Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου, πως φτάσαμε μέχρι εδώ ως ανθρωπότητα. Δεν μπορεί να συντελείται ένα τόσο μεγάλο έγκλημα από πάσης απόψεως και να μην υπάρχει κάπου μια αρχή. Σε προηγούμενες αναρτήσεις είχα αναφερθεί συστηματικά στην Γιγαντομαχία και Τιτανομαχία, ως μια νέα αρχή όλων των επακόλουθων συμβάντων της ζωής του ανθρώπου. Σαν αποτέλεσμα αυτών των μαχών οι θεοί αφήνεται να εννοηθεί πως εγκατέλειψαν την γη για τα άστρα. Ο Ζεύς αλλού και ο Απόλλων με την Αθηνά επίσης αλλού. Εξετάζοντας όμως την ιστορία σε πιο κοντινούς χρόνους, υπάρχουν στοιχεία που βοηθούν να αποκτηθούν πιο κοντινές αιτίες και αφορμές . Θα γελάσετε αν χρησιμοποιήσω την λέξη “φτερά”, πρόκειται όμως για μια σημαντική λέξη που μπορεί να φέρει πρόσωπα και γεγονότα πιο κοντά προς διερεύνηση και συσχετισμό. Στις μέρες μας λοιπόν κυριαρχούν πολύ τα φτερά , οι ουρές και τα φωτοστέφανα. Αλλιώς Δράκοι , ερπετά και ακτινοβόλα στέφανα αγίων (Ήλιος). Η έννοια Δράκος όμως άνετα μπορεί να μας παραπέμψει και σε Γίγαντες. Για αρκετούς από μας, ως έννοιες δεν είναι και τόσο άγνωστες, μέσα από διάφορες δοξασίες, μύθους και θρησκευτικά μυθιστορήματα. Ο σκοπός μου είναι να προσπαθήσω να βρω μια άκρη του νήματος, σε αυτά που μας συμβαίνουν και τους λόγους. Πάντα πίσω από μια βιτρίνα, κρύβεται κάτι συνήθως σημαντικότερο του οφθαλμοφανούς. Εκεί που καθόμουν να ξεκινήσω άλλη έρευνα, μου πέρασε ξαφνικά από το μυαλό μου μια άσχετη σκέψη από αυτήν που είχα και την ακολούθησα. Θυμήθηκα που είχα δει ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ σχετικά με τα χαμένα βασίλεια των Φαραωνισών. Ξέρουμε πολλά για Φαράω άλλα όχι για τις βασίλισσες Φαραώ. Προσπάθησα να το βρω στο διαδίκτυο, αλλά δεν τα κατάφερα. Τα μόνα που βρήκα είναι ό,τι ακολουθεί στην αμέσως επόμενη ανάρτηση, που όμως δεν καλύπτουν την εξιστόρηση του ντοκιμαντέρ. Όμως είπα, η βάση είναι τα “φτερά”. Πάντα είχα στο μυαλό μου, τι νόημα είχαν οι παραστάσεις των διασωθέντων μνημείων της Αιγύπτου, οι περίεργες μορφές-πρόσωπα, φτερά κ.α. Αργότερα παρουσιάζονται οι ιπτάμενοι Δράκουλες, (μέχρι που γύρισαν και ταινία σε συνέχειες, όπως κάνουν σε όλα τα θρίλερ, αγάπης αιμοπότη με φυσιολογικό άτομο ! Που το πάνε, που το πάνε..). Αργότερα οι Άγγελοι, τα ερπετά δράκοι και βάλε. Έτσι βρέθηκα μπροστά στον Ακενατών. Το όνομα ήχησε στα αυτιά μου γνώριμα και πιστεύω πως είναι ένα όνομα που ακούστηκε πολλές φορές στον άρχοντα των δακτυλιδιών. Ο Ακενατ-ΩΝ ή Ακχενατών, υπήρξε ένας μεταρρυθμιστής Φαραώ που είχε ένα τραγικό και σύντομο τέλος. Αρχικά το όνομά του ήταν Αμένοφης, με ρίζα από τον θεό Άμμωνα που κυριαρχούσε τότε και ήταν ο προστάτης των Βασιλικών οικογενειών. Στην περίπτωση του ενσωματωμένοΥ γερακόμορφου θεού ΡΑ με τον Ατών, η καταγωγή των Φαραώ είναι απευθείας από αυτόν, άρα θεοί, άρα και ο Ακενατών. (Προ ΡΑ υπάρχει ο γερακόμορφος Ώρος με τον ήλιο στο κεφάλι. Όμως ο Θεός Ήλιος δεν ήταν παρά χιλιετιών αποδεκτή φυσιολατρία). Ιδρύει λοιπόν καινούργια πρωτεύουσα, από τις Θήβες (Λούξορ σήμερα) στην Ακετατών (σήμερα Ελ-Αμάρνα), αφού αντιμετώπισε έντονες αντιδράσεις πανταχόθεν. Εφάρμοσε ριζικές μεταρρυθμίσεις, καταργώντας τα κυρίαρχα ιερατεία του Άμμωνα, που έδιναν και έλυναν, προκαλώντας έντονες αντιπάθειες προς στο άτομό του. Οι αιματοχυσίες αμέτρητες. Ισχυροποίησε ως ένα βαθμό την νέα λατρεία στον αρχέγονο Θεό ΆτΩΝ (ο Βιβλικός ΩΝ)-Υπέρτατο Φως = Τον Δημιουργό Θεών, ανθρώπων και του κόσμου, ταυτιζόμενος στην πορεία με τον γερακόμορφο ΡΑ-Ήλιο, ως ο μόνος υπάρχον φωτεινός Θεός, εκπρόσωπός του ο Φαραώ. Αλλάζει το όνομα από Αμένοφης (με ρίζα από τον Άμμωνα) σε ΑκενατΩΝ (ρίζα του θεού Ατών). Ο Θεός Ρα απεικονίζεται με τον Παντεπόπτη οφθαλμό , το μάτι του Ρα (το έμβλημα της Μασονίας) . Το σημαντικό ήταν πως σε ένα πολυθεϊστικό σύστημα, έφερε τα πάνω κάτω υποστηρίζοντας τον Κρατικό ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟ, βασισμένο σε έναν διεκδικητικό θεό, την παγκοσμιοποίηση της τότε εποχής. Παγκόσμια πρωτοτυπία ! Ο "μονοθεϊσμός" προωθείται εδώ σαν μοχλός ανατροπής και αφανισμού μιας αρχαίας περίπλοκης θρησκευτικής πραγματικότητας, που με την πολυμορφία του θείου και την καθιερωμένη ειρηνική συνύπαρξη των διαφορετικών ιερατείων και θεών, είχε μέσα της υποχρεωτικά το σπέρμα της ανεξιθρησκίας, την τέχνη της κοινωνικής συνύπαρξης και της ανεκτικότητας, του δημιουργικού θεολογικού ανταγωνισμού και της αργής αλλά σταθερής προόδου. Οποιοσδήποτε άλλος θρησκευτικός λόγος, έθιμο ή νόμος παραδινόταν στον αφανισμό. Πρόσφατα μάλιστα βρέθηκε ο τάφος του σφραγιδοφύλακα του Ακενατών και στο άρθρο αναφέρεται πως θα ρίξει φως για αυτήν την 17 χρονη βασιλεία του Ακενατών. Όντας ένα παραμορφωμένο γενετικά ανατομικά άτομο, λόγω των αιμομυξιών (γραμμή αίματος μέχρ ιτις μέρες μας)) , περισσότερο σαν ανδρογυναίκα, με μακρύ παραμορφωμένο κρανίο, (αμέσως το μυαλό μου πήγε γιατί τα εξωγήινα προσωπάκια έχουν κεφάλι σαν του Ακενατών) , απέφευγε να τον αναπαριστούν σε οικογενειακές τοιχογραφίες. Ασχολείται με τον μυστικισμό, εντρυφήζει στα Ορφικά που διδάσκονταν τότε στους μυημένους. Αλλάζει τελείως την προηγούμενη νοοτροπία της ζωγραφικής και από διάφορες ΔΙΣΔΑΣΤΑΤΕΣ σχετικά λιτές ζωομορφές, απαιτεί την απόλυτη φυσική απεικόνιση των παραστάσεων και προσώπων. Αυτός είναι ένας λόγος που διασώζεται και η όμορφη φυσιογνωμία της γυναίκας του Νεφερτίτης, που του λάτρευε πιστά. Από αυτήν την στιγμή, αρχίζουν και οι οικογενειακές παραστάσεις του Ακενατών. Αρρωσταίνει όμως, σβήνει η βασιλεία του και τα παραγκωνισμένα ιερατεία επαναφέρουν τα προηγούμενα ακριβώς ως είχαν. Θα πρέπει να κάνω μια μικρή μνεία (παρένθεση) για τους ποιοί ήταν πριν τους Φαραώ και αυτοί ήταν οι Δραβίδες-προΈλληνες. Οι Δραβίδες , πολιτισμός της Μεσογείου πολέμησαν με τους Ατλάντιους που ζούσαν στην Ποσειδωνία. Τα σούπερ όπλα τους, τους κατέστρεψαν αμφότερους. Πριν την καταστροφή της Μεσογείου (καταποντισμός της Ηπείρου Αιγέα) και της Ποσειδωνίας (ίσως Ατλαντίδα), η γη ήταν ενιαία. Με την καταστροφή, τα νερά της Σαχάρας υποχωρούν στην ενδοχώρα και τα νερά των δύο ωκεανών πλημμυρίζοντας, διαμόρφωσαν την νέα γνωστή μας εικόνα του χάρτη. Οι Δραβίδες τότε μετανάστευσαν στην Ινδία κλπ. Χρονολογικά ο Ακενατών χρίζεται Φαραώ στα 1379π.Χ. Κάπου εκεί όμως εμφανίζεται χρονολογικά ο Μωυσής. Οι Εβραίοι βρίσκονται στην Αίγυπτο από την εποχή του Ιακώβ. Η Βίβλος αφήνει λίγες εκατοντάδες χρόνια κενό, χωρίς καμία ενδιάμεση αφήγηση. Υπάρχουν πολλές εκδοχές,, οι περισσότερες όμως όπως διάβαζα συγκλίνουν να συμπίπτουν με την περίοδο του Ακενατών του Μονοθεϊστή. Ο Μωϋσής γεννήθηκε στην Αίγυπτο από Εβραϊκή οικογένεια. Η μητέρα του για να τον σώσει, επειδή σκότωναν τα αρσενικά παιδιά για να μην γίνουν δούλοι στην Αίγυπτο, τον έβαλε σε ένα καλάθι ! (κοινό στοιχείο με τον διασωθέντα Περσέα, ή τον Δία στα βουνά με την Αμάλθεια !) Σώθηκε από μία πριγκίπισσα που τον πήρε στο παλάτι, μεγαλώνοντας τον ανάλογα. Φυσικά του δόθηκε Αιγυπτιακό όνομα, Όρσασηφ και γίνεται Αιγύπτιος ιερέας , οργανώνοντας ανταρσία κατά του Φαραώ με τους Χαανίτες, κυβερνά για 13 χρόνια, όπως λέει ο Ιώσηπος , με σατραπικό τρόπο, καταστρέφοντας ναούς, βεβηλώνοντας ιερά και λεηλατώντας την χώρα. Πεθαίνοντας ο Ακενατών και αφού ήταν υποστηρικτής και καθοδηγητής του, οι πολιτικοί του αντίπαλοι επιδιώκουν να τον θανατώσουν επειδή φοβόντουσαν πως θα ξανά αναλάμβανε την βασιλεία. Έτσι αναγκάζεται να φύγει από την χώρα. Ζει ως βοσκός για 40 χρόνια στα βουνά . Εν τω μεταξύ δημιουργείτε κενό μετά τον θάνατο του Ακενατών, η ζωή επανέρχεται ακριβώς όπως ήταν πριν την βασιλεία του και τότε αποφασίζει να επανέλθει, αφού μεσολάβησε και η θεία φώτιση με τις εντολές. Γύρο στα 1355 π.χ μεταξύ του επόμενου Φαραώ Χορεμπχέμπ που εξαφάνισε από προσώπου γης την βασιλεία του Ακενατών και του Ραμσή Α΄ , μάλλον είχε ήδη αλλάξει το όνομα σε Μωϋσής. (αφού το ¨Ορσασηφ είχε ρίζα από την θεά Οσίριδα), αποφασίζει να επιστρέψει, ώστε να διεκδικήσει και πάλι την βασιλεία και να επιβάλει τον μονοθεϊσμό. Την περίοδο εκείνη ο κόσμος ήταν εξαθλιωμένος, με ασθένειες, με πολιτικούς αντιπάλους του νέου Φαραώ και εισβολείς, όπως οι Υξώς και τους “λαούς της θάλλασας” (Φιλισταίους ή Έλληνες). Ο Μωϋσής συμμάχησε με τους αντιπάλους του θρόνου και της χώρας, με σκοπό να πολεμήσει τους Αιγύπτιους θεούς ! Η εξάπλωση του λιμού όμως, θεωρήθηκε ως τιμωρία των θεών, οπότε οι Αιγύπτιοι, εκδίωξαν εισβολείς και ξένους , έτσι έγινε και η μεγάλη Έξοδος των Εβραίων, αλλά και η τότε φυγή του Δαναού στην Ελλάδα. Ως πρώην ιερέας, γνωρίζοντας τα άδυτα και τις απόκρυφες γνώσεις, φεύγοντας παίρνει και την “κιβωτό της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας και Μυστηρίων” !! Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Ο Μονοθεϊσμός ως ιδέα , ενός μοναδικού κυρίαρχου Πατριαρχικού Θεού είχε αρχίσει. Γέννησε δύο νέες παρόμοιες διακλαδώσεις, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ. Το θέμα έχει ως εξής. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας τον κατακλυσμό του Γιγαλμές (υπάρχει σχετική ανάρτηση) με τους “ανθρωποφάγους θεούς”, εν συνεχεία την επιβολή με κάθε τρόπο μιας εντελώς διαφορετικής νοοτροπίας στην σκέψη του ανθρώπου, δηλαδή από πολυθεϊστής σε ξερά σκέτο μονοθεϊστή, είναι σαν να βάζεις μια χελώνα ανάποδα και να περιμένεις να γυρίσει μόνη της ξανά κανονικά για να συνεχίσει τον δρόμο της. Ε, δεν μπορεί να το κάνει. Ο Μονοθεϊσμός υπήρξε ο πρόδρομος για την Παγκοσμιοποίηση, μέσω των ιερατείων και των πολέμων τους (Βιβλικοί πόλεμοι με ποτάμια αίματος, Σταυροφορίες και πολλά άλλα). Τελικώς η ίδια η ιστορία, έστω και κουτσουρεμένη σου δίνει την δυνατότητα να αναγνωρίζεις τα περίεργα μονοπάτια της. Λαοί που θα είχαν ένα τσούρμο από Θεούς και ημίθεους, τους διαβάλλεις ως Παγανιστές ή μάγους, όταν καταλήγεις να είσαι το ίδιο . Όταν κρατάς πχ. Έθιμα βουκολικά με θρησκευτικό νόημα, για να καλύψεις κάποιες ψυχικές πτυχές που πιθανόν να έρεπαν σε επαναστατικές τάσεις. Πως θα μπορούσε μία παγκοσμιοποίηση, να μην είχε φροντίσει να έχει επιβάλει μονοθεϊστικές θρησκείες και να μην τους έχει βάλει χέρι (επηρεάσει ανάλογα κατά το διαίρει και βασίλευε ή προάγοντας ταπεινά πάθη), εμποδίζοντας τες, έστω ως κάτι πρωτοποριακό, να αναδείξουν ελεύθερες νέες φιλοσοφικές τάσεις. Αγάλι αγάλι και μεθοδικά, γίνεται η αγουρίδα μέλι. Σε πακέτο των τριών. Αν δεν σου αρέσει το άσπρο, φοράς το κίτρινο. Άμα δεν σου αρέσει το κίτρινο φοράς το μαύρο, άμα δεν σου αρέσει το μαύρο, φοράς το μώβ. Ο Πνευματώδης άνθρωπος που ένιωθε ως ζωντανό οργανισμό την γη που πατούσε, κάνοντας τον να την βλέπει με δέος και σέβας, αναγνωρίζοντας τις δυνάμεις και τα στοιχεία της, προσωποποιώντας τα σε θεότητες που ζούσε και μοιραζόταν τα καλά και τα κακά μαζί τους, κατηγορήθηκε ως παγανιστής και μάγος, εκδιωκόμενος μέχρι θανάτου με διάφορους τρόπους (πόλεμοι, ιερά εξέταση κλπ), μετετράπη σε ληστή της, πλιατσικολόγο της , ωσάν υπερέχων των δυνάμεων της , σαν να λέμε απατεώνα ολκής, μέσα όμως από σκοτεινούς δαιδάλους ιερατείων, μυστηρίων και περίεργων μυστικισμών της πεντάρας. Το ίδιο το ιερατείο που έκανε τα δικά του παγανιστικά, κατηγόρησε τον βουκόλο για παγανιστή !! Έτσι εξηγούνται όλα. Πόσο βάθος έχει μια ιστορία, Πως περιγράφεται στους λαούς, από Ανατολή μέχρι Δύση. Όλα έχουν μια αφετηρία μηδέν, που κατά την γνώμη μου την υπολογίζω χοντρικά γύρο στα 20.000 πχ., έναντι στα πολλά πολλά εκατομμύρια χρόνια ύπαρξής του ανθρώπου πάνω στην γη. Σαν να λέμε , σαν σε μια μέρα να έγιναν όλα, άσχετα αν ο χρόνος με την έννοια που την έχουμε στο κεφάλι μας, μας φαίνεται μακρύς ! Μας λένε για περίεργα σκαλισμένα σχήματα που υπάρχουν σε σπηλιές και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε, πως είναι δυνατόν ένας πιθηκάνθρωπος να γνώριζε ας πούμε την ύπαρξη ενός εξωγήινου, ή ενός αεροπλάνου ή ενός ιπτάμενου δίσκου. Άρα είχαν έλθει απ' έξω και εκείνοι το αποθανάτισαν, για να το βρούμε εμείς να λύσουμε τον γρίφο ! Δεν μιλούν όμως, για την τεχνολογική πρόοδο και πως αυτή ήταν και η καταστροφή του κόσμου, τόσες φορές ! Την περίοδο του Δωδεκαθέου, ο πολιτισμός ήταν τεχνολογικά και επιστημονικά πολύ υψηλός. Το ίδιο στην Κίνα στην Τάκλαμακάν, το ίδιο στην Αίγυπτο. Το ίδιο στους Μινωίτες, στην Ελλάδα, γενικά όπου υπάρχουν ευρήματα Πυραμίδων αρχαιότερων (Ελλάδα πχ. Θήβα) και νεώτερων, όπως Γκίζα. Οι πυραμίδες δεν ήταν μόνον βασιλικοί τάφοι, ίσως αυτό να έγινε για κάλυψη της πραγματικής αιτίας ! Ήταν ενεργειακοί συλλέκτες . Η πυραμίδα πάντως δεν έχει εκλείψει ως γεωμετρικό σχήμα, απλά έχει αλλάξει υλικά, εμφάνιση και τοποθεσίες. Την βλέπουμε ας πούμε πρόχειρα ως παράδειγμα, στο Λούβρο ! Στο δολάριο , σε ιερούς ναούς κλπ. Σε πολλά μέρη συνυπάρχουν με οβελίσκους, που έχουν καταγωγή από την Φαραωνική Αίγυπτο. Ακόμα και ο οβελίσκος, επάνω του έχει πυραμίδα ! Προφανώς οι διάφοροι οβελίσκοι τοποθετήθηκαν σε ενεργειακά σημεία, εκμεταλλευόμενοι την ζώσα ρέουσα ενεργειακή δύναμη της γης. Δεν είναι διόλου παράξενο, που οι δίδυμοι θεωρούνται -σχηματικά όμως - ως οβελίσκοι που σηματοδότησε η πτώση τους την αρχή μιας νέας εποχής. Σαν να λέμε εσωτερική υπόθεση, με ανθρωποθυσίες. Αλλά αντί να κάθομαι να προσπαθήσω να αποδείξω κάτι, βάζω στο τραπέζι μια σκέψη ενός καθημερινού ανθρώπου. Γιατί θα πρέπει δηλαδή να έκανε κάποιος αυτά τα σκαριφήματα και να είναι απαραίτητα πιθηκάνθρωπος και όχι ένας σύγχρονος άνθρωπος της εποχής ; Πόσες φορές κάποιος ένθερμος νέος, δεν παίρνει μια πέτρα να χαράξει ας πούμε την αγάπη του σε ένα βράχο ή σε ένα δέντρο ; Ζει σε πρωτόγονη εποχή ; Όχι, βρέθηκε με μια παρέα και κάτω από μια εσωτερική παρόρμηση, σκάλισε κάτι με ό,τι βρήκε, “Μαρία σε αγαπώ” ή ένα μήνυμα ή μια καρδιά ή κάτι τέλος πάντων άλλο, για όποιον τύχει να περάσει από κει. Δεν θα μπορούσε λοιπόν αυτός ο κάποιος να σκαλίσει για κάποιο λόγο και αφορμή κάτι σε ένα βράχο, που σαφώς του ήταν γνωστό και όχι φανταστικό ; Θα μπορούσε. Ο νόμος των πιθανοτήτων, εδώ βοηθά. Στηριζόμενη επίσης στην Ησιόδια Θεογονία, ο άνθρωπος ξεκίνησε από Χρυσός και κατέληξε σε πέντε γενιές, να γίνει σιδερένιος ! Πίνετε το χαπάκι σίδηρο που σας έδωσε ο γιατρός σας ; Ανακαλύπτουμε, πως η σύγχρονη τεχνολογία μας, δεν επαρκεί να λύσει την μέθοδο ακουστικής στο θέατρο της Επιδαύρου και πλάθουμε ένα σωρό ιστορίες για το πως κτίστηκαν οι πυραμίδες ή ο Παρθενώνας ! Είναι εξωφρενικό και συνάμα πολιτιστικά και ανθρωπιστικά εγκληματικό. Κατέχουν τεχνογνωσία και όμως δυστυχούν τον άνθρωπο, στο όνομα "τέλος οι ενεργειακές πηγές", πόλεμοι για την ενέργεια, ποιος θα εκμεταλλευτεί καρποφορώντας τα περισσότερα, όταν η ενέργεια προσφέρεται άφθονα και άκοπα από το ίδιο το περιβάλλον, την γη , την ατμόσφαιρα. Μου έφερε φίλος ένα παράδειγμα, πως αν βάλεις μέσα στην γη δύο παράλληλα μεταλλικά ελάσματα (το ένα από χαλκό το άλλο δεν θυμάμαι και τα ενώσεις, ανάβεις λαμπάκι 12 volt ! ) Ο Μονοθεϊσμός και η Παγκοσμιοποίηση, δύο μυστικιστικές θεοσοφικές θεωρίες στην “υπηρεσία” του ανθρώπου. Αλλά ο άνθρωπος βλέπει σαν χάνος την εξαρτημένη ζωή του μόνον, χωρίς να έχει την δυνατότητα να κοιτάξει λίγο πέρα από την μύτη του. Αντί να βρει τι κοινά έχει με τον διπλανό του – το αναντίρρητο κοινό έδαφος-, ψάχνει για τις αντιθέσεις, ώστε να τις υπερασπίσουν εκατέρωθεν με πάθος, σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής και της επί μέρους ζωής. Αν όμως δεν περάσεις πόρτες διάφορες, να ακούσεις άλλα τόσα, να ανοίξεις αράδες , για να διευρύνεις τους ορίζοντες, να έχεις την δύναμη να συναναστραφείς τον διαφορετικό από σένα κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, όχι αυτόν που σε βολεύει και να τον σεβαστείς για αυτό που είναι, τότε καταντάς ένας κακομοίρης άξιος της ζωής που έχεις, χωρίς δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι, για την κατάντια σου. Υπάρχει κανένας ορισμός της διαφορετικότητας ; αν σε αντιπαράθεση μου πείτε : ναι ο αντικειμενικός, θα σας πω : ποιος ορίζει την αντικειμενικότητα και με ποια κριτήρια ; Διάβασα ένα ωραίο παράδειγμα : ο παρανομαστής είναι κοινός, μόνον ο αριθμητής αλλάζει ! Το έχω ξαναγράψει, η Αλήθεια δεν βρίσκεται σε δόγματα και απολυταρχικές ιδέες. Είναι ανάμεσα και πίσω από τα διαφαινόμενα. Μόνον μια Πανανθρώπινη πολύχρωμη αντίληψη, αγκαλιάζει την ολότητα. Όπως η μάνα Γη που ισορροπεί τα στοιχειά της (δυνάμεις). Ο Αποκρυφισμός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τους νόμους του Σύμπαντος. Δεν είναι τυχαίο ούτε οι δώδεκα απόστολοι, ούτε οι δώδεκα ιμάμηδες, ούτε οι 12 μήνες, ούτε το 7 επτά μέρες δημιουργίας, ούτε το 7 μέρες της εβδομάδας, ούτε τα 7 επίπεδα ζωής του Βουδισμού. Άρα οι Θρησκείες ακολουθούν τους όρους και τα κελεύσματα του Αποκρυφισμού, ενώ εκείνος δεν μπορεί να υπερβεί τους Συμπαντικούς νόμους. Τέλος γιατί να μην παρομοιάσω το σήμερα, με την έξοδο του Αδάμ και της Εύας, από έναν κήπο της Εδέμ που είχε όμως όρια και φίδια, άρα δεν ήταν ένα τέλεια προστατευμένο μέρος, αντί να το θεωρώ ως τιμωρία, λόγω της τάσης προς μάθηση και σαν απεμπλοκή από μία ίσως ιδιότυπου τύπου φυλακή, που κανένας ισορροπημένος θεός δεν θα σκεφτόταν να κρατήσει κρυμμένο χαρτί στο μανίκι, μέσω απαγόρευσης, για να πάρει εκδίκηση αργότερα ;; Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ κάποιον που αγαπά το δημιούργημά του, να θέτει όρο υποταγής και εξάρτησης, που μόνον σε μια τελείως λάθος ανθρώπινη αντίληψη μπορεί να χωρέσει. Πόσο μάλλον που ένας Θεός δεν έχει ποτέ την ανάγκη μου, παρά μόνον εγώ για να τον δημιουργήσω ! Αλλά πόσες φορές ο Αδάμ και η Εύα αναφέρονται στην Βίβλο, πέραν της εξόδου και του γενεολογικού δέντρου ; Όσο κύκλους και να κάνει κανείς, καταλήγει πάντα στην Κλασσική Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, που ήταν προστάτης του ελεύθερου πνεύματος, ανιχνεύοντας με διορατισμό τον προορισμό , την καταγωγή του ανθρώπου και την σχέση του με το Σύμπαν και όλων γύρο του. Μόνον που αυτή η ροπή και ροή είχε και έχει ανάγκη από ανάλογη σοφία και συνείδηση του πλήθους, που όπως φαίνεται προτιμούσε και προτιμά να εκλέγει δικτατορίες ή να αφομοιώνεται με κάθε ξένη πρόσμιξη, που του πέταγε τυράκι για να τον προσελκύσει, αντί να αξιοποιεί το Θείο δώρο της διανοίας του. Η επιλογή είναι μία. Η αντιστροφή της όλης κατάστασης, αυτού που λέμε σύστημα, που κατατρώγει σάρκα και πνεύμα. Ασπασία ΑΚΕΝΑΤΩΝ - ΜΟΝΟΘΕΙΣΜΟΣ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου, πως φτάσαμε μέχρι εδώ ως ανθρωπότητα. Δεν μπορεί να συντελείται ένα τόσο μεγάλο έγκλημα από πάσης απόψεως και να μην υπάρχει κάπου μια αρχή.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις είχα αναφερθεί συστηματικά στην Γιγαντομαχία και Τιτανομαχία, ως μια νέα αρχή όλων των επακόλουθων συμβάντων της ζωής του ανθρώπου.

Σαν αποτέλεσμα αυτών των μαχών οι θεοί αφήνεται να εννοηθεί πως εγκατέλειψαν την γη για τα άστρα. Ο Ζεύς αλλού και ο Απόλλων με την Αθηνά επίσης αλλού.

Εξετάζοντας όμως την ιστορία σε πιο κοντινούς χρόνους, υπάρχουν στοιχεία που βοηθούν να αποκτηθούν πιο κοντινές αιτίες και αφορμές .

Θα γελάσετε αν χρησιμοποιήσω την λέξη “φτερά”, πρόκειται όμως για μια σημαντική λέξη που μπορεί να φέρει πρόσωπα και γεγονότα πιο κοντά προς διερεύνηση και συσχετισμό.

Στις μέρες μας λοιπόν κυριαρχούν πολύ τα φτερά , οι ουρές και τα φωτοστέφανα. Αλλιώς Δράκοι , ερπετά και ακτινοβόλα στέφανα αγίων (Ήλιος). Η έννοια Δράκος όμως άνετα μπορεί να μας παραπέμψει και σε Γίγαντες. Για αρκετούς από μας, ως έννοιες δεν είναι και τόσο άγνωστες, μέσα από διάφορες δοξασίες, μύθους και θρησκευτικά μυθιστορήματα. Ο σκοπός μου είναι να προσπαθήσω να βρω μια άκρη του νήματος, σε αυτά που μας συμβαίνουν και τους λόγους. Πάντα πίσω από μια βιτρίνα, κρύβεται κάτι συνήθως σημαντικότερο του οφθαλμοφανούς.

Εκεί που καθόμουν να ξεκινήσω άλλη έρευνα, μου πέρασε ξαφνικά από το μυαλό μου μια άσχετη σκέψη από αυτήν που είχα και την ακολούθησα. Θυμήθηκα που είχα δει ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ σχετικά με τα χαμένα βασίλεια των Φαραωνισών. Ξέρουμε πολλά για Φαράω άλλα όχι για τις βασίλισσες Φαραώ. Προσπάθησα να το βρω στο διαδίκτυο, αλλά δεν τα κατάφερα. Τα μόνα που βρήκα είναι ό,τι ακολουθεί στην αμέσως επόμενη ανάρτηση, που όμως δεν καλύπτουν την εξιστόρηση του ντοκιμαντέρ. Όμως είπα, η βάση είναι τα “φτερά”.

Πάντα είχα στο μυαλό μου, τι νόημα είχαν οι παραστάσεις των διασωθέντων μνημείων της Αιγύπτου, οι περίεργες μορφές-πρόσωπα, φτερά κ.α. Αργότερα παρουσιάζονται οι ιπτάμενοι Δράκουλες, (μέχρι που γύρισαν και ταινία σε συνέχειες, όπως κάνουν σε όλα τα θρίλερ,  αγάπης αιμοπότη με φυσιολογικό άτομο ! Που το πάνε, που το πάνε..). Αργότερα οι Άγγελοι, τα ερπετά δράκοι και βάλε. Έτσι βρέθηκα μπροστά στον Ακενατών. Το όνομα ήχησε στα αυτιά μου γνώριμα και πιστεύω πως είναι ένα όνομα που ακούστηκε πολλές φορές στον άρχοντα των δακτυλιδιών.

Ο Ακενατ-ΩΝ ή Ακχενατών, υπήρξε ένας μεταρρυθμιστής Φαραώ που είχε ένα τραγικό και σύντομο τέλος. Αρχικά το όνομά του ήταν Αμένοφης, με ρίζα από τον θεό Άμμωνα που κυριαρχούσε τότε και ήταν ο προστάτης των Βασιλικών οικογενειών.

Στην περίπτωση του ενσωματωμένοΥ γερακόμορφου θεού ΡΑ με τον Ατών, η καταγωγή των Φαραώ είναι απευθείας από αυτόν, άρα θεοί, άρα και ο Ακενατών. (Προ ΡΑ υπάρχει ο γερακόμορφος Ώρος με τον ήλιο στο κεφάλι. Όμως ο Θεός Ήλιος δεν ήταν παρά χιλιετιών αποδεκτή φυσιολατρία). Ιδρύει λοιπόν καινούργια πρωτεύουσα, από τις Θήβες (Λούξορ σήμερα) στην Ακετατών (σήμερα Ελ-Αμάρνα), αφού αντιμετώπισε έντονες αντιδράσεις πανταχόθεν. 

Εφάρμοσε ριζικές μεταρρυθμίσεις, καταργώντας τα κυρίαρχα ιερατεία του Άμμωνα, που έδιναν και έλυναν, προκαλώντας έντονες αντιπάθειες προς στο άτομό του. Οι αιματοχυσίες αμέτρητες. Ισχυροποίησε ως ένα βαθμό την νέα λατρεία στον αρχέγονο Θεό ΆτΩΝ (ο Βιβλικός ΩΝ)-Υπέρτατο Φως = Τον Δημιουργό Θεών, ανθρώπων και του κόσμου, ταυτιζόμενος στην πορεία με τον γερακόμορφο ΡΑ-Ήλιο, ως ο μόνος υπάρχον φωτεινός Θεός, εκπρόσωπός του ο Φαραώ. Αλλάζει το όνομα από Αμένοφης (με ρίζα από τον Άμμωνα) σε ΑκενατΩΝ (ρίζα του θεού Ατών). Ο Θεός Ρα απεικονίζεται με τον Παντεπόπτη οφθαλμό , το μάτι του Ρα (το έμβλημα της Μασονίας) . Το σημαντικό ήταν πως σε ένα πολυθεϊστικό σύστημα, έφερε τα πάνω κάτω υποστηρίζοντας τον Κρατικό ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟ, βασισμένο σε έναν διεκδικητικό θεό, την παγκοσμιοποίηση της τότε εποχής. Παγκόσμια πρωτοτυπία ! 
Ο "μονοθεϊσμός" προωθείται εδώ σαν μοχλός ανατροπής και αφανισμού μιας αρχαίας περίπλοκης θρησκευτικής πραγματικότητας, που με την πολυμορφία του θείου και την καθιερωμένη ειρηνική συνύπαρξη των διαφορετικών ιερατείων και θεών, είχε μέσα της υποχρεωτικά το σπέρμα της ανεξιθρησκίας, την τέχνη της κοινωνικής συνύπαρξης και της ανεκτικότητας, του δημιουργικού θεολογικού ανταγωνισμού και της αργής αλλά σταθερής προόδου. Οποιοσδήποτε άλλος θρησκευτικός λόγος, έθιμο ή νόμος παραδινόταν στον αφανισμό. 

Πρόσφατα μάλιστα βρέθηκε ο τάφος του σφραγιδοφύλακα του Ακενατών και στο άρθρο αναφέρεται πως θα ρίξει φως για αυτήν την 17 χρονη βασιλεία του Ακενατών. Όντας ένα παραμορφωμένο γενετικά ανατομικά άτομο, λόγω των αιμομυξιών (γραμμή αίματος μέχρ ιτις μέρες μας)) , περισσότερο σαν ανδρογυναίκα, με μακρύ παραμορφωμένο κρανίο, (αμέσως το μυαλό μου πήγε γιατί τα εξωγήινα προσωπάκια έχουν κεφάλι σαν του Ακενατών) , απέφευγε να τον αναπαριστούν σε οικογενειακές τοιχογραφίες.

Ασχολείται με τον μυστικισμό, εντρυφήζει στα Ορφικά που διδάσκονταν τότε στους μυημένους.

Αλλάζει τελείως την προηγούμενη νοοτροπία της ζωγραφικής και από διάφορες ΔΙΣΔΑΣΤΑΤΕΣ σχετικά λιτές ζωομορφές, απαιτεί την απόλυτη φυσική απεικόνιση των παραστάσεων και προσώπων. Αυτός είναι ένας λόγος που διασώζεται και η όμορφη φυσιογνωμία της γυναίκας του Νεφερτίτης, που του λάτρευε πιστά. Από αυτήν την στιγμή, αρχίζουν και οι οικογενειακές παραστάσεις του Ακενατών. Αρρωσταίνει όμως, σβήνει η βασιλεία του και τα παραγκωνισμένα ιερατεία επαναφέρουν τα προηγούμενα ακριβώς ως είχαν.

Θα πρέπει να κάνω μια μικρή μνεία (παρένθεση) για τους ποιοί ήταν πριν τους Φαραώ και αυτοί ήταν οι Δραβίδες-προΈλληνες. Οι Δραβίδες , πολιτισμός της Μεσογείου πολέμησαν με τους Ατλάντιους που ζούσαν στην Ποσειδωνία. Τα σούπερ όπλα τους, τους κατέστρεψαν αμφότερους. Πριν την καταστροφή της Μεσογείου (καταποντισμός της Ηπείρου Αιγέα) και της Ποσειδωνίας (ίσως Ατλαντίδα), η γη ήταν ενιαία. Με την καταστροφή, τα νερά της Σαχάρας υποχωρούν στην ενδοχώρα και τα νερά των δύο ωκεανών πλημμυρίζοντας, διαμόρφωσαν την νέα γνωστή μας εικόνα του χάρτη. Οι Δραβίδες τότε μετανάστευσαν στην Ινδία κλπ.

Χρονολογικά ο Ακενατών χρίζεται Φαραώ στα 1379π.Χ. Κάπου εκεί όμως εμφανίζεται χρονολογικά ο Μωυσής. Οι Εβραίοι βρίσκονται στην Αίγυπτο από την εποχή του Ιακώβ. Η Βίβλος αφήνει λίγες εκατοντάδες χρόνια κενό, χωρίς καμία ενδιάμεση αφήγηση. Υπάρχουν πολλές εκδοχές,, οι περισσότερες όμως όπως διάβαζα συγκλίνουν να συμπίπτουν με την περίοδο του Ακενατών του Μονοθεϊστή. Ο Μωϋσής γεννήθηκε στην Αίγυπτο από Εβραϊκή οικογένεια. Η μητέρα του για να τον σώσει, επειδή σκότωναν τα αρσενικά παιδιά για να μην γίνουν δούλοι στην Αίγυπτο, τον έβαλε σε ένα καλάθι ! (κοινό στοιχείο με τον διασωθέντα Περσέα, ή τον Δία στα βουνά με την Αμάλθεια !)

Σώθηκε από μία πριγκίπισσα που τον πήρε στο παλάτι, μεγαλώνοντας τον ανάλογα. Φυσικά του δόθηκε Αιγυπτιακό όνομα, Όρσασηφ και γίνεται Αιγύπτιος ιερέας , οργανώνοντας ανταρσία κατά του Φαραώ με τους Χαανίτες, κυβερνά για 13 χρόνια, όπως λέει ο Ιώσηπος , με σατραπικό τρόπο, καταστρέφοντας ναούς, βεβηλώνοντας ιερά και λεηλατώντας την χώρα.

Πεθαίνοντας ο Ακενατών και αφού ήταν υποστηρικτής και καθοδηγητής του, οι πολιτικοί του αντίπαλοι επιδιώκουν να τον θανατώσουν επειδή φοβόντουσαν πως θα ξανά αναλάμβανε την βασιλεία. Έτσι αναγκάζεται να φύγει από την χώρα. Ζει ως βοσκός για 40 χρόνια στα βουνά . Εν τω μεταξύ δημιουργείτε κενό μετά τον θάνατο του Ακενατών, η ζωή επανέρχεται ακριβώς όπως ήταν πριν την βασιλεία του και τότε αποφασίζει να επανέλθει, αφού μεσολάβησε και η θεία φώτιση με τις εντολές.

Γύρο στα 1355 π.χ μεταξύ του επόμενου Φαραώ Χορεμπχέμπ που εξαφάνισε από προσώπου γης την βασιλεία του Ακενατών και του Ραμσή Α΄ , μάλλον είχε ήδη αλλάξει το όνομα σε Μωϋσής. (αφού το ¨Ορσασηφ είχε ρίζα από την θεά Οσίριδα), αποφασίζει να επιστρέψει, ώστε να διεκδικήσει και πάλι την βασιλεία και να επιβάλει τον μονοθεϊσμό.

Την περίοδο εκείνη ο κόσμος ήταν εξαθλιωμένος, με ασθένειες, με πολιτικούς αντιπάλους του νέου Φαραώ και εισβολείς, όπως οι Υξώς και τους “λαούς της θάλλασας” (Φιλισταίους ή Έλληνες). Ο Μωϋσής συμμάχησε με τους αντιπάλους του θρόνου και της χώρας, με σκοπό να πολεμήσει τους Αιγύπτιους θεούς ! Η εξάπλωση του λιμού όμως, θεωρήθηκε ως τιμωρία των θεών, οπότε οι Αιγύπτιοι, εκδίωξαν εισβολείς και ξένους , έτσι έγινε και η μεγάλη Έξοδος των Εβραίων, αλλά και η τότε φυγή του Δαναού στην Ελλάδα. Ως πρώην ιερέας, γνωρίζοντας τα άδυτα και τις απόκρυφες γνώσεις, φεύγοντας παίρνει και την “κιβωτό της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας και Μυστηρίων” !! Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Ο Μονοθεϊσμός ως ιδέα , ενός μοναδικού κυρίαρχου Πατριαρχικού Θεού είχε αρχίσει. Γέννησε δύο νέες παρόμοιες διακλαδώσεις, τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ.

Το θέμα έχει ως εξής. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας τον κατακλυσμό του Γιγαλμές (υπάρχει σχετική ανάρτηση) με τους “ανθρωποφάγους θεούς”, εν συνεχεία την επιβολή με κάθε τρόπο μιας εντελώς διαφορετικής νοοτροπίας στην σκέψη του ανθρώπου, δηλαδή από πολυθεϊστής σε ξερά σκέτο μονοθεϊστή, είναι σαν να βάζεις μια χελώνα ανάποδα και να περιμένεις να γυρίσει μόνη της ξανά κανονικά για να συνεχίσει τον δρόμο της. Ε, δεν μπορεί να το κάνει. Ο Μονοθεϊσμός υπήρξε ο πρόδρομος για την Παγκοσμιοποίηση, μέσω των ιερατείων και των πολέμων τους (Βιβλικοί πόλεμοι με ποτάμια αίματος, Σταυροφορίες και πολλά άλλα). Τελικώς η ίδια η ιστορία, έστω και κουτσουρεμένη σου δίνει την δυνατότητα να αναγνωρίζεις τα περίεργα μονοπάτια της. Λαοί που θα είχαν ένα τσούρμο από Θεούς και ημίθεους, τους διαβάλλεις ως Παγανιστές ή μάγους, όταν καταλήγεις να είσαι το ίδιο . Όταν κρατάς πχ. Έθιμα βουκολικά με θρησκευτικό νόημα, για να καλύψεις κάποιες ψυχικές πτυχές που πιθανόν να έρεπαν σε επαναστατικές τάσεις. 
Πως θα μπορούσε μία παγκοσμιοποίηση, να μην είχε φροντίσει να έχει επιβάλει μονοθεϊστικές θρησκείες και να μην τους έχει βάλει χέρι (επηρεάσει ανάλογα κατά το διαίρει και βασίλευε ή προάγοντας ταπεινά πάθη), εμποδίζοντας τες, έστω ως κάτι πρωτοποριακό, να αναδείξουν ελεύθερες νέες φιλοσοφικές τάσεις. Αγάλι αγάλι και μεθοδικά, γίνεται η αγουρίδα μέλι. Σε πακέτο των τριών. Αν δεν σου αρέσει το άσπρο, φοράς το κίτρινο. Άμα δεν σου αρέσει το κίτρινο φοράς το μαύρο, άμα δεν σου αρέσει το μαύρο, φοράς το μώβ.

Ο Πνευματώδης άνθρωπος που ένιωθε ως ζωντανό οργανισμό την γη που πατούσε, κάνοντας τον να την βλέπει με δέος και σέβας, αναγνωρίζοντας τις δυνάμεις και τα στοιχεία της, προσωποποιώντας τα σε θεότητες που ζούσε και μοιραζόταν τα καλά και τα κακά μαζί τους, κατηγορήθηκε ως παγανιστής και μάγος, εκδιωκόμενος μέχρι θανάτου με διάφορους τρόπους (πόλεμοι, ιερά εξέταση κλπ), μετετράπη σε ληστή της, πλιατσικολόγο της , ωσάν υπερέχων των δυνάμεων της , σαν να λέμε απατεώνα ολκής, μέσα όμως από σκοτεινούς δαιδάλους ιερατείων, μυστηρίων και περίεργων μυστικισμών της πεντάρας. Το ίδιο το ιερατείο που έκανε τα δικά του παγανιστικά, κατηγόρησε τον βουκόλο για παγανιστή !!

Έτσι εξηγούνται όλα. Πόσο βάθος έχει μια ιστορία, Πως περιγράφεται στους λαούς, από Ανατολή μέχρι Δύση. Όλα έχουν μια αφετηρία μηδέν, που κατά την γνώμη μου την υπολογίζω χοντρικά γύρο στα 20.000 πχ., έναντι στα πολλά πολλά εκατομμύρια χρόνια ύπαρξής του ανθρώπου πάνω στην γη. Σαν να λέμε , σαν σε μια μέρα να έγιναν όλα, άσχετα αν ο χρόνος με την έννοια που την έχουμε στο κεφάλι μας, μας φαίνεται μακρύς !

Μας λένε για περίεργα σκαλισμένα σχήματα που υπάρχουν σε σπηλιές και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε, πως είναι δυνατόν ένας πιθηκάνθρωπος να γνώριζε ας πούμε την ύπαρξη ενός εξωγήινου, ή ενός αεροπλάνου ή ενός ιπτάμενου δίσκου. Άρα είχαν έλθει απ' έξω και εκείνοι το αποθανάτισαν, για να το βρούμε εμείς να λύσουμε τον γρίφο !

Δεν μιλούν όμως, για την τεχνολογική πρόοδο και πως αυτή ήταν και η καταστροφή του κόσμου, τόσες φορές ! Την περίοδο του Δωδεκαθέου, ο πολιτισμός ήταν τεχνολογικά και επιστημονικά πολύ υψηλός. Το ίδιο στην Κίνα στην Τάκλαμακάν, το ίδιο στην Αίγυπτο. Το ίδιο στους Μινωίτες, στην Ελλάδα, γενικά όπου υπάρχουν ευρήματα Πυραμίδων αρχαιότερων (Ελλάδα πχ. Θήβα) και νεώτερων, όπως Γκίζα. Οι πυραμίδες δεν ήταν μόνον βασιλικοί τάφοι, ίσως αυτό να έγινε για κάλυψη της πραγματικής αιτίας ! Ήταν ενεργειακοί συλλέκτες . Η πυραμίδα πάντως δεν έχει εκλείψει ως γεωμετρικό σχήμα, απλά έχει αλλάξει υλικά, εμφάνιση και τοποθεσίες. Την βλέπουμε ας πούμε πρόχειρα ως παράδειγμα, στο Λούβρο ! Στο δολάριο , σε ιερούς ναούς κλπ.

Σε πολλά μέρη συνυπάρχουν με οβελίσκους, που έχουν καταγωγή από την Φαραωνική Αίγυπτο. Ακόμα και ο οβελίσκος, επάνω του έχει πυραμίδα ! Προφανώς οι διάφοροι οβελίσκοι τοποθετήθηκαν σε ενεργειακά σημεία, εκμεταλλευόμενοι την ζώσα ρέουσα ενεργειακή δύναμη της γης. Δεν είναι διόλου παράξενο, που οι δίδυμοι θεωρούνται -σχηματικά όμως - ως οβελίσκοι που σηματοδότησε η πτώση τους την αρχή μιας νέας εποχής. Σαν να λέμε εσωτερική υπόθεση, με ανθρωποθυσίες.

Αλλά αντί να κάθομαι να προσπαθήσω να αποδείξω κάτι, βάζω στο τραπέζι μια σκέψη ενός καθημερινού ανθρώπου. Γιατί θα πρέπει δηλαδή να έκανε κάποιος αυτά τα σκαριφήματα και να είναι απαραίτητα πιθηκάνθρωπος και όχι ένας σύγχρονος άνθρωπος της εποχής ; Πόσες φορές κάποιος ένθερμος νέος, δεν παίρνει μια πέτρα να χαράξει ας πούμε την αγάπη του σε ένα βράχο ή σε ένα δέντρο ; Ζει σε πρωτόγονη εποχή ; Όχι, βρέθηκε με μια παρέα και κάτω από μια εσωτερική παρόρμηση, σκάλισε κάτι με ό,τι βρήκε, “Μαρία σε αγαπώ” ή ένα μήνυμα ή μια καρδιά ή κάτι τέλος πάντων άλλο, για όποιον τύχει να περάσει από κει. Δεν θα μπορούσε λοιπόν αυτός ο κάποιος να σκαλίσει για κάποιο λόγο και αφορμή κάτι σε ένα βράχο, που σαφώς του ήταν γνωστό και όχι φανταστικό ; Θα μπορούσε. Ο νόμος των πιθανοτήτων, εδώ βοηθά.

Στηριζόμενη επίσης στην Ησιόδια Θεογονία, ο άνθρωπος ξεκίνησε από Χρυσός και κατέληξε σε πέντε γενιές, να γίνει σιδερένιος ! Πίνετε το χαπάκι σίδηρο που σας έδωσε ο γιατρός σας ; Ανακαλύπτουμε, πως η σύγχρονη τεχνολογία μας, δεν επαρκεί να λύσει την μέθοδο ακουστικής στο θέατρο της Επιδαύρου και πλάθουμε ένα σωρό ιστορίες για το πως κτίστηκαν οι πυραμίδες ή ο Παρθενώνας ! Είναι εξωφρενικό και συνάμα πολιτιστικά και ανθρωπιστικά εγκληματικό. Κατέχουν τεχνογνωσία και όμως δυστυχούν τον άνθρωπο, στο όνομα "τέλος οι ενεργειακές πηγές", πόλεμοι για την ενέργεια, ποιος θα εκμεταλλευτεί καρποφορώντας τα περισσότερα, όταν η ενέργεια προσφέρεται άφθονα και άκοπα από το ίδιο το περιβάλλον, την γη , την ατμόσφαιρα. Μου έφερε φίλος ένα παράδειγμα, πως αν βάλεις μέσα στην γη δύο παράλληλα μεταλλικά ελάσματα (το ένα από χαλκό το άλλο δεν θυμάμαι και τα ενώσεις, ανάβεις λαμπάκι 12 volt ! )

Ο Μονοθεϊσμός και η Παγκοσμιοποίηση, δύο μυστικιστικές θεοσοφικές θεωρίες στην “υπηρεσία” του ανθρώπου. Αλλά ο άνθρωπος βλέπει σαν χάνος την εξαρτημένη ζωή του μόνον, χωρίς να έχει την δυνατότητα να κοιτάξει λίγο πέρα από την μύτη του. Αντί να βρει τι κοινά έχει με τον διπλανό του – το αναντίρρητο κοινό έδαφος-, ψάχνει για τις αντιθέσεις, ώστε να τις υπερασπίσουν εκατέρωθεν με πάθος, σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής και της επί μέρους ζωής.

Αν όμως δεν περάσεις πόρτες διάφορες, να ακούσεις άλλα τόσα, να ανοίξεις αράδες , για να διευρύνεις τους ορίζοντες, να έχεις την δύναμη να συναναστραφείς τον διαφορετικό από σένα κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, όχι αυτόν που σε βολεύει και να τον σεβαστείς για αυτό που είναι, τότε καταντάς ένας κακομοίρης άξιος της ζωής που έχεις, χωρίς δικαίωμα να διαμαρτύρεσαι, για την κατάντια σου. Υπάρχει κανένας ορισμός της διαφορετικότητας ; αν σε αντιπαράθεση μου πείτε : ναι ο αντικειμενικός, θα σας πω : ποιος ορίζει την αντικειμενικότητα και με ποια κριτήρια ;

Διάβασα ένα ωραίο παράδειγμα : ο παρανομαστής είναι κοινός, μόνον ο αριθμητής αλλάζει !

Το έχω ξαναγράψει, η Αλήθεια δεν βρίσκεται σε δόγματα και απολυταρχικές ιδέες. Είναι ανάμεσα και πίσω από τα διαφαινόμενα. Μόνον μια Πανανθρώπινη πολύχρωμη αντίληψη, αγκαλιάζει την ολότητα. Όπως η μάνα Γη που ισορροπεί τα στοιχειά της (δυνάμεις).

Ο Αποκρυφισμός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τους νόμους του Σύμπαντος. Δεν είναι τυχαίο ούτε οι δώδεκα απόστολοι, ούτε οι δώδεκα ιμάμηδες, ούτε οι 12 μήνες, ούτε το 7 επτά μέρες δημιουργίας, ούτε το 7 μέρες της εβδομάδας, ούτε τα 7 επίπεδα ζωής του Βουδισμού. Άρα οι Θρησκείες ακολουθούν τους όρους και τα κελεύσματα του Αποκρυφισμού, ενώ εκείνος δεν μπορεί να υπερβεί τους Συμπαντικούς νόμους.

Τέλος γιατί να μην παρομοιάσω το σήμερα, με την έξοδο του Αδάμ και της Εύας, από έναν κήπο της Εδέμ που είχε όμως όρια και φίδια, άρα δεν ήταν ένα τέλεια προστατευμένο μέρος, αντί να το θεωρώ ως τιμωρία, λόγω της τάσης προς μάθηση και σαν απεμπλοκή από μία ίσως ιδιότυπου τύπου φυλακή, που κανένας ισορροπημένος θεός δεν θα σκεφτόταν να κρατήσει κρυμμένο χαρτί στο μανίκι, μέσω απαγόρευσης, για να πάρει εκδίκηση αργότερα ;; Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ κάποιον που αγαπά το δημιούργημά του, να θέτει όρο υποταγής και εξάρτησης, που μόνον σε μια τελείως λάθος ανθρώπινη αντίληψη μπορεί να χωρέσει. Πόσο μάλλον που ένας Θεός δεν έχει ποτέ την ανάγκη μου, παρά μόνον εγώ για να τον δημιουργήσω !
Αλλά πόσες φορές ο Αδάμ και η Εύα αναφέρονται στην Βίβλο, πέραν της εξόδου και του γενεολογικού δέντρου ;

Όσο κύκλους και να κάνει κανείς, καταλήγει πάντα στην Κλασσική Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, που ήταν προστάτης του ελεύθερου πνεύματος, ανιχνεύοντας με διορατισμό τον προορισμό , την καταγωγή του ανθρώπου και την σχέση του με το Σύμπαν και όλων γύρο του. Μόνον που αυτή η ροπή και ροή είχε και έχει ανάγκη από ανάλογη σοφία και συνείδηση του πλήθους, που όπως φαίνεται προτιμούσε και προτιμά να εκλέγει δικτατορίες ή να αφομοιώνεται με κάθε ξένη πρόσμιξη, που του πέταγε τυράκι για να τον προσελκύσει, αντί να αξιοποιεί το Θείο δώρο της διανοίας του.

Η επιλογή είναι μία. Η αντιστροφή της όλης κατάστασης, αυτού που λέμε σύστημα, που κατατρώγει σάρκα και πνεύμα.

Ασπασία