Αθήνα - Λονδίνο, στο ίδιο έργο θεατές...
Συντάκτης: Νίκος Καλαμπάκας
Αθήνα - 6 Δεκεμβρίου του 2008: Βίαια επεισόδια με αφορμή το θάνατο του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από πυρά αστυνομικών.
Λονδίνο - 6 Αύγουστου του 2011: Bίαια επεισόδια έπειτα από τη δολοφονία ενός 29χρονου άνδρα από την αστυνομία.
Οι ταραχές που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες στο Λονδίνο αποτέλεσαν την αφορμή ενός κοινωνικού ξεσπάσματος, όπως αυτό που γνώρισε η Ελλάδα το Δεκέμβριο του 2008, όταν αστυνομικοί πυροβόλησαν στα Εξάρχεια τον ανήλικο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.
Τα δικά μας «Δεκεμβριανά» όπως έχουν ονομαστεί οι ταραχές που επικρατούσαν τότε στους δρόμους της Ελλάδας, δε διαφέρουν σε τίποτα από τα όσα παρακολουθούμε να διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες στους δρόμους του Λονδίνου κι άλλων μεγάλων βρετανικών πόλεων.
Ασπασία : Ο τίτλος λέει πως "είμαστε θεατές". Όχι δεν είμαστε θεατές, αλλά θύματα ενός συστήματος, που χρησιμοποιεί θεμιτά και αθέμιτα μέσα, για να εδραιώσει το σχεδιασμό του. Δηλαδή, όταν ακούς πως οι πολίτες ζητούν να βγει ο στρατός, για την επικράτηση της τάξης, καταλαβαίνουμε όλοι μας πως όλα είναι πολύ καλά κουρδισμένα. Θα πείτε : δεν υπάρχει λογική, όταν καταστρέφονται περιουσίες κλπ. Γιατί, νομίζετε πως νοιάζεται το σύστημα για όποιες δολιοφθορές ή θύματα ; Συνειδητοποιήστε ότι πρυτανεύει " ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" . Τέλος, αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό .
Οι στρατοί που εκπαιδεύονται για καταστολή εξεργέσεων κλπ. πως νομίζετε ότι θα τολμήσουν να επιβάλουν στρατιωτικό νόμο (όπως στην Συρία) όταν τα γεγονότα δεν είναι ανάλογα μιας τέτοιας απόφασης ;
Θέλουν εμφυλίους, θέλουν εξεγέρσεις , θέλουν μαύροι, εξαθλιωμένοι (όπως στο Λονδίνο) και άλλων εθνοτήτων να λεηλατούν περιουσίες, για να αντιδρούν οι ιθαγενείς ανά χώρα και πάει λέγοντας. Τώρα τι θα κάνουμε ώστε ο κάθε πικραμένος να κατανοήσει πως είναι ένα θύμα όσο και ο ιθαγενής, δεν είναι εύκολη δουλειά, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να εργαστούμε πάνω σε αυτό, με όποιο τρόπο και δυνατότητα υπάρχει. Είναι η μόνη λύση, ώστε κανείς μα κανείς να μην παίζει το παιχνίδι τους, αντιθέτως το μείγμα πρέπει να απαιτεί τα όμοια δικαιώματα , που δεν διαφέρουν ούτε από αυτά των μεταναστών που τους ανάγκασαν να βρουν δρόμο διαφυγής από τις πατρίδες τους ούτε και των γηγενών που τα χάνουν !
Αθήνα - Λονδίνο, στο ίδιο έργο θεατές...
Συντάκτης: Νίκος Καλαμπάκας
Αθήνα - 6 Δεκεμβρίου του 2008: Βίαια επεισόδια με αφορμή το θάνατο του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από πυρά αστυνομικών.
Λονδίνο - 6 Αύγουστου του 2011: Bίαια επεισόδια έπειτα από τη δολοφονία ενός 29χρονου άνδρα από την αστυνομία.
Οι ταραχές που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες στο Λονδίνο αποτέλεσαν την αφορμή ενός κοινωνικού ξεσπάσματος, όπως αυτό που γνώρισε η Ελλάδα το Δεκέμβριο του 2008, όταν αστυνομικοί πυροβόλησαν στα Εξάρχεια τον ανήλικο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.
Τα δικά μας «Δεκεμβριανά» όπως έχουν ονομαστεί οι ταραχές που επικρατούσαν τότε στους δρόμους της Ελλάδας, δε διαφέρουν σε τίποτα από τα όσα παρακολουθούμε να διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες στους δρόμους του Λονδίνου κι άλλων μεγάλων βρετανικών πόλεων.
Ασπασία : Ο τίτλος λέει πως "είμαστε θεατές". Όχι δεν είμαστε θεατές, αλλά θύματα ενός συστήματος, που χρησιμοποιεί θεμιτά και αθέμιτα μέσα, για να εδραιώσει το σχεδιασμό του. Δηλαδή, όταν ακούς πως οι πολίτες ζητούν να βγει ο στρατός, για την επικράτηση της τάξης, καταλαβαίνουμε όλοι μας πως όλα είναι πολύ καλά κουρδισμένα. Θα πείτε : δεν υπάρχει λογική, όταν καταστρέφονται περιουσίες κλπ. Γιατί, νομίζετε πως νοιάζεται το σύστημα για όποιες δολιοφθορές ή θύματα ; Συνειδητοποιήστε ότι πρυτανεύει " ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" . Τέλος, αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό .
Οι στρατοί που εκπαιδεύονται για καταστολή εξεργέσεων κλπ. πως νομίζετε ότι θα τολμήσουν να επιβάλουν στρατιωτικό νόμο (όπως στην Συρία) όταν τα γεγονότα δεν είναι ανάλογα μιας τέτοιας απόφασης ;
Θέλουν εμφυλίους, θέλουν εξεγέρσεις , θέλουν μαύροι, εξαθλιωμένοι (όπως στο Λονδίνο) και άλλων εθνοτήτων να λεηλατούν περιουσίες, για να αντιδρούν οι ιθαγενείς ανά χώρα και πάει λέγοντας. Τώρα τι θα κάνουμε ώστε ο κάθε πικραμένος να κατανοήσει πως είναι ένα θύμα όσο και ο ιθαγενής, δεν είναι εύκολη δουλειά, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να εργαστούμε πάνω σε αυτό, με όποιο τρόπο και δυνατότητα υπάρχει. Είναι η μόνη λύση, ώστε κανείς μα κανείς να μην παίζει το παιχνίδι τους, αντιθέτως το μείγμα πρέπει να απαιτεί τα όμοια δικαιώματα , που δεν διαφέρουν ούτε από αυτά των μεταναστών που τους ανάγκασαν να βρουν δρόμο διαφυγής από τις πατρίδες τους ούτε και των γηγενών που τα χάνουν !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου