Του Δημήτρη Μυ Ανάμεσα σε τόσους και τόσους που περνούν για να ρίξουν μια ματιά στα ελληνικά χάλια, ανάμεσα στους μόνιμους τοποτηρητές του ΔΝΤ (Τράα) , και της Γερμανίας (Φούχτελ) , ανάμεσα στις έκτακτες αφίξεις όπως αυτή του κλιμακίου της τρόικας που αναμένουμε στις 26 του μήνα, σκάνε και κάποιες VIP περσόνες που μας νοιάζονται… Ο Κλίντον ήταν μια τέτοια ηχηρή άφιξη και άντε τώρα να βρει κάποιος τί είπε με τον πρωθυπουργό στην κατ ιδίαν συνάντησή τους. Αν κάτι είπαν Σαμαράς και Κλίντον πίσω από τις κλειστές πόρτες, θα πρόκειται– προφανώς– για το είδος των συναντήσεων που οι κοινοί θνητοί αντιλαμβάνονται ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον τα αποτελέσματά τους… Πιθανό είναι επίσης το πέρασμα Κλίντον από τη δοκιμαζόμενη ελληνική αποικία να είναι απλώς ενταμένο στον γύρω της αρπαχτής των διαλέξεων με τις οποίες ο πρώην πλανητάρχης βγάζει σήμερα το ψωμί του. Παρ όλα αυτά όμως, καθότι πρώην πλανητάρχης και νυν ακόμη σύζυγος της υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ η βόλτα του Μπιλ στην Αθήνα κινητοποιεί ακόμη και τους μη εκ φύσεως και επαγγέλματος καχύποπτους. Κι αυτό για πολλούς και διάφορους λόγους, κάποιους από τους οποίους αναφέρουμε συνοπτικά: Πρώτον: η Ελλάδα των μνημονίων μπαίνει στη φάση του ξεπουλήματος και κάποια περιουσιακά της στοιχεία ενδιαφέρουν πολλούς, για να μην πούμε ότι αποτελούν και αντικείμενο εντονότατου ανταγωνισμού και όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Τέτοια στοιχεία είναι η ΔΕΠΑ δηλαδή το ελληνικό δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου και οι πιθανές μελλοντικές του διασυνδέσεις. Επίσης, οι περιοχές με προσδοκώμενα ενεργειακά αποθέματα, τα οποία δεν περιορίζονται στην Δυτική και Νότια Ελλάδα όπου έχουν δοθεί σχετικές άδειες για έρευνες, αλλά επεκτείνονται και σε περιοχές όπως το Αιγαίο και νότια του Καστελόριζου. Περιοχές που όπως όλοι ξέρουμε είναι γκρίζες. Δηλαδή η Ελλάδα δεν ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα καθώς η Τουρκία (με αμερικανικές πλάτες) απειλεί ανοιχτά με πόλεμο. Δεύτερο: Ο Κλίντον ως Πρόεδρος των ΗΠΑ χειρίστηκε Το Γενάρη του 1996, την ελληνοτουρκική κρίση των Ιμίων. Με βάση εκείνη την αμερικανική διαμεσολάβηση όπου τελικά η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα διαμορφώθηκαν έκτοτε οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μέχρι σήμερα. Στο πλαίσιο αυτών των σχέσεων, η Ελλάδα συνομιλεί όλα αυτά τα χρόνια με την Τουρκία για ζητήματα κυριαρχίας της, καθώς η Αγκυρα προβάλλει αμφισβητήσεις και επί ελληνικών κατοικημένων από Ελληνες νησιών. …Από τα όσα δημόσια δήλωσε ο Κλίντον αξίζει να συγκρατήσει κάποιος την πεποίθησή του πως η Ελλάδα έχει πλούσιους πόρους. Αυτό που προφανώς ο Κλίντον και κανένας Κλίντον δεν πρόκειται να πει δημόσια έχει να κάνει με τη διανομή αυτού του ελληνικού πλούτου. Ή, με πιο απλά λόγια, «70- 30 στην καλύτερη περίπτωση», αλλά πάντα σε βάρος της Ελλάδας. Όσο , λοιπόν, οι πολιτικές ηγεσίες συμπεριφέρονται ως υποτελείς, τόσο η χώρα αντιμετωπίζεται ως αποικία. Δηλαδή ως λάφυρο και φέουδο του εκάστοτε αφέντη. Είτε αυτός είναι Γερμανός, είτε Αμερικάνος, είτε, ακόμη χειρότερα, το φέουδο είναι ξέφραγο και ανοιχτό για διεκδικήσεις , παζάρια και συγκρούσεις μεταξύ των… ενδιαφερομένων πηγή http://filologos10.wordpress.com/ Ο Μπιλ απ' τα παλιά

Του Δημήτρη Μυ

Ανάμεσα σε τόσους και τόσους που περνούν για να ρίξουν μια ματιά στα ελληνικά χάλια, ανάμεσα στους μόνιμους τοποτηρητές του ΔΝΤ (Τράα) , και της Γερμανίας (Φούχτελ) ,  ανάμεσα στις έκτακτες αφίξεις όπως αυτή του κλιμακίου της τρόικας που αναμένουμε στις 26 του μήνα, σκάνε και κάποιες VIP περσόνες που μας νοιάζονται…

Ο Κλίντον  ήταν μια τέτοια  ηχηρή άφιξη και άντε τώρα να βρει κάποιος τί είπε με τον πρωθυπουργό στην κατ ιδίαν  συνάντησή τους. Αν κάτι είπαν Σαμαράς και Κλίντον πίσω από τις κλειστές πόρτες, θα πρόκειται– προφανώς– για το είδος των συναντήσεων που οι κοινοί θνητοί αντιλαμβάνονται ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον τα αποτελέσματά τους…
Πιθανό είναι επίσης το πέρασμα Κλίντον από τη δοκιμαζόμενη ελληνική αποικία να είναι απλώς ενταμένο στον γύρω της αρπαχτής των διαλέξεων με τις οποίες ο πρώην πλανητάρχης βγάζει σήμερα το ψωμί του. 
Παρ όλα αυτά όμως, καθότι πρώην πλανητάρχης και νυν ακόμη σύζυγος της υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ η βόλτα του Μπιλ στην Αθήνα κινητοποιεί ακόμη και τους μη εκ φύσεως και επαγγέλματος καχύποπτους.
Κι αυτό για πολλούς και διάφορους λόγους, κάποιους από τους οποίους αναφέρουμε συνοπτικά:

Πρώτον: η Ελλάδα των μνημονίων μπαίνει στη φάση του ξεπουλήματος και κάποια περιουσιακά της στοιχεία ενδιαφέρουν πολλούς, για να μην πούμε ότι αποτελούν και αντικείμενο εντονότατου ανταγωνισμού και όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Τέτοια στοιχεία είναι η ΔΕΠΑ δηλαδή το ελληνικό δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου και οι πιθανές μελλοντικές του διασυνδέσεις. Επίσης, οι περιοχές με προσδοκώμενα ενεργειακά αποθέματα, τα οποία δεν περιορίζονται στην Δυτική και Νότια Ελλάδα όπου έχουν δοθεί σχετικές άδειες για έρευνες, αλλά επεκτείνονται και σε περιοχές όπως το Αιγαίο και νότια του Καστελόριζου. Περιοχές που όπως όλοι ξέρουμε είναι γκρίζες. Δηλαδή η Ελλάδα δεν ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα καθώς η Τουρκία (με αμερικανικές πλάτες) απειλεί ανοιχτά με πόλεμο.

Δεύτερο: Ο Κλίντον ως Πρόεδρος των ΗΠΑ χειρίστηκε Το Γενάρη του 1996, την ελληνοτουρκική κρίση των Ιμίων. Με βάση εκείνη την αμερικανική διαμεσολάβηση όπου τελικά η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα διαμορφώθηκαν έκτοτε οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μέχρι σήμερα. Στο πλαίσιο αυτών των σχέσεων, η Ελλάδα συνομιλεί όλα αυτά τα χρόνια με την Τουρκία για ζητήματα κυριαρχίας της, καθώς η Αγκυρα προβάλλει αμφισβητήσεις και επί ελληνικών κατοικημένων από Ελληνες νησιών.

…Από τα όσα δημόσια δήλωσε ο Κλίντον  αξίζει να συγκρατήσει κάποιος την πεποίθησή του πως η Ελλάδα έχει πλούσιους πόρους.
 

Αυτό που προφανώς ο Κλίντον και κανένας Κλίντον δεν πρόκειται να πει δημόσια έχει να κάνει με τη διανομή αυτού του ελληνικού πλούτου. Ή, με πιο απλά λόγια,  «70- 30 στην καλύτερη περίπτωση», αλλά πάντα σε βάρος της Ελλάδας.
Όσο , λοιπόν, οι πολιτικές ηγεσίες συμπεριφέρονται ως υποτελείς, τόσο η χώρα αντιμετωπίζεται ως αποικία. Δηλαδή ως λάφυρο και φέουδο του εκάστοτε αφέντη. Είτε αυτός είναι Γερμανός, είτε Αμερικάνος, είτε, ακόμη χειρότερα, το φέουδο είναι ξέφραγο και ανοιχτό για διεκδικήσεις , παζάρια και συγκρούσεις μεταξύ των… ενδιαφερομένων

πηγή

http://filologos10.wordpress.com/