του Παντελή Καρύκα, Συγγραφέα Στις εκλογές της 16 Νοεμβρίου 1952 ο «Συναγερμός» του Παπάγου πέτυχε μεγάλη νίκη και χάρη στο εκλογικό σύστημα, έλαβε 240 έδρες στη Βουλή. Ο Παπάγος ακολούθησε την πολιτική των προκατόχων του, αλλά διέπραξε και ένα μοιραίο για τη ζωή του λάθος. Αντίθετα με αυτούς, όχι μόνο στήριξε τους Κύπριους, αλλά ουσιαστικά ενίσχυσε και την απόφασή τους για ένοπλο αγώνα, από την ΕΟΚΑ, αφού πρώτα (22 Δεκεμβρίου 1952) επιχείρησε να συνεννοηθεί με τους Βρετανούς, χωρίς επιτυχία. Έφερε μάλιστα το Κυπριακό στον ΟΗΕ (16 Σεπτεμβρίου 1954).
Η κίνησή του αυτή φυσικά τον έφερε σε σύγκρουση με τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς. Τελικά ο αγώνας της ΕΟΚΑ άρχισε την 1η Απριλίου 1955. Τότε οι «σύμμαχοί» μας θυμήθηκαν το από τότε αντίπαλο δέος, την Τουρκία. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1955 ο τουρκικός όχλος εξαπέλυσε ένα άνευ προηγουμένου πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Η Ελλάδα δεν αντέδρασε, αφού ο Παπάγος αιφνιδίως αρρώστησε και στις 4 Οκτωβρίου 1955 πέθανε.
Αναφέρει ο «Ριζοσπάστης» : «Την 4 Οκτώβρη 1955 ο Παπάγος πέθανε. Για τις συνθήκες του θανάτου του γράφτηκαν πολλά. Διατυπώθηκαν στον Τύπο και υποθέσεις, ότι ίσως να δολοφονήθηκε από τους Εγγλέζους, λόγω διαφωνιών του ως προς την πολιτική της Μ. Βρετανίας στο Κυπριακό. Ο Παπάγος είχε ταχθεί υπέρ της προσφυγής στον ΟΗΕ για την Κύπρο, την οποία πραγματοποίησε, γεγονός που έβρισκε αντίθετη τη Μ. Βρετανία. Ωστόσο, συγκεκριμένα στοιχεία δεν είδαν το φως της δημοσιότητας…». Οι σχέσεις Παπάγου – Βρετανών ήταν τεταμένες από το 1941 και, όπως και ο Μεταξάς ο στρατάρχης κατάφερε να γίνει πολύ ενοχλητικός στην Βρετανία, που ακόμα τότε επιχειρούσε να εμφανιστεί ως μεγάλη δύναμη στη Μεσόγειο – επιχειρώντας το 1956 και την επίθεση στο Σουέζ.
Ο θάνατος του Παπάγου, την ώρα ακριβώς που αγώνας της ΕΟΚΑ ξεκινούσε και η Ελλάδα έπρεπε να τον στηρίξει στα διεθνή Φόρα, είχε σοβαρές επιπτώσεις στο μέγιστο αυτό εθνικό θέμα. Σε πολιτικό επίσης επίπεδο, έκπληξη προκάλεσε η επιλογή του βασιλιά Παύλου να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, όχι στους αντιπροέδρους της κυβέρνησης – Στ. Στεφανόπουλο και Π. Κανελλόπουλο – αλλά σε έναν δεύτερης σειράς στέλεχος της κυβέρνησης, τον υπουργό Δημοσίων Έργων, Κωνσταντίνο Καραμανλή, έναν άσημο δικηγόρο από την Πρώτη Σερρών, με μηδενική αντιστασιακή δράση στην κατοχή, ο οποίος επικαλούμενος πρόβλημα βαρηκοΐας δεν είχε πολεμήσει ούτε το 1940-41.
Οι Βρετανοί είχαν προηγουμένως πλησιάσει τον Στεφανόπουλο, επιχειρώντας να τον εκβιάσουν μια ευνοϊκή για αυτούς στάση του στο Κυπριακό, μετά τον θάνατο του Παπάγου. Αυτό συνέβη στις 5 Σεπτεμβρίου 1955. Οι Βρετανοί προφανώς γνώριζαν ότι ο Παπάγος δεν θα ζούσε πολύ ακόμα. Την επομένη δε, ξέσπασαν τα Σεπτεμβριανά. Μέρος της αλήθειας για τη σκοτεινή εκείνη υπόθεση έφερε στο φως η περίφημη επιστολή Σωτηρόπουλου, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Νεολόγος Πατρών» (φ.21.12.1958) ανέφερε ότι, πριν από την επιλογή του, ο Κ. Καραμανλής είχε υπογράψει ειδικό μυστικό μνημόνιο δεσμεύσεων, με το οποίο δεσμευόταν έναντι των Βρετανών και των Αμερικανών για την πολιτική που θα ακολουθούσε στο Κυπριακό.
http://www.hellasforce.com/
Ν : οι Άγγλοι που συνέτειναν στην ενδυνάμωση του διχασμού για να μην κάτσει η νικήτρια Ελλάδα στο τραπέζι για εδαφικές διεκδικήσεις και σήμερα να έχουν το θράσος να μας λένε πως τάχατε μας απελευθέρωσαν, κυκλοφορώντας διαδικτυακά ποστάκια πως "την Γερμανία πρέπει να την βομβαρδίζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα". Σήμερα ακόμα μία φορά δυστυχώς είμαστε στο ίδιο έργο θεατές με ακόμα πιο πολλούς ηθοποιούς στο παλκοσένικο, ευχόμενη τουλάχιστον από πλευράς μας να είμαστε πιο έμπειροι από το παρελθόν ........... αν και οι ενδείξεις δεν είναι τόσο ενθαρρυντικές ........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου