a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Σίγουρα δεν παύει να είναι μία κοινωνική ομάδα που τραβά τον δικό της Γολγοθά.  Το πρόβλημα είναι πως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την κατεύθυνση που σερβίρεται και να μένουμε εκεί.
Λέγοντας κατεύθυνση, εννοώ αυτής της επιφανειακής, γαρνιρισμένη με παπαρδέλες  λογικής, μόνον που αυτή η λογική δεν αντιπροσωπεύει τίποτα περισσότερο, από την ίδια την δομή της κοινωνίας.  Εφ όσον η κοινωνική δομή στηρίζεται καθαρά σε αυτό που λέγεται κέρδος, άρα χρήμα, σε τέτοιας μορφής λογικές θα στηρίζεται.
Εύκολα θα πει κάποιος : ε ναι τι να κάνουμε τώρα, μπορούμε να το αλλάξουμε ;
Το να αλλάξει κάτι ή όχι, σίγουρα δεν στηρίζεται σε χρήμα, αλλά στον τρόπο σκέπτεσθαι, που δεν θα έχει χρηματικής υφής βάσεις.  Το τι ακριβώς θέλω να πω είναι το εξής.
Αν βρεθούμε μπροστά σε ένα αχανές βάθος, συνηθίζουμε να το λέμε άβυσσο.
Αν το βάθος αυτής της αβύσσου είναι μετρήσιμο ή όχι (άρα η έννοια είναι κυριολεκτική), θα ήθελα να ρωτήσω : στην περίπτωση που επέρχεται πτώση λόγω μιας οποιοσδήποτε αιτίας και εφ όσον ομιλούμε για άβυσσο, ρωτώ τι σημασία θα έχει εάν στην περίπτωση του υπολογισμού του βάθους κατά την πτώση έχει γίνει λάθος ;  Ποια η διαφορά του αποτελέσματος ;  Δηλαδή εάν είναι πχ. 100 μέτρα και η πτώση θα φέρει εκ των πραγμάτων καταστροφικό αποτέλεσμα, ποια η διαφορά εάν είναι 110 μέτρα ;  Καμία.

Από την αρχή των αντιδράσεων διαφόρων κοινωνικών ομάδων, η λογική πάντοτε στηριζόταν στην έννοια πως δεν μπορεί μία κοινωνική ομάδα να εμποδίζει την άλλη που τυχαίνει να μην συμμετέχει, να εμποδίζεται να κάνει την καθημερινή της δουλειά.
Σε καλοκαιρινές περιόδους δε, πω πω τι καταστροφή επέρχεται για τον τουρισμό μας !
Όπως στην περίοδο των φορτηγατζήδων, είχα δει έναν πολίτη αυτής της δύσμοιρης χώρας, να λέει μπροστά στο γυαλί, πως εμείς εδώ χανόμαστε που δεν μπορούμε να αδειάσουμε τα απόβλητά μας.  Όταν ως ανταπάντηση ο πολίτης άκουσε, πως κανονικά και εσείς θα έπρεπε να είσαστε στο πλευρό μας, αφού σας έκοψαν τις συντάξεις και τα δώρα, άρα το θέμα δεν αφορά μόνον εμάς, ο πολίτης συνέχιζε να εκφέρει την ίδια άποψη.  
Ας θυμηθούμε τις 2-3 περιπτώσεις που παρουσίασαν τα αγαπητά μας ΜΜΕ, σχετικά με την προσφορά των μικροσυντάξεων τους.  Αλλά κανείς δεν τους ρώτησε, εντάξει αλλά πως θα ζήσεις ; ή μήπως πόσα πήρες !
Όλα τα παραπάνω και απείρως περισσότερα, αποδεικνύουν την άγνοια (είτε από εθελοτυφλία είτε κάτω από κομματικές πεποιθήσεις, αλλά κυρίως προσδιορισμούς αυτής καθ΄αυτής της εννοίας περί ζωής) του πληθυσμού ως προς τα τεκταινόμενα και την σταδιακή εξέλιξη των φαινομένων, παρέα με τις ρίζες τους.  Δηλαδή, στην περίπτωση ακόμα που οι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, των προσφορών των συντάξεων τους, δεν είναι παρά ένα τρανό παράδειγμα μιας αγαθότητας, απερισκεψίας, αλαζονείας και διχασμού !

Ακόμα και το να εκφράζει κάποιος αρνητική άποψη ενάντια μιας κοινωνικής ομάδας, τύπου που ήσασταν εσείς στο δικό μας πρόβλημα και μένει τελικά μόνον εκεί, πάλι το ίδιο λάθος κάνει.  Απλά γιατί πολλά θα μπορούσαν να λεχθούν για κάθε κοινωνική ομάδα ως κακώς κείμενα.  Είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Παντού !  Μένει κανείς να αποκομίζει από τα λάθη του όμως !

Πότε διαφωνούν κυρίως οι άνθρωποι ; Μα όταν ο καθένας βλέπει το δικό του μετερίζι, την δική του αντίληψη, το δικό του πιστεύω, το δικό του το δικαίωμα μην πάει και θιχτεί, χωρίς όμως ο αφελής να γνωρίζει ή να έχει φροντίσει να γνωρίζει, πως όταν μία κοινωνική ομάδα πλήττεται, με μαθηματική ακρίβεια θα έλθει και η σειρά της !   Αν ένα μέλος της οικογένεις πάσχει από κάτι, όλοι λιγότερο άμεσα υποφέρουν ! Διαφαίνεται όμως περίτρανα επίσης, πόσο βαθύς και στείρος είναι ο διαχωρισμός των εν γένει αντιλήψεων περί ζωής και ανθρωπότητας, αποστασιοποιημένη πλήρως, από την απλή κεντρική ουσία των πραγμάτων.

Δεν αμφιβάλει κανείς, πως όταν υπάρχει αναταραχή, αναταράσσονται και όλα όσα μπορεί να εξαρτώνται από αυτήν άμεσα.  Στην περίπτωση των ταξι, ο περιβόητος τουρισμός. Για τον πληθυσμό τι να πουν σε καιρούς πενίας, ως κοινωνικό αγαθό ! Δυστυχώς για αυτούς δεν τους είναι ευκολοδιαχειρήσιμο χαρτί.
Φαντάζομαι βέβαια, πως όταν γινόταν κάποιας μορφής επανάσταση , (δεν μας ενδιαφέρει στο παρόν να μιλήσουμε περί της αγνότητας τους ή όχι, από την στιγμή που οι αγνοί άνθρωποι έχαναν την ζωή τους), σίγουρα δεν σκεπτόντουσαν ούτε αν ήταν υποθηκευμένη η πράξη τους εκ των προτέρων, ούτε τον πόνο που θα προξενούσαν στα προσφιλή τους πρόσωπα με τον τυχόν χαμό τους, ούτε αν δημιουργούσαν κοινωνική αναστάτωση. Έβλεπαν το παρόν με προοπτική μέλλοντος για τους ίδιους και τους συνανθρώπους τους, όπως το αντιλαμβανόντουσαν. 

Και θέλω να θέσω ένα ερώτημα στην συνέχεια.  Κανείς δεν αμφισβητεί, πως όταν υπάρχει μερική ή συνολική κοινωνική αναταραχή, κάθε επισκέπτης της χώρας θα ζήσει το φαινόμενο.  Αυτό το φαινόμενο δεν του είναι άγνωστο, γιατί το έχει ζήσει σίγουρα στην ίδια του την χώρα κατά το παρελθόν.  Αν δεν το έχει ζήσει έντονα ακόμα στο σήμερα, σίγουρα θα το ζήσει στο εγγύς μέλλον.  Αν και οι διαδηλώσεις του εξωτερικού, επιμελώς αποσιωπούνται.
Και εδώ έρχεται το παράδειγμα της αβύσσου.  

Ο κάθε σωστός γνώστης των πραγμάτων, αντιλαμβάνεται πως όλοι οι μέχρι σήμερα χειρισμοί του προβλήματος που λέγεται ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην άβυσσο.
Ο προϋπολογισμός της χώρας με την ρότα που έχουμε, το 2015 θα είναι στα 700 δις χρέος και δεν το λέω εγώ , αλλά οικονομολόγοι  !!!
Και ερωτώ με το φτωχό μου το μυαλό.  Έχει κανένα νόημα αν λείψουν κάποια ψίχουλα από το τραπέζι, όταν λείπει το κυρίως πιάτο ;   Θα πεινάσουμε περισσότερο, από ό,τι πεινάμε ; 
Θα κλείσουμε το βάραθρο αν ρίξουμε λίγο χώμα για να σώσουμε τα άσωστα ;  ΣΑΦΩΣ ΟΧΙ. 

Όταν η ίδια η Κυβέρνηση δια ενεργειών Ραγκούση, που όπως άκουγα δεν στηρίζει τίποτα περισσότερο, πέραν της απελευθέρωσης του επαγγέλματος, χωρίς κάποιες αντι-προτάσεις (οι οποίες κατά δήλωσή του θα είναι έτοιμες τέλη Αυγούστου ) σε αυτά που είχαν δρομολογηθεί και συμφωνηθεί από τον προηγούμενο υπουργό Ρέπα, τι νόημα είχε όλη αυτή η ανακατωσούρα ;  Εσείς και εγώ με τις ωραίες παχυλές μας κριτικές θα λύσουμε το πρόβλημα;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ !  Άρα λοιπόν κάτι άλλο συμβαίνει. Όπως πάντα συνέβαινε κάτι πίσω από την εικόνα που γεμίζει την καθημερινότητα μας, πίσω από την εικόνα των "ενημερωτικών " δελτίων, αφού δεν προσφέρονται κάνοντας τον κόπο να εκθέσουν άλλα ενδιαφέροντα ενημερωτικά και επιμορφωτικά θέματα, ή επιβοηθητικά επί του προβλήματος θέματα , επιδιδόμενοι μόνον στις εκάστοτε εκ του συστήματος προξενημένες επικαιρότητες.  
Αναλύσεις επί αναλύσεων και αποτέλεσμα μηδέν.
Όταν ένα πρόβλημα το αφήνεις να διογκώνεται, χωρίς να έχει κανείς την διάθεση να το αναλύσει από όλες τις πλευρές με βάθος χρόνου (χαζοί είναι αυτοί που κτήζουν με προοπτική χειλιετηρίδας ; όχι βέβαια, αφού σχεδιάζουν ως ενεργές οντότητες και όχι παθητικές όπως εμείς) και όχι μονομερώς και μάλιστα κατευθυνόμενο, το αδιέξοδο είναι η επόμενη σκληρή πραγματικότητα, που μας έφερε η ζωή σήμερα να αντιμετωπίσουμε, για να την μάθουμε και να την διορθώσουμε, να την ανακαλύψουμε.
Και για να βρει κανείς την ρίζα του προβλήματος, πρέπει να πάρει το σκοινί και να ψάξει την αρχή !  Τώρα αν το κουβάρι δείχνει να έχει άπειρες άκρες, ας καταλάβουμε πως οι ρίζες είναι η εξής μία, εμείς, ο κάθε εμείς !

Αφού λοιπόν ούτε αντι-προτάσεις υπάρχουν σήμερα και μόνον άκαιρο πρόβλημα δημιουργούν, τι μπορεί να είναι πίσω από την βιτρίνα ;
Προανέφερα πως η οικονομική ρότα ήταν και συνεχίζει να είναι σε λάθος τακτική από πάσης απόψεως.  Αυτή η τακτική δεν φέρνει παρά όλο και με γεωμετρική πρόοδο την απόλυτη καταστροφή της χώρας.  Πράγματα που έπρεπε με απόλυτη ευθύνη , ειλικρίνεια και ανθρωπισμό, αν όχι πατριωτισμό για μερικούς, να έχουν γίνει, αλλά που έρχονται ως αποτέλεσμα να γίνουν και μάλιστα σε απείρως χειρότερη μορφή, τότε σίγουρα έχει να κάνει με αυτό.  Γιατί με απλά λόγια, μπορεί μια μονάδα ή μια μικρή ομάδα να πιέζει προς μια κάποια κατεύθυνση τα πράγματα ως προς το να ψηφίζονται νόμοι, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν αυτοί που ψηφίζουν, τι ακριβώς ψηφίζουν.  Και σίγουρα θα ρωτήσετε : καλά πως το λέω αυτό ;  Δεν χρειάζονται για τους αγνοούντες δύσκολα παραδείγματα.  Η αλήθεια ποτέ και κανείς δεν μπορεί να την κρύψει.  Το να την βρει όμως όποιος την θέλει δεν είναι δύσκολο, γιατί όπως όλες οι αξίες , είναι απλή !  Και σαν απλή, μέσα από απλά παραδείγματα μπορεί κανείς να κρατά "κρατούμενα" για να τα αναλύει αργότερα με ότι απίδια έχει ο σάκος !
Όταν ο Αθανασιάδης πήρε την παρόλα του πίσω αν θυμάστε, ήταν όταν υπήρξε κάποια διαβεβαίωση στον αφελή, ότι η ΔΕΗ αποτελεί εξαίρεση !  Αυτό βέβαια εγείρει πολλά ποικιλόμορφα ερωτήματα που δεν είναι της παρούσης.  Άρα λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι που αψήφιστα υπέγραψαν την καταδίκη μιας χώρας, σημαίνει πως είχαν μπροστά τους απλά ένα απλό πλάνο τίτλων, άνευ επεξηγήσεων και τυχόν αναγκαίων παραπομπών (όπως οι δικολαβίες), που αν κάποιος ρωτούσε για κάτι παραπάνω επειδή υποστήριζε κάποια ιδιωτικά συμφέροντα, θα διαφωνούσε για να τα προστατέψει όχι από το κεφάλαιο, αλλά από την Εθνικότητα ή την προέλευση του κεφαλαίου !  Εδώ δεν μπορώ να κρατηθώ και να μην αναρωτηθώ, καλά δεν υπήρξε κανείς να υποστηρίζει την ΕΥΔΑΠ για κάποιο άλλο ντόπιο κεφάλαιο ;  Αλλά είπαμε άλλο θέμα.

Όταν ακούς νέους βουλευτές ΠΑΣΟΚ να έχουν καταντήσει παπαγαλάκια στις τηλεοράσεις, (αφού οι πρωτοκλασάτοι λουφάζουν), όπως ο ξύλινος λόγος ενός απολιθώματος που λέγεται ΚΚΕ, καταλαβαίνει κανείς ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο.  Δεν χρειάζεται να ψάχνει μακρυά.  Εκεί μπροστά του είναι, καλύπτοντας άπαντα τα εξαπτέρυγα. 
Πως μια τακτική λοιπόν θα μπορέσει να καλύψει τα βρεγμένα της, άμα δεν βρει μια καλή δικαιολογία ! Ποιόν ενδιαφέρει το κόστος, όταν ο σκοπός αγιάζει τα μακιαβελικά μέσα ;
Έχοντας λοιπόν στον προμαχώνα τον Τουρισμό, εύκολα καλύπτονται τα μέσα.  Αφού το χρήμα το πολύ και οι μίζες δεν είναι στον Τουρισμό, αλλά στις υπόγειες συμφωνίες ! 
Τι είπατε ; για τον λαό ; ποιόν λαό ; για τον επιχειρηματία ; ποιόν επιχειρηματία μικρομεσαίο ; κοροϊδευόμαστε ή έχουμε λίγο κουκούτσι μυαλό έστω ! Με τριακόσια φορολογικά νομοσχέδια (αν δεν το ακούσατε ακολουθεί νέο !) και με φόρους τρέχα γύρευε ;

Χαρήκαμε με την πώληση της Ολυμπιακής σε "ντόπιο" κεφάλαιο (το όνομα βλέπετε) για να πετούν Ουκρανοί, Σλοβάκοι και δεν ξέρω τι άλλο τα αεροπλάνα;  Το μεγάλο κεφάλαιο ποτέ δεν είχε πατρίδα και πάντα έψαχνε για ξένες πατρίδες.  Εμείς δεν θέλαμε να το δούμε, ούτε να του δώσουμε την χρονική διάσταση που έπρεπε (κοντόφθαλμοι και ατομιστές όντες), αλλά ούτε να το παραδεχθούμε.  Και το χειρότερο, αλλά εγκληματικότερο ούτε και εκ των υστέρων. Μωρές παρθένες εκτός νυμφώνος κατ΄επιλογήν.

Αν ο γκρεμός δεν έχει κάποιες αιτίες, πως θα δικαιολογήσει την ύπαρξή του ;  και αν ο τιμονιέρης δεν θέλει να παραδεχθεί ούτε και ο ίδιος τις επιλογές του, πως θα καλύψει τις αποπομπές του ;   εκτός αν πάρει ελικόπτερο οπότε δεν έχει που να λογοδοτήσει !

Κάνατε ποτέ κανέναν απολογισμό έστω για μια μέρα, πόσες φορές πετάξατε το μπαλάκι των ευθυνών στον απέναντι σας ;
Καιρός λοιπόν, όταν είμαστε στην θέση να μας πετούν μπαλάκια, αφού μάθουμε γιατί μας τα πετούν (τους δώσαμε δικαίωμα και μέχρι πόσο ;), να το επιστρέφουμε πίσω με το κριτικό μας βλέμμα.

Θα ήθελα να κλείσω, πως στην θέση μου, θα ήθελα (αφού δεν μπορώ να απαιτήσω, παρά μόνον να εξηγήσω), τον Τουρίστα μαζί  μου.  Και άμα βρεθώ ως τουρίστας αλλού, να είμαι και εγώ μαζί τους, ρωτώντας να μάθω τα γιατί τους.  
Συγγνώμη Κυρίες μου και Κύριοι, Φίλοι μου και αναγνώστες, αλλά απολύτως κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών σε αυτήν την ζωή !  Και αν λογίζεται η ζωή, ως μια μεγάλη γειτονιά και αν λογίζεται ως μία ανθρωπότητα, κανείς δεν λείπει από τα "κρατούμενα " !

Με αγάπη προς άπαντες
Ασπασία





ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΑΞΙ, πως λέμε υπόθεση Ντρέϋφους !

Σίγουρα δεν παύει να είναι μία κοινωνική ομάδα που τραβά τον δικό της Γολγοθά.  Το πρόβλημα είναι πως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την κατεύθυνση που σερβίρεται και να μένουμε εκεί.
Λέγοντας κατεύθυνση, εννοώ αυτής της επιφανειακής, γαρνιρισμένη με παπαρδέλες  λογικής, μόνον που αυτή η λογική δεν αντιπροσωπεύει τίποτα περισσότερο, από την ίδια την δομή της κοινωνίας.  Εφ όσον η κοινωνική δομή στηρίζεται καθαρά σε αυτό που λέγεται κέρδος, άρα χρήμα, σε τέτοιας μορφής λογικές θα στηρίζεται.
Εύκολα θα πει κάποιος : ε ναι τι να κάνουμε τώρα, μπορούμε να το αλλάξουμε ;
Το να αλλάξει κάτι ή όχι, σίγουρα δεν στηρίζεται σε χρήμα, αλλά στον τρόπο σκέπτεσθαι, που δεν θα έχει χρηματικής υφής βάσεις.  Το τι ακριβώς θέλω να πω είναι το εξής.
Αν βρεθούμε μπροστά σε ένα αχανές βάθος, συνηθίζουμε να το λέμε άβυσσο.
Αν το βάθος αυτής της αβύσσου είναι μετρήσιμο ή όχι (άρα η έννοια είναι κυριολεκτική), θα ήθελα να ρωτήσω : στην περίπτωση που επέρχεται πτώση λόγω μιας οποιοσδήποτε αιτίας και εφ όσον ομιλούμε για άβυσσο, ρωτώ τι σημασία θα έχει εάν στην περίπτωση του υπολογισμού του βάθους κατά την πτώση έχει γίνει λάθος ;  Ποια η διαφορά του αποτελέσματος ;  Δηλαδή εάν είναι πχ. 100 μέτρα και η πτώση θα φέρει εκ των πραγμάτων καταστροφικό αποτέλεσμα, ποια η διαφορά εάν είναι 110 μέτρα ;  Καμία.

Από την αρχή των αντιδράσεων διαφόρων κοινωνικών ομάδων, η λογική πάντοτε στηριζόταν στην έννοια πως δεν μπορεί μία κοινωνική ομάδα να εμποδίζει την άλλη που τυχαίνει να μην συμμετέχει, να εμποδίζεται να κάνει την καθημερινή της δουλειά.
Σε καλοκαιρινές περιόδους δε, πω πω τι καταστροφή επέρχεται για τον τουρισμό μας !
Όπως στην περίοδο των φορτηγατζήδων, είχα δει έναν πολίτη αυτής της δύσμοιρης χώρας, να λέει μπροστά στο γυαλί, πως εμείς εδώ χανόμαστε που δεν μπορούμε να αδειάσουμε τα απόβλητά μας.  Όταν ως ανταπάντηση ο πολίτης άκουσε, πως κανονικά και εσείς θα έπρεπε να είσαστε στο πλευρό μας, αφού σας έκοψαν τις συντάξεις και τα δώρα, άρα το θέμα δεν αφορά μόνον εμάς, ο πολίτης συνέχιζε να εκφέρει την ίδια άποψη.  
Ας θυμηθούμε τις 2-3 περιπτώσεις που παρουσίασαν τα αγαπητά μας ΜΜΕ, σχετικά με την προσφορά των μικροσυντάξεων τους.  Αλλά κανείς δεν τους ρώτησε, εντάξει αλλά πως θα ζήσεις ; ή μήπως πόσα πήρες !
Όλα τα παραπάνω και απείρως περισσότερα, αποδεικνύουν την άγνοια (είτε από εθελοτυφλία είτε κάτω από κομματικές πεποιθήσεις, αλλά κυρίως προσδιορισμούς αυτής καθ΄αυτής της εννοίας περί ζωής) του πληθυσμού ως προς τα τεκταινόμενα και την σταδιακή εξέλιξη των φαινομένων, παρέα με τις ρίζες τους.  Δηλαδή, στην περίπτωση ακόμα που οι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, των προσφορών των συντάξεων τους, δεν είναι παρά ένα τρανό παράδειγμα μιας αγαθότητας, απερισκεψίας, αλαζονείας και διχασμού !

Ακόμα και το να εκφράζει κάποιος αρνητική άποψη ενάντια μιας κοινωνικής ομάδας, τύπου που ήσασταν εσείς στο δικό μας πρόβλημα και μένει τελικά μόνον εκεί, πάλι το ίδιο λάθος κάνει.  Απλά γιατί πολλά θα μπορούσαν να λεχθούν για κάθε κοινωνική ομάδα ως κακώς κείμενα.  Είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Παντού !  Μένει κανείς να αποκομίζει από τα λάθη του όμως !

