ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ Σε φωνάζουν Ανθρωπάκο, Κοινό Άνθρωπο. Λένε πως χάραξε η εποχή σου, η «Εποχή ιου Κοινού Ανθρώ-πον». Μα δεν είσαι συ που το λες, ανθρωπάκο. To λένε εκείνοι, οι αντιπρόεδροι των μεγάλων εθνών, ο/ εργα-τοπατέρες, οι μετανιωμένοι γιοι ιων αστών, οι ηολιτικοί κοι οι φιλόσοφοι. Σου προσφέρουν το μέλλον, μα δε ρωτούν για το παρελθόν σον. Κι όμως, είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθό-ντος. Τούτη η κληρονομιά καίει στη χούφτα σου σα δια-μάντι φλεγόμενο. Εγώ αυτό έχω να σου πω. Ο γιατρός, ο τσαγκάρης, ο μηχανικός ή ο εκπαιδευ-τικός, γ\α να προκόψουν στη δουλειά ιους και να κερ-δίσουν ιο ψωμί τους, πρέπει να γνωρίζουν τις ελλείψεις τονς. Εδώ και κάμποσες δεκαετίες παίρνεις παγκοσμίως τα ηνία στα χέρια σου. To μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από ιις σκέψεις και τις πράξεις σου. Όμως, οι δάσκαλοι κι οι αψέντες σου δε σου μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσω πραγματικά. Δε σου λένε ποιος είσοι στα αλήθεια. Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντι-μέτωπο με τη μοναδική πραγματικότητα που έχει τη δύναμη......................... ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου. Εί-σαι «ελεύθερος» από μια άποψη μονάχα: ελεύθερος από την αυτοκρπική, που μπορεί να σε βοηθήσει να κουμα-νιάρεις τη ζωή σου. Δε σ' άκουσα να παραπονιέσαι ηοτέ: «Με εκθειάζετε σαν το μελλοντικό αφέντη ιου εαντού μου και του κό-ομου μου. Αλλά δε μου λέτε πώς γίνεται κανείς αφένιης του εαυτού του. Δε μου λέτε ποια είναι τα λάθη και τα ελαττώματά μου, πού σφάλλω στον τρόπο που σκέφτομαι και ηράττω». Επιτρέπεις στους ισχνρονς να απαηούν τη δύναμη εν ονόματι «του ανθρωπάκου». Όμως, εσύ ο ίδιος παραμέ-νεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχνρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύνα-μους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ' έπιασαν κορόιδο. Σε καιαλαβαίνωΐ Κι ετούτο επειδή αντίκρισα αμέτρη-τες φορές γυμνό το κορμί και τηη ψυχή σου................. ΑΚΟΥ; ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ Είσαι «άνθρωπος μικρός, κοινός». Συλλογίοον ιη δι-πλή έννοια που έχουν ιούιες οι λέξεις, «μικρός» και «κοινός»... Μην ιο βάζεις σια πόδιαϊ Βρες ιο κουράγιο να αντι-κρίσεις τον εαυτό σουΐ «Με ποιο δικαίωμα μον κάνεις κήρυγμα;» Βλέπω την ερώτηση στο τρομαγμένο βλέμμα σου. Σ' ακουω να την ξεσιομίζεις όλο αυθάδεια. Φοβάσαι να αντικρίσεις τον εαυτό σου, ανθρωπάκο. Φοβάσαι την κριτική, όσο και τη δύναμη που σου υποσχέθηκαν. Αλήθεια, πώς σκέφτε-σαι να χρησιμοποιήσεις τη δύναμή σου; Δεν ξέρεις. Φο-βάσαι και να σκεφτείς ακόμη πως μπορεί κάποια μέρα να 'σαι διαφορεηκός: ελεύθερος αντί φοΒισμένος, ειλι-κρινής αντί ραδιούργος, να χαίρεσαι τον έρωτα, όχι σαν τον κλέφτη μες στη νύκτα, αλλά ανοικτά, στο φως του ήλιου. Απεχθάνεσαι τον εαυτό σου, ανθρωπάκο. Αναρω-τιέσαι, «Ποιος είμαι εγώ που θα 'χω άποψη, θα κουμα-ντάρω τη ζωή μου και θα αποκαλώ ολάκερη την οικου-μένη δική μου;» Δίκιο έχεις. Ποιος είσαι εσύ που θα διεκδικήσεις τη ζωή σου; Ε, λοιπόν, θα σου πω ποιος είσαι. Διαφέρεις από τον ισχυρό σε τούτο μόνο, ο ισχυρός υπήρξε κάποτε ένας πολύ μικρός ανθρωπάκος, αλλά α-νέπτυξε μια σημαντική ικανότητα. Αναγνώρισε την πο-ταπότητα και ιην ανεπάρκεια των σκέψεων και των πρά-ξεών του. Κάτω από την πίεση κάποιου έργου που θεώ-ρησε σημαντικό, έμαθε νο διακρίνει όιι η μικρότητα κι η ευτέλειά του απειλούσαν την ευτυχία του. Με άλλα λό-γιο ο ισχυρός γνωρίζει πότε και σε π είναι ανθρωπάκος. Ο ανθρωπάκος, όμως, δε γνωρίζει ότι είναι ποταπός............ .............. Κατακρίνω την ανικανότητά σου να καρπώνεσαι εκείνο που σου ανήκει, να διασφαλίζεις όσα κέρδισες με αίμα στο Πα-ρίσι και στη Βιέννη, σιον αμερικανικό εμφύλιο και τη ρωσική επανάσταση. Μα το Παρίσι σου κατέληξε στον Πετέν και τον Λαβάλ, η Βιέννη σου στον Χίτλερ, η Ρωσία σου στον Στάλιν και η Αμερική σου κινδυνεύει να κα-ιαλήξει στα χέρια της Κον Κλουξ Κλαν! Καταφέρνεις να κερδίζεις την ελευθερία σου, μα δεν μπορείς να τη δια-σφαλίσεις για τον εαυτό σου και τους άλλους. Αυτό το γνώριζα από καιρό. Εκείνο, όμως, που δεν καταλάβαινα ήταν γιατί, αφού κατόρθωνες να βγεις παλεύοντας απ' το βούρκο, βούλιαζες κάθε φορά σ' ένα χειρότερο. Έ-πειτα, ψηλοφιστά, παρατηρώντας προσεκτικά γυρω μου, ανακάλυψα σταδιακά now είναι εκείνο που σε κρατά δέ-σμιο: είσαι δεσμώτης του εαυτού σου. Ο μόνος υπεύθυ-νος για τη σκλαβιά σου είσαι εσύ ο ίδιος. Μόνον εσύ και κανένας άλλος, άκου που σου λέω!.............. .....................Σε φοβάμαι, εσένα και τη σιάση σου α-πέναντι στην αλήθεια. Όταν η αλήθεια σε αφορά, γίνεται επικίνδυνη. Μπορεί να είναι ευεργεηκή, μα μπορεί επί-σης να γίνει λάβαρο στα χέρια της κάθε συμμορίας. Αν δεν ήταν έτσι, δε θα ήσουν στη θέση που βρίσκεσω σή-μερα......... ..................Ο ανθρωπάκος μέσα μου ήθελε να σε κερδίσει, να σε «σώσει», να τον θωρείς με το ίδιο δέος που αντιμετωπίζεις τα «ανώτερα μαθηματικά», επει-δή δεν έχεις ιδέα π είναι. Όσο λιγότερο καταλαβαίνεις, τόσο περισσότερο δέος νιώθεις. Ξέρεις τον Χίτλερ καλύ-τερα από τον Νίτσε, τον Ναπολέοντα καλύτερα από τον Πεσταλότσι. Θεωρείς κάποιον βασιλιά σημαντικότερο Ctrl' τον Σίγκμουντ Φρόιντ. Ο ανθρωπάκος μέσα μου θέλει να σε κερδίσει, όπως σε κερδίζουν συνήθως με τα ταμ-ταμ ιης ηγεσίας. Όταν ο ανθρωπάκος μέσα μου ονει-ρεύεται να «σε οδηγήσει στην ελευθερία», σε φοβάμαι.................. ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ Έτσι, εσύ ο ίδιος δημιουργείς τον καινούργιο αφέντη σου (που τον κάνεις θεό, γιατι έχει φροντίσει να είναι απρόσητος για σένα, αλλιώς πως θα τον έκανες θεό !!) .......... .................Εξακολουθείς να περιφέρεσαι ρακένδυτος, για χάρη του «μέλλοντος του σοσιαλισμού», ή του «Τρί-του Ρώχ». Εξακολουθείς να ζεις σε λασποκαλύβες, σο-βαντισμένες με κοπριά. Είσαι, όμως, περήφανος για το Μέγαρο του Πολιτισμού. Είσαι ικονοποιημένος με την ψευδαίσθηση πως έχεις δύναμη... Μέχρι τον επόμενο πόλεμο και την πτώση των καινούργιων αφεντάδων.Άλλα ανθρωπάκια σε μακρινές χώρες μελέτησαν διε-ξοδικά τον πόθο σου να είσαι σκλάβος τον καθενός. Κι αυτό τους δίδαξε πώς να γίνοντω μεγάλα ανθρωπάκια, με τη μικρότερη νοηπκή προσπάθεια............... .............Δε σου υπόσχονται ατομικές, μα εθνικές ελευθερίες. Δε λένε λέξη περί αυτοσεβασμου. Σου λένε μονάχα να σέβεσαι το κράτος. Δε σου υπό-σχονται προσωπική μεγαλοσύνη, αλλά εθνικό μεγαλείο. Εφόσον η «ατομική ελευθερία» και η «ατομική μεγαλο-σύνη» δε σημαίνουν για σένα TO παραμικρό, ενώ η «ε-θνική ελευθερία» και ια «εθνικά συμφέροντα» διεγεί-ρουν ης φωνηηκές σου χορδές ακριβώς όπως ιρέχουν τα σάλια του σκύλου μπροσιά στο κόκαλο. Ο ήχος αυτών των λέξεων σε κάνει να ζητωκραυγάζεις. Φυσικά, κανένα από αυτά τα ανθρωπάκια δεν πληρώνει το τίμημα της γνήσιας ελευθερίας που πλήρωσε ο Τζιορντάνο Μπρού-νο, ο Ιησούς, ο Καρλ Μαρξ ή ο Λίνκολν. Δε σ' αγαπούν, ανθρωπάκο- σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό σου. Σε ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτά, καλύτερα απ' ό,τι σε ξέρουν οι Ροκφέλερ και οι Τόρις. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σ' ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δυναμη να σ' εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους σχη-ρίζεις, παρόλο που πέταξαν ης μάσκες τους. Στο 'παν κατάμουτρα: «Είσαι και θα είοαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη». Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζή-τω, ζήτω».Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι, ε-πειδή το κυριότερο μέλημά σου στη ζωή είναι να δρα-πετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπά-κο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εού γι' αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρενιείς. Θα 'χες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με ης πράξεις σου. Καμία αστυνομική δύναμη σιον κόσμο δε θα ήταν ικανή να σε συντρίψει, αν διέθετες στην καθημερινή σου ζωή έστω και μια στάλα αυτοσεβασμό- αν συνειδητοποιούσες, πραγματικά συνειδητοποιούσες, πως χωρίς εσένα η ζωή δε θα συνέχιζε ούτε μια ώρα..... ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ Γνωρίζω πως εκείνο που αποκαλείς «Θεός» υπάρχει πραγματικά, αλλά όχι με τη μορφή που φαντάζεσαι. Ο Θεός είναι η πρωταρχική κοσμική ενέργεια, ο έρωτας στο κορμί σου, η ακεραιότητα του χαρακτήρα σου και το αίσθημα ιης φύσης, μέσα σου και γύρω σου. Αν δοκίμαζε κανείς με οποιοδήποτε πρόσχημα να ε-πέμβει στο έργο μου ως γιατρός ή εκπωδευπκός, θα τον πετούσα έξω από την πόρτα. Κι αν με καλούσαν στο δικαστήριο, θα του έθετα μερικές απλές, ξεκάθαρες ε-ρωτήσεις, στις οποίες δε θα μπορούοε να απαντήσει δί-χως να ντρέπεται σ' όλη του τη ζωή............. (Υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται γαι σένα) ...........Μα αντιπαθείς τού-τους τους άνιρες και τις γυναίκες, επειδή είναι έξω από τη φύση σου. Είναι απλοί και ειλικρινείς. Εκημούν την αλήθεια, όσο εκιιμάς εσύ την κομπίνα. Βλέπουν μέσα σου σα να 'σαι διάφανος, αλλά δε σε περιφρονούν. Θλί-βονται για την κατάντια του ανθρώπου. Μα διαισθάνεσαι πως βλέπουν μέσα σου και νιώθεις να απειλείσαι. Ανα-γνωρίζεις τη μεγολοσύνη τους, ανθρωπάκο, μόνο όταν ηολλά άλλα ανθρωπάκια σού πουν ότι είναι μεγάλοι. Φο-βάσαι τους μεγάλους ανθρώπους, ιην επαφή τους με τη ζωή και την αγάπη τους γι' αυτή. Όμως ο μεγάλος άν-θρωπος σε αγαπά, όπως θα αγαπούσε κάθε ζωντανό πλάσμα. Δε θέλει να υποφέρεις, όπως υποφέρεις χιλιά-δες χρόνια τώρα. Δε θέλει να λες ανοησίες, όπως λες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δε θέλει να δουλεύεις σαν μουλάρι, επειδή αγαπά τη ζωή και θέλει να την απαλ-λάξει από ια βάσανα και τον εξεντελισμό................ ΑΚΟΥ, ΑΝβΡΩΠΑΚΟ Ωθείς τους πραγματικά μεγάλους ανθρώπους να σε περιφρονούν, να αποστρέφουν με θλίψη το κεφάλι στη θέα της μικρότητάς σου, να σε αποφεύγουν και, TO χει-ρότερο, να σε λυπούνιαι. Κι αν τύχει, ανθρωπάκο, να είσαι ψυχίατρος, ένας Δαμπρόσο για παράδειγμα, χαρα-κτηρίζεις τον αληθινά μεγάλο άνθρωπο εγκληματία ή εν δυνάμει εγκληματία και τρελό, επειδή ο μεγάλος άνθρω-πος, αντίθετα από σένα, δε βάζει στόχο στη ζωή ιου τα πλούτη, την κοινωνική αποκατάσταση της κόρης του μ' έναν καλό γάμο, ιην ποληική καριέρα ή τους ακαδημαϊ-κους τίτλους. Έτσι, επειδή είναι διαφορετικός από σένα, τον αποκαλείς «μεγαλοφυΐα» ή «παλαβιάρη»................... ....................Αναλο-γίστηκες ποτέ σου, ανθρωπάκο, τη γιγάντια ευθύνη που συνεπάγεται αυτή η ιδιότητά σου; Αναρωτήθηκες ποτέ -πες μου ειλικρινά!- κατά πόσο, από την άποψη της μα-κροπρόθεσμης κοινωνικής εξέλιξης, της φύσης, ή των μεγάλων επηευξεων της ανθρωπότητας, από ιη σκοπιά του Ιησού, για παράδειγμα, ο τρόπος σκέψης σου είναι σωστός ή Λάθος; Όχι, δεν αναρωτιέσαι ποτέ αν ο τρόπος σκέψης σου είναι σωστός ή λάθος. Αναρωτιέσαι μονάχα π θα πει ο γείτονάς σου ή, αν πράττεις το σωστό, πόσα λεφτά θα σου κοστίσει. Αυτά είναι τα μόνα που αναρω-τιέσαι, ανθρωπάκο- αυτά και τίποτ' άλλο!............. .......................ο μεγάλος άνθρωπος υποφέρει για πς κατεργαριές σου, αντί για σένα. Όχι επειδή είναι σημαντικές, αλλά ακριβώς επειδή είναι ασήμαντες. Προσπαθεί να καταλά-βει π είναι εκείνο που σε κάνει να πετάς λάσπη σιο σύζυγο ή τη σύζυγο που σε απογοήτευσε- να βασανίζεις ένα παιδί επειδή το αντιπαθεί κάποιος κακοήθης γείτο-νας- να προδίδεις τους φίλους σον, να γελοιοποιείς τους πονόψυχους, ενώ τους εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο και να ζαρώνεις κάτω από το μαστίγιο. Προσπαθεί να κατα-λάβει ιι είναι εκείνο που σε κάνει να παίρνεις ό,τι σου δίνουν, να δίνεις ό,τι απαιτούν από σένα κι όμως να μη δίνεις ποτέ με τη θέλησή σου, ποτέ οπό αγάπη- u σε κάνει να κλωτσάς εκείνους που έχουν πέσει ή κοντεύουν να πέσουν, να ψεύδεσαι αντί να λες την αλήθεια και να διώκεις όχι το ψεύδος, μα την αλήθεια. Ανθρωπάκο, εί-σαι πάντα με το μέρος των διωκτών...................Γι' αυτό σου λέω, ανθρωπάκο, έχεις χάσει την αίσθη-ση ό,τι καλύτερου υπάρχει μέσα σου. Την κατέπνιξες. Κι αν τύχει και βρεις κάτι αξιόλογο στους άλλους, στο παιδί σου, τη γυναίκα σου, τον άντρα σου, τον πατέρα ή τη μητέρα σου, το σκοτώνεις. Είσαι πολύ μικρός, ανθρω-πάκο, και θες να παραμείνεις μικρός................Φοβάσαι να πετάξεις, φοβάσαι ια ύψη και τα βάθη. Στα 'πε κι ο Νίτσε, πριν από χρόνια, πολύ καλύτερα από μένα. Ήθελε να σε εξυψώσει σε υπεράνθρωπο, να ξεπεράσεις το επίπεδο του ανθρώπον. Αλλά υπεράνθρωπος έγινε μονάχα ο Φύρερ σου, ο Χίτ-λερ. Κι εσύ παρέμεινες αυτός που ήσουν πάντα, υπάν-θρωπος.Θέλω να σε βοηθήσω να πάψεις να είσαι υπάνθρω-πος και να γίνεις «ο εαυτός σου». «Ο εαυτός σου», λέω. Όχι η εφημερίδα που διαβάζεις, μήτε η άποψη του μοχθηρού σου γείτονα, αλλά «ο εαυτός σου».................. ..............Πιστεύω στο Θεό των Εβραίων όσο και στο Θεό των Χριστιανών ή των Ινδών, μα ξέρω καλά πού βρήκες εσύ το δικό σου. Δεν πιστεύω ότι οι Εβραίοι είναι «ο περιούσιος λαός». Πιστεύω πως κάποια μέρα οι Εβραίοι θα χαθονν ανάμεσα σια αμέτρητα ανθρώπινα πλάσματα του πλανήτη κι αυτό θα 'ναι προς όφελος των ίδιων και των απογόνων τους. Δε σ' αρέσει να το ακούς αυτό, εβραίε ανθρωπάκο. Κοπανάς συνέχεια ιην εβραϊκότητά σου επειδή περιφρονείς τον Εβραίο μέσα σου και γύρω σου. Ο φαναηκότερος ανιι-σημίτης είναι ο ίδιος ο Εβραίος. Κι αυτή είναι μια πα-νάρχαια αλήθεια. Μα δε σε περιφρονώ, ούτε σε μισώ. Απλά δεν έχω τίποτα κοινό με σένα, όχι περισσότερα απ' όσα μ' έναν Κινέζρ ή ένα ρακούν, δηλαδή την κοινή μας καταγωγή από την κοσμική ύλη...................... ......................Δεν καταλαβαίνεις καν το νόημα των λέξεων της γλώσσας σου. Αατρεύεις το παιδί-Χριστό. Μα το παιδί-Χριστός γεν-νήθηκε από μητέρα που δεν είχε ληξιαρχική πράξη γά-μου. Εκείνο που λατρεύεις στο παιδί-Χριστό, φτωχέ αν-θρωπάκο, που σε κατατρύχει η εμμονή του γάμου, είνω in δική σου λαχτάρα για σεξουαλική ελευθερία! Εξύψω-σες το «παράνομο» παιδί-Χρισιό, τον έκανες υιό του Θεού, που δε θεωρεί κανένα παιδί παράνομο. Αλλά κα-τόπιν, σκληρός και μικρόψυχος καθώς είσω, άρχισες, στο πρόσωπο του Απόστολου Παύλον, νο διώκεις τα παι-διά της αληθινής αγάπης και να βάζεις τα παιδιά του πραγματικού μίσους κάτω από την προστασία των θρη-σκευτικών σου νόμων. Είσαι σιχαμερός ανθρωπάκος....................... ....................Καιαβροχθίζεις την ευιυχία σου. Δεν απόλαυσες ποιέ ελεύθερα την ευτυχία σου, αν-θρωπάκο. Π' αυτό την καταβροχθίζεις, γι' αυτό δεν α-ναλαμβάνεις την ευθυνη να τη διαφυλάξεις. Δεν έμαθες (δε σου δόθηκε ποτέ η ευκαφία) να καλλιεργείς την ευ-τυχία σον με φρονιίδα και σιοργή, όπως καλλιεργεί ο κηπουρός τα λουλούδια του κι ο αγρότης το στάρι του. Οι μεγάλοι επιστήμονες, οι ποιητές και οι φιλόσοφοι πά-ντα σε αποφεύγουν, ανθρωπάκο, επειδή είναι εύκολο να καταβροχθίζεις την ευτυχία μα δύσκολο να την καλ-λιεργείς, κι εκείνοι λαχταρούσαν να καλλιεργήσουν τη δική τους. Δε με «πιάνεις», ανθρωπάκο, έτσι; Καλά, λοιπόν, θα σου εξηγήσω. Ο πρωτοπόρος εργάζεται σκληρά επί δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια πάνω στην επιστήμη, τα μηχανήματα ή τις ιδέες του. Η καινοτομία είναι βαρύ φορτίο και πρέπει να το σηκώσει μόνος του. Στην πορεία ιων χρόνων υ-ποφέρει από τις ανοησίες σου, ης σαθρές, κιβδηλες ι-δέες και ιδανικά οου. Μαθαίνει να τα αναλύει, να τα κατανοεί και τελικά τα αντικαθισιά με καινούργια. Όμως εσύ, ανθρωπάκο, δεν τον βοηθάς σιο έργο του. Κάθε άλλοΐ Δεν πας κοντά του να του πεις, «Φίλε μου, Βλέπω πως εργάζεσαι σκληρά. Βλέπω, επίσης, ότι δουλεύεις πάνω στα μηχανήματά μου, ή εργάζεσαι για το παιδί μου, τη γυναίκα μου, το φίλο μου, το χωράφι μου. Χρό-νια τώρα με ταλανίζουν τα προβλήματα, αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνος μου. Να οε βοηθήσω να με βοηθήσεις;» Όχι, ανθρωπάκο, ποτέ δε βοηθάς τον άν-θρωπο που σε βοηθά. Φωνάζεις ζήτω, παίζεις χαρτιά, ωρύεσαι σια ματς, ή δουλεύεις σαν τον σκλάβο στα ερ-γοστάσια και τα ορυχεία. Μα δεν προθυμοποιείσαι ποτέ να βοηθήσεις εκείνον που σε βοηθά. Θα σου πω γιατί. Ξεκινώντας το έργο του ο πρωτοπόρος δεν έχει να προ-σφέρει παρά μόνον ιδέες- όχι απολαβές, ούτε αυξήσεις, μήτε συλλογικές συμβάσεις για τους μισθούς των εργα-ζομένων, ούτε χριστουγεννιάτικα δώρα• καμιά οικονο-μική παροχή. To μόνο που έχει να μοφαστεί είναι βά-σανα κι εσύ δε θέλεις βάσανα, Έχεις, ήδη, αρκετά από μόνος σου................................ ....................Παρότι ως γιατρός ή μικρο-βιολόγος γνωρίζεις ότι ο τυφοειδής κι η χολέρα είναι λοιμώδεις νόσοι, είναι σίγουρο ότι θα χαραμίσεις τριάντα χρόνια έρευνας γυρεύοντας το βάκιλο του καρκίνου. Α-φού έμαθες από κάποιον μεγάλο άνθρωπο ότι οι μηχα-νές λειτουργούν βάσει συγκεκριμένων νόμων, φτιάχνεις μηχανές που σπέρνουν TO θάνατο κι αντιμετωπίζεις τα έμβια όντα σα μηχανές. Σ' αυτό το θέμα τραβάς λάθος δρόμο, όχι επί τρεις δεκαετίες μόνο, μα εδώ και τρεις ολάκερους αιώνες. Έχεις εντυπώσει ανεξίτηλα στρεβλές αντιλήψεις σε χιλιάδες επιστήμονες και, ακόμα χειρότε-ρα, κάνεις άμεση και σοβαρή ζημιά στη ζωή ιην ίδια. Εξαηίος τούτης της πλάνης, και προκειμένου να διαφυ-λάξεις την αξιοπρέπειά σου ή ιην επαγγελμαιική σου φή-μη, τη θρησκεία, πς καταθέσεις ή την προσωπικότητά σου, διώκεις, δυσφημείς, φυλακίζεις ή βλάπτεις με όποιον τρόπο περνά από το χέρι σου, εκείνον που προ-οεγγίζει πραγματικά την κατανόηση των λεπουργιών της ζωής................Συ-νήθισες να απλώνεις το χέρι και να παίρνεις εκείνο που σου δίνει έτοιμο κάποιος άλλος.Αυτό κυνηγούν όλα τα ανθρωπάκια πον υπηρε-τούν ως εισαγγελείς. Όπως έκαναν και στην ηερίπτωση του Σωκράτη. Αλλά ποτέ σου δεν κατάφερες να διδα-χτείς από τα μαθήματα της ιστοριας. Δολοφόνησες τον Σωκράτη και γι' αυτό είσαι ακόμα κολλημένος σιη λά-σπη. Μάλιστα! Δολοφόνησες τον Σωκράτη και ακόμα και σήμερα δεν το 'χεις συνειδητοποιήσει. Τον κατηγόρησες πως υπονομεύει την ηθική σου. Ακόμα την υπονομεύει, φτωχέ μου ανθρωπάκο. Δολοφόνησες το σώμα του, όχι το πνεύμα του. Εξακολουθείς να δολοψονείς σιο όνομα του νόμου και της τάξης, αλλά με τρόπο μουλωχτό και άνανδρο. Όταν με κατηγορείς για ανηθικότητα, δεν τολ-μάς να με κοιτάξεις οτα μάτια. Ξέρεις ποιος από τους δυο μας είναι ανήθικος, ακόλασιος και διεστραμμένος.................. ..............Αναλογίσιηκες ποτέ σου, ανθρωπάκο, πώς είναι να 'σαι οετός και να 'ναι η φωλιά σου γεμάτη αυγά κότας; Ο αετός περιμένει πως σαν θα σκάσουν, θα ξεμυτίσουν αειόπουλα, που θ' αναθρέψει σε αετούς. Μα καθώς τα τσόφλια σκάζουν ένα-ένα, γεμίζει ο κόσμος κλωσσόπουλα. Πάνω στην απόγνωσή του ο αετός αρπάζεται από την ελπίδα πως ια κλωσσόπουλα θα γίνουν αειοί. Με-γαλώνοντας, γίνονται όλα τους κοτόπουλα που κακαρί-ζουν. Σαν το συνειδητοποιήσει αυτό ο αετός, η αρχική του παρόρμηση είναι να καταβροχθίσει όλα τούτα τα κο-τόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. To μόνο που ιον αποτρέπει από τούτο το σοφό έγκλημα, είναι η αμυδρή ελπίδα πως ίσως κάποια μέρα ένα από τα κοτόπουλα αποδειχθεί αετόπουλο, θα εξελιχθεί σε αετό κι από τον ψηλό γκρεμό του θα 'ναι ικανός να βλέπει μακριά και να ανακαλύψει νέους κόσμους, καινούργιες ιδέες, και-νούργιους τρόπους ζωής................ ............Οι γύπες έγιναν ηγέτες σου στη μάχη κατά των αετών, που θέλουν να σε ο-δηγήσουν οε μακρινούς, καλύτερους κόσμους. Οι γύπες σε έμαθαν να τρως ψοφίμια, να αρκείσαι στο ψίχουλα και να φωνάζεις, «Ζήτω, μεγάλε γύπα!» Και τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κοπαδιαστά κατά χιλιάδες κι εξακολουθείς να φοβάοαι τους αετούς, που κλωσσούν τα κλωσσοπουλάκια σου. Έχτισες το σπίτι σου, τη ζωή σου, την κουλιούρα και τον πολιτισμό σου, την επιστήμη και την τεχνολογία σου, τον έρωτο και την ανατροφή των παιδιών σου σιην άμμο, ανθρωπάκο......... ..................Γίνε ο εαυτός σου! Αυτό στο είπαν πολλοί μεγάλοι». «Ακούτε τι λέει τούτος ο αντιδραστικός μικροαστός, τούτος ο ατομικιστής; Δεν ξέρει πως η πορεία της ιστο-ρίας είναι αμετάκλητη κι ότι θα τον πετάξει οτο περιθώ-ριο; "Γνώθι σεαυτόν", λέει. Μικροασιικές ηλιθιότητες! To επανασταιημένο προλεταριάτο όλων των χωρών -κά-τω από την καθοδήγηση του αγαπημένου του ηγέτη, του πατέρα όλων των εθνών, όλων των Ρώσων, Πρώσων και Σλάβων- θα απελευθερώσει τους λοούς! Κάτω οι ατομι-κιστές και οι αναρχικοί!» Ζήτω οι πατέρες όλων των εθνών και δη των ΣλάβωνΙ Ζήτω... ζήτω! Άκουσέ με, ανθρωπάκο, φοβάμαι πως σε περιμένουν μπελάδες. Ετοιμάζεσαι να πάρεις τα ηνία σια χέρια σου. To ξέ-ρεις και στην ιδέα και μόνο σε πιάνει πανικός. Στους αιώνες που θα ακολουθήσουν θα δολοφονείς τους φί-λους σου και θα ζητωκραυγάζεις τους φύρερ όλων των εθνών, όλων των προλετάριων, Ρώσων και Πρώσων. Χρόνο με το χρόνο θα ζητωκραυγάζεις τον έναν αφέντη μετά τον άλλον............ ............. Όμως, αυτό που δε συ-νειδητοποιείς είναι πως γλείφεις εκείνους που θα 'πρεπε να περιφρονείς και είσαι αχάριστος σ' εκείνους που θα 'πρεπε να είσαι αφοσιωμένος. Τα βλέπεις όλα ανάποδα και νομίζεις όη μ' αντόν τον τρόπο θα βρεθείς στη γη της ελευθερίας. Κάποια μέρα, ανθρωπάκο, θα ξυπνήσεις από τον εφιάλτη σου και θα Βρεθείς αβοήθητος στο χώμα, επειδή κλέβεις από εκείνον που σου προσφέρει και δίνεις στον κλέφτη. Έ-χεις μπερδέψει το δικοίωμα της ελευθερίας του λόγου και την εποικοδομητική κριτική με m μωρολογία και τα ηλίθια ανέκδοτα. Θέλεις να κρίνεις, μα να μη σε κρίνουν και καταλήγεις να κατακρεουργείσαι και να σκοτώνεσαι. Θέλεις να επιτίθεσαι, δίχως να εκχίθεσαι οε επιθέσεις, γι' αυτό πυροβολείς πάντα από ενέδρα. «Αστυνομία! Αστυνομία! Πα κοίτα, είναι ενιάξει το διαβατήριό του; Είναι στα αλήθεια γιαιρός; To όνομά του δεν είναι στο Who's Who και ο Ιατρικός Σύλλογος είναι εναντίον του». Η αστυνομία δεν μπορεί να σε σώσει, ανθρωπάκο. Μπορεί να πιάνει κλέφτες και να ρυθμίζει την κυκλοφο-ρία, αλλά δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει την ελευθερία σου, ούτε να τη διαφυλάξει για λογαριασμό σου. Εσύ ο ίδιος κατέστρεψες την ελευθερία σου κι εξακολουθείς να την καταστρέφεις με αξιοθρήνηιη συνέπεια. Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπήρχαν διαβατήρια. Μπορούσες να περάσεις από τη μία χώρα στην άλλη χωρίς διατυπώσεις. Τα διαβατήρια καθιερώθηκαν με τον πόλεμο «για ιην προάσπιοη ιης ειρήνης και ιης ελευθε-ρίας».................... ......................Σε ξανασυνάντησα αργότερα, στο πρόσωπο ενός δι-κοστάκου από το Μπρονξ, με μεγάλες φιλοδοξίες κι α-βέβαιο μέλλον. Έθιξες το γεγονός όπ είχα στη βιβλιοθή-κη μου Λένιν και Τρότσκι. Δεν ήξερες σε π χρησιμεύουν οι βιβλιοθήκες, ανθρωπάκο. Σου είπα κατάμουτρα ότι εί-χα επίσης Χίτλερ, Βούδα, Ιησού, Γκέτε, Ναπολέοντα και Καζανόβα και σου εξήγησα ότι προκειμένου να κατα-νοήσει κανείς τη συναισθηματική πανούκλα, πρέπει να την εξειάσει από όλες πς πλευρές της. Αντό δεν το 'χες ξανακούσει ποιέ, δικαστάκο. «Βάλτε τον στη φνλακή! Είναι φασίστας! Περιφρονεί το λαό!» Μα εσύ δεν είσαι «ο λαός», ανθρωπάκο. Αν κάποιος από τους δυο μας περιφρονεί το λαό, αυιός είσαι εού. Δε δουλεύεις για τα δικαιώματά του, μα για την καριέρα σου. Κι αυτό σου το έχουν πει πολλοί μεγαλόκαρδοι άν-θρωποι. Μα είμαι σίγουρος, ανθρωπάκο, πως δεν τους διάβασες ποτέ. Εγώ δείχνω το σεβασμό μου για το λαό, όταν εκθέτω τον εαυτό μου σε μεγάλο κίνδυνο προκει-μένου να του πω την αλήθεια. Θα μπορούσα να χάνω το χρόνο μου και να κάθομαι μαζί σου να παίζω μπρπζ ή νο ξεφουρνίζω ηλίθια ανέκδοτα. Μα δε θα καθόμουν ποτέ στο ίδιο τραπέζι μαζί σου. Εσύ είσαι ένας φτωχός συνήγορος της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. «Είναι Τροτσκιστής! Χώστε τον στη φυλακή! Ο βρω-μοκομμουνιστής ξεσηκώνει το λαόΐ»....... ..........«Σκοτώστε τον! Περιφρονεί τον πολιτισμό που οικο-δόμησα εγώ, ο μέσος ανθρωπάκος. Είμαι ελεύθερος πο-λίτης σ' ένα δημοκρατικό κράτος. Ζήτω!» Ένα τίποτα είσαι, ανθρωπάκο! Ένα απόλυιο μηδενι-κό! Τούτον τον πολιτισμό δεν τον έχησες εσύ, μα μερικοί από τους καλύτερους αφέντες σον. Ακόμα κι όταν χτί-ζεις, δε γνωριζεις τι οικοδομείς. Αν σου έλεγα εγώ ή κάποιος άλλος, «πάρε την ευθύνη εκείνου που χτίζεις», θα με αποκαλούσες προδότη του προλεταριάτου και θα κατέφευγες στον Πατέρων όλων των Προλετάριων, που δε λέει τέτοια πράγματα. Δεν είσαι ελεύθερος, ανθρωπάκο, και δεν έχεις ιδέα π είναι η ελευθερία. Αν ήσουν ελεύθερος, δε θα ήξερες πώς να ζήσεις. Ποιος ανέβασε την πανούκλα στην εξου-σία, στην Ευρώπη; Εσύ, ανθρωπάκο! Όσο για την Αμε-ρική, θυμήσου τον Γουΐλσον! «Ακούτε τι λέει; Με κατηγορεί, εμένα, τον ανθρωπά-κο! Μα ποιος νομίζει ότι είμαι; Τι δύναμη έχω εγώ για να ανακατεύομαι με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολι-τειών; Εγώ κάνω το καθήκον μου και υπακούω σε εντο-λές. Δε χώνω τη μύτη μου στην πολιτική». Όταν σέρνεις χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά στους θάλαμους αερίων, απλά υπακούς εντολές. Έτσι δεν είνω, ανθρωπάκο; Και είσαι τόσο αθώος, που δε γνωρίζεις ότι γίνονται τέτοια πράγματα. Είσαι ένας φτω-χοδιάβολος, που η γνώμη του δε μετράει. Άσε που δεν έχεις καν γνώμη......... .............Η μάχη για ιην ψυχή σου κράτησε σαράντα δνσκολα χρόνια. Τη γνωρίζω καλά, γιατί πολέμησα κι εγώ σε αυτή για χάρη σου. Και μια ωραία μέρα, ανακάλυψες ότι από την άρ-ρωστη ανθρώπινη ψυχή μπορούσες να βγάλεις πολλά λεφτά. Σε βόλευε να 'χεις έναν ασθενή να σε επισκέ-πτεται μια ώρα τη μέρα για κάμποσα χρονάκια κι εσύ να τον χρεώνεις του κόσμου τα λεφτά την ώρα.......... ...........Και τον Φάουστ του Γκέτε, που τόσο πολύ σου αρέσει να απαγγέλλεις οτίχους του, τον κατα-λαβαίνεις όσο καταλαβαίνει κι η γάτα σου από μαθημα-τικά. Είσαι βλάκας και ματαιόδοξος, κενός και πιθηκο-ειδής, ανθρωπάκο. Είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι χάνεις πάντα την ουσία κι αρπάζεσω από το επουσιώδες. Στο 'χω ξαναπεί κι άλλοτε. Οι βπρίνες των βιβλιοπω-λείων σου είναι γεμάτες πολυτελείς εκδόσεις για τον Να-πολέονιά σου, εκείνον ιο χρυσοστόλιστο ανθρωπάκο πον το μόνο του κληροδότημα στην ανθρωπότητα ήταν η οικουμενική στρατολόγηση. Όμως, σε κανένα βιβλιο-πωλείο σου δε βρίοκεται μήτε ένα αντίγραφο του Κέ-πλερ, που προείδε την κοσμική σου καταγωγή............ Εγώ απλά σας εξήγησα με ποιους τρόπους είστε μι-κροί και κακοί, ανθρωπάκο και γυναικούλα. Δεν είπα λέξη για τη χρησιμότητα ή την αξία σας. Νομίζετε πως αν ήσασταν ασήμαντοι θα διακινδύνευα in ζωή μου για να σας μιλήσω; Η ίδιο η αξία σας, η τεράσαα ευθύνη σας είναι που κάνει τερατώδικη την κακία σας. Λένε ότι είστε ηλίθιοι. Εγώ λέω πως είστε έξυπνοι αλλά δειλοί. Αένε ότι είστε η κοπριά που λιπαίνει την ανθρώπινη κοι-νωνία. Εγώ λέω πως είστε ο σπόρος. Λένε ότι ο πολιτι-σμός χρειάζεται σκλάβους. Εγώ λέω ότι με σκλάβους δε χτίζεται ηολιτισμένη κοινωνία. Αυτός ο τρομερός εικο-στός αιώνας γελοιοποίησε όλες τις θεωρίες του πολιτι-ομού οπό ιον Πλάτωνα και μετά. Ποτέ δεν υπήρξε αν-θρώηινος πολιτιομός, ανθρωπάκο. Μόλις τώρα αρχίσαμε να κατανοούμε την τρομερή παρέκκλιση και ιον παθο-λογικό εκψυλισμό του ανθρώπινου ζώου. Αντή η έκκλη-ση προς τον ανθρωπάκο ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να διατυπωθεί σχετικά σήμερα, όσο σοφό και καλοπροαί-ρετο, έχει τόση σχέση με τον πολιτισμό που θα αναπτυχθεί σε χίλια ή πέντε χιλιάδες χρόνια, όση έχει ο πρώιος τροχός που κατασκευάστηκε πριν από χιλιάδες χρόνια με τα σύγχρονα τρένα. Η ουλλογιστική σου, ανθρωπάκο, είναι κοντόφθαλμη. To πλάνο δράσης σου αφορά το χρονικό διάστημα από το πρωινό μέχρι το γεύμα σον. Πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι μακροπρόθεσμα, αιώνες μπροστά κω πίσω. Πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι τη ζωή ως ενότητα, υ-πολογίζοντας την εξέλιξή σου από το πρώτο αρχετυπικό κύτταρο μέχρι το ανθρώπινο ζώο που περπατά ορθό, αλ-λά εξακολουθεί να σκέφτεται μπερδεμένα........................ ...............Οι μπαμπεσιές, ανθρωπάκο, σε σιέλνονν στον τάφο μια ώρα αρχύτερα.Είναι επικίνδυνο να σε συναστρέφεται κανείς. Κοντά σου δεν μπορεί να παραμείνει πιστός στην αλήθεια, δί-χως να κινδυνεύει από βιαιοπραγίες και συκοφαντίες.... ...............Αφιέρωσα τη ζωή μου σε σένα, πιστεύοντας ότι ήσουν η ζωή, πως ήσουν η ελπίδα και η ακεραιότητα, ότι ήσουν το μέλλον. Πολλοί αγνοί και αδέκαστοι άνθρωποι γύρεψαν σε σένα τη ζωή κι όλοι τους καταστράφηκαν.............. .............Είσαι αδύ-ναμη και μόνη, είσαι «δεμένη» με τη μητέρα σου, είσαι «ανήμπορη». Μισείς το μίσος σου, δεν αντέχεις τον εαυ-τό σου και είσαι απελπισμένη. Να γιατί καταστρέφεις τη ζωή ιου συζύγου αου, γυναικούλα κι αφήνεσαι σιο ρεύ-μα της ζωής, όπως είναι σήμερο. Ξέρω ακόμα ότι έχεις με TO μέρος σου πολλούς καλούς δικαστές και εισαγγε-λείς, αλλά, πίστεψέ με, δεν μπορούν να σε βγάλονν απ' τη μιζέρια σου. Σε βλέπω και σε ακούω, γυναικούλα, στη στενογρά-φο ιου δημοσίου που κρατά σημειώσεις για το παρελ-θόν, το παρόν και το μέλλον μου, τις πολιτικές μου πε-ποιθήσεις και τις απόψεις μου περί ιδιοκτησίας, Ρωσίας και δημοκρατίας............. ..........Μικρή νοικοκυρουλα και φορολογούμενη, ενάρετη μη-τέρα που αναθρέφεις πατριώτες, αποδείχτηκες δυνατό-τερη από τέσσερις χιλιάδες χρόνια φιλοσοφίας και επι-σιήμης. Μα αρχίσαμε να σε καταλαβαίνουμε. Αργά ή γρήγορα, θα σιαμαιήσουμε υς ενάρειες μηχανορραφίες σου......... .............Κανένας κάιζερ, κανένας τσάρος, κανένας πατέρας του παγκόσμιου προλεταριάτου δεν κατάφερε να σε κα-τακτήσει. Σε σκλάβωσαν, αλλά κανένας δεν κατάφερε να σου αποσιερήσει την κακία σου. Εκείνο που θα σε νικήσει στο τέλος, ανθρωπάκο, είναι το αίσθημά σου της κάθαρσης, η λαχτάρα σου για τη ζωή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυιόΐ Μόλις καθαρθείς από τη μικρότητα και την κακία σου, θα αρχίσεις να σκέφτεσαι. Στην αρχή το σκεππκό σου θα είναι αξιοθρήνητο και λαθεμένο, αλ-λά θα σκέφτεσαι στα σοβαρά. Οι σκέψεις σου θα σε κάνουν να υποφέρεις και θα μάθεις να αντέχεις τον πό-νο, όπως εγώ και τόσοι άλλοι μάθαμε να σφίγγουμε ια δόντια και να αντέχουμε τον πόνο που προκαλούν οι σκέψεις μας για σένα, εδώ κι αμέτρητα χρόνια. Τα όσα υποφέραμε εξαπίας σου, θα σε βάλουν σε σκέψεις. Κι αφού θα αρχίσεις πια να σκέφτεσαι, θα εκπλαγείς από τα τελευταία τέσσερα χιλιάδες χρόνια «πολιτισμού» σον. Θα αναρωτιέσαι πώς ανεχόσουν τις εφημερίδες σου, γε-μάτες αποκλειστικά με δεξιώσεις, παράτες και μετάλλια, διώξεις κι εκτελέσεις, εξωτερική πολιτική, realpolitik και διπλωμαπκές ματσαράγκες, κινητοποιήσεις, αντικινητο-ποιήσεις και επανακινητοποιήσεις, σύμφωνα μη-πολέμου, γυμνάσια κω βομβαρδισμούς. Όλα τούτα τα αφο-μοίωνες με καρτερικότητα σκλαβωμένου πρόβατου......... .............. (σχετικά με το μέλλον του ανθρωπάκου) Δεν ξέρω να σου πω πώς θα είναι το μέλλον σου. Δεν μπορώ να ξέρω αν θα φτά-σεις στο φεγγάρι ή στον Άρη με τη βοήθεια της κοσμικής οργόνης που ανακάλυψα. ......... Δεν είμαι δικτάτορας, ανθρωπάκο, αν και θα μπο-ρούσα άνεια να γίνω, με τη μικρότητα που σε διέπει. Εξάλλου, το μόνο που μπορούν να σου πουν οι δικτάιορές σου, είναι π απαγορεύεται να κάνεις σήμερα, για να μην καταλήξεις στο θάλαμο αερίων.............. .....................Κι όμως, ανθρωπάκο, έχεις βάθος, μόνο που δεν το ξέρεις. Φοβάσαι, φοβάσαι θανάσιμα τα εσωτερικά σου βάθη. Να γιατί δεν τα συναισθάνεσω, ούτε τα διακρίνεις. Να γιατί σε πιάνει ίλιγγος όταν τα ατενίζεις και γιατί πα-ραπατάς, λες και στέκεσαι στο χείλος του γκρεμού. Φο-βάσαι μην πέσεις και χάσεις την «προσωπικότητά» σου. Επειδή, όσο κι αν προσπαθείς να ονακαλύψεις τον εαυτό σου, πάντα τον ίδιο σκληρό, φθονερό, άπληστο και λη-στρικό ανθρωπάκο βρίσκεις μπροοτά σου................. ....................Ω, σώπα πια! Κρύβεσαι πίσω από το μύθο του αν-θρωπάκου, επειδή φοβάσαι να μπεις στο ποτάμι της ζωής, μην τύχει κι αναγκαστείς να κολυμπήσεις -έστω και μόνο για ιο χατίρι των ποιδιών σου και των παιδιών των παιδιών σου............ ..................«Μα τι θα πει η κοινή γνώμη για την άποψή μου; Άμα την εκφράσω δημόσια, θα με λιώσουν σα οκουλή-κι!» Αυτό που αποκαλείς «κοινή γνώμη», ανθρωπάκο, εί-ναι το συνονθύλευμα της προσωπικής άποψης όλων ιων ανθρωπάκων, αντρών και γυναικών. Κάθε ανθρωπάκος και κάθε γυναικούλα έχει καιά βάθος μια ορθή άποψη και ένα ιδιαίιερο είδος λαθεμένης άποψης. Οι λαθεμέ-νες απόψεις τους πηγάζουν από το φόβο ιων λαθεμένων απόψεων όλων των άλλων ανθρωπάκων. Να γιατί δε βγαίνουν στο φως οι ορθές απόψεις. Έτσι, για παράδειγμα, δε θα πιστεύεις πια ότι «δε μετράς». Θα ξέρεις και θα διακηρύπεις πως είσαι ιο θεμέλιο και το σιήριγμα ιούιης της ανθρώπινης κοινωνιας. Μην ιο βάζεις στα πό-δια! Μη φοβάσαι! Δεν είναι δα και ιόσο δυσάρεσιο να είσαι ένα υπεύθυνο στήριγμα της κοινωνίας. «Τι πρέπει να κάνω, λοιπόν, για να γίνω το στήριγμα της κοινωνίας;»............... .................Ο Πρίγκιπας Μεγαλόσχημος δε θα 'χε ούτε στρατιώτες μήτε όπλα, αν ήξερες πραγ-ματικά ότι τα χωράφια είναι για να καλλιεργείς στάρι και τα εργοστάσια για να κατασκευάζεις παπούτσια ή έπιπλα, ότι τα χωράφια και τα εργοστάσια δεν είναι για να βομ-βαρδίζονται, κι αν στήριζες ιην άποψή σου τούιη με σθέ-νος........ ..........Είσαι παγιδευμένος στο φαύλο κνκλο που μόνος σου έφτιαξες και δεν μπορείς να ξεφύγεις, επειδή η σκέψη και το όραμά σου πήραν λάθος κατεύθυνση. Παρηνόρη-σες εκατομμύρια ανθρωπάκια λέγοντάς τους πως η ατομική σου ενέργεια θα θεράπευε τον καρκίνο και ιους ρευμαησμούς τους....Σου πρόσφερα ης θεραπευτικές δυνάμεις της κοσμικής μου ενέργειας, αν-θρωπάκο! To ξέρεις, στο 'χω πει ξεκάθαρα.................. ................Ξεκαθάρισε πως δεν έχεις χρόνο για πολέμους, ότι έχεις σημαντικό-τερα πράγματα να κάνεις. Διάλεξε ένα χωράφι έξω από κάθε μεγάλη πόλη της γης. Μάνιρωσέ το με ψηλά τείχη κι άσε εκεί όλους τους διηλωμάτες και τους στρατάρχες της γης να αλληλοσκοτωθούν. Θα μπορούσες να το κά-νεις αυτό, ανθρωπάκο, αρκεί μόνο να έπαυες να φωνά-ζεις ζήτω, ζήτω. Αρκεί να έπαυες να πιστεύεις ότι είσαι ένας κανένας, δίχως δική του άποψη............... ............Με ρωτάς, ανθρωπάκο, πότε επηέλους θα έχεις μια καλή, μια εξασφαλισμένη ζωή. Η απάντηση σε ξενίζει. Θα 'χεις μια καλή, εξασφαλισμένη ζωή όταν το δώρο της ζωής θα σημαίνει για σένα περισσότερα από την ε-ξασφάλιση, ο έρωτας περισσότερα από το χρήμα, η ε-λευθερία σου περισσότερα από την κοινή ή κομματική γνώμη- όταν το αίσθημα που εμπνέει η μουσική του Μπετόβεν ή του Μπαχ γίνει το κυρίαρχο αίσθημα της ζωής σου -το έχεις μέσα σου, ανθρωπάκο, κάπου βαθιά, στα μύχια της ύπαρξής σου............. ...............Όταν θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να καθοδηγείται από τις σκέψεις των μεγάλων σοφών κι όχι από τα εγκλήματα των μεγάλων πολεμιστών............ Όιαν θα μάθεις να αναγνωρίζεις έγκαιρα τα λάθη σου κι όχι καιόπιν εοριής, όπως κάνεις σήμερα................. 'Οταν θα σε εμπνέουν οι αλήθειες και οι τυπικότητες θα σε αηδιάζουν όταν θα επικοινω-νείς με τους συντρόφους εργάτες σου στις άλλες χώρες άμεσα, διχως διπλωματικούς μεσολαβητές....... http://booksgreek.blogspot.com/ ΕΛΠΙΖΩ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΝΡΘΩΠΟΥ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΦΑΥΛΑ ΛΟΓΙΔΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΑΣΠΑΣΙΑ ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ. ΑΠΟΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΙΛΜΕΡ ΡΑΙΧ

ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Σε φωνάζουν Ανθρωπάκο, Κοινό Άνθρωπο. Λένε πως χάραξε η εποχή σου, η «Εποχή ιου Κοινού Ανθρώ-πον».

Μα δεν είσαι συ που το λες, ανθρωπάκο. To λένε εκείνοι, οι αντιπρόεδροι των μεγάλων εθνών, ο/ εργα-τοπατέρες, οι μετανιωμένοι γιοι ιων αστών, οι ηολιτικοί κοι οι φιλόσοφοι. Σου προσφέρουν το μέλλον, μα δε ρωτούν για το παρελθόν σον.

Κι όμως, είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθό-ντος. Τούτη η κληρονομιά καίει στη χούφτα σου σα δια-μάντι φλεγόμενο. Εγώ αυτό έχω να σου πω.

Ο γιατρός, ο τσαγκάρης, ο μηχανικός ή ο εκπαιδευ-τικός, γ\α να προκόψουν στη δουλειά ιους και να κερ-δίσουν ιο ψωμί τους, πρέπει να γνωρίζουν τις ελλείψεις τονς. Εδώ και κάμποσες δεκαετίες παίρνεις παγκοσμίως τα ηνία στα χέρια σου. To μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από ιις σκέψεις και τις πράξεις σου. Όμως, οι δάσκαλοι κι οι αψέντες σου δε σου μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσω πραγματικά. Δε σου λένε ποιος είσοι στα αλήθεια. Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντι-μέτωπο με τη μοναδική πραγματικότητα που έχει τη δύναμη.........................

ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

ναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου. Εί-σαι «ελεύθερος» από μια άποψη μονάχα: ελεύθερος από την αυτοκρπική, που μπορεί να σε βοηθήσει να κουμα-νιάρεις τη ζωή σου.

Δε σ' άκουσα να παραπονιέσαι ηοτέ: «Με εκθειάζετε σαν το μελλοντικό αφέντη ιου εαντού μου και του κό-ομου μου. Αλλά δε μου λέτε πώς γίνεται κανείς αφένιης του εαυτού του. Δε μου λέτε ποια είναι τα λάθη και τα ελαττώματά μου, πού σφάλλω στον τρόπο που σκέφτομαι και ηράττω».

Επιτρέπεις στους ισχνρονς να απαηούν τη δύναμη εν ονόματι «του ανθρωπάκου». Όμως, εσύ ο ίδιος παραμέ-νεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχνρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύνα-μους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ' έπιασαν κορόιδο.

Σε καιαλαβαίνωΐ Κι ετούτο επειδή αντίκρισα αμέτρη-τες φορές γυμνό το κορμί και τηη ψυχή σου.................

ΑΚΟΥ; ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Είσαι «άνθρωπος μικρός, κοινός». Συλλογίοον ιη δι-πλή έννοια που έχουν ιούιες οι λέξεις, «μικρός» και «κοινός»...

Μην ιο βάζεις σια πόδιαϊ Βρες ιο κουράγιο να αντι-κρίσεις τον εαυτό σουΐ

«Με ποιο δικαίωμα μον κάνεις κήρυγμα;» Βλέπω την ερώτηση στο τρομαγμένο βλέμμα σου. Σ' ακουω να την ξεσιομίζεις όλο αυθάδεια. Φοβάσαι να αντικρίσεις τον εαυτό σου, ανθρωπάκο. Φοβάσαι την κριτική, όσο και τη δύναμη που σου υποσχέθηκαν. Αλήθεια, πώς σκέφτε-σαι να χρησιμοποιήσεις τη δύναμή σου; Δεν ξέρεις. Φο-βάσαι και να σκεφτείς ακόμη πως μπορεί κάποια μέρα να 'σαι διαφορεηκός: ελεύθερος αντί φοΒισμένος, ειλι-κρινής αντί ραδιούργος, να χαίρεσαι τον έρωτα, όχι σαν τον κλέφτη μες στη νύκτα, αλλά ανοικτά, στο φως του ήλιου. Απεχθάνεσαι τον εαυτό σου, ανθρωπάκο. Αναρω-τιέσαι, «Ποιος είμαι εγώ που θα 'χω άποψη, θα κουμα-ντάρω τη ζωή μου και θα αποκαλώ ολάκερη την οικου-μένη δική μου;» Δίκιο έχεις. Ποιος είσαι εσύ που θα διεκδικήσεις τη ζωή σου; Ε, λοιπόν, θα σου πω ποιος είσαι.

Διαφέρεις από τον ισχυρό σε τούτο μόνο, ο ισχυρός υπήρξε κάποτε ένας πολύ μικρός ανθρωπάκος, αλλά α-νέπτυξε μια σημαντική ικανότητα. Αναγνώρισε την πο-ταπότητα και ιην ανεπάρκεια των σκέψεων και των πρά-ξεών του. Κάτω από την πίεση κάποιου έργου που θεώ-ρησε σημαντικό, έμαθε νο διακρίνει όιι η μικρότητα κι η ευτέλειά του απειλούσαν την ευτυχία του. Με άλλα λό-γιο ο ισχυρός γνωρίζει πότε και σε π είναι ανθρωπάκος. Ο ανθρωπάκος, όμως, δε γνωρίζει ότι είναι ποταπός............

..............

Κατακρίνω την ανικανότητά σου να καρπώνεσαι εκείνο που σου ανήκει, να διασφαλίζεις όσα κέρδισες με αίμα στο Πα-ρίσι και στη Βιέννη, σιον αμερικανικό εμφύλιο και τη ρωσική επανάσταση. Μα το Παρίσι σου κατέληξε στον Πετέν και τον Λαβάλ, η Βιέννη σου στον Χίτλερ, η Ρωσία σου στον Στάλιν και η Αμερική σου κινδυνεύει να κα-ιαλήξει στα χέρια της Κον Κλουξ Κλαν! Καταφέρνεις να κερδίζεις την ελευθερία σου, μα δεν μπορείς να τη δια-σφαλίσεις για τον εαυτό σου και τους άλλους. Αυτό το γνώριζα από καιρό. Εκείνο, όμως, που δεν καταλάβαινα ήταν γιατί, αφού κατόρθωνες να βγεις παλεύοντας απ' το βούρκο, βούλιαζες κάθε φορά σ' ένα χειρότερο. Έ-πειτα, ψηλοφιστά, παρατηρώντας προσεκτικά γυρω μου, ανακάλυψα σταδιακά now είναι εκείνο που σε κρατά δέ-σμιο: είσαι δεσμώτης του εαυτού σου. Ο μόνος υπεύθυ-νος για τη σκλαβιά σου είσαι εσύ ο ίδιος. Μόνον εσύ και κανένας άλλος, άκου που σου λέω!..............

.....................Σε φοβάμαι, εσένα και τη σιάση σου α-πέναντι στην αλήθεια. Όταν η αλήθεια σε αφορά, γίνεται επικίνδυνη. Μπορεί να είναι ευεργεηκή, μα μπορεί επί-σης να γίνει λάβαρο στα χέρια της κάθε συμμορίας. Αν δεν ήταν έτσι, δε θα ήσουν στη θέση που βρίσκεσω σή-μερα.........

..................Ο ανθρωπάκος μέσα μου ήθελε να σε κερδίσει, να σε «σώσει», να τον θωρείς με το ίδιο δέος που αντιμετωπίζεις τα «ανώτερα μαθηματικά», επει-δή δεν έχεις ιδέα π είναι. Όσο λιγότερο καταλαβαίνεις, τόσο περισσότερο δέος νιώθεις. Ξέρεις τον Χίτλερ καλύ-τερα από τον Νίτσε, τον Ναπολέοντα καλύτερα από τον Πεσταλότσι. Θεωρείς κάποιον βασιλιά σημαντικότερο Ctrl' τον Σίγκμουντ Φρόιντ. Ο ανθρωπάκος μέσα μου θέλει να σε κερδίσει, όπως σε κερδίζουν συνήθως με τα ταμ-ταμ ιης ηγεσίας. Όταν ο ανθρωπάκος μέσα μου ονει-ρεύεται να «σε οδηγήσει στην ελευθερία», σε φοβάμαι..................

ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Έτσι, εσύ ο ίδιος δημιουργείς τον καινούργιο αφέντη σου (που τον κάνεις θεό, γιατι έχει φροντίσει να είναι απρόσητος για σένα, αλλιώς πως θα τον έκανες θεό !!) ..........

.................Εξακολουθείς να περιφέρεσαι ρακένδυτος, για χάρη του «μέλλοντος του σοσιαλισμού», ή του «Τρί-του Ρώχ». Εξακολουθείς να ζεις σε λασποκαλύβες, σο-βαντισμένες με κοπριά. Είσαι, όμως, περήφανος για το Μέγαρο του Πολιτισμού. Είσαι ικονοποιημένος με την ψευδαίσθηση πως έχεις δύναμη... Μέχρι τον επόμενο πόλεμο και την πτώση των καινούργιων αφεντάδων.Άλλα ανθρωπάκια σε μακρινές χώρες μελέτησαν διε-ξοδικά τον πόθο σου να είσαι σκλάβος τον καθενός. Κι αυτό τους δίδαξε πώς να γίνοντω μεγάλα ανθρωπάκια, με τη μικρότερη νοηπκή προσπάθεια...............

.............Δε σου υπόσχονται ατομικές, μα εθνικές ελευθερίες. Δε λένε λέξη περί αυτοσεβασμου. Σου λένε μονάχα να σέβεσαι το κράτος. Δε σου υπό-σχονται προσωπική μεγαλοσύνη, αλλά εθνικό μεγαλείο. Εφόσον η «ατομική ελευθερία» και η «ατομική μεγαλο-σύνη» δε σημαίνουν για σένα TO παραμικρό, ενώ η «ε-θνική ελευθερία» και ια «εθνικά συμφέροντα» διεγεί-ρουν ης φωνηηκές σου χορδές ακριβώς όπως ιρέχουν τα σάλια του σκύλου μπροσιά στο κόκαλο. Ο ήχος αυτών των λέξεων σε κάνει να ζητωκραυγάζεις. Φυσικά, κανένα από αυτά τα ανθρωπάκια δεν πληρώνει το τίμημα της γνήσιας ελευθερίας που πλήρωσε ο Τζιορντάνο Μπρού-νο, ο Ιησούς, ο Καρλ Μαρξ ή ο Λίνκολν. Δε σ' αγαπούν, ανθρωπάκο- σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό σου. Σε ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτά, καλύτερα απ' ό,τι σε ξέρουν οι Ροκφέλερ και οι Τόρις. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σ' ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δυναμη να σ' εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους σχη-ρίζεις, παρόλο που πέταξαν ης μάσκες τους. Στο 'παν κατάμουτρα: «Είσαι και θα είοαι πάντα κατώτερος, ανίκανος

να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη». Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζή-τω, ζήτω».Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι, ε-πειδή το κυριότερο μέλημά σου στη ζωή είναι να δρα-πετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπά-κο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εού γι' αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρενιείς. Θα 'χες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με ης πράξεις σου. Καμία αστυνομική δύναμη σιον κόσμο δε θα ήταν ικανή να σε συντρίψει, αν διέθετες στην καθημερινή σου ζωή έστω και μια στάλα αυτοσεβασμό- αν συνειδητοποιούσες, πραγματικά συνειδητοποιούσες, πως χωρίς εσένα η ζωή δε θα συνέχιζε ούτε μια ώρα.....

ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Γνωρίζω πως εκείνο που αποκαλείς «Θεός» υπάρχει πραγματικά, αλλά όχι με τη μορφή που φαντάζεσαι. Ο Θεός είναι η πρωταρχική κοσμική ενέργεια, ο έρωτας στο κορμί σου, η ακεραιότητα του χαρακτήρα σου και το αίσθημα ιης φύσης, μέσα σου και γύρω σου.

Αν δοκίμαζε κανείς με οποιοδήποτε πρόσχημα να ε-πέμβει στο έργο μου ως γιατρός ή εκπωδευπκός, θα τον πετούσα έξω από την πόρτα. Κι αν με καλούσαν στο δικαστήριο, θα του έθετα μερικές απλές, ξεκάθαρες ε-ρωτήσεις, στις οποίες δε θα μπορούοε να απαντήσει δί-χως να ντρέπεται σ' όλη του τη ζωή.............

(Υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται γαι σένα) ...........Μα αντιπαθείς τού-τους τους άνιρες και τις γυναίκες, επειδή είναι έξω από τη φύση σου. Είναι απλοί και ειλικρινείς. Εκημούν την αλήθεια, όσο εκιιμάς εσύ την κομπίνα. Βλέπουν μέσα σου σα να 'σαι διάφανος, αλλά δε σε περιφρονούν. Θλί-βονται για την κατάντια του ανθρώπου. Μα διαισθάνεσαι πως βλέπουν μέσα σου και νιώθεις να απειλείσαι. Ανα-γνωρίζεις τη μεγολοσύνη τους, ανθρωπάκο, μόνο όταν ηολλά άλλα ανθρωπάκια σού πουν ότι είναι μεγάλοι. Φο-βάσαι τους μεγάλους ανθρώπους, ιην επαφή τους με τη ζωή και την αγάπη τους γι' αυτή. Όμως ο μεγάλος άν-θρωπος σε αγαπά, όπως θα αγαπούσε κάθε ζωντανό πλάσμα. Δε θέλει να υποφέρεις, όπως υποφέρεις χιλιά-δες χρόνια τώρα. Δε θέλει να λες ανοησίες, όπως λες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δε θέλει να δουλεύεις σαν μουλάρι, επειδή αγαπά τη ζωή και θέλει να την απαλ-λάξει από ια βάσανα και τον εξεντελισμό................

ΑΚΟΥ, ΑΝβΡΩΠΑΚΟ

Ωθείς τους πραγματικά μεγάλους ανθρώπους να σε περιφρονούν, να αποστρέφουν με θλίψη το κεφάλι στη θέα της μικρότητάς σου, να σε αποφεύγουν και, TO χει-ρότερο, να σε λυπούνιαι. Κι αν τύχει, ανθρωπάκο, να είσαι ψυχίατρος, ένας Δαμπρόσο για παράδειγμα, χαρα-κτηρίζεις τον αληθινά μεγάλο άνθρωπο εγκληματία ή εν δυνάμει εγκληματία και τρελό, επειδή ο μεγάλος άνθρω-πος, αντίθετα από σένα, δε βάζει στόχο στη ζωή ιου τα πλούτη, την κοινωνική αποκατάσταση της κόρης του μ' έναν καλό γάμο, ιην ποληική καριέρα ή τους ακαδημαϊ-κους τίτλους. Έτσι, επειδή είναι διαφορετικός από σένα, τον αποκαλείς «μεγαλοφυΐα» ή «παλαβιάρη»...................

....................Αναλο-γίστηκες ποτέ σου, ανθρωπάκο, τη γιγάντια ευθύνη που συνεπάγεται αυτή η ιδιότητά σου; Αναρωτήθηκες ποτέ -πες μου ειλικρινά!- κατά πόσο, από την άποψη της μα-κροπρόθεσμης κοινωνικής εξέλιξης, της φύσης, ή των μεγάλων επηευξεων της ανθρωπότητας, από ιη σκοπιά του Ιησού, για παράδειγμα, ο τρόπος σκέψης σου είναι σωστός ή Λάθος; Όχι, δεν αναρωτιέσαι ποτέ αν ο τρόπος σκέψης σου είναι σωστός ή λάθος. Αναρωτιέσαι μονάχα π θα πει ο γείτονάς σου ή, αν πράττεις το σωστό, πόσα λεφτά θα σου κοστίσει. Αυτά είναι τα μόνα που αναρω-τιέσαι, ανθρωπάκο- αυτά και τίποτ' άλλο!.............

.......................ο μεγάλος άνθρωπος υποφέρει για πς κατεργαριές σου, αντί για σένα. Όχι επειδή είναι σημαντικές, αλλά ακριβώς επειδή είναι ασήμαντες. Προσπαθεί να καταλά-βει π είναι εκείνο που σε κάνει να πετάς λάσπη σιο σύζυγο ή τη σύζυγο που σε απογοήτευσε- να βασανίζεις ένα παιδί επειδή το αντιπαθεί κάποιος κακοήθης γείτο-νας- να προδίδεις τους φίλους σον, να γελοιοποιείς τους πονόψυχους, ενώ τους εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο και να ζαρώνεις κάτω από το μαστίγιο. Προσπαθεί να κατα-λάβει ιι είναι εκείνο που σε κάνει να παίρνεις ό,τι σου δίνουν, να δίνεις ό,τι απαιτούν από σένα κι όμως να μη δίνεις ποτέ με τη θέλησή σου, ποτέ οπό αγάπη- u σε κάνει να κλωτσάς εκείνους που έχουν πέσει ή κοντεύουν να πέσουν, να ψεύδεσαι αντί να λες την αλήθεια και να διώκεις όχι το ψεύδος, μα την αλήθεια. Ανθρωπάκο, εί-σαι πάντα με το μέρος των διωκτών...................Γι' αυτό σου λέω, ανθρωπάκο, έχεις χάσει την αίσθη-ση ό,τι καλύτερου υπάρχει μέσα σου. Την κατέπνιξες. Κι αν τύχει και βρεις κάτι αξιόλογο στους άλλους, στο παιδί σου, τη γυναίκα σου, τον άντρα σου, τον πατέρα ή τη μητέρα σου, το σκοτώνεις. Είσαι πολύ μικρός, ανθρω-πάκο, και θες να παραμείνεις μικρός................Φοβάσαι να πετάξεις, φοβάσαι ια ύψη και τα βάθη. Στα 'πε κι ο Νίτσε, πριν από χρόνια, πολύ καλύτερα από μένα. Ήθελε να σε εξυψώσει σε υπεράνθρωπο, να ξεπεράσεις το επίπεδο του ανθρώπον. Αλλά υπεράνθρωπος έγινε μονάχα ο Φύρερ σου, ο Χίτ-λερ. Κι εσύ παρέμεινες αυτός που ήσουν πάντα, υπάν-θρωπος.Θέλω να σε βοηθήσω να πάψεις να είσαι υπάνθρω-πος και να γίνεις «ο εαυτός σου». «Ο εαυτός σου», λέω. Όχι η εφημερίδα που διαβάζεις, μήτε η άποψη του μοχθηρού σου γείτονα, αλλά «ο εαυτός σου»..................

..............Πιστεύω στο Θεό των Εβραίων όσο και στο Θεό των Χριστιανών ή των Ινδών, μα ξέρω καλά πού βρήκες εσύ το δικό σου. Δεν πιστεύω ότι οι Εβραίοι είναι «ο περιούσιος λαός». Πιστεύω πως κάποια μέρα οι Εβραίοι θα χαθονν ανάμεσα σια αμέτρητα ανθρώπινα πλάσματα του πλανήτη κι αυτό θα 'ναι προς όφελος των ίδιων και των απογόνων τους. Δε σ' αρέσει να το ακούς αυτό, εβραίε ανθρωπάκο. Κοπανάς συνέχεια ιην εβραϊκότητά σου επειδή περιφρονείς τον Εβραίο μέσα σου και γύρω σου. Ο φαναηκότερος ανιι-σημίτης είναι ο ίδιος ο Εβραίος. Κι αυτή είναι μια πα-νάρχαια αλήθεια. Μα δε σε περιφρονώ, ούτε σε μισώ. Απλά δεν έχω τίποτα κοινό με σένα, όχι περισσότερα απ' όσα μ' έναν Κινέζρ ή ένα ρακούν, δηλαδή την κοινή μας καταγωγή από την κοσμική ύλη...................... 

 ......................Δεν καταλαβαίνεις καν το νόημα των λέξεων της γλώσσας σου.

Αατρεύεις το παιδί-Χριστό. Μα το παιδί-Χριστός γεν-νήθηκε από μητέρα που δεν είχε ληξιαρχική πράξη γά-μου. Εκείνο που λατρεύεις στο παιδί-Χριστό, φτωχέ αν-θρωπάκο, που σε κατατρύχει η εμμονή του γάμου, είνω in δική σου λαχτάρα για σεξουαλική ελευθερία! Εξύψω-σες το «παράνομο» παιδί-Χρισιό, τον έκανες υιό του Θεού, που δε θεωρεί κανένα παιδί παράνομο. Αλλά κα-τόπιν, σκληρός και μικρόψυχος καθώς είσω, άρχισες, στο πρόσωπο του Απόστολου Παύλον, νο διώκεις τα παι-διά της αληθινής αγάπης και να βάζεις τα παιδιά του πραγματικού μίσους κάτω από την προστασία των θρη-σκευτικών σου νόμων. Είσαι σιχαμερός ανθρωπάκος.......................

....................Καιαβροχθίζεις την ευιυχία σου.

Δεν απόλαυσες ποιέ ελεύθερα την ευτυχία σου, αν-θρωπάκο. Π' αυτό την καταβροχθίζεις, γι' αυτό δεν α-ναλαμβάνεις την ευθυνη να τη διαφυλάξεις. Δεν έμαθες (δε σου δόθηκε ποτέ η ευκαφία) να καλλιεργείς την ευ-τυχία σον με φρονιίδα και σιοργή, όπως καλλιεργεί ο κηπουρός τα λουλούδια του κι ο αγρότης το στάρι του. Οι μεγάλοι επιστήμονες, οι ποιητές και οι φιλόσοφοι πά-ντα σε αποφεύγουν, ανθρωπάκο, επειδή είναι εύκολο να καταβροχθίζεις την ευτυχία μα δύσκολο να την καλ-λιεργείς, κι εκείνοι λαχταρούσαν να καλλιεργήσουν τη δική τους.

Δε με «πιάνεις», ανθρωπάκο, έτσι; Καλά, λοιπόν, θα σου εξηγήσω.

Ο πρωτοπόρος εργάζεται σκληρά επί δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια πάνω στην επιστήμη, τα μηχανήματα ή τις ιδέες του. Η καινοτομία είναι βαρύ φορτίο και πρέπει να το σηκώσει μόνος του. Στην πορεία ιων χρόνων υ-ποφέρει από τις ανοησίες σου, ης σαθρές, κιβδηλες ι-δέες και ιδανικά οου. Μαθαίνει να τα αναλύει, να τα κατανοεί και τελικά τα αντικαθισιά με καινούργια. Όμως εσύ, ανθρωπάκο, δεν τον βοηθάς σιο έργο του. Κάθε άλλοΐ Δεν πας κοντά του να του πεις, «Φίλε μου, Βλέπω πως εργάζεσαι σκληρά. Βλέπω, επίσης, ότι δουλεύεις πάνω στα μηχανήματά μου, ή εργάζεσαι για το παιδί μου, τη γυναίκα μου, το φίλο μου, το χωράφι μου. Χρό-νια τώρα με ταλανίζουν τα προβλήματα, αλλά δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνος μου. Να οε βοηθήσω να με βοηθήσεις;» Όχι, ανθρωπάκο, ποτέ δε βοηθάς τον άν-θρωπο που σε βοηθά. Φωνάζεις ζήτω, παίζεις χαρτιά, ωρύεσαι σια ματς, ή δουλεύεις σαν τον σκλάβο στα ερ-γοστάσια και τα ορυχεία. Μα δεν προθυμοποιείσαι ποτέ να βοηθήσεις εκείνον που σε βοηθά. Θα σου πω γιατί. Ξεκινώντας το έργο του ο πρωτοπόρος δεν έχει να προ-σφέρει παρά μόνον ιδέες- όχι απολαβές, ούτε αυξήσεις, μήτε συλλογικές συμβάσεις για τους μισθούς των εργα-ζομένων, ούτε χριστουγεννιάτικα δώρα• καμιά οικονο-μική παροχή. To μόνο που έχει να μοφαστεί είναι βά-σανα κι εσύ δε θέλεις βάσανα, Έχεις, ήδη, αρκετά από μόνος σου................................

....................Παρότι ως γιατρός ή μικρο-βιολόγος γνωρίζεις ότι ο τυφοειδής κι η χολέρα είναι λοιμώδεις νόσοι, είναι σίγουρο ότι θα χαραμίσεις τριάντα χρόνια έρευνας γυρεύοντας το βάκιλο του καρκίνου. Α-φού έμαθες από κάποιον μεγάλο άνθρωπο ότι οι μηχα-νές λειτουργούν βάσει συγκεκριμένων νόμων, φτιάχνεις μηχανές που σπέρνουν TO θάνατο κι αντιμετωπίζεις τα έμβια όντα σα μηχανές. Σ' αυτό το θέμα τραβάς λάθος δρόμο, όχι επί τρεις δεκαετίες μόνο, μα εδώ και τρεις ολάκερους αιώνες. Έχεις εντυπώσει ανεξίτηλα στρεβλές αντιλήψεις σε χιλιάδες επιστήμονες και, ακόμα χειρότε-ρα, κάνεις άμεση και σοβαρή ζημιά στη ζωή ιην ίδια. Εξαηίος τούτης της πλάνης, και προκειμένου να διαφυ-λάξεις την αξιοπρέπειά σου ή ιην επαγγελμαιική σου φή-μη, τη θρησκεία, πς καταθέσεις ή την προσωπικότητά σου, διώκεις, δυσφημείς, φυλακίζεις ή βλάπτεις με όποιον τρόπο περνά από το χέρι σου, εκείνον που προ-οεγγίζει πραγματικά την κατανόηση των λεπουργιών της ζωής................Συ-νήθισες να απλώνεις το χέρι και να παίρνεις εκείνο που σου δίνει έτοιμο κάποιος άλλος.Αυτό κυνηγούν όλα τα ανθρωπάκια πον υπηρε-τούν ως εισαγγελείς. Όπως έκαναν και στην ηερίπτωση του Σωκράτη. Αλλά ποτέ σου δεν κατάφερες να διδα-χτείς από τα μαθήματα της ιστοριας. Δολοφόνησες τον Σωκράτη και γι' αυτό είσαι ακόμα κολλημένος σιη λά-σπη. Μάλιστα! Δολοφόνησες τον Σωκράτη και ακόμα και σήμερα δεν το 'χεις συνειδητοποιήσει. Τον κατηγόρησες πως υπονομεύει την ηθική σου. Ακόμα την υπονομεύει, φτωχέ μου ανθρωπάκο. Δολοφόνησες το σώμα του, όχι το πνεύμα του. Εξακολουθείς να δολοψονείς σιο όνομα του νόμου και της τάξης, αλλά με τρόπο μουλωχτό και άνανδρο. Όταν με κατηγορείς για ανηθικότητα, δεν τολ-μάς να με κοιτάξεις οτα μάτια. Ξέρεις ποιος από τους δυο μας είναι ανήθικος, ακόλασιος και διεστραμμένος..................

..............Αναλογίσιηκες ποτέ σου, ανθρωπάκο, πώς είναι να 'σαι οετός και να 'ναι η φωλιά σου γεμάτη αυγά κότας; Ο αετός περιμένει πως σαν θα σκάσουν, θα ξεμυτίσουν αειόπουλα, που θ' αναθρέψει σε αετούς. Μα καθώς τα τσόφλια σκάζουν ένα-ένα, γεμίζει ο κόσμος κλωσσόπουλα. Πάνω στην απόγνωσή του ο αετός αρπάζεται από την ελπίδα πως ια κλωσσόπουλα θα γίνουν αειοί. Με-γαλώνοντας, γίνονται όλα τους κοτόπουλα που κακαρί-ζουν. Σαν το συνειδητοποιήσει αυτό ο αετός, η αρχική του παρόρμηση είναι να καταβροχθίσει όλα τούτα τα κο-τόπουλα και τις κότες που κακαρίζουν. To μόνο που ιον αποτρέπει από τούτο το σοφό έγκλημα, είναι η αμυδρή ελπίδα πως ίσως κάποια μέρα ένα από τα κοτόπουλα αποδειχθεί αετόπουλο, θα εξελιχθεί σε αετό κι από τον ψηλό γκρεμό του θα 'ναι ικανός να βλέπει μακριά και να ανακαλύψει νέους κόσμους, καινούργιες ιδέες, και-νούργιους τρόπους ζωής................

............Οι γύπες έγιναν ηγέτες σου στη μάχη κατά των αετών, που θέλουν να σε ο-δηγήσουν οε μακρινούς, καλύτερους κόσμους. Οι γύπες σε έμαθαν να τρως ψοφίμια, να αρκείσαι στο ψίχουλα και να φωνάζεις, «Ζήτω, μεγάλε γύπα!»

Και τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κοπαδιαστά κατά χιλιάδες κι εξακολουθείς να φοβάοαι τους αετούς, που κλωσσούν τα κλωσσοπουλάκια σου.  Έχτισες το σπίτι σου, τη ζωή σου, την κουλιούρα και τον πολιτισμό σου, την επιστήμη και την τεχνολογία σου, τον έρωτο και την ανατροφή των παιδιών σου σιην άμμο, ανθρωπάκο.........

..................Γίνε ο εαυτός σου! Αυτό στο είπαν πολλοί μεγάλοι».

«Ακούτε τι λέει τούτος ο αντιδραστικός μικροαστός, τούτος ο ατομικιστής; Δεν ξέρει πως η πορεία της ιστο-ρίας είναι αμετάκλητη κι ότι θα τον πετάξει οτο περιθώ-ριο; "Γνώθι σεαυτόν", λέει. Μικροασιικές ηλιθιότητες! To επανασταιημένο προλεταριάτο όλων των χωρών -κά-τω από την καθοδήγηση του αγαπημένου του ηγέτη, του πατέρα όλων των εθνών, όλων των Ρώσων, Πρώσων και Σλάβων- θα απελευθερώσει τους λοούς! Κάτω οι ατομι-κιστές και οι αναρχικοί!»

Ζήτω οι πατέρες όλων των εθνών και δη των ΣλάβωνΙ Ζήτω... ζήτω! 

Άκουσέ με, ανθρωπάκο, φοβάμαι πως σε περιμένουν μπελάδες. Ετοιμάζεσαι να πάρεις τα ηνία σια χέρια σου. To ξέ-ρεις και στην ιδέα και μόνο σε πιάνει πανικός. Στους αιώνες που θα ακολουθήσουν θα δολοφονείς τους φί-λους σου και θα ζητωκραυγάζεις τους φύρερ όλων των εθνών, όλων των προλετάριων, Ρώσων και Πρώσων. Χρόνο με το χρόνο θα ζητωκραυγάζεις τον έναν αφέντη μετά τον άλλον............

............. Όμως, αυτό που δε συ-νειδητοποιείς είναι πως γλείφεις εκείνους που θα 'πρεπε να περιφρονείς και είσαι αχάριστος σ' εκείνους που θα 'πρεπε να είσαι αφοσιωμένος.

Τα βλέπεις όλα ανάποδα και νομίζεις όη μ' αντόν τον τρόπο θα βρεθείς στη γη της ελευθερίας. Κάποια μέρα, ανθρωπάκο, θα ξυπνήσεις από τον εφιάλτη σου και θα Βρεθείς αβοήθητος στο χώμα, επειδή κλέβεις από εκείνον που σου προσφέρει και δίνεις στον κλέφτη. Έ-χεις μπερδέψει το δικοίωμα της ελευθερίας του λόγου και την εποικοδομητική κριτική με m μωρολογία και τα ηλίθια ανέκδοτα. Θέλεις να κρίνεις, μα να μη σε κρίνουν και καταλήγεις να κατακρεουργείσαι και να σκοτώνεσαι. Θέλεις να επιτίθεσαι, δίχως να εκχίθεσαι οε επιθέσεις, γι' αυτό πυροβολείς πάντα από ενέδρα.

«Αστυνομία! Αστυνομία! Πα κοίτα, είναι ενιάξει το διαβατήριό του; Είναι στα αλήθεια γιαιρός; To όνομά του δεν είναι στο Who's Who και ο Ιατρικός Σύλλογος είναι εναντίον του».

Η αστυνομία δεν μπορεί να σε σώσει, ανθρωπάκο. Μπορεί να πιάνει κλέφτες και να ρυθμίζει την κυκλοφο-ρία, αλλά δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει την ελευθερία σου, ούτε να τη διαφυλάξει για λογαριασμό σου. Εσύ ο ίδιος κατέστρεψες την ελευθερία σου κι εξακολουθείς να την καταστρέφεις με αξιοθρήνηιη συνέπεια. Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπήρχαν διαβατήρια. Μπορούσες να περάσεις από τη μία χώρα στην άλλη χωρίς διατυπώσεις. Τα διαβατήρια καθιερώθηκαν με τον πόλεμο «για ιην προάσπιοη ιης ειρήνης και ιης ελευθε-ρίας»....................

......................Σε ξανασυνάντησα αργότερα, στο πρόσωπο ενός δι-κοστάκου από το Μπρονξ, με μεγάλες φιλοδοξίες κι α-βέβαιο μέλλον. Έθιξες το γεγονός όπ είχα στη βιβλιοθή-κη μου Λένιν και Τρότσκι. Δεν ήξερες σε π χρησιμεύουν οι βιβλιοθήκες, ανθρωπάκο. Σου είπα κατάμουτρα ότι εί-χα επίσης Χίτλερ, Βούδα, Ιησού, Γκέτε, Ναπολέοντα και Καζανόβα και σου εξήγησα ότι προκειμένου να κατα-νοήσει κανείς τη συναισθηματική πανούκλα, πρέπει να την εξειάσει από όλες πς πλευρές της. Αντό δεν το 'χες ξανακούσει ποιέ, δικαστάκο.

«Βάλτε τον στη φνλακή! Είναι φασίστας! Περιφρονεί το λαό!»

Μα εσύ δεν είσαι «ο λαός», ανθρωπάκο. Αν κάποιος από τους δυο μας περιφρονεί το λαό, αυιός είσαι εού. Δε δουλεύεις για τα δικαιώματά του, μα για την καριέρα σου. Κι αυτό σου το έχουν πει πολλοί μεγαλόκαρδοι άν-θρωποι. Μα είμαι σίγουρος, ανθρωπάκο, πως δεν τους διάβασες ποτέ. Εγώ δείχνω το σεβασμό μου για το λαό, όταν εκθέτω τον εαυτό μου σε μεγάλο κίνδυνο προκει-μένου να του πω την αλήθεια. Θα μπορούσα να χάνω το χρόνο μου και να κάθομαι μαζί σου να παίζω μπρπζ ή νο ξεφουρνίζω ηλίθια ανέκδοτα. Μα δε θα καθόμουν ποτέ στο ίδιο τραπέζι μαζί σου. Εσύ είσαι ένας φτωχός συνήγορος της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας.  «Είναι Τροτσκιστής! Χώστε τον στη φυλακή! Ο βρω-μοκομμουνιστής ξεσηκώνει το λαόΐ».......

..........«Σκοτώστε τον! Περιφρονεί τον πολιτισμό που οικο-δόμησα εγώ, ο μέσος ανθρωπάκος. Είμαι ελεύθερος πο-λίτης σ' ένα δημοκρατικό κράτος. Ζήτω!»

Ένα τίποτα είσαι, ανθρωπάκο! Ένα απόλυιο μηδενι-κό! Τούτον τον πολιτισμό δεν τον έχησες εσύ, μα μερικοί από τους καλύτερους αφέντες σον. Ακόμα κι όταν χτί-ζεις, δε γνωριζεις τι οικοδομείς. Αν σου έλεγα εγώ ή κάποιος άλλος, «πάρε την ευθύνη εκείνου που χτίζεις», θα με αποκαλούσες προδότη του προλεταριάτου και θα κατέφευγες στον Πατέρων όλων των Προλετάριων, που δε λέει τέτοια πράγματα.

Δεν είσαι ελεύθερος, ανθρωπάκο, και δεν έχεις ιδέα π είναι η ελευθερία. Αν ήσουν ελεύθερος, δε θα ήξερες πώς να ζήσεις. Ποιος ανέβασε την πανούκλα στην εξου-σία, στην Ευρώπη; Εσύ, ανθρωπάκο! Όσο για την Αμε-ρική, θυμήσου τον Γουΐλσον!

«Ακούτε τι λέει; Με κατηγορεί, εμένα, τον ανθρωπά-κο! Μα ποιος νομίζει ότι είμαι; Τι δύναμη έχω εγώ για να ανακατεύομαι με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολι-τειών; Εγώ κάνω το καθήκον μου και υπακούω σε εντο-λές. Δε χώνω τη μύτη μου στην πολιτική».

Όταν σέρνεις χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά στους θάλαμους αερίων, απλά υπακούς εντολές. Έτσι δεν είνω, ανθρωπάκο; Και είσαι τόσο αθώος, που δε γνωρίζεις ότι γίνονται τέτοια πράγματα. Είσαι ένας φτω-χοδιάβολος, που η γνώμη του δε μετράει. Άσε που δεν έχεις καν γνώμη.........

.............Η μάχη για ιην ψυχή σου κράτησε σαράντα δνσκολα χρόνια. Τη γνωρίζω καλά, γιατί πολέμησα κι εγώ σε αυτή για χάρη σου. Και μια ωραία μέρα, ανακάλυψες ότι από την άρ-ρωστη ανθρώπινη ψυχή μπορούσες να βγάλεις πολλά λεφτά. Σε βόλευε να 'χεις έναν ασθενή να σε επισκέ-πτεται μια ώρα τη μέρα για κάμποσα χρονάκια κι εσύ να τον χρεώνεις του κόσμου τα λεφτά την ώρα..........

...........Και τον Φάουστ του Γκέτε, που τόσο πολύ σου αρέσει να απαγγέλλεις οτίχους του, τον κατα-λαβαίνεις όσο καταλαβαίνει κι η γάτα σου από μαθημα-τικά. Είσαι βλάκας και ματαιόδοξος, κενός και πιθηκο-ειδής, ανθρωπάκο. Είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι χάνεις πάντα την ουσία κι αρπάζεσω από το επουσιώδες. Στο 'χω ξαναπεί κι άλλοτε. Οι βπρίνες των βιβλιοπω-λείων σου είναι γεμάτες πολυτελείς εκδόσεις για τον Να-πολέονιά σου, εκείνον ιο χρυσοστόλιστο ανθρωπάκο πον το μόνο του κληροδότημα στην ανθρωπότητα ήταν η οικουμενική στρατολόγηση. Όμως, σε κανένα βιβλιο-πωλείο σου δε βρίοκεται μήτε ένα αντίγραφο του Κέ-πλερ, που προείδε την κοσμική σου καταγωγή............

Εγώ απλά σας εξήγησα με ποιους τρόπους είστε μι-κροί και κακοί, ανθρωπάκο και γυναικούλα. Δεν είπα λέξη για τη χρησιμότητα ή την αξία σας. Νομίζετε πως αν ήσασταν ασήμαντοι θα διακινδύνευα in ζωή μου για να σας μιλήσω; Η ίδιο η αξία σας, η τεράσαα ευθύνη σας είναι που κάνει τερατώδικη την κακία σας. Λένε ότι είστε ηλίθιοι. Εγώ λέω πως είστε έξυπνοι αλλά δειλοί. Αένε ότι είστε η κοπριά που λιπαίνει την ανθρώπινη κοι-νωνία. Εγώ λέω πως είστε ο σπόρος. Λένε ότι ο πολιτι-σμός χρειάζεται σκλάβους. Εγώ λέω ότι με σκλάβους δε χτίζεται ηολιτισμένη κοινωνία. Αυτός ο τρομερός εικο-στός αιώνας γελοιοποίησε όλες τις θεωρίες του πολιτι-ομού οπό ιον Πλάτωνα και μετά. Ποτέ δεν υπήρξε αν-θρώηινος πολιτιομός, ανθρωπάκο. Μόλις τώρα αρχίσαμε να κατανοούμε την τρομερή παρέκκλιση και ιον παθο-λογικό εκψυλισμό του ανθρώπινου ζώου. Αντή η έκκλη-ση προς τον ανθρωπάκο ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να διατυπωθεί σχετικά σήμερα, όσο σοφό και καλοπροαί-ρετο, έχει τόση σχέση με τον πολιτισμό που θα αναπτυχθεί σε χίλια ή πέντε χιλιάδες χρόνια, όση έχει ο πρώιος τροχός που κατασκευάστηκε πριν από χιλιάδες χρόνια με τα σύγχρονα τρένα.

Η ουλλογιστική σου, ανθρωπάκο, είναι κοντόφθαλμη. To πλάνο δράσης σου αφορά το χρονικό διάστημα από το πρωινό μέχρι το γεύμα σον. Πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι μακροπρόθεσμα, αιώνες μπροστά κω πίσω. Πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι τη ζωή ως ενότητα, υ-πολογίζοντας την εξέλιξή σου από το πρώτο αρχετυπικό κύτταρο μέχρι το ανθρώπινο ζώο που περπατά ορθό, αλ-λά εξακολουθεί να σκέφτεται μπερδεμένα........................

 ...............Οι μπαμπεσιές, ανθρωπάκο, σε σιέλνονν στον τάφο μια ώρα αρχύτερα.Είναι επικίνδυνο να σε συναστρέφεται κανείς. Κοντά σου δεν μπορεί να παραμείνει πιστός στην αλήθεια, δί-χως να κινδυνεύει από βιαιοπραγίες και συκοφαντίες....

...............Αφιέρωσα τη ζωή μου σε σένα, πιστεύοντας ότι ήσουν η ζωή, πως ήσουν η ελπίδα και η ακεραιότητα, ότι ήσουν το μέλλον. Πολλοί αγνοί και αδέκαστοι άνθρωποι γύρεψαν σε σένα τη ζωή κι όλοι τους καταστράφηκαν..............

.............Είσαι αδύ-ναμη και μόνη, είσαι «δεμένη» με τη μητέρα σου, είσαι «ανήμπορη». Μισείς το μίσος σου, δεν αντέχεις τον εαυ-τό σου και είσαι απελπισμένη. Να γιατί καταστρέφεις τη ζωή ιου συζύγου αου, γυναικούλα κι αφήνεσαι σιο ρεύ-μα της ζωής, όπως είναι σήμερο. Ξέρω ακόμα ότι έχεις με TO μέρος σου πολλούς καλούς δικαστές και εισαγγε-λείς, αλλά, πίστεψέ με, δεν μπορούν να σε βγάλονν απ' τη μιζέρια σου.

Σε βλέπω και σε ακούω, γυναικούλα, στη στενογρά-φο ιου δημοσίου που κρατά σημειώσεις για το παρελ-θόν, το παρόν και το μέλλον μου, τις πολιτικές μου πε-ποιθήσεις και τις απόψεις μου περί ιδιοκτησίας, Ρωσίας και δημοκρατίας.............

..........Μικρή νοικοκυρουλα και φορολογούμενη, ενάρετη μη-τέρα που αναθρέφεις πατριώτες, αποδείχτηκες δυνατό-τερη από τέσσερις χιλιάδες χρόνια φιλοσοφίας και επι-σιήμης. Μα αρχίσαμε να σε καταλαβαίνουμε. Αργά ή γρήγορα, θα σιαμαιήσουμε υς ενάρειες μηχανορραφίες σου.........

.............Κανένας κάιζερ, κανένας τσάρος, κανένας πατέρας του παγκόσμιου προλεταριάτου δεν κατάφερε να σε κα-τακτήσει. Σε σκλάβωσαν, αλλά κανένας δεν κατάφερε να σου αποσιερήσει την κακία σου. Εκείνο που θα σε νικήσει στο τέλος, ανθρωπάκο, είναι το αίσθημά σου της κάθαρσης, η λαχτάρα σου για τη ζωή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυιόΐ Μόλις καθαρθείς από τη μικρότητα και την κακία σου, θα αρχίσεις να σκέφτεσαι. Στην αρχή το σκεππκό σου θα είναι αξιοθρήνητο και λαθεμένο, αλ-λά θα σκέφτεσαι στα σοβαρά. Οι σκέψεις σου θα σε κάνουν να υποφέρεις και θα μάθεις να αντέχεις τον πό-νο, όπως εγώ και τόσοι άλλοι μάθαμε να σφίγγουμε ια δόντια και να αντέχουμε τον πόνο που προκαλούν οι σκέψεις μας για σένα, εδώ κι αμέτρητα χρόνια. Τα όσα υποφέραμε εξαπίας σου, θα σε βάλουν σε σκέψεις. Κι αφού θα αρχίσεις πια να σκέφτεσαι, θα εκπλαγείς από τα τελευταία τέσσερα χιλιάδες χρόνια «πολιτισμού» σον. Θα αναρωτιέσαι πώς ανεχόσουν τις εφημερίδες σου, γε-μάτες αποκλειστικά με δεξιώσεις, παράτες και μετάλλια, διώξεις κι εκτελέσεις, εξωτερική πολιτική, realpolitik και διπλωμαπκές ματσαράγκες, κινητοποιήσεις, αντικινητο-ποιήσεις και επανακινητοποιήσεις, σύμφωνα μη-πολέμου, γυμνάσια κω βομβαρδισμούς. Όλα τούτα τα αφο-μοίωνες με καρτερικότητα σκλαβωμένου πρόβατου.........

.............. (σχετικά με το μέλλον του ανθρωπάκου) Δεν ξέρω να σου πω πώς θα είναι το μέλλον σου. Δεν μπορώ να ξέρω αν θα φτά-σεις στο φεγγάρι ή στον Άρη με τη βοήθεια της κοσμικής οργόνης που ανακάλυψα. ......... Δεν είμαι δικτάτορας, ανθρωπάκο, αν και θα μπο-ρούσα άνεια να γίνω, με τη μικρότητα που σε διέπει. Εξάλλου, το μόνο που μπορούν να σου πουν οι δικτάιορές σου, είναι π απαγορεύεται να κάνεις σήμερα, για να μην καταλήξεις στο θάλαμο αερίων..............

.....................Κι όμως, ανθρωπάκο, έχεις βάθος, μόνο που δεν το ξέρεις. Φοβάσαι, φοβάσαι θανάσιμα τα εσωτερικά σου βάθη. Να γιατί δεν τα συναισθάνεσω, ούτε τα διακρίνεις. Να γιατί σε πιάνει ίλιγγος όταν τα ατενίζεις και γιατί πα-ραπατάς, λες και στέκεσαι στο χείλος του γκρεμού. Φο-βάσαι μην πέσεις και χάσεις την «προσωπικότητά» σου. Επειδή, όσο κι αν προσπαθείς να ονακαλύψεις τον εαυτό σου, πάντα τον ίδιο σκληρό, φθονερό, άπληστο και λη-στρικό ανθρωπάκο βρίσκεις μπροοτά σου.................

....................Ω, σώπα πια! Κρύβεσαι πίσω από το μύθο του αν-θρωπάκου, επειδή φοβάσαι να μπεις στο ποτάμι της ζωής, μην τύχει κι αναγκαστείς να κολυμπήσεις -έστω και μόνο για ιο χατίρι των ποιδιών σου και των παιδιών των παιδιών σου............

..................«Μα τι θα πει η κοινή γνώμη για την άποψή μου; Άμα την εκφράσω δημόσια, θα με λιώσουν σα οκουλή-κι!»

Αυτό που αποκαλείς «κοινή γνώμη», ανθρωπάκο, εί-ναι το συνονθύλευμα της προσωπικής άποψης όλων ιων ανθρωπάκων, αντρών και γυναικών. Κάθε ανθρωπάκος και κάθε γυναικούλα έχει καιά βάθος μια ορθή άποψη και ένα ιδιαίιερο είδος λαθεμένης άποψης. Οι λαθεμέ-νες απόψεις τους πηγάζουν από το φόβο ιων λαθεμένων απόψεων όλων των άλλων ανθρωπάκων. Να γιατί δε βγαίνουν στο φως οι ορθές απόψεις. Έτσι, για παράδειγμα, δε θα πιστεύεις πια ότι «δε μετράς». Θα ξέρεις και θα διακηρύπεις πως είσαι ιο θεμέλιο και το σιήριγμα ιούιης της ανθρώπινης κοινωνιας. Μην ιο βάζεις στα πό-δια! Μη φοβάσαι! Δεν είναι δα και ιόσο δυσάρεσιο να είσαι ένα υπεύθυνο στήριγμα της κοινωνίας.

«Τι πρέπει να κάνω, λοιπόν, για να γίνω το στήριγμα της κοινωνίας;»...............

.................Ο Πρίγκιπας Μεγαλόσχημος δε θα 'χε ούτε στρατιώτες μήτε όπλα, αν ήξερες πραγ-ματικά ότι τα χωράφια είναι για να καλλιεργείς στάρι και τα εργοστάσια για να κατασκευάζεις παπούτσια ή έπιπλα, ότι τα χωράφια και τα εργοστάσια δεν είναι για να βομ-βαρδίζονται, κι αν στήριζες ιην άποψή σου τούιη με σθέ-νος........

..........Είσαι παγιδευμένος στο φαύλο κνκλο που μόνος σου έφτιαξες και δεν μπορείς να ξεφύγεις, επειδή η σκέψη και το όραμά σου πήραν λάθος κατεύθυνση. Παρηνόρη-σες εκατομμύρια ανθρωπάκια λέγοντάς τους πως η ατομική σου ενέργεια θα θεράπευε τον καρκίνο και ιους ρευμαησμούς τους....Σου πρόσφερα ης θεραπευτικές δυνάμεις της κοσμικής μου ενέργειας, αν-θρωπάκο! To ξέρεις, στο 'χω πει ξεκάθαρα..................

................Ξεκαθάρισε πως δεν έχεις χρόνο για πολέμους, ότι έχεις σημαντικό-τερα πράγματα να κάνεις. Διάλεξε ένα χωράφι έξω από κάθε μεγάλη πόλη της γης. Μάνιρωσέ το με ψηλά τείχη κι άσε εκεί όλους τους διηλωμάτες και τους στρατάρχες της γης να αλληλοσκοτωθούν. Θα μπορούσες να το κά-νεις αυτό, ανθρωπάκο, αρκεί μόνο να έπαυες να φωνά-ζεις ζήτω, ζήτω. Αρκεί να έπαυες να πιστεύεις ότι είσαι ένας κανένας, δίχως δική του άποψη...............

............Με ρωτάς, ανθρωπάκο, πότε επηέλους θα έχεις μια καλή, μια εξασφαλισμένη ζωή. Η απάντηση σε ξενίζει.

Θα 'χεις μια καλή, εξασφαλισμένη ζωή όταν το δώρο της ζωής θα σημαίνει για σένα περισσότερα από την ε-ξασφάλιση, ο έρωτας περισσότερα από το χρήμα, η ε-λευθερία σου περισσότερα από την κοινή ή κομματική γνώμη- όταν το αίσθημα που εμπνέει η μουσική του Μπετόβεν ή του Μπαχ γίνει το κυρίαρχο αίσθημα της ζωής σου -το έχεις μέσα σου, ανθρωπάκο, κάπου βαθιά, στα μύχια της ύπαρξής σου.............

...............Όταν θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να καθοδηγείται από τις σκέψεις των μεγάλων σοφών κι όχι από τα εγκλήματα των μεγάλων πολεμιστών............  Όιαν θα μάθεις να αναγνωρίζεις έγκαιρα τα λάθη σου κι όχι καιόπιν εοριής, όπως κάνεις σήμερα................. 'Οταν θα σε εμπνέουν οι αλήθειες και οι τυπικότητες θα σε αηδιάζουν όταν θα επικοινω-νείς με τους συντρόφους εργάτες σου στις άλλες χώρες άμεσα, διχως διπλωματικούς μεσολαβητές.......
http://booksgreek.blogspot.com/ 

ΕΛΠΙΖΩ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΝΡΘΩΠΟΥ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΦΑΥΛΑ ΛΟΓΙΔΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ ΣΑΣ 

ΑΣΠΑΣΙΑ