a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

ΤΟ Δ' ΡΑΙΧ ΣΧΕΔΙΑΖΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ 1943 Β" μέρος

*Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΠΟΥΦΕΣΗ

Ναζισμός και πολιτική ατζέντα: “The end is the beginning”


Όπως αναφέραμε στο πρώτο μέρος της έρευνας, αν είναι κάποιους λαούς που μισούν οι Γερμανοί, αυτοί είναι οι Εβραίοι, οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί. Σε αυτό τον τομέα θα παραθέσουμε αποσπάσματα από το βιβλίο του T.H. Tetens, γεννηθείς εις Βερολίνο, οικονομολόγος και αρχισυντάκτης εφημερίδας το 1920. Μελέτησε την έννοια του Παν-Γερμανισμού και το ίδιο το κόμμα των Ναζί. Φυλακίστηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, αλλά διέφυγε στην Ελβετία το 1934. Το 1938 μετανάστευσε στις Η.Π.Α και προσέφερε τις υπηρεσίες του στις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, εργαζόμενος ως ερευνητής.

Υπήρξε στέλεχος της αμερικανικής επιτροπής εγκλημάτων πολέμου κατά την περίοδο 1946-47. Αυτά τα οποία έγραψε στο βιβλίο του: «Germany plots with the Kremlin» αξίζει να παρουσιαστούν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.


Το 1952 ο Στάλιν με μια επιστολή πρότεινε την επανένωση της Γερμανίας και του επανεξοπλισμού του, προτείνοντας στην ουσία την δημιουργία ενός ουδέτερου κράτους, το οποίο θα εποπτευόταν από τις μεγάλες δυνάμεις. Ο Tetens παραθέτει αποσπάσματα από τον γερμανικό τύπο:


« Στις μεγάλες εφημερίδες γράφτηκε πως ο Dr Adenauer [καγκελάριος] ακολουθεί μια πολιτική δύο αξόνων. Υπάρχει πρωτίστως το ευρωπαϊκό ζήτημα, μια βραχυπρόθεσμη πολιτική, η οποία αποσκοπεί στην δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης λη μάλλον για να χρησιμοποιήσουμε επακριβώς τα λόγια του τύπου: “Να γίνει πραγματικότητα το όνειρο των Γερμανών, το οποίο σχεδίαζαν εδώ και δεκαετίες”. Ακολούθησαν κάποιες μυστικές συνομιλίες μεταξύ Adenauer και Ομοσπονδιακού κοινοβουλίου και ύστερα ο Adenauer δήλωσε πως οι διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι η Γερμανία να επανακτήσει μια ισχυρή και κυρίαρχη θέση στα Ευρωπαϊκά θέματα. Διαβεβαίωσε τους συνομιλητές του πως οι προτάσεις της Ρωσίας στήριζαν και με το παραπάνω τα συμφέροντα της Γερμανίας και πως εν ευθέτω χρόνω, η Ρωσία θα ήταν σε θέση να προσφέρει περαιτέρω παραχωρήσεις, ειδικά όσον αφορά στο ζήτημα των εδαφών πέραν από τη γραμμή Oder-Neisse [Πολωνικά εδάφη]». Αν κάποιος βρίσκει «περίεργες» αυτές τις δηλώσεις μιας Γερμανίας, η οποία είχε επιλέξει μια ΝΑΤΟική πορεία, τότε αυτά που ακολουθούν ενδεχομένως να τα βρει αρκετά ανησυχητικά.


«Στις εφημερίδες που πρόσκειντο στον Adenauer, δηλαδή στην Frankfurter Allgemeine, Christ, Welt, Deutsche Zeitung of Stuttgart, είχαν γραφτεί οι εξής διαβεβαιώσεις προς τους Ρώσους, πως η πολιτική του Dr Adenauer αποσκοπεί στο να δημιουργήσει την απαιτούμενη ασφάλεια τόσο για τους Γερμανούς όσο και για τους Ρώσους και πως αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο εφόσον η Γερμανία γίνει τρίτος παράγοντας ισχύος. Τότε θα χρησιμοποιούσε την επιρροή της με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτρέψει τις Η.Π.Α από έναν “Προληπτικό πόλεμο”, ενώ βραχυπρόθεσμα η Δημοκρατίας της Βόννης αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μια Ευρώπη, η οποία θα έχει κοινή συνεννόηση με την ΕΣΣΔ, εις βάρος των Η.Π.Α». Και πάλι αναρωτιόμαστε, η Γερμανία δεν είχε ενταχθεί τότε στο ΝΑΤΟ;


Τα πράγματα ολοένα και γίνονται πιο σοβαρά, καθότι ο Adenauer πριν γίνει καγκελάριος φέρεται να είπε πως: « Πρέπει να κινηθούμε μετά μεγάλης προσοχής! Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να δώσουμε την εντύπωση είτε στους συμπατριώτες μας είτε στους Αμερικανούς πως θα συνεργαστούμε με τους Ρώσους». Υποτίθεται πως η Γερμανία έβγαινε από μια τεράστια καταστροφή, οι Αμερικανοί είχαν επενδύσει δις δολάρια για να ανοικοδομήσουν τον πάλαι ποτέ «φασίστα εχθρό» και ο Adenauer μιλούσε τώρα για συνεργασία με τους Ρώσους;


Όπως ήταν φυσικό το State Department άρχισε να ανησυχεί. Σε μια έκθεσή του είχε τονίσει πως: «από εποχής Ναπολέοντα υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ της Γερμανικής και Ρωσικής υψηλής κοινωνίας. Τώρα που η Ρωσία έχει μια δικτατορική τάξη, όπως η παλιά της αριστοκρατία, οι παλιές συμπάθειες δυναμώνουν μεταξύ των ακροσυντηριτικών, δηλαδή στους κόλπους των πρώην Ναζί». Το State Department πραγματευόταν την έννοια της προδοσίας από μεριάς Γερμανίας στο ΝΑΤΟ, αλλά οι Γερμανοί φυσικά ήξεραν πώς να καλύψουν τα νώτα τους και να υποβαθμίσουν «τις υπερφίαλες αυτές δηλώσεις» με άρωμα θεωριών συνωμοσίας. Οι δε Αμερικανοί ήθελαν να πιστέψουν πως οι παλιοί τους εχθροί και νυν σύμμαχοι θα ακολουθούσαν τον δρόμο της λογικής και θα «προστάτευαν» τον ευρωπαϊκό χώρο από μια ενδεχόμενη Σοβιετική εισβολή (ο μόνιμος ιδεοψυχαναγκασμός των Η.Π.Α μέχρι και σήμερα).

Το πιο ανατριχιαστικό, όμως, στα έγγραφα που μελέτησε ο Tetens ήταν οι ακριβείς προβλέψεις για μια νέα γεωπολιτική διαμόρφωση, η οποία ούτω και εγένετο χωρίς να αποκλίνει σχεδόν καθόλου από τα πρώτα σχέδια επί χάρτου: « Αφήστε τις Η.Π.Α να πιέσουν αυτές πρώτα για τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και αφήστε τους Αμερικανούς φορολογούμενους να διαθέσουν διαθέσουν τα δις δολάρια που χρειάζεται ένας γερμανικός επανεξοπλισμός. Αφού εγκαθιδρύσουμε μια Γερμανο-κεντρική Ευρώπη, θα έχουμε την ευκαιρία να διευρύνουμε τις διαπραγματεύσεις μας με τη Μόσχα.

Άλλωστε η Μόσχα είναι έτοιμη να πληρώσει βαρύ τίμημα για να απαγκιστρωθούμε από τις Η.Π.Α. … τότε», όπως επαυξάνει ο κορυφαίος Σοσιαλοδημοκράτης θεωρητικός, Friedrich Stampfer, στην εφημερίδα Neue Volkzeitung, στη Νέα Υόρκη, «…τότε θα μπορούμε να αναστρέψουμε την ολική ήττα, προσφέροντας στη Ρωσία την ένωση, την Ευρασία, μαζί με το καλύτερό μας προσωπικό: Εκπαιδευμένους αξιωματικούς του Γενικού Επιτελείου, τεχνικούς, ικανούς εργάτες, στρατιώτες, πολεμικά πλοία, τανκς, βομβαρδιστικά και τα πλέον σύγχρονα όπλα μαζικής καταστροφής. Έτσι η Γερμανία θα διαλύσει επιτέλους την Βρετανική Αυτοκρατορία και θα θέσει τέλος στην Δυτικοευρωπαϊκή αποικιοκρατία. Απώτερος στόχος μας τότε θα είναι ο αποικισμός της Αφρικής…»

Ακολουθούν:
«Είμαστε ταγμένοι για μια συμμαχία με τη Μόσχα και οι δεσμοί μας με τη σοσιαλιστική Ρωσία θα σφραγίσουν την Παγκόσμια Ειρήνη», Bruno Fricke, πρώην Ναζί, σε ανοιχτή επιστολή προς τον Στάλιν, Buerger Zeitung of Chicago 1949

«Οι Αμερικανοί έχουν φρούδες ελπίδες πως κάποια μέρα θα τους ξεπληρώσουμε όλα αυτά τα αγαθά που μας προσέφεραν. Θέλουν να υπογράψουμε συνθήκη, η οποία θα μας χρησιμοποιήσει σαν τους μισθοφόρους τους, σαν τα δοχεία τους, προκειμένου να υποστηρίξουμε την Αμερικανική πολιτική ισχύος…Όμως θα συνεχίσουμε για πολύ καιρό ακόμα να απομυζούμε τους Αμερικανούς μέχρι να έρθει η στιγμή που θα τους το ξεκόψουμε πως δεν πρόκειται να μετέχουμε στα σχέδιά τους για έναν πόλεμο με τη Ρωσία. Οι Γιάνκηδες είναι επιχειρηματίες, θα καταλάβουν πως η πολιτική τους δεν ταυτίζεται με τα δικά μας συμφέροντα…Το γεγονός πως σήμερα οι Αμερικανοί θέλουν να τους ακολουθήσουμε στην προστασία της Ευρώπης, θα αποτελέσει ένα ακόμη ατού στις διαπραγματεύσεις μας με τους Ρώσους. Οι Αμερικανοί έχουν χάσει και την ειρήνη, και τον ψυχρό πόλεμο και το μέλλον τους σαν υπόσταση, μόνο που δεν το ξέρουν ακόμα», 1950 Γερμανικό Γεωπολιτικό κέντρο στην Μαδρίτη

«Μόνο κάτω από πολιτική πίεση θα αναγκαστεί η Μόσχα να επιστρέψει τα ανατολικά εδάφη, που τώρα λειτουργούν ως δορυφόροι της. Εφόσον δημιουργήσουμε μια δυνατή Δυτική Ευρώπη, τότε θα μπορέσουμε να προτείνουμε στους Ρώσους να σπάσουμε τα δεσμά μας με το Ατλαντικό Σύμφωνο, αν οι Ρώσοι τραβηχτούν πίσω από τα έλη του Πριπιέτ και απελευθερώσουν όχι μόνο την ανατολική Γερμανία, αλλά και όλη την ανατολική Ευρώπη. Τότε θα είμαστε έτοιμοι να επεκταθούμε στην Αφρική», από την πρώτη σελίδα Christ und Welt, 1951.

«Το State Department ανακοίνωσε σήμερα κατόπιν αξιόπιστων πληροφοριών, οι οποίες συλλέχθησαν από τους συμμάχους, πως το κατεστημένο των Ναζί στην Γερμανία έχει ήδη ολοκληρωμένα μετα-πολεμικά σχέδια για την διαιώνιση των ναζιστικών δογμάτων και την επικυριαρχία. Κάποια από αυτά είναι ήδη εν εφαρμογή, ενώ άλλα ετοιμάζονται να ενεργοποιηθούν σε κλίμακα παγκοσμίου βεληνεκούς…Γερμανοί τεχνικοί, πολιτισμικοί ειδήμονες και εν υπνώσει πράκτορες έχουν πολύ καλά σχέδια προκειμένου να διεισδύσουν σε ξένες χώρες με απώτερο σκοπό τη δημιουργία οικονομικών, πολιτισμικών και πολιτικών δεσμών. Η [Αμερικανική] κυβέρνηση έχει στα χέρια της κόπιες που αποκαλύπτουν μέρος των σχεδίων, κομμάτι των οποίων είναι η ήπια μεταχείριση των εγκληματιών πολέμου στις δίκες που θα ακολουθήσουν. Αν αυτά τα σχέδια δεν μελετηθούν ως πρέπει, τότε θα αποτελέσουν απειλή για την μελλοντική μετα-πολεμική ειρήνη και ασφάλεια».
I rest my case, που λένε και στα νομικά, αλλά για όσους δεν έχουν πειστεί ακόμα, τότε θα παρουσιάσουμε κάποιες από τις πολιτικές εφαρμογές των άνω πλάνων.