Πότε διαφωνούν κυρίως οι άνθρωποι ; Μα όταν ο καθένας βλέπει το δικό του μετερίζι, την δική του αντίληψη, το δικό του πιστεύω, το δικό του το δικαίωμα μην πάει και θιχτεί, χωρίς όμως ο αφελής να γνωρίζει ή να έχει φροντίσει να γνωρίζει, πως όταν μία κοινωνική ομάδα πλήττεται, με μαθηματική ακρίβεια θα έλθει και η σειρά της !   Αν ένα μέλος της οικογένεις πάσχει από κάτι, όλοι λιγότερο άμεσα υποφέρουν ! Διαφαίνεται όμως περίτρανα επίσης, πόσο βαθύς και στείρος είναι ο διαχωρισμός των εν γένει αντιλήψεων περί ζωής και ανθρωπότητας, αποστασιοποιημένη πλήρως, από την απλή κεντρική ουσία των πραγμάτων.

Δεν αμφιβάλει κανείς, πως όταν υπάρχει αναταραχή, αναταράσσονται και όλα όσα μπορεί να εξαρτώνται από αυτήν άμεσα.  Στην περίπτωση των ταξι, ο περιβόητος τουρισμός. Για τον πληθυσμό τι να πουν σε καιρούς πενίας, ως κοινωνικό αγαθό ! Δυστυχώς για αυτούς δεν τους είναι ευκολοδιαχειρήσιμο χαρτί.
Φαντάζομαι βέβαια, πως όταν γινόταν κάποιας μορφής επανάσταση , (δεν μας ενδιαφέρει στο παρόν να μιλήσουμε περί της αγνότητας τους ή όχι, από την στιγμή που οι αγνοί άνθρωποι έχαναν την ζωή τους), σίγουρα δεν σκεπτόντουσαν ούτε αν ήταν υποθηκευμένη η πράξη τους εκ των προτέρων, ούτε τον πόνο που θα προξενούσαν στα προσφιλή τους πρόσωπα με τον τυχόν χαμό τους, ούτε αν δημιουργούσαν κοινωνική αναστάτωση. Έβλεπαν το παρόν με προοπτική μέλλοντος για τους ίδιους και τους συνανθρώπους τους, όπως το αντιλαμβανόντουσαν. 

Και θέλω να θέσω ένα ερώτημα στην συνέχεια.  Κανείς δεν αμφισβητεί, πως όταν υπάρχει μερική ή συνολική κοινωνική αναταραχή, κάθε επισκέπτης της χώρας θα ζήσει το φαινόμενο.  Αυτό το φαινόμενο δεν του είναι άγνωστο, γιατί το έχει ζήσει σίγουρα στην ίδια του την χώρα κατά το παρελθόν.  Αν δεν το έχει ζήσει έντονα ακόμα στο σήμερα, σίγουρα θα το ζήσει στο εγγύς μέλλον.  Αν και οι διαδηλώσεις του εξωτερικού, επιμελώς αποσιωπούνται.
Και εδώ έρχεται το παράδειγμα της αβύσσου.  

Ο κάθε σωστός γνώστης των πραγμάτων, αντιλαμβάνεται πως όλοι οι μέχρι σήμερα χειρισμοί του προβλήματος που λέγεται ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην άβυσσο.
Ο προϋπολογισμός της χώρας με την ρότα που έχουμε, το 2015 θα είναι στα 700 δις χρέος και δεν το λέω εγώ , αλλά οικονομολόγοι  !!!
Και ερωτώ με το φτωχό μου το μυαλό.  Έχει κανένα νόημα αν λείψουν κάποια ψίχουλα από το τραπέζι, όταν λείπει το κυρίως πιάτο ;   Θα πεινάσουμε περισσότερο, από ό,τι πεινάμε ; 
Θα κλείσουμε το βάραθρο αν ρίξουμε λίγο χώμα για να σώσουμε τα άσωστα ;  ΣΑΦΩΣ ΟΧΙ. 

Όταν η ίδια η Κυβέρνηση δια ενεργειών Ραγκούση, που όπως άκουγα δεν στηρίζει τίποτα περισσότερο, πέραν της απελευθέρωσης του επαγγέλματος, χωρίς κάποιες αντι-προτάσεις (οι οποίες κατά δήλωσή του θα είναι έτοιμες τέλη Αυγούστου ) σε αυτά που είχαν δρομολογηθεί και συμφωνηθεί από τον προηγούμενο υπουργό Ρέπα, τι νόημα είχε όλη αυτή η ανακατωσούρα ;  Εσείς και εγώ με τις ωραίες παχυλές μας κριτικές θα λύσουμε το πρόβλημα;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ !  Άρα λοιπόν κάτι άλλο συμβαίνει. Όπως πάντα συνέβαινε κάτι πίσω από την εικόνα που γεμίζει την καθημερινότητα μας, πίσω από την εικόνα των "ενημερωτικών " δελτίων, αφού δεν προσφέρονται κάνοντας τον κόπο να εκθέσουν άλλα ενδιαφέροντα ενημερωτικά και επιμορφωτικά θέματα, ή επιβοηθητικά επί του προβλήματος θέματα , επιδιδόμενοι μόνον στις εκάστοτε εκ του συστήματος προξενημένες επικαιρότητες.  
Αναλύσεις επί αναλύσεων και αποτέλεσμα μηδέν.
Όταν ένα πρόβλημα το αφήνεις να διογκώνεται, χωρίς να έχει κανείς την διάθεση να το αναλύσει από όλες τις πλευρές με βάθος χρόνου (χαζοί είναι αυτοί που κτήζουν με προοπτική χειλιετηρίδας ; όχι βέβαια, αφού σχεδιάζουν ως ενεργές οντότητες και όχι παθητικές όπως εμείς) και όχι μονομερώς και μάλιστα κατευθυνόμενο, το αδιέξοδο είναι η επόμενη σκληρή πραγματικότητα, που μας έφερε η ζωή σήμερα να αντιμετωπίσουμε, για να την μάθουμε και να την διορθώσουμε, να την ανακαλύψουμε.
Και για να βρει κανείς την ρίζα του προβλήματος, πρέπει να πάρει το σκοινί και να ψάξει την αρχή !  Τώρα αν το κουβάρι δείχνει να έχει άπειρες άκρες, ας καταλάβουμε πως οι ρίζες είναι η εξής μία, εμείς, ο κάθε εμείς !

Αφού λοιπόν ούτε αντι-προτάσεις υπάρχουν σήμερα και μόνον άκαιρο πρόβλημα δημιουργούν, τι μπορεί να είναι πίσω από την βιτρίνα ;
Προανέφερα πως η οικονομική ρότα ήταν και συνεχίζει να είναι σε λάθος τακτική από πάσης απόψεως.  Αυτή η τακτική δεν φέρνει παρά όλο και με γεωμετρική πρόοδο την απόλυτη καταστροφή της χώρας.  Πράγματα που έπρεπε με απόλυτη ευθύνη , ειλικρίνεια και ανθρωπισμό, αν όχι πατριωτισμό για μερικούς, να έχουν γίνει, αλλά που έρχονται ως αποτέλεσμα να γίνουν και μάλιστα σε απείρως χειρότερη μορφή, τότε σίγουρα έχει να κάνει με αυτό.  Γιατί με απλά λόγια, μπορεί μια μονάδα ή μια μικρή ομάδα να πιέζει προς μια κάποια κατεύθυνση τα πράγματα ως προς το να ψηφίζονται νόμοι, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουν αυτοί που ψηφίζουν, τι ακριβώς ψηφίζουν.  Και σίγουρα θα ρωτήσετε : καλά πως το λέω αυτό ;  Δεν χρειάζονται για τους αγνοούντες δύσκολα παραδείγματα.  Η αλήθεια ποτέ και κανείς δεν μπορεί να την κρύψει.  Το να την βρει όμως όποιος την θέλει δεν είναι δύσκολο, γιατί όπως όλες οι αξίες , είναι απλή !  Και σαν απλή, μέσα από απλά παραδείγματα μπορεί κανείς να κρατά "κρατούμενα" για να τα αναλύει αργότερα με ότι απίδια έχει ο σάκος !
Όταν ο Αθανασιάδης πήρε την παρόλα του πίσω αν θυμάστε, ήταν όταν υπήρξε κάποια διαβεβαίωση στον αφελή, ότι η ΔΕΗ αποτελεί εξαίρεση !  Αυτό βέβαια εγείρει πολλά ποικιλόμορφα ερωτήματα που δεν είναι της παρούσης.  Άρα λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι που αψήφιστα υπέγραψαν την καταδίκη μιας χώρας, σημαίνει πως είχαν μπροστά τους απλά ένα απλό πλάνο τίτλων, άνευ επεξηγήσεων και τυχόν αναγκαίων παραπομπών (όπως οι δικολαβίες), που αν κάποιος ρωτούσε για κάτι παραπάνω επειδή υποστήριζε κάποια ιδιωτικά συμφέροντα, θα διαφωνούσε για να τα προστατέψει όχι από το κεφάλαιο, αλλά από την Εθνικότητα ή την προέλευση του κεφαλαίου !  Εδώ δεν μπορώ να κρατηθώ και να μην αναρωτηθώ, καλά δεν υπήρξε κανείς να υποστηρίζει την ΕΥΔΑΠ για κάποιο άλλο ντόπιο κεφάλαιο ;  Αλλά είπαμε άλλο θέμα.

Όταν ακούς νέους βουλευτές ΠΑΣΟΚ να έχουν καταντήσει παπαγαλάκια στις τηλεοράσεις, (αφού οι πρωτοκλασάτοι λουφάζουν), όπως ο ξύλινος λόγος ενός απολιθώματος που λέγεται ΚΚΕ, καταλαβαίνει κανείς ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο.  Δεν χρειάζεται να ψάχνει μακρυά.  Εκεί μπροστά του είναι, καλύπτοντας άπαντα τα εξαπτέρυγα. 
Πως μια τακτική λοιπόν θα μπορέσει να καλύψει τα βρεγμένα της, άμα δεν βρει μια καλή δικαιολογία ! Ποιόν ενδιαφέρει το κόστος, όταν ο σκοπός αγιάζει τα μακιαβελικά μέσα ;
Έχοντας λοιπόν στον προμαχώνα τον Τουρισμό, εύκολα καλύπτονται τα μέσα.  Αφού το χρήμα το πολύ και οι μίζες δεν είναι στον Τουρισμό, αλλά στις υπόγειες συμφωνίες ! 
Τι είπατε ; για τον λαό ; ποιόν λαό ; για τον επιχειρηματία ; ποιόν επιχειρηματία μικρομεσαίο ; κοροϊδευόμαστε ή έχουμε λίγο κουκούτσι μυαλό έστω ! Με τριακόσια φορολογικά νομοσχέδια (αν δεν το ακούσατε ακολουθεί νέο !) και με φόρους τρέχα γύρευε ;

Χαρήκαμε με την πώληση της Ολυμπιακής σε "ντόπιο" κεφάλαιο (το όνομα βλέπετε) για να πετούν Ουκρανοί, Σλοβάκοι και δεν ξέρω τι άλλο τα αεροπλάνα;  Το μεγάλο κεφάλαιο ποτέ δεν είχε πατρίδα και πάντα έψαχνε για ξένες πατρίδες.  Εμείς δεν θέλαμε να το δούμε, ούτε να του δώσουμε την χρονική διάσταση που έπρεπε (κοντόφθαλμοι και ατομιστές όντες), αλλά ούτε να το παραδεχθούμε.  Και το χειρότερο, αλλά εγκληματικότερο ούτε και εκ των υστέρων. Μωρές παρθένες εκτός νυμφώνος κατ΄επιλογήν.

Αν ο γκρεμός δεν έχει κάποιες αιτίες, πως θα δικαιολογήσει την ύπαρξή του ;  και αν ο τιμονιέρης δεν θέλει να παραδεχθεί ούτε και ο ίδιος τις επιλογές του, πως θα καλύψει τις αποπομπές του ;   εκτός αν πάρει ελικόπτερο οπότε δεν έχει που να λογοδοτήσει !

Κάνατε ποτέ κανέναν απολογισμό έστω για μια μέρα, πόσες φορές πετάξατε το μπαλάκι των ευθυνών στον απέναντι σας ;
Καιρός λοιπόν, όταν είμαστε στην θέση να μας πετούν μπαλάκια, αφού μάθουμε γιατί μας τα πετούν (τους δώσαμε δικαίωμα και μέχρι πόσο ;), να το επιστρέφουμε πίσω με το κριτικό μας βλέμμα.

Θα ήθελα να κλείσω, πως στην θέση μου, θα ήθελα (αφού δεν μπορώ να απαιτήσω, παρά μόνον να εξηγήσω), τον Τουρίστα μαζί  μου.  Και άμα βρεθώ ως τουρίστας αλλού, να είμαι και εγώ μαζί τους, ρωτώντας να μάθω τα γιατί τους.  
Συγγνώμη Κυρίες μου και Κύριοι, Φίλοι μου και αναγνώστες, αλλά απολύτως κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών σε αυτήν την ζωή !  Και αν λογίζεται η ζωή, ως μια μεγάλη γειτονιά και αν λογίζεται ως μία ανθρωπότητα, κανείς δεν λείπει από τα "κρατούμενα " !

Με αγάπη προς άπαντες
Ασπασία





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου