς πολιτικής, αφού το εμπόριο και το κέρδος ΔΕΝ γνωρίζουν από σύνορα ακολουθώντας όπου και αν δραστηριοποιούνται, την ίδια άπληστη πολιτικο-κοινωνική επιρροή !!!  
   

Άρχισα λοιπόν και εγώ να ασχολούμαι πλέον στην εργασία μου με τις εισαγωγές αφού η εταιρεία στην οποία εργαζόμουν αναγκαστικά στράφηκε και εκείνη στις εισαγωγές πρώτων υλών και αργότερα ετοίμων ενδυμάτων, νοσταλγώντας πάντα από πλευράς μου τις χρυσές επαγγελματικές μου εποχές την περίοδο των Ελληνικών εξαγωγών μας !!!     ΔΕΝ είναι το ίδιο να διαπραγματεύεσαι την τιμή ενός εξαγώγιμου Ελληνικού προϊόντος, με την τιμή ενός εισαγόμενου.  Στην πρώτη περίπτωση είσαι άρχοντας, ενώ στην δεύτερη ζήτουλας. Η εμπορική πολιτική δε, που αντιμετώπιζε και λογικά θα συνεχίζει να αντιμετωπίζει την ίδια η Ελληνική αγορά, είναι ότι οι τιμές του εισαγόμενου προσφερόμενου προϊόντος όποιο και αν είναι αυτό, είναι κατά πολύ υψηλότερες απ’ ό,τι σε άλλες χώρες, όπως εξήγησα τον λόγο με το παράδειγμα της Τουρκίας, για να το συνδέσετε.   Μικρή αγορά, μικρό κέρδος για τις ξένες παραγωγικές τεράστιες μονάδες!   

Μήπως ΔΕΝ ακολουθήθηκε εδώ και δεκαετίες η ίδια πολιτική τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική ;;; ΔΕΝ μετακινήθηκε το μεγαλύτερο μέρος παραγωγής ειδών πάσης φύσεως προς την Ανατολή ;;; Φυσικά και μετατέθηκε, πράγμα που ήταν καθαρά πολιτική τρικλοποδιά εις βάρος των Εθνών κρατών, της ανεξαρτησίας τους και της αυτάρκειάς τους.   Ξεχάσαμε τα πάμπολλα παραδείγματα μη ασφαλών προϊόντων από Κίνα που ήταν καθημερινά στις τηλεοράσεις από επισφαλή ηλεκτρικά είδη ή δερματικές ασθένειες εξ αιτίας των βαφών των Κινεζικών ρούχων, μέχρι να επιβάλλει η Ευρώπη τουλάχιστον τους παραγωγικούς κανόνες (ISO) ασφαλείας της ;;;    
  

Μήπως άλλωστε μπορούσαν να σταθούν με ευκολία οι παραγωγικές μονάδες στην Ελληνική αγορά με περιορισμένη αγοραστική ζήτηση, χωρίς εξαγωγές ;;; 
Πόσες καρφίτσες ή τσατσάρες ή τουριστικά τσολαδάκια, έτσι πρόχειρα τα αναφέρω, θα μπορούσε να πωλήσει μια βιομηχανία στην Ελλάδα ;;; Όχι βέβαια, ΔΕΝ μπορούσαν να σταθούν χωρίς εξαγωγές και για αυτό έπρεπε να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους ψάχνοντας για άλλες αγορές ώστε να εξάγουν το προϊόν τους.  Πως όμως ; Με ανταγωνιστή την Αλβανία ή την Κίνα ;;; 
Από τότε όμως που άρχισαν να κλείνουν οι παραγωγικές μονάδες όπως η γνωστή Sex From, Elinal, Πατραϊκή, Αιγαίο, Arial, Terlana, στην βόρεια Ελλάδα (Σίνδος) κλπ αναφερόμενη καθαρά στον κλάδο που μας απασχολεί στο παρόν κείμενο, όσοι είχαν την οικονομική επιφάνεια κατάφεραν να στήσουν εργοστάσια στην Κίνα κάτι που ΔΕΝ ήταν και τόσο εύκολο ομολογουμένως! (για να μην αναφερθώ στο ότι  κάποιες από όλες αυτές τις παραγωγικές μονάδες κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα των επιδοτήσεων ή των δανειοδοτήσεων κηρύσσοντας εικονικές πτωχεύσεις στέλνοντας τον κόσμο στην ανεργία ή χωρίς να εκσυγχρονίζουν τον μηχανολογικό εξοπλισμό τους κλπ. Αυτά ΔΕΝ τα λέμε, αρκούμαστε μόνον σε φτωχές αβάσιμες κατηγορίες).   

Το παιγνίδι ήταν καλά στημένο για τους Δυτικούς Λαούς, πόσο μάλλον για την «μικρή» Ελλάδα !!! Πως αλλιώς θα εξανεμίζονταν τα όποια κοινωνικά και εισοδηματικά προτερήματα είχαν πετύχει με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες οι Δυτικοί λαοί, εν σχέση με την Ανατολή ;;; Πως αλλιώς οι εξουσιαστές θα κατάφερναν να μιλούσαν αν ΔΕΝ είχαν να πατήσουν πάνω σε έναν σκληρό εισαγόμενο εξ ανατολών ανταγωνισμό τον οποίο με τις αντεθνικές και αντιλαϊκές πολιτικές τους γιγάντωσαν προς όφελός τους ;;;

Μπορεί η επιθυμία αυτών των παραγωγικών μονάδων πάσης Εθνικής προέλευσης να θέλει να επιστρέψει στην βάση του, αλλά το θέλει με τους ίδιους όρους που βρήκε στην Ινδία, στο Πακιστάν, στην Μπαγκλαντές, στην Κίνα και αλλαχού.   
Αυτό είναι ένα από τα πολλά πρόσωπα της παγκοσμιοποίησης …\

Θεωρώ πως έγραψα κάποια από όσα αισθάνομαι, κάποια από όσα έτυχε να βιώσω και προσπάθησα να σας δώσω ένα στίγμα και μία διέξοδο. Το πώς θα χρησιμοποιήσει ο καθένας την νοημοσύνη του, τον ψυχισμό του, την συνείδησή του αφορά τον ίδιο μεν, αλλά να μην ξεχνά πως κάθε τι επιρρεάζει το σύνολο στο οποίο ανήκουμε ακόμα όλοι μας, πριν γίνουμε ιστορικά φαντάσματα σαν ένα άμορφο μικρό πλήθος ανάμεσα στις μάζες των ανθρώπων … 

 

Με απόλυτη αφοσίωση στο καλό των Ελλήνων και της πατρίδας μας

Νάγια

Αλλάζει πάλι η νομολογία για τα ιστολόγια (blogs)

Αλλάζει πάλι η νομολογία για τα ιστολόγια (blogs)

Για όσους θέλουν να γνωρίζουν τί ισχύει τελικά με το ΔΝΤ και με το ελληνικό χρέος, διαβάστε το άρθρο του Δημήτρη Κλούρα

Τώρα αρχίζει να εφαρμόζεται πραγματικά το καταστροφικό τρίτο μνημόνιο. Στα πρόθυρα και τέταρτου μνημονίου με τη συμμετοχή του ΔΝΤ; Τα ψεύδη της κυβέρνησης και η υποκρισία της μνημονιακής «αντιπολίτευσης» (του Δημήτρη Κλούρα)

Δεν υπάρχει χειρότερη κατάσταση για έναν λαό και μία χώρα από αυτήν, στην οποία οι ηγέτες και οι κυβερνήσεις τους συστηματικώς και συνειδητώς τους εξαπατούν και τους οδηγούν στην ολοκληρωτική καταστροφή. Δυστυχώς, μία τέτοια κατάσταση αντιμετωπίζουν η χώρα μας και ο λαός μας, με ηγεσίες, οι οποίες συστηματικώς εξαπατούν τον ελληνικό λαό και τον οδηγούν ολοταχώς και με μαθηματική ακρίβεια σε ολοκαύτωμα, σε πλήρη καταστροφή.

Σήμερα, 6 Μαΐου 2016, συμπληρώνονται 6 έτη από την ψήφιση στη Βουλή του πρώτου μνημονίου, επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου. Την είσοδό μας στην εποχή των μνημονίων και την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές της χώρας είχε ήδη προαναγγείλει ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Γιώργος Παπανδρέου, την 23^η Απριλίου 2010 από το ακριτικό Καστελόριζο. Έξι έτη μετά, όχι μόνο δεν έχει υπάρξει η παραμικρή βελτίωση, αλλά η χώρα μας και ο λαός μας βρίσκονται σε χειρότερη θέση.

Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς από τα ψεύδη των πολιτικών ηγεσιών της χώρας στο διάστημα αυτών των έξι ετών. Κυβερνήσεις, όπως αυτές του Γ. Παπανδρέου, του δοτού Λουκά Παπαδήμου και των Σαμαρά – Βενιζέλου, εξαπάτησαν συνειδητά τον ελληνικό λαό και ο λαός τους «τιμώρησε» στις εκλογές, που μεσολάβησαν τα τελευταία έξι έτη. Ωστόσο, αυτός ο οποίος ανήγαγε την πολιτική εξαπάτηση και εν γένει το πολιτικό ψεύδος σε επιστήμη είναι ο νυν πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, από κοινού με τον κυβερνητικό εταίρο του Π. Καμμένο και με την αμέριστη συνδρομή των κομμάτων τους (ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΑΝ.ΕΛ.). Εντός χρονικού διαστήματος ενάμισι έτους έχουν κατορθώσει να διατυπώσουν τόσους και τέτοιας φύσεως ψευδείς ισχυρισμούς και μάλιστα σε τόσο κρίσιμη χρονικά συγκυρία, ώστε κερδίζουν επάξια και δικαιωματικά την πρώτη θέση στην κλίμακα του πολιτικού ψεύδους και της πολιτικής εξαπάτησης. Ούτως ή άλλως, δεν υπήρξε ιστορικά στην Ελλάδα άλλη κυβέρνηση πλην αυτής των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., η οποία να παραβίασε τόσο απροκάλυπτα αποτέλεσμα δημοψηφίσματος, το οποίο μάλιστα είναι νομικά δεσμευτικό (δείτε εδώ). Γι’αυτήν, εξάλλου, την κυβέρνηση είχα προβλέψει ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2015, ότι θα διαχειριστεί την τελική φάση του ελληνικού δράματος και θα οδηγήσει τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή (βλέπε ραδιοφωνικές συνεντεύξεις της 13^ης και 27^ης Σεπτεμβρίου 2015 στον ραδιοφωνικό σταθμό ART FM και στην εκπομπή του δημοσιογράφου Κώστα Ουίλς). Αυτή η πρόβλεψη, η οποία, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται, στηρίχθηκε και στηρίζεται, όχι σε κάποιες μαντικές ικανότητές μου, αλλά σε ορθολογική ανάλυση των όσων γνωρίζω σε σχέση α) με τον τρόπο, που πολιτεύονται οι τωρινοί κυβερνώντες, β) με την τραγική κατάσταση, στην οποία ευρίσκεται η δημόσια διοίκηση (εν γένει το ελληνικό κράτος) και γ) με όσα προβλέπονται στο τρίτο μνημόνιο και στις συμφωνίες μεταξύ του νυν πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και των ευρωπαίων «εταίρων».

Εδώ και μήνες, με σχετική αρθρογραφία μου, το περιεχόμενο της οποίας τεκμηριώνω με επίσημα έγγραφα, στα οποία και παραπέμπω, προσπαθώ να συμβάλλω στην ενημέρωση των συμπολιτών μου και να αποκαλύψω τα ψεύδη των κυβερνώντων, αλλά και της μνημονιακής «αντιπολίτευσης». Όλα αυτά μέσα σε ένα χάος επίσημης και συστηματικής παραπληροφόρησης – παραπλάνησης. Όσοι έχετε αναγνώσει τα άρθρα μου για την περιουσία του δημοσίου, για την παραβίαση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου 2015, για τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, για το ασφαλιστικό ζήτημα, για το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα (δείτε και εδώ), κλπ, εκτιμώ, ότι θα έχετε αποκτήσει μία ολοκληρωμένη εικόνα της πραγματικότητας και θα έχετε μεγαλύτερη ευχέρεια κατανόησης του πρόσφατου παρελθόντος και του παρόντος, αλλά και πρόβλεψης των όσων πρόκειται να συμβούν. Σ’αυτά τα πλαίσια θα έχετε τα δυνατότητα να λαμβάνετε τις ορθές αποφάσεις και να οργανώνετε καλύτερα τον ατομικό και τον συλλογικό αγώνα σας. Προσωπικά, θα συνεχίσω την προσπάθεια ενημέρωσής σας, αλλά και αποκάλυψης των κυβερνητικών ψευδολογιών, όπως εξάλλου και αυτών της μνημονιακής «αντιπολίτευσης», η οποία είναι συνυπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση.

Στο παρόν άρθρο μου θα επιχειρήσω να αποκαλύψω ένα ακόμη αισχρό επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης, με το οποίο επιχειρεί, για μία ακόμη φορά, να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό, προκειμένου να αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα την επιβολή νέου (τέταρτου) μνημονίου, αλλά και τις επερχόμενες δυσάρεστες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις, οι οποίες προβλέπονται δραματικές και δυσμενείς ακόμη και για τα εθνικά ζητήματα (γι’αυτές τις εξελίξεις θα ακολουθήσει νέο άρθρο μου).  Η νέα επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης στηρίζεται στους ακόλουθους ψευδείς ισχυρισμούς:

1. Ότι δεν είναι αναγκαία και επιθυμητή η παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (στο εξής ΔΝΤ) στο πρόγραμμα «διάσωσης» της χώρας και ότι η κυβέρνηση δεν επιδίωξε και δεν επιδιώκει τη συμμετοχή του.
2. Ότι οι ευρωπαίοι «εταίροι» μας, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, είναι πιο λογικοί και πιο ήπιοι στις απαιτήσεις τους έναντι της χώρας μας και ότι αυτές οι απαιτήσεις τους προσεγγίζουν τις ελληνικές θέσεις – προτάσεις.
3. Ότι η κυβέρνηση έχει τηρήσει και τηρεί τα συμφωνηθέντα, δηλαδή τη συμφωνία της 12^ης Ιουλίου 2015 και το συνοδευτικό αυτής τρίτο μνημόνιο, και ότι το ΔΝΤ επιδιώκει την παραβίασή της, ζητώντας περισσότερα από όσα είχαν συμφωνηθεί και
4. Ότι, εάν ψηφισθούν στη Βουλή, τα νέα μέτρα (ασφαλιστικό, φορολογικό, κλπ), τότε θα τεθεί το ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους και θα διασωθεί η χώρα, εισερχόμενη σε τροχιά οικονομικής σταθερότητας και ανάπτυξης.

Όλοι οι προαναφερθέντες ισχυρισμοί της κυβέρνησης είναι παντελώς αναληθείς. Η δε αναλήθειά τους προκύπτει ευθέως από τα επίσημα κείμενα, που φέρουν τις υπογραφές των κυβερνώντων, προεξάρχοντος του ιδίου του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και τα οποία παραθέτω με ενεργό σύνδεσμο στο τέλος του άρθρου μου. Ειδικότερα:

Όλη η αλήθεια για το ΔΝΤ και για τα περί απομείωσης του χρέους

Κομβικό σημείο για την κατανόηση όλων όσων συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν στη χώρα μας αποτελούν όσα συμφωνήθηκαν στη σύνοδο κορυφής για το ευρώ στις 12 Ιουλίου 2015, αλλά και όσα ψηφίσθηκαν στη Βουλή τον Αύγουστο του 2015 (τρίτο μνημόνιο). Ήταν αρχές Ιουλίου του 2015, όταν η πρώτη κυβέρνηση των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. αποφάσισε να πετάξει την προβιά του αντιμνημονιακού – αντιστασιακού και να αποκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις των ηγετικών στελεχών της, παραβιάζοντας το δεσμευτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου 2015.

Σ’αυτά τα πλαίσια συμφώνησε στη σύνοδο κορυφής της 12^ης Ιουλίου 2015, διά του τότε και νυν πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, που δήθεν διαπραγματεύθηκε σκληρά επί 17 ώρες, να ζητήσει νέο δάνειο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (στο εξής ΕΜΣ), αποδεχόμενη μία νέα δέσμη σκληρών μέτρων, ήτοι νέο μνημόνιο (βλ. στην 1^η σελίδα της συμφωνίας: «H σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει την κρίσιμη ανάγκη να οικοδομηθεί εκ νέου σχέση εμπιστοσύνης με τις ελληνικές αρχές ως προαπαιτούμενο για πιθανή μελλοντική συμφωνία σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Στο πλαίσιο αυτό έχει βασική σημασία η ανάληψη ιδίας ευθύνης από τις ελληνικές αρχές, τις δε δεσμεύσεις πολιτικής πρέπει να ακολουθήσει η επιτυχής υλοποίησή τους»).

Πλην όμως, ο ΕΜΣ ρητώς προβλέπει στον Κανονισμό του, στον οποίο και παραπέμπει η συμφωνία της 12^ης Ιουλίου 2015 (Συνθήκη ΕΜΣ, αιτιολογική σκέψη 8), ότι στα προγράμματα «διάσωσης», που αναλαμβάνει, πρέπει να συμμετέχει και το ΔΝΤ (βλ. στην πρώτη σελίδα της συμφωνίας: «Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ που ζητούν χρηματοπιστωτική συνδρομή από τον ΕΜΣ αναμένεται να απευθύνουν, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα και στο ΔΝΤ (1). Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου η Ευρωομάδα να συμφωνήσει σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Επομένως, η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης του ΔΝΤ (παρακολούθηση και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016» – (1) Συνθήκη ΕΜΣ, αιτιολογική σκέψη 8»).

Στα πλαίσια των συμφωνηθέντων την 12^η Ιουλίου 2015, ο τότε και νυν υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος», απηύθυνε την 23^η Ιουλίου 2015, για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης, επίσημο αίτημα στο ΔΝΤ να συμμετάσχει στο νέο δανεισμό της χώρας («… ζητήσαμε ένα νέο τριετές δάνειο από τον ΕΜΣ, το οποίο προσωρινώς ενεκρίθη και του οποίου οι όροι είναι αυτή τη στιγμή υπό διαπραγμάτευση. Σ’αυτά τα πλαίσια, σύμφωνα με την απαίτηση της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. της 12^ης Ιουλίου 2015, όπως εξειδικεύεται στο κοινό ανακοινωθέν της, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε, ότι επιδιώκουμε ένα νέο δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο»).

Όπως, λοιπόν, προκύπτει, η ίδια η κυβέρνηση αποδέχθηκε, ήδη από τον Ιούλιο του 2015 την υποχρεωτική συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα «διάσωσης» της χώρας και η ίδια απηύθυνε επίσημη πρόσκληση στο ΔΝΤ τον ίδιο μήνα. Πλην όμως, προχώρησε στη σύναψη δανειακής σύμβασης τον Αύγουστο του 2015, αφού προηγουμένως έφερε προς ψήφιση στη Βουλή τους όρους αυτής της δανειακής συμβάσεως (τρίτο μνημόνιο), χωρίς να έχει εξασφαλίσει τη συμμετοχή του ΔΝΤ, ήτοι το ΔΝΤ δεν ήταν αντισυμβαλλόμενος της χώρας μας στο τρίτο μνημόνιο, αλλά μόνο ο ΕΜΣ, δηλαδή οι ευρωπαίοι δανειστές της! Απέκρυψε δε από τον ελληνικό λαό, ότι χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ δεν είναι εφικτή η εκ μέρους του ΕΜΣ εκταμίευση των δόσεων της δανειακής σύμβασης (τρίτο μνημόνιο), που υπεγράφη τον Αύγουστο του 2015, διότι, βάσει του Κανονισμού του, αλλά και της συμφωνίας της 12^ης Ιουλίου 2015, απαιτείται και η συμμετοχή του ΔΝΤ.

Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος, για τον οποίο, μέχρι σήμερα, η Ελλάδα δεν έχει λάβει χρήματα ακόμη από τη νέα δανειακή σύμβαση (δεν έχει τηρήσει και τα συμφωνηθέντα), αλλά και για τον οποίο θα υπάρξει νέο (τέταρτο) μνημόνιο, με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, εάν αυτό αποδεχθεί να συμμετάσχει σε πρόγραμμα «διάσωσης» της χώρας μας. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι στη δανειακή σύμβαση του Αυγούστου (τρίτο μνημόνιο) αντισυμβαλλόμενος της χώρας μας είναι μόνο ο ΕΜΣ, δηλαδή οι ευρωπαίοι δανειστές μας, και όχι και το ΔΝΤ. Υπέγραψε, δηλαδή, η κυβέρνηση μία δανειακή σύμβαση, χωρίς να έχει προηγουμένως εξασφαλίσει και τη συμμετοχή του ΔΝΤ, με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένη να αποδεχθεί στη συνέχεια και τους πρόσθετους όρους του ΔΝΤ. Κατ’αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση και ιδίως η Ελλάδα υπόκειται πλέον σε διπλό εκβιασμό, τόσο του ΔΝΤ, το οποίο δεν δεσμεύεται από τη συμφωνία του Αυγούστου 2015 μεταξύ της Ελλάδας και του ΕΜΣ, δηλαδή με τους ευρωπαίους δανειστές, και απαιτεί για τη συμμετοχή του πρόσθετους όρους, αλλά και των ευρωπαίων δανειστών (βλέπε Γερμανία), οι οποίοι δεν πρόκειται να εκταμιεύσουν την παραμικρή δόση, εάν δεν συμφωνήσουμε και με τους όρους του ΔΝΤ, στηριζόμενοι στο Καταστατικό του ΕΜΣ και των συμφωνηθέντων την 12^η Ιουλίου 2015.

Είτε, λοιπόν, η κυβέρνηση απεδείχθη παντελώς ανίκανη να διαπραγματευθεί υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, εξασφαλίζοντας τα στοιχειώδη, είτε ενήργησε με δόλο, προκειμένου να «δέσει» τη χώρα στο άρμα των δανειστών και να είναι σε θέση μετά να δικαιολογήσει την όποια αδυναμία της να αντισταθεί στα καταστροφικά για τη χώρα μας και το λαό μας μέτρα, που μας επιβάλλονται και πρόκειται να μας επιβληθούν. Η ίδια, εξάλλου, «διαπραγματευτική» τακτική ακολουθήθηκε και από την πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, όπως εκ των υστέρων ομολογούν απροκάλυπτα και με περίσσιο θράσος οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της, δηλαδή ο Γ. Παπανδρέου και ο Γ. Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι παραδέχθηκαν – ομολόγησαν, ότι συμφώνησαν σε μέτρα, που άπαντες γνώριζαν εκ των προτέρων, ότι θα κατέστρεφαν την οικονομία της χώρας και την κοινωνία!

 

Θα αναρωτηθείτε, ωστόσο, για ποίο λόγο οι ευρωπαίοι και ιδίως οι Γερμανοί (Μέρκελ – Σόιμπλε) επεδίωκαν και επιδιώκουν διακαώς τη συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα «διάσωσης» της χώρας μας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ώστε να επιβάλλουν τη συμμετοχή του ως όρο και στη συνθήκη του ΕΜΣ. Ο λόγος είναι απλός, αλλά ανομολόγητος:

Δεν είναι δυνατή η επιβολή των «σφαγιαστικών» για την ελληνική κοινωνία και για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες οικονομικών μέτρων, χωρίς την παραβίαση όλων των ιδρυτικών ευρωπαϊκών συνθηκών, που αποτελούν θεμέλιο της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ως εκ τούτου, έπρεπε να υπάρχει ένα άλλοθι, δηλαδή αυτός, που θα έπαιζε για τους ευρωπαίους «εταίρους» το ρόλο του «κακού». Αυτό το άλλοθι ήταν και είναι η συμμετοχή του ΔΝΤ, ενός μη ευρωπαϊκού οργανισμού, που δεν δεσμεύεται από τις ιδρυτικές συνθήκες της Ε.Ε. και τις αρχές, που τη διέπουν. Γι’αυτόν, εξάλλου, το λόγο, όταν ζητούνται πρόσθετα και σκληρότερα οικονομικά μέτρα, οι ευρωπαίοι «εταίροι» (βλέπε Γερμανία), δείχνουν διαρκώς το «κακό» ΔΝΤ. Οι δε ελληνικές κυβερνήσεις, ιδίως η τωρινή των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., εξυπηρετώντας απολύτως την επικοινωνιακή τακτική της Γερμανίας, αναλαμβάνουν διαρκώς να επιτίθενται στο ΔΝΤ, ενώ στην πράξη, την επιβολή σκληρότερων οικονομικών μέτρων επιδιώκει, πέραν του ΔΝΤ, πρωτίστως η ίδια  η Γερμανία των Μέρκελ – Σόϊμπλε (ιδίως το ξεπούλημα της περιουσίας του Δημοσίου).

Ωστόσο, η Γερμανία και οι υπόλοιποι ευρωπαίοι «εταίροι» είχαν να αντιμετωπίσουν ένα σοβαρό εμπόδιο σε σχέση με τη συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα «διάσωσης» της Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ, σύμφωνα με το Καταστατικό του, δύναται να δανειοδοτήσει χώρες, των οποίων το χρέος είναι βιώσιμο. Σε όσες δε χώρες ζητούν τη συνδρομή του, αλλά το χρέος τους δεν είναι βιώσιμο, το ΔΝΤ θέτει ως προϋπόθεση τη δραστική περικοπή του (κούρεμα). Στην περίπτωση, λοιπόν, της Ελλάδας το χρέος της δεν ήταν και εξακολουθεί να μην είναι βιώσιμο.

Γι’αυτόν το λόγο, ήδη από το 2010, το ΔΝΤ, δια του τότε επικεφαλής του Στρος Καν, έθετε στην Ελλάδα και στους ευρωπαίους «εταίρους» μας, ως προϋπόθεση συμμετοχής του στο πρόγραμμα «διάσωσης», τη δραστική περικοπή μεγάλου μέρους του χρέους της χώρας μας. Πλην όμως, σε μία τέτοια εξέλιξη ήταν κάθετα αντίθετοι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, διότι οι τράπεζές τους κατείχαν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Ελλάδας. Ενώ, λοιπόν, η Ελλάδα, είχε υποβάλλει επίσημα αίτηση στο ΔΝΤ από τον Απρίλιο του 2010, έπρεπε να προηγηθεί το περίεργο, ως προς τον χρόνο που ανέκυψε, σκάνδαλο με τον Στρος Καν και η αντικατάστασή του από την Κριστίν Λαγκάρντ, προκειμένου να καμφθούν οι αντιρρήσεις του ΔΝΤ και να μετάσχει στη δανειοδότηση της Ελλάδας, παραβιάζοντας τον Κανονισμό του και αποκρύπτοντας από τα μέλη του τα στοιχεία, που απεδείκνυαν, ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο (μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα ο Στρος Καν τελικώς απηλλάγη).

Ωστόσο, αυτή η σοβαρή παρατυπία δεν ήταν δυνατό να αποκρύπτεται εσαεί. Η δε Κριστίν Λαγκάρντ και τα μέλη του Δ.Σ. του ΔΝΤ θα έφεραν μεγάλες ευθύνες έναντι των χωρών – μελών του ΔΝΤ. Γι’αυτόν το λόγο, καθώς και για άλλους, που σχετίζονται με τον «υπόγειο» πόλεμο μεταξύ Η.Π.Α. και Γερμανίας, ενόψει του επικείμενου τρίτου μνημονίου, που επεδίωκε η Γερμανία, και των αναμενόμενων νέων πιέσεων προς το ΔΝΤ να μετάσχει σε νέο δανεισμό της χώρας μας, διέρρευσε τεχνηέντως εντός του 2015 έκθεση του ΔΝΤ, από την οποία προέκυπτε, ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο. Κατ’αυτόν τον τρόπο το ΔΝΤ ήθελε να περιορίσει τις πιέσεις, που θα δεχόταν από τους ευρωπαίους και ιδίως από τη Γερμανία, ενόψει του νέου δανεισμού της χώρας μας. Στο σημείο αυτό διευκρινίζω, ότι το ΔΝΤ, σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται ή επηρεάζεται από τις Η.Π.Α., οι οποίες αντιτίθενται στην πολιτική, που έχει επιβάλλει η Γερμανία στην Ευρώπη (τόσο στα οικονομικά ζητήματα, όσο και στις σχέσεις με την Τουρκία) και επιδιώκουν να περιορίσουν τον ανεξέλεγκτο και καταστροφικό για την Ευρώπη ρόλο της.

Το ΔΝΤ, λοιπόν, έθεσε εκ νέου, ως απαράβατο όρο συμμετοχής του στο νέο πρόγραμμα «διάσωσης» της χώρας μας, τη δραστική περικοπή μεγάλου μέρους του ελληνικού χρέους, επισημαίνοντας ξεκάθαρα, ότι οι στόχοι, που τέθηκαν στο τρίτο μνημόνιο είναι μη ρεαλιστικοί. Επρόκειτο για μία θέση του ΔΝΤ, η οποία εξυπηρετούσε απόλυτα τα ελληνικά συμφέροντα, ασχέτως των πραγματικών προθέσεων ή των κινήτρων του ΔΝΤ (η κυβέρνηση όφειλε να εκμεταλλευθεί αυτή τη θέση). Η δε Γερμανία, προκειμένου, να εξασφαλίσει τις θέσεις της, σύμφωνα με τις οποίες δεν είναι αποδεκτό ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους, αλλά και να φέρει σε δύσκολη θέση το ΔΝΤ και την αμερικανική πλευρά, η οποία επιθυμεί να αποτρέψει, πάσει θυσία, αναταράξεις στην παγκόσμια οικονομία, επεδίωξε και πέτυχε την 12^η Ιουλίου 2015 μία συμφωνία, της οποίας το περιεχόμενο εκθέτει ανεπανόρθωτα τον Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του, αλλά και ζημιώνει απόλυτα τη χώρα μας. Ειδικότερα:

Όπως είχα αποκαλύψει την 10^η Φεβρουαρίου 2016 στο άρθρο μου για το ασφαλιστικό ζήτημα («Όλη η αλήθεια για το ασφαλιστικό. Τί ψήφισαν και σας αποκρύπτουν κυβέρνηση και μνημονιακή ‘αντιπολίτευση’»), ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύθηκε ρητώς την 12^η Ιουλίου 2015 να μην επιδιώξει η Ελλάδα κούρεμα του ελληνικού χρέους (βλ. στην 6^η σελίδα της συμφωνίας: «Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους»)! Δεσμεύθηκε, δηλαδή, αλλά και δέσμευσε τη χώρα, να μην επιδιώξει τη δραστική μείωση του ελληνικού χρέους, δια του κουρέματός του, το οποίο θα ήταν πράξη σωτήρια για τη χώρα και το οποίο ζητεί και το ίδιο το ΔΝΤ!

Σαν να μην έφθανε αυτή η πραγματικά απίστευτη δέσμευση του Αλ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του, προχώρησε, με την ίδια συμφωνία της 12^ης Ιουλίου 2015, και στην αποδοχή, ότι το ελληνικό χρέος ήταν και είναι βιώσιμο και ότι η βιωσιμότητά του κινδύνευσε κυρίως από τις επιλογές του κόμματός του και της κυβερνήσεώς του στο διάστημα των δώδεκα τελευταίων μηνών (διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας και διακυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ.), εν ολίγοις με αποκλειστική ευθύνη της Ελλάδας και όχι των δανειστών της χώρας. Για όσους δυσκολεύεσθε να πιστεύσετε όσα αναφέρω, παραπέμπω αυτολεξεί στο ίδιο το κείμενο της συμφωνίας της 12^ης Ιουλίου 2015, σύμφωνα με το οποίο (βλ. στην 6^η σελίδα της συμφωνίας):  «Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αυτό οφείλεται στη χαλάρωση των πολιτικών που ακολουθήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα μηνών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πρόσφατη επιδείνωση του εσωτερικού μακροοικονομικού και χρηματοοικονομικού περιβάλλοντος. Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ υπενθυμίζει ότι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης έχουν θεσπίσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών μία αξιοσημείωτη δέσμη μέτρων προς υποστήριξη της βιωσιμότητας του χρέους της Ελλάδας, η οποία εξομάλυνε την πορεία εξυπηρέτησης του χρέους της Ελλάδας και μείωσε το κόστος σημαντικά».

Ωστόσο, ο δήθεν σκληρά διαπραγματευόμενος πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, δεν αρκέσθηκε στα παραπάνω διαπραγματευτικά «κατορθώματά» του. Συγκεκριμένα, αυτό, που σήμερα η κυβέρνηση εμφανίζει ως ύστατη υποχώρηση έναντι των απαιτήσεων του «κακού» ΔΝΤ, δηλαδή τον μηχανισμο αυτόματης δημοσιονομικής προσαρμογής («κόφτη»), προκειμένου υποτίθεται να αποφύγει την εκ των προτέρων πρόβλεψη συγκεκριμένων οικονομικών μέτρων, ύψους 3,4 δις ευρώ, τον είχε αποδεχθεί, συμφωνήσει και στη συνέχεια θεσπίσει με τη συμφωνία της 12^ης Ιουλίου 2015. Οι δανειστές απλώς ζητούν την εφαρμογή του, διότι ήδη οι αρχικοί οικονομικοί υπολογισμοί του τρίτου μνημονίου «έχουν πέσει έξω». Για του λόγου το αληθές παραπέμπω σε όσα ρητώς προβλέπονται στις σελίδες 1-2 της συμφωνίας :

«Στα μέτρα αυτά, τα οποία θα ληφθούν με πλήρη εκ των προτέρων συμφωνία με τους θεσμούς, θα περιλαμβάνονται:                  

«έως 15 Ιουλίου

«• ο εξορθολογισμός του συστήματος ΦΠΑ και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης για αύξηση των εσόδων·

«• άμεσα μέτρα για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος ως μέρος συνολικού προγράμματος μεταρρύθμισης των συντάξεων·

«• η διασφάλιση της πλήρους νομικής ανεξαρτησίας της ΕΛ.ΣΤΑΤ·

«• η πλήρης εφαρμογή των σχετικών διατάξεων της Συνθήκης για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, κυρίως με την έναρξη λειτουργίας του Δημοσιονομικού Συμβουλίου πριν από την οριστικοποίηση του Μνημονίου Συνεννόησης και με την εισαγωγή ημιαυτόματων περικοπών δαπανών σε περίπτωση παρεκκλίσεων από φιλόδοξους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος αφού ζητηθεί η γνώμη του Δημοσιονομικού Συμβουλίου και με την επιφύλαξη προηγούμενης έγκρισης από τους θεσμούς».

Αλήθεια, τα γνωρίζατε όλα αυτά; Σας είχαν ενημερώσει η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα της «αντιπολίτευσης», αλλά και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, για όλα όσα συμφωνήθηκαν και ποίες είναι οι συνέπειές τους για τη χώρα μας και το λαό μας;

Ως προς δε τον έτερο ψευδή ισχυρισμό της κυβέρνησης, ότι δηλαδή, εάν περάσουν τα νέα δύσκολα μέτρα από τη Βουλή και κλείσει η περίφημη αξιολόγηση, θα αποδεχθούν οι δανειστές μας την απομείωση του χρέους και ότι θα καταστεί δυνατή η έξοδος από τις πολιτικές των μνημονίων (χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα για «ανάσταση της χώρας» μας με το ορθόδοξο Πάσχα, και του υπουργού Άμυνας, Π. Καμμένου, ότι μετά το Πάσχα και το κλείσιμο της αξιολόγησης βγαίνουμε από τα μνημόνια, όπως συνέβη με την Κύπρο), η συμφωνία της 12^ης Ιουλίου 2015, την οποία αξίζει να αναγνώσετε στο σύνολό της, είναι άκρως αποκαλυπτική και διαψεύδει πλήρως τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, οι ευρωπαίοι εταίροι μας έναντι της παραχώρησης της ελληνικής κυβέρνησης να μην επιδιώξει κούρεμα του χρέους, να αποδεχθεί τη βιωσιμότητά του και τις δικές της ευθύνες για τον εκτροχιασμό – επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, έλαβε μία απλή δήλωση, όχι δέσμευση, για πιθανή μελλοντική συζήτηση μόνο ως προς το ζήτημα της παράτασης των περιόδων αποπληρωμής του χρέους και μόνο υπό την προϋπόθεση, ότι θα έχουν ληφθεί και εφαρμοσθεί όλα τα μέτρα του τρίτου μνημονίου! Επαναλαμβάνω, α) ότι δεν πρόκειται για δέσμευση και β) ότι αφορά μόνο το ζήτημα της επιμήκυνσης της αποπληρωμής τους χρέους και μόνο αφού τηρηθούν εκ μέρους της Ελλάδας όλες οι συμβατικές δεσμεύσεις της! Για όσους δε τυχόν εξακολουθούν να αμφιβάλλουν για όσα αναφέρω, παραπέμπω εκ νέου στην πηγή, δηλαδή στη συμφωνία της 12^ης Ιουλίου 2015 (βλ. στην 6^η σελίδα της συμφωνίας): «Με αυτά τα δεδομένα και στο πλαίσιο του πιθανού μελλοντικού προγράμματος του ΕΜΣ, καθώς και σύμφωνα με το πνεύμα της δήλωσης της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012, η Ευρωομάδα παραμένει έτοιμη να εξετάσει, εάν χρειαστεί, πιθανά πρόσθετα μέτρα (πιθανή παράταση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής), για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο. Τα μέτρα αυτά θα εξαρτώνται από την πλήρη υλοποίηση των μέτρων τα οποία πρόκειται να συμφωνηθούν σε πιθανό νέο πρόγραμμα και θα εξεταστούν μετά την πρώτη θετική ολοκλήρωση επανεξέτασης».

Με ψεύδη, λοιπόν, η κυβέρνηση επιχειρεί να κάμψει τις αντιδράσεις για τα νέα και πλέον δυσβάσταχτα μέτρα, που επιθυμεί να περάσει από τη Βουλή, υποσχόμενη ένα πλαστό παράδεισο δήθεν μείωσης του χρέους της χώρας, η οποία όμως ρητώς έχει αποκλεισθεί με τη συμφωνία της 12^ης Ιουλίου 2015. Η δε όποια τυχόν απλή χρονική επιμήκυνση ως προς την αποπληρωμή του χρέους, το μεν δεν είναι δεσμευτική για τους δανειστές, το δε προϋποθέτει προηγούμενη πλήρη συμμόρφωση της χώρας μας με όλους τους όρους του τρίτου μνημονίου. Παράλληλα, είναι απολύτως βέβαιο, ότι θα συνοδευτεί με νέα μέτρα, ως αντάλλαγμα προς τους δανειστές της χώρας γι’αυτήν την απλή χρονική επιμήκυνση. Σε κάθε περίπτωση, πέραν του ψεύδους και της απόκρυψης, είναι σχιζοφρενική η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης, όταν, ενώ υπόσχεται απομείωση του χρέους, μετά την ψήφιση των νέων σκληρών μέτρων, την ίδια στιγμή επιτίθεται στο ΔΝΤ, που ζητεί δραστικό κούρεμα του χρέους!

Αφού, λοιπόν, ο Σόιμπλε και η Μέρκελ εξασφάλισαν τη δέσμευση, όχι μόνο των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και της ιδίας της ενδιαφερομένης Ελλάδας, ότι δεν πρόκειται να γίνει κούρεμα του ελληνικού χρέους, έπρεπε να καμφθεί εκ νέου η αντίσταση του ΔΝΤ και να δεχθεί να μετάσχει και στο νέο πρόγραμμα «διάσωσης» της χώρας μας. Στα πλαίσια αυτά έπρεπε να ασκηθεί εκ νέου επικοινωνιακή πίεση στο ΔΝΤ.

Όπως, λοιπόν, προκύπτει, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του, όχι μόνο για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους, αλλά και προς εξυπηρέτηση των Γερμανών, στους οποίους έχει παραδοθεί ολοκληρωτικά και οι οποίοι είναι σε αφανή κόντρα με το ΔΝΤ και τον αμερικανικό παράγοντα, ανέλαβε εργολαβικά να επιτίθεται διαρκώς στο ΔΝΤ, αντί να εκθέτει επικοινωνιακά τη Γερμανία, την χώρα, που ευθύνεται για τα δεινά του λαού μας αυτά τα έξι χρόνια, καθώς και για την εμπλοκή του ΔΝΤ (το ίδιο έπραξε και στην περίπτωση του προσφυγικού – μεταναστευτικού προβλήματος, ενώ πρώτη η Γερμανία είχε κλείσει τα σύνορά της).  Σ’αυτά τα πλαίσια άρχισε να ισχυρίζεται, ότι δήθεν το ΔΝΤ παραβιάζει τα συμφωνηθέντα του Ιουλίου και του Αυγούστου του 2015, ότι ζητεί επιπλέον οικονομικά μέτρα και ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει τηρήσει κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα. Έφθασε δε μέχρι του σημείου να αξιοποιήσει δημοσίως προϊόν υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων στελεχών του ΔΝΤ, τα οποία ευρίσκοντο στην Αθήνα.

Το γεγονός αυτό αποτέλεσε ένα σοβαρό επικοινωνιακό χτύπημα στο ΔΝΤ, αλλά όχι προς όφελος της Ελλάδας. Το όφελος ήταν αποκλειστικά για τη Γερμανία, όπως ακριβώς είχε λειτουργήσει και το αποκαλυφθέν «σκάνδαλο» του Στρος Καν τον Μάϊο του 2010. Τότε είχε καμφθεί η αντίσταση του ΔΝΤ και συμμετείχε τελικά στο πρόγραμμα «διάσωσης» της χώρα μας. Ένα «σκάνδαλο» με αντίστοιχη απήχηση έπρεπε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για να καμφθούν εκ νέου οι αντιδράσεις του ΔΝΤ. Ίσως αυτό το ρόλο να έπαιξαν οι υποκλοπές των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των στελεχών του ΔΝΤ. Είναι γεγονός, ότι το ΔΝΤ έχει θορυβηθεί και προβληματισθεί με τη σφοδρότητα των επικοινωνιακών επιθέσεων της κυβέρνησης Τσίπρα και με την αποκάλυψη του περιεχομένου των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων των στελεχών του. Διεθνώς εμφανίζεται, ως ο κακός οργανισμός, ενώ η Γερμανία εμφανίζεται ως η σώφρων ευρωπαϊκή δύναμη, που δήθεν στέκεται αλληλέγγυα στην Ελλάδα. Αυτή η επικοινωνιακή πίεση αποσκοπεί στον εκ νέου εξαναγκασμό του ΔΝΤ να μετάσχει στο νέο πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας, χωρίς κούρεμα του ελληνικού χρέους, προς όφελος πάντα των γερμανικών συμφερόντων. Σ’αυτό το παιχνίδι του blame game δεν επιθυμούν το ΔΝΤ και ο αμερικανικός παράγοντας να βγουν χαμένοι, αλλά και δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν εκ νέου, διότι πλέον διακυβεύονται πολλά, συμπεριλαμβανομένων ζητημάτων γεωπολιτικής σταθερότητας και ευρύτερων γεωπολιτικών συμφερόντων. Γι’αυτόν, εξάλλου, το λόγο, το ζήτημα της συμμετοχής του ΔΝΤ στο νέο πρόγραμμα δεν έχει κλείσει ακόμη και είναι αμφίβολο, εάν θα κλείσει, πυροδοτώντας σοβαρές πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας μας σε σύντομο χρονικό διάστημα (αυτές θα έχουν ευρύτερο αντίκτυπο και στη συνοχή της Ευρώπης, σε συνδυασμό και με το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα). Το πλέον βέβαιο, όμως, είναι, ότι τη στάση του Αλ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του θα την πληρώσει βαρύτατα η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός και αυτό ήδη συμβαίνει.

Αξίζει, όμως, να δούμε, εάν ισχύουν οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης, ότι το ΔΝΤ δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα, ότι ζητεί επιπλέον μέτρα και ότι η κυβέρνηση έχει τηρήσει τα συμφωνηθέντα, ήτοι τους όρους του τρίτου μνημονίου:

Η αλήθεια για τα μέτρα και τα περί τήρησης των συμφωνηθέντων

Όπως έχω ήδη αναφέρει, το ΔΝΤ δεν μετέχει, ως συμβαλλόμενος στο τρίτο μνημόνιο και δεν δεσμεύεται από το περιεχόμενό του. Ως εκ τούτου, αποτελεί απόλυτο ψεύδος και μεγάλη παραδοξότητα να κατηγορείται για παραβίαση των συμφωνηθέντων κάποιος, που δεν μετείχε στη συμφωνία, που φέρεται, ότι έχει παραβιάσει.

Παράλληλα, το ΔΝΤ έχει διαμηνύσει, α) ότι το τρίτο μνημόνιο δεν θα είναι αποτελεσματικό, διότι περιλαμβάνει μη επιτεύξιμους – μη ρεαλιστικούς στόχους, και β) ότι απαιτείται δραστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους, άλλως θα πρέπει να ληφθούν πρόσθετα δυσβάσταχτα μέτρα, που δεν είναι βέβαιο, ότι θα φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μόνο με αυτήν την προϋπόθεση θα συμμετείχε στο νέο πρόγραμμα. Πλην όμως, χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ δεν είναι εφικτή η δανειοδότηση της χώρας μας από τους ευρωπαίους «εταίρους» μας, διά του ΕΜΣ. Τους όρους του ΔΝΤ είναι η Γερμανία, που δεν επιθυμεί να ικανοποιηθούν. Η Γερμανία επιδιώκει διακαώς τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας, αλλά με τους δικούς της όρους, που εξυπηρετούν απολύτως τα συμφέροντά της, όχι όμως και της Ελλάδας, την οποία απομυζεί.

Αντί, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση να ταυτιστεί με τις θέσεις του ΔΝΤ, όχι διότι το ΔΝΤ είναι ένας οργανισμός αγγέλων, αλλά διότι στη δεδομένη χρονική στιγμή οι θέσεις του εξυπηρετούν, έστω και ως ένα βαθμό, την Ελλάδα, ωστόσο ταυτίζεται με τη γερμανική πλευρά και τα γερμανικά συμφέροντα, αποδεχόμενη στη συμφωνία της 12^ης Ιουλίου 2015 καταστροφικούς όρους για τη χώρα μας και το λαό μας.

Σ κάθε περίπτωση, δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης συμφωνηθέντων την 12η Ιουλίου 2015 και τον Αύγουστο του 2015 (τρίτο μνημόνιο) από το ΔΝΤ και εν γένει από τους δανειστές της χώρας, αλλά από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία αποδέχθηκε συμβατικούς όρους, που ήταν αδύνατο να τηρήσει. Ενδεικτικώς, θα αναφέρω μέρος των όσων αναλυτικώς είχα παραθέσει – αποκαλύψει στο από 10-2-2015 άρθρο μου για το ασφαλιστικό ζήτημα:

Με το τρίτο μνημόνιο, ήτοι με τον Ν. 4336/2015 (ΦΕΚ Α΄ 94/14-8-2015), η κυβέρνηση και η πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων (μνημονιακών) αποδέχθηκαν και δέσμευσαν τη χώρα για λήψη μέτρων στον ασφαλιστικό και φορολογικό τομέα, καθώς και για την πώληση σημαντικών περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, μέχρι το τέλος του 2015. Πρόκειται για άκρως εμπροσθοβαρή μέτρα, τα οποία ήταν αδύνατο να ληφθούν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το πλέον απαράδεκτο, που έπραξε αυτή η καταστροφική για τη χώρα κυβέρνηση, αλλά με τη συναίνεση πλέον και των υπολοίπων μνημονιακών κομμάτων, που υπερψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, είναι η δέσμευση για επίτευξη υψηλότατων οικονομικών στόχων, μη επιτεύξιμων και μη ρεαλιστικών, που όμως συνεπάγονται τη διάλυση της εθνικής οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας. 

Συγκεκριμένα :

Η κυβέρνηση, αλλά και η μνημονιακή «αντιπολίτευση», συμφώνησαν και ψήφισαν την επίτευξη µεσοπρόθεσµου δηµοσιονοµικού πλεονάσµατος ύψους 3,5% του ΑΕΠ, που συνεπάγεται δυσβάστακτα πρόσθετα μέτρα πολλών δις ευρώ, συνδέοντας μάλιστα ευθέως την επίτευξη αυτού του στόχου με μέτρα για το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας (βλ. σελ. 1014 του ΦΕΚ: «Αποκατάσταση της δηµοσιονοµικής βιωσιµότητας (ενότητα 2): Η Ελλάδα θα θέσει ως στόχο την επίτευξη µεσοπρόθεσµου δηµοσιονοµικού πλεονάσµατος ύψους 3,5% του ΑΕΠ, µέσω ενός συνδυασµού εµπροσθοβαρών παραµετρικών δηµοσιονοµικών µεταρρυθµίσεων, συµπεριλαµβανοµένων του συστήµατος ΦΠΑ και του συνταξιοδοτικού συστήµατός της ….». Επίσης δεσμεύτηκαν και στους ακόλουθους στόχους (βλ. σελ. 1020 του ΦΕΚ:): «Για να αντιµετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις, οι αρχές δεσµεύονται να εφαρµόσουν πλήρως τις υφιστάµενες µεταρρυθµίσεις και επίσης θα προβούν µε περαιτέρω µεταρρυθµίσεις για την ενίσχυση της µακροπρόθεσµης βιωσιµότητας µε στόχο την επίτευξη εξοικονόµησης της τάξης του 1/4 του ΑΕΠ το 2015 και της τάξης του 1% του ΑΕΠ έως το 2016».

Όλα τα παραπάνω μέτρα έπρεπε να είχαν ήδη ληφθεί μέχρι τα τέλη του 2015 (το μνημόνιο αναφέρεται σε εμπροσθοβαρή μέτρα και θέτει ακριβή χρονοδιαγράμματα). Το γεγονός, ότι αυτά τα μέτρα δεν ελήφθησαν μέχρι τα τέλη του 2015 (πώς άλλωστε να ληφθούν τέτοια σφαγιαστικά μέτρα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;), νομιμοποίησε τους δανειστές της χώρας, οι οποίοι στηρίζονται σε όσα έχουν συμφωνηθεί με το μνημόνιο, να ζητούν τη λήψη σκληρότερων μέτρων και να εμφανίζεται η ελληνική πλευρά ως αναξιόπιστη και ως παραβιάζουσα τα συμφωνηθέντα! Σύμφωνα, επίσης, με τις προβλέψεις του τρίτου μνημονίου, οι δανειστές θα προβαίνουν, ανά τρίμηνο, σε έλεγχο της τήρησης των συμφωνηθέντων με το μνημόνιο (η περίφημη «αξιολόγηση») και εάν αυτά δεν έχουν υλοποιηθεί και οι στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί, τότε προβλέπεται η επιβολή σκληρότερων μέτρων (βλέπε και περί «κόφτη» στη συμφωνία της 12^η Ιουλίου 2015). Αυτή ακριβώς τη φάση διάγουμε, όπου η κυβέρνηση όφειλε, βάσει του μνημονίου, να είχε ήδη λάβει τα ίδια και χειρότερα μέτρα μέχρι τα τέλη του 2015. Δεδομένου, ότι δεν το έχει πράξει, έδωσε το δικαίωμα στους δανειστές να μην κλείσουν την «αξιολόγηση» και να ζητούν πρόσθετα και σκληρότερα μέτρα. Σ’αυτό ακριβώς το σπιράλ θανάτου μας έβαλε η κυβέρνηση, αλλά και η μνημονιακή «αντιπολίτευση», με την εκ μέρους τους υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου. Τα δε κόμματα της μνημονιακής «αντιπολίτευσης» είχαν και το προπατορικό αμάρτημα των δύο προηγούμενων μνημονίων. Το τρίτο, ωστόσο, μνημόνιο έδωσε τη χαριστική βολή στη χώρα και στο λαό. Σε επίρρωση των προαναφερθέντων, παραθέτω το σχετικό απόσπασμα του τρίτου μνημονίου (βλ. σελ. 1014 του ΦΕΚ):

«… Σύµφωνα µε το άρθρο 13 παράγραφος 3 της συνθήκης του ΕΜΣ, στο παρόν Μνηµόνιο εξειδικεύονται λεπτοµερώς οι όροι που συνδέονται µε τη διευκόλυνση χρηµατοδοτικής συνδροµής η οποία καλύπτει την περίοδο 2015-2018. Οι όροι θα επικαιροποιούνται σε τριµηνιαία βάση, λαµβανοµένης υπόψη της επιτευχθείσας προόδου όσον αφορά τις µεταρρυθµίσεις κατά το προηγούµενο τρίµηνο. Σε κάθε επανεξέταση, θα εξειδικεύονται πλήρως, µε λεπτοµέρειες και χρονοδιαγράµµατα, τα συγκεκριµένα µέτρα πολιτικής και τα λοιπά µέσα για την επίτευξη αυτών των ευρύτερων στόχων που παρατίθενται στο παρόν έγγραφο. …».

Σ’ό,τι αφορά στα περί διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους και δυνατότητας τροποποιήσεων, κόκκινων γραμμών, κλπ, που επικαλούνται, τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης, παραπέμπω στο ακόλουθο απόσπασμα του τρίτου μνημονίου, σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να εισάγει στη βουλή το παραμικρό νομοσχέδιο, εάν αυτό δεν έχει την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη των δανειστών («Για την επιτυχία απαιτείται ο ενστερνισµός του προγράµµατος µεταρρυθµίσεων από τις ελληνικές αρχές. Εποµένως, η κυβέρνηση είναι έτοιµη να λάβει οποιαδήποτε µέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για το σκοπό αυτόν, καθώς οι περιστάσεις µεταβάλλονται. Η κυβέρνηση δεσµεύεται να διαβουλεύεται και να συµφωνεί µε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνηµονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νοµική έγκρισή τους»). Είναι δε προφανές, ότι οι δανειστές δεν προτίθενται να εγκρίνουν οτιδήποτε θα εκφεύγει των συμφωνημένων στόχων, όπως αυτοί περιγράφονται στο τρίτο μνημόνιο.

Όπως, λοιπόν, προκύπτει, οι βουλευτές των δύο κυβερνητικών κομμάτων, αλλά και των υπολοίπων μνημονιακών κομμάτων της «αντιπολίτευσης», που ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, έδωσαν «γη και ύδωρ» στους δανειστές, δηλαδή τους παρέδωσαν τη χώρα και μετέτρεψαν την κυβέρνηση σε κατοχική και το κοινοβούλιο σε κατοχικό, ήτοι σε απλά εκτελεστικά όργανα των προθέσεων των δανειστών της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση και, διά αυτής, η Ελλάδα, είναι απολύτως εκτεθειμένες και δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεται, ότι έχει τηρήσει τα συμφωνηθέντα. Γι’αυτόν, εξάλλου, το λόγο επιδιώκει την ψήφιση του ασφαλιστικού και του φορολογικού νομοσχεδίου εντός του Σαββατοκύριακου και πριν το Eurogroup της Δευτέρας (9-5-2016), ώστε να κρατήσει στοιχειώδη προσχήματα συνέπειας. Όλα αυτά, όμως, σε βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Συνιστά δε μεγάλη πρόκληση και θράσος για μία δήθεν αριστερή κυβέρνηση, που αποδείχθηκε η πλέον ακραία, στυγνή και με περίσσια πολιτικού αμοραλισμού κυβέρνηση, να εισάγει για ψήφιση στη Βουλή τα πλέον ακραία μνημονιακά μέτρα με τη συμπλήρωση έξι ετών (επέτειο) από την ψήφιση του πρώτου μνημονίου!

Οι εξελίξεις προμηνύονται ραγδαίες και τραγικές για τη χώρα μας και το λαό μας. Απαιτείται αγωνιστική συσπείρωση του λαού μας και ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, αποκατάστασης της ανθρώπινης και εθνικής αξιοπρέπειάς μας, καθώς και της συνταγματικής νομιμότητας.

Σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλα ενημερωτικά άρθρα μου, συμπεριλαμβανομένων αυτών για την περιουσία του Δημοσίου, αλλά και τους τρόπους αντίδρασης του λαού μας στην επικείμενη λαίλαπα.

1) MNHMONIO – 4336 (Το μνημόνιο περιέχεται στο δεύτερο μέρος του Ν. 4336/2015, που αρχίζει από τις τελευταίες παραγράφους της σελίδας 985 του σχετικού ΦΕΚ)

2) 20150712-eurosummit-statement-greece_EL -12-07-2015
3) GREECE-LETTER-IMF01-24JULY2015 – TSAKALOTOS

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΚΛΟΥΡΑΣ

https://diktiodelta.org/