ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ

 

ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΑΜΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ- ΑΝΕΥ ΜΗΝΙΑΙΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΩΝ

Στην εν λόγω αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία, θα αποφασίζεται από κοινού συλλογική δράση, θα υπολογίζεται το κόστος και θα συνεισφέρει ο καθε ενας (προκειμένου να συμπληρωθεί το χαμηλότερο κόστος) ό,τι μπορεί. ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ. 

ΑΜΚΕ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ για την ανάπτυξη τη διασφάλιση της κοινωνικής και βιώσιμης ευημερίας  της κοινωνίας των πολιτών στις αγροτικες περιοχές.

Στον απόηχο της οικονομικής κρίσης του 2007, οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν τη δύναμη του δημόσιου χρήματος για τη διάσωση των τραπεζών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων, αντί να την αξιοποιήσουν για να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών. Η ιδιωτικοποίηση των χρημάτων των κυβερνήσεων και όχι το χρήμα αυτό καθεαυτό, διαιωνίζει τον ολέθριο κύκλο του χρέους και της μεγέθυνσης. Παρά την αντίθετη ρητορεία, τα κράτη και μπορούν και «τυπώνουν χρήματα». Οι κεντρικές τους τράπεζες εκδίδουν χρήμα χωρίς χρέωση για τις ανάγκες των δραστηριοτήτων δημιουργίας χρήματος του τραπεζικού κλάδου  συμμετέχοντας σε κερδοσκοπικές χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες.   

Σε ένα παγκόσμιο χρηματοδοτικό σύστημα που βασίζεται στα χρέη, οφείλουμε να ρωτήσουμε από πού προέρχονται τα χρήματα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων χρημάτων εκδίδεται από εμπορικές τράπεζες υπό μορφή ιδιωτικών δανείων με συχνά υψηλό επιτόκιο, πράγμα που διαιωνίζει τον κύκλο της απερίσκεπτης οικονομικής μεγέθυνσης. 

 

Αυτός ο τύπος χρημάτων μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητός με τον όρο χρηματοδότηση, καθώς βασίζεται πάντα στη δημιουργία χρέους και τη χρέωση προσώπων και ολόκληρων πληθυσμών. Ακόμα και το ΔΝΤ και η Τράπεζα της Αγγλίας αναγνωρίζουν πλέον ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούνται τα χρήματα. Το ότι το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων μας βασίζεται σε χρέη δεν αποτελεί δεδομένο, αλλά μια πολιτική κατάσταση.

 

Μετά την οικονομική κρίση, οι μεγάλες τράπεζες διασώθηκαν και η ευθύνη αποδόθηκε εσφαλμένα στις δημόσιες δαπάνες. Αυτό λειτούργησε ως δικαιολογία για την επιβολή ολοένα και πιο αυστηρών μέτρων λιτότητας και ενίσχυσε σε μεγάλο βαθμό την άποψη ότι ο δημόσιος τομέας πρέπει να στηρίζεται στην ιδιωτική χρηματοδότηση προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτές τις παράπλευρες επιπτώσεις. Περισσότερα από 10 χρόνια μετά, γνωρίζουμε πλέον ότι η ιδιωτική χρηματοδότηση όχι μόνο έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά, αλλά τα έχει εντείνει. Η κοινωνία των πολιτών πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις της υπέρ της εφαρμογής συστημικών λύσεων και διασφάλισει των περιουσιών με κάθε νόμιμο τρόπο και απαίτηση ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ απόδοση δίκαιης λύσης, προτού σκάσει η επόμενη οικονομική «φούσκα», που λόγω κοβιντ είναι προ των πυλών.

Η ιδιωτική χρηματοδότηση σε "επιλεγμένους" διευκολύνει τη μεταφορά πλούτου από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα της πλούσιας ελίτ.

Οι κυβερνήσεις εξακολουθούν να έχουν την εξουσία να δαπανούν χρήματα παρά να τα δανείζουν. Έχοντας χάσει τον έλεγχο της τραπεζικής πιστωτικής πολιτικής το 2015 δημιουργήθηκε άλλη μία εξουσία, αυτή των τραπεζών και της αυταρχικής είσπραξης αληθινής αξίας από ¨χορήγηση¨λογιστικού χρήματος με σκοπό την συγκέντρωση πλούτου και την ερήμωση του παραγωγικου και κοινωνικού ιστού της αγροτικής περιφέρειας. 

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έδειξε ότι οι τράπεζες διασώθηκαν εις βάρος του δημόσιου τομέα και οι οικονομικές απώλειες χρεώθηκαν στην κοινωνία μέσω μέτρων λιτότητας που επιβάρυναν τους απλούς πολίτες. Δεδομένου ότι τελικά ο λαός αναλαμβάνει την ευθύνη, τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι ακόμα και τα χρήματα που βασίζονται σε πιστώσεις ή χρέη και εκδίδονται από τις εμπορικές τράπεζες θα πρέπει να θεωρούνται δημόσιο αγαθό και συνεπώς να βρίσκονται υπό τον έλεγχο των πολιτών και να υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο. 

 

ΒΑΣΙΚΗ ΔΡΑΣΗ 

 

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΔΙΚΟΓΡΑΦΟ. 

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ. 

ΟΧΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, ΑΓΩΓΕΣ, ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ.

 

ΔΡΑΣΕΙΣ.   Λογαριασμός ΔΕΗ με ενσωματωμένες και αδιαφανείς επιβαρύνσεις στο ευρύ κοινό ΥΠΈΡ ΤΡΊΤΩΝ και όχι στους υπαίτιους, όπως π.χ της ρύπανσης, με στόχο το μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και τους λεγόμενους ρύπους.

 

ΔΡΑΣΕΙΣ σε βάθος χρόνου. Το όραμά μας για το μετασχηματισμό του χρήματος και της χρηματοδότησης βασίζεται σε δύο πυλώνες. 

- Ο πρώτος πυλώνας είναι μια πολιτική χρηματοδότησης για το 99% που προβλέπει τη χρήση δημόσιας και υποκείμενης σε δημοκρατικό έλεγχο χρηματοδότησης με σκοπό την επένδυση στην ύδρευση, στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση, καθώς και σε οικολογικές βιομηχανίες, πρόσβαση των κατοίκων της περιφέρειας στην αληθινή ενημέρωση των καθημερινών προβλημάτων και όχι στη συνωμοσιολογική λογική δημιουργίας εντυπώσεων και σκέψεων πέρα απο τα πραγματικά θέματα. 

 

- Δεύτερο πυλώνα συνιστά  μια πολιτική δημόσιου χρήματος στην οποία οι κυβερνήσεις δεν δανείζονται από ιδιωτικές τράπεζες, αλλά αξιοποιούν τη δημοκρατική εξουσία τους για τη δαπάνη των χρημάτων απευθείας στην πραγματική οικονομία και την ανάκτηση των επιπρόσθετων κρατικών δαπανών, γνωστών και με τον όρο «δημοσιονομικό έλλειμμα», μέσω προοδευτικής φορολογίας. Σε συνδυασμό με τη διαμόρφωση διεθνούς φορολογικής δικαιοσύνης, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να απελευθερώσει με τρόπο αποτελεσματικό την κοινωνία από τα δεσμά των χρεών και της χρηματιστικοποίησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό το έργο που επιτελεί εδώ και δεκαετίες το διεθνές Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης (Tax Justice Network), 

 

ΔΡΑΣΕΙΣ  Η ισχυρή κινητήρια δύναμη της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Με αυτή τη στρατηγική, επιτυγχάνεται η κυκλοφορία, ανάπτυξη και διαφύλαξη του πλούτου στις κοινότητες. 

 

ΔΡΑΣΕΙΣ   η δημόσια ιδιοκτησία δεν αποτελεί εγγύηση για τη δημοκρατία.  Ο κυβερνητικός έλεγχος εκ των άνω προς τα κάτω απεδείχθει προβληματικός, καθώς τα κράτη μπορούν να λειτουργήσουν ενίοτε και πολύ αντιδημοκρατικά ή ακόμα και απολύτως αυταρχικά.

