ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΦΡΑΓΙΔΑΣ ΤΩΝ Η.Π.Α. Οι προετοιμασίες για τον σχεδιασμό της σημαίας ξεκίνησαν στο σπίτι ενός επαναστάτη ηγέτη στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης τον Δεκέμβριο του 1775. σ΄ένα γεύμα που παρετέθη στην Επιτροπή της Σημαίας, η οικογένεια σύστησε τον ξένο που φιλοξενούσε. Παρουσιάστηκε απλά ως "Καθηγητής" και αυτοί που τον συνάντησαν, τον περιέγραψαν ως έναν ηλικιωμένο άνδρα που ήταν πολύ καλά μορφωμένος για τα ιστορικά γεγονότα του προηγούμενου αιώνα στα οποία και υπήρξε μάρτυρας. Φαίνεται πως γνώριζε τον Φραγκλίνο. Ο ξένος είχε διάφορες προτάσεις για το σχέδιο της σημαίας που έγιναν αποδεκτές από την Επιτροπή χωρίς διαφωνίες. Όταν το δείπνο τελείωσε και τα άλλα μέλη της Επιτροπής εγκατέλειψαν το σπίτι, ο καθηγητής παρέμεινε συζητώντας με τον Φραγκλίνο και τον Ουάσινγκτον για αρκετές ώρες. Προέβλεψε στους δύο πολιτικούς πως η Αμερική σύντομα θα πάρει τη θέση της ως νέο κράτος που θα αναγνωρίζεται από όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου και πως είναι πεπρωμένο να γίνει ο μελλοντικός ηγέτης του πολιτισμού. Ο σχεδιασμός της Μεγάλης Σφραγίδας της Αμερικής που είναι ο συμβολικός θυρεός της χώρας, υπήρξε επίσης ένα γεγονός μεγάλης αποκρυφιστικής σημασίας και μυστηρίου. Ένας Γάλλος καλλιτέχνης ο Ευγένιος Ντι Σιμτιέρ προσελήφθη από την Επιτροπή για να πραγματοποιήσει τα σχέδια που θα δημιουργούντο βάσει των ιδεών τους κι αν ήταν αναγκαίο να προσθέσει και τα δικά του. Κάθε μέλος της Επιτροπής πρότεινε ένα διαφορετικό σχέδιο για τη σφραγίδα. Κάθε πρόταή τους απεδείκνυε την ισχυρή εξουσία που κρατούσαν στα χέρια τους τα άτομα αυτά. Ο Φραγκλίνος πρότεινε τον Μωϋσή να οδηγεί τους Ισραηλίτες για να διασχίσουν την Ερυθρά Θάλασσα, στην προσπάθειά τους να διαφύγουν από τον στρατό του Φαραώ. Ο Τζέφερσον επέλεξε μια παρόμια σκηνή από την βίβλο που παρουσίαζε τους υιούς του Ισραήλ να περπατούν μέσα από την έρημο προς την Γη της Επαγγελίας. Η έξοδος από την Αίγυπτο προς την Χαναάν ήταν συμβολική τόσο για τον δρόμο που πήρε η αρχαία σοφία στην εποχή του Μωυσή, όσο και για την μετανάστευση της Μασονικής και Ροδοσταυρικής παράδοσης από την Ευρώπη προς τον Νέο Κόσμο τον Ζ' αιώνα. Ο Τζων Άνταμς αντιθέτως πήρε θέμα απ΄΄ο την Ελληνική Μυθολογία για την εικονογράφηση της Μεγάλης Σφραγίδας: Ο Θεός Ηρακλής ξεκουράζεται με το ρόπαλο του και σκέπτεται σχετικά με την επιλογή ανάμεσα στην Αρετή και την Κακία. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί ως δύο επιλογές που αντιμετώπιζε το νέο κράτος. Πρέπει επίσης να σημειωθεί πως στην περιγραφή του Πλάτωνα για την μυθική ουτοπία της Ατλαντίδας αυτή να βρίσκεται πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, στον Ατλαντικό Ωκεανό. Το ουτοπικό ρομάντζο του Μπέηκον <<Η Νέα Ατλαντίδα>> έγινε ευρέως αποδεκτό ως το σχέδιο για τη Νέα Αμερική και θα έπρεπε να είναι αρκετά γνωστό σε ανθρώπους όπως ο Άνταμς και ο Φραγκλίνος. Το σχέδιο του Ντι Σιμτιέρ ήταν πιο προσγειωμένο, λιγότερο όμως σημαντικό. Σύμφωνα με την παράδοση πρότεινε μια ασπίδα διαιρεμένη σε έξι τμήματα που κάθε ένα θα αντιπροσώπευε τους θυρεούς των έξι Ευρωπαϊκών χωρών που παραχώρησαν αποίκους για τις αποικίες του ΙΖ' αιώνος - το ρόδο των Τιδόρ της Αγγλίας, το γαϊδουράγκαθο της Σκωτίας, την Κελτική άρπα της Ιρλανδίας, το Φλερ - ντε - λις της Γαλλίας, τον αετό της Γερμανίας και το λιοντάρι τηε Ολλανδίας. Την ασπίδα αυτή κρατούσαν δύο θεές που προσωποποιούσαν την Ελευθερία και την Δικαιοσύνη. Την ασπίδα περικύκλωναν δεκατρείς μικρότερες που αντιπροσώπευαν τον αριθμό των αποικιών. Στην κεφαλή υπήρχε το Ιλλουμινατικό σύμβολο του οφθαλμού του Όσιρι σ΄ένα τρίγωνο με την Λατινική φράση E PLURIBUS UNUM δηλαδή <<Ενότητα από την Πολλαπλότητα>>. Η Γερουσία δεν έμεινε ικανοποιημένη από τα σχέδια που προτάθηκαν και στα 1780 δημιουργήθηκε μια άλλη Επιτροπή. Τον Μάϊο του 1782 εξουσιοδοτήθηκε μια τρίτη Επιτροπή που υπέβαλε αρκετά σχέδια συμπεριλαμβανομένης και μίας σφραγίδος με 13 πενταγράμματα (πεντάκτινους αστέρες) - το αποκρυφιστικό σύμβολο της ανθρωπότητας που αντιπροσώπευε τις παλαιές αποικίες και 13 ερυθρογάλανες λωρίδες. Στο πίσω μέρος της σφραγίδας υπήρχε μαι κόλουρη πυραμίδα με τον οφθαλμό του θεού Όσιρι επάνω της και με ακτίνες φωτός. Ο αριθμός 13 είναι αποκρυφιστικός και σημαίνει την 13τη ώρα, δηλαδή το τέλος ενός κύκλου και την αρχή ενός νέου. Ενώ η Γερουσία αποδέχθηκε το οπισθότυπο της σφραγίδας δεν ήταν ικανοποιημένη με τον εμπροσθότυπο. Ανέθεσαν στον Γραμματέα του Κογκρέσου, τον Τσαρλς Τόμσον, να τροποποιήσει το σχέδιο. Ο Τόμσον ήταν δάσκαλος σ΄ένα σχολείο στη Φιλαδέλφεια που διοικούσε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και ήταν μέλος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας. Η οργάνωση αυτή ιδρύθηκε από τον Φραγκλίνο κα άλλους πρωτοπόρους Μασόνους για να προωθήσουν τις τέχνες και τις επιστήμες στις αποικίες. Λειτουργούσε στην ίδια παράδοση όπως η Βασιλική Εταιρεία της Αγγλίας, η οποία βασιζόταν στις Ροδοσταυρικές αντιλήψεις του Αόρατου Κολεγίου. Το σχέδιο της Μεγάλης Σφραγίδας όπως υφίσταται σήμερα έγινε από τον Τόμσον και τον συνάδελφό του Γουϊλλιαμ Μπάρτον. Στον εμπροσθότυπο βρίσκεται ο φαλακροκέφαλος Αμερικανικός Αετός που είναι αστρολογικός συμβολισμός και αντιπροσωπεύει το ζωδιακό σύμβολο του Σκορπιού, που χαρακτηρίζει και την γέννηση του Μπολσεβικικού κράτους. Το σύμβολο αυτό σχετίζεται με τον θάνατο, την αναγέννηση και την σεξουαλικότητα. Ο αετός κρατά στα νύχια του μια αρμαθιά από βέλη και ένα κλαδί ελιάς. Αυτά αντιπροσωπεύουν τις συγκρουόμενες δυνάμεις του πολέμου και της ειρήνης που χαρακτηρίζουν το Αμερικανικό κράτος εδώ και πολλά χρόνια. Σε αποκρυφιστικούς όρους συμβολίζουν την δυϊστική αντίληψη του καλού και του κακού, του φωτός και τους σκότους, του αρσενικού και του θηλυκού, που βρίσκονται στην Μασονική - Ναϊτική παράδοση που κληρονόμησαν από Γνωστικούς και τους Μανιχαίους, οι οποίοι τα πήραν από τους Βαβυλώνιους και τους Πέρσες. Στο στήθος του αετού υπάρχει το σχήμα μιας ασπίδας με την έννοια του θυρεού και πάνω από το κεφάλι του ένα σύννεφο που περιέχει 13 πεντάκτινους αστέρες. Ο αετός κρατά στο στόμα του έναν ρολό χάρτου με τις λέξεις E PLURIBUS UNUM. Η γενική μετάφραση της φράσης αυτής λέγεται πως αναφέρεται στην δημιουργία ενός νέου Αμερικανικού κράτους από τις πρώτες αποικίες: οι πολλές θα γίνουν μία. Η φράση όμως αυτή έχει ένα αποκρυφιστικό νόημα που χρησιμοποιήθηκε από τους Ιουδαίους για να πείσουν τους λαούς πως όλοι οι θεοί είναι ένας. Στο οπλοστάσιο αυτό εντάσσεται και η θεωρία περί του <<άγνωστου Θεού>>, μια πλαστογραφία όπως λέει ο Ντεζιντέριους Έρασμος της αρχικής φράσης <<Θεούς Ασίας Ευρώπης και Αφρικής, θεούς αγνώστους και ξένους>>. Κατά τους Ιουδαίους προπαγανδιστές οι πολυθεϊστικές εθνικές λατρείες αναγνωρίζουν την ύπαρξη ενός υπέρτατου δημιουργού που κυβερνά όλους τους άλλους θεούς και θεές στο Πάνθεον. Η αντίληψη αυτή βρίσκεται στις Ροδοσταυρικές διδασκαλίες και στον Ελευθεροτεκτονισμό η φράση χρησιμοποιείται ως αναφορά στον Ένα Εβραίο θεό και στη σχέση του με τους πολλούς (την ανθρωπότητα). Ο οπισθότυπος της Μεγάλης Σφραγίδας σχεδιάστηκε από τον Τόμσον και αποκαλύπτει τον πλούτο του αποκρυφιστικού συμβολισμού. Απεικονίζει μια κόλουρη πυραμίδα με 13 επίπεδα που αντιπροσωπεύουν τις 13 αποικίες. Στο πρώτο επίπεδο υπάρχει ο Ρωμαϊκός αριθμός MDCCLXXVI ή 1776 η χρονιά της Επανάστασης. Είναι επίσης η ημερομηνία ίδρυσης του τάγματος των Ιλλουμινάτι. Πάνω από την Πυραμίδα βρίσκεται ο οφθαλμός του Όσιρι σ΄ένα τρίγωνο που περιβάλλεται από ακτίνες φωτός. Αυτό ήταν το αναγνωριστικό σύμβολο του Ιλλουμινισμού που εμφανίστηκε στην αρχή ριζοσπαστικών πολιτικών κειμένων που εκδόθησαν κατά την Γαλλική Επανάσταση από υποστηρικτές της Μασονικής παράδοσης. Κατά τον αποκρυφισμό η κόλουρη πυραμίδα αντιπροσωπεύει την απώλεια της αρχαίας παράδοσης που συνέβη όταν η Χριστιανική Εκκλησία απέκτησε πολιτική δύναμη και άρχισε να καταπιέζει τις παλαιές εθνικές θρησκείες οι οποίες πέρασαν στην παρανομία και έγιναν μυστικές εταιρείες. Στην αρχαία Αίγυπτο, όταν οι πυραμίδες χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι μύησης, κάθε πυραμίδα είχε ένα πυραμίδιο στην κορυφή φτιαγμένο από φυσικό κρύσταλλο και ένα κράμα πολύτιμων μετάλλων. Αυτό το πυραμίδιο είλκυε κοσμικές ακτίνες και αποκρυφιστικές δυνάμεις που δημιουργούσαν τις σωστές συνθήκες για τον μυημένο μέσα στο εσωτερικό δωμάτιο της πυραμίδας ώστε να γνωρίσει την πνευματική διαφώτιση. Κάποιοι ισχυρίζονται πως αυτή την διαδικασία υπονοεί η Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος των Μαθητών του Ιησού. Συμβολικά στην Μεγάλη Σφραγίδα ο οφθαλμός στο τρίγωνο αντιπροσωπεύει το ελλειπόν πυραμίδιο το οποίο υπάρχει μόνο σε μεταφυσικό επίπεδο. Πάνω από τον οφθαλμό υπάρχει η φράση ANNUIT COERTIS, που μεταφράζεται ως <<ευνοεί την επιχείρησή μας>>. Αυτό είναι μια αναφορά στην πεποίθηση πως η Αμερικανική Επανάσταση ήταν θείο γεγονός που εκπλήρωνε ένα ιστορικό πεπρωμένο για το τέλος του κόσμου.. Είναι βέβαιο πως ο Ουάσινγκτον υπήρξε ένα εργαλείο για τους Ελευθεροτέκτονες και τους Ροδόσταυρους που σχεδίασαν την Αμερικανική Επανάσταση και τον αναγνώρισαν ως τον πρώτο ηγέτη του εμβρυακού κράτους. Κάτω από την πυραμίδα, στην πίσω πλευρά της σφραγίδας, υπάρχει ένας ρολός χαρτιού που γράφει NOVUS ORDO SECLORUM ή <<Νέα Τάξη των Αιώνων>>. Την φράση την δανείστηκαν οι άποικοι από τα έργα του Ρωμαίου συγγραφέα Βιργίλιου. Στην πρώτη του μορφή είναι <> που το εμπνεύστηκε από μια φράση στα μυστηριώδη Σιβυκκικά Βιβλία, τα οποία λέγεται πως περιείχαν λεπτομέρειες για το πεπρωμένο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σε εξωτερικό επίπεδο αυτή η λογοκλοπή της φράσης από την Αυτοκρατορική Ρώμη, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια προσπάθεια να συγκριθεί η Νέα Αμερικανική Δημοκρατία με τη δόξα της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σ΄ένα άλλο επίπεδο που αφορά τους Μασόνους και Ροδόσταυρους που βρίσκονταν πίσω από την δημιουργία του νέου κράτους, η φράση <<Νέα Τάξη>> θα μπορούσε να αναφέρεται στην αντικατάσταση της Μοναρχικής διακυβέρνησης από τον Ρεπουμπλικανισμό ή τη Νέα Εποχή του Υδροχόου. Αυτή η Νέα Εποχή που πρόκειται να ανατείλει, αντικαθιστά την παλαιά εποχή του Ιχθύος που χαρακτηρίζει την χριστιανική περίοδο. Οι αποκρυφιστές συνωμότες πίστευαν πως θα έπαιζαν έναν σημαντικό ρόλο στο πέρασμα από τους Ιχθύες στον Υδροχόο, μια περίοδο δηλαδή 250 ετών από την Αμερικανική Επανάσταση του 1776 στο έτος 2025. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΝΤΑΜΣ Η Μασονική - Ροροσταυρική παράδοση είχε μια βαθιά επίδραση στη δημιουργία του Αμερικανικού πολιτικού συστήματος, υπήρχε όμως μια άλλη Ευρωπαϊκή Μυστική Εταιρεία που είχε θέση στην πρώιμη ιστορία του κράτους αυτού. Η αδελφότητα αυτή επικεντρωνόταν όπως είδαμε γύρω από την οικογένεια Άνταμς που αναμείχθηκε στην Επανάσταση και παρείχε στην Αμερική αρκετούς προέδρους. Στα1823 ο Πρόεδρος Τζων Άνταμς διέταξε να ανεγερθεί ένα μνημείο πάνω στον τάφο του προγόνου του Χένρυ Άνταμς, που είχε ένα μεταναστεύσει στις αποικίες από την Νοτιοδυτική Αγγλία στα 1600. Ο τάφος αυτός καταγράφει πως ο Άνταμς απέδρασε από τις διώξεις του Δράγκοτα στο Ντεβονσαϊρ και ίδρυσε μια αποικία στο όρος Βάλιστον που μετονομάστηκε σε Marymount από τον οπαδό της αρχαίας λατρείας Τόμας Μόρτον. Ο Αμερικανός συγγραφέας Άντριου Ε. Ροθόβιους ισχυρίστηκε πως ο Άνταμς δεν προσπάθησε να ξεφύγει από τις θρησκευτικές διώξεις ως Πουριτανός, όπως γενικά πιστεύεται, αλλά υπήρξε ηγέτης μιας μυστικής εταιρείας που ονομαζόταν <<Δράκοντες>> και που τα μέλη της προσπάθησαν να αναβιώσουν την παλαιά θρησκεία κατά την βασιλεία της Ελισάβετ Α' και του Ιακώβου Α'. Ο τίτλος "Δράκων" είναι μια αναφορά στην μυστηριώδη, γήινη ενέργεια, σε ιερά κέντρα δύναμης και στις γραμμές Λέι που δημιουργούν ένα δίκτυο αρχαίων μεγαλιθικών τοποθεσιών, όπως τα μενίρ και τα ντολμέν και οι κύκλοι από πέτρες στο Βρετανικό τοπίο. Οι Δράκοντες θεωρούσαν τον Πρίγκηπα Ερρίκο, γιο του βασιλέα Ιακώβου, ως τη μόνη ελπίδα για τη χώρα τους. Ο Ιάκωβος ήταν ένας αδύναμος ομοφυλόφιλος που την βασιλεία του σημάδεψαν προσπάθειες για την ανατροπή του από το θρόνο, συμπεριλαμβανομένης της διάσημης συνωμοσίας της πυρίτιδας του 1605. Ο Ερρίκος υπονόμευε την πολιτική του πατέρα του προσπαθώντας να προωθήσει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Προσπάθησε μάλιστα να πείσει τον βασιλέα όταν μεγάλωσε αρκετά, να του δώσει την εξουσία. Την προσπάθεια αυτήν υποστήριξαν οι Δράκοντες που φαίνεται πως θεωρούσαν τον Ερρίκο ως μετενσάρκωση του βασιλιά Αρθούρου που είχε πεπρωμένο του την πραγματοποίηση του ουτοπικού ονείρου μιας τέλειας κοινωνίας που κυβερνάται από πνευματικούς κανόνες και νόμους. Ο Ερρίκος όμως στα 18α γενέθλιά του αρρώστησε και πέθανε. Οι φήμες που κυκλοφόρησαν έλεγαν πως δηλητηριάστηκε είτε από τον πατέρα του, είτε από συνωμότες στην Αυλή που αντιδρούσαν στις φιλελεύθερες ιδέες του. Η τραγωδία αυτή ώθησε πολλά μέλη του Δράκοντα να εγκαταλείψουν την Αγγλία και να πλεύσουν προς τον Νέο Κόσμο. Η οικογένεια Άνταμς, που άνηκε στην μυστική εταιρεία του Δράκοντα, έκρυψε τις αρχαιολατρικές της πεποιθήσεις κάτω από το πέπλο του Πουριτανισμού όταν έφθασε στην Αμερική. Ορισμένα μέλη της οικογένειας είχαν επαφή με τον Πανθεϊστή Τόμας Μόρτον, το μακρόχρονο σχέδιό τους όμως πραγματοποιήθηκε με την Αμερικανική Επανάσταση και με αρχηγό τον Τζων Άνταμς. Στα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση ο Τζων Άνταμς υποστηρίζει τις κύριες πολιτικές ιδέες του Ουάσινγκτον που βασιζόταν σε γεωγραφικούς υπολογισμούς. Ως μυημένος μιας αποκρυφιστικής παράδοσης που βασιζόταν στην ιερή γεωμετρία του προϊστορικού μεγαλιθικού πολιτισμού, οι θεωρίες του Ουάσινγκτον εντυπωσίασαν τον Άνταμς. Ο Ουάσινγκτον ήθελε να δημιουργήσει μια εθνική πρωτεύουσα που θα ήταν μαζί το κέντρο της κυβέρνησης και της εθνική εκπαίδευσης. Η πρωτεύουσα αυτή θα βρισκόταν στο κέντρο της χώρας για να έχει ο κάθε πολίτης εύκολη πρόσβαση σε αυτήν. Ένα σύστημα εθνικών διαύλων θα συνέδεε όλες τις μεγάλες πόλεις της νέας χώρας με την πρωτεύουσα, στη μορφή ενός δικτύου επικοινωνιών. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση δεν θα ήταν απομονωμένη από τον λαό και ο καθένας θα μπορούσε να έχει πρόσβαση στο κέντρο της. Για διάφορες αιτίες ο Ουάσινγκτον δεν ακολούθησε την ιδέα αυτή και αντίθετα έγινε οπαδός της Καπιταλιστικής σχολής του <> (ελεύθερο εμπόριο) που σήμερα υποστηρίζεται από τη Νέα Δεξιά των ΗΠΑ και τις συντηρητικές κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών κρατών. Ο Άνταμς στα 1799, δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Ουάσινγκτον, αναβίωσε την ιδέα του συστήματος των διαύλων. Πρόθεσή του ήταν να προωθήσει το ιδεαλιστικό του όραμα για μια κοινωνία ισότητας, όπως πρωτάθηκε από τους Δράκοντες που αποίκισαν την Αμερική. Μεταμόρφωσε τους διαύλους σε αυτοκινητοδρόμους και σιδηροδρόμους κι έτσι δημιούργησε ένα εθνικό δίκτυο μεταφορών. Ο Άνταμς πίστευε πως μπορεί να δημιουργηθεί ένα έθνος όπου όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες θα είναι ισότιμοι. Δυστυχώς, το μεγάλο αυτό σχέδιο το εμπόδισε η Γερουσία, που ψήφισε εναντίον της χρηματοδότησής του. Το ίδιο συνέβη και στα 1824 όταν πολιτικά γεγονότα συνωμότησαν εναντίον της επιτυχίας του. Το Μζούρι έκανε αίτηση να γίνει νέα Πολιτεία στα1820 και σύντομα έγινε ξεκάθαρο πως οι Νότιες Πολιτείες που χρησιμοποιούσαν το δουλοκτητικό σύστημα δεν θα υποστήριζαν την ιδέα αυτή. Οι βιομήχανοι του Βορρά ήταν και αυτοί αντίθετοι σε μια μεγαλύτερη ελευθερία των εργατών τους κι έτσι έγινε μια περίεργη συμμαχία με τους Νότιους δουλοκτήτες και δημιουργήθηκε το νέο Δημοκρατικό κόμμα. Πρότειναν τον δικό τους υποψήφιο, τον Άντριου Τζάκσον, που υποστήριζε την σκλαβιά. Στις εκλογές του 1824 ο Άνταμς παραλίγο να ηττηθεί και έγινε πρόεδρος με μικρή πλειοψηφία. Αν και εγκαταστάθηκε στο Λευκό Οίκο, ο νέος πρόεδρος ξόδεψε πολύ χρόνο για να αντιμετωπίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Κατά την περίοδο της προεδρίας του προσπάθησε να προωθήσει σύγχρονες ιδέες, ιδέες που ήταν συνυφασμένες με τις λατρείες των παλαιών θρησκειών, όπως σεβασμός στην παράδοση και η οικολογία. Προσπάθησε να εξαναγκάσει τη Γερουσία να αποτρέψει την καταστροφή των παρθένων δασών της Φλώριδας που ανήκαν στην ιδιοκτησία του Άντριου Τζάκσον και των συνεργατών του, αλλά απέτυχε. Προσπάθησε επίσης να εισάγει νόμους που εξανάγκαζαν τους ιδιοκτήτες των εργοστασίων να μεταχειρίζονται τους εργάτες τους πιο ανθρώπινα. Στα 1828 η εκλογική μάχη έγινε ξανά ανάμεσα στον Τζάκσον και τον Άνταμς. Το θέμα των εκλογών ήταν οι αντίθετες προσωπικότητες των δύο υποψηφίων, με τον Άνταμς να τον σατιρίζουν ως έναν ιδεαλιστή διανοούμενο και τον Τζάκσον να τον παρουσιάζουν ως έναν ασήμαντο ήρωα του πολέμου - ένα μοτίβο που επαναλήφθηκε πολλές φορές στην Αμερικάνικη ιστορία. Ο Άνταμς εγκατάλειψε τον Λευκό Οίκο πικραμένος και απογοητευμένος από το πολιτικό παιχνίδι. Είπε στους φίλους του πως το πνευματικό του όραμα για μια νέα Αμερική καταστράφηκε από τη συμμαχία των δουλοκτητών και των βιομηχάνων που συνωμότησαν για να του αποστερήσουν την επανεκλογή. Ο Τζων ΚουΪνσι Άνταμς δεν απέκτησαν ξανά πολιτική θέση, η οικογένεια του όμως συνέχισε να έχει επιρροή στην διαμόρφωση προοδευτικών ιδεών που είχαν τις ρίζες τους στην παράδοση του Δράκοντα. Τα δύο εγγόνια του, ο Χένρυ και ο Μπρούκ Άνταμς έγραψαν βιβλία που προσέφεραν ένα εναλλακτικό όραμα της κοινωνίας βασισμένο σε πνευματικές αξίες και όχι στον υλισμό. Για τον Χένρυ Άνταμς ο Καθεδρικός ναός της Σάρτρ στη Γαλλία ήταν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των Μασονικών συντεχνιών. Η Σάρτρ είχε κτιστεί πάνω σ΄έναν Δρυϊδικό ναό και είχα αφιερωθεί στην Μαύρη Παρθένο, μια εκδοχή της αρχαίας θεάς. Μετά την επίσκεψη του στη Γαλλία ο Άνταμς έγραψε το βιβλίο <<Το Όρος Σαιντ Νισέλ και η Σαρτρ>> που εξεδόθη στα 1913. Σ΄αυτό έγραφε πως στους τρεις αιώνες μετά το 1600 η αρχή της Αμερικανικής αποίκισης από τον Ιάκωβο Α' της Αγγλίας, που επηρεάστηκε από τον Μεγάλο Διδάσκαλο του Ροδοσταυρισμού Φράνσις Μπέηκον, η ανθρωπότητα εξελίχθηκε τόσο γρήγορα όσο ποτέ. Προέβλεψε πως στην περίοδο 1915 - 1920 το ανθρώπινο γένος θα φθάσει στο απόγειο της πνευματικής του ανάπτυξης και μετά θα παρακμάσει γρήγορα στον υλισμό και την βαρβαρότητα. Είναι αλήθεια πως δεν έπεσε έξω στις προβλέψεις του. Ο αδελφός του, Μπρούκ Άνταμς, που ανέλαβε το ρόλο του κοινωνικού προφήτη εξέδωσε αρκετά σημαντικά έργα για τις παγκόσμιες υποθέσεις, τον πολιτικό ρόλο της Αμερικής και το πεπρωμένο της Εκατό χρόνια πριν τη δημιουργία της θεωρίας του αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου (που αντιπροσωπεύουν αντίστοιχα την λογική και παρορμητική διδασκαλία της σκέψης) ο Άνταμς εξήγησε την ανθρώπινη ιστορία με όρους κυκλικών μεταβολών της κυριαρχίας του φανταστικού και υπολογιστικού νου. Πίστευε πως η ανθρωπότητα είχε εισέλθει σ΄ένα ιστορικό κύκλο που κυριαρχείτο από τον λογικό νου, με έμφαση στην επιστημονική διαδικασία, την στρατοκρατία και την επικέντρωση της πολιτικής δύναμης σε μια κυριαρχούσα ελίτ. Ισχυρίστηκε πως η έδρα αυτής της επικεντρωμένης δομικής εξουσίας ήταν η Αμερική και θα αντικαθιστούσε την Βρετανική Αυτοκρατορία καταλαμβάνοντας την θέση του Δυτικού πολιτισμού. Προέβλεψε πως ο νέος αιώνας θα έφερνε την Αμερική στην παγκόσμια σκακιέρα, όπου θα αναλάμβανε ενεργό ρόλο σ΄έναν παγκόσμιο πόλεμο, κάτι που θα μετέτρεπε την Αμερική σε αυτοκρατορική δύναμη που θα διοικείτο από μία κυβέρνηση στηριγμένη στο Στρατό, με μια κοινωνία αποστερημένη από πνευματικές και ηθικές αξίες και εθισμένη στον υλισμό. http://el-lhnwndikaion.blogspot.com/ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ "ΔΡΑΚΟΝΙΑΝΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ" ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ !!!

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΦΡΑΓΙΔΑΣ
ΤΩΝ Η.Π.Α.

  Οι προετοιμασίες για τον σχεδιασμό της σημαίας ξεκίνησαν στο σπίτι ενός επαναστάτη ηγέτη στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης τον Δεκέμβριο του 1775. σ΄ένα γεύμα που παρετέθη στην Επιτροπή της Σημαίας, η οικογένεια σύστησε τον ξένο που φιλοξενούσε. Παρουσιάστηκε απλά ως "Καθηγητής" και αυτοί που τον συνάντησαν, τον περιέγραψαν ως έναν ηλικιωμένο άνδρα που ήταν πολύ καλά μορφωμένος για τα ιστορικά γεγονότα του προηγούμενου αιώνα στα οποία και υπήρξε μάρτυρας. Φαίνεται πως γνώριζε τον Φραγκλίνο. Ο ξένος είχε διάφορες προτάσεις για το σχέδιο της σημαίας που έγιναν αποδεκτές από την Επιτροπή χωρίς διαφωνίες.
  Όταν το δείπνο τελείωσε και τα άλλα μέλη της Επιτροπής εγκατέλειψαν  το σπίτι, ο καθηγητής παρέμεινε συζητώντας με τον Φραγκλίνο και τον Ουάσινγκτον για αρκετές ώρες. Προέβλεψε στους δύο πολιτικούς πως η Αμερική σύντομα θα πάρει τη θέση της ως νέο κράτος που θα αναγνωρίζεται από όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου και πως είναι πεπρωμένο να γίνει ο μελλοντικός ηγέτης του πολιτισμού.
  Ο σχεδιασμός της Μεγάλης Σφραγίδας της Αμερικής που είναι ο συμβολικός θυρεός της χώρας, υπήρξε επίσης ένα γεγονός μεγάλης αποκρυφιστικής σημασίας και μυστηρίου.
  Ένας Γάλλος καλλιτέχνης ο Ευγένιος Ντι Σιμτιέρ προσελήφθη από την Επιτροπή για να πραγματοποιήσει τα σχέδια που θα δημιουργούντο βάσει των ιδεών τους κι αν ήταν αναγκαίο να προσθέσει και τα δικά του. Κάθε μέλος  της Επιτροπής πρότεινε ένα διαφορετικό σχέδιο για τη σφραγίδα. Κάθε πρόταή τους απεδείκνυε την ισχυρή εξουσία που κρατούσαν στα χέρια τους τα άτομα αυτά. Ο Φραγκλίνος πρότεινε τον Μωϋσή να οδηγεί τους Ισραηλίτες για να διασχίσουν την Ερυθρά Θάλασσα, στην προσπάθειά τους να διαφύγουν από τον στρατό του Φαραώ. Ο Τζέφερσον επέλεξε μια παρόμια σκηνή από την βίβλο που παρουσίαζε τους υιούς του Ισραήλ να περπατούν μέσα από την έρημο προς την Γη της Επαγγελίας. Η έξοδος από την Αίγυπτο προς την Χαναάν ήταν συμβολική τόσο για τον δρόμο που πήρε η αρχαία σοφία στην εποχή του Μωυσή, όσο και για την μετανάστευση της Μασονικής και Ροδοσταυρικής παράδοσης από την Ευρώπη προς τον Νέο Κόσμο τον Ζ' αιώνα.
  Ο Τζων Άνταμς αντιθέτως πήρε θέμα απ΄΄ο την Ελληνική Μυθολογία για την εικονογράφηση της Μεγάλης Σφραγίδας: Ο Θεός Ηρακλής ξεκουράζεται με το ρόπαλο του και σκέπτεται σχετικά με την επιλογή ανάμεσα στην Αρετή και την Κακία. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί ως δύο επιλογές που αντιμετώπιζε το νέο κράτος. Πρέπει επίσης να σημειωθεί πως στην περιγραφή του Πλάτωνα για την μυθική ουτοπία της Ατλαντίδας αυτή να βρίσκεται πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες, στον Ατλαντικό Ωκεανό. Το ουτοπικό ρομάντζο του Μπέηκον <<Η Νέα Ατλαντίδα>> έγινε ευρέως αποδεκτό ως το σχέδιο για τη Νέα Αμερική και θα έπρεπε να είναι αρκετά γνωστό σε ανθρώπους όπως ο Άνταμς και ο Φραγκλίνος.
  Το σχέδιο του Ντι Σιμτιέρ ήταν πιο προσγειωμένο, λιγότερο όμως σημαντικό. Σύμφωνα με την παράδοση πρότεινε μια ασπίδα διαιρεμένη σε έξι τμήματα που κάθε ένα θα αντιπροσώπευε τους θυρεούς των έξι Ευρωπαϊκών χωρών που παραχώρησαν αποίκους για τις αποικίες του ΙΖ' αιώνος - το ρόδο των Τιδόρ της Αγγλίας, το γαϊδουράγκαθο της Σκωτίας, την Κελτική άρπα της Ιρλανδίας, το Φλερ - ντε - λις της Γαλλίας, τον αετό της Γερμανίας και το λιοντάρι τηε Ολλανδίας. Την ασπίδα αυτή κρατούσαν δύο θεές που προσωποποιούσαν την Ελευθερία και την Δικαιοσύνη. Την ασπίδα περικύκλωναν δεκατρείς μικρότερες που αντιπροσώπευαν τον αριθμό των αποικιών. Στην κεφαλή υπήρχε το Ιλλουμινατικό σύμβολο του οφθαλμού του Όσιρι σ΄ένα τρίγωνο με την Λατινική φράση E PLURIBUS UNUM δηλαδή <<Ενότητα από την Πολλαπλότητα>>.
  Η Γερουσία δεν έμεινε ικανοποιημένη από τα σχέδια που προτάθηκαν και στα 1780 δημιουργήθηκε μια άλλη Επιτροπή. Τον Μάϊο του 1782 εξουσιοδοτήθηκε μια τρίτη Επιτροπή που υπέβαλε αρκετά σχέδια συμπεριλαμβανομένης και μίας σφραγίδος με 13 πενταγράμματα (πεντάκτινους αστέρες) - το αποκρυφιστικό σύμβολο της ανθρωπότητας που αντιπροσώπευε τις παλαιές αποικίες και 13 ερυθρογάλανες λωρίδες. Στο πίσω μέρος της σφραγίδας υπήρχε μαι κόλουρη πυραμίδα με τον οφθαλμό του θεού Όσιρι επάνω της και με ακτίνες φωτός. Ο αριθμός 13 είναι αποκρυφιστικός και σημαίνει την 13τη ώρα, δηλαδή το τέλος ενός κύκλου και την αρχή ενός νέου.
  Ενώ η Γερουσία αποδέχθηκε το οπισθότυπο της σφραγίδας δεν ήταν ικανοποιημένη με τον εμπροσθότυπο. Ανέθεσαν στον Γραμματέα του Κογκρέσου, τον Τσαρλς Τόμσον, να τροποποιήσει το σχέδιο. Ο Τόμσον ήταν δάσκαλος σ΄ένα σχολείο στη Φιλαδέλφεια που διοικούσε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και ήταν μέλος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας. Η οργάνωση αυτή ιδρύθηκε από τον Φραγκλίνο κα άλλους πρωτοπόρους Μασόνους για να προωθήσουν τις τέχνες και τις επιστήμες στις αποικίες. Λειτουργούσε στην ίδια παράδοση όπως η Βασιλική Εταιρεία της Αγγλίας, η οποία βασιζόταν στις Ροδοσταυρικές αντιλήψεις του Αόρατου Κολεγίου.
