Στην αρχαιότητα, σε σχέση με το σήμερα, ο γάιδαρος κατείχε μια περίοπτη και σεβαστή θέση. Εθεωρείτο αριστοκρατικό (!) ον, χρήσιμο, χαρισματικό, και.....
άξιο θαυμασμού για το λιτό "διαιτολόγιό" του!.
Τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και στη Ρώμη, συνήθιζαν να παινεύουν τις αρετές του και να εκτιμούν την πολύτιμη προσφορά και τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του. Ξεχωριστή θέση φαίνεται να καταλαμβάνει και στη θρησκευτική μας παράδοση, μιας και ο γάιδαρος παρουσιάζεται ως το εκλεκτό ζώο του Ιησού Χριστού. Και οι Άραβες όμως, επίσης, τον θέλουν το εκλεκτό ζώο του Μωάμεθ!.
Στις μέρες μας ο γάιδαρος αποκτά μια άλλη, εντελώς διαφορετική διάσταση έχοντας τη φήμη του πεισματάρικου και ξεροκέφαλου ζώου. Προσφιλείς μας εκφράσεις όπως "Μουλάρωσες", "Γαϊδούρεψες", "Γαϊδούρι", το επιβεβαιώνουν περίτρανα!. Ένα όμως χάρισμά του που αναγνωρίζεται και σήμερα είναι η ανεξάντλητη υπομονή του, εξού και η έκφραση "γαϊδουρινή υπομονή".
Όπως επιβεβαιώνουν και οι ζωολόγοι, ο γάιδαρος έχει αντιφατική και περίπλοκη συμπεριφορά καθώς επίσης και νοημοσύνη. Αυτό που εμείς αποκαλούμε πείσμα και εκλαμβάνουμε ως ξεροκεφαλιά, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αντίδρασή του στην κακομεταχείριση.
Η συμπεριφορά του στη φιλική προσέγγιση, όμως έχει αποδειχθεί πως φέρνει εκπληκτικά αποτελέσματα που θα εξέπλητταν και τον πιο δύσπιστο!
Άγρια γαϊδούρια της Ασίας και της Αφρικής επιβιώνουν χάρη στην εξυπνάδα τους ακόμη και στις πιο άγονες περιοχές. Επί αιώνες οι άνθρωποι ακολουθούν τα χνάρια τους στα βουνά και χαράζουν μονοπάτια, γνωρίζοντας πως αυτός είναι ο πιο ασφαλής και σίγουρος δρόμος.
Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη απόδειξη εξυπνάδας από την ικανότητα επιβίωσης;
Μήπως τελικά ο γάιδαρος είναι ένα πολύ παρεξηγημένο ζώο;...
Πυραμίς - Τέσσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου