Παρουσίαση Θόλου
| «Απέναντι από τον ναό (του Ασκληπιού) είναι ο τόπος που κοιμούνται οι προσκυνητές του Θεού. Ένα κυκλικό οικοδόμημα, κτισμένο εκεί κοντά, από μάρμαρο, η λεγόμενη θόλος, είναι άξιο θέας.. Μέσα στην Θόλο υπάρχει ζωγραφική παράσταση του Παυσίου, που παριστά τον Έρωτα να έχει παρατημένα τα βέλη και το τόξο και να έχει πάρει και να κρατεί την λύρα. Είναι επίσης ζωγραφισμένη η Μέθη εδώ να πίνει από γυάλινη κούπα, έργο και τούτο του Παυσίου. Η κούπα φαίνεται σαν αληθινή γυάλινη και μπορεί κανείς να ιδεί διά μέσου αυτής το πρόσωπο της γυναίκας». |
| Παυσανίου Κορινθιακά 27, 3 |
Η περιγραφή της Θόλου από τον Παυσανία είναι εξαιρετικά συνοπτική και δεν δίνει καμία πληροφορία σχετικά με την μορφή του οικοδομήματος καθώς και την χρήση του. Η ανέγερση της Θόλου άρχισε το μείον 360 και επερατώθη το 350 περίπου.
Η Αγλαϊα Αρχοντίδου Αργύρη, Αρχαιολόγος, στο βιβλίο της Επίδαυρος (σ. 22-26) δίδει την εξής περιγραφή:
«Κοντά στο ναό του Ασκληπιού βρίσκονται τα λείψανα ενός περίκεντρου οικοδομήματος, της Θόλου. Είχε κυκλικό σηκό, πτερό και εσωτερική κιονοστοιχία. Στην είσοδο που ήταν στα ανατολικά όπως στους ναούς, οδηγούσε μια ράμπα. Την εξωτερική δωρική κιονοστοιχία αποτελούσαν 26 κίονες, που στήριζαν ένα δωρικό θριγκό, στολισμένο με μετόπες ανάγλυφες με ρόδακα. Η εσωτερική κιονοστοιχία είχε 14 Κορινθιακούς κίονες. Μεταξύ των δύο κιονοστοιχιών παρεμβάλλετο ο τοίχος του σηκού, από άσπρο μάρμαρο, που είχε παράθυρο, για να μπαίνει το φως. Την πόρτα του σηκού στόλιζαν πολλά ανάγλυφα κοσμήματα, κυμάτια και ωά. Το δάπεδο ήταν στρωμένο με άσπρες και μαύρες πλάκες από ασβεστόλιθο. Στο κέντρο σχηματιζόταν ένας πλατύς κύκλος, από μαύρη πέτρα. Στο κέντρο του ήταν μια κυκλική άσπρη πέτρα, κινητή, ώστε να αφαιρείται εύκολα από εκείνον, που θα ήθελε να κατέβει στο υπόγειο, με τους τρεις ομόκεντρους διαδρόμους. Στην αρχή θεωρήθηκε από τον ανασκαφέα αποθήκη πολύτιμων αντικειμένων. Η οικοδομική επιγραφή των δαπανών του ιερού, ονομάζει την Θόλο «ΘΥΜΕΛΑ» γι' αυτό υποστηρίχτηκε πως η θόλος ήταν τόπος εστιάσεως των ιερέων».Το κυκλικό οικοδόμημα της Θόλου της Επιδαύρου ήταν ένα άρτιο αστρονομικό Μνημείο. Το παράδοξο είναι ότι βρισκόταν στο κατ' εξοχήν θεραπευτικό κέντρο του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Ίσως κάποια μέρα κατανοήσουμε τους λόγους που αστρονομικό μνημείο λειτουργούσε σε χώρο ιάσεων, σε χώρο ασχολούμενο με την υγεία. Και ίσως αυτός είναι ο λόγος που κανείς μέχρι σήμερα δεν σκέφθηκε να συνδυάσει αρχιτεκτονικά και γλυπτά στοιχεία, εσωτερικά και εξωτερικά, δαπέδου, οροφής και τοιχογραφίας, προκειμένου να συνθέσει την αστρονομική ταυτότητα του Μνημείου.
Εκτός του υπογείου της Λαβυρίνθου, το υπόλοιπο Μνημείο φέρει την σφραγίδα του πατέρα του Ασκληπιού, του Απόλλωνος, θεού του πνευματικού Φωτός. Εκπρόσωπος του Απόλλωνος στο φυσικό σύμπαν είναι ο Ήλιος. (Πλούτ., «Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς», 4 και 21).
Σήμερα σώζονται μόνο τα λείψανα του Λαβυρίνθου της. Στο Λαβύρινθο εφυλάσσοντο τα καστανόξανθα ιερά φίδια του Ασκληπιού, οι λεγόμενοι Παρείες. Τα φίδια είχαν θεραπευτική δράση και κατά τον Παυσανία ανήκαν στα ακινδυνώτερα είδη.Η επιλογή του κυκλικού σχήματος του Μνημείου δεν ήταν τυχαία. Επέτρεπε την αναπαράσταση του ουρανίου στερεώματος και προσδιόριζε τις δύο αστρονομικές θεωρείες περί Ηλίου, την Γεωκεντρική άποψη της φαινομενικής πορείας του και την Ηλιοκεντρική. Η φαινομενική πορεία διεγράφετο στο εξωτερικό του Μνημείου και την έβλεπαν όλοι οι επισκέπτες. Η Ηλιοκεντρική είχε χαραχθεί μέσα στο Μνημείο προφυλαγμένη από τα μάτια των πολλών.
 Λαβύρινθος |  Δάπεδο Θόλου |
Χρόνος και πλανήτης Γη
Μετά την σύγκριση των δύο σχεδιαστικών αναπαραστάσεων, του ουρανίου αστρονομικού προτύπου και της κατόψεως στο εξωτερικό και εσωτερικό του δαπέδου της Θόλου, έγινε αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για τυχαία διακοσμητική παράσταση.
Επί πλέον όλοι οι κωδικοποιημένοι αριθμοί
α. ο αριθμός 7 των επτά πλανητικών τροχιών σε σχέση με την επτάχορδη λύρα του Απόλλωνος,
β. ο αριθμός 14 της Πανσελήνου και
γ. ο αριθμός 26 της Μεταπτώσεως των Ισημεριών είναι φανερό ότι έχουν αποδέκτη τον πλανήτη Γη.
Οι κύκλοι του χρόνου που επηρρεάζουν άμεσα την Γη είναι κυρίως τέσσερεις, (Πλατ. Τίμαιος 37e και 39c-d) εκ των οποίων οι τρεις οφείλονται στην κίνηση της Γης και ο τέταρτος στην κίνηση της Σελήνης. Δεν είναι ο Ήλιος αιτία καθορισμού χρονικού κύκλου, που οριοθετεί καθορίζοντας οποιαδήποτε νέα έναρξη εξωτερικής δραστηριότητας (γεωργικής, κτηνοτροφικής, ναυσιπλοϊας κλπ.) ή εσωτερικής (ιεροπραξίες Πανσελήνου ή Ισημεριών και Ηλιοστασίων).
Η παρατήρηση της εκκινήσεως και επιστροφής στο ίδιο σημείο μετά πάντοτε το ίδιο χρονικό διάστημα, που πραγματοποιείται στην φύση, επιτρέπει στην διάνοια να διακρίνει τις απαραίτητες λεπτομέρειες, που θα την βοηθήσουν να ζήσει μία πιο συντονισμένη με την φύση ζωή. Εάν μάλιστα βιώσει και τις αντίστοιχες εσωτερικές διεργασίες της φύσεως με σεβασμό και θαυμασμό, τότε γίνεται συμμέτοχος στο έργο της και αισθάνεται την αρμονία της ροής, την οποία ακολουθεί.
| Η αρμονία που προκύπτει από την επίγνωση της επιρροής των κύκλων της φύσεως, που κατά κύριο λόγο εκπορεύονται από την κίνηση των ουρανίων σωμάτων (Γης - Σελήνης και όχι μόνο), πρέπει να είναι και η αιτία, που το αστρονομικό Μνημείο της Θόλου έχει την έδρα του σε θεραπευτικό χώρο και όχι σε αστεροσκοπείο. |
Οι τέσσερεις σημαντικότεροι κύκλοι, σύμφωνα με τον Πλατωνικό Τίμαιο (39c), είναι οι εξής:
α. Ο Ημερονύκτιος Κύκλος της Γης (αλλά και των υπολοίπων πλανητών), περιγράφεται στο δάπεδο της Θόλου με την εναλλαγή των λευκών και γραμμωτών ρόμβων. Ημέρα και νύκτα πραγματοποιείται από τα σκοτεινά πλανητικά σώματα, που περιστρέφονται γύρω από την λευκή πέτρα στις ρομβοειδείς, ελλειπτικές των τροχιές. Η Γη κινείται μαζί με τους υπόλοιπους πλανήτες. Εξομοιώνεται δηλαδή με αυτούς, ούτως ώστε να υποδεικνύει ότι δεν βρίσκεται αυτή ακίνητη στο κέντρο του δαπέδου, αλλά ο Ήλιος. Η λευκή στρογγυλή πέτρα με την λευκότητα της αλληγορεί το μοναδικό σώμα, τον Ήλιο, πηγή φωτός ολόκληρου του Πλανητικού Συστήματος, δημιουργώντας την εναλλαγή ημερονυκτίου στα άλλα σκοτεινά σώματα, που την περιβάλλουν. Η λευκή πέτρα του κέντρου δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τον πλανήτη Γη, διότι ο πλανήτης μας είναι σκοτεινό σώμα, εφ’ όσον διέπεται από την νόμο της εναλλαγής φωτός / σκότους ή ημέρας / νυκτός.
β. Ο Μηνιαίος Κύκλος της Σελήνης καταγράφεται με τον συμβολικό αριθμό 14, των ημερών της Πανσελήνου. Ο συνοδικός μήνας της Σελήνης είναι 29 ημέρες, 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,9 δεύτερα, ενώ ο αστρικός είναι 27 ημερών, 7 ωρών, 43 λεπτών και 11,5 δευτερολέπτων. Ο αριθμός 14 των κιόνων συν τον αριθμό των 14 διαστημάτων = 28 συνολικού αριθμού, είναι μία κατά προσέγγισις αλληγορική έκφρασις των δύο, του συνοδικού και του αστρικού μηνός της Σελήνης.
Ο Κύκλος της Σελήνης με τους 14 Κορινθιακούς κίονες στην περιφέρεια, σημειώνει τον διαχωρισμό φωτός σε ότι αφορά τον Πλανήτη Γη: Ο Ήλιος είναι ο φωτοδότης της ημέρας και βρίσκεται ακίνητος στο κέντρο, ενώ η Σελήνη είναι η φωτοδότις της νύκτας και κινείται στην περιφέρεια. Στο σχέδιο του δαπέδου η Σελήνη κλείνει το Πλανητικό Σύστημα για λόγους των οποίων η εξήγηση θα μακρυγορούσε υπερβολικά. (Λεπτομέρειες στο βιβλίο Άρρητοι Λόγοι).
γ. Το Ηλιακό έτος των 365 ημερών, 6 ωρών, 9 λεπτών και 9,5 δευτερολέπτων, έχει μία πολύπλοκη και αξιοθαύμαστη περιγραφή που ανιχνεύεται μόνο με την καταμέτρηση όλων των στοιχείων του δαπέδου. Πρέπει να αναφερθεί ότι γενικώς οι αρχαίοι λαοί καθόριζαν το Ηλιακό Έτος σε 360 ημέρες και όχι σε 365. Πλην όμως για να μην διαταράσσεται η εναλλαγή των εποχών ο κάθε λαός προσέθετε τις 5 και ένα τέταρτο περίπου ημέρες επί πλέον κάθε 4 ή 5 έτη αναλόγως των τελετών και εορτών που ήθελε να καθιερώσει.
ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣH ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΔΑΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΘΟΛΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
| ΠΛΑΝΗΤΙΚΑΙ ΤΡΟΧΙΑΙ Κέντρον Πλανητικού Συστήματος, λευκή πέτρα, Ήλιος | 1 | ||||||||
| 1η | τροχιά Ερμού | 14 γραμμ. ρόμβοι | + | 14 λευκοί | = | 28 | |||
| 2η | τροχιά Αφροδίτης | 14 γραμμ. ρόμβοι | + | 14 λευκοί | = | 28 | |||
| 3η | τροχιά Γης | 28 γραμμ. ρόμβοι | + | 28 λευκοί | = | 56 | |||
| 4η | τροχιά Άρεως | 28 γραμμ. ρόμβοι | + | 28 λευκοί | = | 56 | |||
| 5η | τροχιά Διός | 28 γραμμ. ρόμβοι | + | 28 λευκοί | = | 56 | |||
| 6η | τροχιά Κρόνου | 28 γραμμ. ρόμβοι | + | 28 λευκοί | = | 56 | 280 | ||
| τροχιά Σελήνης | 14 κίονες | + | 14 διαστήματα | = | 28 | ||||
| μετάπτωση Ισημεριών | 26 κίονες | + | 26 διαστήματα | = | 52 | 80 | |||
| 360 | +1 | ||||||||
Η Μονάς - Ήλιος, ο ετήσιος Ηλιακός Κύκλος, διαχωρίζει τις πλανητικές τροχιές σε 280 ρόμβους πλανητών και 80 συνολικώς κιόνων και διαστημάτων. Το «κατά φύσιν διαιρέειν έκαστον», όπως λέγει ο Ηράκλειτος στο 1ο απόσπασμα, οδήγησε στην «κατά φύσιν» λογική, τριαδική διαίρεση του δαπέδου: της Μονάδος, των πλανητικών τροχιών και των 2 περιστυλίων. Με τους διαχωρισμούς αυτούς φαίνεται επακριβώς η λειτουργία των 4 κύκλων του χρόνου του πλανήτου Γη.
α. Ημερονυκτίου κύκλου με τους λευκούς και γραμμωτούς 280 ρόμβους.
γ. Του Ετησίου Ηλιακού κύκλου, σύνολο εξωτερικού και εσωτερικού δαπέδου (360+1).
Ο Κύκλος της Μεταπτώσεως των Ισημεριών ή του Μεγάλου Ενιαυτού εμφανίζεται στο εξωτερικό περιστύλιο της Θόλου με τους 26 Δωρικούς κίονες. Ο συμβολικός αυτός αριθμός είναι ο τέταρτος κύκλος που ιχνογραφεί με ανάδρομη κίνηση την διαδρομή του Πόλου της Γης ή την Μετάπτωση των Ισημεριών.
Ο αριθμός 360+1, που προκύπτει από το άθροισμα των στοιχείων, είναι ένας πολύπλοκος συνδυασμός, που καταλαμβάνει εσωτερικό και εξωτερικό των στοιχείων του δαπέδου. Όχι μόνον με την Μονάδα Ήλιος, λευκή πέτρα, αλλά και με όλα τα στοιχεία του δαπέδου, τονίζεται ακόμη μια φορά η σημασία του Ηλιοκεντρισμού του Πλανητικού Συστήματος. Ταυτοχρόνως καταγράφεται ο αριθμός των 360 ημερών του Ηλιακού έτους της Γης, προστιθέμενης της μίας επί πλέον ημέρας, αρχής του νέου ηλιακού έτους για τον πλανήτη μας.
Με την πιο πάνω περιγραφή των 4 κύκλων του χρόνου εμφανίζεται η φυσική προοδευτική αύξηση από τον μικρό κύκλο (ημερονύκτιο) στον μέγα (Μετάπτωση των Ισημεριών) και παραδίδεται καταγεγραμμένη με ακρίβεια η σοφία του Ιερατείου. Ποιες μεγαλοφυείς διάνοιες συνέλαβαν ένα τόσο πολύπλοκο συνδυασμό μαθηματικής και αστρονομικής παρατηρήσεως με τόσο απλά και οφθαλμοφανή μέσα;
| Στην Θόλο της Επιδαύρου δεν έχει απλώς καταγραφεί η διπλή γνώση της φαινομενικής πορείας του Ηλίου και της Ηλιοκεντρικής του θέσεως, αλλά τοποθετείται η Μετάπτωση των Ισημεριών στο εξωτερικό της Θόλου, όπως και λογικά θα πρέπει να είναι τοποθετημένη. Για να αποκρυσταλλωθεί παρόμοια γνώση πρέπει να είχαν καταγραφεί πολλοί κύκλοι των 26 χιλιάδων ετών πριν γίνει αντιληπτό το φαινόμενο και δεσπόσει η κιονοστοιχία των 26 κιόνων στο εξωτερικό της Θόλου. |
http://www.altani.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου