Ασπασία : Είναι εύλογο να ζούμε και να ζουν οι λαοί, μια τέτοια καταπιεστική οικονομική κατάσταση, τον φόβο ενός παγκόσμιου κραχ, γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να στεριώσει η ιδέα, αν πρώτα δεν δημιουργήσεις την ανάγκη, έστω και με πλασματικό τρόπο. Εννοώντας, πως όλα είναι λογιστικά τερτίπια, που όλο και βγαίνουν στο φώς, χωρίς να ενάγονται σε προβλήματα πραγματικής οικονομίας, αλλά μιας λογιστικής απάτης μηχανογραφημένων σελίδων, γεμάτη νούμερα χωρίς αξία. Γνωρίζουμε , το σχέδιο εφαρμογής ενός παγκόσμιου νομίσματος δεν είναι μια καινούργια ιδέα, αλλά σχεδιασμός με βάθος χρόνου. Το ξέρει μέχρι και το τελευταίο χωριό στον πλανήτη. Η διαφορά είναι πως το αντιλαμβάνεται καθένας άρα πως εκτιμά την εφαρμογή του. Στον κόσμο κάπου διάβαζα, πως η ιδέα αυτή έχει υποστηρικτές κάπου 500.000.000 άτομα, στην Ελλάδα περίπου 50.000. Σημαντικό νούμερο θα έλεγα. Σαν ιδέα κατάργησης συνόρων και ελεύθερης διακίνησης χωρίς τον πονοκέφαλο ισοτιμιών, θα μπορούσε να είναι μια ελκυστική ιδέα. Η διαφωνία ξεκινά με τους όρους που θέλει να επιβληθεί. Δεν ορίζεται ως ένα εργαλείο που αυτόνομα κράτη, θα το χρησιμοποιούν για τις συναλλαγές τους, τηρώντας κανόνες ισορροπημένης οικονομικής συνετής ευεργετικής κοινωνικής διοίκησης, αλλά το χρησιμοποιεί με δόλο προτάσσοντας πως δεν μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρξει μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα το εξασφαλίζει. Και για να το εξασφαλίζει, καταργεί κάθε δικαίωμα ζωτικού χώρου, που ακόμα και το ζώο το ορίζει αφήνοντας την υπογραφή του. Αν κάποιος μιλήσει για ζούγκλα, ενώ στην δική μας περίπτωση για οργανωμένη παγκόσμια οικονομία, θα αντιτάξω : τότε να την φανταστεί ως μία κοινωνία μυρμηγκιών, χωρίς περαιτέρω αποχρώσεις. Η αποκαλούμενη ζούγκλα, είναι ωραία διανοητικά περασμένη, μόνον που οι υποστηρικτές της ιδέας, σκοπίμως ή αδαώς παραβλέπουν τους νόμους της φύσης, που τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τους υπερβεί, ούτε και να τους παραβεί. Μία ιδέα μπορεί να αποχαρακτηριστεί, όταν γνωρίζει κανείς το υπόβαθρο, τον σκοπό και το αν είναι καλοπροαίρετο ή όχι. Το σλόγκαν " ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" που εξυπηρετεί στα πάντα, πέρασε ως νουθεσία πάνω σε μια υποτιθέμενη καταναγκαστική ανάγκη επιβίωσης, μέσω ενός "οικονομικίστικου" όρου, χωρίς να έχει πραγματικό αντίκρυσμα και ουσιαστική βάση. Με άλλα λόγια, αν η εκτίμηση περιορίζεται μόνον σε λογιστικά νούμερα και όχι για αυτήν καθαυτή την έννοια της ζωής. Οι κυβερνήσεις ποτέ δεν νοιάστηκαν πραγματικά για το βιοποριστικό επίπεδο στον πλανήτη, οπότε είτε εθνικά νομίσματα είτε ένα, δεν αντικατοπτρίζει καμία απολύτως ουσιαστική διαφορά. Το να προτάσεις ως επιχείρημα, πως ένα νόμισμα θα λύσει την φτώχεια και την πείνα στον κόσμο, είναι μια πολύ φτηνή δικαιολογία αλλά καλή τρίπλα, για να πειστεί κανείς. Δεν υπήρξαν ποτέ τα Εθνικά νομίσματα εμπόδιο στην εξάλειψη της ένδειας, αλλά η ληστρική οικονομική πολιτική που επέβαλε ο οικονομικά ισχυρός. Σαν να λέμε, αν τα κομμουνιστικά κράτη παρείχαν δωρεάν περίθαλψη, δεν σημαίνει πως ένα καπιταλιστικό σύστημα αδυνατούσε να το παρέχει ! Ήταν θέμα τακτικής. Ο ίδιος σήμερα έχοντας πάντα το ίδιο σκεπτικό , με την ίδια ακριβώς ψυχολογική και πνευματική διαχείριση, ευαγγελίζει - παραμυθιάζει για ένα παραδεισένιο τοπίο όπου εύκολα και αυθαίρετα θα έχει προ κανονίσει, ως ελέω θεού εκπρόσωπος, τον ισόμορφο τρόπο ζωής, που ο δείκτης προσανατολισμού θα είναι ένα κούφιο κριάρι με όνομα "Αριθμός", αφού θα είναι απελευθερωμένο από κάθε εξάρτιση πραγματικού αντικρίσματος (μέταλλο) ! Αλλά τι νόημα θα είχε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ; Ποιός θα νοιαζόταν , όταν Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει ; Δηλαδή ο Αριθμός θα καθορίζεται και πάλι από την ίδια δύναμη, άρα τα μυρμήγκια στον λογαριασμό τους θα ξέρουν, πως αυτό που προ καθορίστηκε σήμερα, δεν σημαίνει πως μια μέρα δεν θα μπορεί να αλλάξει, αν πάλι προταθεί μιας άλλης μορφής παγκοσμιοποιημένου ευφάνταστου προβλήματος που κανείς δεν θα μπορεί ούτως ή άλλως, να ελέγξει !! Ιερό μυθικό πουλί. Η Φιλική Εταιρεία χρησιμοποίησε τον Φοίνικα ως σύμβολο του Ελληνικού κράτους που ξαναγεννιέται από τη στάχτη του. Ο Α. Υψηλάντης στη σημαία του Ιερού Λόγου και ο Καποδίστριας τον καθιέρωσε επίσημο έμβλημα του κράτους και το απεικόνισε πάνω στα νομίσματα και τις σφραγίδες. Από τον Ησίοδο τον -8ο αιώνα, έχουμε την αρχαιότερη αναφορά για τον Φοίνικα, που τον ταυτίζει με τον ήλιο και τον Θεό Απόλλωνα. Κατά τον Ηρόδοτο είχε το μέγεθος του αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα (βιβλ. 2,73). Κάθε 500 χρόνια ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, μεταφέροντας το νεκρό πατέρα του, τον οποίο τύλιγε σε σχήμα αβγού μέσα σε σμύρνα και τον έθαβε στο ιερό του Ήλιου. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος, λέει: «Δεν έχω δει ποτέ αυτό το πουλί παρά μόνο σε εικόνες. Μέρη του φτερώματός του έχουν το χρυσό χρώμα και άλλα βαθυκόκκινο και μοιάζει στο περίγραμμα και τις διαστάσεις με αετό. Το πουλί αυτό μοιάζει με μεγάλο αετό ή με ερωδιό με χρυσό και κόκκινο φτέρωμα αν και ο κινέζικος έχει πέντε χρώματα. Του δίνουν πολλές ηλικίες, 500 , 540 , 1000 , 1461 , 12.994 χρόνια. Αυτός είναι ο Φοίνικας που γνωρίζουμε, το πουλί που αναγεννάτε μέσα από τις στάχτες του». Ο Φοίνικας δεν ζει με φρούτα ή λουλούδια, αλλά με μία υγρή κολλώδη ουσία, όπως το ρετσίνι, που ευωδιάζει λιβάνι. Μύρα η κομμιοφόρος. Κατά τον Πλίνιο ένας μόνο Φοίνικας υπάρχει σ` ολόκληρο τον κόσμο. Όταν γερνά, κατασκευάζει φωλιά με κλαδιά αρωματικών φυτών, τη γεμίζει με αρώματα και πεθαίνει καιόμενος μέσα σ` αυτή. Από τη στάχτη του ξαναγεννιέται και μεταφέρει τα λείψανα της προηγούμενης υπάρξεώς του μαζί και της φωλιάς του στην πόλη του Ήλιου για ταφή. Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος γράφει ότι: «Ο Φοίνικας ζούσε 1.460 έτη και οι ενδείξεις της επιστροφής του δίνονταν από τις κινήσεις των αστέρων». Ο Πλατωνικός Φιλόσοφος Κέλσιος, στο έργο του «Αληθής Λόγος», μας λέει: Ένα πουλί της Αραβίας, ο Φοίνικας, κουβαλά στην Αίγυπτο τον νεκρό πατέρα του τυλιγμένο σε σμύρνα (βαλσαμόδεντρο) και τον αποθέτει στο τέμενος του ήλιου. Ο Οβίδιος μας λέει, ο Φοίνικας έρχεται από την Ασσυρία, αλλά αυτό το πουλί εμφανίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Όλα αυτά τα πουλιά έχουν ταυτιστεί με τον ήλιο και μοιάζουν πολύ στο πουλί που περιγράφει ο Οβίδιος. Ο Οβίδιος στο έργο του «Μεταμορφώσεις» γράφει τα εξής για τον Φοίνικα: «Ο Φοίνικας, όπως τον ονομάζουν οι Έλληνες, είναι ένα μυθικό πουλί, που αναγεννάτε από την τέφρα του. Είναι ένα ιερό πουλί που έρχεται πάντα από την ανατολή και φέρνει τον πατέρα του βαλσαμωμένο μέσα σε μια σφαίρα γεμάτη μύρο και πηγαίνει και την αφήνει μέσα στον ναό του Ηλίου της Ηλιούπολης. Εκεί χτίζει και την φωλιά του στην πέτρα του ηλίου, και από εκεί χανόταν μέσα στις φλόγες όταν ήθελε να φύγει. Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το πουλί αυτό «Μπενού» και το ταύτιζαν με τον θεό Ατούμ, θεό της δημιουργίας, κατόπιν με τον Ρα και τέλος με τον Όσιρι. Τα κείμενα των πυραμίδων τοποθετούν το γεγονός της δημιουργίας και των Ζεπ Τεπί (θεοί) στην Ηλιούπολη, στον «Ναό του Φοίνικα». Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φοίνικας, αυτό το εξαίσιο πουλί, εμφανίζεται σαν από θαύμα πάντα από τον ανατολικό ορίζοντα κατά την διάρκεια παγιωμένων σημείων του ουρανού, για να αναγγείλει την αρχή μιας νέας κοσμικής εποχής. Επέστρεφε στην Ηλιούπολη αναγεννημένος κάθε 1.460 χρόνια, όταν έκλεινε ο Σωθικός (Σειριακός) κύκλος, ο οποίος και ονομαζόταν «Ιδανικό Νέο Έτος» και συνέπιπτε με την ηλιακή αύξηση του Σειρίου. Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας αναφέρουν ότι τα μυστήρια της Αιγύπτου ή «Μυστήρια του Όσιρι» θεσπίστηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, που ήταν παιδαγωγός του Όσιρι. Σχεδόν όλες οι πληροφορίες για τα αιγυπτιακά Μυστήρια προέρχονται από τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο. Έδρα των αιγυπτιακών μυστηρίων ήταν η πόλη Άβυδος, με τον μεγαλοπρεπή ναό του θεού «Ήλιου – Ρα». Όμως τα πιο μεγάλα και τα πιο ιερά μυστήρια της αιγυπτιακής θρησκείας ήταν τα «Μυστήρια του Φοίνικα» στην Ηλιούπολη. Ο Φοίνικας ήταν ένα ιερό πουλί γνωστό σαν «Πνεύμα του Αναστημένου Όσιρι», το οποίο, σύμφωνα με τις θρησκευτικές δοξασίες της Αιγύπτου, ζούσε στον αστερισμό του Σειρίου. Ήταν το θεϊκό σύμβολο του Όσιρι και δήλωνε την