   Στην Ισπανία, προοδευτικοί δήμοι, όπως η Μαδρίτη, η Παμπλόνα και η Σαραγόσα, στηρίζουν σταθερά την «κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία» με στόχο τον εκδημοκρατισμό της οικονομίας. Παράλληλα με τις δημόσιες συμβάσεις προμηθειών, αυτές οι πόλεις παρείχαν ευκαιρίες για συνεταιρισμούς και άλλες δημοκρατικές επιχειρήσεις που σχετίζονται με παραχώρηση γης, κτιριακών εγκαταστάσεων, δανείων με χαμηλό επιτόκιο και άλλων υπηρεσιών, έτσι ώστε η οικονομία να οδηγεί στην ευημερία της κοινωνίας και όχι το αντίστροφο. Μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια, η Βαρκελώνη κατόρθωσε να αναστήσει πλήρως τη δημόσια ιδιοκτησία ιδρύοντας δημοτικό οδοντιατρείο, πάροχο ενέργειας και γραφείο τελετών, αλλά και ξεκινώντας τις προετοιμασίες για ένα συμμετοχικό μοντέλο ύδρευσης που θα υλοποιηθεί μετά την απομάκρυνση της Agbar, θυγατρικής της γαλλικής πολυεθνικής Suez. 

Επίσης, η πόλη πειραματίζεται με την παροχή «βασικού εισοδήματος» σε εκατοντάδες πολίτες, μέρος του οποίου καταβάλλεται σε κοινωνικό νόμισμα που μπορεί να δαπανηθεί σε 85 τοπικές επιχειρήσεις. Ο πλούτος των κοινοτήτων πρέπει να αναπτυχθεί σε κάθε επίπεδο 

 

ΔΡΑΣΕΙΣ τα δάνεια των 4 συστημικών τραπεζών και οι υπέρογκες χρεώσεις ιδιαίτερα της πρώην ΑΤΕ νυν Πειραιώς καθώς και το αδιαφανές καθεστώς απαιτήσεων ανευ συγκεκριμένων αποδεικτικών εξέλιξης των δανείων (χρεώσεων-πιστώσεων) του εκκαθαριστή PQH, που  εκτός από τα ζητήματα της διατροφικής επάρκειας, συγκράτησης του πληθυσμού στην ύπαιθρο και στήριξης της πρωτογενούς παραγωγής, τίθενται και θέματα ιδιοκτησίας τα οποία έχουν εθνικό και γεωοικονομικό χαρακτήρα. Παρά το γεγονός ότι με μια σειρά νόμων, 2008/92, 2237/94, 2538/98 και 3259/2004 (γνωστός και ως νόμος για τα πανωτόκια), επιχειρήθηκε να ρυθμιστούν τα δάνεια αυτά, δεν κατέστη δυνατό. Μάλιστα, οι ρυθμίσεις των δανείων που πραγματοποιήθηκαν από τους δύο πρώτους νόμους κρίθηκε από τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια ότι αντίκεινται στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς και ζητήθηκε η ανάκτηση ποσού 460 εκατ. ευρώ, που έπειτα από αλλεπάλληλες διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαμορφώθηκε αρχές του 2018 στα 100 εκατ. ευρώ. Ομως και το ποσό αυτό είναι δύσκολο να εξυπηρετηθεί, γιατί η οικονομική κατάσταση των οφειλετών, αγροτών και συνεταιρισμών, δεν επιτρέπει όχι μόνο την υπηρέτηση αυτών των οφειλών, αλλά ακόμη και των τρεχουσών συναλλαγών.

Για τη συνολική αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων, έγιναν κι άλλες δύο σημαντικές νομοθετικές παρεμβάσεις, η μία με την τροποποίηση του πτωχευτικού κώδικα με τον νόμο 4446/2016 και η άλλη με την ψήφιση του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Ούτε αυτές οι ρυθμίσεις δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τα αγροτικά «κόκκινα» δάνεια, λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, αλλά και εξαιτίας του πλαισίου λειτουργίας και του σκοπού της PQH. { Η διαδικασία αυτή είχε και ορισμένες παραδοξότητες, όπως δάνεια του ίδιου οφειλέτη να οδηγούνται άλλα στον εκκαθαριστή και άλλα στην Τράπεζα Πειραιώς. Τα ποσά αυτών των δανείων, με στοιχεία του 2017, ανέρχονται για τα φυσικά πρόσωπα (αγρότες) στο 1,9 δισ. ευρώ και για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς στο 1,6 δισ., δηλαδή συνολικά στα 3,5 δισ. Αφορούν δε 700 συνεταιρισμούς, μεταξύ των οποίων και αρκετοί ενεργοί με παραγωγική παρουσία στην περιφέρειά τους, και 85.000 λογαριασμούς φυσικών προσώπων }.

 

 Είναι επίσης γνωστό ότι η PQH δεν μπορεί να εφαρμόσει το σύνολο των μέτρων που προβλέπονται στον κώδικα δεοντολογίας, αφού δεν μπορεί να ανταλλάξει ακίνητα με χρέος, να συμμετάσχει σε πλειστηριασμούς για την απόκτηση ακινήτων με σκοπό τη διαγραφή χρέους, να ανταλλάξει χρέος με μετοχικό κεφάλαιο, να προχωρήσει σε διαχωρισμό οφειλής, να διαγράψει κεφάλαιο και να περιορίσει την απαίτησή της στο ύψος των καλυμμάτων της.

Η κατάσταση που διαμορφώθηκε με το κλείσιμο της ΑΤΕ μαζί με τις τότε στρεβλώσεις πρέπει απαραίτητα να διορθωθεί, αφού κανένας νόμος και κανένας εξωδικαστικός μηχανισμός δεν θα μπορέσει να λύσει οριστικά το πρόβλημα. Οι εκκαθαριστές σε κάθε αδιέξοδη προσπάθεια ρύθμισης οφειλών των αγροτών ή των συνεταιρισμών θα επικαλούνται ως δικαιολογία την έλλειψη θεσμικού πλαισίου και το βραχύβιο της εκκαθάρισης.

Για να εξαλειφθούν αυτές οι αντιξοότητες κρίνονται αναγκαίες ορισμένες ρυθμίσεις, που πλέον πρέπει να αντιμετωπισθούν με ΝΟΜΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, όπως τα επιτόκια εκτοκισμού μετά το 2012 να καθοριστούν, νομοθετικά ή με απόφαση της Τραπέζης της Ελλάδος, σε λογικά επίπεδα και σε κάθε περίπτωση οι εκτοκισμοί πάνω από 3,5% να διαγράφονται.  ΟΙ ΑΝΑΤΟΚΙΣΜΟΊ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΉΣΕΙΣ ΤΌΚΩΝ ΕΠΊ ΤΌΚΩΝ ΜΕ ΕΝΣΩΜΑΤΟΜΈΝΕΣ ΕΙΣΦΟΡΈΣ ΚΑΙ ΆΛΛΕΣ ΑΔΙΑΦΑΝΕΊΣ ΕΠΙΒΑΡΎΝΣΕΙΣ, κατι που αφορα ολες της τραπεζες. Είναι αναγκαίο για των χώρα και ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ, όπως και γιά  τις συνεταιριστικές και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν οδηγηθεί σε άτακτη διακοπή της δραστηριότητάς τους.

Πάνω από όλα, όμως, είναι αναγκαίο να σταματήσει οποιαδήποτε κίνηση της PQH προς την κατεύθυνση παραχώρησης όλης της περιουσίας και των εγκαταστάσεων του αγροτικού χώρου που συνδέονται με αυτά τα δάνεια σε εταιρείες διαχείρισης και αγοράς χαρτοφυλακίων μη εξυπηρετούμενων δανείων, που όχι μόνο δεν προσφέρει ουσιαστικό όφελος στα δημόσια έσοδα, αλλά και στερεί από την αγροτική δραστηριότητα υποδομές που έχει ανάγκη και μάλιστα σε μια στιγμή που μπορεί να αναλάβει σημαντικό βάρος στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.  Εξάλλου, έχει ήδη συσταθεί στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ο οργανισμός εκείνος, ο ΟΔΙΑΓΕ, που μπορεί να διαχειριστεί όλη αυτή την περιουσία με αγροτικό πρόσημο.

ΔΡΑΣΕΙΣ τιμή διάθεσης προιόντος, ΦΠΑ αγροτών, κόστος ΔΕΗ, πετρελαίου, δομές υγείας, παρεμβάσεις στη διαχείριση πλούτου από τους τοπικούς Δήμους και Κοινότητες. 

         

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

Εφαρμογή αναγεννητικών, δίκαιων και δημοκρατικών δράσεων διαμορφωμένες βάσει της συλλογικής ισχύος για το ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. 

 

Β.Γ.