a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016

ΑΓΡΟΤΕΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ .. Νερό: Το μεγάλο σορτάρισμα και η αρπαγή της γεωργικής γης

Μεγαλοεπενδυτές επενδύουν έμμεσα στο νερό αγοράζοντας εκτάσεις που διαθέτουν αποθέματα νερού και είναι αυτάρκεις ως προς την άρδευσή τους. Μεταξύ τους ο διαχειριστής κεφαλαίων Μπέρι και η οικογένεια Μπους.
 
Το τελευταίο καρέ στην ταινία «Το μεγάλο σορτάρισμα» μας πληροφορεί ότι ο δόκτωρ Μάικλ Μπέρι, ο sui generis διαχειριστής κεφαλαίων που πρώτος απ’ όλους εντόπισε τη φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ και προέβλεψε την κρίση του 2008 θησαυρίζοντας, ασχολείται πλέον με ένα και μόνο προϊόν: το νερό!
Η αναφορά αυτή και μόνο έκανε πολλούς σε ολόκληρο τον κόσμο να ψάχνονται προσπαθώντας να κατανοήσουν πώς ακριβώς ο ιδιοφυής δόκτωρ Μπέρι επενδύει στο νερό και ποια νέα ευκαιρία για νέο πλουτισμό έχει διαγνώσει εδώ και οκτώ χρόνια.
Επενδύει σε εταιρείες ύδρευσης και διαχείρισης νερού; Κάνει παιχνίδι με τις μετοχές πολυεθνικών που αγοράζουν ανά τον κόσμο δίκτυα ύδρευσης ή τα κατασκευάζουν σε υπανάπτυκτες περιοχές; Επενδύει σε δικαιώματα νερού;
Την απάντηση έδωσε ο ίδιος σε συνέντευξη που έδωσε τον Δεκέμβριο του 2015 στο «New York Magazine». Η δημοσιογράφος Τζέσικα Πρέσλερ τον ρώτησε: «Επενδύετε στο νερό; Αυτό ακούγεται πολύ δυσοίωνο. Μπορείτε να μου το εξηγήσετε;».
Όπως ο ίδιος είπε, άρχισε να «ακτινογραφεί» τις επενδύσεις στο νερό το 2000 αντιλαμβανόμενος ότι το φρέσκο, καθαρό νερό δεν είναι, πλέον, δεδομένο. Παράλληλα διαπίστωσε ότι η μεταφορά νερού είναι ανεφάρμοστη τόσο για πολιτικούς όσο και για πρακτικούς λόγους. 
Έτσι ο Μπέρι διαπίστωσε ότι η επένδυση στην αγορά δικαιωμάτων νερού από μόνη της δεν έχει λογική γιατί είναι απλώς το δέντρο και ο ιδιοφυής επενδυτής για μια ακόμα φορά είδε το δάσος. «Αυτό που έγινε σαφές σε μένα είναι ότι τα τρόφιμα είναι το μέσο για να επενδύσεις στο νερό. Το να καλλιεργείς τρόφιμα σε περιοχές πλούσιες σε νερό και να τα πουλάς σε περιοχές που δεν έχουν νερό για να αναπτυχθούν καλλιέργειες, είναι το ζητούμενο».

Ο δρ Μπέρι διέγνωσε ότι ο μοναδικός τρόπος για την ασφαλή «μεταφορά» νερού είναι τα ίδια τα προϊόντα! «Ένα μπουκάλι κρασί χρειάζεται 400 μπουκάλια νερό για να παραχθεί! Η ενσωμάτωση του νερού στα τρόφιμα είναι αυτό που θεωρώ ενδιαφέρον».
Έτσι ο Μπέρι δεν επενδύει ευθέως στο νερό με την αντίληψη που έχει ένας συμβατικός επενδυτής. Επενδύει εμμέσως στο νερό αγοράζοντας γη που διαθέτει αποθέματα νερού, που είναι αυτάρκης ως προς την άρδευσή της.
Και ο λόγος που επενδύει σχεδόν αποκλειστικά, πλέον, στο νερό μέσω της αγοράς γης είναι ότι ποντάρει υπέρ της λειψυδρίας, υπέρ της κλιματικής αλλαγής.
Μόνο που δεν είναι ο μοναδικός, ούτε ο πρώτος, που εντόπισε τη νέα κερδοσκοπική ευκαιρία. Γιατί από τους πρώτους επενδυτές σε γη με εν δυνάμει δικαιώματα στον υδροφόρο ορίζοντα είναι η οικογένεια Μπους κατά τη διάρκεια, μάλιστα, της δεύτερης θητείας του Τζορτζ Μπους του νεότερου!
 
Η μεγαλύτερη μπίζνα παγκοσμίως
 
Οι επενδύσεις ανά τον κόσμο σε γεωργική γη που διαθέτει δικό της υδροφόρο ορίζοντα και άρα μπορεί να καταστεί αυτάρκης ως προς την άρδευση είναι μια από τις μεγαλύτερες μπίζνες παγκοσμίως. 
Και δεν είναι τυχαίο ότι οι πολυεθνικές εδώ και σχεδόν μια δεκαετία κάνουν επενδύσεις σε εκτάσεις γης που διαθέτουν πλούσιο υδροφόρο ορίζοντα στη Νότιο Αμερική, την Αφρική και την Ασία.
Άλλωστε, γη χωρίς νερό δεν έχει καμιά αξία αφού το νερό είναι το βασικό συστατικό για την ανάπτυξη καλλιεργειών. Για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι το νερό στη γεωργία, αρκεί να υπολογίσουμε ότι το 70% του συνόλου του γλυκού νερού παγκοσμίως χρησιμοποιείται στη γεωργία.
Οι χώρες στις οποίες έχουν προσανατολίσει τις επενδύσεις τους τα κερδοσκοπικά funds είναι επίσης ευάλωτες ως προς το νομικό πλαίσιο που διέπει τη χρήση του νερού και του υδροφόρου ορίζοντα. Και γίνονται περισσότερο ευάλωτοι οι κάτοικοί της εξαιτίας των διμερών επενδυτικών συμφωνιών που υπογράφονται για την προσέλκυση των επενδυτών. 

Αρπάζουν γη για το νερό

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου για την Αειφόρο Ανάπτυξη (The International Institute for Sustainable Development) με θέμα «Επενδύσεις σε Γη και Δικαιώματα Νερού: Τα νομικά καθεστώτα που διακυβεύονται», η αύξηση των ξένων επενδύσεων στη γεωργική γη κατά την τελευταία δεκαετία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αναζήτηση πρόσβασης σε υδάτινους πόρους. Στο επίκεντρο αυτών των επενδύσεων είναι πλέον η Αφρική, που προβάλλεται ως η ήπειρος που διαθέτει τεράστιες αναξιοποίητες εκτάσεις και υδάτινους πόρους. 
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, στην Αφρική – και όχι μόνο – η πραγματική αξία δεν βρίσκεται στη γη, αλλά στο νερό, και η διαδικασία προβλέπει ότι, όταν ένα κράτος υποδοχής επιτρέπει την εκμετάλλευση γεωργικών εκτάσεων, επιτρέπει σιωπηρά στον επενδυτή να χρησιμοποιήσει όσο νερό είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη των επενδύσεων, ακόμη και όταν δεν προβλέπεται ρητά από τη σύμβαση.
Σύμφωνα με ένα άλλο ινστιτούτο, το Worldwatch Institute, και την έκθεση «Η κατάσταση του Πλανήτη για το 2015» που παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2015, από το 2000 και μέχρι σήμερα περισσότερα από 360 εκατομμύρια στρέμματα γης, μια περιοχή περίπου στο μέγεθος της Ιαπωνίας, έχει αγοραστεί ή μισθωθεί από πολυεθνικές, ενώ σήμερα περισσότερα από 150 εκατομμύρια στρέμματα βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση από τις πολυεθνικές.
Από το σύνολο των στρεμμάτων που έχουν πουληθεί σε πολυεθνικές, το 50% υπολογίζεται από το Worldwatch Institute ότι βρίσκεται στην Αφρική, ιδίως στις πλούσιες σε αποθέματα νερού χώρες όπως είναι το Κονγκό. 
Η Ασία έρχεται δεύτερη, με τις πολυεθνικές να έχουν «αρπάξει» πάνω από 60 εκατομμύρια στρέμματα, κυρίως στην Ινδονησία. 
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην περίπτωση της Παπούα Νέα Γουινέα, όπου οι πολυεθνικές έχουν αγοράσει ή μισθώσει 40 εκατομμύρια στρέμματα γης που αντιστοιχούν στο 8% του συνολικού εδάφους της χώρας!
Η μεγαλύτερη χώρα - επενδυτής είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, μια χώρα που, αν και είναι πλούσια σε γεωργική γη, έχει αποκτήσει περίπου 70 εκατομμύρια στρέμματα σε άλλες χώρες, με funds από τη Μαλαισία να βρίσκονται στη δεύτερη θέση με 35 εκατομμύρια στρέμματα γης.
Η «αρπαγή» της γης επιταχύνεται από τις αυξανόμενες προκλήσεις που παίζουν βασικό ρόλο στην παραγωγή τροφίμων, όπως το νερό, η ποιότητα του εδάφους και το κλίμα, παράγοντες που καθιστούν δυνατή την ανάπτυξη των καλλιεργειών.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Worldwatch Institute, σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου το 20% των υδροφορέων (σ.σ.: οι υπόγειες περιοχές στις οποίες συγκρατείται το νερό) έχει αντληθεί ταχύτερα από ό,τι ανατροφοδοτείται από τις βροχοπτώσεις, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά πολλούς βασικούς τομείς για την παραγωγή τροφίμων.
Η γη, όπως αναφέρει η έκθεση για την «Κατάσταση του Πλανήτη το 2015», υποβαθμίζεται λόγω της διάβρωσης και της υφαλμύρωσης, ενώ η αλλαγή του κλίματος αναμένεται να προκαλέσει μια καθαρή μείωση από 0,2 έως 2% της απόδοσης των καλλιεργειών ανά δεκαετία κατά το υπόλοιπο του αιώνα, σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή.
Το Worldwatch Institute μιλά καθαρά για αρπαγή της γης επισημαίνοντας ότι η μεγάλη έκρηξη ξεκίνησε το 2005 ως απάντηση στην κρίση των τιμών των τροφίμων και την αυξανόμενη ζήτηση για βιοκαύσιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ξηρασίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αργεντινή και την Αυστραλία γιγάντωσαν το ενδιαφέρον των πολυεθνικών για αγορά γης σε άλλες περιοχές με αιχμή την Αφρική.
Οι κίνδυνοι από την αρπαγή της γης είναι ήδη ορατοί. Οι μεγάλης κλίμακας αγορές γης συχνά δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα των μικρών καλλιεργητών ενώ η μεταφορά πόρων από τις φτωχότερες χώρες προς τις πλουσιότερες αυξάνει την ευπάθεια των πρώτων, καθώς εκχωρούν τη δική τους προσβασιμότητα στη γη και στους υδάτινους πόρους σε ξένους επενδυτές και κυβερνήσεις.

Το δίκαιο του επενδυτή

Το Διεθνές Ινστιτούτο για την Αειφόρο Ανάπτυξη στην έκθεσή του με θέμα «Επενδύσεις σε Γη και Δικαιώματα Νερού: Τα νομικά καθεστώτα που διακυβεύονται» θέτει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα για τις χώρες της Αφρικής και τους τοπικούς καλλιεργητές, αυτό του νομικού καθεστώτος που διέπει την κατανομή του νερού, νομικό καθεστώς που άλλαξε εκ βάθρων όταν τα κερδοσκοπικά funds άρχισαν να επενδύσουν στην αγορά γης. 
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές του ISD, υπάρχουν πολλά νομικά καθεστώτα που διέπουν ή καλύτερα εμπλέκονται στο θέμα της κατανομής του νερού όσον αφορά τις επενδύσεις σε γεωργική γη. 
Αν και το εθνικό δίκαιο του κράτους υποδοχής είναι η κύρια πηγή της νομοθεσίας, στη συνέχεια δεσπόζουσα θέση αναλαμβάνει το διεθνές δίκαιο των επενδύσεων έτσι όπως αυτό διατυπώνεται από τις επενδυτικές διακρατικές συνθήκες που έχουν υπογραφεί μεταξύ των κρατών που αποτελούν τη βάση των ξένων επενδυτικών δικαιωμάτων αλλά και από τις ειδικές επενδυτικές συμβάσεις που υπογράφονται μεταξύ των επενδυτών και των κυβερνήσεων. 
Όπως σημειώνει το Διεθνές Ινστιτούτο για την Αειφόρο Ανάπτυξη, αυτές οι διακρατικές συμβάσεις αλλά και οι συμβάσεις μεταξύ κράτους και επενδυτών αλλάζουν ριζικά τους κανόνες του παιχνιδιού, δίνοντας στους ξένους επενδυτές πολύ ισχυρά νομικά δικαιώματα και τη δυνατότητα για την επιβολή των δικαιωμάτων επί της χρήσης του νερού σε περίπτωση αμφισβήτησης από τη διεθνή διαιτησία, διαδικασία που στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων δικαιώνουν τους ξένους επενδυτές έναντι του κράτους με το οποίο έχουν υπογράψει επενδυτική σύμβαση.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η πολυπλοκότητα του νομικού πλαισίου συμπληρώνεται και από άλλες πηγές που παράγουν δεσμευτικό δίκαιο, όπως είναι το διεθνές δίκαιο για τη διαχείριση των υδάτων, ο χάρτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ για την πρόσβαση σε πόσιμο νερό και το περιβαλλοντικό δίκαιο.
Αυτά τα παράλληλα συστήματα δημιουργούν νομικές υποχρεώσεις για τα κράτη υποδοχής των επενδύσεων που θα πρέπει να εξασφαλίζουν στους πολίτες επαρκή πρόσβαση σε νερό, να εξασφαλίζουν τη βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων και να προλαμβάνουν ζητήματα ρύπανσης. 
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι τελείως διαφορετική αφού μόλις οι ξένοι επενδυτές αποκτήσουν νόμιμα δικαιώματα στη χρήση του νερού, αυτά τα δικαιώματα υπερισχύουν διεθνών, εθνικών και εθιμικών νόμων. 
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, επισημαίνουν οι ερευνητές του ISD, το δίκαιο των επενδυτών υπερισχύει των νομίμων δικαιωμάτων των τοπικών κοινοτήτων, ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που η χρήση του νερού δεν προσδιορίζεται ρητώς στις επενδυτικές συμφωνίες. Και αυτό γιατί το νερό θεωρείται de facto απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη των καλλιεργειών, άρα για την απρόσκοπτη ανάπτυξη της επένδυσης.
Το αποτέλεσμα είναι οι τοπικοί καλλιεργητές να υποτάσσονται στα κερδοσκοπικά funds μη μπορώντας πρακτικά να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους αφού δεν έχουν πρόσβαση σε νερό!
20 φορές μεγαλύτερη έκταση από αυτήν της Ιρλανδίας απέκτησαν στις αναπτυσσόμενες χώρες τα τελευταία χρόνια πολυεθνικές από τις χώρες του G8
2,3 δισεκατομμύρια στρέμματα αγοράστηκαν ή μισθώθηκαν σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 16 χρόνια, σύμφωνα με την οργάνωση Oxfam
600 εκατομμύρια στρέμματα αγοράστηκαν ή μισθώθηκαν από επενδυτικές εταιρείες μόνο κατά το 2009, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα
1.200.000 στρέμματα κατέχει η οικογένεια Μπους στην Παραγουάη, πάνω ακριβώς από τον μεγαλύτερο υδροφόρο ορίζοντα του πλανήτη
40 εκατομμύρια στρέμματα γης που αντιστοιχούν στο 8% του συνολικού εδάφους της χώρας έχουν αγοράσει ξένοι επενδυτές στην Παπούα Νέα Γουινέα
70 εκατομμύρια στρέμματα σε αναπτυσσόμενες χώρες έχουν αγοράσει πολυεθνικές από της ΗΠΑ
150 εκατομμύρια στρέμματα βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση από τις πολυεθνικές, σύμφωνα με το Worldwatch Institute
23 δισεκατομμύρια δολάρια υπολογίζονται τα κεφάλαια που έχουν επενδυθεί σε γεωργικές εκτάσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες
 5 δισ. δολάρια σε Καναδά, Μεξικό, Βραζιλία, Αργεντινή, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ είναι οι επενδύσεις της Εκκλησίας σε αγροτικές εκτάσεις
20 δισεκατομμύρια δολάρια εκτιμάται ότι είχαν επενδύσει το 2013 σε γεωργικές εκτάσεις τα funds που διαχειρίζονται συνταξιοδοτικά προγράμματα
2 δισεκατομμύρια δολάρια σε γεωργικές εκτάσεις στη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Αυστραλία και την Ευρώπη έχει επενδύσει το TIAA-CREF, το συνταξιοδοτικό ταμείο των Αμερικανών δασκάλων και καθηγητών
120 χρηματοδοτικά εργαλεία για την αγορά αγροτικής γης δημιουργήθηκαν από τις μεγάλες τράπεζες από το 2009 και μετά
20% των υδροφορέων έχει αντληθεί ταχύτερα από ό,τι ανατροφοδοτείται από τις βροχοπτώσεις, γεγονός που καταπονεί πολλούς βασικούς τομείς για την παραγωγή τροφίμων


Οικογένεια Μπους: Οι «βαρόνοι» του νερού 

Η οικογένεια Μπους, των δυο Αμερικανών προέδρων, έχει αγοράσει 1.600.000 στρέμματα γης στη Νότια Αμερική ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκεται ο μεγαλύτερος υδροφόρος ορίζοντας του κόσμου, ο οποίος εκτείνεται σε τέσσερις χώρες, και συγκεκριμένα την Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Παραγουάη και την Ουρουγουάη. 
Η πρώτη αγορά εκτάσεων γης πάνω στον τεράστιο υδροφόρο ορίζοντα έγινε από τον πατριάρχη της οικογένειας Μπους το 2005 και ήταν περίπου 1.200.000 στρέμματα. Έναν χρόνο μετά, το 2006, η εγγονή του και κόρη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Τζένα Μπους, ενώ βρισκόταν στην Παραγουάη για λογαριασμό της UNICEF προχώρησε στην αγορά ακόμα 400.000 στρεμμάτων γης στην περιοχή Τσάκο, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα της Παραγουάης με τη Βολιβία και τη Βραζιλία και δίπλα σε έκταση 800.000 στρεμμάτων που ανήκει στον παππού της.
Η γη που αγόρασαν, βρίσκεται πάνω σε υδροφόρο ορίζοντα που είναι μεγαλύτερος σε μέγεθος από τον υδροφόρο ορίζοντα του Τέξας και της Καλιφόρνιας.
Ο λόγος που η οικογένεια Μπους εδώ και έντεκα χρόνια επενδύει σε γη που αποδεδειγμένα έχει στα σπλάχνα της μεγάλα αποθέματα νερού είναι ότι αγοράζει γη με δικαιώματα νερού! 
Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες ημέρες μετά την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ, τον Απρίλιο του 2003, οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ κατήγγειλαν ότι στα λεγόμενα τριπλά σύνορα (Παραγουάη - Βραζιλία - Αργεντινή) υπήρχαν πυρήνες τρομοκρατών και έτσι προχώρησαν σε μια ιδιότυπη εισβολή στη χώρα δημιουργώντας στην περιοχή αεροπορική βάση. 
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου τυχαίο το ότι το μεγαλύτερο μέρος της γης που αγόρασε η οικογένεια Μπους πάνω στον υδροφόρο ορίζοντα του Γκουαρανί απέχει λίγα χιλιόμετρα από την αμερικανική βάση.
http://www.topontiki.gr/article/158255/nero-megalo-sortarisma-kai-i-arpagi-tis-georgikis-gis 

Κυριάκος Μητσοτάκης: ο άνθρωπος των Εβραίων

Γνωστό είναι, στους παροικούντες περί την (ελληνική) «Ιερουσαλήμ», πως οι περισσότεροι εκ των κυβερνητών αυτού του τόπου, μόνο Έλληνες δεν είναι.
Είναι, αντίθετα, εβραϊκής προέλευσης, όπως βεβαιώνεται από την αναζήτηση των ιστορικών, ληξιαρχικών κλπ. αρχείων. Πιθανότατα, σε αυτό να οφείλεται ο έντονος ανθελληνισμός, καθώς και ο φιλοεβραϊσμός, που τους διακατέχει.

Σήμερα, θα ασχοληθούμε με την οικογένεια εκείνη, της πολιτικής ζωής του τόπου μας, που περισσότερο από οποιαδήποτε είναι ταυτισμένο με τους Εβραίους και με το Ισραήλ. Είναι η οικογένεια Μητσοτάκη, μία πολιτική «δυναστεία» με πολλούς γόνους στην πολιτική, που προέρχεται από την οικογένεια των Βενιζέλων της Κρήτης: Βενιζέλος, εκ του Μπεν Σελόμ, που στην εβραϊκή σημαίνει Ο γιος της Ειρήνης. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι ανιψιός του «εθνάρχη» Ελευθερίου Βενιζέλου, που ευθύνεται με την Μικρασιατική καταστροφή των Ελλήνων.

Η οικογένεια αυτή έβγαλε πολλά στελέχη της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Έχουμε και λέμε. Ο «εθνάρχης» Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Σοφοκλής Βενιζέλος, ο Νικήτας Βενιζέλος. Ο εξάδερφος του «εθνάρχη», Κυριάκος Μητσοτάκης, βουλευτής του Κοινοβουλίου. Γιος του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: «τυχαία», αυτός που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ, αμέσως μετά την άνοδό του στην θέση του πρωθυπουργού, το 1990! Το χρωστούσε στο Γένος του, βλέπετε… Τα παιδιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη: η Ντόρα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη, που πήρε την θέση του δολοφονηθέντος άνδρα της στην Βουλή το 1989 και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σήμερα υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Ο ανιψιός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κυριάκος Βιρβιδάκης. Τέλος, ο εγγονός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, γιος της Ντόρας Μητσοτάκη-Μπακογιάννη και του Παύλου Μπακογιάννη, σημερινός περιφερειάρχης Κεντρικής Ελλάδας, Κώστας Μπακογιάννης.

Σόι πάει το βασίλειο… Καμία άλλη πολιτική οικογένεια δεν έχει μαζεμένους τόσους πολλούς πολιτικούς ταυτόχρονα! Σήμερα, για παράδειγμα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης -97 ετών- είναι επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, η κόρη του Ντόρα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη είναι βουλευτής του ιδίου κόμματος, όπως και ο γιος του Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ ο εγγονός του Κώστας Μπακογιάννης είναι περιφερειάρχης Κεντρικής Ελλάδας. Αντίθετα από την οικογένεια Καραμανλή ή Παπανδρέου είναι ελάχιστοι σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ελλάδας, μόλις ένας ή δύο. Βέβαια, για να είναι η ανάλυση αυτή ακριβοδίκαιη, και ο έτερος διεκδικητής της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης, είναι γιος παλιού βουλευτή.

Η οικογένεια Μητσοτάκη είναι εβραϊκή και, αν και κατάγεται από την Κρήτη, μας έρχεται από αλλού! Έρχεται από την Μονεμβασιά. Λίγο ιστορία… Ο Κωνσταντίνος (Γεροκωστής) Μητσοτάκης γεννήθηκε στην Μονεμβασιά της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς από γονείς πρόσφυγες της αποτυχημένης Κρητικής εξέγερσης του 1841. Κατά τον ιστορικό ερευνητή Νικόλαο Β. Τωμαδάκη, καταγόταν από τη σημαντικότατη οικογένεια των Ανδρεαδάκηδων από το Χορδάκι του Ακρωτηρίου, οι οποίοι κυνηγημένοι από τους Οθωμανούς, υποχρεώθηκαν να αλλάξουν το επώνυμό τους. Ένας κλάδος της οικογένειας αυτής πήρε το όνομα Μητσοτάκη. Ο αδελφός του Νικόλαος τον έλεγε «ορφανό» γιατί γεννήθηκε αφού πέθανε ο πατέρας του, του οποίου πήρε και το όνομα.
Ο αδελφός Νικόλαος, είναι ο Μωρίς (εβραϊκό όνομα), που υπογράφει το προικοσύμφωνο του 1864 μαζί με τον φοιτητή Κωστή! Για ποιο λόγο όμως άλλαξαν το επίθετο τους από Ανδρεαδάκης σε Μητσοτάκης, αφού ήταν ήδη στην ελεύθερη Λακωνία-Μάνη; Τι θα τους έκαναν οι Οθωμανοί (που δεν υπήρχαν) στην Μονεμβασιά; Και γιατί τα «μητσοτακέικα σπίτια» στην Μονεμβασιά είναι μαζί με τα «εβραϊκά σπίτια» (έτσι αποκαλούν και τα μεν, και τα δε οι ντόπιοι); Τυχαίο; Για τον Μωρίς-Νικόλαο δεν γνωρίζουμε ακριβώς, αν γεννήθηκε στην Κρήτη ή στην Μονεμβασιά. Πάντως, το Μωρίς είναι υποκατάστατο του Μωυσής για τους Εβραίους... Π.χ. Μωρίς Γκανής, Μωρίς Μπέζα, Μωρίς Χατζής, Μωρίς Κοφφινάς, Μωρίς Μοντιάνο, Μωρίς Χιρς (Εβραίος τραπεζίτης στην Αυστρία), ακόμα και Μωρίς-Μωυσής Μοχαμέντ (ένας Εβραίος βουλευτής στο Ιράν το 2000 και το 2004), αλλά και Μωρίς Μοσέ (Μωυσής Μωυσής)!