  Το σχέδιο της Μεγάλης Σφραγίδας όπως υφίσταται σήμερα έγινε από τον Τόμσον και τον συνάδελφό του Γουϊλλιαμ Μπάρτον. Στον εμπροσθότυπο βρίσκεται ο φαλακροκέφαλος Αμερικανικός Αετός που είναι αστρολογικός συμβολισμός και αντιπροσωπεύει το ζωδιακό σύμβολο του Σκορπιού, που χαρακτηρίζει και την γέννηση του Μπολσεβικικού κράτους. Το σύμβολο αυτό σχετίζεται με τον θάνατο, την αναγέννηση και την σεξουαλικότητα. Ο αετός κρατά στα νύχια του μια αρμαθιά από βέλη και ένα κλαδί ελιάς. Αυτά αντιπροσωπεύουν τις συγκρουόμενες δυνάμεις του πολέμου και της ειρήνης που χαρακτηρίζουν το Αμερικανικό κράτος εδώ και πολλά χρόνια. Σε αποκρυφιστικούς όρους συμβολίζουν την δυϊστική αντίληψη του καλού και του κακού, του φωτός και τους σκότους, του αρσενικού και του θηλυκού, που βρίσκονται στην Μασονική - Ναϊτική παράδοση που κληρονόμησαν από Γνωστικούς και τους Μανιχαίους, οι οποίοι τα πήραν από τους Βαβυλώνιους και τους Πέρσες.
  Στο στήθος του αετού υπάρχει το σχήμα μιας ασπίδας με την έννοια του θυρεού και πάνω από το κεφάλι του ένα σύννεφο που περιέχει 13 πεντάκτινους αστέρες. Ο αετός κρατά στο στόμα του έναν ρολό χάρτου με τις λέξεις E PLURIBUS UNUM. Η γενική μετάφραση της φράσης αυτής λέγεται πως αναφέρεται στην δημιουργία ενός νέου Αμερικανικού κράτους από τις πρώτες αποικίες: οι πολλές θα γίνουν μία. Η φράση όμως αυτή έχει ένα αποκρυφιστικό νόημα που χρησιμοποιήθηκε από τους Ιουδαίους για να πείσουν τους λαούς πως όλοι οι θεοί είναι ένας. Στο οπλοστάσιο αυτό εντάσσεται και η θεωρία περί του <<άγνωστου Θεού>>, μια πλαστογραφία όπως λέει ο Ντεζιντέριους Έρασμος της αρχικής φράσης <<Θεούς Ασίας Ευρώπης και Αφρικής, θεούς αγνώστους και ξένους>>. Κατά τους Ιουδαίους προπαγανδιστές οι πολυθεϊστικές εθνικές λατρείες αναγνωρίζουν την ύπαρξη ενός υπέρτατου δημιουργού που κυβερνά όλους τους άλλους θεούς και θεές στο Πάνθεον. Η αντίληψη αυτή βρίσκεται στις Ροδοσταυρικές διδασκαλίες και στον Ελευθεροτεκτονισμό η φράση χρησιμοποιείται ως αναφορά στον Ένα Εβραίο θεό και στη σχέση του με τους πολλούς (την ανθρωπότητα).
  Ο οπισθότυπος της Μεγάλης Σφραγίδας σχεδιάστηκε από τον Τόμσον και αποκαλύπτει τον πλούτο του αποκρυφιστικού συμβολισμού. Απεικονίζει μια κόλουρη πυραμίδα με 13 επίπεδα που αντιπροσωπεύουν τις 13 αποικίες. Στο πρώτο επίπεδο υπάρχει ο Ρωμαϊκός αριθμός MDCCLXXVI ή 1776 η χρονιά της Επανάστασης. Είναι επίσης η ημερομηνία ίδρυσης του τάγματος των Ιλλουμινάτι. Πάνω από την Πυραμίδα βρίσκεται ο οφθαλμός του Όσιρι σ΄ένα τρίγωνο που περιβάλλεται από ακτίνες φωτός. Αυτό ήταν το αναγνωριστικό σύμβολο του Ιλλουμινισμού που εμφανίστηκε στην αρχή ριζοσπαστικών πολιτικών κειμένων που εκδόθησαν κατά την Γαλλική Επανάσταση από υποστηρικτές της Μασονικής παράδοσης.

  Κατά τον αποκρυφισμό η κόλουρη πυραμίδα αντιπροσωπεύει την απώλεια της αρχαίας παράδοσης που συνέβη όταν η Χριστιανική Εκκλησία απέκτησε πολιτική δύναμη και άρχισε να καταπιέζει τις παλαιές εθνικές θρησκείες οι οποίες πέρασαν στην παρανομία και έγιναν μυστικές εταιρείες. Στην αρχαία Αίγυπτο, όταν οι πυραμίδες χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι μύησης, κάθε πυραμίδα είχε ένα πυραμίδιο στην κορυφή φτιαγμένο από φυσικό κρύσταλλο και ένα κράμα πολύτιμων μετάλλων. Αυτό το πυραμίδιο είλκυε κοσμικές ακτίνες και αποκρυφιστικές δυνάμεις που δημιουργούσαν τις σωστές συνθήκες για τον μυημένο μέσα στο εσωτερικό δωμάτιο της πυραμίδας ώστε να γνωρίσει την πνευματική διαφώτιση. Κάποιοι ισχυρίζονται πως αυτή την διαδικασία υπονοεί η Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος των Μαθητών του Ιησού.
   Συμβολικά στην Μεγάλη Σφραγίδα ο οφθαλμός στο τρίγωνο αντιπροσωπεύει το ελλειπόν πυραμίδιο το οποίο υπάρχει  μόνο σε μεταφυσικό επίπεδο.
  Πάνω από τον οφθαλμό υπάρχει η φράση ANNUIT COERTIS, που μεταφράζεται ως <<ευνοεί την επιχείρησή μας>>. Αυτό είναι μια αναφορά στην πεποίθηση πως η Αμερικανική Επανάσταση ήταν θείο γεγονός που εκπλήρωνε ένα ιστορικό πεπρωμένο για το τέλος του κόσμου.. Είναι βέβαιο πως ο Ουάσινγκτον υπήρξε ένα εργαλείο για τους Ελευθεροτέκτονες και τους Ροδόσταυρους που σχεδίασαν την Αμερικανική Επανάσταση και τον αναγνώρισαν ως τον πρώτο ηγέτη του εμβρυακού κράτους.
  Κάτω από την πυραμίδα, στην πίσω πλευρά της σφραγίδας, υπάρχει ένας ρολός χαρτιού που γράφει NOVUS ORDO SECLORUM ή <<Νέα Τάξη των Αιώνων>>. Την φράση την δανείστηκαν οι άποικοι από τα έργα του Ρωμαίου συγγραφέα Βιργίλιου. Στην πρώτη του μορφή είναι <> που το εμπνεύστηκε από μια φράση στα μυστηριώδη Σιβυκκικά Βιβλία, τα οποία λέγεται πως περιείχαν λεπτομέρειες για το πεπρωμένο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σε εξωτερικό επίπεδο αυτή η λογοκλοπή της φράσης από την Αυτοκρατορική Ρώμη, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια προσπάθεια να συγκριθεί η Νέα Αμερικανική Δημοκρατία με τη δόξα της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σ΄ένα άλλο επίπεδο που αφορά τους Μασόνους και Ροδόσταυρους που βρίσκονταν πίσω από την δημιουργία του νέου κράτους, η φράση <<Νέα Τάξη>> θα μπορούσε να αναφέρεται στην αντικατάσταση της Μοναρχικής διακυβέρνησης από τον Ρεπουμπλικανισμό ή τη Νέα Εποχή του Υδροχόου. Αυτή η Νέα Εποχή που πρόκειται να ανατείλει, αντικαθιστά την παλαιά εποχή του Ιχθύος που χαρακτηρίζει την χριστιανική περίοδο. Οι αποκρυφιστές συνωμότες πίστευαν πως θα έπαιζαν έναν σημαντικό ρόλο στο πέρασμα από τους Ιχθύες στον Υδροχόο, μια περίοδο δηλαδή 250 ετών από την Αμερικανική Επανάσταση του 1776 στο έτος 2025.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΝΤΑΜΣ

  Η Μασονική - Ροροσταυρική παράδοση είχε μια βαθιά επίδραση στη δημιουργία του Αμερικανικού πολιτικού συστήματος, υπήρχε όμως μια άλλη Ευρωπαϊκή Μυστική Εταιρεία που είχε θέση στην πρώιμη ιστορία του κράτους αυτού. Η αδελφότητα αυτή επικεντρωνόταν όπως είδαμε γύρω από την οικογένεια Άνταμς που αναμείχθηκε στην Επανάσταση και παρείχε στην Αμερική αρκετούς προέδρους.
  Στα1823 ο Πρόεδρος Τζων Άνταμς διέταξε να ανεγερθεί ένα μνημείο πάνω στον τάφο του προγόνου του Χένρυ Άνταμς, που είχε ένα μεταναστεύσει στις αποικίες από την Νοτιοδυτική Αγγλία στα 1600. Ο τάφος αυτός καταγράφει πως ο Άνταμς απέδρασε από τις διώξεις του Δράγκοτα στο Ντεβονσαϊρ και ίδρυσε μια αποικία στο όρος Βάλιστον που μετονομάστηκε σε Marymount από τον οπαδό της αρχαίας λατρείας Τόμας Μόρτον.
  Ο Αμερικανός συγγραφέας Άντριου Ε. Ροθόβιους ισχυρίστηκε πως ο Άνταμς δεν προσπάθησε να ξεφύγει από τις θρησκευτικές διώξεις ως Πουριτανός, όπως γενικά πιστεύεται, αλλά υπήρξε ηγέτης μιας μυστικής εταιρείας που ονομαζόταν <<Δράκοντες>> και που τα μέλη της προσπάθησαν να αναβιώσουν την παλαιά θρησκεία κατά την βασιλεία της Ελισάβετ Α' και του Ιακώβου Α'.
  Ο τίτλος "Δράκων" είναι μια αναφορά στην μυστηριώδη, γήινη ενέργεια, σε ιερά κέντρα δύναμης και στις γραμμές Λέι που δημιουργούν ένα δίκτυο αρχαίων μεγαλιθικών τοποθεσιών, όπως τα μενίρ και τα ντολμέν και οι κύκλοι από πέτρες  στο Βρετανικό τοπίο.
  Οι Δράκοντες θεωρούσαν τον Πρίγκηπα Ερρίκο, γιο του βασιλέα Ιακώβου, ως τη μόνη ελπίδα για τη χώρα τους. Ο Ιάκωβος ήταν ένας αδύναμος ομοφυλόφιλος που την βασιλεία του σημάδεψαν προσπάθειες για την ανατροπή του από το θρόνο, συμπεριλαμβανομένης της διάσημης συνωμοσίας της πυρίτιδας του 1605. Ο Ερρίκος υπονόμευε την πολιτική του πατέρα του προσπαθώντας να προωθήσει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Προσπάθησε μάλιστα να πείσει τον βασιλέα όταν μεγάλωσε αρκετά, να του δώσει την εξουσία. Την προσπάθεια αυτήν υποστήριξαν οι Δράκοντες που φαίνεται πως θεωρούσαν τον Ερρίκο ως μετενσάρκωση του βασιλιά Αρθούρου που είχε πεπρωμένο του την πραγματοποίηση του ουτοπικού ονείρου μιας τέλειας κοινωνίας που κυβερνάται από πνευματικούς κανόνες και νόμους. Ο Ερρίκος όμως στα 18α γενέθλιά του αρρώστησε και πέθανε. Οι φήμες που κυκλοφόρησαν έλεγαν πως δηλητηριάστηκε είτε από τον πατέρα του, είτε από συνωμότες στην Αυλή που αντιδρούσαν στις φιλελεύθερες ιδέες του. Η τραγωδία αυτή ώθησε πολλά μέλη του Δράκοντα να εγκαταλείψουν την Αγγλία και να πλεύσουν προς τον Νέο Κόσμο. Η οικογένεια Άνταμς, που άνηκε στην μυστική εταιρεία του Δράκοντα, έκρυψε τις αρχαιολατρικές της πεποιθήσεις κάτω από το πέπλο του Πουριτανισμού όταν έφθασε στην Αμερική. Ορισμένα μέλη της οικογένειας είχαν επαφή με τον Πανθεϊστή Τόμας Μόρτον, το μακρόχρονο σχέδιό τους όμως πραγματοποιήθηκε με την Αμερικανική Επανάσταση και με αρχηγό τον Τζων Άνταμς.
  Στα πρώτα χρόνια μετά την Επανάσταση ο Τζων Άνταμς υποστηρίζει τις κύριες πολιτικές ιδέες του Ουάσινγκτον που βασιζόταν σε γεωγραφικούς υπολογισμούς. Ως μυημένος μιας αποκρυφιστικής παράδοσης που βασιζόταν στην ιερή γεωμετρία του προϊστορικού μεγαλιθικού πολιτισμού, οι θεωρίες του Ουάσινγκτον εντυπωσίασαν τον Άνταμς. Ο Ουάσινγκτον ήθελε να δημιουργήσει μια εθνική πρωτεύουσα που θα ήταν μαζί το κέντρο της κυβέρνησης και της εθνική εκπαίδευσης. Η πρωτεύουσα αυτή θα βρισκόταν στο κέντρο της χώρας για να έχει ο κάθε πολίτης εύκολη πρόσβαση σε αυτήν. Ένα σύστημα εθνικών διαύλων θα συνέδεε όλες τις μεγάλες πόλεις της νέας χώρας με την πρωτεύουσα, στη μορφή ενός δικτύου επικοινωνιών. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση δεν θα ήταν απομονωμένη από τον λαό και ο καθένας θα μπορούσε να έχει πρόσβαση στο κέντρο της. Για διάφορες αιτίες ο Ουάσινγκτον δεν ακολούθησε την ιδέα αυτή και αντίθετα έγινε οπαδός της Καπιταλιστικής σχολής του <> (ελεύθερο εμπόριο) που σήμερα υποστηρίζεται από τη Νέα Δεξιά των ΗΠΑ και τις συντηρητικές κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών κρατών. 
  Ο Άνταμς στα 1799, δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Ουάσινγκτον, αναβίωσε την ιδέα του συστήματος των διαύλων. Πρόθεσή του ήταν να προωθήσει το ιδεαλιστικό του όραμα για μια κοινωνία ισότητας, όπως πρωτάθηκε από τους Δράκοντες που αποίκισαν την Αμερική. Μεταμόρφωσε τους διαύλους σε αυτοκινητοδρόμους και σιδηροδρόμους κι έτσι δημιούργησε ένα εθνικό δίκτυο μεταφορών. Ο Άνταμς πίστευε πως μπορεί να δημιουργηθεί ένα έθνος όπου όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες θα είναι ισότιμοι. Δυστυχώς, το μεγάλο αυτό σχέδιο το εμπόδισε η Γερουσία, που ψήφισε εναντίον της χρηματοδότησής του. Το ίδιο συνέβη και στα 1824 όταν πολιτικά γεγονότα συνωμότησαν εναντίον της επιτυχίας του. Το Μζούρι έκανε αίτηση να γίνει νέα Πολιτεία στα1820  και σύντομα έγινε ξεκάθαρο πως οι Νότιες Πολιτείες που χρησιμοποιούσαν το δουλοκτητικό σύστημα δεν θα υποστήριζαν την ιδέα αυτή.
  Οι βιομήχανοι του Βορρά ήταν και αυτοί αντίθετοι σε μια μεγαλύτερη ελευθερία των εργατών τους κι έτσι έγινε μια περίεργη συμμαχία με τους Νότιους δουλοκτήτες και δημιουργήθηκε το νέο Δημοκρατικό κόμμα. Πρότειναν τον δικό τους υποψήφιο, τον Άντριου Τζάκσον, που υποστήριζε την σκλαβιά. Στις εκλογές του 1824 ο Άνταμς παραλίγο να ηττηθεί και έγινε πρόεδρος με μικρή πλειοψηφία. Αν και εγκαταστάθηκε στο Λευκό Οίκο, ο νέος πρόεδρος ξόδεψε πολύ χρόνο για να αντιμετωπίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
  Κατά την περίοδο της προεδρίας του προσπάθησε να προωθήσει  σύγχρονες ιδέες, ιδέες που ήταν συνυφασμένες με τις λατρείες των παλαιών θρησκειών, όπως σεβασμός στην παράδοση και η οικολογία. Προσπάθησε να εξαναγκάσει τη Γερουσία να αποτρέψει την καταστροφή των παρθένων δασών της Φλώριδας που ανήκαν στην ιδιοκτησία του Άντριου Τζάκσον και των συνεργατών του, αλλά απέτυχε. Προσπάθησε επίσης να εισάγει νόμους που εξανάγκαζαν τους ιδιοκτήτες των εργοστασίων να μεταχειρίζονται τους εργάτες τους πιο ανθρώπινα. Στα 1828 η εκλογική μάχη έγινε ξανά ανάμεσα στον Τζάκσον και τον Άνταμς. Το θέμα των εκλογών ήταν οι αντίθετες προσωπικότητες των δύο υποψηφίων, με τον Άνταμς να τον σατιρίζουν ως έναν ιδεαλιστή διανοούμενο και τον Τζάκσον να τον παρουσιάζουν ως έναν ασήμαντο ήρωα του πολέμου - ένα μοτίβο που επαναλήφθηκε πολλές φορές στην Αμερικάνικη ιστορία. Ο Άνταμς εγκατάλειψε τον Λευκό Οίκο πικραμένος και απογοητευμένος από το πολιτικό παιχνίδι. Είπε στους φίλους του πως το πνευματικό του όραμα για μια νέα Αμερική καταστράφηκε από τη συμμαχία των δουλοκτητών και των βιομηχάνων που συνωμότησαν για να του αποστερήσουν την επανεκλογή.
  Ο Τζων ΚουΪνσι Άνταμς δεν απέκτησαν ξανά πολιτική θέση, η οικογένεια του όμως συνέχισε να έχει επιρροή στην διαμόρφωση προοδευτικών ιδεών που είχαν τις ρίζες τους στην παράδοση του Δράκοντα. Τα δύο εγγόνια του, ο Χένρυ και ο Μπρούκ Άνταμς έγραψαν βιβλία που προσέφεραν ένα εναλλακτικό όραμα της κοινωνίας βασισμένο σε πνευματικές αξίες και όχι στον υλισμό. Για τον Χένρυ Άνταμς ο Καθεδρικός ναός της Σάρτρ στη Γαλλία ήταν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα των Μασονικών συντεχνιών. Η Σάρτρ είχε κτιστεί πάνω σ΄έναν Δρυϊδικό ναό και είχα αφιερωθεί στην Μαύρη Παρθένο, μια εκδοχή της αρχαίας θεάς. Μετά την επίσκεψη του στη Γαλλία ο Άνταμς έγραψε το βιβλίο <<Το Όρος Σαιντ Νισέλ και η Σαρτρ>> που εξεδόθη στα 1913. Σ΄αυτό έγραφε πως στους τρεις αιώνες μετά το 1600 η αρχή της Αμερικανικής αποίκισης από τον Ιάκωβο Α' της Αγγλίας, που επηρεάστηκε από τον Μεγάλο Διδάσκαλο του Ροδοσταυρισμού Φράνσις Μπέηκον, η ανθρωπότητα εξελίχθηκε τόσο γρήγορα όσο ποτέ. Προέβλεψε πως στην περίοδο 1915 - 1920 το ανθρώπινο γένος θα φθάσει στο απόγειο της πνευματικής του ανάπτυξης και μετά θα παρακμάσει γρήγορα στον υλισμό και την βαρβαρότητα. Είναι αλήθεια πως δεν έπεσε έξω στις προβλέψεις του.
  Ο αδελφός του, Μπρούκ Άνταμς, που ανέλαβε το ρόλο του κοινωνικού προφήτη εξέδωσε αρκετά σημαντικά έργα για τις παγκόσμιες υποθέσεις, τον πολιτικό ρόλο της Αμερικής και το πεπρωμένο της Εκατό χρόνια πριν τη δημιουργία της θεωρίας του αριστερού και δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου (που αντιπροσωπεύουν αντίστοιχα την λογική και παρορμητική διδασκαλία της σκέψης) ο Άνταμς εξήγησε την ανθρώπινη ιστορία με όρους κυκλικών μεταβολών της κυριαρχίας του φανταστικού και υπολογιστικού νου. Πίστευε πως η ανθρωπότητα είχε εισέλθει σ΄ένα ιστορικό κύκλο που κυριαρχείτο από τον λογικό νου, με έμφαση στην επιστημονική διαδικασία, την στρατοκρατία και την επικέντρωση της πολιτικής δύναμης σε μια κυριαρχούσα ελίτ. Ισχυρίστηκε πως η έδρα αυτής της επικεντρωμένης δομικής εξουσίας ήταν η Αμερική και θα αντικαθιστούσε την Βρετανική Αυτοκρατορία καταλαμβάνοντας την θέση του Δυτικού πολιτισμού. Προέβλεψε πως ο νέος αιώνας θα έφερνε την Αμερική στην παγκόσμια σκακιέρα, όπου θα αναλάμβανε ενεργό ρόλο σ΄έναν παγκόσμιο πόλεμο, κάτι που θα μετέτρεπε την Αμερική σε  αυτοκρατορική δύναμη που θα διοικείτο από μία κυβέρνηση στηριγμένη στο Στρατό, με μια κοινωνία αποστερημένη από πνευματικές και ηθικές αξίες και εθισμένη στον υλισμό.
http://el-lhnwndikaion.blogspot.com/