a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Αγαπητοί μου φίλοι και αναγνώστες,

πέρασε το πρώτο πεντάμηνο λειτουργίας αυτού του χώρου. Ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να κάνω ένα τέτοιο εγχείρημα. Ήρθαν όμως έτσι τα πράγματα, χάνοντας αρχικά την πολύχρονη εργασία μου. Επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτήν την ζωή, είχα αρκετό χρόνο να ασχοληθώ με το διαδίκτυο, κάνοντας διάφορες έρευνες. Αυτές με βοήθησαν να βρω απαντήσεις, που τις αναζητούσα στο μυαλό μου από χρόνια. Είχα δώσει υπόσχεση , αφού με όσα διαβάσματα και σε όποιες ομάδες είχα μπεί, για να έχω προσωπική γνώμη, αλλά που δεν μου έδιναν τελικά λύσεις στις σκέψεις μου, να κλειστώ στην Εθνική βιβλιοθήκη μετά την συνταξιοδότησή μου (άγνωστο όνειρο σήμερα) και να ασχοληθώ αποκλειστικά με τους αρχαίους φιλοσόφους μας, που και εγώ με την σειρά μου είχα παραμελείσει Τίποτα όμως τελικά δεν είναι τυχαίο. Ο χρόνος μου είπε είμαι εδώ τώρα. Το διαδίκτυο ως ένας συμπυκνωμένος χώρος εύρεσις στοιχείων, βοήθησε πολύ. Έτσι άρχισα να διαβάζω αρχαία κείμενα, ξεκινώντας από όσο παλαιότερα μπορούσα.

Βέβαια ο χώρος του διαδικτύου, δεν είναι ένας εύκολος δρόμος, γιατί σε πηγαίνει τελικά, όπου το πας εσύ και άλλες φορές δεν σου δίνει καμία δυνατότητα. Πολλές φορές σου δίνει αντικρουόμενες απόψεις, υπερβολές, ερεθίσματα που πρέπει να συγκρατείς. Τελικά δεν είναι ένας εύκολος χώρος, αφού δεν διαφέρει σε τίποτα, από αυτά που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή. Δεν παύει να είναι ένας χώρος που κτήζεται, όχι μόνον από αυτούς που τον ελέγχουν, αλλά και από εμάς τους ίδιους.

Έτσι συνειδητοποίησα πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, για αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε. Δεν πειράζει εάν κάνουμε λάθη. Σημασία έχει, να έχουμε το μυαλό μας ανοικτό και ενεργό και να συμβουλευόμαστε πολύ την κρυφή μας φωνή. Καλό είναι να συμβουλευόμαστε και φίλους που τους εμπιστευόμαστε, όταν κάτι δεν ταιριάζει στην δική μας λογική. Όχι βέβαια πως η λογική, απαραίτητα βοηθά, γιατί και αυτή έχει πάρει τον δρόμο της μέσα από τις σκέψεις που έχουμε κάνει στα χρόνια της ζωής μας. Αλλά αν έχουμε μια σχετική εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, δεν αφήνουμε ούτε την λογική να μας διαφεντεύει, παρά τόσο όσο χρειάζεται.

Με τις πρώτες μου διαπιστώσεις, άρχισα να γράφω σε φίλους τις διάφορες απόψεις μου. Με την πάροδο του χρόνου, όλο και άκουγα συχνότερα, γιατί δεν κάνεις μπλοκ, γιατί δεν κάνεις μπλοκ.

Το θεωρούσα στην αρχή αδιανόητο. Σήμερα είναι μια πραγματικότητα, που όμως δεν θα υπήρχε αν δεν είχα και την συμπαράσταση φίλου μου, κυρίως σε τεχνικά θέματα.

Ιδού λοιπόν, βρέθηκα χωρίς να το πολυκαταλάβω στην αρχή, μαζί σας, με όλη μου την διάθεση να προβάλω θέματα που θα μπορούσαν να είναι άξια προσοχής , εκφράζοντας μαζί και τις δικές μου απόψεις, όπου μπορούσαν να δώσουν κάτι έστω και ελάχιστα παραπάνω , καλλίτερα διαφορετικό.

Παράλληλα, έζησα διάφορες οικογενειακές καταστάσεις, με θέματα υγείας 3 διαφορετικών ατόμων.

Το ένα από αυτά, πέρασε στην απέναντι όχθη ο ευτυχής. Ένα όμως από αυτά, με κράτησαν στην Αθήνα. Σήμερα όμως βρίσκεται πίσω στο σπίτι του και ο δρόμος για λίγες μέρες μπροστά στο χρώμα της θάλασσας είναι ελεύθερος.

Μέσα σε αυτό το πεντάμηνο, έχασα και την σκυλίτσα μου, που την είχα αγοράσει μέσα από ένα χαρτόκουτο γεμάτο κουταβάκια. Εκείνη ήταν η πιο φοβισμένη, έστω και αν στριμωγμένη ανάμεσα σε άλλα. Όλο έτρεμε. Είχε γεννηθεί φοβισμένη. Ποιός ξέρει. Όμως ο καλός θεούλης, είχε ακούσει ακόμα μια φορά την προσευχή μου και την πήρε ήρεμα, αφού είχε περάσει και εκείνη διάφορες ατυχίες στην ζωή της.

Θα σας αφήσω λοιπόν για μερικές μέρες και θα σας ζητήσω συγγνώμη που δεν κράτησα την υπόσχεσή μου να αναρτήσω τα Παράλληλα σύμπαντα, που το θεωρώ ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα για εμάς. Αλλά όπως είπα, η ζωή είναι πολύ περίεργη πολλές φορές. Από εχθές και περισσότερο σήμερα, η ψυχική μου κατάσταση δεν είναι καλή. Πως όταν ο τυφώνας όταν απομακρύνεται, αφήνει πίσω του τρομερά πράγματα, ίσως να είναι ένας λόγος, που η ψυχική μου κατάσταση, βρήκε τρόπο να εκφράσει, ό,τι προσπαθούσε να κρύψει τόσο καιρό. Δηλαδή δεν μου έδωσε την δυνατότητα, να ρετουσάρω την δουλειά περί συμπάντων. Έτσι θα έπρεπε να γίνει φαίνεται. Και όταν έτσι πρέπει να γίνει, καλόν είναι να το αφήνουμε να γίνεται , αφού τις περισσότερες φορές δεν είμαστε ικανοί, παρά μόνον εκ των υστέρων, να γνωρίζουμε τελικά γιατί γίνεται το ένα ή το άλλο. Επιπροσθέτως, δεν είναι καθόλου εύκολο να ελέγχεις ανά πάσα στιγμή τον υδάτινο κόσμο της ψυχής. Δεν δήλωσα ποτέ super woman, ούτε σοφή. Αντίθετα, μέσα από αυτήν την προσπάθεια, ήθελα να συνεχίσω να μαθαίνω μαζί με σας, να διαβάζω όπου επέλεγα και τις απόψεις των άλλων. Έβλεπα βέβαια τις εμπάθειες, τους άχρηστους γράφω-διαπληκτισμούς, αλλά ακόμα και αυτοί αποτελούν μέρος ενός μαθήματος, που λείπει σε όλους μας.

Έτσι πριν ξαναβρεθούμε σε αυτόν τον χώρο, πριν καν ρίξω οποιαδήποτε ματιά σε οτιδήποτε άλλο, που εύκολα σε παρασέρνει, να ολοκληρώσω αυτό που έχω υποσχεθεί.

Εύχομαι ο Σεπτέμβριος , όσο σκληρός μήνας και αν είναι, να δώσει την δυνατότητα, σε όσους θελήσουν, να σκεφτούν αυτά που μέχρι σήμερα παραμελούσαν ή είχαν αποστραφεί κυρίως οικειοθελώς. Μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά. Οι μεμονωμένες σκέψεις ποτέ. Αν βρούμε το κέντρο του κύκλου παρέα, τότε μπορούμε να δούμε και όλα τα επί μέρους σχήματα που τον αποτελούν.

Να είσαστε καλά, με ηρεμία στον νου και στην καρδιά.

Με την πιο φιλική μου αγάπη

Ασπασία

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

ΓΑΠ: Ο πρωθυπουργός των 4 νησιών..

κάτι περισσότερο θα ξέρει. Ολα όσα γίνονται , γίνονται μόνον για μας. Γιατί να μην πάνε διακοπές. έχουν σκοτούρες ; αυτά που τους είπαν να κάνουν, τα έπραξαν. τις αποφάσεις, τις έχουν πάρει και γνωρίζουν όλοι μαζί τα της επόμενης μέρας. Εμείς δεν κατανοούμε την επόμενη μέρα. Να είστε σίγουροι, οτι αυτό που έχει προγραμματιστεί να γίνει θα γίνει, είτε είναι μόνιμα σε διακοπές, είτε είναι μόνιμα στην Αθήνα. Εμείς είμαστε οι απρογραμμάτιστοι, κενοί ιδεών και έξυπνων ομόψυχων λύσεων. το πρόβλημα αυτό είναι δικό μας και εμείς πρέπει να το λύσουμε. Οπότε τι σημασία έχει που ήταν, που είναι ή που θάναι ; Οι δρόμοι μας δεν είναι συμπίπτουν. Άλλα κάνουν εκείνοι, άλλα οφείλουμε να κάνουμε εμείς. Ποιό το κοινό ;

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Η ΓΗΡΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ. ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ, ΤΙ ΦΤΑΙΝΕ ;;

Ζακ Ντελόρ: “Στο χείλος του γκρεμού” η Ε.Ε.

«Στο χείλος του γκρεμού» εκτιμά ότι βρίσκεται η Ευρωζώνη ο Ζακ Ντέλορ, πρώην Πρόεδρος της Κομισιόν, προσθέτοντας πως όταν η Ευρώπη υπόσχεται ανέφικτες θεσμικές εξελίξεις «βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό της». Συγχρόνως ο κ. Ντελόρ, εκτός των άλλων, προτείνει μερική και προσωρινή αμοιβαιότητα των χρεών στη ζώνη του κοινού νομίσματος.

Την Τετάρτη, σε συνέντευξή του στο L’Express,
ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρεται στα λάθη του παρελθόντος αλλά και τους κινδύνους του σήμερα: Τα οικονομικά μοντέλα των κρατών της ΕΕ, τονίζει, είναι σήμερα πολύ διαφορετικά ώστε να πιστεύουμε σε πραγματικές θεσμικές αλλαγές, προσθέτοντας ότι «και η πρόταση θεσμοθέτησης ενός Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών δεν έχει νόημα».
Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα, προτείνει ο Ζακ Ντελόρ, «είναι να προχωρήσουμε σε μερική και προσωρινή αμοιβαιότητα των χρεών, μέσω, για παράδειγμα, της δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Απόσβεσης, το οποίο θα ήταν σε θέση να εξυπηρετεί και να στηρίζει όλα τα κράτη και πρωτίστως όσα πλήττονται σοβαρά από την κρίση».
Σε ερώτημα σχετικά με το λόγο που η Ευρώπη έφθασε σε αυτήν την κρίση, ο Ζακ Ντελόρ απάντησε λέγοντας πως η νομισματική ένωση δημιουργήθηκε χωρίς να ακολουθήσει ο οικονομικός συντονισμός.
«Το 1997 είχα προτείνει στους ηγέτες μας ένα σύμφωνο συντονισμού των οικονομικών πολιτικών. Είχα φροντίσει να μην το αποκαλέσουμε οικονομική διακυβέρνηση, για να μην θιγούν οι Γερμανοί φίλοι μας. Η έκκλησή μου, όμως, δεν έγινε αποδεκτή από την τότε γαλλική κυβέρνηση» τόνισε ο κ. Ντελόρ, τονίζοντας επίσης ότι «εκεί ακριβώς εντοπίζεται ο σπασμένος κρίκος της αλυσίδας, στην έλλειψη συνεργασίας».
Επίσης, όπως σχολίασε «Σήμερα το ευρωπαϊκό όραμα της ενσωμάτωσης, που συμμερίζονταν οι Γερμανοί ηγέτες, όπως ο Αντενάουερ, o Σμιτ ή ο Κολ, απουσιάζει από την αντίληψη της Ανγκελα Μέρκελ. Έτσι, φάνηκε να διστάζει, καθώς επηρεάζεται εξαιρετικά από την παραμικρή μεταστροφή της γερμανικής κοινής γνώμης». Από την άλλη πλευρά η Γαλλία, πρόσθεσε ο Ζακ Ντελόρ, «προσπαθεί να αποφύγει το ενδεχόμενο να δει το Βερολίνο να εγκαταλείπει το σκάφος».
Επιπλέον, σε σχέση με τις δηλώσεις που έχουν γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν στράφηκε ενδεικτικά στο πρόσφατο σχέδιο στήριξης για την Ελλάδα: «Στις 21 Ιουλίου οι ηγέτες των “17″ της ευρωζώνης κατέληξαν σε ένα αποτέλεσμα και στη συνέχεια, ανανέωσαν τη συνάντησή τους για το φθινόπωρο, χωρίς να διευκρινίσουν περαιτέρω τους όρους και τις προϋποθέσεις της εφαρμογής της απόφασης που έλαβαν. Στο μεταξύ, οι επενδυτές, προφανώς, αναρωτιούνται…».
Αναφορικά επίσης, με την ιδέα του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», για το συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των κρατών και επιτήρησης των δημοσιονομικών τους ανισορροπιών, που θα ξεκινήσει το επόμενο έτος, ο Ζακ Ντελόρ εκτίμησε ότι πρόκειται για μια «περίπλοκη ιδέα», η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές εθνικές ιδιαιτερότητες.
Τέλος, όπως είπε ο κ. Ντελόρ «Κάθε κράτος έχει τα δικά του δυνατά και αδύναμα σημεία και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το γερμανικό μοντέλο σε όλα τα κράτη-μέλη. Δεν είναι ρεαλιστικό. Η λύση έγκειται στη συνεργασία», επεσήμανε, καταλήγοντας πως «Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να θέσουμε την ΕΕ σε δύο βάσεις, στην οικονομική και τη νομισματική -και κάτι τέτοιο είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής βούλησης».

The European Union - the New Soviet Union?

Η ΕΤ3 ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

12 ντοκιμαντέρ για τη Θεσσαλονίκη


Τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους (26 Οκτωβρίου 2012) θα επιχειρήσει να καταγράψει η ΕΤ3 στα 12 ντοκιμαντέρ εσωτερικής παραγωγής, που αποφάσισε η διοίκηση του καναλιού.
Τα ντοκιμαντέρ θα προβληθούν το 2012 (ένα κάθε μήνα) και θα είναι διάρκειας μιας ώρας το καθένα, όπως ανακοινώθηκε σε συνέντευξη Τύπου.
Στόχος είναι να καταγραφεί η πορεία της Θεσσαλονίκης σε αυτόν τον έναν αιώνα και να αναδειχθούν τα σημαντικότερα γεγονότα που σημειώθηκαν από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα. Στο επίκεντρο όλων αυτών θα βρεθούν η οικονομική και πολιτιστική ζωή της Θεσσαλονίκης, η αρχιτεκτονική, η γαστρονομία, ο αθλητισμός, τα μέσα ενημέρωσης αλλά και η ιστορία των απλών ανθρώπων.
Τα θέματα των δώδεκα ντοκιμαντέρ, για τα οποία θα αξιοποιηθεί αρχειακό υλικό της ΕΡΤ3 αλλά και ιδιωτών, είναι τα παρακάτω:
«Τα μεγάλα γεγονότα» (Α' και Β'), «Το χρήμα», «Εμείς και οι άλλοι», «Από την παράγκα στην αντιπαροχή», «Από το τραμ στο μετρό», «Οι παρέες που έγραψαν ιστορία», «Η νόστιμη πόλη», «Η Θεσσαλονίκη στη μεγάλη οθόνη και στα μέσα ενημέρωσης», «Στον αγωνιστικό χώρο», «Η τέχνη στον αιώνα» και «Το Πανεπιστήμιο».
Στο μεταξύ, όπως ανακοίνωσε ο γενικός διευθυντής της ΕΡΤ3, Κώστας Μπλιάτκας, παράλληλα με τα παραπάνω ντοκιμαντέρ, θα δρομολογηθούν και παραγωγές με προσωπικότητες της πόλης, όπως ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης και ο Κώστας Βουτσάς .

OnNews: Οι αγανακτισμένοι είναι πάλι εδώ και τρομάζουν την...

OnNews: Οι αγανακτισμένοι είναι πάλι εδώ και τρομάζουν την...: "Εκτός από τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Μ. Καρχιμάκη (γράφουμε εδώ) φραστική επίθεση δέχθηκαν τον Δεκαπενταύγουστο ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρ..."

tromaktiko: Για την αύξηση της στρατιωτικής θητείας

tromaktiko: Για την αύξηση της στρατιωτικής θητείας: "Προς απάντηση όλων αυτών που επιθυμούν την αύξηση της θητείας από 9 σε 12 μήνες ( μεταξύ μας θα ήθελαν και πιο πολυ αλλα ας μη το κανου..."

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ !

Θα τους δανείσουμε για να μας δανείσουν!

Πρώτα θα τους δανείσουμε και μετά θα μας δανείσουν! Η «ανορθόδοξη» συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Φινλανδίας αφορά τη χορήγηση δανείου, ως...
εγγύηση, από το ελληνικό κράτος, προκειμένου η πιστώτρια χώρα να συμμετάσχει στο δεύτερο δάνειο της ευρωζώνης.

Τη συμφωνία έκλεισε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος με τη Φινλανδή ομόλογό του Jutta Urpilainen, ώστε να ξεπεραστούν οι πολιτικοί σκόπελοι στη χώρα της και να ανάψει το πράσινο φως για χορήγηση του δεύτερου ευρωπαϊκού δανείου προς την Ελλάδα, βάσει της απόφασης της 21ης Ιουλίου των Ευρωπαίων ηγετών.

Η επίσπευση των διαδικασιών για τη χορήγηση του δεύτερου πακέτου βοήθειας 109 δισ. ευρώ γίνεται υπό την πίεση των αγορών στην ευρωζώνη και λειτουργεί ακόμα πιο πιεστικά για την ελληνική οικονομία. Τις εξελίξεις ως προς τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου συζήτησε εκτενώς ο κ. Βενιζέλος με τον Γερμανό ομόλογό του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, με τον οποίο είχε τηλεφωνική επικοινωνία, ενώ συνεχίζει τον κύκλο επαφών και με τους άλλους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης.

Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης ενημερώνονται και για την «ανορθόδοξη» συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Φινλανδίας, η οποία βάσει πληροφοριών εντοπίζεται σε «5» σημεία:

1 Δεν αφορά «εμπράγματες εγγυήσεις». Οι Φινλανδοί αποδέχονται κατά πώς φαίνεται τις απλές εγγυήσεις, αφήνοντας κατά μέρος τις εμπράγματες που παρέπεμπαν σε ελληνική δημόσια περιουσία. Το σημείο αυτό επιβεβαιώνει, η Φινλανδή υπουργός Οικονομικών, που διευκρίνιζε χθες ότι αφορά «τραπεζική κατάθεση από πλευράς Ελλάδας σε λογαριασμό της Φινλανδίας». Το χρηματοδοτικό αυτό σχήμα «δεν έχει κανέναν εμπράγματο χαρακτήρα», ξεκαθάρισε ο κ. Βενιζέλος.

2 Η συμφωνία είναι παρόμοια με το PSI, τη συμφωνία με τους ιδιώτες για ανταλλαγή ελληνικών ομολόγων. Η Ελλάδα θα καταθέσει ένα ποσό σε κρατικό λογαριασμό της Φινλανδίας. Το ύψος του ποσού αυτού είναι άγνωστο. Δεν ξέρουμε αν θα είναι όσο και η συμμετοχή της Φινλανδίας στο δάνειο ή μικρότερο. Σημειώνεται, πάντως, ότι η συμμετοχή της Φινλανδίας στο πρώτο δάνειο των 110 δισ. ευρώ (80 δισ. από Ε.Ε.) έφθασε στο 1,5 δισ. ευρώ. Το ποσό-εγγύηση θα το επενδύσει η Φινλανδία σε ομόλογα με αξιολόγηση ΑΑΑ. Αν η Ελλάδα εξοφλήσει το δάνειο που θα πάρει από τη Φινλανδία, τότε η τελευταία θα επιστρέψει την εγγύηση με τόκο στην Ελλάδα, διευκρίνιζαν κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών και πρόσθεταν πως, αν η Ελλάδα δεν εξοφλήσει το δάνειο, τότε η Φινλανδία θα κρατήσει το ποσό-εγγύηση και τους τόκους από την επένδυσή του. Η χρονική διάρκεια της συμφωνίας δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή, όπως και άλλες λεπτομέρειές της, αλλά δεν αποκλείεται να αφορά περίοδο 15-30 ετών -όση και η χρονική διάρκεια της συμφωνίας με τους ιδιώτες- όπως μετέδιδε χθες το Reuters.

3 Το ερώτημα είναι γιατί η Ελλάδα να δανείσει τη Φινλανδία. Διότι η μη συμμετοχή της Φινλανδίας στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου μπορεί να οδηγήσει στην ακύρωσή της με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Ελλάδα ή ακόμα και για την ίδια την Ευρώπη. Το πού θα βρει η Ελλάδα τα χρήματα για να δανείσει τη Φινλανδία παραμένει άγνωστο. Δεν αποκλείεται μέρος από τα πρώτα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων να χρησιμοποιηθούν για τον σκοπό αυτό.

4 Τι θα γίνει αν και άλλες χώρες έχουν ανάλογες απαιτήσεις; Αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείου επισημαίνουν ότι «η Σλοβενία, που είχε ασκήσει ανάλογες πιέσεις, έχει ήδη κάνει πίσω». Πάντως, αν και άλλοι απαιτήσουν τέτοιου είδους εγγυήσεις, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να τις δώσει.

5 Η συμφωνία πρέπει να εγκριθεί και από τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης και για τον λόγο αυτό, σε πρώτη φάση, θα τεθεί στο Euro Working Group (τεχνοκράτες), που θα γίνει προσεχώς.

Το ξεπέρασμα των σκοπέλων σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη νέα βοήθεια προς την Ελλάδα πρέπει να διευθετηθεί άμεσα, σημείωναν κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών, ενόψει της έλευσης της τρόικας. Ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος θα έχει καθημερινές επαφές με τους αναπληρωτές υπουργούς Φ. Σαχινίδη και Π. Οικονόμου, θα συναντηθεί την ερχόμενη εβδομάδα με τους επικεφαλής της τρόικας, που πιάνουν δουλειά από τη Δευτέρα. Στο επίκεντρο βρίσκονται η φοροδιαφυγή, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και η «μαύρη τρύπα» του προϋπολογισμού.

Για την ώρα, συνεχίζουν την άντληση κεφαλαίων από την αγορά, υπό τον φόβο και των καθυστερήσεων στην καταβολή της επόμενης δόσης των 8 δισ. ευρώ. Το ελληνικό Δημόσιο, κατά τη χθεσινή δημοπρασία των τρίμηνων εντόκων, άντλησε 1,3 δισ. ευρώ (1,6 δισ. μαζί με τις μη ανταγωνιστικές προσφορές) με επιτόκιο 4,5% έναντι 4,58% της προηγούμενης, καλύπτοντας 2,98 φορές (3,08 την προηγούμενη δημοπρασία) το ζητούμενο ποσό 1 δισ. ευρώ. Οι ξένοι επενδυτές κάλυψαν το 23% της έκδοσης, περίπου 300 εκατ. ευρώ.

Ελευθεροτυπία 

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/ 

Βόμβα της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Πρακτορείων Ειδήσεων!


ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΙΔΗΣ 
Ζητά από την ελληνική κυβέρνηση να διασφαλίσει την ανεξαρτησία του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων!

Επιστολή-κόλαφος της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Πρακτορείων Ειδήσεων (ΕΑΝΑ), με αποδέκτη την ελληνική κυβέρνηση!
Εν όψει των επικείμενων αλλαγών στο χώρο των δημόσιων μέσων ενημέρωσης, η Ευρωπαϊκή Συμμαχία Πρακτορείων Ειδήσεων, η οποία εκπροσωπεί 30 ευρωπαϊκές χώρες, ζητά από την κυβέρνηση να διασφαλίσει την ανεξαρτησία του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ)!
Όπως σημειώνεται στην επιστολή-βόμβα που αποκαλύπτει  το Pheme.gr, το διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Πρακτορείων Ειδήσεων, «προτρέπει την ελληνική κυβέρνηση να εργαστεί για τη διασφάλιση της δημοσιογραφικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων!
Ζητά μάλιστα να λάβει υπόψιν τις προτάσεις των θεσμικών εκπροσώπων και των εργαζομένων,  προκειμένου το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων  «να διαδραματίσει  ακόμη πιο σημαντικό ρόλο για τη δημοκρατία», κυρίως μάλιστα αυτή την κρίσιμη περίοδο στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα.
«Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία που εργάζονται σύμφωνα με τους δημοσιογραφικούς κανόνες και τις αρχές της ελευθερίας του Τύπου, σημειώνει στην επιστολή της η ΕΑΝΑ, «είναι μείζονος σημασίας  για τη δημοκρατική κοινωνία».
Προς τούτο η διασφάλιση του «κατάλληλου οικονομικού και νομικού πλαισίου λειτουργίας  των ειδησεογραφικών πρακτορείων, αποτελεί προτεραιότητα για την Ευρωπαϊκή Συμμαχία Πρακτορείων Ειδήσεων».
‘Εχοντας ενημερωθεί για τις επικείμενες αλλαγές στο χώρο των δημόσιων μέσων ενημέρωσης, η Ευρωπαϊκή Συμμαχία Πρακτορείων Ειδήσεων παροτρύνει την ελληνική κυβέρνηση να λάβει υπόψιν τις προτάσεις που της καταθέτει κατά την εκπόνηση και εφαρμογή του κυβερνητικού σχεδίου.
Εκείνο, ωστόσο, το οποίο δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση για την Ευρωπαϊκή Συμμαχία Πρακτορείων Ειδήσεων είναι η ανεξάρτητη λειτουργία του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Στην επιστολή που υπογράφει ο Σουηδός Erik Nylen, γενικός γραμματέας της EANA, ζητείται από την ελληνική κυβέρνηση να διασφαλίσει «ότι το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και στο μέλλον θα έχει ανεξάρτητο ρόλο ως φορέας παροχής αντικειμενικών και αξιόπιστων ειδήσεων»! 
pheme.gr  http://www.triklopodia.com/

ΤΟ ΔΙΠΟΛΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ : ΜΕΡΚΕΛ - ΣΑΡΚΟΖΙ ΣΚΛΗΡΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ !

Όπως ήδη γνωρίζετε, οι δύο ηγέτες δεν προχώρησαν σε απόφαση έκδοσης ευρωομολόγου, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά, πως θα σημαίνει αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, πράγμα που θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στις κοινωνίες τους και στα κέρδη τους.
Βέβαια το ΔΝΤ θα επιθυμούσε μία τέτοια απόφαση να γινόταν άμεση.  Εξ άλλου το είπε και ο κος Ρουμελιώτης που μας εκπροσωπεί στο ΔΝΤ, σήμερα στο MEGA, πως η Ευρώπη καθυστερεί .   Αν αποφασίσουν, τότε το ΔΝΤ κατά την δήλωση τους, θα συνέβαλαν στην οικονομική στήριξη της ΕΕ.
ΟΧΙ κύριοι, δεν θέλουμε την βοήθεια σας.  Αν δεν υπάρχουν ηγέτες σήμερα, να σας σταματήσουν, δεν σημαίνει πως οι λαοί θα το θελήσουν ! 

Η έκδοση του όμως δεν είναι πανάκεια.  Για κράτη που τα δημοσιονομικά τους είναι πιο κάτω κι απ΄τον πάτο, είναι σαν να αντιστοιχεί με την πλήρη εξάρτηση τους από τους ισχυρούς, μη μπορώντας να σηκώσουν κεφάλι στο διηνεκές. 
Αλλά να εξαρτηθούν οι ασθενείς χώρες, τελικά από ποιούς ; Από αυτούς που δεν λογοδοτούν σε κανέναν ;; Ούτε η ΚΟΜΙΣΙΟΝ ούτε η ΚΕΤ, λογοδοτεί ή ελέγχεται από κανέναν.  Πως θα δεχθούν οι λαοί, να ελέγχονται από τους ανέλεγκτους ;;;
Εδώ βέβαια εύλογα θα αναρωτιέστε, πόση μερίδα των λαών κατανοεί, το παιχνίδι τους ;

Συμφώνησαν βέβαια σε μια Ευρωπαϊκή Οικονομική και πολιτική διακυβέρνηση, αφού είναι το ζητούμενη της εποχής !
Τώρα αν νομίζουν πως η Νέα Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τους θα είναι αλώβητη, επειδή θα μπορούν να ελέγχουν με ηλεκτρονικά και με διαστημικά μέσα, τους περιφερειάρχες τους και του υπηκόους τους, δεν έχουν σκεφτεί πως και ο Θεός ακόμα έδωσε ελευθερίες για να μην σπαζοκεφαλιάζει με ελέγχους, αλλά να αυτοκρίνονται από το αντίκτυπο των επιλογών τους (στο τελευταίο βέβαια κάνω και κάποιο χιούμορ).   
Για φανταστείτε να ψηφίζουμε Ολλανδούς, Φινλανδούς, Αυστριακούς... για τις τύχες μας, επειδή δεν είχαμε το τσαγανό, να ταρακουνήσουμε τα γερασμένα νερά της Ευρώπης, φέρνοντας την προ των ευθυνών της !. 
Μία Μέρκελ, που εύκολα δέχθηκε τον ερχομό του ΔΝΤ στο υπογάστριο της, μη αναλαμβάνοντας τις ευθύνες έναντι της Ευρωπαϊκής ιδέας των λαών.  Παιχνιδάκι στα χέρια των κεφαλαιοκρατών και φιλελευθεριστών, αλλά μην ξεχνάμε πως το ίδιο έπραξε και την ίδια την γενέτηρά της !   Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς.

Αντί να αποφασίσουν να ενισχύσουν το Ταμείο στήριξης της ευρωζώνης (δηλαδή βάζοντας χέρι στην ξεχειλισμένη τσέπη) , αντί να περικόψουν ως απεχθή τα χρέη που και οι ίδιοι δημιούργησαν με τους αλόγιστους δανεισμούς (θύτες και ηθικοί αυτουργοί ταυτόχρονα), αντί να κόψουν χρήμα όπως η FED, μιλούν για περισσότερη αυστηρή δημοσιονομική πολιτική , ζητώντας και Συνταγματική θεσμοθέτηση ορίων του ύψους των χρεών κάθε χώρας.  

Λες και οι ανάγκες των λαών, δεν θα ζητήσουν την άμεση επίλυση της εξαθλίωσης τους, επειδή εκείνοι θα κρύβονται πίσω από τους νόμους τους.
Για ποια οικονομική εξυγίανση μιλούν ; Για το 3025 και βάλε ;
Από την άλλη, όταν οι ίδιοι συντάσσουν νόμους για την "νόμιμη " αυτοπροστασία τους, πως και δεν συντάσσουν νόμους που να υπερασπίζουν το δικαίωμα της άρνησης των πολιτικών τους ;   Το ακούω να λέτε : τι είπες τώρα ;;

Ευτυχώς βεβαίως βεβαίως που υπάρχουν οι ΜΚΟ, αυτές ντε που δεν φορολογούνται ούτε και λογοδοτούν για το αντικείμενο τους και τον σκοπό τους, σπαταλώντας αλόγιστα χρήμα που απολαμβάνουν από τις κρατικές επιχορηγήσεις, δηλαδή από εμάς.  Αυτές λοιπόν οι κυρίες φαντάσματα, που φροντίζουν τάχατε " να λύνουν ό,τι δεν λύνουν τα κράτη και οι κυβερνήσεις τους ".  
Αυτές, αυτές θα μας σώσουν, μαζί με τους εφοπλιστές, που από τα 640 νέα καράβια τους, μόνον ένα κατασκευάζεται στην Ελλάδα. 

Ο καιρός γαρ εγγύς και τα αποτελέσματα είναι καθ΄οδόν ! 

Ασπασία  

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Η ΚΙΝΑ ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ ΜΗ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ !

Πλησιάζει η εκτόξευση του «Tiangong I»
Ενώ οι δαπάνες για διαστημικές έρευνες από τα δύο μεγαθήρια του τομέα...
(ΗΠΑ και Ρωσία) έχουν αρχίσει να φθίνουν, μία νέα δύναμη κάνει τα πρώτα της βήματα.

Ο λόγος για την Κίνα, η οποία πρόκειται σύντομα (ίσως και μέσα στον Αύγουστο) να θέσει σε τροχιά τον πρώτο διαστημικό της σταθμό.

Το βάρους 8.5 τόνων Tiangong I, είναι το επόμενο βήμα του διαστημικού προγράμματος της Κίνας και αποτελεί τη λογική εξέλιξη του ύστερα από τρεις επιτυχείς εκτοξεύσεις Κινέζων αστροναυτών μέσα στην τελευταία δεκαετία.

«Το Tiangong I θα είναι μη επανδρωμένο όταν εκτοξευθεί. Το εργαστήριο θα χρησιμεύσει κυρίως σαν δοκιμαστήριο για δύο επανδρωμένες αποστολές κατά τη διάρκεια της διετούς του ζωής», επισημαίνει ο διαστημικός αναλυτής Dean Cheng και προσθέτει:

«Είναι μια λογική κίνηση στην εξέλιξη των δυνατοτήτων μιας χώρας σε σχέση με τις επανδρωμένες αποστολές στο διάστημα».

ΙΣΧΥΣ: ΟΛΙΚΗ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΤΗΣ Ε.Ε

ΙΣΧΥΣ: ΟΛΙΚΗ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΤΗΣ Ε.Ε: "ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΟΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΣΤΟ 'ΠΑΙΓΝΙΟ' ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥ..."

ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΤΟΥ ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ ΤΗΣ ΛΑΓΚΑΡΝΤ. ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΚΑΚΟ ΜΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ;

Η γαλλική δικαιοσύνη ξεκίνησε σήμερα και επίσημα την έρευνα σε βάρος της γενικής διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τις κατηγορίες της συνέργειας σε απιστία και κατάχρησης δημοσίου χρήματος στην υπόθεση του επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί.

Η ανακριτική επιτροπή του Ειδικού Δικαστηρίου (CJR) συγκλήθηκε επισήμως για να ερευνήσει το ρόλο που διαδραμάτισε το 2008 η Λαγκάρντ, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, στην υπόθεση του Μπερνάρ Ταπί.

Η σύγκληση του CJR, του μοναδικού δικαστηρίου στη Γαλλία που μπορεί να δικάζει υπουργούς για τις ενέργειές τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, έγινε υποχρεωτική μετά την απόφαση που έλαβε στις 4 Αυγούστου το ίδιο δικαστήριο να ξεκινήσει έρευνα σε βάρος της 55χρονης Λαγκάρντ.

Η ανακριτική επιτροπή, που αποτελείται από τρεις Εφέτες, θα προχωρήσει σε έρευνες για να διαπιστώσει αν η πρώην υπουργός ευθύνεται για τις κατηγορίες που της αποδίδονται. Τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται η Λαγκάρντ επισύρουν ποινή κάθειρξης 10 ετών και επιβολής προστίμου 150.000 ευρώ.

Το 2008, προκειμένου να επιταχύνει τη διαδικασία και να ξεκαθαρίσει μια παλιά αντιδικία που αφορούσε την πώληση από την τράπεζα Credit Lyonnais του ομίλου Adidas, που ανήκε στον Μπερνάρ Ταπί, η Λαγκάρντ είχε εγκρίνει ένα διακανονισμό ύψους 285 εκατομμυρίων ευρώ υπέρ του επιχειρηματία.

Ο Ταπί υποστήριζε ότι η πρώην κρατική τράπεζα τον είχε εξαπατήσει το 1993 κατά την πώληση των μετοχών του στην εταιρεία αθλητικών ειδών Adidas. Είχε χάσει τη δίκη που έγινε το 2006 και η υπόθεση βρισκόταν στη διαδικασία της έφεσης το 2007, όταν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές ο φίλος του, Νικολά Σαρκοζί.

Το CJR συστάθηκε το 1993 και έκτοτε έχει ερευνήσει περίπου 1.000 υποθέσεις αλλά μόνο έξι υπουργοί παραπέμφθηκαν σε δίκη.

http://www.newsit.gr/ 

Ο ΚΙΒΔΗΛΟΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΔΕΞΙΑΣ-ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΤΑ ΘΕΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΕΓΩΙΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ !

Η ΑΠΟΚΡΥΦΟΣ ΓΝΩΣΗ ΩΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
<<Η θεωρία της αθροιστικής παραγωγής, που είναι το
θέμα του βιβλίου που ακολουθεί, μπορεί να προσαρμοστεί
ευκολότερα στις συνθήκες ενός ολοκληρωτικού κράτους
παρά η θεωρία της παραγωγής και διανομής μιας δεδομένης
παραγωγής υπό συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού ...>>.
Τζον Μέϊναρντ Κέϊνς
Πρόλογος στην γερμανική έκδοση του βιβλίου
<<Γενική Θεωρία>>, 7 Σεπτεμβρίου 1936

  Σε ολόκληρη την ιστορία, η ισχυρή Ελίτ που κυβερνά, αναδύεται μέσω της μυστικής ή απόκρυφης γνώσης την οποία προστατεύουν προσεκτικά και την αποκρύπτουν από τους εισβολείς. Για τον λόγο αυτό ο Αλέξανδρος, ο βασιλεύς των Μακεδόνων, σε επιστολή του προς τον Αριστοτέλη παραπονιέται πως ο δεύτερος εξέδωσε σε βιβλίο τους <<Απόρρητους Λόγους>>, δηλαδή τα μυστικά της εξουσίας που ε δίδαξε στην κυριαρχούσα ομάδα της Μακεδονικής Ελίτ στην σχολή που ίδρυσε ο Φίλιππος στην αρχαία Μίεζα της Μακεδονίας. Ο Αριστοτέλης απαντώντας του αποκαλύπτει ένα δεύτερο συστατικό στοιχείο των μυστικών διδασκαλιών. Του γράφει να μην ανησυχεί αφού δεν πρόκειται κανείς να καταλάβει, έστω αν διαβάσει τις διδασκαλίες, επειδή είναι γραμμένες με κώδικα. Το δεύτερο αυτό στοιχείο, ο κώδικας, αποτελείται από δύο άλλα στοιχεία: είτε λέξεις κοινές που στον κώδικα αποκτούν διαφορετικό νόημα, είτε λέξεις εντελώς νέες κατασκευασμένες ειδικά για τον κώδικα.
  Η εξουσία της κυριαρχούσας τάξης ή της λατρείας αποδυναμώνεται καθώς η απόκρυφος γνώση μετατρέπεται σε <<επιστημονική>> γνώση και εξαφανίζεται μόλις γίνει <<κοινός τόπος>>. Αυτή ήταν η αιτία για την οποία οι Έλληνες έχασαν μια ολόκληρη αυτοκρατορία. Ενώ έξυπνα δόμησαν ένα σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο στηρίχθηκε από το πολυθεϊστικό τους ιερατείο, σύντομα άνοιξαν τις πύλες των ναών - πανεπιστημίων και διέδωσαν την επιστημονική γλώσσα. Όλοι οι αρχαίοι Ελληνικοί ναοί κατείχαν τη γνώση και οι ιερείς τους σπούδαζαν την επιστημονική γλώσσα. Το βλέπουμε σε ιστορικά γεγονότα που αφορούν πολιορκίες των Δελφών. Μυστικά όπλα αναδύονται από κρύπτες και κατατροπώνουν τους εχθρούς. Οι ιερείς για να διατηρήσουν το μυστικό λένε πως ο ίδιος ο θεός Απόλλων προστατεύει το ιερό του. Το ίδιο συμβαίνει και στη μάχη των Πλαταιών. Από το ιερό της Ελευσίνος ακούγεται ο Μυστικός Ίακχος και στους Έλληνες πολεμιστές συμπαραστέκονται άγνωστοι ήρωες, όπως ο Εχετλαίος.
  Τα Ελληνικά ιερατεία κάνουν το λάθος και την απόκρυφο επιστημονική γνώση την αποκαλύπτουν σε όποιον ήθελε να μάθει. Δημιουργούν βιβλιοθήκες - αποθήκες της γνώσης αυτής, τις οποίες αφήνουν ανοικτές στον καθένα. Αποτέλεσμα; Μια οργανωμένη και αποφασισμένη ομάδα αδελφών μας, καταγράφει όλες αυτές τις πολύτιμες γνώσεις. Για 500 χρόνια αντιγράφουμε ό,τι υπάρχει στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, αλλά σε κάθε βιβλιοθήκη που υπάρχει στον Ελληνικό κόσμο, μέχρι την Αλεξάνδρεια την Εσχάτη κοντά στις Ινδίες. Επειδή το πρόβλημα των αδελφών μας είναι η δημιουργική γνώση, δεν μπορούσαμε και ούτε σήμερα βέβαια μπορούμε μόνοι μας να προχωρήσουμε την επιστήμη. Με μια συνδυασμένη κίνηση θα έπρεπε να κατεβάσουμε το επιστημονικό επίπεδο στο ιστορικό εκείνο σημείο, πριν οι Έλληνες ξεκινήσουν να ασχολούνται με την Επιστήμη. Κάψαμε λοιπόν τις βιβλιοθήκες τους και απαγορεύσαμε τη γνώση αποκαλώντας την δαιμονική. Διώξαμε κάθε Έλληνα που έτυχε να έχει αποσπάσματα των βιβλιοθηκών. Στα χέρια μας, δηλαδή σε μικρές οικογένειες σοφών, όπως η οικογένεια Καλόνιμος στη Γερμανία ή η οικογένεια Μαυρογονάτος (έχουν Ελληνικά ονόματα, αλλά δεν είναι Ελληνικές - μια παλιά μέθοδος εξαπάτησης), υπήρχε τώρα η γνώση των Ελλήνων, την οποία αποστερήσαμε από τους ίδιους τους Έλληνες. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο και ευφυέστερο στρατήγημα μας για την υποταγή των Ελλήνων και την μονοπωλιακή διατήρηση από εμάς των επιστημονικών τους γνώσεων. Χρειάστηκαν 2.000 χρόνια διώξεων των Ελλήνων για να μετατρέψουμε την Ελίτ του πνεύματος σε έναν καθυστερημένο αγροτικό λαό, ο οποίος μισεί αυτό που θα έπρεπε να σέβεται: τους προγόνους του και την πίστη τους.
  Πριν αναλύσουμε τα μυστικά της λατρείας του τραπεζικού καπιταλιστικού χρήματος, ας ρίξουμε μια ματιά για ιστορική προοπτική, στην απόκρυφη αστρονομία, την παλαιότερη πηγή της σταθερής διακυβέρνησης που είναι γνωστή στον άνθρωπο και από την οποία η αστρολογία δεν είναι παρά ένα παθητικό υπόλειμμα.
  Μόλις οι άνθρωποι εγκατέλειψαν την περίοδο των περιπλανήσεών τους, οι φυλετικοί κυνηγοί για να καλλιεργήσουν τη γη αναγκάζονταν να προβλέψουν τις εποχές. Μια τέτοια γνώση απαιτείτο ώστε να γνωρίζουν πότε να φυτέψουν, πότε να περιμένουν πλημμύρες στις γόνιμες κοιλάδες, πότε να περιμένουν τις περιόδους των βροχών, κ.ο.κ. Μήνες σκληρής εργασίας πήγαιναν χαμένοι από την έλλειψη ημερολογίου, έναν πλούτο που σήμερα θεωρούμε δεδομένο. Οι άνθρωποι που πρώτοι μελέτησαν και κατανόησαν την κανονική πορεία του Ήλιου, της Σελήνης, και των αστέρων που ορίζουν τις εποχές, είχαν πολύτιμη γνώση για να πουλήσουν, την οποία εκμεταλλεύτηκαν στον ύψιστο βαθμό εις βάρος των αφελών συνανθρώπων τους.
  Τα απόκρυφα ιερατεία των πρώτων αστρονόμων και μαθηματικών, όπως οι σχεδιαστές του Στόουνχετζ, έπεισαν τους υπηκόους τους πως μόνο αυτοί είχαν επαφή με τους θεούς και έτσι μόνον αυτοί μπορούσαν να βεβαιώσουν την επιστροφή των εποχών της σποράς, προϋπόθεση για μια πλούσια σοδειά.
   Έχοντας τα ιερατεία στα χέρια τους μια τέτοια πολύτιμη γνώση, την χρησιμοποιούσαν πάντοτε ως στοιχείο εκβιασμού στην ανερχόμενη τάξη των πολεμιστών βασιλέων. Έτσι βλέπουμε πως για να μειώσουν την δύναμή τους και να τους υποτάξουν όταν οι βασιλείς αποφάσιζαν ένα μεγάλο έργο που θα τους έφερνε πλούτο αλλά και θα τους ισχυροποιούσε στον ανταγωνισμό τους με τα ιερατεία, απαιτούσαν το σκληρότερο δείγμα υποταγής: την σφαγή ενός μέλους της βασιλικής οικογένειας. Το βλέπουμε στην περίπτωση της θυσίας της Ιφιγένειας αλλά και στην θυσία του Αβραάμ. Επίσης το βλέπουμε στις θυσίες των Μάγιας και των ίνκας. Αργότερα είναι οι θυσίες των ανυπότακτων ευγενών, που στο Μεσαίωνα το ιερατείο τους στιγμάτιζε ως αιρετικούς.
  Οι μύθοι που λένε πως η Ιφιγένεια σώθηκε από τον ίδιο τον θεό, σηματοδοτούν την πονηριά των πολεμιστών βασιλέων που φυγαδεύουν τα υποψήφια θύματα του ιερατείου.
  Το δίπολο αυτό Ιερατείο - Βασιλείς συνεχίζει ως τις μέρες μας να συγκρούεται με την ίδια αγριότητα αλλά και την πονηριά. Οι συγκρούσεις αυτές δεν γίνονται με γνωστές στις εξαθλιωμένες μάζες παρά μόνο ως προφάσεις.
  Η πρόβλεψη των ηλιακών και σεληνιακών εκλείψεων ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικές στην διαχείριση της κοινότητας. Η γενική επιτυχία που υπήρξε αποτέλεσμα των χρονικών πινάκων του ιερατείου που αφορούσε το όργωμα, τη σπορά, το πότισμα και την συγκομιδή, εξασφάλιζε την εξουσία του ιερατείου. Σήμερα η περίοδος των εορτών των Χριστουγέννων συνεχίζει την παράδοση που έθεσαν τα αρχαία ιερατεία που επέβαλαν τελετουργίες στο χειμερινό ηλιοστάσιο για να αντιστρέψουν την υποχώρηση του Ήλιου από τον ουρανό. Η εξασφαλισμένη επιτυχία τους ακολουθείτο από ξέφρενους εορτασμούς. Η 25η Δεκεμβρίου αποτελεί την ημερομηνία γέννησης όλων των ηλιακών θεοτήτων, από τον Μίθρα έως τον Απόλλωνα. Αναπόφευκτο ήταν να τοποθετήσουμε στην ίδια ημερομηνία την γέννηση του Ιησού, ως σημείο ενός πανίσχυρου και ζωοδότη θεού.
  Η λαϊκή γνώση του κανονικού ρυθμού της διαδοχής των εποχών αποθαρρύνθηκε με κάθε είδους μυστικισμό και τελετουργικές εφευρέσεις. Αποτυχίες στην πρόβλεψη αποδόθηκαν στα αμαρτήματα των ανθρώπων και χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογηθεί η εντατικοποίηση της καταπίεσης.
  Για αιώνες οι άνθρωποι που δεν είχαν πραγματικά καμία ιδέα για τον αριθμό των ημερών που διαρκούσαν οι εποχές και δεν μπορούσαν να κάνουν κανέναν υπολογισμό, με χαρά έδιναν ένα ποσοστό της σοδειάς τους, όπως και τις πιο ωραίες κόρες τους στους <<πιστούς υπηρέτες του Θεού>>, δηλαδή στο ιερατείο.
  Η δύναμη του τραπεζικού καπιταλιστικού χρήματος, που είναι στην πραγματικότητα μια λατρεία, στηρίζεται σε μια παρόμοια μυστική γνώση, κυρίως στον τομέα των οικονομικών. Ευτυχώς το κοινό σε μεγάλο βαθμό και οι περισσότεροι επαναστάτες έχουν πλήρη άγνοια των οικονομικών. Οι εγκαθιδρυμένοι όμως από εμάς λόρδοι του χρήματος κατάφεραν να παρατείνουν την εξουσία μας και ακόμη και να αντιστρέψουν την πτώση μας, δια φθείροντας συστηματικά την οικονομική επιστήμη με ψευδείς και κίβδηλες διδασκαλίες. Με τη δύναμη που έχουμε στα πανεπιστήμια, στις εκδόσεις και στα Μ.Μ.Ε., κατορθώσαμε να επιβραβεύσουμε τους ειλικρινείς επαγγελματίες. Πρόκειται για ιδιότροπους ανθρώπους των οποίων οι κίβδηλες διδασκαλίες συνέβαινε να δικαιολογούν με όρους όπως το <<κοινό καλό>>, τα υποστηριζόμενα από την κυβέρνηση ιδρύματα, νόμους και οικονομικά μέτρα, από τα οποία εξαρτάται η οικονομική μας εξουσία.
  Ο Κεϊνσιανισμός είναι η υψηλότερη μορφή κίβδηλων οικονομικών που αναπτύχθηκε ποτέ προς όφελός μας. Η έντονα συγκεντρωτική, μικρή οικονομία που υπήρξε αποτέλεσμα των πολιτικών που συμβούλεψε ο Λόρδος Κέϊνς για την πρόοδο της <<ευημερίας>>, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να γίνει η κυριαρχία μας άτρωτη με μια διπλή νέμεση: Πραγματικός ιδιωτικός ανταγωνισμός στον οικονομικό τομέα και πραγματική  δημοκρατική διαδικασία στην πολιτική αρένα. Το Laissez faire, η ελεύθερη δηλαδή αγορά, τα κλασσικά οικονομικά, ήταν μια γνήσια προσπάθεια μας να διαφθείρομαι την οικονομική επιστήμη. Η γοήτευση εσωτερική συνοχή τύφλωσε τους οικονομολόγους για πολλά χρόνια, αφού δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Σήμερα όμως είμαστε τόσο ισχυροί που δεν είναι πλέον δυνατόν να κρύψουμε τους θεσμούς που επιβάλλαμε με την πρόφαση του ελεύθερου ανταγωνισμού. Ο Κεϊνσιανισμός εκλογικεύει αυτήν την πανίσχυρη κατάσταση που εμείς απαιτούμε, ενώ διατηρεί τα προνόμια της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, στην οποία στηρίζεται απόλυτα η εξουσία μας.
  Αν και οι μεταρρυθμίσεις που πρότεινε ο Μάρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο του, όπως το συγκεντρωτικό τραπεζικό σύστημα, ο φόρος εισοδήματος και άλλα συγκεντρωτικά μέτρα μπορούν να δια φθαρούν ώστε να εναρμονιστούν με τις απαιτήσεις μας, δεν επιτρέπουμε πλέον μεγάλη εξουσία στα Μαρξιστικά κινήματα που ανθούν στις αναπτυγμένες χώρες. Τα συνεκτικά μας ιδρύματα βρίσκονται ήδη στη θέση τους. Κάθε πραγματικό βήμα προς τον κομμουνισμό θα σήμαινε την πτώση μας. Φυσικά τα ψευδή Μαρξιστικά κινήματα είναι ένα υπέροχο ιδεολογικό πέπλο με το οποίο καλύπτουμε τους δικτάτορες μας που είναι οι μαριονέτες μας σε υπανάπτυκτες περιοχές.
  Δευτερευόντως η εξουσία των λόρδων του χρήματος στηρίζεται στην απόκρυφο γνώση στον τομέα της πολιτικής και της ιστορίας. Έχουμε επιτυχημένα διαφθείρει τις επιστήμες αυτές. Αν και πολλοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τα μυστικά μας μέσα από βιβλία όπως το <<1984>> του Τζώρτζ Όργουελ, ενός ανθρώπου χωρίς ψευδαισθήσεις, λίγοι τα παίρνουν σοβαρά και ως συνήθως απορρίπτουν τις ιδέες αυτές ως παρανοϊκές. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στην ιδέα της πολιτικής όπως παρουσιάζεται στο βιβλίο αυτό.
  Από τη στιγμή που η πραγματική πολιτική κινείται από τα ατομικά συμφέροντα, η ιστορία μπορεί να θεωρηθεί ως ένας αγώνας για εξουσία και πλούτο. Κάνουμε το παν για να καλύψουμε αυτήν την προφανή αλήθεια, διαδίδοντας τη θεωρία πως η ιστορία δημιουργείται από τους απρόσωπους αγώνες ανάμεσα σε ιδέες, πολιτικά συστήματα, ιδεολογίες, φυλές και τάξεις. Μέσω μιας συστηματικής διείσδυσης μέσα στις περισσότερες διανοπτικές, πολιτικές και ιδεολογικές οργανώσεις, χρησιμοποιώντας το δέλεαρ της οικονομικής υποστήριξης και της ξαφνικής δημοσιότητας, μπορέσαμε να θέσουμε τα όρια της δημόσιας συζήτησης μέσα στις ιδεολογικές απαιτήσεις της οικονομικής μας εξουσίας.
  Το αποκαλούμενο πολιτικό φάσμα της Αριστεράς - Δεξιάς, είναι δικό μας δημιούργημα. Στην πραγματικότητα αντανακλά την προσεκτική τεχνητή πόλωση του πληθυσμού πάνω σε κίβδηλα θέματα, που αποτρέπει το θέμα της δικής μας εξουσίας να αναδυθεί μέσα στο μυαλό τους. Η αριστερά υποστηρίζει τις πολιτικές ελευθερίες και αντιτίθεται στην οικονομική ή επιχειρηματική ελευθερία. Η Δεξιά υποστηρίζει την οικονομική ελευθερία και αντιτίθεται στις πολιτικές ελευθερίες. Φυσικά, κανένα από τα δύο δεν μπορεί να υπάρξει πλήρως (που είναι ο στόχος μας) χωρίς το άλλο. Ελέγχουμε την Δεξιά - Αριστερά σύγκρουση, έτσι ώστε και οι δυο μορφές ελευθερίας να καταπιέζονται στον βαθμό που απαιτούμε. Η δική μας ελευθερία δεν στηρίζεται σε νομικά ή ηθικά <<δίκαια>>, αλλά στον έλεγχο που ασκούμε στην κυβερνητική γραφειοκρατία και στα δικαστήρια, που εφαρμόζουν τις σύνθετες υποκειμενικές ρυθμίσεις με τις οποίες εξαπατούμε το κοινό για να υποστηρίξει τα συμφέροντά μας.
  Αμέτρητες συγκρούσεις χωρίς νόημα για να αποσπαστεί η προσοχή του κοινού από τις δικές μας επιχειρήσεις, βρίσκουν γόνιμο έδαφος στα πικρά μίση της αριστεράς - δεξιάς ανακατωσούρας. Η Δεξιά και η Αριστερά είναι ασυμβίβαστες σε θέματα φυλετικής πολιτικής, αντιμετώπισης των εγκληματιών, επιβολής του νόμου, πορνογραφίας, εξωτερικής πολιτικής, σχέσης των δύο φύλων και λογοκρισίας, για να αναφέρω μόνο λίγα θέματα. Αν και η λογοκρισία στο όνομα του <<δικαίου>> υπήρξε χρήσιμη στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση και μπορεί ακόμη να απαιτείται στην δημοσιογραφία, εμείς γενικά δεν παίρνουμε θέση στα θέματα αυτά. Αντί γι΄αυτό προσπαθούμε να επιμηκύνουμε τις διαμάχες υποστηρίζοντας όσο μπορούμε και τις δύο πλευρές. Ο πόλεμος φυσικά είναι η απόλυτη διαιρετική σύγκρουση και η υγεία του συστήματος μας. Ο πόλεμος μας παρέχει την τέλεια κάλυψη του επειγόντως και των κρίσεων πίσω από τις οποίες ισχυροποιούμε την εξουσία μας. Από τη στιγμή που ο πυρηνικός πόλεμος παρουσιάζει κινδύνους ακόμη και σ΄εμάς, όλο και περισσότερο στηριζόμαστε σε οικονομικές κρίσεις, ενεργειακές ελλείψεις, οικολογική υστερία και χειραγωγούμενο πολιτικό δράμα για να γεμίσουμε το κενό. Οι χωρίς νόημα αψιμαχίες και οι πολέμοι παραμένουν όμως χρήσιμοι.
  Παρέχουμε κίβδηλη ελεύθερη επιχείρηση με τη Δεξιά και κίβδηλο δημοκρατικό σοσιαλισμό με την Αριστερά. Έτσι αποκτούμε μία <<ελεύθερη επιχείρηση>> της οποίας ο <<ανταγωνισμός>> ρυθμίζεται προσεκτικά από την γραφειοκρατία που ελέγχουμε και των οποίων οι εθνικοποιημένες επιχειρήσεις ελέγχονται άμεσα δια μέσου της δικής μας κυβέρνησης. Με τον τρόπο αυτό διατηρούμε μια κοινωνία που είναι η βάση της εξουσίας μας, οι νομικοί τίτλοι ιδιοκτησίας και χρήματος παραμένουν ασφαλείς, ο κίνδυνος όμως του ελεύθερου και μη ρυθμισμένου ανταγωνισμού αποφεύγεται και η λαϊκή κυριαρχία εκμηδενίζεται. Η δημοκρατική διαδικασία όμως ελέγχεται πλήρως και δεν μιλά για την δική μας οικονομική εξουσία. Χωρίς καμία εξαίρεση καθορίζουμε τους υποψήφιους των μεγάλων κομμάτων και μετά περνάμε στο στάδιο της επιλογής των νικητών. Κάθε προσπάθεια αναμόρφωσης της προεκλογικής εκστρατείας απλά θέτει τους κανόνες του παιχνιδιού πιο σταθερά κάτω από το δικό μας κυβερνητικό έλεγχο.
  Ο ολοκληρωτισμός του φασισμού ή του κομμουνισμού δεν αποτελούν κίνδυνο, όσο οι επάλξεις της ιδιωτικής ιδιοκτησίας παραμένουν για να υπηρετήσουν τις βάσεις της λειτουργίας μας. Οι ολοκληρωτικές κυβερνήσεις της Δεξιάς και της Αριστεράς εξ αιτίας της τρωτότητας των έντονα ορατών ηγετών προς τους αντιπάλους του κόμματος, μπορούν να γίνουν εύκολα αντικείμενο χειρισμού από το εξωτερικό. Πρωταρχικά οι ολοκληρωτικές δικτατορίες αποτρέπουν αποτελεσματικά τους νέους οικονομικούς λόρδους να αναδυθούν και να προκαλέσουν την εξουσία μας σε ολόκληρες ηπείρους, πολιτισμούς και φυλές.
  Ίσως να απαιτούνται λίγα λόγια σωστής ιδεολογίας πριν ολοκληρώσω. Η μόνη ιδεολογία που έχει αξία φυσικά είναι ο λογικός εγωισμός, που σημαίνει την μεγιστοποίηση της εξουσίας του ατόμου με όποιο μέσο αποδεικνύεται πρακτικό. Αυτό απαιτεί την εξουσία πάνω στη φύση κυρίως όταν είναι δυνατόν, τον χειρισμό των άλλων ανθρώπων, κυρίως των πιο εύστροφων και πολύτιμων εργαλείων απ΄όλα τα άλλα. Ευτυχώς δεν έχουμε μια κοινωνία εγωιστών. Οι λόρδοι του χρήματος θα ήταν αδύνατον να δημιουργηθούν σε μια κοινωνία, καθώς τα διανοπτικά φαντάσματα και οι εκλογικεύσεις με τα οποία χαρακτηριστικά χειριζόμαστε και εξαπατούμε τις μάζες, είναι ένας διαρκής καγχασμός. Κάτω από τέτοιες συνθήκες μια πολιτική του <<ζήσε - και - άσε - τους - άλλους - να - ζήσουν>> ή μια πραγματική αναρχία του <> είναι η μόνη εναλλακτική λύση. Είναι βέβαιο πως μια ιεραρχική τάξη θα ήταν δύσκολο να διατηρηθεί με τη βία. Στη σύγχρονη όμως εποχή, ενώ τα μυαλά είναι παγιδευμένα σε αλτρουιστικά, συλλογικά και θεία ηθικοπλαστικά φαντάσματα, η εγωιστική εκλογικευμένη εξουσία χρησιμοποιεί τα φαντάσματα αυτά για να ελέγξει τους άλλους.

http://el-lhnwndikaion.blogspot.com/ 

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΝΣΙΑΝΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. ΤΙ ΝΕΟ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ;;

Του Χάρη Σαββίδη



Πολύ της… μόδας έγινε, το τελευταίο διάστημα, ο Κέυνς και οι διδαχές του. Ακόμα και σε έντυπα που μέχρι πρόσφατα αποτελούσαν προπύργια του νεοφιλελευθερισμού, όπως η βρετανική εφημερίδα Financial Times, η επιστροφή σε κεϋνσιανές πολιτικές προτείνεται ως λύση για την κρίση: Την άνοιξη, προτού ακόμα η πιστωτική κρίση «περάσει» στην πραγματική οικονομία, ο αρθρογράφος των FT, Μάρτιν Γουλφ, παραδεχόταν ότι «το όνειρο μιας παγκόσμιας ελεύθερης αγοράς είναι πλέον νεκρό». Ήταν η εποχή που η Αμερικανική κυβέρνηση απέτρεπε στο «παρά πέντε» τη χρεοκοπία της επενδυτικής τράπεζας Bear Stearns και ελάχιστοι διαμαρτύρονταν για την κρατική παρέμβαση στο ρόλο της αγοράς. Σαν από ειρωνεία της τύχης, η ίδια η έννοια της κρατικοποίησης «αναστήθηκε» για τις δυτικές κυβερνήσεις στην πατρίδα του Θατσερισμού: Τον Σεπτέμβριο του 2007, η βρετανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να κρατικοποιήσει την τράπεζα Northern Rock για να αποτρέψει την χρεοκοπία της. Αλλά μήπως και ο ίδιος ο Κέυνς δεν ήταν Βρετανός;



Ο Τζον Μέιναρντ Κέυνς, σπουδαγμένος στο Ίτον και στο Κέιμπριτζ, έγινε ευρύτερα γνωστός λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν δημοσίευσε τη «Γενική Θεωρία της Απασχόλησης, του Τόκου και του Χρήματος». Στο βιβλίο του αυτό ο Κέυνς αναπτύσσει την θεωρία του περί της έννοιας της «συνολικής ζήτησης». Υποστηρίζει ότι για να επιτευχθεί η πλήρης απασχόληση στην οικονομία θα πρέπει να υπάρχει ικανοποιητικό επίπεδο ζήτησης για αγαθά και υπηρεσίες (και άρα για εργαζομένους που θα τα παράγουν). Η κυβέρνηση μπορεί μέσω δημοσίων δαπανών να ενισχύσει τη ζήτηση και άρα να επιτύχει πλήρη απασχόληση, εκμηδενίζοντας την ανεργία. Η άποψη αυτή υπήρξε θεμέλιο της οικονομικής επιστήμης για περίπου μισό αιώνα, με δεκάδες νομπελίστες να την εξελίσσουν, εξειδικεύουν ή τροποποιούν. Όλο αυτό, όμως, δεν ήταν παρά η θεωρητική θεμελίωση μιας ουσιαστικής μεταβολής που είχε ήδη ξεκινήσει σχετικά με το ρόλο του κράτους στις καπιταλιστικές οικονομίες. Γιατί πραγματικός γεννήτορας του κεϋνσιανισμού δεν ήταν ο Βρετανός οικονομολόγος αλλά μια από τις σημαντικότερες αντιφάσεις του συστήματος.



Στον καπιταλισμό το σύνολο της παραγωγής οργανώνεται με στόχο τη συσσώρευση όλο και περισσότερου κεφαλαίου. Κίνητρο για όλο και μεγαλύτερες επενδύσεις είναι η προοπτική όλο και υψηλότερου κέρδους. Μόνο που για να υπάρξει κέρδος, δεν αρκεί να παραχθούν τα αγαθά – χρειάζεται κάποιος και να τα αγοράσει. Όταν η αγορά λειτουργεί χωρίς σημαντικές ρυθμιστικές παρεμβάσεις, ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερες «τσέπες». Αυτοί, όμως, που διαθέτουν πολλά χρήματα, δεν έχουν πολλές ανικανοποίητες ανάγκες. Εκείνοι, αντίθετα, που δεν έχουν καταφέρει να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους, δεν έχουν και τα απαιτούμενα χρήματα. Άρα ποιος θα αγοράσει τα όλο και περισσότερα αγαθά που παράγονται; Πόσα αυτοκίνητα μπορεί να έχει ένα άτομο που έχει καρπωθεί τον μόχθο εκατοντάδων άλλων; Πάντως λιγότερα από όσα θα αγόραζαν όλοι οι εργαζόμενοι, αν μοιράζονταν δίκαια το αποτέλεσμα της δουλειάς τους.



Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο ο καπιταλισμός οδηγείται συχνά σε κρίσεις που αποδίδονται στην υπερπαραγωγή αλλά συνήθως οφείλονται σε υποκατανάλωση. Ακόμα και αν δεχθεί κανείς σε θεωρητικό επίπεδο Μαλθουσιανές αντιλήψεις, δεν μπορεί να τις προτείνει σοβαρά ως λύσεις: Δεν μπορεί, δηλαδή, να υιοθετηθεί ως τρόπος εξόδου από την κρίση η εκούσια καταστροφή του πλούτου (μέσω λοιμών, πολέμων και καταποντισμών). Μόνη λογική λύση είναι η αναδιανομή του πλούτου. Ο κεϋνσιανισμός επιχείρησε ακριβώς αυτό, διατηρώντας όμως άθικτο κατά τα άλλα το καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί η αναδιανομή προφανώς και αποτελεί βασικό αίτημα των εργαζομένων. Μόνο που, πάνω από μισό αιώνα πριν τον Κέυνς, ο Μάρξ είχε εξηγήσει ότι μόνο η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και ο κοινωνικός έλεγχος στα μέσα παραγωγής μπορούν να διασφαλίσουν σε βάθος χρόνου την δίκαιη διανομή πλούτου και εξουσίας.



Ο Κέυνς γνώριζε τις διδαχές του Μαρξ αλλά διαφωνούσε ριζικά με αυτές: «ακόμα και αν χρειαζόμαστε μια θρησκεία, γιατί να την βρούμε στις συγκεχυμένες ανοησίες του κόκκινου βιβλιοπωλείου;», υποστήριζε στα «Δοκίμια περί Πεποιθήσεων». Αντίθετα, για τη σταλινική οικονομία που χτιζόταν στα χρόνια του στη Σοβιετική Ένωση, ο Κέυνς είχε μάλλον πιο θετική άποψη, καθώς στον πρόλογο της γερμανικής έκδοσης της «Γενικής Θεωρίας» (κυκλοφόρησε με τον Χίτλερ στην εξουσία) παραδεχόταν: «η θεωρία μου μπορεί να εφαρμοστεί πολύ ευκολότερα στις συνθήκες ενός απολυταρχικού κράτους από ότι σε συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού».



Εκεί που ταίριαζε απόλυτα η θεωρία του Κέυνς ήταν στην οικονομία που προέκυπτε εκείνα τα χρόνια στις ΗΠΑ από το new deal. Στις εκλογές του 1932, ο Φραγκλίνος Ντιλάνο Ρούζβελτ, αυξάνοντας πάνω από 50% τις ψήφους των Δημοκρατικών, απέσπασε το 57,4% των ψήφων, επικράτησε σε 42 από τις 48 (τότε) πολιτείες και εξασφάλισε 472 από τις 531 ψήφους για το Προεδρικό αξίωμα. Στις ίδιες εκλογές, οι Δημοκρατικοί πέτυχαν να διευρύνουν την πλειοψηφία τους στη Βουλή των Αντιπροσώπων και να αποκτήσουν τον έλεγχο της Γερουσίας.



Ο θρίαμβος αυτός βασίστηκε στον «συνασπισμό του new deal»: μια νέα πολιτική συμμαχία, στην οποία συμμετείχαν μεγάλες πολιτικές ομάδες από τα αστικά κέντρα, συνδικάτα, φιλελεύθεροι, εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες (καθολικοί, Εβραίοι, Αφρο-αμερικάνοι) καθώς και λευκοί αγρότες του Νότου. Συνδετικό στοιχείο ήταν η ανάγκη ριζικών αλλαγών ώστε η χώρα να ξεπεράσει την οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 1929. Ο Ρούζβελτ, αμέσως μόλις ανέλαβε τα προεδρικά καθήκοντα, προχώρησε σε σαρωτικές αλλαγές (πρόγραμμα 100 ημερών) και δύο χρόνια αργότερα, στις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο, οι Δημοκρατικοί πέτυχαν σαρωτική νίκη.



Ο Ρούζβελτ, εκφράζοντας το πιο διορατικό κομμάτι του αμερικάνικου κεφαλαίου, προσπάθησε να σώσει το σύστημα από την οικονομική καταστροφή και τον ανερχόμενο ριζοσπαστισμό των εργατικών μαζών. Υιοθετώντας την τακτική ενός φαινομενικού ταξικού συμβιβασμού, κατάφερε να συγχύσει και να αφοπλίσει πολιτικά το εργατικό κίνημα αλλά και να δώσει το «φιλί της ζωής» στο αμερικανικό κεφάλαιο.



Στις 4 Μαρτίου 1933 έκλεισαν όλες οι τράπεζες των ΗΠΑ. Στις 9 Μαρτίου το Κογκρέσο ενέκρινε με συνοπτικές διαδικασίες νέο θεσμικό πλαίσιο για το τραπεζικό σύστημα. Η κρατική εποπτεία αυξανόταν σημαντικά με αντάλλαγμα δάνεια στις τράπεζες από την κυβέρνηση. Το 75% των τραπεζών άνοιξε ξανά τις επόμενες τρεις ημέρες ενώ μέσα σε ένα μήνα τεράστια ποσά σε ρευστό και χρυσό εισέρευσαν στις τράπεζες από τα κρατικά ταμεία. Μια διαδικασία εξαγορών και συγχωνεύσεων «εξαφάνισε» πάνω από 4.000 τράπεζες και τον Ιούνιο δημιουργήθηκε ομοσπονδιακή υπηρεσία που εγγυούταν όλες τις καταθέσεις (FDIC) μέχρι το ποσό των 85.000 σημερινών δολαρίων. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, το Κογκρέσο κατήργησε τη σύνδεση του δολαρίου με το χρυσό, που μέχρι τότε ανάγκαζε τις ΗΠΑ να διατηρούν υψηλά τα επιτόκια.



Τον Μάιο δημιουργήθηκε η Διοίκηση Αγροτικής Προσαρμογής (Agricultural Adjustment Administration), η οποία έθετε όρια στην εθνική παραγωγή αγροτικών προϊόντων με στόχο να στηρίξει τις τιμές τους. Η ΑΑΑ έδινε επιδοτήσεις στους αγρότες για να μην καλλιεργούν τα χωράφια τους, εκμεταλλευόμενη τα έσοδα από την επιβολή νέου φόρου στην επεξεργασία τροφίμων. Στις πολιτείες του Νότου το πρόβλημα της φτώχειας ήταν εντονότερο και γι’ αυτό η κυβέρνηση προώθησε δημόσια έργα υποδομής (εξηλεκτρισμός, ανέγερση τεράστιου φράγματος στην κοιλάδα του Τενεσί, σχολεία, δρόμοι, αναδασώσεις κλπ). Τον Ιούνιο το Κογκρέσο υπερψήφισε τον Νόμο Βιομηχανικής Ανασυγκρότησης, με τον οποίο εξασφαλιζόταν το δικαίωμα συλλογικών διαπραγματεύσεων στα συνδικάτα και ιδρύονταν η Εθνική Διοίκηση Ανασυγκρότησης (NRA) και η Διοίκηση Δημοσίων Έργων, που την περίοδο 1933-35 χρηματοδότησε περίπου 35.000 επενδυτικά έργα.



Την άνοιξη του 1935 ο πρόεδρος Ρούζβελτ, ενισχυμένος από μια εντυπωσιακή εκλογική νίκη και αντιδρώντας σε περιορισμούς που του επέβαλλε το Ανώτατο Δικαστήριο, προώθησε σειρά νέων νομοσχεδίων, που έμειναν γνωστά ως «δεύτερο new deal» και είχαν εντονότερο στίγμα υπέρ των εργαζομένων και κατά των επιχειρήσεων. Σημαντικότερες πράξεις θεωρούνται ο Νόμος Βάγκνερ και ο Νόμος Κοινωνικής Ασφάλισης. Ο πρώτος ενίσχυσε το δικαίωμα συλλογικών διαπραγματεύσεων και γενικά την ισχύ των συνδικάτων, καθιστώντας την Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας (AFL) βασικό εταίρο της κυβέρνησης στο new deal. Ο δεύτερος καθιέρωσε γενικό σύστημα συνταξιοδότησης, προστασίας από την ανεργία και κοινωνικών παροχών προς τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα.



Τα παραπάνω μέτρα έτυχαν εξαιρετικά θερμής υποδοχής από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, χαρίζοντας στον Ρούζβελτ 4 (!) θριάμβους στις προεδρικές εκλογές και στους Δημοκρατικούς την επικράτηση στις 7 από τις 9 προεδρικές εκλογές της περιόδου 1932-68 και τον έλεγχο του Κογκρέσο μέχρι το 1980, με δύο μόνο διετή διαλείμματα. Η αντίδραση, όμως, από το κατεστημένο ήταν εξαιρετικά έντονη, με το Ανώτατο Δικαστήριο να ανατρέπει αρκετούς από τους νόμους του Ρούζβελτ.



Η αντεπίθεση είχε ξεκινήσει για τα καλά πριν ακόμα ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μπορεί το new deal να ισχυροποίησε τη θέση των συνδικάτων, επιτάχυνε, όμως, και τη διαδικασία γραφειοκρατικοποίησής τους. Κάνοντας τους αρχι-συνδικαλιστές εταίρους του στο new deal, ο Ρούζβελτ «έκλεψε» την υπογραφή του… εργατικού κινήματος για ανακωχή στον ταξικό πόλεμο. Καθώς η συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων προχωρούσε ήδη με γοργούς ρυθμούς, το Αμερικανικό κατεστημένο κάθε άλλο παρά ασφάλεια ένιωθε. Μόλις προ 5ετίας, η Βρετανία είχε φτάσει εγγύτερα από ποτέ στην κοινωνική επανάσταση: τον Μάιο του 1926, μια δεκαήμερη Γενική Απεργία ανάγκαζε τον Τσόρτσιλ να παραδεχθεί: «ή το έθνος θα ‘σπάσει’ την Γενική Απεργία, ή αυτή θα σπάσει το έθνος». Και σε εκείνη την περίπτωση η συνδικαλιστική ηγεσία υπέγραψε τελικά την συνθήκη ανακωχής του ταξικού πολέμου.



Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες το καθεστώς αναγκάστηκε να καταφύγει στον φασισμό για να αποφύγει την επανάσταση: Στη Γερμανία, η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία επισφράγισε την ήττα της Επανάστασης του 1918. Η επικράτηση στης σταλινικής γραμμής στην Κομιντέρν, ωθούσε το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα σε… ατυχείς επιλογές, που το κατεστημένο έσπευσε να εκμεταλλευτεί, φέρνοντας τον Μουσολίνι στην εξουσία. Στην Ισπανία, έμπαιναν οι βάσεις που θα οδηγούσαν στον Εμφύλιο και στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις απαντούσαν στους αγώνες των εργαζομένων με τον νόμο «περί ιδιώνυμου» που θέσπισε ο Βενιζέλος και οδήγησε χιλιάδες αγωνιστές στις φυλακές και στις εξορίες.



Ο μεγαλύτερος φόβος της άρχουσας τάξης αφορούσε, βέβαια, την Επανάσταση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία. Μπορεί ο Στάλιν να είχε ξεκινήσει τη διαδικασία εκφυλισμού του εργατικού κράτους, στη Δύση όμως αυτό δεν ήταν προφανές. Όταν, δε, το 1945 ο Κόκκινος Στρατός προέλαυνε στην Ευρώπη και τα αντάρτικα κινήματα επέβαλαν de facto τον εξοπλισμό της εργατικής τάξης, το κατεστημένο ήταν έτοιμο για έναν παγκόσμιο συμβιβασμό.



Στην πόλη Μπρέτον Γουντς των ΗΠΑ το 1944 υπογράφτηκε η ομώνυμη Συνθήκη από 44 κράτη, που ουσιαστικά αναγόρευε τον κεϋνσιανισμό σε βασικό τρόπο οργάνωσης της δυτικής οικονομίας. Το new deal «πέρναγε» πλέον τον Ατλαντικό, μαζί με τα καράβια που έφερναν στην Ευρώπη την Αμερικανική βοήθεια. Τα κονδύλια που δεν διατέθηκαν από το Σχέδιο Μάρσαλ, θα μπορούσαν να δοθούν στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις από τους οργανισμούς που το Bretton Woods γέννησε: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα ήταν έτοιμα να προσφέρουν «σκληρό» δολάριο – το νόμισμα που, σύμφωνα πάντα με το Bretton Woods, θα άξιζε εφεξής το 1/35ο μιας ουγκιάς χρυσού. Η σταθερή αυτή ροή Αμερικανικών κεφαλαίων επέτρεψε την ανοικοδόμηση της Ευρώπης σε κεϋνσιανή βάση. Το κοινωνικό κράτος αποτέλεσε κεντρικό σημείο του ταξικού συμβιβασμού, επιστέγασμα του οποίου ήταν η διαίρεση της Ευρώπης.



Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, το σκηνικό ήταν πολύ διαφορετικό. Το «σκληρό» δολάριο του Μπρέτον Γουντς προϋπέθετε τα εμπορικά πλεονάσματα που είχαν οι ΗΠΑ τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Όταν, όμως, οι δύο κατεχόμενες από τις ΗΠΑ οικονομίες (γερμανική και ιαπωνική) κατάφεραν να ορθοποδήσουν, μετατράπηκαν σε εξαγωγείς αγαθών προς την Αμερικανική αγορά. Οι ΗΠΑ απέκτησαν ένα χρόνιο εμπορικό έλλειμμα και το δολάριο άρχισε να δέχεται πιέσεις. Το 1968 ξέσπασε κρίση στην αγορά χρυσού του Λονδίνου, η οποία οδήγησε μετά από πέντε χρόνια στην κατάρρευση του συστήματος Μπρέτον Γουντς. Όσο για το κοινωνικό κράτος, σε αυτή την περίπτωση το «ξήλωμα» πήρε περισσότερα χρόνια.



Βασική αιτία υπήρξε η επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων στην ταξική αντιπαράθεση. Τα περισσότερα Κομμουνιστικά Κόμματα είχαν υιοθετήσει σταλινικές γραμμές και η Σοσιαλδημοκρατία είχε αναλάβει… κυβερνητικά καθήκοντα από το κατεστημένο. Το ίδιο περίπου συνέβαινε και με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μην έχουν κανένα όργανο ισχυρής έκφρασής τους. Πολιτικός αναβρασμός, βέβαια, υπήρχε ισχυρός. Ήταν τα χρόνια που ενηλικιωνόταν η πρώτη μεταπολεμική γενιά, αμφισβητώντας κάθε δομή. Ο Μάης του’68, η Άνοιξη της Πράγας, το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, το κίνημα κατά του πολέμου του Βιετνάμ είναι τα γνωστότερα από τα επαναστατικά σκιρτήματα της περιόδου. Καθώς, όμως, δεν κατάφεραν να αποκτήσουν γρήγορα σαφή πολιτικό εκφραστή, μοιραία απομονώθηκαν και ηττήθηκαν. Και τότε ξεκίνησε η νεοφιλελεύθερη επίθεση…



Ήδη στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο νεοφιλελευθερισμός διαμόρφωνε την Αμερικανική και Βρετανική οικονομική πολιτική. Όταν, δέκα χρόνια αργότερα, κατέρρευσε ο Σταλινισμός, οι περίφημες αρχές της «Συναίνεσης της Ουάσιγκτον» αντικατέστησαν τα διδάγματα του Κέυνς. Η ειρωνεία ήταν, δε, ότι οι δύο οργανισμοί–πνευματικά παιδιά του, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, ανέλαβαν να διαδώσουν τον νεοφιλελευθερισμό σε όλη την υφήλιο.





Όσο ασφαλέστερο ένιωθε το κατεστημένο, τόσο λιγότερο υποστήριζε την αναδιανομή του πλούτου. Οι Σοσιαλδημοκράτες, ως πολιτικοί εκφραστές του κεϋνσιανισμού, σύντομα αναγκάστηκαν να αποδεχθούν μια σημαντική τροποποίηση στο κοινωνικό συμβόλαιο: Το κοινωνικό κράτος άρχισε να μην χρηματοδοτείται άμεσα από φορολογικά έσοδα αλλά μέσω ελλειμμάτων. Ουσιαστικά το κράτος δεν αναδιένεμε, πλέον, τον πλούτο των πλουσίων αλλά συνέχιζε να υποστηρίζει τους φτωχότερους με δανεικά.





Στο τέλος της δεκαετίας του ’70 οι δυτικές οικονομίες βρίσκονταν σε αδιέξοδο, αντιμετωπίζοντας υψηλό πληθωρισμό, μηδενική ανάπτυξη και μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα. Οι κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον κεϋνσιανισμό η μία μετά την άλλη. Έπρεπε, όμως, να βρεθεί μια νέα λύση για το πρόβλημα που ο Κέυνς προσπάθησε να λύσει: την ελλιπή ζήτηση που δημιουργεί η αντίφαση του καπιταλισμού. Αυτό ακριβώς το κενό ήρθαν να καλύψουν οι τράπεζες.





Οι εργαζόμενοι μπορούσαν, πλέον, να καταναλώνουν περισσότερο από όσο αμείβονταν, αυξάνοντας τον δανεισμό τους. Όσο οι παροχές του κοινωνικού κράτους μειώνονταν, τόσο αυξανόταν ο δανεισμός. Η υπόσχεση των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων για κοινωνική στέγαση εγκαταλείφθηκε, προκαλώντας έκρηξη των στεγαστικών δανείων. Η υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και παιδείας επιβάρυνε σημαντικά τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Και καθώς οι μισθοί δεν αυξάνονταν ικανοποιητικά, μόνη λύση έμεναν τα καταναλωτικά δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες.





Με τον τρόπο αυτό, η κατάρρευση του κεϋνσιανισμού δημιούργησε τις αιτίες της σημερινής κρίσης. Σήμερα, βέβαια, οι κυβερνήσεις αναγκάζονται να αποδεχθούν και πάλι την αναγκαιότητα της κρατικής παρέμβασης. Το κοινωνικό συμβόλαιο που προσφέρουν, όμως, δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, η λύση να έρθει από τους εκφραστές του «παλιού». Η ίδια η κρίση θα γεννήσει τις κοινωνικές δυνάμεις που θα εκφράσουν το «νέο». Και ζητούμενο είναι, αυτή τη φορά, να μην «κλέψουν» την υπογραφή της εργατικής τάξης.
http://www.xekinima.org/ 

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ ΛΟΓΩ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗΣ !

Ο καρχαρίας που έχει την ικανότητα να γίνεται αόρατος


Αναμφίβολα το πιο τρομακτικό πράγμα από έναν καρχαρία είναι ένας καρχαρίας που είναι αόρατος. Ο λόγος για ένα είδος καρχαρία που είναι γνωστός για το ιδιαίτερα μικρό μέγεθος του και για το γεγονός ότι μπορεί να...
παραμένει ασφαλής χάρη στο ότι κανείς δεν μπορεί να τον διακρίνει.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το είδος αυτό του καρχαρία που επιστημονικά ονομάζεται etmopterus spinax, έχει την ικανότητα να δημιουργεί, χάρη στο φως που εκπέμπει, μια οπτική ψευδαίσθηση με αποτέλεσμα να ενσωματώνεται πλήρως στο περιβάλλον του και να είναι μη ανιχνεύσιμος.

Οι ερευνητές που θα δημοσιεύσουν τα αποτελέσματα της μελέτης τους για το είδος αυτό του καρχαρία τις προσεχείς εβδομάδες ισχυρίζονται ότι ενώ ο καρχαρίας αυτός είχε εντοπιστεί στο παρελθόν στην περιοχή γύρω από την Ταιβάν και τη νότια Ιαπωνία, πλέον υπάρχουν και άλλες περιοχές στον κόσμο όπου μπορεί κανείς να συναντήσει τον καρχαρία.

http://www.on-news.gr/ 

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ;;

Τεράστιο δίκτυο αρχαίων στοών συνέδεαν Σκωτία - Τουρκία;

Τα τούνελ που έχουν βρεθεί θαμμένα κάτω από ερείπια οικισμών της λίθινης εποχής αποτελούν αποδείξεις για την ύπαρξη ενός τεράστιου υπόγειου δικτύου που κάλυπτε σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη από τη Βόρεια Σκωτία μέχρι τη Μεσόγειο.

Αυτό ισχυρίζεται ο γερμανός αρχαιολόγος Dr Heinrich Kusch στο βιβλίο του με θέμα τις υπόγειες σήραγγες που χρονολογούνται 12.000 χρόνια πριν.

 Στη Γερμανία και συγκεκριμένα στη Βαυαρία βρέθηκαν 700 μέτρα από το υπόγειο δίκτυο, ενώ στην Αυστρία βρέθηκε τούνελ 350 μέτρων. Όπως υποστηρίζει ο καθηγητής τα υπόγειο δίκτυο με τις χιλιάδες σήραγγες καλύπτει όλη την Ευρώπη, με διάσπαρτα μικρότερα κομμάτια από τη Σκωτία μέχρι την Τουρκία. Στις περισσότερες περιπτώσεις η διάμετρός μίας σήραγγας είναι μόλις 70 εκατοστά, δηλαδή ίσα – ίσα για να χωράει ένας άνθρωπος. Βέβαια όπως διευκρινίζει ο καθηγητής, οι στοές δεν είναι όλες συνδεδεμένες μεταξύ τους, αλλά στο σύνολό τους αποτελούν ένα τεραστίων διαστάσεων υπόγειο δίκτυο.

Ορισμένοι από τους ειδικούς εκτιμούν ότι οι υπόγειες σήραγγες λειτουργούσαν όπως οι σημερινοί αυτοκινητόδρομοι έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ταξιδεύουν με ασφάλεια, αποφεύγοντας τις επιθέσεις άγριων θηρίων, πολέμους, ληστές ή

ακόμα και τις άσχημες καιρικές συνθήκες.

Στις σημειώσεις του βιβλίου αναφέρεται ότι παρεκκλήσια συχνά ήταν χτισμένα στις εισόδους αυτών των στοών, ίσως επειδή η επίσημη Εκκλησία υπό το φόβο να αποτελέσουν τόπους λατρείας ειδωλολατρών, τα χρησιμοποιούσε για να τους αποτρέψει. Σε άλλες περιπτώσεις κάποιοι θεωρούσαν τα τούνελ ως πύλη για τον Κάτω Κόσμο.

Daily Mail

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ -ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ * APOLLONIUS OF TYANA

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ


Σίγουρα δεν είναι ένα εύκολο θέμα, περισσότερο γιατί όταν κάτι συγκρίνεται με κάτι άλλο, οι υποστηρικτές των δύο πλευρών, βρίσκονται μπροστά σε μία καινούργια θέση, γεννημένη μέσα από τις συγκρίσεις και ίσως να μην είναι επιθυμητές για κανέναν, αφού ταράζουν τα λιμνάζοντα ύδατα.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Thalassa

Ταξιδιάρικο καράβι μου Ελλάδα εσύ, πάρε με (μας) μακρυά απ' αυτήν την άχαρη ουτοπία και πήγαινε με (μας) εκεί που αιώνια κατοικείς. Εκεί που σκέψη δεν χωρά, παρά η ιδέα. Εκεί που τα φτωχά μου μάτια δεν μπορούν να δουν, παρά μόνον ο νους μπορεί να αντιληφθεί. Ζωντανή μου (μας) ψυχή , που μόνον εσύ ξέρεις που κατοικεί η Αλήθεια ! Κάνε την Λήθη να ξαναγίνει αυτό που της αξίζει και ελευθέρωσε το Γαλάζιο του Θεού να επικρατήσει. Α.

Το Μεγαλο Κολπο - Active Member

Να έχετε όλοι σας μια όμορφη μέρα, όπως ο καθένας την αντιλαμβάνεται, αρκεί να ατενίζει ψηλά, χωρίς τις σκέψεις που καραδοκούν να σας στείλουν μακριά ! Α.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΑΡΜΕΡΑΣ !

Τί γιορτάζουν οι Έλληνες στίς 15 Αυγούστου;


Τί γιορτάζουν οι Έλληνες στίς 15 Αυγούστου;
15 Αυγούστου είναι η Ελληνικώτατη γιορτή τής ΜΑΡΜΕΡΑΣ.
Ποιά είναι η Μαρμέρα Έλληνες μου; Είναι η Μαρμαρηγή. Τό φώς πού τρεμοσβύνει το φώς τών Άστρων.

Καί τίνος Άστρου κόρη είναι η Μαρμέρα; ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ.

Πώς λέγεται αλλιώς η Μαρμέρα; Μα ΗΜΕΡΑ φυσικά.


Είναι η ημέρα πού το φώς από τον Σείριο φώτιζε το πρόσωπο τού αγάλματος της ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ στόν ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ.

Με την βοήθεια της Θεάς της Σοφίας

Έρρωσθε
ΣΕΛΕΥΚΟΣ


http://www.ixorcosmos.gr/

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ: Τουρκία: “Μας χρωστάνε 300 εκατομμύρια οι Έλληνες,...

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ: Τουρκία: “Μας χρωστάνε 300 εκατομμύρια οι Έλληνες,...: "ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ Σα να μην έφταναν τα προβλήματα της οικονομίας μας γινόμαστε και ρεζίλι των τούρκων , καθώς οι γείτονες μας ισχυρίζονται ..."

Προηγμένη αρχαία ελληνική τεχνολογία-Οι πρόγονοι δεκάδων συσκευών που χρησιμοποιούμε σήμερα-

Οι πρόγονοι δεκάδων συσκευών που χρησιμοποιούμε σήμερα:
ΗΛΙΑΚΟ ΡΟΛΟΪ ΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΩΝ



Ομοίωμα μηχανισμού που χρονολογείται ανάμεσα στο 250 και 350 μ.Χ. Αποτελείται από τρεις δακτυλίους, οι οποίοι μπορούν να περιστραφούν κατά 360 μοίρες. Εκτός από τον υπολογισμό της ώρας, το όργανο προσδιορίζει το αζιμούθιο και το ύψος του ηλίου ή κάποιου άλλου αστέρα.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΠΟΥ ΡΕΕΙ ΣΑΝ ΝΕΡΟ ΠΟΤΕ ; ΟΧΙ. Ε, ΤΟΤΕ ΑΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΝ , ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ !

Εύγε Πάσχο Μανδραβέλη. Η ορθότερη τοποθέτηση για την ανωνυμία

 
mandravelis.gif
Στο άκουσμα της είδησης ότι ο Πάσχος Μανδραβέλης θα συμμετάσχει στην επιτροπή για την  άρση της ανωνυμίας των ιστολογίων, σχολιάσαμε επικριτικά πιστεύοντας ότι θα ακολουθήσει την φιλοκυβερνητική γραμμή όπως και στο Μνημόνιο. Δημοσιεύσαμε μάλιστα και παλιότερες δηλώσεις του ίδιου που τασσόταν υπερ της ανωνυμίας. Φαίνεται όμως ότι στο θέμα αυτό κρατάει συνεπή στάση κι επειδή δεν είμαστε εμπαθείς ούτε έχουμε κάτι προσωπικά εναντίον του κ. Μανδραβέλη οφείλουμε να επικροτήσουμε την άποψή του που εκφράζει σε άρθρο που ακολουθεί και ελπίζουμε να κρατήσει την ίδια συνεπή στάση και εντός της επιτροπής.
Διαβάσαμε λοιπόν στο olympia.gr
Τον έχουμε στην μπούκα λόγω της μνημονιακής του στάσης. Η (σταθερή) θέση όμως που εκφράζει για το διαδίκτυο αξίζει συγχαρητήρια.
Όχι μόνο επειδή υπεραμύνεται για το δικαίωμα της ανωνυμίας, αλλά κυρίως επειδή τολμά και φωτογραφίζει τους πραγματικούς ενόχους που χρησιμοποιούν την ανωνυμία για εγκληματικές ενέργειες: Μα φυσικά, συναδέλφους του δημοσιογράφους!
Διαβάστε το άρθρο του:
Το Διαδίκτυο είναι εκ κατασκευής του το πιο παγκοσμιοποιημένο εργαλείο που ανέπτυξε ποτέ ο άνθρωπος. Χτίστηκε έτσι, ώστε πολίτες από κάθε γωνιά της Γης, να μπορούν να ανταλλάσσουν απρόσκοπτα πληροφορίες. Είναι ταυτόχρονα και το πιο αποκεντρωμένο εργαλείο, το πλέον δημοκρατικό. Μπορεί οι προτιμήσεις των χρηστών να φτιάχνουν οιονεί ιεραρχίες, τεχνολογικά όμως, κάθε κόμβος έχει το ίδιο βάρος και κάθε ηλεκτρονική διεύθυνση έχει τις ίδιες ευκαιρίες για τη μετάδοση της πληροφορίας.
Η αποκεντρωμένη δομή του Διαδικτύου είναι το χαρακτηριστικό που το κάνει άτρωτο σε κάθε επίθεση. Ακόμη και περιορισμού του. Ο γκουρού του Διαδικτύου είχε πει κάποτε ότι το Internet «βλέπει τη λογοκρισία σαν ελάττωμα και την παρακάμπτει».
Εκεί εδράζεται η αδυναμία των κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων να επιβάλλουν τις εθνικές νόρμες στο τι είναι αποδεκτό να κοινολογείται. Για παράδειγμα στην Ελλάδα η συκοφαντική ή η απλή δυσφήμιση είναι αδίκημα και τιμωρείται. Στις ΗΠΑ, όμως, που υπάρχει μια ρωμαλέα παράδοση ελευθερίας του λόγου είναι ανεκτές στο πλαίσιο του «ζωηρού κι ανεμπόδιστου διαλόγου». Δεν μπορούν να ποινικοποιηθούν, και ο ανώνυμος λόγος είναι επιτρεπτός. Σε ένα αποκεντρωμένο και δικτυωμένο σύστημα η παραγωγή της πληροφορίας τείνει να συγκεντρώνεται εκεί που υπάρχουν οι ελάχιστοι περιορισμοί. Οπως κατά το δεύτερο ήμισυ της προηγούμενης χιλιετίας τα «αιρετικά» κείμενα τυπώνονταν στις Κάτω Χώρες, έτσι και σήμερα (και για τεχνολογικούς-οικονομικούς λόγους) τα ιστολόγια «τυπώνονται» στις ΗΠΑ και βρίσκονται υπό την αμερικανική νομοθεσία. Επομένως, κάθε απόπειρα υποχρεωτικής ταυτοποίησης των blogers ή κάθε τύπος λογοκρισίας ακόμη και των χειρότερων blogs (αυτών που δυστυχώς βαφτίστηκαν «ενημερωτικά») θα πέσει στο κενό, εκεί όπου κατέληξε και η απειλή του αείμνηστου Δημήτρη Μαρούδα για κατάρριψη των δορυφόρων. Η παγκοσμιοποίηση του Διαδικτύου, εκ των πραγμάτων, δημιουργεί ένα μέγιστο κοινό παρονομαστή ελευθερίας.
Ποινικά αδικήματα
Σε περιπτώσεις όμως ποινικών αδικημάτων η ανωνυμία αίρεται και με τον (αμερικανικό) νόμο. Οπου υπήρξαν απτές ενδείξεις π.χ. εκβιασμών η ανωνυμία έπαψε να είναι ασπίδα προστασίας και οι υποθέσεις πήραν τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Τι μπορεί να γίνει με τα blogs που συκοφαντούν ασυστόλως ή εκβιάζουν χωρίς να αφήνουν ίχνη; Η πρώτη λύση είναι η στάση του Γεωργίου Παπανδρέου σε κάποιον υβριστή του: «Ποιος το είπε αυτό;… Α, δεν έχει καμιά σημασία» Η δεύτερη λύση είναι πιο απλή – κάτι σαν reverse engineering ολόκληρου του ενημερωτικού συστήματος σε θέματα ελευθερίας του λόγου. Αυτά τα «ενημερωτικά» -τρομάρα μας!- blogs συντηρούν την αίγλη τους στα κενά πληροφόρησης που αφήνουν τα επίσημα Μέσα Ενημέρωσης, δηλαδή τα ΜΜΕ που έχουν ονόματα και υπογραφές.
Τα κενά αυτά, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα δεν οφείλονται σε κάποια «μυστηριώδη συμφέροντα». Συμφέροντα βέβαια υπάρχουν, αλλά είναι διάσπαρτα κι αντικρουόμενα, και επομένως την είδηση που πνίγει ένα μέσο την προβάλλει κάποιο άλλο. Τα κενά δημιουργούνται από το ασφυκτικό νομικό πλαίσιο ανελευθερίας του Τύπου που υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα. Ειδήσεις, που ο νόμος δεν επιτρέπει να δημοσιοποιηθούν επισήμως και με υπογραφή, διοχετεύονται (ακόμη κι από επαγγελματίες δημοσιογράφους) σ’ αυτά τα blogs προσφέροντάς τους αίγλη που δεν αξίζουν και επιτρέποντάς τους στο μεταξύ και κάνουν και τους όποιους εκβιασμούς. Γι’ αυτό η λύση στην ασυδοσία κάποιων των blogs δεν είναι παρά η μεγαλύτερη ελευθερία στον Τύπο. Δεν είναι δυνατόν να τρέχουμε για να διαβάσουμε σε κάποιο ύποπτο δικτυακό τόπο ποιον κατηγορεί το ελληνικό κράτος (επίσημα μάλιστα!) για κάποιο αδίκημα, επειδή ο νόμος απαγορεύει να το γράψουμε με την υπογραφή μας. Η δημοσίευση αυτής της αληθούς (κι ενδιαφέρουσας για τους πολίτες) πληροφορίας προσφέρει την αίγλη της εγκυρότητας και στις παραδίπλα ψευδείς πληροφορίες που μπορεί να έχουν αλλότριους και όχι τόσο αγαθούς σκοπούς.
Σε ένα κόσμο, όπου και τα κινητά τηλέφωνα γίνονται πομποδέκτες πληροφόρησης, κάθε προσπάθεια ελέγχου θα πέσει στο κενό. Τα προβλήματα της ενημέρωσης δεν λύνονται με απαγορεύσεις, αλλά απελευθερώνοντας την έγκυρη ενημέρωση να πνίξει τα ζιζάνια στο χωράφι της.
*Ο Πάσχος Μανδραβέλης είναι δημοσιογράφος, μέλος της επιτροπής που συστάθηκε πρόσφτα από τον υπουργό Δικαιοσύνης Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, για την άρση της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο

**Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, 07/08/2011