Ας ρίξουμε μια ματιά στους λεγόμενους φακέλους Γκορμπατσόφ, όπως δημοσιεύτηκαν πρώτη φορά από το Der Spiegel μόλις πέρυσι (2011). Ο καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, «πατέρας της Ευρωπαϊκής πολιτικής της Γερμανίας», μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας ενοποίησης των δύο Γερμανιών, όχι μόνον έσπασε τον πάγο ανάμεσα σε αυτόν και τον Γκορμπατσόφ, αλλά κατάφερε να γίνει επιστήθιος φίλος του. Οι διάλογοι που θα παραθέσουμε δείχνουν κάτι παραπάνω, πως ο Γκορμπατσόφ ήταν ανίκανος να διαχειριστεί την κατάσταση και ζητούσε συνεχώς τις συμβουλές του Κολ.

Χ.Κ: Γεια σου Μιχαήλ, τι έγινε τελικά, παραιτήθηκες, όπως απαιτεί ο Γέλτσιν;
Μ.Γ: Νομίζω πως διαισθάνεται πως χάνει την επιρροή του και απομονώνεται ολοένα και πιο πολύ. Η εμφάνισή του χθες ήταν μια πράξη απελπισίας ή ένα κολοσσιαίο λάθος. Ο Γέλτσιν είναι από την φύση του «καταστροφέας». Δεν έχει τίποτα εποικοδομητικό να προσφέρει. Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την πολιτική κατάσταση και να εξαπολύσει πολιτική διαμάχη
Χ.Κ: Αυτό θα σε ωφελήσει
Μ.Γ: Στη σημερινή σύσκεψη του ανωτάτου συμβουλίου του Σοβιέτ, κάποιος είπε πως τέτοιοι μέθοδοι είναι ανάρμοστοι για έναν άντρα του επιπέδου του. Μάλλον θα πρέπει να πάρει πίσω τα λόγια του. Ο πρόεδρος του Καζακστάν και ο πρόεδρος του κόμματος στην Ουκρανία, έχουν ήδη πάρει αποστάσεις από αυτόν.
Χ.Κ: Αυτό σου δίνει αρκετά πλεονεκτήματα. Είμαι χαρούμενος που αισθάνεσαι καλύτερα.

«Χαρούμενος που αισθάνεσαι καλύτερα», δηλαδή ο Γκορμπατσόφ βρισκόταν σε υστερία και μιλούσε στον «ψυχολόγο του»; Και ο «ψυχολόγος» δεν είχε τίποτα να κερδίσει από αυτή την κατάσταση; Για να δούμε τη συνέχεια.

Σε λιγότερο από 4 μήνες περισσότεροι από 45 εκ άτομα ψήφισαν τον δήθεν «τελειωμένο Γέλτσιν» για πρόεδρο της ΕΣΣΔ, ξεκινώντας μια διαρχία που κατέληξε στην διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ακολουθεί και άλλη τηλεφωνική συνομιλία.
Χ.Κ: Κάνω τα πάντα για να φτιάξω έναν συνασπισμό υπέρ σου εδώ στην Δυτική Ευρώπη. Το ίδιο θα κάνω και στην Ουάσινγκτον, την οποία θα επισκεφθώ σε δύο εβδομάδες. Πρέπει όμως να καταλάβεις πως κάποιοι άνθρωποι εδώ βλέπουν μάλλον δυσοίωνα τα πράγματα.
Μ.Γ: Ναι, το γνωρίζω
Χ.Κ: Για να συνοψίσω, τα λεγόμενά τους είναι ως εξής: Ναι ο Γκορμπατσόφ είναι δυνατός πολιτικός αλλά δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει τα πράγματα, που σχεδίασε. Εν τοιαύτη περιπτώσει επιβάλλεται η δημιουργία ενός διαφορετικού ψυχολογικού πλαισίου. Γι’αυτό χρειάζομαι αυθεντικές πληροφορίες από σένα Μιχαήλ σχετικά με το πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα εκεί.
Μ.Γ: Ξέρεις, Χέλμουτ, υπάρχουν πολλοί ανάμεσα στους Αμερικανούς φίλους μας που λένε διάφορα «για την κατάσταση που βρίσκεται ο Γκορμπατσόφ».

Λένε για παράδειγμα: Ο Γκορμπατσόφ είναι υπέρ του να κρατήσει την ένωση, ενώ ο Γέλτσιν μπορεί να δώσει αυτονομία στις Βαλτικές χώρες και άλλες σοβιετικές δημοκρατίες. Ο Γέλτσιν υποστηρίζει την προσωπική ιδιοκτησία, ενώ ο Γκορμπατσόφ την μικτή οικονομία. Ο Γέλτσιν θα είναι πολύ απασχολημένος με εσωτερικά θέματα και δεν θα σταθεί εμπόδιο στα πλάνα των Αμερικανών για τον κόσμο. Αυτά τα πράγματα δεν ευσταθούν, οι Μπους και Μπέικερ προσπαθούν να κρατήσουν τις θέσεις τους, αλλά υφίστανται και αυτοί τρομακτικές πιέσεις. Φυσικά, πρέπει να ξεπεράσω και εγώ αυτές τις δυσκολίες.

Χ.Κ: Μιχαήλ βασίσου πάνω μου θα μεταφέρω αυτολεξεί αυτά που μου είπες στους Αμερικανούς και λοιπούς δυτικούς ηγέτες.
Σε μια άλλη τηλεφωνική συνομιλία, ο Κολ εκφράζει τον αποτροπιασμό του για τον Μπόρις Γέλτσιν, εμφανώς τουλάχιστον εκφράζει σκεπτικισμό σχετικά με την απόσχιση των Βαλτικών χωρών και αναρωτιέται έντρομος τι θα απογίνει ο κόσμος αν η Σοβιετική Ένωση καταρρεύσει απότομα.

Σε μια πτήση του προς τη Μόσχα, ο Γκορμπατσόφ εξέφρασε την πεποίθηση πως ο Κολ θα έκανε τα πάντα για να γίνει η Ρωσία ξανά μια μοντέρνα υπερδύναμη. Όσο για την Ουκρανία, το θέμα τον αγχώνει, δεν έχει άλλη επιλογή άλλωστε από το να μας στηρίξει, δεν πρόκειται πλέον για τον ζωτικό χώρο του Χίτλερ(!!!). Στη συνέχεια και ιδίως μετά το πραξικόπημα του Αυγούστου τα πράγματα γίνονται τραγικά και ο Γκορμπατσόφ ζητά επίμονα την οικονομική στήριξη της Γερμανίας. Ο Κολ μέσω των Γκένσερ και Κέλλερ φαίνεται να υπόσχεται μια ροή χρήματος προς την Ρωσία, έχοντας πείσει πρώτα τους G-7, αλλά τα γεγονότα τους προλαβαίνουν. Η Ουκρανία διακηρύσσει την ανεξαρτησία τους και «το παιχνίδι τελειώνει».

Συμπεράσματα κατά τον γράφοντα; Ο Χέλμουτ Κολ εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία και την υστερία του Γκορμπατσόφ κερδίζοντας χρόνο, ενώ η Ρωσία έχανε τις Βαλτικές χώρες και την Ουκρανία. Στον χάρτη που απεικονίζεται το λεγόμενο Drang nach Osten, το γερμανικό δόγμα της πορείας προς τα ανατολικά, αυτό ακριβώς απεικονίζεται, η ενθυλάκωση των Βαλτικών χωρών και της Ουκρανίας. Φυσικά, σχετικά με τον Γέλτσιν ότι έλεγε ο Κολ το εννοούσε, αν ο Γκορμπατσόφ ήταν μια φορά αδύναμος, ο Γέλτσιν ήταν όντως η ίδια η καταστροφή και κατά τη διάρκεια της προεδρίας του επί της νέας Ρωσικής Ομοσπονδίας, η Ευρασία όπως την οραματίστηκαν οι μεταπολεμικοί εθνικιστικοί κύκλοι, κινδύνευε να πάρει αμιγώς δυτική μορφή.



Έτσι λοιπόν για να γλιτώσουν από το γαϊτανάκι των ανίκανων ηγετών, βρήκαν κάποιον υπερβολικά έμπιστο, κάποιον που είχε υπηρετήσει στην Ανατολική Γερμανία, έναν πατριώτη που θεωρούσε πως η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η μεγαλύτερη Γεωπολιτική καταστροφή του 20ου αιώνα, κάποιον φαινομενικά ελεγχόμενο, το όνομα αυτού Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Πούτιν. Ο Πούτιν, όμως, στη συνέχεια αποδείχτηκε «δύσκολη περίπτωση». Έβαλε τα θεμέλια για μια ισχυρή Ρωσία, ασπαζόταν το γερμανικό ιδεώδες της Ευρασίας, αλλά μέσα από το δικό του πατριωτικό ρωσικό πρίσμα. Προχώρησε σε κινήσεις γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ της χώρας του και των ΗΠΑ, μέσα από την υπογραφή της συνθήκης της Λισσαβόνας και της νέας START II, παραγκώνισε τους σκληροπυρηνικούς Σιβιλίκι (KGB) στο τέλος της δεύτερης θητείας του ως πρόεδρος και ανέδειξε τους Σιλοβίκι, με ηγέτη τον μετέπειτα πρόεδρο Μεντβιέντεφ και τον κορυφαίο υπουργό οικονομίας Αλεξέι Κούντριν, με απώτερο στόχο την συνεννόηση με τον πρόεδρο Ομπάμα. Αν οι Γερμανοί δεν είχαν φροντίσει να ενεργοποιήσουν «τις ρίζες τους» στις Η.Π.Α ίσως ο Πούτιν να τα είχε καταφέρει.

Είναι άραγε τυχαίο που ο Πούτιν βρήκε τόση μεγάλη αντίσταση στην προεκλογική του περίοδο, ακόμα και από την ίδια την ΕΕ μέσω του ΟΑΣΕ, που τον κατηγόρησε για «νοθεία»; Είναι τυχαίο που ο Γκορμπατσόφ ξαφνικά «αναστήθηκε» μετά από 20 χρόνια και φώναζε στον Πούτιν παραιτήσου τώρα, ενώ δεν παρέλειψε να πάει στην ορκωμοσία του και να σταθεί μάλιστα στους VIP; Γενικό συμπέρασμα αυτή τη φορά, όπως προκύπτει από τα γεγονότα, αποτελεί η κολοσσιαία διαφορά μεταξύ Γερμανοκεντρικής Ευρασίας (με την προεδρία της Ρωσίας να ανήκει στον Προχορόφ για παράδειγμα, ο οποίος είχε βαπτισθεί ως διάδοχος του Πούτιν) και άλλο μια Ρωσοκεντρική με τον Πούτιν να διεκδικεί επιθετικά την Ουκρανία, την οποία στην κυριολεξία πήγαν να τους την κλέψουν μέσα από τα ίδια τους τα χέρια.

Ευρασία, ο αντικειμενικός σκοπός, μέσα από τα ανίερα μέσα

Ένα από τα τελευταία στοιχεία που θέλουμε να προσθέσουμε σε αυτή την μακροσκελή, μα αναγκαία, έκθεση στοιχείων είναι η ίδια η ταυτότητα των Αμερικανών Νέο-συντηρητικών, η οποία μόνον Αμερικανική δεν είναι. Η Shahia Drury στο βιβλίο της «Leo Strauss and the American Right» εμβαθύνει στις ρίζες του Νεοσυντηριτικού κινήματος, εστιάζοντας στη μορφή του Leo Strauss, ενός μάλλον υπέρ-κυνικού φιλοσόφου, το όνομα του οποίου συνδέθηκε με τις διδαχές πίσω από την πολιτική φιλοσοφία του Carl Schmitt (Διατελέσαντα αρχινομικού όσο οι Ναζί είχαν την εξουσία). Ο Schmitt βέβαια ήταν κάτι παραπάνω από πολιτικός φιλόσοφος και νομικός. Με ιδέες όπως «Η κάθε κυβέρνηση, η οποία είναι ικανή να πάρει αποφασιστικά μέτρα οφείλει να ενέχει το δικτατορικό στοιχείο» και άλλες παρεμφερείς, ίσως πιο υστερικές, ο Schmitt καταδίκασε την Δημοκρατία της Βαϊμάρης και στήριξε τον Χίτλερ από την αρχή. Η σχέση του με τον Strauss ήταν καθοριστική για το τι επρόκειτο να κάνει ο τελευταίος στην Αμερική, καθότι κατόπιν συστάσεων του Schmitt ο Strauss κατάφερε να πάρει υποτροφία από το ίδρυμα Ροκφέλερ και να κάνει την μετα-διδακτορική του διατριβή στο Παρίσι. Στη συνέχεια μετανάστευσε στην Αμερική, όπου και έλαβε το 1949 την έδρα του καθηγητή της πολιτικής επιστήμης στο Σικάγο.

Το όνομα του Strauss είναι συνδεδεμένο με τους Νέο-συντηρητικούς και κινήματα όπως το PNAC (Project for the New American Century), ένα πραγματικό «αγκάθι» στα δημοκρατικά πλευρά της κυβέρνησης Κλίντον και μείζον μέσο επιρροής στην μετέπειτα κυβέρνηση Bush Junior. Είναι εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός πως ο Paul Wolfowitz ένα από τα πιο φανατισμένα γεράκια του cabinet του προέδρου, διατελέσας αναπληρωτής υπουργός άμυνας και ύστερα πρόεδρος της παγκόσμιας τράπεζας ήταν μαθητής του Strauss. Οι αρχές του PNAC είναι ούτως ή άλλως ακροδεξιές και ελάχιστα διαφέρουν από την Ναζιστική γραμμή, πραγματευόμενες μια παντοδύναμη Αμερική, που συνεχώς επιτίθεται, έναν φορέα της παγκόσμιας ηγεμονίας με πολίτες που έχουν ελάχιστα δημοκρατικά δικαιώματα έως μηδαμινά.

Το τελευταίο κομμάτι του πάζλ, που συνδέει άμεσα όλα τα παραπάνω μαζί με την «ναζιστική μαγιά» στην κυβέρνηση Μπους είναι η αποκάλυψη Σοκ από τις εφημερίδες New Hampshire Gazette και London Guardian το 2003 και το 2004, πως ο «παππούς Μπους» (πατέρας του Bush senior), ο Prescott ήταν άμεσα αναμεμειγμένος στην χρηματοδότηση του Χίτλερ. Ο Prescott Bush, ήταν αντιπρόεδρος της Union Banking Corporation, μέσα από την οποία εταιρείες όπως η ΙΒΜ, η General Motors και άλλες χρηματοδοτούσαν τον Χίτλερ. Το αμερικανικό δημόσιο προχώρησε σε κατάσχεση των περιουσιακών του στοιχείων για συνεργασία με τον εχθρό (μέχρι εδώ καμία κριτική), αλλά τον αποζημίωσε δίνοντάς του το εξωφρενικό ποσό του 1.5 εκ δολαρίων. Υπάρχει νόμος κράτους άραγε που να σε αποζημιώνει όταν συνεργάζεσαι με τον εχθρό; Επιπρόσθετα ο Prescott διέθετε και μια άλλη εταιρεία την Silesian-American corporations, η οποία χρυσάφιζε από την εκμετάλλευση των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, σε ένα κοινό Business πρόγραμμα με την I.G Farben (!!!). Ομοίως βέβαια με την προηγούμενη εταιρεία η Silesian τερματίστηκε, αλλά τα γεγονότα παραμένουν ως έχουν. Μια οικογένεια με ναζιστική ιστορία συνεργασίας κατάφερε να βγάλει δύο προέδρους των Η.Π.Α, ο τελευταίος (και πιο εγκληματίας) εκ των οποίων
α) Νόθευσε τις Αμερικανικές εκλογές για να εκλεγεί
β) Ομοίως όπως ο Χίτλερ χρησιμοποίησε το κάψιμο του Κοινοβουλίου για να αρπάξει την προεδρία και να εξαπολύσει τις νύχτες των Κρυστάλλων, ο «μικρός» Μπους χρησιμοποίησε το 9/11 προκειμένου να αιματοκυλίσει και να αποσταθεροποιήσει την Μέση Ανατολή.
γ) Δημιούργησε στρατόπεδα συγκεντρώσεως παγκοσμίως, όπως ακριβώς ο Χίτλερ, και μετέτρεψε τις Η.Π.Α σε κράτος αστυνόμευσης, με τις μυστικές υπηρεσίες να έχουν carte blanche να συλλαμβάνουν απλούς πολίτες, οι οποίοι και στην υποψία μόνον της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση να συλλαμβάνονται και να παραμένουν έγκλειστοι για χρόνια, χωρίς να περάσουν από δίκη.
δ) Στην αυγή της λαίλαπας της οικονομικής κρίσης του 2008, ο Υπουργός Οικονομίας και «παιδί της παρέας της Goldman Sachs» έριξε 700 δις δολάρια στις τράπεζες (και πόσα ακόμα από τον διάδοχό του Tim Gheitner, επίσης «παιδί της παρέας της Goldman») προκειμένου να κρατικοποιήσει τι;;; Τις απώλειες των τραπεζών με τα λεφτά των Αμερικανών φορολογουμένων
ε) Η φασιστική ιδεολογία, η οποία τον ανέδειξε στην εξουσία, ρίζωσε τόσο πολύ στην Αμερική, ώστε όλος ο κόσμος σήμερα να κάθεται πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα, που αν σκάσει θα επιφέρει βιβλικές επιπτώσεις στο παγκόσμιο γεωπολιτικό στερέωμα.
Για να συνοψίσουμε και να κλείσουμε, η σειρά των γεγονότων έχει ως εξής από τα στοιχεία που παρατέθηκαν στην μελέτη. Οι γερμανικοί εθνικοί θύλακες λίγο πριν την ήττα στον Β παγκόσμιο στέλνουν τους καλύτερους στις «ουδέτερες χώρες» προκειμένου να κρατήσουν ζωντανή την ναζιστική προπαγάνδα και τα ναζιστικά ιδεώδη. Κομβικό σημείο των χωρών αυτών είναι η Ισπανία (η χώρα που «απειλείται» με πτώχευση σήμερα), που συνδέει άμεσα την Ευρώπη με την Αργεντινή. Οι Γερμανοί «ορκίζονται» πως εφεξής θα χρησιμοποιούσαν την δύναμη της Γεωοικονομίας (κατ’αυτους Zivilmacht) προκειμένου να δημιουργήσουν μια πολύ δυνατή Ευρώπη, προκειμένου να «δέσουν» με την Ρωσία διαμορφώνοντας μια Ευρασιατική υπερδύναμη. Η ΕΣΣΔ καταρρέει εν μέσω συνομιλιών Χέλμουτ Κολ και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ σχετικά με το που ανήκουν οι Βαλτικές χώρες και η Ουκρανία. Το πλάνο των Γερμανών «πάει ρολόι», αλλά ο Γέλτσιν καταστρέφει ότι ακουμπά και ενισχύει ακόμα περισσότερο την Αμερικανική ηγεμονία στο τιμόνι της οποίας βρίσκεται εκείνη την εποχή ο Μπιλ Κλίντον. Ο Πούτιν ανακηρύσσεται διάδοχος του Γέλτσιν και αρχίζει να αμφισβητεί ανοιχτά την ηγεμονία της Αμερικής, στο τιμόνι της οποίας βρίσκεται τώρα ο Ναζιστικών αρχών νεότερος Μπους, που επί τη ευκαιρία είναι πολύ απασχολημένος με το να καταστρέφει το κύρος της Αμερικής και να βαθαίνει το έλλειμμα της.

Ο πόλεμος στη Γεωργία αφήνει τον πλανήτη με την ανάσα κρατημένη, αλλά ο νέος πρόεδρος Ομπάμα μαζί με τον Σιλοβίκι διάδοχο του Πούτιν, Μεντβιέντεφ, είναι αποφασισμένοι να κάνουν το «restart» στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το 2010 υπογράφεται η συνθήκη της Λισαβόνας, σύμφωνα με την οποία το ΝΑΤΟ δεσμεύεται σε συνεργασία με την Ρωσία μέσω του NRC (NATO-RUSSIAN FEDERATION-COUNCIL), ο Πούτιν όμως από την θέση του πρωθυπουργού προειδοποιεί: «Εάν δεν τα βρούμε με την αντιπυραυλική ασπίδα, πάμε πάλι για κούρσα εξοπλισμών». Ο Ομπάμα καταβάλει τιτάνια προσπάθεια να τιμήσει τις δεσμεύσεις της Λισαβόνας μαζί με την νέα συνθήκη START II. Δυστυχώς σαμποτάρεται πολύ άσχημα από την ανίερη συμμαχία Ρεπουμπλικανών-Νεοσυντηρητικών και Tea party, οι οποίοι φθάνουν στο σημείο να τον κατηγορήσουν για εθνική προδοσία και απειλούν να χρησιμοποιήσουν το πρωτόκολλο που αφαιρεί από τον πρόεδρο την εξουσία, λόγω αδυναμίας άσκησης των καθηκόντων του.

Εν τω μεταξύ στην Ευρώπη αρχίζει η λαίλαπα της Ευρωπαϊκής πτυχής της οικονομικής κρίσης που διέλυσε την Αμερική το 2008. Η Γερμανία αρνείται πεισματικά να υπακούσει στις αγορές και ακολουθεί μια ανεξάρτητη πορεία, δεσμεύοντας τον Νότο καθώς χρησιμοποιεί μια απάνθρωπη δημοσιονομική πολιτική στην Ελλάδα, η οποία οδηγεί σε ανθρωπιστική κρίση. Παράλληλα αφήνει τις αγορές να παίζουν τους ρυθμούς της προπαγάνδας τους με το Ευρώ να μοιάζει με το άρμα του Φαέθοντα, καθώς πότε προβαίνει σε απότομες ανόδους, πότε σε απότομες πτώσεις. Οι Γερμανοί εκβιάζονται στο να εκδώσουν Ευρώ-ομόλογα, αλλά τα παθήματα του Χίτλερ έγιναν μαθήματα και ο Σόιμπλε δηλώνει πως δεν θα αφήσει τον πληθωρισμό να κάνει την Ευρώπη Βαϊμάρη. Αν εκδοθούν ευρώ-ομόλογα τότε οι πάντες θα μπορούν να τυπώνουν Ευρώ, να τα σορτάρουν στις αγορές και να εκτινάσσουν τον πληθωρισμό σε δυσθεώρητα ύψη.

Ενώ ο ευρωπαικός Νότος «ματώνει», οι Μέρκελ και Μεντβιέντεφ συναντώνται στο κάστρο Meseberg, όπου και θεμελιώνουν το όνειρο του Μπίσμαρκ. Μια Ευρώπη δεμένη με την Ρωσία. Μια Ρωσία, η οποία θα βοηθήσει τη Γερμανία να ξεφορτωθεί τους Δυτικούς και τους Αγγλοσάξωνες και να κάνει το όνειρο του εποικισμού της Αφρικής πραγματικότητα. Στο κάστρο Meseberg υπογράφεται η συνθήκη, που σύμφωνα με τα λεγόμενα του κορυφαίου πολιτικού αναλυτή Tony Corn: « καλεί στην δημιουργία μιας επιτροπής μεταξύ της Ρωσίας και της ΕΕ, η οποία θα είναι πολύ πιο ισχυρή από το NRC, και η οποία θα παραχωρεί στη Ρωσία δικαίωμα επέμβασης πάνω στα Ευρωπαϊκά θέματα, καταργώντας έτσι και θεσμικά πλέον τον ρόλο του ΝΑΤΟ…».

Κατά τα άλλα ακούμε από «ειδήμονες» πως η Γερμανία στριμώχνεται, ζορίζεται, δεν πρόκειται να τα καταφέρει, διαλύει το Ευρώ και την ΕΕ και πως είναι θέμα χρόνου να βρεθεί με το πρόσωπο στο έδαφος. Άραγε ισχύουν αυτά τα σενάρια όταν η Deutsche Börse αγοράζει τον δείκτη NYSE EURONEXT της Wall Street δίνοντάς της το παρατσούκλι από τους αναλυτές “Wall Strasse” (DW 2011 Wall Street or Wall Strasse? New York traders ponder German merger); Ισχύουν αυτά όταν ο Mario Draghi προβαίνει σε ποσοτική «θωράκιση», αλλά όχι σε ποσοτική «χαλάρωση» ενδυναμώνοντας έτσι την κεφαλοποίηση των τραπεζών μα πιο πολύ (ναι και όμως είναι δυνατόν) των Γερμανικών (Financial Times και Daily Reckoning Australia). Ναι οι Γερμανοί ξέρουν πολύ καλά την αντίδραση των αγορών και την διαφορά μεταξύ απλής κεφαλαιοποίησης και θωράκισης των τραπεζών Sparkasse. Το άνω σενάριο ισχύει όταν μεταναστεύουν τεράστια κεφάλαια από την Wall Street προς την Γερμανία και τις χώρες του Βορρά και από τις Αραβικές χώρες…ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ (Reuters April 2012: Middle East money flows into Russian power group);



Τέλος, ποιο είναι το πρόβλημα των Νέο-ναζί, νέο-συντηρητικών ακριβώς στις Η.Π.Α με το θέμα Ρωσία; Τους απειλεί με πυρηνικά; Θέλει να κάνει αντιπυραυλική ασπίδα στη Βενεζουέλα μήπως; Τίποτα από όλα αυτά. Ο καθηγητής Pino Arlacchi εξηγεί το πώς η αντι-κομμουνιστική υστερία στις Η.Π.Α πριν και μετά την πτώση της ΕΣΣΔ καλλιεργήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες προκειμένου να εξυπηρετηθούν μονομερώς τα συμφέροντα των Η.Π.Α και του ΝΑΤΟ. Και ποια είναι αυτά; Η μονομερής επέκταση της συμμαχίας στα ανατολικά αφενός και το κολοσσιαίο σχέδιο των Μεγάλων Παλαιών των Ναζί να καταστρέψουν την Αμερική ως υπερδύναμη και μάλιστα μπροστά από τις πύλες της Μόσχας (όπως ακριβώς έγινε και με αυτούς το χειμώνα του 1941, τα είπαμε πιο πάνω).

Εν κατακλείδι, σε εθνικό επίπεδο και ύστερα σε ευρωπαϊκό, τι μέλλει γενέσθαι; Το εθνικό κύρος υποσκάφθηκε από την στιγμή που οι αμερικανικοί θύλακες σαμποτάρισαν τον South Stream, τότε ήταν μια καλή αρχή για να μπούμε στο project της Ευρασίας «με το καλό», αφού όμως δεν έγινε, θα μπούμε «με το κακό», απαρτίζοντας ένα από τα κομμάτια μιας τεράστιας συνομοσπονδίας κρατών. Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, λύσεις για τους Γερμανούς και το Ευρώ υπάρχουν και μόνο κρίση δεν υφίσταται. Υπάρχει μια βόμβα αξίας 600 τρις (!!!) σε παράγωγα, που αν σκάσει, θα σκάσει στα χέρια εκείνων που έπαιξαν με τους κανόνες του laissez-faire, η Γερμανία δεν δραστηριοποιήθηκε τραπεζικά τουλάχιστον σε αυτό το πλαίσιο στον ίδιο βαθμό με τις υπόλοιπες Αγγλοσαξωνικές χώρες. Όσο για το Ευρώ, σύμφωνα με έκθεση της JP Morgan είναι ένα πολύ σταθερό και βιώσιμο νόμισμα και μπορεί να κυμανθεί από 1.20 μέχρι 1.40. Όσο πιο χαμηλά άλλωστε πάει τόσο πιο πολύ βάλλεται η ήδη παραπαίουσα Αμερικανική οικονομία.

Σε επίπεδο Realpolitik οι Γερμανοί έχουν κερδίσει το παιχνίδι της συνομοσπονδίας εφαρμόζοντας ένα πολυμορφικό δόγμα. Το μίσος τους για τους Εβραίους είναι ακόμα ζωντανό και δεν πρόκειται να διστάσουν να στραφούν εναντίον του ίδιου του Ισραήλ, αφού ξεμπερδέψουν πρώτα με την Αμερική, άλλωστε ο Χίτλερ δεν διαχώρισε ποτέ τους τραπεζίτες από τους μη τραπεζίτες όταν σκότωσε 6 εκατομμύρια ανθρώπους (!!!). Φυσικά η Ελλάδα βάλλεται και από την Γερμανική επιθυμία για απόκτηση εθνικής κυριαρχίας, αλλά πιο πολύ από το μένος των αγορών, ίσως η προπαγάνδα και η αντίληψη πως στόχος των Γερμανών είναι η Ελλάδα να μην πηγάζει από αυτήν καθαυτήν την Γερμανία, αλλά αυτό έχει από μικρή έως ελάχιστη σημασία. Στις πολυετείς εθνικιστικές ίντριγκες, όσο ευγενείς και αν παρουσιάζονται, υποβόσκουν μόνον η ιδιοτέλεια και η κακοήθεια. Οι Γερμανοί δεν ρώτησαν ποτέ τους Νότιους αν επιθυμούσαν παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, αντίθετα τους άφησαν στο μένος των αγορών, δίνοντάς τους ελάχιστες επιλογές.

Καθώς οι γερμανικές τανάλιες «κλείνουν» γύρω από την Ευρώπη, σκεφτόμαστε εναλλακτικά σενάρια για να σπάσει το Powerplay της Γερμανίας και να μείνει αλώβητη η εθνική μας κυριαρχία. Όμως στην χαραυγή των νέων «παιδιών των Αρείων», επιβάλλεται η έλευση ενός πολιτικού ηγέτη «με μεγάλες μελαγχολίες και μεγάλες ευθυμίες, να πατήσει τους χρυσαφένιους θρόνους της γης κάτω από τα σανδάλια του», όπως έγραψε κάποτε ο αείμνηστος Robert Howard. Για να σωθούν εθνικές κυριαρχίες χρειαζόμαστε ηγέτες που να έχουν χρηστεί πρώτα άντρες και μετά βασιλιάδες.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
πηγή http://www.onalert.gr/

Πεταμένα λεφτά για... μίζες | ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Το έγγραφο που παρουσιάζει το ΠΟΝΤΙΚΙ, αποδεικνύει την σπαταλοσύνη των χρημάτων για τα εξοπλιστικά που μόνον το ΝΑΤΟ εξυπηρετούσαν και όχι την Ελλάδα, που θα της ήταν άχρηστα σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία.  Η σπατάλη αυτή διαμόρφωσε το μισό Ελληνικό χρέος.
Το τι τόπο έπιασαν αυτά τα χρήματα το έχει εξη­γήσει δημόσια ο πρώην αρχηγός ΓΕΑ Κ. Παναγιωτάκης. Ο επίτιμος, σήμερα, αρχηγός ΓΕΑ, καταθέ­τοντας ως μάρτυρας στην Εξεταστική της Βουλής (2006), που... διερεύνησε τις προμήθειες εξοπλι­στικών προγραμμάτων επί υπουργίας Α. Τσοχατζόπουλου και Γ. Παπαντωνίου, κατ’ αρχάς χαρακτήρι­σε «σχέσεις υποτέλειας» τις σχέσεις της Ελλάδας με τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Για να καταλήξει επίσης πως όποτε οι Αμερικανοί ήθελαν σταματούσαν να παραδίδουν ανταλλακτικά
Χαρακτηριστικά ο στρατηγός είπε :  «Το είδα εγώ προ­σωπικά το 1987 που υπηρετούσα σε μια μονάδα πυραύλων, στη μοίρα ΧΩΚ. Περίπου 25 μέρες ήμα­σταν σε συναγερμό και μετά από δέκα, δεκαπέντε μέρες η ΝΑΜΣΑ, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο οργανισμός υποστήριξης του ΝΑΤΟ, μας έκοψε τα ανταλλακτικά με κάποιο τρόπο. Εάν έχουμε, δηλα­δή, μια μονοσήμαντη οδό προμήθειας, σε κάποια στιγμή, όταν έχουμε αυτόν τον αντίπαλο, μπορεί να σταματήσει η ροή των ανταλλακτικών, διότι δεν είναι μόνο να αγοράσεις ένα οπλικό σύστημα, πρέ­πει να γίνει και η υποστήριξη επί δέκα ή είκοσι χρόνια. Εάν έχουμε, λοιπόν, μόνο από το ΝΑΤΟ οπλικά συστήματα ή μόνο από την Αμερική, δεν είμαστε βέβαιοι ότι θα μπορούμε να κάνουμε παρατετα­μένες επιχειρήσεις». 
Και συνεχίζει «Το ΝΑΤΟ μπορεί να μας κάνει παρεμβολές όπο­τε θέλει», συνέχισε ο στρατηγός Κ. Παναγιωτάκης και είπε ότι η Ελλάδα διαθέτει ήδη αρκετά όπλα για το ΝΑΤΟ. «Πρέπει κάποτε να κρατάμε και κά­ποια οπλικά συστήματα για τη δική μας την άμυνα γιατί το ΝΑΤΟ, όταν κάνουμε πόλεμο με την Τουρ­κία δεν θα μας βοηθήσει, όπως ξέρετε».

Αναλυτικά στην πηγή

ΣΥΡΙΑΚΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΩΝΤΟΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗ ΤΩΝ ΣΑΟΥΔΑΡΑΒΙΚΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ;;

Πριν από λίγο η «Φωνή της Ρωσίας» ανέφερε την είδηση για την εξόντωση του επικεφαλής των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών πρίγκιπα Μπαντάρ μπιν Σουλτάν.Το σημαντικό όμως στην όλη υπόθεση είναι πως για τη δολοφονία του πρίγκιπα μπιν Σουλτάν ως υπεύθυνος φέρεται η Συριακή μυστική υπηρεσία! Η δολοφονία του Σαουδάραβα πρίγκιπα έγινε ως εκδίκηση στην εκδήλωση της πολύκροτης τρομοκρατικής επίθεσης στη Δαμασκό στις 18 Ιουλίου, ως αποτέλεσμα της οποίας ήταν να βρει το θάνατο η μισή στρατιωτικο-πολιτική ομάδα του Πρόεδρου Άσαντ. Τον σχεδιασμό της δολοφονίας του ανέλαβε προσωπικά ο συνταγματάρχης Hafez Makhlouf άνθρωπος που ανήκει στο σκληρό πυρήνα του καθεστώτος Άσσαντ, ο οποίος μάλιστα είχε "γλυτώσει" από την επίθεση στη Δαμασκό γιατί δεν ήταν στην συγκέντρωση.

Σύμφωνα με την εκδοχή των οπαδών του Άσσαντ, η «υπέροχη συριακή αντικατασκοπεία χρειάστηκε μόλις μια βδομάδα, για να εκδικηθεί». Ο Μπαντάρ μπιν Σουλτάν πιθανολογείται ότι τραυματίστηκε σοβαρά από τρομοκρατική ενέργεια στις 26 Ιουλίου που πραγματοποιήθηκε εντός Σαουδαραβικού εδάφους, και υπέκυψε στα τραύματά του, λίγο αργότερα. Από τις Αρχές της Σαουδικής Αραβίας δεν έχει ανακοινωθεί το οτιδήποτε, ούτε κάτι που να επιβεβαιώνει αλλά ούτε και να διαψεύδει τη σχετική είδηση. Η Σαουδική Αραβία είναι ο κατεξοχήν προμηθευτής οπλισμού, και χρηματοδότης των μισθοφόρων/επαναστατών στη Συρία μαζί με το Κατάρ, και τις ΗΠΑ. Ήδη η Wikkipedia στο βιογραφικό του πρίγκιπα έχει αναρτήσει τις φήμες περί θανάτου του με την υποσημείωση ότι είναι "μη επιβεβαιωμένες" επισήμως από τις Σαουδαραβικές αρχές. Εάν όντως ο θάνατος του Σαουδάραβα πρίγκιπα είναι γεγονός, τότε πρόκειται για μια μεγάλη στρατηγικής εμβέλειας επιτυχία του βαλλόμενου από όλες τις μεριές καθεστώτος Ασσαντ, το οποίο καταφέρνει μέχρι στιγμής να δείχνει πρωτοφανή αντοχή στις λυσσώδεις επιθέσεις που υφίσταται, ενώ παράλληλα διατηρεί την ικανότητα να καταφέρνει χτυπήματα εκτός Συρίας και μάλιστα στην καρδιά του εχθρικού εδάφους, και δείχνει έτσι ότι μπορεί να μεταφέρει τον πόλεμο στις "αυλές" των εχθρών του.

Τμήμα ειδήσεων
defencenet

Η επόμενη Σταυροφορία στη Συρία αλλάζει τον χάρτη της Μέσης Ανατολής

Oι πληροφορίες για τα σημερινά γεγονότα στη Συρία - απίστευτα πολλές. Το τοπίο παραμένει θολό. Για να κατανοήσουμε μια τέτοια περίπλοκη κατάσταση σε μια χώρα όπου δεν υπάρχουν δύο, αλλά τουλάχιστον μια ντουζίνα συμφερόντων που επιδιώκουν μια ποικιλία στόχων, θέλοντας και μη πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία αυτής της χώρας. Μια νοητή ευθεία 1000 χρόνων μέσα από την ιστορία.

Δούκες, βασιλείς και πάπες έχουν ξεχάσει τα προβλήματά τους στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αγγλία, και στρέφουν το βλέμμα τους στην Παλαιστίνη και τη Συρία. Εκεί βρίσκονται οι κακοί Άραβες Σουλτάνοι, που παραβιάζουν τα δικαιώματα του πληθυσμού των Χριστιανών, καταπιέζουν και δολοφονούν αμάχους. Οι Χριστιανοί στην περιοχή βλέπουν τη σωτηρία τους μόνο στη Δύση. Ο Πάπας επιβεβαίωσε ότι «η περσική φυλή των Τούρκων» άρπαξε τα ιερά λείψανα των χριστιανών μετατρέποντας τους ναούς σε στάβλους για τα ζώα. Αυτή η βλασφημία δεν μπορεί να γίνει ανεχτή και οι Χριστιανοί πρέπει να στρατευθούν για να πολεμήσουν τους απίστους. Κάθε στρατιώτης έχει να ράψει πάνω στα ρούχα του από ένα σταυρό - από κόκκινο πανί.


Η διαφορά εκείνης της εποχής με το 2012 μ.Χ. έγκειται στο γεγονός ότι στη Συρία και την Παλαιστίνη, δεν υπήρχε εμφύλιος πόλεμος, εκτός από τις κατά καιρούς μικρές διαφορές μεταξύ των Μουσουλμάνων ηγεμόνων. Η πλειοψηφεία του πληθυσμού της Συρίας και της Παλαιστίνης ήταν Χριστιανοί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, κάτω από τους Άραβες, ζούσαν λίγο χειρότερα σε σχέση με τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες. Παρ 'όλα αυτά, οι Χριστιανοί δεν δέχονται επιθέσεις, κανείς δεν αγγίζει τους ναούς του, κανείς δεν παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις τους.


Οι εγκληματίες της Δύσης μεταμορφώνονται σε ιππότες


Δεκάδες χιλιάδες από τους Σταυροφόρους μετακόμισαν -και όχι απλά μετακινήθηκαν- νότια για να «ελευθερώσουν τους Ιερούς Τόπους.» Το πρώτο από τα θύματά τους ήταν Χριστιανοί - της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης. Στην πορεία τους, οι ιππότες έκαψαν, λεηλάτησαν, βίασαν. Ο βασιλιάς της Ουγγαρίας συμφώνησε να αφήσει τους Σταυροφόρους να περάσουν. Στο Βυζάντιο, οι Σταυροφόροι έγινε πολύ γρήγορα διάσημοι για την ανεξέλεγκτη λεηλασία. Οι ηγέτες της εκστρατείας των ιπποτών δεν στράφηκαν κατά της καρδιάς της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας - ακόμη ήταν αρκετά ισχυρή, και έτσι συμφωνήθηκε η χρήση του πορθμείου για να μεταφέρει τους Σταυροφόρους στην Ασία. Ο ιστορικός Τζόν Νόργουιτς, έγραψε σχετικά με τη συμπεριφορά των Σταυροφόρων στο Βυζάντιο: «κατέστρεψαν τη χώρα, βίασαν γυναίκες, λεηλάτησαν τα χωριά και τις πόλεις και την ίδια στιγμή, φαίνεται, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα στην προσδοκία ότι θα γίνουν αποδεκτοί ως ήρωες και απελευθερωτές και όχι ως εγκληματίες, που πραγματικά ήταν. Η αναχώρησή τους έχει προκαλέσει μικρή χαρά, ακόμη μεγαλύτερη παρηγοριά έγκειται στην γνώση όταν (και αν) θα επιστρέψουν, ο αριθμός τους θα είναι σημαντικά μειωμένος.»

Το 1099 μ.Χ. οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ. Όλος ο Μουσουλμανικός πληθυσμός της πόλης, περίπου 70 χιλιάδες άνθρωποι, θανατώθηκαν, είτε ήταν παιδιά ή γυναίκες. Με τα ξίφη τους οι «απελευθερωτές» οδήγησαν τους Εβραίους σε μια συναγωγή και τους έκαψαν. Ο Ορθόδοξος πληθυσμός της Συρίας και της Παλαιστίνης έχει μετατραπεί σε δουλοπάροικους. Έτσι, η «απελευθέρωση» μετατράπηκε σε μια τρομερή ταλαιπωρία για τους Ορθοδόξους, που παρόμοια δεν υπήρξε ποτέ στα χρόνια της βασιλείας των Μουσουλμάνων. Από το 1100 μ.Χ. έως 1300 μ.Χ. ο αριθμός των Χριστιανών στη Συρία και την Παλαιστίνη, πριν από την άφιξη των Σταυροφόρων αντιπροσώπευε περίπου το ήμισυ του συνολικού πληθυσμού, μειώθηκε αρκετές φορές. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος Β΄ (1669-1707), ανέφερε για τις Σταυροφορίες: «Αυτός ο πόλεμος μπορεί να ονομαστεί ιερός, όπως η λέπρα - μια ιερή νόσος.» Οι Άραβες άρχισαν να αποκρούουν τους εισβολείς. Η Ευρώπη στέλνει χρήματα, και δεκάδες χιλιάδες των ιπποτών συνεχώς οδεύνουν προς τα ανατολικά. Το 1190 μ.Χ. ο Άγγλος βασιλιάς Ριχάρδος με την «καρδιά λιονταριού» πέρασε από τη Σικελία. Είδε την πόλη της Μεσσήνης, την πολιόρκησε, την λεηλάτησε και την έκαψε. Όσοι κάτοικοι επιβιώνουν, διατάσσει να θανατωθούν αποκλειστικά για ανθρωπιστικούς λόγους - επειδή δεν έχουν τίποτα και πουθενά για να ζήσουν. Για να το γιορτάσει αυτό το γεγονός, ο Ριχάρδος ξεχειμωνιάζει στη Σικελία, με παιδομάζωμα κοριτσιών.


Την άνοιξη του 1191 μ.Χ. ο βασιλιάς μετακόμισε στην Παλαιστίνη. Περνώντας από την Κύπρο, που ανήκει στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και πάλι «δεν μπορεί να αντισταθεί». Σε πολλές μάχες ο «Λεοντόκαρδος» νίκησε τον Βυζαντινό στρατό και λεηλάτησε το νησί. Ο βασιλιάς ήταν σε καλή διάθεση, και συμφώνησε να αφήσει το μισό νησί σε κυπριακή ιδιοκτησία. Στη συνέχεια, πώλησε το υπόλοιπο στους Ιππότες του Παναγίου Τάφου. Κατά τη διάρκεια της τέταρτης σταυροφορίας, οι Σταυροφόροι πέρασαν από την πλούσια εμπορική πόλη της Ζαρά. Οι περισσότεροι από τον πληθυσμό της - καθολικοί. Δεν υπάρχουν άπιστοι εδώ, αλλά η πόλη πολιορκήθηκε και λεηλατήθηκε. Η όρεξη των ιπποτών μεγάλωσε. Γιατί να πάνε στην Παλαιστίνη, όπου έχει πολύ ζέστη και δεν υπάρχει νερό; Στις 12 Απριλίου του 1204 μ.Χ. οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη. Τρεις ημέρες και τρεις νύχτες οι βάρβαροι λεηλάτησαν την πόλη και ατίμωσαν τον πληθυσμό της. Η εμπoρική ναυτιλία στην Μαύρη Θάλασσα κατέρρευσε και η Κωνσταντινούπολη καταστράφηκε.


Από τα συντρίμμια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας...

Το 1517 μ.Χ., η Συρία και ο Λίβανος αποτελούν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η μοίρα των περιοχών αυτών επηρεάστηκε σημαντικά από τα γεγονότα της Χετζάζης - η δυτική περιοχή της Αραβικής Χερσονήσου. Επισήμως, την Χετζάζη διοικούσε ένας Πασάς της Κωνσταντινούπολης. Στην πραγματικότητα οι τοπικοί άρχοντες, οι σερίφηδες της Μέκκας, η δυναστεία των Χασεμιτών, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους συγγενείς του Προφήτη Μωάμεθ. Με την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 1916 ο σερίφης Χουσεΐν ιμπν Αλί συνάπτει μια συμφωνία με τους Βρετανούς πράκτορες, και συμφώνησε να γίνει η Χετζάζη βρετανικό προτεκτοράτο. Στις 5 Ιουνίου 1916 ο Χουσεΐν διακήρυξε την ανεξαρτησία της Χετζάζης, και ο ίδιος - ο βασιλιάς, άρχισε να αγωνίζεται εναντίον των τουρκικών στρατευμάτων. Τον Ιούλιο του 1917 κατέλαβε το λιμάνι, και στις 30 Σεπτεμβρίου 1918 τη Δαμασκό. Η πόλη κηρύχθηκε ως η έδρα μιας ανεξάρτητης κυβέρνησης σε όλη τη Συρία, και στην Βηρυτό οι Άραβες δημιούργησαν μια δική τους διοίκηση. Όλες οι υπεύθυνες θέσεις και στις δύο πόλεις κατείχαν άτομα από τη Συρία, τα οποία είχαν εμπειρία σε διοικητικές θέσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Αίγυπτο.


Αποικιοκρατία: Σύνορα με τον χάρακα

Τον Ιανουάριο του 1916 ένα σχέδιο συμφωνίας μεταξύ των Βρετανών και των Γάλλων ήταν έτοιμο. Στη βρετανική ζώνη περιλαμβάνονται η Μεσοποταμία με τη Βαγδάτη και τη Βασόρα, αλλά χωρίς τη Μοσούλη. Επιπλέον, η Βρετανία έλαβε τα Παλαιστινιακά λιμάνια Χάιφα και Άκκα. Στη γαλλική ζώνη του Λιβάνου, συμπεριλαμβάνεται το παράκτιο τμήμα της Συρίας (Χαλέπι, δυτικά της γραμμής Χομς), μέρος της Ανατολικής Ανατολίας, την Μικρή Αρμενία και το Κουρδιστάν. Η Παλαιστίνη (εκτός της Άκρας και Χάιφα) ήταν να είναι μια διεθνής ζώνη. Στη Μέση Ανατολή η συμφωνία «Sykes-Picot» αναφέρεται για πρώτη φορά στα τέλη Νοεμβρίου του 1917 από τις εφημερίδες της Πετρούπολης. Ο Λένιν έδωσε στη δημοσιότητα όλες τις μυστικές συνθήκες της Αντάντ. Φυσικά, αυτό οδήγησε σε βίαιες διαμαρτυρίες στη Συρία και το Λίβανο. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1918 στη Δαμασκό ήταν μια κυβέρνηση πιστή στο βασιλιά Χουσεΐν. Ο Πρίγκιπας Φάισαλ, γιος του Χουσεΐν, πήγε στις αρχές του 1919 στο συνέδριο των Βερσαλλιών.


Τον Ιούνιο του 1919 συγκλήθηκε στη Δαμασκό το «Σύριο Οικουμενικό Κογκρέσο», το οποίο διαμαρτυρήθηκε ενεργά για την επιβολή της Εντολής στην Διάσκεψη της Ειρήνης του Παρισιού. Τον Νοέμβριο, το Κογκρέσο κάλεσε τους ανθρώπους να «προστατεύσουν τη χώρα από την κυριαρχία των Γάλλων.» Τότε ιδρύθηκε το «Συμβούλιο της Λαϊκής Εθνικής Άμυνας,» στο οποίο συμμετείχαν εκπρόσωποι από πολλές πόλεις και περιφέρειες, καθώς και διάφορα πολιτικά κινήματα. Στις 8 Μαρτίου 1920, το «Εθνικό Κογκρέσο της Συρίας» διακήρυξε την ανεξαρτησία της Συρίας και τον πρίγκιπα Φαϊζάλ - βασιλιά. Στο νέο κράτος της Συρίας, συμπεριλήφθησαν μέρη της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και της Μεσοποταμίας. Νωρίτερα, στις 10 Ιουνίου 1919 ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Γούντροου Ουίλσον έστειλε μια επιτροπή στην ιστορική επικράτεια της Συρίας. Αυτή η λεγόμενη «King-Crane-Kommission» πρέπει να ταξιδέψει μέσω της περιοχής και να ανακαλύψει τη μορφή διακυβέρνησης που θα προτιμούσε ο πληθυσμός μετά από 400 χρόνια τουρκικής κατοχής. Στο πλαίσιο αυτού του ταξιδιού επινοήθηκε ο όρος: «Το μυστήριο της Συρίας.» Οι άνθρωποι στη Συρία ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό. Η απρόσμενη ευκαιρία αδράχτηκε από όλες τις ομάδες πληθυσμού, υποβάλλοντας προτάσεις που εκφράστηκαν στους εκπροσώπους της επιτροπής. Το πιο σημαντικό έμμεσο αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν η δημιουργία του «Εθνικού Κογκρέσου της Συρίας».


Σε αυτό το περιορισμένο χρονικό παράθυρο αμέσως μετά την κατάρρευση της οθωμανικής κυριαρχίας ήταν ίσως δυνατό οι διαφορές εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες να ενωθούν κάτω από μια ηγεσία Σουνιτών. Αλλά μόλις ο Φαϊζάλ βρέθηκε σην ειρηνευτική διάσκεψη στο Παρίσι, οι εντάσεις μεταξύ του πληθυσμού της περιοχής κλιμακώθηκαν. Οι εθνικιστές στη Συρία οραματίζονται μια ενωμένη Συρία από την οροσειρά του Ταύρου στα βόρεια έως το Σινά στο νότο. Η απάντηση στο ερώτημα, πώς θα μπορούσαν ότι αυτοί οι άνθρωποι να ενωθούν στην πραγματικότητα, ήταν τότε, όπως και τώρα, η ίδια: Δεν θα μπορούσαν πραγματικά. Οι Βρετανοί και Γάλλοι είχαν διαφορετικά σχέδια από αυτά των εθνικιστών της Συρίας. Το διάστημα 19 έως 26 Απριλίου 1920 στην ιταλική πόλη του Σαν Ρέμο, πραγματοποιήθηκε συνέδριο για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Παρέστησαν ο Βρετανός πρωθυπουργός Λόιντ Τζορτζ, ο Γάλλος πρωθυπουργό Μιλλεράν, καθώς και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Φρνατσέσκο Νίτι. Η Ιαπωνία εκπροσωπήθηκε από τον πρέσβη Ματσούι. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως παρατηρητής ήταν παρών ο πρέσβης στην Ιταλία Τζόνσον. Η διάσκεψη υιοθέτησε την Εντολή της Αγγλίας στη Μεσοποταμία και την Παλαιστίνη. Στο επίμαχο θέμα της κατοχής της Συρίας, η Βρετανία συμφώνησε να περάσει ο έλεγχος στη Γαλλία.


Τον Ιούλιο του 1920, ένας Γαλλικός στρατός από 20.000 άτομα βαδίζει κατά της Δαμασκού. Μετά από μια στρατιωτική ήττα έξω από την πόλη, ο βασιλιάς Φαϊζάλ παραδόθηκε στους Γάλλους στρατιώτες, αφόπλισε το στρατό του και παρέδωσε τη Δαμασκό αμαχητί. Αλλά την πράξη του αυτή, οι Γάλλοι δεν εκτίμησαν, και μετά την κατάληψη της Δαμασκού, ο Φαϊζάλ εξορίσθηκε από τη χώρα. Οι Γάλλοι δεν χρειάζονται τον Άραβα βασιλιά, άλλωστε, συνδέονταν στενά με τους Βρετανούς αντιπάλους τους. Οι γαλλικές αρχές στη Συρία προσπάθησε να καταστείλουν το αραβικό εθνικό κίνημα, χρησιμοποιώντας την αρχή του «διαίρει και βασίλευε». Ενίσχυσαν ενεργά τη θέση των θρησκευτικών μειονοτήτων και την προώθηση της σεκταριστικής βίας. Η επικράτεια των Μαρωνιτών στο Λίβανο, επεκτάθηκε με την προσχώρησή της κοιλάδας Μπεκάα, η οποία κατοικείται κυρίως από μουσουλμάνους, καθώς και τις πόλεις Τρίπολη, Βηρυτό, και Τύρο. Το υπόλοιπο της Συρίας χωρίστηκε σε πέντε ημι-αυτόνομες επαρχίες: Δαμασκός, Χαλέπι, Λατάκια (περιοχή Αλαουιτών), η περιοχή των Δρούζων και η Αλεξανδρέττα. Για τις πολιτικές υποθέσεις των εδαφών αυτών υπεύθυνος ήταν ο Ύπατος Αρμοστής στη Δαμασκό, ο οποίος διόριζε όλους τους υπαλλήλους της κυβέρνησης.

Οι γαλλικές αρχές στην καταπολέμηση των Αράβων εθνικιστών προσπάθησαν να βασίζονται στις εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες, που ζουν στη Συρία. Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της Συρίας, περίπου 85%, είναι πιστοί του Ισλάμ. Μεταξύ των Μουσουλμάνων, το 60% Σουνίτες. Οι Σουνίτες είδαν στους Γάλλους έναν εχθρό του Ισλάμ. Οι Σιίτες ήταν της ίδιας γνώμης, και επιπλέον, ήταν κατά της ένταξης των περιοχών που κατοικούνταν από Σιίτες στο Λίβανο. Οι Δρούζοι, μια Μουσουλμανική αίρεση, κοντά στους Ισμαηλίτες, ήταν επίσης εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών. Ο πιο αξιόπιστος πυλώνας των Γάλλων στη Συρία ήταν οι Χριστιανοί - Καθολικοί και Ουνίτες, και ιδιαίτερα οι Μαρωνίτες. Οι Μαρωνίτες - ακολουθούν τον μοναχό Μάρωνα τον Ερημίτη, που έζησε στο Λίβανο κατά τον 5ο αιώνα μετά Χριστού. Η λέξη «Μαρωνίτης» ορίζει τη θρησκευτική καταγωγή των Μαρωνιτών και όχι το έθνος ή την εθνική τους καταγωγή. Στο τέλος του 7ου αιώνα μετά Χριστού, ήρθαν σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης. Μετά την άφιξη των Σταυροφόρων το 1182, οι Μαρωνίτες δήλωσαν την «ενότητα» με τον Καθολικισμό. Και σήμερα, πολλοί Μαρωνίτες πιστεύουν ότι ποτέ δεν διεκόπηκαν οι δεσμοί τους με τη Ρώμη.


Ενδιαφέρον παρουσιάζει η γαλλική στάση απέναντι στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Από την ίδρυσή του, οι Πατριάρχες ήταν Έλληνες. Τον 15ο και 16ο αιώνα αραβικής καταγωγής και από τις αρχές του 18ου αιώνα πάλι Έλληνες. Ωστόσο, το 1898 οι Ρώσοι ήταν σε θέση να εκλέξουν στον Πατριαρχικό θρόνο έναν Άραβα, ένας ντόπιος της Συρίας. Από το 1908 έως το 1914, το Πατριαρχείο Αντιοχείας λαμβάνει κάθε έτος 30 χιλιάδες ρούβλια από τα προσωπικά κεφάλαια του Ρώσου αυτοκράτορα Νικολάου II. Στις αρχές του 1920 οι Ορθόδοξοι Σύριοι, με επικεφαλής τον Πατριάρχη Αντιοχείας, Γρηγόριο Γ΄, υποστηρίζουν ενεργά τον βασιλιά Φαϊζάλ. Οι γαλλικές αρχές κατηγορούν το Πατριαρχείο για προσηλυτισμό Ορθοδόξων στη Συρία. Τον Ιανουάριο του 1933 εξελέγη νέος Πατριάρχης ο Αλέξανδρος Γ΄, ο οποίος δήλωνε υπέρ της υποστήριξης των Αράβων εθνικιστών. Τον Ιούνιο του 1941, ο Πατριάρχης Αλέξανδρος Γ΄, έκανε έκκληση στους Χριστιανούς σ'όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο με τη Γερμανία. Τρέχοντας λίγο μπροστά, άξιο αναφοράς ότι από το 1945 οι Πατριάρχες Αντιοχείας και πάλι άρχισαν να λαμβάνουν οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία. Αυτή την φορά δεν ήταν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των Τσάρων υπεύθυνα για αυτό, αλλά η Σοβιετική Ένωση. Για παράδειγμα, το 1947 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού της στη Μέση Ανατολή, αντιπροσωπεία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας παρέδωσε προσωπικά δεκάδες χιλιάδες δολάρια, που τότε ήταν ένα σημαντικό ποσό.


Αλαουίτες: Απόγονοι των Σταυροφόρων;


Οι γαλλικές αρχές πριν από το 1920 προσπάθησαν να βελτιώσουν την θέση τους στη Συρία με την περίεργη αίρεση των Αλαουιτών, η οποία απο ορισμένους θεωρείται ως μια ξεχωριστή θρησκεία, και από άλλους ως ακραίοι Σιίτες. Στον πυρήνα της διδασκαλίας των Αλαουιτών η ιδέα της «Αιώνιας Τριάδας». Από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα, ο πληθυσμός των Αλαουιτών υπολογίζεται σε 10% του συνολικού πληθυσμού της Συρίας. Κατά τη διάρκεια της αιγυπτιακής εκστρατείας του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, βοήθησαν ενεργά του Γάλλους στην πολιορκία της Ακρ. Η προέλευση των Αλαουιτών είναι αμφιλεγόμενη. Αρμένιοι ιστορικοί θεωρούν ότι είναι απόγονοι των Αρμενίων από το βασίλειο της Κιλικίας, το έτος 1375 μ.Χ. Στη συνέχεια, οι γαλλικές αρχές έδωσαν περισσότερη προσοχή στους Αλαουίτεςς, πιστεύοντας ότι η περιοχή των Αλαουιτών μπορεί να γίνει η κύρια βάση της πολιτικής τους. Ταυτόχρονα, σε περιοχές πυκνοκατοικημένες από Αλαουίτες εστάλησαν σε εκατοντάδες Γάλλοι ιεραπόστολοι, που είχε ως καθήκον να δυναμώσουν τους Αλαουίτες στη θρησκευτική αποκλειστικότητα τους και να δημιουργήσουν στο περιβάλλον τους ένα αυτονομιστικό συναίσθημα. Οι Γάλλοι ιεραπόστολοι υποστήριξαν ότι οι Αλαουίτες είναι οι απόγονοι των Σταυροφόρων, και οι ρίζες βασίζονται στον Χριστιανισμό. Όμως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Γαλλίας να κερδίσει τους Αλαουίτες, η σχέση τους δεν εξελίχθηκε αρχικά ομαλά.


Παρ 'όλα αυτά, στις 31 Αυγούστου 1920, οι Γάλλοι δημιούργησαν το «Αυτόνομο Έδαφος Αλαούτι.» Στις 12 Ιουνίου του 1922 η εδαφική και διοικητική οντότητα ονομάστηκε «Κράτος των Αλαουιτών.» Αυτό το κράτος αποτελούνταν από δύο πρώην σαντζάκια - τη Λατάκια, και την Ταρτό, με δική του σημαία - λευκού χρώματος με κίτρινο ήλιο στη μέση και τέσσερις κόκκινες γωνίες. Ο πληθυσμός του κράτους των Αλαουιτών ανέρχονταν σε 278 χιλιάδες άτομα, εκ των οποίων 176 χιλιάδες ήταν Αλαουίτες, Σουνίτες - 52 χιλιάδες Χριστιανοί - 44,5 χιλιάδες, Ισμαηλίτες - 4,5 χιλιάδες. Στις 5 Δεκεμβρίου 1936 το κράτος των Αλαουιτών προσαρτήθηκε στη Συρία μετά από Γαλλικό Διάταγμα. Ωστόσο, οι Αλαουίτες στη Συρία είχαν επίσημα αναγνωριστεί από τους Μουσουλμάνους μόνο τον Ιούλιο του 1973. Τις δεκαετίες 30-'60 του περασμένου αιώνα είχαν σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην οικονομία και την πολιτική. Τον Μάρτιο του 1971 εξελέγη από τον κύκλο των Αλαουιτών ως πρόεδρος της Συρίας ο Χάφεζ αλ Άσαντ, πατέρας του σημερινού Προέδρου. Σύμφωνα με τους νόμους, ο Πρόεδρος της χώρας δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένας Μουσουλμάνος. Έτσι, οι Αλαουίτες θεωρούνται ευσεβείς Μουσουλμάνοι. Αλλά μόνο στη Συρία. Σε πολλές αραβικές χώρες και στην Τουρκία, δεν θεωρούνται ως τέτοιοι.


Σοβαρά προβλήματα για τη γαλλική διοίκηση στη Συρία από τις αρχές του '20 δημιουργήθηκαν στο σαντζάκι της Αλεξανδρέττας. Κατά τα έτη 1920-1925 ήταν μέρος του «Κράτους του Χαλεπίου,» και στη συνέχεια της Συρίας. Μέρος του πληθυσμού αποτελείτο από Τούρκους. Το 1936, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος κέρδισε τον τίτλο - ο πατέρας των Τούρκων, έφερε το θέμα στην Κοινωνία των Εθνών. Ως αποτέλεσμα, η Γαλλία συμφώνησε να δώσει καθεστώς αυτονομίας στο Χατάι, ως τμήμα της Συρίας. Θα πρέπει να υπάρχει εξηγήση γιατί οι Σύριοι στις αρχές του 16ου αιώνα υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες τους Τούρκους, και μετά το 1920 τους μισούσαν: Το γεγονός ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 15ο-18ο αιώνα ήταν ένα πολυ-εθνικό και πολύ-θρησκευτικό πολιτικό στερέωμα. Η τελική ένταξη στην Τουρκία έγινε μετά από μια γαλλοτουρκική συμφωνία που υπεγράφη στην Άγκυρα στις 19 Ιουνίου 1939. Η πόλη της Αλεξανδρέττας μετονομάστηκε από τους Τούρκους σε Ισκαντερούμ. Η Συρία δεν έχει ποτέ αναγνωρίσει την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας.

Τον Ιούνιο του 1940 η Γαλλία ηττήθκε στρατιωτικά και υπέγραψε ανακωχή με τη Γερμανία. Τα γαλλικά στρατεύματα στην αποικία τήρησαν αυστηρά την ουδετερότητα στον πόλεμο. Ωστόσο, το Λονδίνο ήθελε να πιέσει στο Παρίσι στη Μέση Ανατολή.
Το γεγονός ότι τον Μάιο του 1941 διάφορα γερμανικά μεταγωγικά αεροπλάνα καθ 'οδόν προς το Ιράκ, έκαναν ενδιάμεση στάση στα αεροδρόμια της Συρίας, ήταν ένα καλό πρόσχημα. Η κυβέρνηση Vichy στα τέλη Μαΐου, απαγόρευσε να πετούν γερμανικά αεροσκάφη πάνω από τη Συρία. Στις 8 Ιουνίου 1941, βρετανικά στρατεύματα άρχισαν να εισβάλλουν στη Συρία από την Παλαιστίνη. Σύμφωνα με βρετανικές εκθέσεις, οι Γάλλοι απώλεσαν σε νεκρούς και τραυματίες 63.500 άτομα, οι Βρετανοί - 4.052 νεκρούς και τραυματίες και 841 αναφέροναι ως αιχμάλωτοι. Μετά την ήττα των γαλλικών δυνάμεων, ο στρατηγός Ντε Γκωλ υποσχέθηκε για τη Συρία και τον Λίβανο τον τερματισμό του καθεστώς της Εντολής και την διακήρυξη της ανεξαρτησίας, σε ένα ή δύο κυρίαρχα κράτη. Ήταν ένα κυνικό ψέμα. Ούτε ο ντε Γκωλ ούτε η γαλλική οικονομική ελίτ δεν πρόκειτο να παραχωρήσουν την ανεξαρτησία στη Συρία. Για την ανεξαρτησία, χρειάστηκαν χρόνια πολιτικού αγώνος στη Συρία. Στις 2 Ιουνίου του 1945 η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης έστειλε ένα σημείωμα στις κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας, της Βρετανίας και της Κίνας, εστιάζοντας την προσοχή της στις εξελίξεις στην περιοχή της Συρίας και του Λιβάνου. Στις 17 Απριλίου 1946 ο τελευταίος ξένος στρατιώτης έφυγε από τη Συρία, και το Δεκέμβριο του ίδιου έτους τα βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα αποσύρθηκαν από το Λίβανο. Η «Ημέρα της 17ης Απριλίου» έχει γίνει μια εθνική εορτή στη Συρία - ημέρα της εκκένωσης.

Η Γιουγκοσλαβία της Μέσης Ανατολής

Σήμερα, η διεθνή κοινότητα, μέρος αυτής, προτρέπει για μια νέα επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων στη Συρία. Το ζήτημα της βέλτιστης μορφής διακυβέρνησης της σημερινής Συρίας, είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ. Αλλά τι μας διδάσκει η ιστορία από το πρώτο «Εθνικό Κογκρέσο της Συρίας;» Βρίσκεται η λύση στο διαμελισμό της χώρας, όπως νωρίτερα έκαναν οι Γάλλοι; Όχι λιγότερες από εννέα σημαίες κυμάτιζαν σε ολόκληρη τη χώρα εκείνη την εποχή και σήμερα θα μπορούσαν να είναι περισσότερες. Μια συμφωνία μεταξύ των διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων στη Συρία, υπό την αιγίδα ενός μονάρχη Σουνίτη - ακόμη και ενός χαλίφη; Εν κατακλείδι, ο χρόνος θα δείξει ποιά από τα σενάρια για τη Συρία είναι σήμερα πραγματικά ρεαλιστικά και βιώσιμα. Το παζλ της Συρίας, με τους πολλούς αστάθμητους παράγοντες, παραμένει άλυτο μέχρι τώρα. Η γέννηση ενός κράτους είναι μια αιματηρή υπόθεση. Πίσω από την τάση της αυτοδιάθεσης, καραδοκούν αποσχιστικοί πόλεμοι και ιστορικές, εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις. Σήμερα, η Συρία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας παρόμοιας αβύσσου. Όσο περισσότερο διαρκεί η σύγκρουση, τόσο πιο πιθανό η δημιουργία ενός αποσχιστικού θύλακα των Αλαουιτών. Το χειρότερο δυνατό σενάριο - η συνέχιση ενός εμφύλιου πολέμου που θα αλλάξει το χάρτη της Μέσης Ανατολής. Το νέο «κράτος» ως καταλύτης για την επέκταση της σύγκρουσης στο βόρειο Λίβανο και την Τουρκία. Εκεί ζουν περίπου μισό εκατομμύριο Άραβες Αλαουίτες, και περίπου είκοσι εκατομμύρια Τούρκοι Αλεβίτες. Ένα ανεξάρτητο κράτος των Αλαουιτών - ένα καλοδεχούμενο προηγούμενο για τις υπόλοιπες αποσχιστικές ομάδες, όπως οι Κούρδοι. Η συντακτική ομάδα της εφημερίδας Ουάσιγκτον Πόστ, διακινδύνεψε στις 28 Σεπτεμβρίου 2011 μια πρόβλεψη: «Η εμφάνιση αυτών των δυνάμεων δεν είναι ευπρόσδεκτη, ακόμη και από εκείνους που ελπίζουν να δοθεί τέλος στο καθεστώς του Άσαντ.»


http://www.fox2magazine.net/

TANGERINE DREAM HYPERBOREA ( FULL)

ΤΕΣΣΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΥΨΙΣΤΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΗΔΗ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΛΥΘΕΙ ή ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ Η ΛΥΣΙΣ ΤΟΥΣ.

1) Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΔΟΧΗ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΣΤΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ. (Η προϋπόθεση του ελληνικού γένους για τους υποψήφιους εισαχθέντες στις στρατιωτικές σχολές επανέρχεται. Το δήλωσε ο ΥΕΘΑ Δημήτρης Αβραμόπουλος σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα. “Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ένας χώρος όπου το εθνικό στοιχείο είναι κυρίαρχο και ορίζει από τα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας τους, τους υπηρετούντες στις τάξεις του”, δήλωσε ο ΥΕΘΑ)

2) ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ... ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΔΙΑΜΟΙΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ - ΕΠΟΙΚΟΥΣ - ΑΠΟΙΚΟΥΣ:
http://isxys.blogspot.com/2011/08/blog-post_4843.html

3) ΕΝΑΡΞΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΠΕΥΤΕΥΧΘΕΙ ΜΕΤΑΞΥ Ε.Ε ΤΟΥΡΚΙΑΣ
. ("Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΡΘΕΙ Η ΒΙΖΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε, ΔΕΧΤΗΚΕ ΚΑΙ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΗΝ Ε.Ε, ΑΡΑ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
- ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;;;
- ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΤΕΛΙΚΩΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ Η ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ;;;")

4)
ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ Α.Ο.Ζ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΣΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ή ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΩΣ ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΟΤΑΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ. ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΣ ΠΑΡΑΠΕΜΦΘΕΙ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ Η ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ.
*ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ: http://isxys.blogspot.com/2010/09/blog-post_03.html "Με την αναγνώριση του Αιγαίου ως Παρακτίου Αρχιπελάγους το κάθε νησί δεν αποτελεί μια αυθύπαρκτη οντότητα, αλλά συνδέεται αρρήκτως με το διπλανό του, δημιουργώντας μια ενίαια αρχιπελαγική κυριαρχική αλυσίδα, εντός της οποίας η σημερινή διελκυστίνδα με την Τουρκία για το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. ή για το δικαίωμα των νησιών να παράγουν την υφαλοκρηπίδα τους δε θα είχε απολύτως καμία σημασία ή αιτία ύπαρξης"

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΕΚΑΔΕΣ (ή ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ) ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Η ΜΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΩΔΥΝΗ,
ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΗΣΣΟΝΟΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΟΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΤΕΤΟΙΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ. ΕΙΝΑΙ ΩΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΠΡΟΒΟΛΗ ΕΝΟΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟΥ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΥΨΙΣΤΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΘΕΜΑΤΟΣ. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΕ ΙΚΑΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ. ΠΟΣΩ ΜΑΛΛΟΝ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΥΤΕ ΒΕΒΑΙΩΣ ΙΕΡΑΡΧΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΔΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕΓΙΣΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ. ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΜΕΡΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Υ.Γ: ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΕΣΣΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ (
ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ Χ.Α, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΞ. ΕΛΛΗΝΕΣ) ΕΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΥΤΟΠΑΓΙΔΕΥΤΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΑΤΕΡΜΟΝΩΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΟΥΣΙΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΣΕ ΩΤΑ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ, ΠΕΡΙ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟΝ ΘΕΜΑΤΟΣ.


AΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ-ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ: Έκαψαν το καλύτερο ZUBR μέσα στο ναύσταθμο Αμφιάλη...

AΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ-ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ: Έκαψαν το καλύτερο ZUBR μέσα στο ναύσταθμο Αμφιάλη...: ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ! ΣΚΕΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ!!! Καίριο πλήγμα στις δυνατότητες αμέσου αντίδρασης και υπεράσπισης των νησιών του Ανατολικού Α...

Ο "ΦΡΑΚΤΗΣ" ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ

Την φωτογραφία την βρήκα στο enkripto σημειώνοντας πως 1800 επιπλέον συνοριοφύλακες και πλωτά, θα φυλάνε φράκτη και σύνορα.  Και ερωτώ εγώ η "μικρή χαζή" τον κ. Δένδια που νοιάζεται για την "φραγή" του Έβρου για να μην είμαστε ξέφραγο αμπέλι, "τις ορδές των μεταναστών που φοβάται με τα γεγονότα της Συρίας, με κοτετσόσυρμα θα τα σταματήσει ;;  Περίφραξη οικοπέδου κάνατε ;;  Και πόσα λεφτά ξοδέψατε, για να έχω προσφορά για το δικό μου (!!) "

ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΛΟΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΡΔΑΝΕΛΙΑ

Στις 29 Ιουλίου πέρασαν δύο Κινεζικά πλοία του πολεμικού ναυτικού από τα Δαρδανέλια με πορεία προς την θάλασσα του Μαρμαρά. 
Σύμφωνα με το echedoros τα πολεμικά πλοία «Κινγκντάο» και «Γιαντάι», συνοδεύοντο από σκάφος της Τουρκικής ακτοφυλακής.   
Το θέμα βέβαια δεν είναι αν ξεροκατάπιαν οι Τούρκοι, ποιός τους λογαριάζει εκτός από μας φυσικά, αλλά ποιοί ακόμα ξεροκατάπιαν. Όλα όπως δείχνουν είναι ότι, όσο κάποιες κορώνες  απ' τον Ατλαντικό υψώνονται, τόσο γενικώς τα πολεμικά πλοία και όχι μόνον γίνονται πιο ταξιδιάρικα.  
Από πότε έχει να περάσει Κινεζικό πολεμικό πλοίο από τα Δαρδανέλια, ξέρει κανείς ;;
Και εμείς πως θα συνετίσουμε τους πολεμοχαρείς ;;

Ρουμανία: Άκυρο το δημοψήφισμα για τον Μπασέσκου- λόγω χαμηλής προσέλευσης των ψηφοφόρων

Ιούλιος 30, 2012.

Βουκουρέστι.

Η προσέλευση των ψηφοφόρων στο δημοψήφισμα ήταν της τάξης των 45,92 τοις εκατό, δήλωσε η Κεντρική Εκλογική Υπηρεσία στη Ρουμανία, σύμφωνα με την τηλεόραση ‘Realitatea’.

Για να είναι έγκυρο απαιτείται οι ψήφοι να είναι τουλάχιστον το 50 τοις εκατό των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, ή αριθμητικά 9.154.307 ψήφοι, δεδομένου ότι Ρουμάνοι ψηφοφόροι που είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους είναι 18.308.612.

Το δημοψήφισμα για την έκπτωση του προέδρου θεωρείται άκυρο και ο πρόεδρος Τράϊαν Μπασέσκου, παραμένει στην προεδρία της χώρας.

http://www.echedoros-a.gr/ 

Ν : είδες τι μπορεί να κάνει μια πιο μαζική συμμετοχή ;; εμείς όμως ασχολούμαστε τι λέει ο ένας και τι λέει ο άλλος, περιμένοντας να μας σώσουν, χωρίς να προσπαθούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας. Δυστυχώς είμαστε εντελώς χαζοί και κρίμα "στο μπόι σου καλέεεε" που λέει το λαϊκό άσμα....

Η Σερβία δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ

Ο νέος υπουργός Άμυνας της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, δήλωσε ότι η Σερβία δεν θα είναι μέλος καμίας στρατιωτικής συμμαχίας, συμπεριλαμβανομένου του ΝΑΤΟ. Στη δήλωση αυτή προέβη, σήμερα, κατά τη διάρκεια της επίσκεψή του στο Γενικό Επιτελείο Στρατού της Σερβίας. «Η πολιτική της χώρας μας είναι πολύ σαφής και δεν κανένα λόγο να αλλάξει. Η Σερβία είναι μέλος της Σύμπραξης για την Ειρήνη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και θα συνεχίσει να εργάζεται, αλλά εμείς δεν πρόκειτα να γίνουμε μέλος στη στρατιωτική συμμαχία», δήλωσε ο Βούτσιτς, ο οποίος είναι συγχρόνως ηγέτης του Σερβικού Προοδευτικού Κόμματος, το οποίο κέρδισε στις πρόσφατες εκλογές και αποτέλεσε μέρος της σημερινής κυβέρνησης, αν και αμφισβητούσε τον εκλεγέντα πρόεδρο Τόμισλαβ Νίκολιτς.

Ο υπουργός Άμυνας δήλωσε ότι συναντήθηκε με εκπροσώπους του στρατού των ΗΠΑ και θα συναντηθεί σήμερα με εκπροσώπους του ρωσικού στρατού, στα πλαίσια των συναντήσεων των εκπροσώπων των στρατών των άλλων χωρών που έχουν συνεργασία με τη Σερβία. Ο Βούτσιτς υποσχέθηκε ότι θα βελτιώσει την κατάσταση στο σερβικό στρατό και θα ενισχύσει και θα ανανεώσει την ιδιότητά του, βάσει των νέων όπλων και θα βελτιώσει την κατάσταση των στρατιωτών.


Τμήμα ειδήσεων
defencenet

Ν : ιδού ένα τρανταχτό παράδειγμα, μιας χώρας που υπέστη και βάναυση εισβολή.....εμείς μπαμπά γιατίιι ;;;

ΚΑΙΡΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΥΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ!



Η δημοσιογραφική αποκλειστικότητα 
της "Ε.Ω." στην Βουλή

Η αποκάλυψη της "Ελεύθερης Ώρας" «Ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων δικαιώνονται από τα Δικαστήρια και ετοιμάζονται να χτίσουν… βίλες και Πανεπιστήμια σε βουνά!», φτάνει στην Βουλή των Ελλήνων. Ο βουλευτής Βύρων Πολύδωρας, με αφορμή το δημοσίευμα της εφημερίδας, θέτει καίρια ερωτήματα σε τρία συναρμόδια υπουργεία: Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αλλά και Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού, Αθλητισμού. Τα θέματα και οι προβληματισμοί που θέτει ο κ. Πολύδωρας, είναι πολύ σημαντικοί. 

ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τους Υπουργούς:

1   ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ
     ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
     ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ


Θέμα : Προστασία του Κορακοβουνίου Υμηττού.

Στις 31-3-11 είχα υποβάλει ερώτηση προς τα Υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, επισείοντας τον κίνδυνο να καταληφθεί από οικοπεδοφάγους η περιοχή του Κορακοβουνίου Υμηττού.

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» με τίτλο «Ιδιοκτήτες δασικών εκτάσεων δικαιώνονται από τα Δικαστήρια και ετοιμάζονται να χτίσουν… βίλες και Πανεπιστήμια σε βουνά!», διαβάσαμε ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με τις αποφάσεις 117309 της 13/7/2006 και της 27/9/2007 δικαιώνει τις υπ’ αριθμ. 35859/02 προσφυγές του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου Αττικής, που διεκδικεί τουλάχιστον εκατό στρέμματα δασικής εκτάσεως στον Υμηττό, υποστηρίζοντας ότι αγοράστηκαν από το Ταμείο Εθνικής Αμύνης. Πληροφορούμαστε δε πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, επιδίκασε υπέρ των προσφευγόντων ιδιοκτητών και κατά του Ελληνικού Δημοσίου, το ποσό των 5.000.000 ευρώ ως αποζημίωση υλικής βλάβης συν τους φόρους καθώς και το ποσό των 40.000 ευρώ συν τους φόρους, συλλογικά, για δικαστικά έξοδα.

Ο κίνδυνος εφόρμησης και κατάληψης του Κορακοβουνίου Υμηττού από υπαρκτούς και δυνητικούς καταπατητές είναι πλέον προ των πυλών. Με ψευδομάρτυρες σε εικονικές δίκες (διεκδικητικές ή αναγνωριστικές αγωγές) και με πλαστά «συμβόλαια» του 1850 ή και με τουρκικά «σενέτια» και παραχωρητήρια σουλτανικά, οι «διεκδικητές» αποκτούν τίτλους ιδιοκτησίας, την ώρα που η αντίσταση από πλευράς Δημοσίου είναι ισχνή και αναιμική. Εν συνεχεία, ακολουθείται ένας «φαύλος κύκλος», με τους τίτλους ιδιοκτησίας να αλλάζουν χέρια, από τον ΑΟΟΑ στους αναπήρους, από εκεί σε τρίτους και μετά σε άλλους, ώστε να χαθούν τα ίχνη των οικοπεδοφάγων.

Επειδή ως βουλευτής της περιοχής και ως μόνιμος κάτοικος Παπάγου – Χολαργού, έχω κρούσει των κώδωνα του κινδύνου ουκ ολίγες φορές, για την πιθανή απώλεια της περιουσίας του Δημοσίου και την καταστροφή του φυσικού (δασικού) και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, χωρίς ποτέ να έχω λάβει σαφή απάντηση.

Επειδή με νομικίστικα και δήθεν δικαστικά τεχνάσματα εκτίθεται σε άμεσο κίνδυνο η χαρακτηρισθείσα ως δασική και αρχαιολογική περιοχή.

Επειδή ο κίνδυνος να καταπατηθούν και να οικοπεδοποιηθούν οι Πηγές του Ιλισσού, τα αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαϊκής, προκλασσικής και κλασσικής περιόδου, το ναΐδριο της Αγίας Ελεούσας και η ιστορική Βυζαντινή Μονή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, είναι ορατός. 

Επειδή το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και επείγον και χρήζει οπωσδήποτε μιας ουσιαστικής και ειλικρινούς απαντήσεως, καθώς αφορά το σύνολο των κατοίκων Παπάγου – Χολαργού.


Ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

1  Τι σκέπτονται να πράξουν για τη διάσωση της καθαρά δασικής και δημόσιας γης του Κορακοβουνίου Υμηττού από τους οικοπεδοφάγους, υπαρκτούς ή δυνητικούς;
2  Ποια μέτρα θα ληφθούν για να σωθεί το δάσος και η δασική έκταση στην ευρύτερη και προστατευόμενη περιοχή;
   Τι γίνεται με το Π.Δ. σύμφωνα με το οποίο επρόκειτο να κηρυχθεί η περιοχή σε αρχαιολογικό χώρο;
4     Πώς προασπίζεται το Δημόσιο συμφέρον και πού βρίσκεται η υπόθεση στα Δικαστήρια, με τους «διεκδικητές» του Υμηττού;
   Ποια η αλήθεια σχετικά με τις δίκες και αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Ποια συγκεκριμένα η νομική υποστήριξη και προάσπιση των συμφερόντων του Δημοσίου στον ΕΔΑΔ; 

Σημείωση: Συνυποβάλλεται ομοία ερώτηση προς τα αρμόδια Υπουργεία που είχα υποβάλει στις 31/3/11.-

     Αθήνα 30 Ιουλίου 2012                                 
      Ο Ερωτών Βουλευτής
                                                                                                
                                               
                                                                                           Βύρων Γ. Πολύδωρας
                                                                                               ΝΔ – Β’ Αθηνών
πηγη : http://indobserver.blogspot.gr/2012/07/blog-post_31.html