Ydrohoos Fnous ......Αυτό το οποίο θέλουν οι Εγγλέζοι από αυτό το ανηλεές και άγριο κυνήγι είναι δύο πράγματα. Το πρώτο πράγμα είναι να καταστρέψουν το "σταρ σύστεμ" της εθνικής αντίστασης. Θέλουν να δολοφονήσουν αυτούς που θα μπορούσαν να κεφαλαιοποιήσουν με θεμιτό τρόπο την αντίστασή τους και να εισπράξουν πολιτικά κέρδη. Αυτούς που θα μπορούσαν να καταγγείλουν τους δοσίλογους και τους απόντες. Αυτούς που είχαν γίνει θρύλοι στη συνείδηση του λαού και τους αγαπούσε. Αυτούς που θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην την πολιτική σκηνή. Η μακρά αγωνιστική τους παρουσία τους καθιστούσε επώνυμους και ως εκ τούτου επικίνδυνους. Τους πρώτους επώνυμους εκτός Αθηνών και στρατού. Όλοι αυτοί ήταν ελεγμένοι για την ποιότητά τους, τον ηρωισμό την τιμιότητα ή την ηθική τους. Ελεγμένοι όχι από αφεντικά, αλλά από τον ίδιο τον λαό μέσα από μακρόχρονους αγώνες, οι οποίοι δεν επιτρέπουν στην ήρα να ανακατευτεί με το σιτάρι. Ο ΕΛΑΣ τους απειλούσε ακόμα και χωρίς όπλα. Η επαρχία είχε τους δικούς της διάσημους και αυτούς αγαπούσε. Αγάπη όμως σε περίπτωση εκλογών σημαίνει ψήφος. Ο Καρδιτσιώτης θα ψήφιζε τον καπετάνιο της περιοχής του σε περίπτωση εκλογών. Ο Φλωρινιώτης το ίδιο. Καπετάνιοι μορφωμένοι, που στην προ¬πολεμική τους ζωή ήταν γιατροί, μηχανικοί, στρατιωτικοί κλπ.. Γνωρίζονταν μεταξύ τους και υπήρχε εμπιστοσύνη. Ο επαρχιώτης δεν θα ψήφιζε πλέον τον ΔΕΞΙΟ αχυράνθρωπο που "διόριζε" η Αθήνα και τα κυκλώματά της. Τον μπαρουτοκαπνισμένο καπετάνιο του βουνού θα ψήφιζε και όχι τον ηλιοκαμένο παραθεριστή του Νείλου, Καραμανλή. Το δεύτερο πράγμα που επιδίωκαν οι Εγγλέζοι από αυτήν την τρομερή βία ήταν να δημιουργήσουν τις κοινωνικές συνθήκες, που θα οδηγούσαν στον εμφύλιο. Εμφύλιος όμως τότε δεν μπορούσε να γίνει, γιατί ήταν αδύναμα και τα δύο μέρη. Ήταν αδύναμη η ΔΕΞΙΑ και ήταν αδύναμοι και οι ΚΚΕδες. Ο λαός ήταν ενιαίος και γιόρταζε την απελευθέρωσή του. Ο μόνος εχθρός του ήταν οι δοσίλογοι. Εναντίον αυτών ήθελε να κινηθεί και κανενός άλλου. Πώς θα γινόταν εμφύλιος; Η ΔΕΞΙΑ του Παπανδρέου δεν αντιπροσώπευε εκείνη τη στιγμή τίποτε παραπάνω από την ολιγομελή συμμορία των "κολλητών" του. Δεν είχε τη δύναμη που απαιτούνταν για έναν εμφύλιο και οι ΚΚΕδες όπως είπαμε δεν διέθεταν κοινωνικές δυνάμεις για να πραγματοποιήσουν εμφύλιο, ακόμα κι αν το ήθελαν. Οι Βρετανοί όμως ήθελαν πάση θυσία να κάνουν εμφύλιο. Τον προετοίμαζαν, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχαν τα δεδομένα. Τον προετοίμαζαν από τότε που έβαλαν τον Παπανδρέου το 1944 να πει: "Θέλω να πιστεύω ότι το ΚΚΕ δεν θα θελήσει να ωθήσει τη χώρα σε εμφύλιο πόλεμο". Ένα μήνυμα καθαρά προβοκατόρικο, εφόσον δεν υπήρχαν τα δεδομένα για το ΚΚΕ να κάνει κάτι τέτοιο. Ένα μήνυμα, το οποίο στόχευε κατ’ ευθείαν στα ένστικτα του λαού. Ήταν προβοκατόρικο, επειδή όριζε αυθαίρετα ηγεσίες και δήθεν αποκάλυπτε τις υποτιθέμενες προθέσεις τους όταν όλα αυτά δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα και άρα δεν αφορούσαν τον λαό. Ούτε ο Παπανδρέου ούτε το ΚΚΕ ήταν εκείνη την εποχή ηγέτες μερίδων του λαού, οι οποίες θα μπορούσαν να συγκρουστούν μεταξύ τους. Η βία στην επαρχία αυτές τις ανάγκες κλήθηκε να εξυπηρετήσει. Να δώσει σάρκα και οστά σε έναν "άδειο" σχεδιασμό. Να παραδώσει πελατεία στα άδεια πολιτικά "μαγαζιά" της ΔΕΞΙΑΣ. Να παραδώσει πελατεία στο επίσης άδειο πολιτικό "μαγαζί" του ΚΚΕ. Η βία δηλαδή είχε ως στόχο να μεταφέρει την παθογένεια της Αθήνας στην επαρχία. Να δημιουργήσει "ομήρους" της ΔΕΞΙΑΣ και του ΚΚΕ, ώστε αυτοί να οδηγήσουν τον λαό στον εμφύλιο. Όρμηξαν οι παρακρατικοί στο "κοπάδι", απλά για να το χωρίσουν βίαια, ώστε να κρατήσουν οι ίδιοι ένα μεγάλο μέρος του και το υπόλοιπο να το παραδώσουν εκεί όπου ήθελε ο σχεδιασμός τους. Στους ΚΚΕδες, οι οποίοι δεν είχαν μεγάλη βάση στον πληθυσμό. Ποτέ οι Άγγλοι δεν τους είπαν ποιους να επιλέξουν να βιαιοπραγήσουν εις βάρος τους και γιατί. Βία εναντίον των πάντων χωρίς κανένα κριτήριο. Αυτό ήταν το χειρότερο, γιατί κανένας δεν αισθανόταν ασφαλής. Αυτό ακριβώς είναι το επιθυμητό σε τέτοιου είδους πολιτικές και οι Άγγλοι το γνώριζαν. Έπρεπε όλοι να φοβούνται, γιατί έτσι λειτουργεί ο σχεδιασμός αυτός. Δεν δίνονταν προδιαγραφές διωγμών, γιατί αυτό ακυρώνει έναν τέτοιο σχεδιασμό. Αν δηλαδή υποδείκνυαν προδιαγραφές ασφαλείας, θα υπήρχαν "νησίδες" ασφαλείας. Πολλοί Ελασίτες ήταν δεξιόστροφοι κτηματίες, επιστήμονες και άρα, αν θεωρούσαν τον εαυτό τους ασφαλή, θα ασκούσαν κριτική. Κριτική αποδεδειγμένα γενναίων ανθρώπων, η οποία θα αφορούσε τόσο τα εγκλήματα εις βάρος του λαού όσο και το ποιον των εγκληματιών. Οι αγωνιστές θα έσπευδαν να προστατεύσουν τους συναγωνιστές τους. Θα έσπευδαν να καταγγείλουν τους ένοπλους αδελφοκτόνους "εθνικόφρονες". Όλοι αυτοί όμως θα γίνονταν πόλος. Πόλος πολιτικός. Πόλος λαοφιλής. Πόλος, που θα εστίαζε την κριτική του στους όψιμους "εθνικόφρονες", οι οποίοι ήταν σχεδόν στο σύνολό τους οι πρώην δοσίλογοι. Αυτό όμως δεν συνέφερε. Συνέφερε η βία άνευ κριτηρίων. Συνέφερε ο γενικός φόβος. Οι παρακρατικοί εναντίον όλων και ο καθένας όπου αποφασίσει θα κατέληγε από μόνος του. Απίστευτα πράγματα. Αρκούσε μια "στραβή" ματιά και μπορούσε κάποιος να καταστραφεί ολοκληρωτικά. Αρκούσε ένας να αντιδράσει και έπαιρνε στο λαιμό του ολόκληρο το σόι του. Έγιναν απίστευτα πράγματα εκείνη τη σκοτεινή εποχή. Αρκού¬σε μια ανώνυμη καταγγελία, για να βρεις για πάντα τον μπελά σου. Για ένα χωράφι, για τον έρωτα μιας γυναίκας ή για ένα άλογο καταστράφηκαν άνθρωποι. Η φάτσα σου να μην άρεσε σε έναν παρακρατικό, μπορούσε να σε βάλει σε περιπέτειες. Δεν τολμούσες να κοιτάξεις κάποιον στον δρόμο. Δεν γνώριζες τι θα πει και σε ποιον θα το πει. Παπάδες και "εθνικόφρονες" έγιναν οι τιμητές των πάντων. Όποιον δεν συμπαθούσαν τον ωθούσαν στα όρια. Τον προκαλούσαν μέχρι ν' αντιδράσει, για να του βάλουν την ταμπέλα του ΚΚΕ. Αυτό μόνον συνέφερε τους ΔΕΞΙΟΥΣ. Αυτό συνέφερε τόσο τους ΔΕΞΙΟΥΣ συνεργάτες των Γερμανών όσο και τους ΔΕΞΙΟΥΣ "λουφαδόρους" των Άγγλων. Ο αντικομμουνισμός ήταν η μοναδική πλατφόρμα που ένωνε όλους τους ΔΕΞΙΟΥΣ μεταξύ τους. Ο αντικομμουνισμός ήταν που τους έδινε μια στοιχειώδη "επαφή" με τον λαό. Δοσίλογοι και "παραθεριστές" είχαν βρει κοινό σημείο με τον λαό. Αναφορές περί αντίστασης ποτέ δεν γίνονταν. Απαγορευόταν να γίνουν. Δεν γίνονταν, διότι αποκάλυπταν τους ΔΕΞΙΟΥΣ. Αυτούς που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και αυτούς που κρύφτηκαν όταν εμφανίστηκε ο κατακτητής. Με τον αντικομμουνισμό οι ΔΕΞΙΟΙ έκρυβαν τη δική τους προδοσία ή ανεπάρκεια στη διάρκεια της κατοχής. Γι' αυτόν τον λόγο πίεζαν τους πάντες. Στους δρόμους, στα καφενεία και στα χωράφια, παντού προκαλούσαν. Προκαλούσαν, για να εκμεταλλευτούν την αντίδραση. Προκαλούσαν σε βαθμό γελοίο. Παρακρατικός, ο οποίος μέχρι τον πόλεμο δεν είχε να φάει, έδειχνε με το "δάκτυλο" σαν ΚΚΕ έναν μεγαλοκτηματία, επειδή αντέδρασε στην αθλιότητά του. Αυτό τους είπαν οι Άγγλοι να κάνουν και αυτό έκαναν. Σταδιακά άρχισε να λειτουργεί ο διχασμός. Άρχισαν με τυχαία κριτήρια να δημιουργούνται οι "προτεστάντες" και οι "καθολικοί" της Αριστεράς. Ολόκληρου δηλαδή του λαού πλην των ΔΕΞΙΩΝ και των κομμουνιστών. Αυτοί οι οποίοι καταπιέζονταν δεν είχαν πολλές επιλογές. Είτε θα συμβιβάζονταν και θα έκαναν πως δήθεν υιοθετούν τα εθνικοπατριωτικά και ιδεολογικά κηρύγματα των "καπιταλιστών" εθνικοφρόνων είτε θα αντιδρούσαν, αποφασισμένοι ότι θα έπαιρναν την ταμπέλα του ΚΚΕ και θα ταλαιπωρούνται καθημερινά. Άνθρωποι, που επί χρόνια πολεμούσαν τους Γερμανούς στα βουνά, κάθονταν και έπαιρναν μαθήματα "εθνικοφροσύνης" από τους δοσίλογους και από τους δειλούς. Τι να έκαναν; Να αντιδρούσαν; Δεν μπορούν όλοι να αντιδρούν. Δεν άντεχαν. Αντιδρούσαν στο χωράφι και πριν φτάσουν στο σπίτι τους οι παρακρατικοί είχαν κακοποιήσει τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Ήθελαν να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους. Ήθελαν να επιστρέψουν στις οικογένειές τους. Ήθελαν να επιστρέψουν στα χωράφια τους, που ήταν επί χρόνια εγκαταλε¬λειμμένα. Αυτοί όλοι συμβιβάστηκαν. Η ανταμοιβή τους; Τίποτε το σπουδαίο. Η ησυχία τους. Το κέρδος τους; Ότι απλά δεν θα έπρεπε να σηκώνονται το βράδυ και να τρέχουν προς το βουνό, κάθε φορά που άκουγαν άλογα να πλησιάζουν στην αυλή τους. Τζάμπα πράγμα. Με την υπόσχεση της "ησυχίας" αυτοί έγιναν οι "προτεστάντες" της ΔΕΞΙΑΣ. Αυτοί είναι οι δεξιοί της μετα¬πολεμικής Δεξιάς. Αυτοί που σήμερα τους δείχνουν ο Πάγκαλος ή ο Παπανδρέου με το δάκτυλο και τους ονομάζουν δεξιούς. Από την άλλη πλευρά τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα. Οι άνθρωποι, που είχαν τη φαεινή ιδέα ν' αντιδράσουν στις παρακρατικές μεθοδεύσεις, δεν θα έβρισκαν ησυχία ποτέ. Θα τους έφταναν στα άκρα. Αυτοί, που βγήκαν στο βουνό για να ελευθερώσουν την πατρίδα τους, αναγκάστηκαν να ξαναβγούν μετά την απελευθέρωσή της για να πολεμήσουν; Όχι βέβαια. Για να κρυφτούν. Ένοπλη αντίσταση απέναντι στο παρακράτος δεν υπήρχε εκείνη την εποχή. Τα όπλα του ΕΛΑΣ είχαν παραδοθεί. Τα μόνα όπλα που δεν είχαν παραδοθεί ήταν αυτά που είχαν κρύψει οι ΚΚΕδες. Όλοι αυτοί απλά κρύβονταν στις σπηλιές, γιατί φοβούνταν να πάνε στα σπίτια τους. Κρύβονταν, γιατί δεν ήξεραν τι άλλο να κάνουν. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τους δηλώνουν οι οικογένειές τους σαν νεκρούς, για να μην τις ενοχλούν οι παρακρατικοί. Η τεχνητή "αντικομμουνιστική" υστερία των δοσίλογων απειλούσε τις οικογέ¬νειές τους. Χαρακτηρίζονταν ΚΚΕδες οι πάντες. Άνθρωποι αγράμ¬ματοι, που ποτέ δεν είχαν διαβάσει και ακούσει τίποτα περί Μαρξ και προλεταριάτου, χαρακτηρίζονταν ΚΚΕδες. Αν τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν, αντιμετωπίζονταν σαν "συγγενείς" του Στάλιν. Όσοι δεν άντεχαν στις πρωτόγονες συνθήκες του βουνού, σταδιακά άρχισαν να μαζεύονται στα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αθήνα. Εκεί όπου μπορούσαν να "χαθούν". Εκεί όπου δεν θα τους έβρισκαν με τις οικογένειές τους για να τους προκαλέσουν. Εκεί όπου θα υπήρχαν ομοιοπαθείς και θα μπορούσαν να αμυνθούν μέσα από συλλογικές συμπεριφορές. Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί επί δύο σχεδόν χρόνια αφέθηκε ο λαός στη βία του ΔΕΞΙΟΥ παρακράτους; Η βία έδωσε λαό τόσο στη ΔΕΞΙΑ όσο και στους ΚΚΕδες, ώστε να μπούμε στον εμφύλιο. Η βία μετέφερε την παθογένεια της Αθήνας στην περιφέρεια. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Ο μέχρι τότε αμέτοχος στις πολιτικές διαμάχες πληθυσμός να μπει μέσα σ' αυτές στο σύνολό του. Γιατί; Για να διχαστεί ο πληθυσμός και ν' αποκτήσουν ερείσματα οι δύο μονομάχοι. Μέχρι τότε για παράδειγμα η αθηναϊκή ΔΕΞΙΑ στην επαρχία είχε ως ερείσματά της τους "έχοντες". Αυτούς βαστούσε σε μια ψευδοομηρία με το "φόβητρο" του κομμουνισμού. Υποτάσσονταν οι "έχοντες" της επαρχίας στην Αθήνα, η οποία έθετε τον κρατικό μηχανισμό στη διάθεσή τους σε περίπτωση επανάστασης των προλεταρίων. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν άσχετοι. Άκουγαν μόνον τον παπά, που τους έλεγε να υπομένουν τα πάντα "προς χάριν του Κυρίου". Μετά την απίστευτη βία που ακολούθησε της αποχώρησης των Γερμανών τα "ερείσματα" της ΔΕΞΙΑΣ στην επαρχία αυξήθηκαν, γιατί στους χαλαρούς "έχοντες" προστέθηκαν και οι παρανόμως "αποκτήσαντες". Ελεεινά ανθρωπάκια, τα οποία πραγματοποιώντας εγκλήματα, άρπαξαν περιουσίες. Δοσίλογοι, που παρίσταναν τους αντικομμουνιστές και άρπαζαν περιουσίες όσων αυθαίρετα οι ίδιοι χαρακτήριζαν ΚΚΕδες. Μερικές δεκάδες ανθρώπων μέσα σε κάθε επαρχιακή πόλη, που τρομοκρατούσαν τους πάντες. Αυτοί όλοι ήταν απόλυτα "όμηροι" της Αθήνας. Η Αθήνα τους προστάτευε. Στην επαρχία, όπου τα πάντα είναι γνωστά, όλοι αυτοί ήταν μισητοί. Αν η Αθήνα τους εγκατέλειπε, θα κινδύνευαν να χάσουν όχι τα κλοπιμαία, αλλά τις ζωές τους. Αυτοί ήταν σε θέση να κάνουν το οποιοδήποτε έγκλημα προκειμένου να μην κινδυνεύουν. Η ΔΕΞΙΑ της Αθήνας απέκτησε ΔΕΞΙΑ όμοιας ποιότητας και όμοιων αναγκών εκεί όπου μέχρι τότε δεν είχε και άρα στην επαρχία. Με τον τρόπο αυτόν απέκτησε σκληρό έρεισμα σε χώρους όπου μέχρι τότε δεν είχε. Με τον τρόπο αυτόν απέκτησε ως φανατικούς συμμάχους τους οπλισμένους "νεόπλουτους" της νέας κατάστασης. Τους οπλισμένους χαφιέδες, που πάντα κινούνταν στις "παρυφές" των μηχανισμών ασφαλείας. Μόνιμοι θαμώνες των αστυνομικών τμημάτων. Τα ανάλογα έγιναν και με τους ΚΚΕδες. Μέχρι την αποχώρηση των Γερμανών οι ΚΚΕδες ήταν ανύπαρκτοι στην ελληνική κοινωνία. Μη ανιχνεύσιμο μέγεθος. Δεν ήταν αρκετοί ούτε για μαζικούς εκτοπισμούς. Ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης δεν γέμιζαν. Τους άφηνε η ΔΕΞΙΑ να περιφέρονται στην κοινωνία μόνο και μόνο για να νομιμοποιούν τη "μαγκούρα" του "χωροφύλαξ". Μόνο και μόνο για να τρομάζουν τους κτηματίες και να τους "σπρώχνουν" στην "ασφαλή" "αγκαλιά" της αθηναϊκής ΔΕΞΙΑΣ. Οι Έλληνες ποτέ δεν ήταν ΚΚΕδες και αυτό φαινόταν σε όλα τα μήκη και τα βάθη της κοινωνίας τους. Στον κύριο όγκο τους οι ΚΚΕδες δραστηριοποιούνταν κυρίως στην αστική Αθήνα, γιατί μόνον εκεί μπορούσαν να επιβιώσουν. Εκεί είχαν τον "τρόπο" τους να επιβιώνουν, διότι ο κομμουνισμός στα αστικά κέντρα λειτουργεί με άλλον τρόπο. Εκεί συνεργάζεται με την εξουσία, εφόσον μπορεί και της "πουλάει" εκδούλευση. Ελέγχει τους εργάτες και εξυπηρετεί βιομηχάνους. Στην επαρχία οι κομμουνιστές απλά δεν υπήρχαν. Η επαρχία τους απέβαλε βιαίως, γιατί οι ισχυροί της δεν τους ανέχονταν να περιφέρονται κοντά στα χωράφια τους. Τα χωράφια δεν είναι εργοστάσια και οι ΚΚΕδες δεν εξυπηρετούν κανέναν. Οι λίγοι ΚΚΕδες που περιφέρονταν στην επαρχία ήταν σεσημασμένοι. Με τη χαοτική βία της ΔΕΞΙΑΣ όλα αυτά άλλαξαν, διότι οι παρακρατικοί προσέφεραν στον κομμουνιστικό μηχανισμό τόσο νέους "πιστούς" όσο και ομήρους. Γιατί βάζουμε τη λέξη "πιστούς" σε εισαγωγικά; Γιατί η βία του ΔΕΞΙΟΥ παρακράτους πρόσφερε στο ΚΚΕ νέους οπαδούς. Οπαδούς της αντίδρασης και οι οποίοι δεν "λάτρεψαν" ξαφνικά τα κομμουνιστικά ιδεώδη. Ο κύριος όγκος όλων αυτών των νέων "πιστών" κατέληξαν στο ΚΚΕ, επειδή μισούσαν τους ΔΕΞΙΟΥΣ. Τους ΔΕΞΙΟΥΣ, που σκότωσαν δικούς τους ανθρώπους. Τους ΔΕΞΙΟΥΣ, που τους αφαίρεσαν τις περιουσίες. Τους ΔΕΞΙΟΥΣ, που τους έβρισκαν στον δρόμο και τους μαστίγωναν. Μαζί μ' αυτούς το ΚΚΕ απέκτησε και ομήρους, γιατί κάποιοι αντέδρασαν βίαια στη βία της ΔΕΞΙΑΣ. Κάποιοι για παράδειγμα σκότωσαν το παρακρατικό σκουπίδι, που προσπαθούσε να βιάσει τη γυναίκα τους. Αυτοί γνώριζαν ότι είναι εντοπισμένοι από το ΔΕΞΙΟ παρακράτος και άρα καταδικασμένοι. Πού θα κατέφευγαν για προστασία; Στη μόνη οργανωμένη δομή της επαρχίας, που μπορούσε να τους προστατεύσει εκείνη την εποχή. Όλοι αυτοί οι αντιδραστικοί τι ήταν; Από πού προέρχονταν; Ήταν Ελασίτες. Γιατί; Μήπως επειδή ο ΕΛΑΣ ήταν κομμουνιστικός; Όχι βέβαια. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας τους. Ο χαρακτήρας τους ήταν αυτός που τους έβγαλε στο βουνό να αντιδράσουν βίαια στον κατακτητή και ο ίδιος χαρακτήρας ήταν που τους οδήγησε στη βίαιη αντίδραση εναντίον των παρακρατικών. Αυτόν τον χαρακτήρα τον γνώριζαν οι ΔΕΞΙΟΙ, γιατί αυτόν φοβούνταν. Φοβούνταν τους ανθρώπους που δεν δίστασαν να τα βάλουν με τη Βέρμαχτ και δεν ήθελαν να τους αφήσουν να περιφέρονται ανάμεσά τους. Η "τίγρης" ήταν εντοπισμένη και επίφοβη. Πάντα πίστευαν ότι, αν "χαλαρώσουν" τα πράγματα, θα τους βρουν μπρο-στά τους. Πάντα πίστευαν ότι, όταν αναγκαστούν να παρατήσουν τα όπλα, θα τους έχουν απέναντί τους. Άρα, ό,τι ήταν να κάνουν, έπρεπε να το κάνουν πριν αναγκαστούν να παρατήσουν τα όπλα. Διορία δύο χρόνων τους είχαν δώσει οι Εγγλέζοι. Αυτούς τους ατίθασους χαρακτήρες η ΔΕΞΙΑ τους παραχώρησε στην ομηρία του ΚΚΕ. Του ΚΚΕ, που εκείνη την εποχή η ΔΕΞΙΑ το προστάτευε ως κόρη οφθαλμού. Σε έναν κόσμο αντικομμουνιστικής υστερίας και απίθανης βίας, μόνον οι ΚΚΕδες δεν κινδύνευαν, γιατί η ΔΕΞΙΑ ήθελε να προστατεύσει τον μηχανισμό του ΚΚΕ ειδικά στην επαρχία. Κινδύνευαν καθημερινά οι "ψευδοκομμουνιστές" και ήταν απόλυτα ασφαλείς οι πραγματικοί ΚΚΕδες. Τα πάντα ήταν έτοιμα για τον εμφύλιο. Οι μονομάχοι είχαν αναπτύξει μέγεθος αρκετά μεγάλο και ήταν έτοιμοι να παρασύρουν τον λαό. Από την μία η ΔΕΞΙΑ των δοσίλογων παρακρατικών υπό την ηγεσία των Εγγλέζων και από την άλλη η οριακά ατίθαση Ελλάδα υπό την ηγεσία των ΚΚΕδων. Οι Εγγλέζοι ήταν ευτυχείς. Οι δούλοι και οι χαφιέδες τους ήταν έτοιμοι να βάλουν τον λαό στη μεγαλύτερη περιπέτεια της ιστορία του. ........... ------------------------------- Παναγιώτης Τραϊανού Δ Ε Ξ Ι Α Κανένας δεν την ΞΕΧΝΑ. Λίγοι ξέρουν τι ΣΗΜΑΙΝΕΙ. ιστορικά μαθήματα .....

Ydrohoos Fnous

......Αυτό το οποίο θέλουν οι Εγγλέζοι από αυτό το ανηλεές και άγριο κυνήγι είναι δύο πράγματα.
Το πρώτο πράγμα είναι να καταστρέψουν το "σταρ σύστεμ" της εθνικής αντίστασης.
Θέλουν να δολοφονήσουν αυτούς που θα μπορούσαν να κεφαλαιοποιήσουν με θεμιτό τρόπο την αντίστασή τους και να εισπράξουν πολιτικά κέρδη.
Αυτούς που θα μπορούσαν να καταγγείλουν τους δοσίλογους και τους απόντες. Αυτούς που είχαν γίνει θρύλοι στη συνείδηση του λαού και τους αγαπούσε. Αυτούς που θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην την πολιτική σκηνή.
Η μακρά αγωνιστική τους παρουσία τους καθιστούσε επώνυμους και ως εκ τούτου επικίνδυνους.
Τους πρώτους επώνυμους εκτός Αθηνών και στρατού. Όλοι αυτοί ήταν ελεγμένοι για την ποιότητά τους, τον ηρωισμό την τιμιότητα ή την ηθική τους.
Ελεγμένοι όχι από αφεντικά, αλλά από τον ίδιο τον λαό μέσα από μακρόχρονους αγώνες, οι οποίοι δεν επιτρέπουν στην ήρα να ανακατευτεί με το σιτάρι.

Ο ΕΛΑΣ τους απειλούσε ακόμα και χωρίς όπλα.
Η επαρχία είχε τους δικούς της διάσημους και αυτούς αγαπούσε. Αγάπη όμως σε περίπτωση εκλογών σημαίνει ψήφος.
Ο Καρδιτσιώτης θα ψήφιζε τον καπετάνιο της περιοχής του σε περίπτωση εκλογών.
Ο Φλωρινιώτης το ίδιο.
Καπετάνιοι μορφωμένοι, που στην προ¬πολεμική τους ζωή ήταν γιατροί, μηχανικοί, στρατιωτικοί κλπ..
Γνωρίζονταν μεταξύ τους και υπήρχε εμπιστοσύνη.
Ο επαρχιώτης δεν θα ψήφιζε πλέον τον ΔΕΞΙΟ αχυράνθρωπο που "διόριζε" η Αθήνα και τα κυκλώματά της.
Τον μπαρουτοκαπνισμένο καπετάνιο του βουνού θα ψήφιζε και όχι τον ηλιοκαμένο παραθεριστή του Νείλου, Καραμανλή.

Το δεύτερο πράγμα που επιδίωκαν οι Εγγλέζοι από αυτήν την τρομερή βία ήταν να δημιουργήσουν τις κοινωνικές συνθήκες, που θα οδηγούσαν στον εμφύλιο. Εμφύλιος όμως τότε δεν μπορούσε να γίνει, γιατί ήταν αδύναμα και τα δύο μέρη.
Ήταν αδύναμη η ΔΕΞΙΑ και ήταν αδύναμοι και οι ΚΚΕδες.
Ο λαός ήταν ενιαίος και γιόρταζε την απελευθέρωσή του.
Ο μόνος εχθρός του ήταν οι δοσίλογοι. Εναντίον αυτών ήθελε να κινηθεί και κανενός άλλου.
Πώς θα γινόταν εμφύλιος;

Η ΔΕΞΙΑ του Παπανδρέου δεν αντιπροσώπευε εκείνη τη στιγμή τίποτε παραπάνω από την ολιγομελή συμμορία των "κολλητών" του.
Δεν είχε τη δύναμη που απαιτούνταν για έναν εμφύλιο και οι ΚΚΕδες όπως είπαμε δεν διέθεταν κοινωνικές δυνάμεις για να πραγματοποιήσουν εμφύλιο, ακόμα κι αν το ήθελαν.
Οι Βρετανοί όμως ήθελαν πάση θυσία να κάνουν εμφύλιο.
Τον προετοίμαζαν, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχαν τα δεδομένα.
Τον προετοίμαζαν από τότε που έβαλαν τον Παπανδρέου το 1944 να πει: "Θέλω να πιστεύω ότι το ΚΚΕ δεν θα θελήσει να ωθήσει τη χώρα σε εμφύλιο πόλεμο".
Ένα μήνυμα καθαρά προβοκατόρικο, εφόσον δεν υπήρχαν τα δεδομένα για το ΚΚΕ να κάνει κάτι τέτοιο. Ένα μήνυμα, το οποίο στόχευε κατ’ ευθείαν στα ένστικτα του λαού. Ήταν προβοκατόρικο, επειδή όριζε αυθαίρετα ηγεσίες και δήθεν αποκάλυπτε τις υποτιθέμενες προθέσεις τους όταν όλα αυτά δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα και άρα δεν αφορούσαν τον λαό. Ούτε ο Παπανδρέου ούτε το ΚΚΕ ήταν εκείνη την εποχή ηγέτες μερίδων του λαού, οι οποίες θα μπορούσαν να συγκρουστούν μεταξύ τους.

Η βία στην επαρχία αυτές τις ανάγκες κλήθηκε να εξυπηρετήσει.
Να δώσει σάρκα και οστά σε έναν "άδειο" σχεδιασμό.
Να παραδώσει πελατεία στα άδεια πολιτικά "μαγαζιά" της ΔΕΞΙΑΣ.
Να παραδώσει πελατεία στο επίσης άδειο πολιτικό "μαγαζί" του ΚΚΕ.
Η βία δηλαδή είχε ως στόχο να μεταφέρει την παθογένεια της Αθήνας στην επαρχία. Να δημιουργήσει "ομήρους" της ΔΕΞΙΑΣ και του ΚΚΕ, ώστε αυτοί να οδηγήσουν τον λαό στον εμφύλιο.

Όρμηξαν οι παρακρατικοί στο "κοπάδι", απλά για να το χωρίσουν βίαια, ώστε να κρατήσουν οι ίδιοι ένα μεγάλο μέρος του και το υπόλοιπο να το παραδώσουν εκεί όπου ήθελε ο σχεδιασμός τους.
Στους ΚΚΕδες, οι οποίοι δεν είχαν μεγάλη βάση στον πληθυσμό.
Ποτέ οι Άγγλοι δεν τους είπαν ποιους να επιλέξουν να βιαιοπραγήσουν εις βάρος τους και γιατί.
Βία εναντίον των πάντων χωρίς κανένα κριτήριο.
Αυτό ήταν το χειρότερο, γιατί κανένας δεν αισθανόταν ασφαλής.
Αυτό ακριβώς είναι το επιθυμητό σε τέτοιου είδους πολιτικές και οι Άγγλοι το γνώριζαν.
Έπρεπε όλοι να φοβούνται, γιατί έτσι λειτουργεί ο σχεδιασμός αυτός. Δεν δίνονταν προδιαγραφές διωγμών, γιατί αυτό ακυρώνει έναν τέτοιο σχεδιασμό. Αν δηλαδή υποδείκνυαν προδιαγραφές ασφαλείας, θα υπήρχαν "νησίδες" ασφαλείας.
Πολλοί Ελασίτες ήταν δεξιόστροφοι κτηματίες, επιστήμονες και άρα, αν θεωρούσαν τον εαυτό τους ασφαλή, θα ασκούσαν κριτική. Κριτική αποδεδειγμένα γενναίων ανθρώπων, η οποία θα αφορούσε τόσο τα εγκλήματα εις βάρος του λαού όσο και το ποιον των εγκληματιών.

Οι αγωνιστές θα έσπευδαν να προστατεύσουν τους συναγωνιστές τους.
Θα έσπευδαν να καταγγείλουν τους ένοπλους αδελφοκτόνους "εθνικόφρονες". Όλοι αυτοί όμως θα γίνονταν πόλος.
Πόλος πολιτικός.
Πόλος λαοφιλής.
Πόλος, που θα εστίαζε την κριτική του στους όψιμους "εθνικόφρονες", οι οποίοι ήταν σχεδόν στο σύνολό τους οι πρώην δοσίλογοι. Αυτό όμως δεν συνέφερε.
Συνέφερε η βία άνευ κριτηρίων.
Συνέφερε ο γενικός φόβος.
Οι παρακρατικοί εναντίον όλων και ο καθένας όπου αποφασίσει θα κατέληγε από μόνος του.
Απίστευτα πράγματα.
Αρκούσε μια "στραβή" ματιά και μπορούσε κάποιος να καταστραφεί ολοκληρωτικά. Αρκούσε ένας να αντιδράσει και έπαιρνε στο λαιμό του ολόκληρο το σόι του.

Έγιναν απίστευτα πράγματα εκείνη τη σκοτεινή εποχή.
Αρκού¬σε μια ανώνυμη καταγγελία, για να βρεις για πάντα τον μπελά σου. Για ένα χωράφι, για τον έρωτα μιας γυναίκας ή για ένα άλογο καταστράφηκαν άνθρωποι.
Η φάτσα σου να μην άρεσε σε έναν παρακρατικό, μπορούσε να σε βάλει σε περιπέτειες.
Δεν τολμούσες να κοιτάξεις κάποιον στον δρόμο. Δεν γνώριζες τι θα πει και σε ποιον θα το πει. Παπάδες και "εθνικόφρονες" έγιναν οι τιμητές των πάντων.
Όποιον δεν συμπαθούσαν τον ωθούσαν στα όρια.
Τον προκαλούσαν μέχρι ν' αντιδράσει, για να του βάλουν την ταμπέλα του ΚΚΕ. Αυτό μόνον συνέφερε τους ΔΕΞΙΟΥΣ.
Αυτό συνέφερε τόσο τους ΔΕΞΙΟΥΣ συνεργάτες των Γερμανών όσο και τους ΔΕΞΙΟΥΣ "λουφαδόρους" των Άγγλων.
Ο αντικομμουνισμός ήταν η μοναδική πλατφόρμα που ένωνε όλους τους ΔΕΞΙΟΥΣ μεταξύ τους. Ο αντικομμουνισμός ήταν που τους έδινε μια στοιχειώδη "επαφή" με τον λαό.
Δοσίλογοι και "παραθεριστές" είχαν βρει κοινό σημείο με τον λαό.

Αναφορές περί αντίστασης ποτέ δεν γίνονταν. Απαγορευόταν να γίνουν. Δεν γίνονταν, διότι αποκάλυπταν τους ΔΕΞΙΟΥΣ.
Αυτούς που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή και αυτούς που κρύφτηκαν όταν εμφανίστηκε ο κατακτητής. Με τον αντικομμουνισμό οι ΔΕΞΙΟΙ έκρυβαν τη δική τους προδοσία ή ανεπάρκεια στη διάρκεια της κατοχής.
Γι' αυτόν τον λόγο πίεζαν τους πάντες. Στους δρόμους, στα καφενεία και στα χωράφια, παντού προκαλούσαν.
Προκαλούσαν, για να εκμεταλλευτούν την αντίδραση.
Προκαλούσαν σε βαθμό γελοίο. Παρακρατικός, ο οποίος μέχρι τον πόλεμο δεν είχε να φάει, έδειχνε με το "δάκτυλο" σαν ΚΚΕ έναν μεγαλοκτηματία, επειδή αντέδρασε στην αθλιότητά του.
Αυτό τους είπαν οι Άγγλοι να κάνουν και αυτό έκαναν.

Σταδιακά άρχισε να λειτουργεί ο διχασμός.
Άρχισαν με τυχαία κριτήρια να δημιουργούνται οι "προτεστάντες" και οι "καθολικοί" της Αριστεράς. Ολόκληρου δηλαδή του λαού πλην των ΔΕΞΙΩΝ και των κομμουνιστών. Αυτοί οι οποίοι καταπιέζονταν δεν είχαν πολλές επιλογές. Είτε θα συμβιβάζονταν και θα έκαναν πως δήθεν υιοθετούν τα εθνικοπατριωτικά και ιδεολογικά κηρύγματα των "καπιταλιστών" εθνικοφρόνων είτε θα αντιδρούσαν, αποφασισμένοι ότι θα έπαιρναν την ταμπέλα του ΚΚΕ και θα ταλαιπωρούνται καθημερινά.
Άνθρωποι, που επί χρόνια πολεμούσαν τους Γερμανούς στα βουνά, κάθονταν και έπαιρναν μαθήματα "εθνικοφροσύνης" από τους δοσίλογους και από τους δειλούς.
Τι να έκαναν;
Να αντιδρούσαν;
Δεν μπορούν όλοι να αντιδρούν.
Δεν άντεχαν.
Αντιδρούσαν στο χωράφι και πριν φτάσουν στο σπίτι τους οι παρακρατικοί είχαν κακοποιήσει τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Ήθελαν να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους.
Ήθελαν να επιστρέψουν στις οικογένειές τους.
Ήθελαν να επιστρέψουν στα χωράφια τους, που ήταν επί χρόνια εγκαταλε¬λειμμένα.

Αυτοί όλοι συμβιβάστηκαν.
Η ανταμοιβή τους; Τίποτε το σπουδαίο. Η ησυχία τους.
Το κέρδος τους;
Ότι απλά δεν θα έπρεπε να σηκώνονται το βράδυ και να τρέχουν προς το βουνό, κάθε φορά που άκουγαν άλογα να πλησιάζουν στην αυλή τους. Τζάμπα πράγμα. Με την υπόσχεση της "ησυχίας" αυτοί έγιναν οι "προτεστάντες" της ΔΕΞΙΑΣ. Αυτοί είναι οι δεξιοί της μετα¬πολεμικής Δεξιάς. Αυτοί που σήμερα τους δείχνουν ο Πάγκαλος ή ο Παπανδρέου με το δάκτυλο και τους ονομάζουν δεξιούς.

Από την άλλη πλευρά τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα.
Οι άνθρωποι, που είχαν τη φαεινή ιδέα ν' αντιδράσουν στις παρακρατικές μεθοδεύσεις, δεν θα έβρισκαν ησυχία ποτέ.
Θα τους έφταναν στα άκρα. Αυτοί, που βγήκαν στο βουνό για να ελευθερώσουν την πατρίδα τους, αναγκάστηκαν να ξαναβγούν μετά την απελευθέρωσή της για να πολεμήσουν;
Όχι βέβαια.
Για να κρυφτούν. Ένοπλη αντίσταση απέναντι στο παρακράτος δεν υπήρχε εκείνη την εποχή. Τα όπλα του ΕΛΑΣ είχαν παραδοθεί.
Τα μόνα όπλα που δεν είχαν παραδοθεί ήταν αυτά που είχαν κρύψει οι ΚΚΕδες. Όλοι αυτοί απλά κρύβονταν στις σπηλιές, γιατί φοβούνταν να πάνε στα σπίτια τους.
Κρύβονταν, γιατί δεν ήξεραν τι άλλο να κάνουν. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τους δηλώνουν οι οικογένειές τους σαν νεκρούς, για να μην τις ενοχλούν οι παρακρατικοί. Η τεχνητή "αντικομμουνιστική" υστερία των δοσίλογων απειλούσε τις οικογέ¬νειές τους. Χαρακτηρίζονταν ΚΚΕδες οι πάντες.

Άνθρωποι αγράμ¬ματοι, που ποτέ δεν είχαν διαβάσει και ακούσει τίποτα περί Μαρξ και προλεταριάτου, χαρακτηρίζονταν ΚΚΕδες.
Αν τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν, αντιμετωπίζονταν σαν "συγγενείς" του Στάλιν.

Όσοι δεν άντεχαν στις πρωτόγονες συνθήκες του βουνού, σταδιακά άρχισαν να μαζεύονται στα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αθήνα. Εκεί όπου μπορούσαν να "χαθούν". Εκεί όπου δεν θα τους έβρισκαν με τις οικογένειές τους για να τους προκαλέσουν. Εκεί όπου θα υπήρχαν ομοιοπαθείς και θα μπορούσαν να αμυνθούν μέσα από συλλογικές συμπεριφορές.

Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί επί δύο σχεδόν χρόνια αφέθηκε ο λαός στη βία του ΔΕΞΙΟΥ παρακράτους;
Η βία έδωσε λαό τόσο στη ΔΕΞΙΑ όσο και στους ΚΚΕδες, ώστε να μπούμε στον εμφύλιο.
Η βία μετέφερε την παθογένεια της Αθήνας στην περιφέρεια.
Αυτό ήταν το ζητούμενο.
Ο μέχρι τότε αμέτοχος στις πολιτικές διαμάχες πληθυσμός να μπει μέσα σ' αυτές στο σύνολό του. Γιατί; Για να διχαστεί ο πληθυσμός και ν' αποκτήσουν ερείσματα οι δύο μονομάχοι.
Μέχρι τότε για παράδειγμα η αθηναϊκή ΔΕΞΙΑ στην επαρχία είχε ως ερείσματά της τους "έχοντες". Αυτούς βαστούσε σε μια ψευδοομηρία με το "φόβητρο" του κομμουνισμού. Υποτάσσονταν οι "έχοντες" της επαρχίας στην Αθήνα, η οποία έθετε τον κρατικό μηχανισμό στη διάθεσή τους σε περίπτωση επανάστασης των προλεταρίων. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν άσχετοι. Άκουγαν μόνον τον παπά, που τους έλεγε να υπομένουν τα πάντα "προς χάριν του Κυρίου".

Μετά την απίστευτη βία που ακολούθησε της αποχώρησης των Γερμανών τα "ερείσματα" της ΔΕΞΙΑΣ στην επαρχία αυξήθηκαν, γιατί στους χαλαρούς "έχοντες" προστέθηκαν και οι παρανόμως "αποκτήσαντες". Ελεεινά ανθρωπάκια, τα οποία πραγματοποιώντας εγκλήματα, άρπαξαν περιουσίες. Δοσίλογοι, που παρίσταναν τους αντικομμουνιστές και άρπαζαν περιουσίες όσων αυθαίρετα οι ίδιοι χαρακτήριζαν ΚΚΕδες. Μερικές δεκάδες ανθρώπων μέσα σε κάθε επαρχιακή πόλη, που τρομοκρατούσαν τους πάντες.
Αυτοί όλοι ήταν απόλυτα "όμηροι" της Αθήνας.
Η Αθήνα τους προστάτευε. Στην επαρχία, όπου τα πάντα είναι γνωστά, όλοι αυτοί ήταν μισητοί. Αν η Αθήνα τους εγκατέλειπε, θα κινδύνευαν να χάσουν όχι τα κλοπιμαία, αλλά τις ζωές τους. Αυτοί ήταν σε θέση να κάνουν το οποιοδήποτε έγκλημα προκειμένου να μην κινδυνεύουν.
Η ΔΕΞΙΑ της Αθήνας απέκτησε ΔΕΞΙΑ όμοιας ποιότητας και όμοιων αναγκών εκεί όπου μέχρι τότε δεν είχε και άρα στην επαρχία. Με τον τρόπο αυτόν απέκτησε σκληρό έρεισμα σε χώρους όπου μέχρι τότε δεν είχε. Με τον τρόπο αυτόν απέκτησε ως φανατικούς συμμάχους τους οπλισμένους "νεόπλουτους" της νέας κατάστασης.
Τους οπλισμένους χαφιέδες, που πάντα κινούνταν στις "παρυφές" των μηχανισμών ασφαλείας.
Μόνιμοι θαμώνες των αστυνομικών τμημάτων.
Τα ανάλογα έγιναν και με τους ΚΚΕδες.
Μέχρι την αποχώρηση των Γερμανών οι ΚΚΕδες ήταν ανύπαρκτοι στην ελληνική κοινωνία. Μη ανιχνεύσιμο μέγεθος. Δεν ήταν αρκετοί ούτε για μαζικούς εκτοπισμούς. Ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης δεν γέμιζαν. Τους άφηνε η ΔΕΞΙΑ να περιφέρονται στην κοινωνία μόνο και μόνο για να νομιμοποιούν τη "μαγκούρα" του "χωροφύλαξ".
Μόνο και μόνο για να τρομάζουν τους κτηματίες και να τους "σπρώχνουν" στην "ασφαλή" "αγκαλιά" της αθηναϊκής ΔΕΞΙΑΣ.

Οι Έλληνες ποτέ δεν ήταν ΚΚΕδες και αυτό φαινόταν σε όλα τα μήκη και τα βάθη της κοινωνίας τους.

Στον κύριο όγκο τους οι ΚΚΕδες δραστηριοποιούνταν κυρίως στην αστική Αθήνα, γιατί μόνον εκεί μπορούσαν να επιβιώσουν. Εκεί είχαν τον "τρόπο" τους να επιβιώνουν, διότι ο κομμουνισμός στα αστικά κέντρα λειτουργεί με άλλον τρόπο. Εκεί συνεργάζεται με την εξουσία, εφόσον μπορεί και της "πουλάει" εκδούλευση. Ελέγχει τους εργάτες και εξυπηρετεί βιομηχάνους. Στην επαρχία οι κομμουνιστές απλά δεν υπήρχαν. Η επαρχία τους απέβαλε βιαίως, γιατί οι ισχυροί της δεν τους ανέχονταν να περιφέρονται κοντά στα χωράφια τους.
Τα χωράφια δεν είναι εργοστάσια και οι ΚΚΕδες δεν εξυπηρετούν κανέναν. Οι λίγοι ΚΚΕδες που περιφέρονταν στην επαρχία ήταν σεσημασμένοι.
Με τη χαοτική βία της ΔΕΞΙΑΣ όλα αυτά άλλαξαν, διότι οι παρακρατικοί προσέφεραν στον κομμουνιστικό μηχανισμό τόσο νέους "πιστούς" όσο και ομήρους.
Γιατί βάζουμε τη λέξη "πιστούς" σε εισαγωγικά;
Γιατί η βία του ΔΕΞΙΟΥ παρακράτους πρόσφερε στο ΚΚΕ νέους οπαδούς. Οπαδούς της αντίδρασης και οι οποίοι δεν "λάτρεψαν" ξαφνικά τα κομμουνιστικά ιδεώδη. Ο κύριος όγκος όλων αυτών των νέων "πιστών" κατέληξαν στο ΚΚΕ, επειδή μισούσαν τους ΔΕΞΙΟΥΣ. Τους ΔΕΞΙΟΥΣ, που σκότωσαν δικούς τους ανθρώπους. Τους ΔΕΞΙΟΥΣ, που τους αφαίρεσαν τις περιουσίες. Τους ΔΕΞΙΟΥΣ, που τους έβρισκαν στον δρόμο και τους μαστίγωναν.
Μαζί μ' αυτούς το ΚΚΕ απέκτησε και ομήρους, γιατί κάποιοι αντέδρασαν βίαια στη βία της ΔΕΞΙΑΣ. Κάποιοι για παράδειγμα σκότωσαν το παρακρατικό σκουπίδι, που προσπαθούσε να βιάσει τη γυναίκα τους. Αυτοί γνώριζαν ότι είναι εντοπισμένοι από το ΔΕΞΙΟ παρακράτος και άρα καταδικασμένοι. Πού θα κατέφευγαν για προστασία; Στη μόνη οργανωμένη δομή της επαρχίας, που μπορούσε να τους προστατεύσει εκείνη την εποχή.
Όλοι αυτοί οι αντιδραστικοί τι ήταν;
Από πού προέρχονταν; Ήταν Ελασίτες.
Γιατί;
Μήπως επειδή ο ΕΛΑΣ ήταν κομμουνιστικός;
Όχι βέβαια.
Αυτός ήταν ο χαρακτήρας τους. Ο χαρακτήρας τους ήταν αυτός που τους έβγαλε στο βουνό να αντιδράσουν βίαια στον κατακτητή και ο ίδιος χαρακτήρας ήταν που τους οδήγησε στη βίαιη αντίδραση εναντίον των παρακρατικών. Αυτόν τον χαρακτήρα τον γνώριζαν οι ΔΕΞΙΟΙ, γιατί αυτόν φοβούνταν.
Φοβούνταν τους ανθρώπους που δεν δίστασαν να τα βάλουν με τη Βέρμαχτ και δεν ήθελαν να τους αφήσουν να περιφέρονται ανάμεσά τους. Η "τίγρης" ήταν εντοπισμένη και επίφοβη.
Πάντα πίστευαν ότι, αν "χαλαρώσουν" τα πράγματα, θα τους βρουν μπρο-στά τους. Πάντα πίστευαν ότι, όταν αναγκαστούν να παρατήσουν τα όπλα, θα τους έχουν απέναντί τους. Άρα, ό,τι ήταν να κάνουν, έπρεπε να το κάνουν πριν αναγκαστούν να παρατήσουν τα όπλα.
Διορία δύο χρόνων τους είχαν δώσει οι Εγγλέζοι.

Αυτούς τους ατίθασους χαρακτήρες η ΔΕΞΙΑ τους παραχώρησε στην ομηρία του ΚΚΕ.
Του ΚΚΕ, που εκείνη την εποχή η ΔΕΞΙΑ το προστάτευε ως κόρη οφθαλμού. Σε έναν κόσμο αντικομμουνιστικής υστερίας και απίθανης βίας, μόνον οι ΚΚΕδες δεν κινδύνευαν, γιατί η ΔΕΞΙΑ ήθελε να προστατεύσει τον μηχανισμό του ΚΚΕ ειδικά στην επαρχία. Κινδύνευαν καθημερινά οι "ψευδοκομμουνιστές" και ήταν απόλυτα ασφαλείς οι πραγματικοί ΚΚΕδες.

Τα πάντα ήταν έτοιμα για τον εμφύλιο.
Οι μονομάχοι είχαν αναπτύξει μέγεθος αρκετά μεγάλο και ήταν έτοιμοι να παρασύρουν τον λαό. Από την μία η ΔΕΞΙΑ των δοσίλογων παρακρατικών υπό την ηγεσία των Εγγλέζων και από την άλλη η οριακά ατίθαση Ελλάδα υπό την ηγεσία των ΚΚΕδων.
Οι Εγγλέζοι ήταν ευτυχείς.
Οι δούλοι και οι χαφιέδες τους ήταν έτοιμοι να βάλουν τον λαό στη μεγαλύτερη περιπέτεια της ιστορία του. ...........

-------------------------------
Παναγιώτης Τραϊανού
Δ Ε Ξ Ι Α
Κανένας δεν την ΞΕΧΝΑ.
Λίγοι ξέρουν τι ΣΗΜΑΙΝΕΙ.