Κατά συνέπεια, το όνομα Μωρίς Μητσοτάκης που βρίσκουμε το 1864, υποδηλώνει την εβραϊκή καταγωγή της οικογένειας, που δεν ήρθε από την Κρήτη καταδιωκόμενη. Και ο «Κωνσταντίνος», με την βοήθεια της συναγωγής, αναβαπτισμένος και μετονομασμένος, έκανε καριέρα Έλληνα «πατριώτη» στην Κρήτη… Έτσι φυτεύονται οι βλαστοί της Συναγωγής! Οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ τέτοια ονόματα, Μωρίς κλπ. Έτσι, δεν είναι κύριε Μητσοτάκη;
Μία άλλη σύμπτωση (;). Και η Μαρίκα Μητσοτάκη, μητέρα της Ντόρας και του Κυριάκου, σύζυγος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ήταν… από την Μονεμβασιά! Λέτε να ήταν και από τα «εβραϊκά σπίτια» της Μονεμβασιάς, που ήταν μαζί με τα «μητσοτακέικα σπίτια»; Καθόλου απίθανο. Το πατρώνυμο της Μαρίκας Μητσοτάκη ήταν Γιαννούκου. Ο πατέρας της, Αγαμέμνονας Γιαννούκος, ήταν πάμπλουτος έμπορος δερμάτων, ενώ η μητέρα της κόρη Πειραιώτη βιομηχάνου.

Τώρα λοιπόν, ο υιός Μητσοτάκης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι υποψήφιος για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Έχοντας πρόγραμμα (δεν το κρύβει) ακραίας λιτότητας, που δεν αφορά βέβαια τον εαυτό του, και ψήφισης νέων μνημονίων κλπ. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, που τον στηρίζει με νύχια και με δόντια ο πιο μνημονιακός Έλληνας πολιτικός, ο Άδωνις Γεωργιάδης. Κάποτε ο πατέρας του Κυριάκου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υποσχέθηκε στους Εβραίους: «Κάνετέ με πρωθυπουργό και εγώ θα αναγνωρίσω το κράτος του Ισραήλ»! Έτσι και έγινε… Τώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είπε στους Εβραίους: «Κάνετέ με πρόεδρο της Ν.Δ. και θα σας δώσω την Ελλάδα στο πιάτο»! Οικογένεια Μητσοτάκη, μια ζωή στην υπηρεσία των Εβραίων και του Ισραήλ…

Γράφει ο Κάποιος που γνωρίζει

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

ΕΡΜΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΘΩΘ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ, ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΑΩΝ. ΚΟΙΝΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ

Ν : Ίσως επιτέλους καταλάβουμε γιατί ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΜΗ. Βέβαια υπάρχουν και οι ... λάτρεις των ερμητικών.., αλλά καλά θα κάνουν να ερευνήσουν και να συναιστανθούν ποιά είναι η Ελληνότροπη σκέψη πρώτα, και ΟΧΙ Η ΣΥΜΜΙΚΤΗ ΜΕ ΠΡΟΣΜΙΞΕΙΣ ΞΕΝΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΔΟΞΑΣΙΩΝ, τις οποίες ακολουθούν πολλές σέχτες και στοές ... 



Είναι γεγονός ότι αν κάποιος θελήσει να μπει στο λαβύρινθο της ελληνικής μυθολογίας και εκείνης της γενέθλιας γης των μελών του Συνδέσμου μας, της Αιγύπτου και να περπατήσει στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της, θα διαπιστώσει πως η σχέση των Ελλήνων με τους Αιγυπτίους χάνεται στα βάθη των χιλιετιών μέχρις εκείνων της προϊστορίας. Ιδιαίτερα αν επιμερίσει τη μελέτη στις θεολογικές και κοσμολογικές δοξασίες τους θα ανακαλύψει πάμπολλα κοινά στοιχεία.




Κεφαλή του Άμμωνα Δία -Χαλκιδική

Ασφαλώς θα σας έτυχε να διαβάσετε ή να ακούσετε πολλά γι' αυτή τη σχέση. Γι' αυτό δεν θα σας κουράσω με επαναλήψεις. Ενδεικτικά μόνον θα αναφερθώ στο χώρο της θεολογίας, υπενθυμίζοντάς σας ότι από τους αρχαϊκούς χρόνους ο Αμμων ήταν ήδη γνωστός στην Ελλάδα ως Αμμων Ζευς και διέθετε δικούς του ναούς, όπως αυτοί που ανακαλύφθηκαν στον Ωρωπό και στο Γύθειο. Αλλά και ή Ίσιδα, της οποίας αρχαίος ναός αποκαλύφθηκε πρόσφατα στην περιοχή της Νέας Μάκρης.



Ιερό των Αιγυπτίων θεών ,δεξιά η Ίσιδα -Δήμητρα  -Μαραθώνας


 Και δεν είναι μόνον αυτά, δεδομένου ότι στα κυριότερα ελληνικά μουσεία μπορεί κανείς να δει αγάλματα αιγυπτιακών θεοτήτων, πράγμα που αποτελεί ένδειξη κοινών θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Ιδιαίτερα κατά την εποχή των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο, στην οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια, η σχέση αυτή των δύο λαών οδήγησε στην προσπάθεια ταύτισης θεοτήτων του αιγυπτιακού πανθέου με θεότητες των Ελλήνων. Κι αυτή είναι γνωστή ως "θρησκευτικός συγκρητισμός".

Θα αναφερθώ σε μια μορφή του αιγυπτιακού πανθέου, από τις λιγότερο γνωστές στον πολύ κόσμο, αλλά πασίγνωστη στους εσωτεριστές και τους ιστορικούς, τον Θωθ ή Τεούχ και τον Ολύμπιο Ερμή του ελληνικού Δωδεκαθέου. Κι αυτό γιατί από τις δύο αυτές θεότητες προέκυψε μια μορφή που δεν ήταν ούτε ο Θωθ ούτε ο Ολύμπιος Ερμής. Ήταν ένας συγκερασμός των δύο. Και σ' αυτή τη νέα μορφή δόθηκε το όνομα Ερμής ο Τρισμέγιστος.



Φαραωνικό κόσμημα που βρέθηκε στην Αίγυπτο θεωρείται ότι κατασκευάστηκε  το 3000 π.Χ και είναι από Μετεωρίτη



Υποστηρίζεται μάλιστα από πολλούς ερευνητές ότι ονομάσθηκε Τρισμέγιστος διότι κατείχε τα τρία μέρη της κοσμικής σοφίας. Δηλαδή της αστρολογίας, που θεωρείται ότι αναφέρεται στη σελήνη. Της Αλχημείας, που αποδίδεται στον ήλιο. Και της Θεουργίας, που πίστευαν, όπως θα πούμε πιο κάτω, ότι σχετίζεται με τους αστέρες. Αυτή η ταύτιση των δύο θεοτήτων σε μια μορφή, ανέδειξε μάλιστα ένα κυρίαρχο θρησκευτικό φιλοσοφικό και πρακτικό ρεύμα, πού ο απόηχός του φτάνει μέχρι τη σύγχρονη εποχή.




Ο Ερμής Τρισμέγιστος με τρεις κεφαλές σε ανάγλυφο από την αρχαιότητα /

Πρέπει, ξεκινώντας την αναφορά μας στις δύο αυτές θεότητες να τονίσουμε ότι στις αρχέγονες περιόδους του αιγυπτιακού πολιτισμού θεωρούσαν τον Θωθ θεό της Σελήνης και από το σεληνιακό συσχετισμό του δέχονταν ότι αντλεί την πολυμορφία του, καθώς εκφράζεται με πολλά και διαφορετικά πρόσωπα. Στην πραγματικότητα, όσα αναφέρονται σ' αυτόν έχουν τις ρίζες τους στο ότι οι φάσεις της Σελήνης ήσαν τόσο σημαντικές για τους ρυθμούς της αιγυπτιακής ζωής, ώστε ο Θωθ να θεωρηθεί αρχή της κοσμικής τάξης.



Ο Θώθ  ως Πίθηκος Μπαμπουίνος αιγυπτιακό άγαλμα  -Μουσείο του Λούβρου

Τον θεωρούσαν κύριο της Γνώσης όλων των Επιστημών και προσωποποίηση της κατανόησης και της λογικής. Και πίστευαν ότι εκείνος ήταν που οδηγούσε το νεκρό στο βασίλειο των θεών για να ακολουθήσει η κρίση της ψυχής του.
Ο Θωθ, εμφανίζεται επίσης σε άλλους μύθους σαν βασιλιάς και αρχιερέας της μυθικής Ατλαντίδος και ιδρυτής της πρώτης αποικίας της χαμένης ηπείρου στην Αίγυπτο. την οποία κυβέρνησε επί αιώνες, υπερβαίνοντας σε χρόνο τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων.




Θωθ αριστερά και Σεσχάτ δεξιά - Ο Θωθ θεωρήθηκε  γραφέας των θεών, όπου κρατούσε μια μεγάλη βιβλιοθήκη με παπύρους, στην οποία  τον  βοηθούσε μία από τις συζύγους του, η Seshat (η θεά της γραφής)  Επίσης συνδέθηκε με τους Αιγυπτίους με την ομιλία, τη λογοτεχνία, τις τέχνες, τη μάθηση. Ο ίδιος, επίσης, ήταν ένας καταμετρητής και εγγραφής του χρόνου.Πολλοί αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι Seshat εφηύρε τη γραφή, ενώ Θωθ την δίδαξε  στην ανθρωπότητα. Ήταν γνωστή ως «κυρία της Βουλής των Βιβλίων», υποδεικνύοντας ότι πήρε επίσης τη φροντίδα της βιβλιοθήκης του Θωθ με τα  ξόρκια και τα ειλητάρια.Άλλοτε λοιπόν ο Θωθ εμφανίζεται σαν θεότητα των Αιγυπτίων και άλλοτε αμφισβητείται η ύπαρξή του και υποστηρίζεται, ότι όσα αποδίδονται σ' αυτόν, αποτελούσαν διδαχές του ιερατείου.


Από αριστερά Ερμής ,Διόνυσος, Δήμητρα ,Άρης από μετόπη του Παρθενώνα -Κλεμμένο και βρίσκεται τώρα στο Βρετ Μουσείο



Ο ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΕΡΜΗΣ


Ο Κικέρων, ένας από τους μεγαλύτερους Λατίνους ρήτορες και συγγραφείς, υποστήριξε ότι ο Ολύμπιος Ερμής είναι εκείνος που δίδαξε στους Αιγυπτίους τους νόμους και το αλφάβητό τους και αναφέρει επί λέξει "είναι εκείνος που οι Αιγύπτιοι αποκαλούν Θωθ". Την άποψη αυτή δέχεται και ο Έλληνας γραμματικός από τη Μακεδονία Ιωάννης Στοβαίος, που έγραψε την ανθολογία της ελληνικής γραμματείας τον 5ο αιώνα μ. Χ.




Η καταγωγή του Ολύμπιου Ερμή, από την άλλη μεριά, είναι πολύ μακρινή και συνδέεται με την προϊστορική Ελλάδα, καθώς υπάρχουν στοιχεία που μαρτυρούν ότι η πίστη στην ύπαρξή του ήταν διαδεδομένη στην προμινωική Κρήτη και σε άλλες περιοχές της αρχαίας Ελλάδας. Ορισμένοι μάλιστα τον συνδέουν με τα Καβείρια μυστήρια, τα πιο αρχέγονα μυστήρια της ελληνικής επικράτειας. Θα σας θυμίζω ακόμη ότι θεωρείται ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους, καθώς πιστευόταν ότι εισήγαγε τα γράμματα και τις επιστήμες στην ανθρωπότητα. Μάλιστα η λέξη ερμηνεία προέρχεται από το όνομά του και αρχικά σήμαινε την σε βάθος γνώση.

Οι ιδιότητες όμως που κυρίαρχα του απέδιδαν ήσαν εκείνη του αγγελιοφόρου των θεών και του προστάτη του εμπορίου, καθώς πίστευαν ότι αυτός γνώρισε στην ανθρωπότητα τα μέτρα και τα σταθμά. Κι ακόμη πρέσβευαν ότι αυτός οδηγούσε τις ψυχές των νεκρών στον ’δη, όπως και ο Θωθ.




Αμφίπολη Λόφος «Καστά» Ο ψυχοπομπός Ερμής

Μεγάλο μέρος των ερευνητών τοποθετεί την εμφάνισή του στο ελληνικό πάνθεο στην ένατη προ Χριστού χιλιετία. Υπάρχουν όμως και ορισμένοι μελετητές, που δέχονται παρουσία του γύρω στο 25.000 π.Χ. και διατείνονται ότι διετέλεσε αντιβασιλέας του Κρόνου στην Αίγυπτο και δάσκαλος του Οσίριδος και της Ισιδος. Πίστευαν εξ άλλου ότι χρησιμοποιούσε για τις δραστηριότητες του τη σκοτεινή νύχτα γι' αυτό και εμφανίζεται επίσης ως σεληνιακός θεός.


Ο Θωθ κρατώντας την έννοια της γραφής συνοδεύει μορφή πιθανά βασιλική ως ψυχοπομπός  δεξιά κάτω με σκούρο ιερογλυφικό το πτηνό Ίβις που αναφέρεται και στον θεό Θώθ που έχει και κεφαλή Ίβιδος



Ο Ερμής συνοδεύει μια νεκρή γυναίκα στον κάτω Κόσμο αριστερά του ο βαρκάρης Χάροντας ,παντού υπάρχουν ψυχές  που πετούν στην σκηνή του δρώμενου  (αττική λήκυθος 450 π.Χ.)

Σημειώστε ότι ο Κικέρων, ένας από τους μεγαλύτερους Λατίνους ρήτορες και συγγραφείς, υποστήριξε ότι ο Ολύμπιος Ερμής είναι εκείνος που δίδαξε στους Αιγυπτίους τους νόμους και το αλφάβητό τους και αναφέρει επί λέξει "είναι εκείνος που οι Αιγύπτιοι αποκαλούν Θωθ". Την άποψη αυτή δέχεται και ο Έλληνας γραμματικός από τη Μακεδονία Ιωάννης Στοβαίος, που έγραψε την ανθολογία της ελληνικής γραμματείας τον 5ο αιώνα μ. Χ.

Ιστορικοί, αρχαιολόγοι, θρησκευτικοί ηγέτες και γενικά άνθρωποι της διανοήσεως έχουν δημοσιεύσει πληθώρα πραγματειών και μας κληροδότησαν αμύθητο πλούτο στοιχείων γι' αυτές τις δύο μορφές. Μάλιστα στη ρωσική ακαδημία γίνεται δεκτό ότι:
"Ο Ερμής είναι ένα συμβολικό όνομα που αντιπροσωπεύει συγχρόνως έναν θεό και έναν άνθρωπο. Ως άνθρωπος είναι ένας μεγάλος μύστης, θεματοφύλακας απόκρυφων παραδόσεων, που οι Έλληνες μαθητές των Αιγυπτίων, τον ονόμαζαν Τρισμέγιστο".



ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΤΟΛΕΜΑΙΩΝ


Ας έρθουμε τώρα στην άκρως ενδιαφέρουσα περίοδο των ελληνιστικών χρόνων και ειδικότερα εκείνη της βασιλείας του Πτολεμαίου του Σωτήρα (305-283 π.Χ) στην Αίγυπτο. Αυτή την περίοδο ξεκινά μια προσπάθεια να ενοποιηθεί η αιγυπτιακή θρησκεία με τη θρησκεία των Ελλήνων κυβερνητών.
 Η πολιτική του Πτολεμαίου αποσκοπούσε στο να βρεθούν θεότητες που θα ενέπνεαν το σεβασμό και στις δύο εθνότητες. Σας είναι γνωστή η ιστορία με τον Σέραπη. Τότε οι δύο θεότητες, ο Θωθ και ο Ερμής ταυτίζονται από τους Έλληνες και τους Αιγυπτίους σε μια μορφή, τον Ερμή τον Τρισμέγιστο.
Δημιουργείται έτσι ένας σαγηνευτικός μύθος που εμφανίζει τον Ερμή τον Τρισμέγιστο αρχικά σαν Ατλάντειο βασιλέα και αρχιερέα, μέγα μύστη και τέλος σαν θεό. Οι χρονολογικές αναφορές του Αιγύπτιου αρχιερέα και ιστορικού του 3ου π. Χ. αιώνα Μανέθωνα, που έγραψε την ιστορία της Αιγύπτου στα ελληνικά, τοποθετούν τον Ερμή τον Τρισμέγιστο στην εποχή των θεών. Δηλαδή κατά την Ανώτερη Παλαιολιθική Εποχή, κατά την οποία, έχουμε και τις πρώτες ουσιαστικές ενδείξεις για την ύπαρξη κοινής κατά περιοχές πίστης, που επικεντρώνεται στο υπερφυσικό και στην μαγεία.



Ερμής και Θωθ

Το αιγυπτιακό ιερατείο απέδιδε σ' αυτόν πολλές από τις ιερές γραφές, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται η Βίβλος των Αναπνοών, ένα τμήμα της Βίβλου των Νεκρών, ο Σμαράγδινος Πίνακας και το Κυμβάλιο, που πρωτοεμφανίσθηκε σε έντυπη μορφή το 1907. Μια πραγματεία, που στο μεγαλύτερο μέρος της είναι αποδεκτή και από τη σύγχρονη επιστήμη.

Υπήρξε λοιπόν και στους δύο λαούς η μορφή του Θωθ - Ερμού ως σύμβολο της θείας διάνοιας, " ζων λόγος" και "ενσαρκωμένη σκέψη ". Κι αυτό έφτασε μέχρι τις μέρες μας, δεδομένου ότι στην Εσωτερική Παράδοση ο Ερμής συμβολίζει το Λόγο, ως σχέση που υπάρχει στο σύνολο όλων των δυνάμεων στο Σύμπαν. Αλλά οι προσεγγίσεις του έργου του Ερμού του Τρισμέγιστου από τους εσωτεριστές δεν είναι του παρόντος. Αυτό, έστω κι αν γινόταν επιγραμματικά, θα απαιτούσε ολόκληρη σειρά ημερίδων.



Δεξιά ο θεός Θωθ Στην τέχνη, ο Θωθ  συνήθως απεικονίζεται με το κεφάλι του πουλιού  ἶβις , και την καμπύλη του ράμφος προς τα κάτω  της ίβιδος  το  οποίο μοιάζει με την ημισέληνο

Σ' αυτούς τους χρόνους, λοιπόν, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, πολύ προ του φαραώ Αχενατόν, συλλαμβάνει την ιδέα της ύπαρξης ενός Νου - Θεού, δημιουργού και κυβερνήτη του Σύμπαντος. Στα έργα του εμφανίζεται να έχει ένα νοερό διάλογο με το Δημιουργό, ο οποίος, κατά το μύθο, του αποκάλυψε τη φύση της δημιουργίας στη μεγαλειώδη έκτασή της.

Ειδικότερα, σε κείμενο του Ερμού του Τρισμεγίστου που είναι γνωστό ως Σμαράγδινος Πίνακας, αναφέρεται επί λέξει:
" Και αφού μου είπε αυτά (εννοεί τον Δημιουργό) αναμείχθηκε με τις δυνάμεις. Και εγώ, αφού ευχαρίστησα και ευλόγησα τον Πατέρα των όλων, πήρα την άδεια να φύγω, αφού ενδυναμώθηκα και διδάχτηκα την φύση του Παντός και το υπέροχο όραμα".

Γίνεται μάλιστα δεκτό από ορισμένους ότι η σοφία και οι διδαχές του εξάπλωσαν τη φήμη του και πέρα από την αφρικανική ήπειρο και σύμφωνα με κάποιες καταγραφές και στη Νότια και Κεντρική Αμερική. Εδώ είναι σαφές ότι επιχειρείται συσχετισμός των Ίνκας και των Μάγιας, ως αποδεκτών των ερμητικών παραδοχών. Και ο μύθος συμπληρώνεται με την αναφορά ότι όταν έφτασε το τέλος της γήινης παρουσίας του, ανήγειρε τη Μεγάλη Πυραμίδα, το ταφικό μνημείο του Χέοπος, το μόνο σωζόμενο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, πάνω από την είσοδο των Μεγάλων Αιθουσών του Αμενέτ, που οι Έλληνες ονόμασαν Αμένθη.

Προστίθεται ότι τοποθέτησε στη Μεγάλη Πυραμίδα τα αρχεία του. Όρισε ως φύλακες των μυστικών εξελιγμένα άτομα της φυλής του και οι απόγονοι τους έγιναν ιερείς της πυραμίδας ενώ ο ίδιος θεοποιήθηκε από τους επιγενόμενους.



Αίγυπτος, Ο Θωθ σε σκάλισμα

Θα κάνουμε τώρα μια ενδιαφέρουσα παρένθεση.
Με το όνομα Αμενέτ οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν ένα μυστικό χώρο κατοικίας των νεκρών, απρόσιτο στον κόσμο των ζωντανών, που πίστευαν πως υπήρχε άλλοτε κάτω από τη γη, όπως στην περίπτωση της νεκρόπολης της Γκίζας και άλλοτε στους ουρανούς.
Αξίζει να θυμίσουμε ότι στην Μεγάλη Πυραμίδα δεν βρέθηκε η σαρκοφάγος του Χέοπα και στις μέρες μας ερευνάται ένας χώρος μέσα σ' αυτήν, στον οποίο πιθανολογείται ότι φυλάσσονται τα αρχεία της ανθρώπινης ιστορίας εποχών ακόμη και προ της Ατλαντίδος.
Σημειώστε ότι πολλές από τις καταγραφές ελέγχονται για την ακρίβειά τους, δεδομένου ότι υπάρχει χρονολογική σύγχυση και κάποτε αίρονται από τις σύγχρονες επιστημονικές διαπιστώσεις. Οπωσδήποτε όμως είναι ενδεικτικές της προσπάθειας για ιστορική τεκμηρίωση του μύθου.
Ας επιστρέψουμε τώρα στον Ερμή τον Τρισμέγιστο.



Ο Θωθ σε μορφή μπαμπουίνου  σε ένα Αιγυπτιακό αγαλματίδιο.

Κατά τις αναφορές του Στοβαίου και όχι μόνον, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος είχε γράψει 42 βιβλία, εκ των οποίων τα 6 αφορούν τις ιατρικές του γνώσεις ενώ τα υπόλοιπα 36 είναι φιλοσοφικού και κοσμολογικού περιεχομένου. Τα βιβλία αυτά, πάντα κατά τους ισχυρισμούς του Στοβαίου, ήσαν γραμμένα στην ιερογλυφική γραφή και κρυμμένα στους αιγυπτιακούς ναούς και στις πυραμίδες.

Τα κυριότερα από τα έργα αυτά είναι ο Σμαράγδινος Πίνακας, που σύμφωνα με άλλες καταγραφές, βρέθηκε στον τάφο του Ερμού του Τρισμέγιστου και το άλλο είναι οι 7 Νόμοι που καθορίζουν τα πάντα: Τον Κόσμο, τους Ανθρώπους, τη Φύση. Το έργο αυτό έγινε γνωστό, όπως σας είπα, πρόσφατα ως Κυμβαλίων ή Κυμβάλιο.

Αυτές οι διδασκαλίες ήσαν άγνωστες στους πολλούς για αιώνες. Υπήρχαν όμως μύστες που διατήρησαν μεγάλο μέρος της διδασκαλίας του Ερμού, τη διαφύλαξαν και τη μετέφεραν από γενιά σε γενιά. Σημαντικό μέρος των έργων αναφέρεται στη Δημιουργία, στην ενότητα των πάντων.
Τα κείμενα αυτά, σύμφωνα με κάποιες αναφορές, βρέθηκαν από τον αρχιερέα των ναών της Αθηνάς και του Ποσειδώνα στην αρχαία Αθήνα, τον Βούτη, γιο του βασιλιά της Αττικής Πανδίονα. Αυτός, κατά το μύθο, ακολούθησε τον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα στην Αίγυπτο και τα μετέφρασε από την ιερογλυφική γραφή. Σύμφωνα όμως με άλλες πληροφορίες βρέθηκαν από τον νεοπυθαγόρειο φιλόσοφο του 1ου π. Χ. αιώνα, τον Απολλώνιο τον Τυανέα και άλλοι αποδίδουν την εύρεσή τους στον Αλέξανδρο.

Έτσι, από το όνομά του, προέκυψε ο Ερμητισμός, ως πρακτική αλλά και ως διανοητικό κίνημα κοινωνικών τάξεων της κατεχόμενης από τους Ρωμαίους Αιγύπτου, το οποίο διαδόθηκε ευρύτατα στην Ανατολή κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες.

Κατά την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή οι διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου εξελληνίστηκαν λόγω της επιρροής των στωικών και των νεοπλατωνικών και απέκτησαν έναν λιγότερο πρακτικό και πιο φιλοσοφικό χαρακτήρα, επικεντρωμένο στο μυστικισμό και την αλχημεία, ως οδό για τη θεουργία. Δηλαδή "την ενσυνείδητη συμμετοχή του ανθρώπου στο Θείο Έργο".

Οι Έλληνες που είχαν σπουδάσει στην Αίγυπτο, ήσαν γνώστες των γραπτών του Ερμή του Τρισμέγιστου, ιδιαίτερα εκείνων που αφορούν στα μυστήρια και στη θεουργία, αλλά δε μιλούσαν ανοικτά για αυτά, τηρώντας όρκους μυστικότητας.
Έχει μάλιστα διατυπωθεί η άποψη ότι ο Ερμής, ως Ατλάντειος βασιλιάς, γνώριζε καλά τα καταστροφικά αποτελέσματα που είχε για την τότε ανθρωπότητα η ανεξέλεγκτη διασπορά των μυστηρίων. Μια διασπορά που σύμφωνα με κάποιους συγγραφείς, οδήγησε στην καταστροφή της Ατλαντίδος και έδωσε εντολή στους μαθητές του να τηρούν απόλυτη σιγή για τα μυστικά της φύσης και τα "Θεϊκά μυστήρια ".
Θα σας θυμίσω τώρα ότι από τους προϊστορικούς χρόνους η γνώση είχε έντονο χρώμα αποκρυφισμού, καθώς ήταν κτήμα λίγων μυημένων. Αυτό είναι εμφανές και στην αρχέγονη παραδοχή για την τοποθέτηση και φρούρηση των αρχείων του Ερμή στην Μεγάλη Πυραμίδα.

Ο Μανέθων, σημειώστε, υποστηρίζει ότι τα βιβλία του Ερμή του Τρισμέγιστου αντέγραψε ο
Μωυσής, ο οποίος σύμφωνα με την Βίβλο, μεγάλωσε μέσα στην βασιλική οικογένεια της Αιγύπτου, ήταν αρχιερέας του Όσιρη και μυημένος στα αρχαία αιγυπτιακά μυστήρια. Ορισμένοι σύγχρονοι ερευνητές μάλιστα ισχυρίζονται ότι ο Μωυσής έζησε την εποχή που Φαραώ ήταν ο Αχενατόν, ο οποίος είχε επιβάλει τον μονοθεϊσμό στην Αίγυπτο γύρω στο 1300 πΧ.

Αντιγραφή των ερμητικών κειμένων αποδίδεται και σε άλλες μεγάλες θρησκευτικές μορφές, όπως από τον Ζαρατούστρα των Περσών, ιδρυτή του Ζωροαστρισμού, τον Λάο Τσε των Κινέζων, ιδρυτή του Ταοϊσμού, τον Ορφέα των Ελλήνων και άλλους. Και για το λόγο αυτό διαπιστώνουμε κοινά στοιχεία στις θρησκευτικές παραδοχές πολλών λαών.

Τα ερμητικά κείμενα, στα χρόνια του ιδρυτή της δυναστείας των Πτολεμαίων, είχαν συγκεντρωθεί στη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας. Αλλά ένα μεγάλο μέρος τους καταστράφηκε κυρίως κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κατοχής.
Το τελειωτικό χτύπημα σ΄ αυτό το Ναό της Γνώσης επήλθε επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου, το 391 μ. Χ. όταν η βιβλιοθήκη καταστράφηκε κατ' εντολήν του τότε αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεόφιλου.
Υπήρξαν όμως φωτισμένες προσωπικότητες του χριστιανικού και αργότερα του αραβικού κόσμου που κατάφεραν να διασώσουν ένα σημαντικό μέρος από τον πλούτο της βιβλιοθήκης του Πτολεμαίου. Και ανάμεσα σ' αυτά και ορισμένα ερμητικά κείμενα, όπως ο Σμαράγδινος Πίνακας και το Κυμβάλιο.

Έτσι, ο αποκρυφισμός, κύριο χαρακτηριστικό των έργων του Ερμού του Τρισμεγίστου, μεταφέρθηκε από τους Αραβες, μαζί με τους θησαυρούς της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, στη Δύση και εμφανίζεται εντονότερος κατά το Μεσαίωνα.
Τότε, όμως, καθώς γνωρίζετε, ο θρησκευτικός φανατισμός και ο σκοταδισμός θεωρούσε ως αποκυήματα του διαβόλου πολλά μεταρρυθμιστικά κινήματα. Χαρακτηριστικά αναφέρω εκείνο του Ιταλού φιλόσοφου Τζιορντάνο Μπρούνο, αλλά και το Ροδοσταυρικό του 17ου αιώνα, τα οποία υπήρξαν πρόδρομοι του Διαφωτισμού. Οι εκφραστές αυτού του σκοταδισμού απέδιδαν κάθε επιστημονική ανακάλυψη, σε σατανικές δυνάμεις γι' αυτό οι πρωτεργάτες της ερευνούσαν κρυπτόμενοι, δεδομένου ότι όσοι αποκαλύπτονταν, χαρακτηρίζονταν μάγοι και τους έκαιγαν στις πυρές της Ιεράς Εξέτασης, όπως έγινε με τον Τζιορντάνο Μπρούνο.


http://ieraellas-kinimaethnikon.blogspot.gr/2016/02/blog-post_10.html 

ΣΠΑΝΙΕΣ ΓΑΙΕΣ: ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ

Γράφει η Άννα Μπαλλή      
         
«Οι σπάνιες γαίες άνετα μπορούν να χαρακτηριστούν το νέο πετρέλαιο του 21ου αιώνα, και μαζί με τους υδρίτες μεθανίου, με ορόσημο το 2020 και μετά, θα αποτελέσουν δύο από τους βασικότερους παράγοντες σύγκρουσης των παγκόσμιων γεωπολιτικών δρώντων».
Από έκθεση του US Senate Select Committee on Intelligence προς την αμερικανική κυβέρνηση με θέμα Παγκόσμιες απειλές, και τίτλο Statement for the Record Worldwide Threat Assessment of the US Intelligence Community, 12 Μαρτίου 2013.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος στη χώρα μας για τα πλούσια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, η ύπαρξη των οποίων επιβεβαιώθηκε στις ελληνικές θάλασσες. Ελάχιστα όμως λέγονται για το έντονο ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από την ΕΕ, αλλά και από την Κίνα, όσον αφορά τις σπάνιες γαίες της Ελλάδας.
Κι όμως, αυτά τα ορυκτά με το περίεργο όνομα θα αποτελέσουν αιτίες πολέμων που θα ξεπερνούν τα σύνορα ακόμα και του πλανήτη μας, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον. Ήδη μία αντιπαράθεση εξαιτίας τους, που λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις, διεξάγεται τα τελευταία χρόνια στα παρασκήνια της διεθνούς σκηνής χωρίς κανείς να μιλάει πολύ για αυτήν δημόσια. Οι λόγοι της αντιπαράθεσης δεν είναι άλλοι από την εξασφάλιση πρόσβασης στις αποκαλούμενες σπάνιες γαίες, μια ομάδα δεκαεπτά μετάλλων με μοναδικές ιδιότητες, που η χρησιμοποίησή τους είναι αναγκαία στην καινοτόμο βιομηχανία της υψηλής τεχνολογίας.(1) Κινητά τηλέφωνα, οθόνες υγρών κρυστάλλων, iPhone, ηλεκτρονικά βιβλία, λέιζερ, μικροσκοπικοί μαγνήτες, όλα περιέχουν σπάνιες γαίες, όπως και οι νέες «πράσινες» βιομηχανίες: οι μπαταρίες των υβριδικών αυτοκινήτων, τα φωτοβολταϊκά, οι λαμπτήρες χαμηλής κατανάλωσης ή οι τουρμπίνες των ανεμογεννητριών, καταλύτες νέας γενιάς και πλήθος άλλων προϊόντων. Όμως, οι σπάνιες γαίες είναι αναγκαίες, επίσης, στην αμυντική βιομηχανία, που τις χρησιμοποιεί σε κρίσιμα οπλικά συστήματα, όπως τηλεκατευθυνόμενα πυρομαχικά, ραντάρ πυραύλους τύπου Κρουζ, και σε υψηλής τεχνολογίας θωρακίσεις, καθιστώντας τες γεωστρατηγικά ορυκτά.
https://seisaxthia.files.wordpress.com/2016/02/b2419-cf87cf81ceaecf83ceb5ceb9cf822bcf84cf89cebd2bcf83cf80ceb1cebdceafcf89cebd2bceb3ceb1ceb9cf8ecebd.jpg?w=500
Το πετρέλαιο της Κίνας
Το «οικονομικό θαύμα» της Κίνας στηρίχθηκε στα συγκεκριμένα αυτά ορυκτά, για τα οποία το 1992 ο τότε ηγέτης της Κίνας Ντενγκ Χσιάο Πινγκ, διαβλέποντας τη σημασία και το ρόλο τους στο μέλλον, έλεγε: «Υπάρχει πετρέλαιο στη Μέση Ανατολή, αλλά υπάρχουν σπάνιες γαίες στην Κίνα».
Πράγματι στην Κίνα υπάρχει μεγάλη ποσότητα σπάνιων γαιών. Τα πρώτα αποθέματα είχαν ανακαλυφθεί στην εσωτερική Μογγολία, το 1927, η κινεζική ηγεσία όμως δεν είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία στην εξόρυξή τους. Έτσι, για αρκετά χρόνια τα μεγαλύτερα ορυχεία βρίσκονταν στην Ινδία, τη Βραζιλία και αργότερα στη Νότια Αφρική, ενώ από τη δεκαετία του 1960 μέχρι τη δεκαετία του 1980 το μεγαλύτερο ορυχείο σπάνιων γαιών βρισκόταν στο Μάουντεν Πας της Καλιφόρνιας.
Το «Σχέδιο 863»
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1986, το Πεκίνο έθεσε σε εφαρμογή το Σχέδιο Ανάπτυξης Υψηλής Τεχνολογίας τριών διακεκριμένων Κινέζων με σκοπό να ανεξαρτητοποιηθεί η Κίνα από οικονομικές υποχρεώσεις για ξένες τεχνολογίες. Το σχέδιο αυτό είχε την κωδική ονομασία «Σχέδιο 863» από την ημερομηνία έγκρισής του (Μάρτιος 1986 ή 86/3, σύμφωνα με την κινεζική μορφή ημερομηνίας). Μεταξύ των βασικών προτεραιοτήτων του σχεδίου ήταν τα πολύτιμα ορυκτά. Αποφασιστικό ρόλο για την επίτευξη αυτού του στόχου είχε η δημιουργία το 1987 του πρώτου κινεζικού εργαστηρίου αφιερωμένου στην εφαρμοσμένη χημεία των σπάνιων γαιών, από τον καθηγητή Ξου Γκουάνγκ Ξιάν(2), τον «πατέρα των κινεζικών σπάνιων γαιών», το οποίο ενίσχυσε τις δυνατότητες του ερευνητικού Ινστιτούτου του Μπαοτού. Σύντομα, η κινεζική παραγωγή άρχισε να αυξάνεται κατά 40% ετησίως και ξεπέρασε την αμερικανική παραγωγή, η οποία είχε αρχίσει να μειώνεται σταδιακά.
Το 1997 το κινεζικό υπουργείο Επιστήμης και Τεχνολογίας ενέκρινε το μεγαλύτερο πρόγραμμα για την ενίσχυση της έρευνας που είχε εκπονήσει ποτέ η Κίνα και στο οποίο το βάρος δινόταν στη βιομηχανία εξόρυξης και επεξεργασίας σπάνιων γαιών, το «Σχέδιο 973». Δύο χρόνια αργότερα, το 1999, ο ηγέτης του κόμματος και του κράτους Ζιανγκ Ζεμίν έδωσε προσωπική εντολή στα στελέχη της κινεζικής έρευνας και τεχνολογίας να βελτιώσουν την επεξεργασία και τις εφαρμογές των σπάνιων γαιών και να μετατρέψουν το φυσικό πλεονέκτημα της χώρας σε οικονομική υπεροχή.(3)
Η κινεζική παραγωγή απογειώθηκε, και από την επόμενη δεκαετία η Κίνα ουσιαστικά μονοπωλεί την εξόρυξη σπάνιων γαιών. Σήμερα υπολογίζεται ότι το 97% των 125.000 τόνων των σπάνιων γαιών που εξορύσσονται και επεξεργάζονται στον πλανήτη προέρχονται από την Κίνα. Πρόκειται για ένα σχεδόν απόλυτο παγκόσμιο μονοπώλιο.(4)
https://i0.wp.com/en.jsamr.com/htmledit/uploadfile/20110624161052314.jpg
Το μυστικό σχέδιο της Κίνας
Στην πραγματικότητα, οι σπάνιες γαίες δεν είναι τόσο σπάνιες όσο θα υπέθετε κάποιος από την ονομασία τους. Σύμφωνα με το US Geological Survey (USGS), η Κίνα κατέχει μονάχα το 40% έως 50% των παγκόσμιων αποθεμάτων, και υπάρχουν βεβαιωμένα αποθέματα σπάνιων γαιών σε πολλές χώρες, από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως την Αυστραλία και από τον Καναδά ως το Καζακστάν ή το Βιετνάμ.
Όμως, η κινεζική ηγεσία ήταν αυτή που αντιλαμβανόμενη πολύ γρήγορα τη σημασία τους σχεδίασε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική, προκειμένου να κατακτήσει ηγεμονικό ρόλο σε όλα τα στάδια της επεξεργασίας τους, με απώτερο στόχο να αποκτήσει το παγκόσμιο μονοπώλιο. Για την Κίνα, έναν σημαντικό παίκτη στη διεθνή σκηνή, αυτό θα αποτελούσε σημαντικό όπλο, όχι μόνο για την οικονομία της, αλλά και σαν εργαλείο στην προώθηση των γεωστρατηγικών της συμφερόντων. Ήταν το μυστικό σχέδιο της Κίνας που εφαρμόστηκε αθόρυβα, με την υπομονή και την επιμονή που χαρακτηρίζει τον κινεζικό λαό.
Στο σημείο αυτό πρέπει να θυμηθούμε το διάσημο αξίωμα του Ντενγκ Χσιάο Πινγκ στους συνεργάτες του: «Να κρύβουμε τις ικανότητές μας και να περιμένουμε να έλθει η ώρα μας». Από το 1980 μπορούμε να συνοψίσουμε την κινεζική στρατηγική σε τρία αξιώματα: «Να αποφεύγονται οι αντιπαραθέσεις», «να αναπτύσσονται οι δυνάμεις του Έθνους» και «να προχωρούμε σταδιακά». Αναμφίβολα, σύμφωνα με τον Γ. Οικονόμου, η Κίνα ενδιαφέρεται να καταστεί ηγεμονική δύναμη όχι μόνο της Ασίας αλλά εν καιρώ «όλων υπό τον ουρανό», δηλαδή της υφηλίου.(5)
Οι Κινέζοι κατάφεραν να κυριαρχήσουν στο χώρο στηριζόμενοι στα άφθονα αποθέματά τους στην εσωτερική Μογγολία, στην ευκολία της πρόσβασης σε αυτά και στο ασυναγώνιστο χαμηλό κόστος παραγωγής, που τους επέτρεψε να πωλούν τις σπάνιες γαίες τους σε χαμηλή τιμή επί χρόνια. Η εξόρυξη και η επεξεργασία σπάνιων γαιών απαιτεί χημικές διαδικασίες πολύ επιβαρυντικές για το περιβάλλον. Στο κόστος παραγωγής, λοιπόν, εκτός από τα φθηνά εργατικά χέρια που διαθέτει η Κίνα, συνυπολογίζεται και η απουσία αυστηρών περιβαλλοντικών κανονισμών, που ίσχυαν σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες και και αποτελούσαν παράμετρο αύξησης του κόστους εξόρυξης και επεξεργασίας. Ως αποτέλεσμα, οι υπόλοιποι παραγωγοί στον κόσμο οδηγούνταν σιγά σιγά σε ασφυξία και εγκατέλειπαν τον τομέα ή μετέφεραν την παραγωγική δραστηριότητά τους στην Κίνα.
Το γεγονός ότι η Κίνα κατατάσσεται 118η μεταξύ 178 χωρών παγκοσμίως για το 2014, σύμφωνα με την ετήσια κατάταξη περιβαλλοντικής απόδοσης των Πανεπιστημίων Υale και Columbia, οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στην εξόρυξη και επεξεργασία των σπάνιων γαιών. Στην πόλη Μπαοτού, που αποτελεί τον πιο σημαντικό προμηθευτή σπάνιων γαιών, βρίσκεται μια τοξική, εφιαλτική λίμνη που δείχνει το μέγεθος της οικολογικής καταστροφής της περιοχής. Χιλιάδες σωλήνες στις όχθες της λίμνης ξερνούν τα απόβλητα από την επεξεργασία των εν λόγω μετάλλων στα δεκάδες εργοστάσια της περιοχής. Η μυρωδιά από το θειάφι, το αποκρουστικό χρώμα του νερού και το μουγκρητό των σωλήνων συνθέτουν ένα δυστοπικό περιβάλλον, που μόνο ως κόλαση επί της γης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.(6) Επιπλέον, η απόρριψη των αποβλήτων της εταιρείας Baotou Steel στον Κίτρινο Ποταμό έχει μετατραπεί σε πρόβλημα γιγάντιων διαστάσεων, ενώ στους εργαζόμενους των ορυχείων παρατηρούνται ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά καρκίνου.
Όμως, το Πεκίνο είναι αποφασισμένο να υλοποιήσει μέχρι τέλους τα σχέδιά του και το ενδιαφέρον του δεν περιορίζεται μόνο στα ορυχεία της Κίνας. Δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εισδύσει σε χώρες που διαθέτουν πολύτιμα ορυκτά, ενώ Κινέζοι βιομήχανοι ενθαρρύνονται να αποκτήσουν έλεγχο του κεφαλαίου των λίγων ξένων εταιρειών που έχουν απομείνει και δραστηριοποιούνται σε όλα τα στάδια εκμετάλλευσης σπάνιων γαιών. Το 2009, η China Investment Corp απέκτησε το 17% της Teck Resources Ltd, μιας ιδιαίτερα σημαντικής καναδικής μεταλλευτικής επιχείρησης, και μια άλλη κινεζική επιχείρηση εξαγόρασε το 25% ενός παραγωγού σπάνιων γαιών της Αυστραλίας, της Arafura Resources Ltd, ενώ προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Καμπέρα όταν επιχειρήθηκε η απόκτηση του ελέγχου της Lynas Corporation. Ακόμα και το αμερικανικό κοίτασμα σπάνιων γαιών, το Mountain Pass, θέλησαν να πάρουν στα χέρια τους οι Κινέζοι βιομήχανοι. Το 2005, λίγο μετά το κλείσιμο του καλιφορνέζικου ορυχείου, η China National Offshore Oil Corporation (CNOOC) υπέβαλε πρόταση εξαγοράς της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρείας Unocal που ήταν και ιδιοκτήτρια του Mountain Pass, μέσω της Molycorp την οποία εξαγόρασε το 1978. Τελικά, το Mountain Pass παρέμεινε αμερικανικό, χάρη στο θόρυβο και στις αντιδράσεις που προκλήθηκαν.(7)
Επίδειξη δύναμης
Το 2010 θα λέγαμε ότι είναι έτος σταθμός. Ο κινεζικός κλάδος των σπάνιων γαιών αναδιοργανώνεται με επίκεντρο ορισμένες μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις και, έτσι, η ηγεσία της Κίνας, ίσως λίγο πρόωρα, αποφάσισε να δείξει τη δύναμη της. Το Πεκίνο με αφορμή ένα επεισόδιο στο αρχιπέλαγος Σενκάκου προχώρησε σε μια ενέργεια που αναδείκνυε τις σπάνιες γαίες σε όπλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις γεωπολιτικές ανάγκες του και τους σχεδιασμούς του.
Συγκεκριμένα, στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2010, στο αρχιπέλαγος Σενκάκου (Ντιαόγιου για τους Κινέζους), όπου βρίσκονται νησίδες υπό ιαπωνική διοίκηση τις οποίες διεκδικεί και η Κίνα, ένα κινεζικό αλιευτικό συγκρούστηκε με δύο ιαπωνικά περιπολικά της ακτοφυλακής. Το κινεζικό πλήρωμα συνελήφθη. Στην Κίνα πραγματοποιήθηκαν αμέσως διαμαρτυρίες που συνοδεύτηκαν από κάψιμο ιαπωνικών σημαιών. Αλλά το σημαντικό είναι ότι ξαφνικά σταμάτησαν οι εξαγωγές κινεζικών σπάνιων γαιών προς τα ιαπωνικά λιμάνια. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο, τόσο απέναντι στην Ιαπωνία αλλά και προς τις υπόλοιπες δυνάμεις που επιθυμούσαν να αποκτήσουν τα πολύτιμα ορυκτά.
Στη συνέχεια, το Πεκίνο, πιεζόμενο να ανταποκριθεί στη συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και για να πετύχει την άνοδο της τιμής των σπάνιων γαιών και να ενισχύσει την ποιότητα της ντόπιας παραγωγής, αποφάσισε να μειώσει σημαντικά τις εξαγωγές. Πράγματι, οι τιμές ανέβηκαν, και κάποιοι ξένοι κατασκευαστές προϊόντων υψηλής ποιότητας και τεχνολογίας μετέφεραν την παραγωγική δραστηριότητά τους στην Κίνα, για να έχουν ευκολότερη πρόσβαση στα συστατικά που είναι ή απαιτούνταν ως πρώτη ύλη των προϊόντων τους. Δημοσίως το Πεκίνο πρόβαλε ως δικαιολογία για τη μείωση των εξαγωγών την προστασία του περιβάλλοντος, εξοργίζοντας όσους αντιλαμβάνονταν ότι είχαν καταστεί όμηροι της Κίνας για την προμήθεια αναγκαίων γι’ αυτούς ορυκτών. Η νομική επιτροπή του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, στον οποίο προσέφυγαν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Ιαπωνία, καταδίκασε την πολιτική του Πεκίνου και απέρριψε το κινεζικό επιχείρημα, όμως δεν έπεισε την Κίνα να αλλάξει πολιτική.
Σε μελέτη που εκπονήθηκε για το αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας, η αναλύτρια Σίντι Χερστ τονίζει ότι η αμερικανική, η ιαπωνική και η ευρωπαϊκή βιομηχανία δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς τις σπάνιες γαίες: «Δίχως αυτές, μεγάλο μέρος της σύγχρονης τεχνολογίας θα είχε εντελώς διαφορετική μορφή και πολλές εφαρμογές δεν θα ήταν καν εφικτές», αναφέρει.(8) Λίγους μήνες αργότερα, σε μια έκθεση των ΗΠΑ για την αμυντική ασφάλειά τους, αναφέρεται ότι η εισαγωγή σπάνιων γαιών είναι ζωτικής σημασίας για την αμυντική θωράκιση και ασφάλεια της χώρας.(9) Αυτό συμβαίνει γιατί οι σπάνιες γαίες χρησιμοποιούνται στην ανάπτυξη βασικών οπλικών συστημάτων από τα οποία εξαρτάται η στρατιωτική τους κυριαρχία. Οι σπάνιες γαίες είναι απαραίτητες για τα κατευθυνόμενα πυραυλικά συστήματα, τους δορυφόρους και τα μη επανδρωμένα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη. Ακόμη και τα διαστημόπλοια της NASA στον Άρη φέρουν ισχυρούς μαγνήτες σπάνιων γαιών.
Οι αντιδράσεις που ακολούθησαν, ενισχυόμενες και από το γεγονός της ανόδου από το 1995 της στρατιωτικής ισχύος της Κίνας, ήταν άμεσες.
Αντιδράσεις
«Πρέπει να πάρουμε τον έλεγχο του ενεργειακού μας μέλλοντος στα χέρια μας και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε η βιομηχανία ενέργειας να ριζώσει σε κάποια άλλη χώρα, επειδή είχε τη δυνατότητα να παραβεί τους κανόνες», δήλωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα σε συνέντευξη τύπου στον Λευκό Οίκο.
«Παρά τη σαφή απόφαση του ΠΟΕ στην πρώτη διαφωνία μας στις πρώτες ύλες, η Κίνα δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια για την άρση των περιορισμών στις εξαγωγές. Αυτό δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από το να αμφισβητήσουμε το καθεστώς εξαγωγών της Κίνας, ώστε να διασφαλίσουμε δίκαιη πρόσβαση για τις επιχειρήσεις μας σε αυτά τα υλικά», δήλωσε ο επίτροπος Εμπορίου της ΕΕ Κάρελ ντε Χουχτ.(10)

Σε ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη Διάσκεψη Κορυφής ΕΕ-ΗΠΑ και τη σύνοδο του Διατλαντικού Οικονομικού Συμβουλίου στις 15 Νοεμβρίου 2011,</Date> στο κεφάλαιο «Βιομηχανία, ενέργεια, έρευνα και ΤΠ», και στο άρθρο 14, υπογραμμίζεται ότι απαιτείται να καταβληθούν προσπάθειες προς την κατεύθυνση της έγκρισης και εφαρμογής ενός κοινού οδικού χάρτη ΕΕ-ΗΠΑ για τις πρώτες ύλες προς το 2050, με έμφαση στις σπάνιες γαίες, ιδιαίτερα δε να δοθεί ώθηση στην έρευνα για εναλλακτικά υλικά και να ενισχυθεί η συνεργασία στους τομείς της καινοτομίας στις τεχνολογίες εξόρυξης και ανακύκλωσης πρώτων υλών.

Κορυφαίες γερμανικές βιομηχανίες συγκρότησαν τη Συμμαχία για τις Πρώτες Ύλες (Rohstoffallianz) με σκοπό να διασφαλίσουν την προμήθεια πρώτων υλών, και σε μια συνέντευξη στο Ρόιτερς, ο επικεφαλής αυτής της Συμμαχίας Ντιρκ Πάσκερτ δεν δίστασε να ζητήσει να χρησιμοποιηθούν στρατιωτικές δυνάμεις… «Εμείς, μαζί με τους εταίρους μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, πρέπει να αναλάβουμε μεγαλύτερες ευθύνες στην εξωτερική πολιτική στους τομείς της οικονομίας και της ασφάλειας», είπε. Σε ευθεία ερώτηση της καθημερινής οικονομικής εφημερίδας Handelsblat για το ενδεχόμενο να δούμε πολέμους για τους φυσικούς πόρους, ο Πάσκερτ απάντησε θετικά, παραθέτοντας το ιστορικό προηγούμενο. «Η ιστορία δείχνει ότι πολλές συγκρούσεις ξεκινούν από τη διαμάχη για τους φυσικούς πόρους… Η προμήθεια πρώτων υλών είναι η βάση για την προστιθέμενη αξία και την ευημερία μιας χώρας, συνεπώς έχει γεωπολιτική σημασία», υπογράμμισε. Η Handelsblatt πρόβαλε το θέμα με ένα μακροσκελές κύριο άρθρο το οποίο αναφερόταν κυρίως στη συνέντευξη του Πάσκερτ, έγραψε ότι οι βιομήχανοι θα επιθυμούσαν να δουν «μεγαλύτερη ανάμειξη της κυβέρνησης –και του στρατού– στην εξασφάλιση πρώτων υλών».
Σήμερα, η Συμμαχία για τις Πρώτες Ύλες, που διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με τη γερμανική κυβέρνηση, διευθύνει ένα πρόγραμμα υποστήριξης που παρέχει υπό όρους αποπληρώσιμα δάνεια σε επιχειρήσεις για την εκμετάλλευση, σε παγκόσμιο επίπεδο, κρίσιμων πρώτων υλών, όπως το αντιμόνιο, το βερύλλιο, το κοβάλτιο, ο φθορίτης, το γάλλιο, το γερμάνιο, ο γραφίτης, το ίνδιο, το μαγνήσιο, το νιόβιο, τα μέταλλα της ομάδας της πλατίνας, οι σπάνιες γαίες, το ταντάλιο και το βολφράμιο.(11)
Η Αυστραλία εμφανίζεται ολοένα περισσότερο ως η εναλλακτική λύση απέναντι στο κινεζικό μονοπώλιο, ενώ μια νέα εγκατάσταση επεξεργασίας, αυστραλιανής ιδιοκτησίας, άνοιξε στη Μαλαισία. Άλλες έχουν προγραμματιστεί στον Καναδά, την Ευρώπη και την Αφρική. Η Σουηδία και η Φιλανδία έχουν ξεκινήσει στα εδάφη τους, από το 2012, έργα εξόρυξης σπάνιων γαιών. Επίσης, στις ΗΠΑ, η Molycorp έχει αρχίσει να ξανανοίγει τα ορυχεία της στην Καλιφόρνια, ενώ πολλές εταιρείες προσπαθούν επίσης να δραστηριοποιηθούν στον τομέα, με την υποστήριξη από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην Αλάσκα, όπου βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα σπάνιων γαιών, στο Bokan Mountain, μια καναδική εταιρεία σχεδιάζει να εξαγάγει το μετάλλευμα και να το μετατρέψει σε οξείδια με μια ειδικά προσαρμοσμένη μονάδα επεξεργασίας. Γεωλογικές έρευνες έδειξαν ότι στην Αρκτική, όπου μια σειρά κράτη έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για τον έλεγχο της περιοχής, υπάρχουν εκτός από κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου και τεράστιες ποσότητες ορυκτών, συμπεριλαμβανομένων σπάνιων γαιών.
Η Ιάπωνες επενδύουν σε ορυχεία στο Καζακστάν και στον Καναδά, αλλά σκέφτονται να επενδύσουν και στα βάθη των ωκεανών, και δεν είναι οι μόνοι. Τον Μάρτιο του 2013 η Ιαπωνία ανακοίνωσε ότι εντόπισε στο βυθό του Ειρηνικού μεγάλα κοιτάσματα σπάνιων γαιών, με περιεκτικότητα έως και 30% μεγαλύτερη από ό,τι στα ορυχεία της Κίνας, και δεκάδες εταιρείες από τη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Ινδία, τη Βραζιλία και αλλού έχουν πάρει ήδη άδεια, από τη Διεθνή Αρχή Θαλάσσιου Βυθού, μια υπηρεσία του ΟΗΕ που δημιουργήθηκε για τη ρύθμιση της εξόρυξης σε διεθνή ύδατα, για να ερευνήσουν γεωλογικά δραστήριες περιοχές του βυθού, στις οποίες εκτιμάται ότι κρύβονται μεγάλες αποθέσεις μετάλλων. Φυσικά οι προειδοποιήσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων για ολέθριες επιπτώσεις στο θαλάσσιο πυθμένα και τον κίνδυνο διαταραχής της ισορροπίας του πλανήτη, όπως η καταστροφή σημαντικού μέρους πανίδας και χλωρίδας διαφόρων οικοσυστημάτων, δεν δείχνει ικανή να σταματήσει τις εργασίες εξόρυξης σε περίπτωση που εντοπισθούν οι σπάνιες γαίες.
https://seisaxthia.files.wordpress.com/2016/02/00e9c-2.jpg?w=500
Η πείρα της επεξεργασίας και μετατροπής των σπάνιων γαιών από ορυκτά σε ενώσεις που πηγαίνουν σε εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας, πείρα που κατέχουν πολύ καλά οι Κινέζοι, είναι το βασικό πρόβλημα των ανταγωνιστών της Κίνας, με εξαίρεση την αμερικανική Molycorp, που διαθέτει την τεχνογνωσία για το διαχωρισμό των σπάνιων γαιών. Είναι φυσικό η Κίνα με την πείρα των προηγούμενων δεκαετιών να διαθέτει σοβαρό προβάδισμα στον τομέα, αλλά μάλλον οι αντίπαλοί της είναι αποφασισμένοι να μην της το επιτρέψουν αυτό για πολύ ακόμα.
Το «οικονομικό ΝΑΤΟ»
Η Αμερική και έντεκα ακόμη κράτη, που αντιπροσωπεύουν το 40% του παγκόσμιου εμπορίου, υπέγραψαν πρόσφατα τη Συμφωνία Διειρηνικής Συνεργασίας (Trans-Pacific Partnership, TPP)(12). Η συμφωνία περιλαμβάνει ευρύτατο ρυθμιστικό πλαίσιο διατάξεων, που εκτός από τη μείωση των δασμών και την άρση εμποδίων μεταξύ των εμπορικών εταίρων περιλαμβάνει και τη θέσπιση μέτρων που αφορούν τις υπηρεσίες, τις επενδύσεις, τα πνευματικά δικαιώματα, τις νομικές υποχρεώσεις μεταξύ κρατών και ιδιωτικών εταιρειών, τα εργασιακά δικαιώματα και το περιβάλλον. Πρόκειται για εμπορική συμφωνία που χαιρετίστηκε θερμά από τις εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και απομονώνει την Κίνα κλονίζοντας σοβαρά την κεντρική της θέση στην οικονομία της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού.
«Η TPP σημαίνει πως η Αμερική θα γράψει τους κανόνες του παιχνιδιού στον 21ο αιώνα», ανέφερε ο Ομπάμα σε ηλεκτρονική ανάρτησή του, προσθέτοντας: «Αν δεν εγκρίνουμε αυτή τη συμφωνία –αν η Αμερική δεν γράψει αυτούς τους κανόνες–, τότε χώρες όπως η Κίνα θα το κάνουν».(13)
Από την πλευρά της η Κίνα προσπαθεί να συστήσει την Περιφερειακή Οικονομική Συνεργασία Συνεννόησης (Regional Comprehensive Economic Partnership, RCEP) η οποία θα αποτελείται από τις δέκα χώρες του ASEAN, συν τις Κίνα, Ιαπωνία, Νότιο Κορέα, Ινδία, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, περιλαμβάνοντας το 46% του παγκόσμιου πληθυσμού και ένα συνδυαστικό ΑΕΠ αξίας $17 τρις. Η συμμετοχή όμως τόσο της Ιαπωνίας, που έχει υπογράψει την TPP και με την οποία η Κίνα έχει μάλλον εχθρικές σχέσεις, όσο και της Αυστραλίας, που είναι προσδεμένη στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, μάλλον δεν βοηθά στην επιτυχία του εγχειρήματος. Αυτό όμως που είναι γεγονός είναι ότι αναδεικνύονται τα νέα μέτωπα αντιπαράθεσης μεταξύ δυνάμεων, με μήλον της έριδος, ως συνήθως, τις πρώτες ύλες, και τις πολυεθνικές εταιρείες σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Υπό μυστική διαπραγμάτευση βρίσκεται και αναμένεται να εγκριθεί, παρά τις αντιδράσεις που υπάρχουν, μία ακόμα συμφωνία, η Διατλαντική Συνεργασία Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ. Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην ΕΕ Άντονυ Γκάρντνερ χαρακτήρισε την TTIP ως ένα «οικονομικό ΝΑΤΟ, που έχει σκοπό να καθορίσει τους όρους του παγκόσμιου εμπορίου πριν άλλοι το κάνουν για εμάς», όπως είπε.
Σύμφωνα με αναλυτές, η ΤTIP σε συνδυασμό με την TPP, η οποία αυξάνει την πρόσβαση της Ουάσινγκτον στην περιοχή της Ν.Α. Ασίας και ενδυναμώνει τη σχέση της με την Ιαπωνία, αποτελούν ισχυρό «εμπορικοοικονομικό» όπλο, που θα αποτρέψει την ανάδειξη ενός νέου ηγεμόνα ικανού να αμφισβητήσει τα αμερικανικά πρωτεία.(14)
Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως υπογραμμίζουν όσοι είναι αντίθετοι στη συμφωνία, ότι αυτή θα σημάνει ένα τεράστιο πισωγύρισμα για τα δικαιώματα που έχουν κερδίσει οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη, αλλά και θα ισχυροποιήσει τους κολοσσούς των πολυεθνικών δίνοντάς τους θέση εξουσίας ισχυρότερη και από αυτή των κυβερνήσεων.
Στην Ελλάδα τώρα…
Πρόσφατα, μια αντιπροσωπεία κινεζικών εταιρειών και κρατικών φορέων που δραστηριοποιούνται στον τομέα επισκέφτηκε στη χώρα μας τις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), με σκοπό την ανταλλαγή τεχνογνωσίας στο πεδίο των σπάνιων γαιών. Δεν είναι η πρώτη φορά που εκδηλώνεται τέτοιου είδους ενδιαφέρον από την κινεζική πλευρά, καθώς αντιπροσωπεία Κινέζων επιστημόνων είχε επισκεφθεί τη χώρα μας και πέρυσι για τον ίδιο λόγο. Το ενδιαφέρον είναι φανερό ότι πηγάζει από το γεγονός ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται και ξεχωρίζει μεταξύ των πέντε κρατών της ΕΕ όπου απαντώνται δεκαεπτά από τα συγκεκριμένα «στρατηγικά μέταλλα». Οι άλλες χώρες είναι η Νορβηγία, η Σουηδία, η Φιλανδία και η Γροιλανδία, για την οποία επίσης έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον οι Κινέζοι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, μάλιστα, με στόχο την απεξάρτηση από την Κίνα, έχει επενδύσει εκατομμύρια ευρώ στην έρευνα για τον εντοπισμό κοιτασμάτων σπάνιων γαιών σε αυτές τις πέντε χώρες. Συγκεκριμένα για τη χώρα μας, οι έρευνες που έχουν διεξαχθεί την τοποθετούν στις εν δυνάμει παραγωγικές χώρες, με την εκτιμώμενη αξία του ορυκτού πλούτου της να αγγίζει τα 30-40 δισ. ευρώ. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος (ΥΠΕΚΑ) αναφέρει σχετικά: «Οι εξειδικευμένες χρήσεις των ορυκτών που διαθέτει η Ελλάδα, σε σχέση με άλλες χώρες, ελκύουν το ενδιαφέρον της Διεθνούς Αγοράς γενικά και ειδικά της αγοράς των χωρών της ΕΕ».(15)
Κοιτάσματα που έχουν ενδιαφέρον εντοπίζονται σε αρκετές περιοχές της Ελλάδος, κυρίως όμως η Θράκη με τα πυριγενή πετρώματα είναι εκ φύσεως πλούσια σε σπάνιες γαίες. Επιπλέον, στην παράκτια ζώνη Αν. Μακεδονίας και Θράκης εκβάλλουν σημαντικά για τα ελληνικά δεδομένα ποτάμια (Στρυμόνας, Νέστος, Έβρος) τα οποία αποθέτουν στις εκβολές τους υλικά από τα παραπάνω πετρώματα δημιουργώντας εμπλουτισμένα αποθέματα σπάνιων γαιών.
https://seisaxthia.files.wordpress.com/2016/02/2f4f2-reeingreece.jpg?w=500
Πριν αρχίσουμε όμως να πανηγυρίζουμε πιστεύοντας ότι θα λύσουμε έτσι τα οικονομικά μας προβλήματα, πέρα από το γεγονός ότι η Θράκη μας είναι για πολλούς λόγους ήδη μια ευαίσθητη περιοχή, καλό είναι να αναρωτηθούμε: Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις οικονομικές απαιτήσεις ενός τέτοιου εγχειρήματος; Ποιος θα βάλει τα κεφάλαια αλλά και την τεχνογνωσία; Πώς οι ελληνικές σπάνιες γαίες μπορούν να είναι ανταγωνιστικές; Τι θα γίνει με τα ραδιενεργά απόβλητα; Ποιος πραγματικά θα έχει τον έλεγχο και πόσο θα νοιαστεί για το περιβάλλον;
Οι γερμανικές βιομηχανίες που συγκρότησαν, όπως αναφέραμε, και τη Συμμαχία για τις Πρώτες Ύλες, πρωταγωνιστούν στο να βρεθούν άλλες πηγές προμήθειας σπάνιων γαιών και να απεξαρτηθούν από την Κίνα. Ίσως το γεγονός αυτό να εξηγεί τα γερμανικά σχέδια που είχαν δει το φως της δημοσιότητας για τη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και κυρίως στη Θράκη. 

Οι πόλεμοι του αύριο

Σχέδια για την αξιοποίηση των φυσικών πόρων του διαστήματος καταρτίζουν ήδη εταιρείες και κράτη. Την εξόρυξη μετάλλων και άλλων ορυκτών από το διάστημα επιδιώκει, για παράδειγμα, η εταιρεία Planetary Resources. Ιδρυτής της είναι ο ελληνικής καταγωγής Δρ. Πήτερ Διαμαντής, ο οποίος έκανε λόγο για μια «από τις μεγαλύτερες εμπορικές ευκαιρίες στην ιστορία», που θα μπορούσε να μεταφραστεί σε «δεκάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως και να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας». Την εταιρεία χρηματοδοτούν και υποστηρίζουν μεταξύ άλλων η Google και ο γνωστός σκηνοθέτης James Cameron, ο οποίος περιέγραψε μια τέτοια ιστορία εξόρυξης φυσικών πόρων σε άλλους πλανήτες στην ταινία του Avatar.
Το Πεκίνο και η Ουάσιγκτον επίσης πιστεύουν ότι τα ορυκτά της σελήνης μπορεί να αξίζουν εξαγωγές. Η NASA συνεργάζεται ήδη με ιδιωτικές εταιρείες, με σκοπό να πραγματοποιήσει τα πρώτα βήματα προς την εξερεύνηση και αξιοποίηση της σελήνης, όσον αφορά την εξόρυξη πολύτιμων πόρων, όπως το Ήλιο-3 και σπάνιες γαίες. Αλλά και οι Κινέζοι «ψάχνουν δυνατότητες εξόρυξης στο φεγγάρι και είναι πιθανό να το κάνουν, αν υπάρχει ισχυρό επιχειρηματικό ενδιαφέρον», αναφέρει ο Ρίτσαρντ Χόλνταουεϊ (Richard Holdaway), διευθυντής του διαστημικού τμήματος στο Rutherford Appleton Laboratory στη Μεγάλη Βρετανία, που συνεργάζεται στενά με το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας. Τα κέρδη από το φεγγάρι δεν αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. «Υπάρχουν αναμφίβολα πράγματα στο φεγγάρι που μπορούν να εξορυχθούν», λέει ο Χόλνταουεϊ και προσθέτει: «Δεν θα υπήρχε τίποτα παράνομο σε μια τέτοια πράξη, διότι οι διεθνείς νόμοι που καλύπτουν το φεγγάρι είναι πολύ πίσω».(16)
Η πιο πρόσφατη συμφωνία για το διάστημα, η οποία αναφέρεται και στο καθεστώς εκμετάλλευσης των διαστημικών φυσικών πόρων είναι η Συμφωνία για τη Σελήνη του 1984. Η συμφωνία αυτή ορίζει ότι το περιβάλλον του φεγγαριού δεν θα πρέπει να διαταραχθεί, ότι θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για ειρηνικούς σκοπούς, ότι «το φεγγάρι και οι φυσικοί πόροι του είναι κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας» και ότι «ένα διεθνές καθεστώς» θα πρέπει να ιδρυθεί «που θα διέπει την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του φεγγαριού, όταν η εκμετάλλευση αυτή γίνει εφικτή». Το πρόβλημα είναι ότι τα οκτώ κράτη που έχουν επικυρώσει τη Συμφωνία της Σελήνης και δεσμεύονται από αυτή δεν δραστηριοποιούνται στο διάστημα. Οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία δεν συμμετέχουν καν, δεν την αναγνωρίζουν και δεν δεσμεύονται από αυτή.(17) 

Άννα Μπαλλή

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ-ΠΗΓΕΣ
  1. Οι σπάνιες γαίες αποτελούνται από μια ομάδα 17 μεταλλικών στοιχείων που διαχωρίζονται στις αποκαλούμενες ελαφριές και βαριές σπάνιες γαίες. Στις πρώτες ανήκουν το λανθάνιο (La), σέριο (Ce), πρασεοδύμιο (Pr), νεοδύμιο (Nd), προμήθιο (Pm), σαμάριο (Sm) και σκάντιο (Sc), ενώ στις δεύτερες το ευρώπιο (Eu), γκαδολίνιο (Gd), τέρβιο (Tb), δυσπρόσιο (Dy), έρβιο (Er), όλμιο (Ho), θούλιο (Tm), υτέρβιο (Yb), λουτήσιο (LU) και ύτριο (Y). Οι βαριές εμφανίζονται ως πιο σπάνιες, έχουν μεγαλύτερη ζήτηση και πιο ειδικές χρήσεις.
  2. Ο Ξου Γκουάνγκ Ξιάν θεωρείται εθνικός ήρωας στην Κίνα. Τον Ιανουάριο του 2009 βραβεύτηκε με την ανώτατη κρατική διάκριση για την επιστήμη και την τεχνολογία από τον πρόεδρο Χου Τζιντάο.
  3. «Η Κίνα σκάβει. Πώς το Πεκίνο στρίμωξε την αγορά σπάνιων γαιών», του Damien Ma, αναλυτή για την Κίνα στο Eurasia Group, Foreign Affairs, 28.9.2012.
  4. «Τα διλήμματα σε ΗΠΑ και Κίνα. Η κούρσα για την πρωτοκαθεδρία στην Άπω Ανατολή», του Γεώργιου Κ. Οικονόμου, Foreign Affairs, 31.10.2014.

  5. «Λίμνη Μπαοτού: Το πιο εφιαλτικό μέρος στον πλανήτη», http://www.protothema.gr/environment/article/472918/limni-baotou-to-pio-efialtiko-meros-ston-planiti/
  6. «Το γεωπολιτικό παιχνίδι με τις σπάνιες γαίες», του Oliver Zajec, υπεύθυνου μελετών στην Compagnie européenne dintelligence stratégique (CEIS, Παρίσι), Ελευθεροτυπία, 12.12.2010.

  7. «China’s rare Earth Elements Industry: what can the West learn?», της Cindy Hurst, Institute for the Analysis of Global Security (IAGS), Μάρτιος 2010.
  8. «Rare Earth Elements in National Defense: Background, Oversight Issues, and Options for Congress», Valerie Bailey Grasso, 31.3.2011, http://www.rareelementresources.com/rare-earth-elements/industry-related…
  9. «ΕΕ, Ιαπωνία, ΗΠΑ ανοίγουν πόλεμο στην Κίνα για τις σπάνιες γαίες», http://www.oryktosploutos.net/2012/03/blogpost_14.html#.VkTAVbWb9Fo
  10. World Socialist Web Site, 20.2.2013. Μετάφραση: Α. Αλαβάνου
  11. Η «Διαειρηνική Συνεργασία» (όπως είναι η επίσημη ονομασία της TPP) αποτελεί κατά βάση εμπορική συμφωνία που συνήψαν στις 5.10.2015 οι 12 ακόλουθες χώρες: ΗΠΑ, Ιαπωνία, Καναδάς, Αυστραλία, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Μεξικό, Χιλή, Περού, Βιετνάμ, Νέα Ζηλανδία και Μπρουνέι. Οι χώρες αυτές αντιπροσωπεύουν το 40% του παγκόσμιου εμπορίου και διαθέτουν συνολικό πληθυσμό 800 εκατομμύρια ανθρώπους.
  12. «Θα γράψουμε τους κανόνες του παιχνιδιού τον 21ο αιώνα, λέει ο Ομπάμα δίνοντας στη δημοσιότητα την ΤΡΡ, μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία», http://www.huffingtonpost.gr/2015/11/05/tpp-obama-dhmosiothta-symfwnia_n_8479914.html
  13. «US Ambassador: Beyond growth, TTIP Must Happen for Geostrategic Reasons», Vincenti, Daniela, Euractiv, 16.7.2014, http://www.euractiv.com/sections/trade-industry/us-ambassador-eu-anthony-l-gardner-beyond-growth-ttip-must-happen

15.«Περιφερειακές εμπορικές συμφωνίες (TPP και TTIP): Οικονομικές προοπτικές και πολιτικές προκλήσεις», του Μιχάλη Διακαντώνη, http://www.anixneuseis.gr/?p=132379

16.Ευρωπαϊκό πρόγραμμα EURARE (European Rare Earths Project), στο οποίο μετέχουν πλήθος γεωλογικών ιδρυμάτων, πανεπιστημίων και εταιρειών από έντεκα ευρωπαϊκές χώρες (μεταξύ των οποίων το ΕΚΒΑΑ/ΙΓΜΕ και το ΕΜΠ) και το οποίο χρηματοδοτείται με περίπου 10 εκατ. ευρώ από κοινοτικούς πόρους του 7ου Προγράμματος Πλαισίου. Το έργο EURARE άρχισε στις αρχές Ιανουαρίου του 2013 και θα διαρκέσει πέντε χρόνια (2013-2017). Στους τρεις Έλληνες εταίρους, που είναι το ΕΜΠ, το ΙΓΜΕ και η «Αλουμίνιον της Ελλάδος», αντιστοιχεί ποσό της τάξης του 16% της συνολικής χρηματοδότησης, δηλαδή 1,6 εκατ. ευρώ

  1. 17.Οι σπάνιες γαίες, η Ευρώπη και η Ελλάδα! (Μέρος ΙΙ)», του Πέτρου Τζεφέρη, http://www.oryktosploutos.net

18.«Who owns the moon? We ‘re just going to have to get up there and find out», του Michael Brooks, New Statesman’s science, 25.2.2014, http://www.newstatesman.com/sci-tech/2014/02/who-owns-moon-were-just-going-have-get-there-and-find-out
19.Το δίκαιο του εξωατμοσφαιρικού διαστήματος και η νέα πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών για το διάστημα, διπλωματική εργασία στο δημόσιο διεθνές δίκαιο, εισαγωγή Λουκάς Καπόλος, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2008.