αναγέννηση, η οποία άρχιζε από το «Μέγαρο του Φοίνικα» της Ηλιούπολης, όπως αναφέρουν τα κείμενα της πυραμίδας Τεξτς. Ο Γερμανός φιλόλογος Αδόλφος Έρμαν αναφέρει τα εδάφια των ταφικών μνημείων στα οποία είναι γραμμένα τα εξής: «Η ψυχή του Όσιρι κατοικεί στο πουλί Μπενού (Φοίνικας)». Ο ίδιος ο Όσιρις λέει: «Είμαι ο μεγάλος Φοίνικας που είναι το Ένα. Είμαι ο Όσιρις που έρχομαι από τον Σείριο. Είμαι ο επιβλέπων των πάντων». Ο Πλούταρχος εξηγεί, ότι όλα τα ονόματα των Αιγυπτίων Θεών είναι Ελληνικά, και τα μετέφεραν στην Αίγυπτο, από την Ελλάδα οι εκάστοτε μεταναστεύσαντες Έλληνες. Επί πλέον (ο Πλούταρχος) ως ιερέας του Απόλλωνος στους Δελφούς, μας φανερώνει ότι η θεά Αθηνά και η Ίσις, είναι το ίδιο πρόσωπο, η ίδια θεότης με διαφορετικό όνομα. Καθώς και ο θεός Ώρος ταυτίζεται υπό των Ελλήνων με τον Απόλλωνα. Δηλαδή οι (αρχαίοι) Αιγύπτιοι και οι Έλληνες είχαν τους ίδιους Θεούς με διαφορετικά ονόματα και αυτό μας υποδεικνύει κοινή καταγωγή μεταξύ τους. Ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» μας δηλώνει ότι η θεά Ίσις συμβολίζει το άστρο του Κυνός Σείριον ή Σώθιν «Εγώ ειμί η εν τω άστρω τω Κυνί επιτέλλουσα, κατακολουθών τω Ωρίωνι τω αστερισμώ του Οσίριδος» (Δαμάσκιος παρά Hopner). «Υπό των Ελλήνων (συνεχίζει ο Πλούταρχος) Κύων καλείται η ψυχή της Ίσιδος, Σώθις δε υπό των Αιγυπτίων, Ωρίων δε, η ψυχή του Ώρου, η δε ψυχή του Τυφώνος, Άρκτος. Οι δε ψυχές τους λάμπουν ως άστρα στον ουρανό. Επί πλέον αναφέρει «τον Θεό Όσιρι, ως στρατηγό και πλοίαρχο του Κανώβου, το οποίον πλοίο, ονομάζουν οι Έλληνες ΑΡΓΩ». Ο αστερισμός Της Αργούς, δεν απέχει μακριά από τους αστερισμούς του Ωρίωνος και του Κυνός, από τους οποίους ο πρώτος εθεωρείτο ως ο ιερός αστερισμός του Ώρου και ο δεύτερος της Ίσιδος». Ο Όσιρις, εξομοιώθηκε με πολλές θεότητες του Ελληνικού πάνθεου, κυρίως δε με τον Διόνυσο και τον Άδη. Όντας αρχικά θεός της φύσης, ενσάρκωση του πνεύματος της βλάστησης, που πεθαίνει κατά το θερισμό και αναγεννάται όταν φυτρώνει ο σπόρος, ο Όσιρις λατρεύθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο ως θεός των νεκρών. Ο Όσιρις μαζί με τον Σέραπη χαρακτηρίζονταν Άζωνοι θεοί. Σύμφωνα με πανάρχαιες παραδόσεις όλων των ιστορικών λαών του πλανήτη, οι Θεοί μας, τα ουράνια όντα, επιστρέφουν σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε 13.000 χρόνια στην αρχή ή στο τέλος ή και στο μέσον του ζωδιακού κύκλου, που διαρκεί 25.920 χρόνια. Σύμφωνα με μαρτυρίες αρχαίων ιστορικών, που αναφέρονται στο «Ημερολόγιο της Πέτρας» που υπήρχε στην επικάλυψη της μεγάλης πυραμίδας, προκύπτει ότι ο νέος «Κύκλος του Φοίνικα» συμπίπτει με το κλείσιμο της ζωδιακής τροχιάς της Γης, στις 21-12-2012 του ισχύοντος σήμερα ημερολογίου. http://enneaetifotos.blogspot.com/2011/02/blog-post_6857.html ΚΩΔΙΚΟΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ.

Ασπασία :  Είναι εύλογο να ζούμε και να ζουν οι λαοί, μια τέτοια καταπιεστική οικονομική κατάσταση, τον φόβο ενός παγκόσμιου κραχ, γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να στεριώσει η ιδέα, αν πρώτα δεν δημιουργήσεις την ανάγκη, έστω και με πλασματικό τρόπο.  Εννοώντας, πως όλα είναι λογιστικά τερτίπια, που όλο και βγαίνουν στο φώς, χωρίς να ενάγονται σε προβλήματα πραγματικής οικονομίας, αλλά μιας λογιστικής απάτης μηχανογραφημένων σελίδων, γεμάτη νούμερα χωρίς αξία.   

Γνωρίζουμε , το σχέδιο εφαρμογής ενός παγκόσμιου νομίσματος δεν είναι μια καινούργια ιδέα, αλλά σχεδιασμός με βάθος χρόνου.   Το ξέρει μέχρι και το τελευταίο χωριό στον πλανήτη.  Η διαφορά είναι πως το αντιλαμβάνεται καθένας άρα πως εκτιμά την εφαρμογή του.  Στον κόσμο κάπου διάβαζα, πως η ιδέα αυτή έχει υποστηρικτές κάπου 500.000.000 άτομα, στην Ελλάδα περίπου 50.000.  Σημαντικό νούμερο θα έλεγα.  Σαν ιδέα κατάργησης συνόρων και ελεύθερης διακίνησης χωρίς τον πονοκέφαλο ισοτιμιών, θα μπορούσε να είναι μια ελκυστική ιδέα.  

Η διαφωνία ξεκινά με τους όρους που θέλει να επιβληθεί.   Δεν ορίζεται ως ένα εργαλείο που αυτόνομα κράτη, θα το χρησιμοποιούν για τις συναλλαγές τους, τηρώντας κανόνες ισορροπημένης οικονομικής συνετής ευεργετικής κοινωνικής διοίκησης,  αλλά το χρησιμοποιεί με δόλο προτάσσοντας πως δεν μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρξει μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα το εξασφαλίζει.  Και για να το εξασφαλίζει, καταργεί κάθε δικαίωμα ζωτικού χώρου, που ακόμα και το ζώο το ορίζει αφήνοντας την υπογραφή του.  Αν κάποιος μιλήσει για ζούγκλα, ενώ στην δική μας περίπτωση για οργανωμένη παγκόσμια οικονομία, θα αντιτάξω : τότε να την φανταστεί ως μία  κοινωνία μυρμηγκιών, χωρίς περαιτέρω αποχρώσεις.  Η αποκαλούμενη ζούγκλα, είναι ωραία διανοητικά περασμένη,  μόνον που οι υποστηρικτές της ιδέας, σκοπίμως ή αδαώς παραβλέπουν τους νόμους της φύσης, που τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τους υπερβεί, ούτε και να τους παραβεί.    Μία ιδέα μπορεί να αποχαρακτηριστεί, όταν γνωρίζει κανείς το υπόβαθρο, τον σκοπό και το αν είναι καλοπροαίρετο ή όχι.   

Το σλόγκαν " ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" που εξυπηρετεί στα πάντα,  πέρασε ως νουθεσία πάνω σε μια υποτιθέμενη καταναγκαστική ανάγκη επιβίωσης, μέσω ενός "οικονομικίστικου" όρου, χωρίς να έχει πραγματικό αντίκρυσμα και ουσιαστική βάση.   Με άλλα λόγια, αν η εκτίμηση περιορίζεται μόνον σε λογιστικά νούμερα και όχι για αυτήν καθαυτή την έννοια της ζωής.  Οι κυβερνήσεις ποτέ δεν νοιάστηκαν πραγματικά για το βιοποριστικό επίπεδο στον πλανήτη, οπότε είτε εθνικά νομίσματα είτε ένα, δεν αντικατοπτρίζει καμία απολύτως ουσιαστική διαφορά.  Το να προτάσεις ως επιχείρημα, πως ένα νόμισμα θα λύσει την φτώχεια και την πείνα στον κόσμο, είναι μια πολύ φτηνή δικαιολογία αλλά καλή τρίπλα, για να πειστεί κανείς.  Δεν υπήρξαν ποτέ τα Εθνικά νομίσματα εμπόδιο στην εξάλειψη της ένδειας, αλλά η ληστρική οικονομική πολιτική που επέβαλε ο οικονομικά ισχυρός.  Σαν να λέμε, αν τα κομμουνιστικά κράτη παρείχαν δωρεάν περίθαλψη, δεν σημαίνει πως ένα καπιταλιστικό σύστημα αδυνατούσε να το παρέχει !  Ήταν θέμα τακτικής. 

Ο ίδιος σήμερα έχοντας  πάντα το ίδιο σκεπτικό , με την ίδια ακριβώς ψυχολογική και πνευματική διαχείριση, ευαγγελίζει - παραμυθιάζει για ένα παραδεισένιο τοπίο όπου εύκολα και αυθαίρετα θα έχει προ κανονίσει, ως ελέω θεού εκπρόσωπος, τον ισόμορφο τρόπο ζωής, που ο δείκτης προσανατολισμού θα είναι ένα κούφιο κριάρι με όνομα "Αριθμός", αφού θα είναι απελευθερωμένο από κάθε εξάρτιση πραγματικού αντικρίσματος (μέταλλο) !  Αλλά τι νόημα θα είχε σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ; Ποιός θα νοιαζόταν , όταν Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει ; 

Δηλαδή ο Αριθμός θα καθορίζεται και πάλι από την ίδια δύναμη, άρα τα μυρμήγκια στον λογαριασμό τους θα ξέρουν, πως αυτό που προ καθορίστηκε σήμερα, δεν σημαίνει πως μια μέρα δεν θα μπορεί να αλλάξει, αν πάλι προταθεί μιας άλλης μορφής παγκοσμιοποιημένου ευφάνταστου προβλήματος που κανείς δεν θα μπορεί ούτως ή άλλως, να ελέγξει !! 

Ιερό μυθικό πουλί. Η Φιλική Εταιρεία χρησιμοποίησε τον Φοίνικα ως σύμβολο του Ελληνικού κράτους που ξαναγεννιέται από τη στάχτη του. Ο Α. Υψηλάντης στη σημαία του Ιερού Λόγου και ο Καποδίστριας τον καθιέρωσε επίσημο έμβλημα του κράτους και το απεικόνισε πάνω στα νομίσματα και τις σφραγίδες. Από τον Ησίοδο τον -8ο αιώνα, έχουμε την αρχαιότερη  αναφορά  για τον Φοίνικα, που τον ταυτίζει με τον ήλιο και τον Θεό Απόλλωνα. Κατά τον Ηρόδοτο είχε το μέγεθος του αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα (βιβλ. 2,73). Κάθε 500 χρόνια ερχόταν από την Αραβία στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, μεταφέροντας το νεκρό πατέρα του, τον οποίο τύλιγε σε σχήμα αβγού μέσα σε σμύρνα και τον έθαβε στο ιερό του Ήλιου. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος,  λέει: «Δεν έχω δει ποτέ αυτό το πουλί παρά μόνο σε εικόνες. Μέρη του φτερώματός του έχουν το χρυσό χρώμα και άλλα βαθυκόκκινο και μοιάζει στο περίγραμμα και τις διαστάσεις με αετό. Το πουλί αυτό μοιάζει με μεγάλο αετό ή με ερωδιό με χρυσό και κόκκινο φτέρωμα αν και ο κινέζικος έχει πέντε χρώματα. Του δίνουν πολλές ηλικίες, 500 , 540 , 1000 , 1461 , 12.994 χρόνια. Αυτός είναι ο Φοίνικας που γνωρίζουμε, το πουλί που αναγεννάτε μέσα από τις στάχτες του».  Ο Φοίνικας δεν ζει με φρούτα ή λουλούδια, αλλά με μία υγρή κολλώδη ουσία, όπως το ρετσίνι, που ευωδιάζει λιβάνι. Μύρα η κομμιοφόρος. Κατά τον Πλίνιο ένας μόνο Φοίνικας υπάρχει σ` ολόκληρο τον κόσμο. Όταν γερνά, κατασκευάζει φωλιά με κλαδιά αρωματικών φυτών, τη γεμίζει με αρώματα και πεθαίνει καιόμενος μέσα σ` αυτή. Από τη στάχτη του ξαναγεννιέται και μεταφέρει τα λείψανα της προηγούμενης υπάρξεώς του μαζί και της φωλιάς του στην πόλη του Ήλιου για ταφή. Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος γράφει ότι: «Ο Φοίνικας ζούσε 1.460 έτη και οι ενδείξεις της επιστροφής του δίνονταν από τις κινήσεις των αστέρων». Ο Πλατωνικός Φιλόσοφος Κέλσιος, στο έργο του «Αληθής Λόγος», μας λέει: Ένα πουλί της Αραβίας, ο Φοίνικας, κουβαλά στην Αίγυπτο τον νεκρό πατέρα του τυλιγμένο σε σμύρνα (βαλσαμόδεντρο) και τον αποθέτει στο τέμενος του ήλιου.

 Ο Οβίδιος μας λέει, ο Φοίνικας έρχεται από την Ασσυρία, αλλά αυτό το πουλί εμφανίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Όλα αυτά τα πουλιά έχουν ταυτιστεί με τον ήλιο και μοιάζουν πολύ στο πουλί που περιγράφει ο Οβίδιος. Ο Οβίδιος στο έργο του «Μεταμορφώσεις» γράφει τα εξής για τον Φοίνικα: «Ο Φοίνικας, όπως τον ονομάζουν οι Έλληνες, είναι ένα μυθικό πουλί, που αναγεννάτε από την τέφρα του. Είναι ένα ιερό πουλί που έρχεται πάντα από την ανατολή και φέρνει τον πατέρα του βαλσαμωμένο μέσα σε μια σφαίρα γεμάτη μύρο και πηγαίνει και την αφήνει μέσα στον ναό του Ηλίου της Ηλιούπολης. Εκεί χτίζει και την φωλιά του στην πέτρα του ηλίου, και από εκεί χανόταν μέσα στις φλόγες όταν ήθελε να φύγει. Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το πουλί αυτό «Μπενού» και το ταύτιζαν με τον θεό Ατούμ, θεό της δημιουργίας, κατόπιν με τον Ρα και τέλος με τον Όσιρι. Τα κείμενα των πυραμίδων τοποθετούν το γεγονός της δημιουργίας και των Ζεπ Τεπί (θεοί) στην Ηλιούπολη, στον «Ναό του Φοίνικα». 
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φοίνικας, αυτό το εξαίσιο πουλί, εμφανίζεται σαν από θαύμα  πάντα από τον ανατολικό ορίζοντα κατά την διάρκεια παγιωμένων σημείων του ουρανού, για να αναγγείλει την αρχή μιας νέας κοσμικής εποχής. Επέστρεφε στην Ηλιούπολη αναγεννημένος κάθε 1.460 χρόνια, όταν έκλεινε ο Σωθικός (Σειριακός) κύκλος, ο οποίος και ονομαζόταν «Ιδανικό Νέο Έτος» και συνέπιπτε με την ηλιακή αύξηση του Σειρίου.

Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας αναφέρουν ότι τα μυστήρια της Αιγύπτου ή «Μυστήρια του Όσιρι» θεσπίστηκαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, που ήταν παιδαγωγός του Όσιρι. Σχεδόν όλες οι πληροφορίες για τα αιγυπτιακά Μυστήρια προέρχονται από τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο. Έδρα των αιγυπτιακών μυστηρίων ήταν η πόλη Άβυδος, με τον μεγαλοπρεπή ναό του θεού «Ήλιου – Ρα». Όμως τα πιο μεγάλα και τα πιο ιερά μυστήρια της αιγυπτιακής θρησκείας ήταν τα «Μυστήρια του Φοίνικα» στην Ηλιούπολη. Ο Φοίνικας ήταν ένα ιερό πουλί γνωστό σαν «Πνεύμα του Αναστημένου Όσιρι», το οποίο, σύμφωνα με τις θρησκευτικές δοξασίες της Αιγύπτου, ζούσε στον αστερισμό του Σειρίου. Ήταν το θεϊκό σύμβολο του Όσιρι και δήλωνε την αναγέννηση, η οποία άρχιζε από το «Μέγαρο του Φοίνικα» της Ηλιούπολης, όπως αναφέρουν τα κείμενα της πυραμίδας Τεξτς. Ο Γερμανός φιλόλογος Αδόλφος Έρμαν αναφέρει τα εδάφια των ταφικών μνημείων στα οποία είναι γραμμένα τα εξής: «Η ψυχή του Όσιρι κατοικεί στο πουλί Μπενού (Φοίνικας)». Ο ίδιος ο Όσιρις λέει: «Είμαι ο μεγάλος Φοίνικας που είναι το Ένα. Είμαι ο Όσιρις που έρχομαι από τον Σείριο. Είμαι ο επιβλέπων των πάντων».

Ο Πλούταρχος εξηγεί, ότι όλα τα ονόματα των Αιγυπτίων Θεών είναι Ελληνικά, και τα μετέφεραν στην Αίγυπτο, από την Ελλάδα οι εκάστοτε μεταναστεύσαντες Έλληνες. Επί πλέον (ο Πλούταρχος) ως ιερέας του Απόλλωνος στους Δελφούς, μας φανερώνει ότι η θεά Αθηνά και η Ίσις, είναι το ίδιο πρόσωπο, η ίδια θεότης με διαφορετικό όνομα. Καθώς και ο θεός Ώρος ταυτίζεται υπό των Ελλήνων με τον Απόλλωνα. Δηλαδή οι (αρχαίοι) Αιγύπτιοι και οι Έλληνες είχαν τους ίδιους Θεούς με διαφορετικά ονόματα και αυτό μας υποδεικνύει κοινή καταγωγή μεταξύ τους. Ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» μας δηλώνει ότι η θεά Ίσις συμβολίζει το άστρο του Κυνός Σείριον ή Σώθιν «Εγώ ειμί η εν τω άστρω τω Κυνί επιτέλλουσα, κατακολουθών τω Ωρίωνι τω αστερισμώ του Οσίριδος» (Δαμάσκιος παρά Hopner). «Υπό των Ελλήνων (συνεχίζει ο Πλούταρχος) Κύων καλείται η ψυχή της Ίσιδος, Σώθις δε υπό των Αιγυπτίων, Ωρίων δε, η ψυχή του Ώρου, η δε ψυχή του Τυφώνος, Άρκτος. Οι δε ψυχές τους λάμπουν ως άστρα στον ουρανό. Επί πλέον αναφέρει «τον Θεό Όσιρι, ως στρατηγό και πλοίαρχο του Κανώβου, το οποίον πλοίο, ονομάζουν οι Έλληνες ΑΡΓΩ». Ο αστερισμός Της Αργούς, δεν απέχει μακριά από τους αστερισμούς του Ωρίωνος και του Κυνός, από τους οποίους ο πρώτος εθεωρείτο ως ο ιερός αστερισμός του Ώρου και ο δεύτερος της Ίσιδος». Ο Όσιρις, εξομοιώθηκε με πολλές θεότητες του Ελληνικού πάνθεου, κυρίως δε με τον Διόνυσο και τον Άδη. Όντας αρχικά θεός της φύσης, ενσάρκωση του πνεύματος της βλάστησης, που πεθαίνει κατά το θερισμό και αναγεννάται όταν φυτρώνει ο σπόρος, ο Όσιρις λατρεύθηκε σε ολόκληρη την αρχαία Αίγυπτο ως θεός των νεκρών. Ο Όσιρις μαζί με τον Σέραπη χαρακτηρίζονταν  Άζωνοι θεοί.

Σύμφωνα με πανάρχαιες  παραδόσεις όλων των ιστορικών λαών του πλανήτη, οι Θεοί μας, τα ουράνια όντα, επιστρέφουν σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε 13.000 χρόνια στην αρχή ή στο τέλος ή και στο μέσον του ζωδιακού κύκλου, που διαρκεί 25.920 χρόνια. Σύμφωνα με μαρτυρίες αρχαίων ιστορικών, που αναφέρονται στο «Ημερολόγιο της Πέτρας» που υπήρχε στην επικάλυψη της μεγάλης πυραμίδας, προκύπτει ότι ο νέος «Κύκλος του Φοίνικα» συμπίπτει με το κλείσιμο της ζωδιακής τροχιάς της Γης, στις 21-12-2012 του ισχύοντος σήμερα ημερολογίου.

http://enneaetifotos.blogspot.com/2011/02/blog-post_6857.html