Τα σύμβολα και οι παραβολές κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στην ζωή του ανθρώπου από αιώνες ! Αν μπορούσε κάποιος να αναλωθεί στην αποκωδικοποίηση τους, πιστεύω πως θα ήταν μια καλή αρχή για να αρχίζει να βλέπει κάποιος μεγαλύτερο μέρος μιας εικόνας, μιας παράστασης, ενός θέματος, της ζωής. Εξομολογούμαι πως η ζωή μου υπήρξε από τα παιδικά μου χρόνια περίεργη και δύσκολη, πράγμα που εξακολουθεί να είναι, εκτός μικρών διαλειμμάτων. Επειδή τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, η δυσκολία της ζωής με βοήθησε να βρίσκω ισορροπία στον διαλογισμό και στην ανάλυση των θεμάτων και των νοημάτων τους. Ομολογώ πως πολλές φορές, αυτή η τακτική της ενδελεχούς ανάλυσης, ούτε ψίχουλο δεν πήγαινε χαμένο, είχε και τα αρνητικά του είτε σε κοινωνικό επίπεδο είτε σε πνευματικό επίπεδο. Το σύνορο και η απόσταση με το Δαφνί ήταν απλά όσο το πάχος μια κόκκινης κλωστής. Όσο και εάν ήθελα να ξεφύγω, το είχα πια καταλάβει πως για κάποιο λόγο μια εσωτερική παρόρμηση με ωθούσε να βρω μιαν αλήθεια, χωρίς να ξέρω ποιά ! Ο δρόμος αυτός ομολογώ δεν είναι εύκολος και θέλει πάρα πολλά βήματα και τόσο ψυχικό και πνευματικό κόπο και πόνο, που σε κάποια στιγμή αναφωνείς, όπως κάποτε έβγαινε μέσα από τα σωθικά μου και γυρνούσα στον ουρανό προς το άπειρο και έλεγα με οργή " δεν θέλω άλλο. Φτάνει. Ό,τι έχω καταλάβει έχω καταλάβει". Σήμερα (ευρεία έννοια χρόνου) μπορώ να πω πως δεν ήξερα σχεδόν τίποτα σύμφωνα με αυτά που έχω αντιληφθεί μέχρι τώρα και διαισθάνομαι πως είναι ακόμα μία σταγόνα στον ωκεανό. Έχω ακούσει από σημαντικά στόματα, πως θα βρω αυτό που ψάχνω, το άκουσα ακόμα μία φορά σήμερα, μετά από χρόνια και πως τελικά όλα μετά θα ξετυλίγονται μόνα τους. Αυτή η ζέση του κυνηγού του άγνωστου, εμφυτευμένο στην φύση του ανθρώπου, η Άρτεμις της αδάμαστης φύσης, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο, απλός πνευματικός αναζητητής, όσο σε απελευθερώνει άλλο τόσο σε δεσμεύει. Όλοι μας τρέχουμε σήμερα για την επικαιρότητα, αφήνοντας πίσω μας θέματα και ψήγματα γνώσης, που θα έφερναν άλλα και άλλα και θα μας έβγαζαν από την πνευματική μας μιζέρια, άρα και την έμπρακτη μιζέρια που εμείς τελικά φτιάχνουμε με τον τρόπο μας, αφού όλα όπως είπαμε βασίζονται στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Θέλησα λοιπόν να προσπαθήσω να μοιραστώ δικές μου ανησυχίες που καταδυναστεύουν την ανθρωπότητα χιλιετηρίδες τώρα. Τύφλα να έχει το 1821 και οι Γαλλικές επαναστάσεις. Η κορυφή της πυραμίδας του "Μεγάλου Αδελφού" είναι εδώ εγκατεστημένος και εμείς τον ψάχνουμε να τον βρούμε πότε θάρθει. Τολμώ να πω πως η αποκάλυψη έχει ξεκινήσει ήδη στην εποχή μας και όχι όπως περιγράφεται στα ιερά βιβλία, αλλά όπως ακριβώς την ζούμε σήμερα. και μια αποκάλυψη δεν μπορεί να είναι εύκολη, αντίθετα έχει πόνο, θλίψη, γιατί αποδέκτες έχει εμάς και τα πεπραγμένα μας. Η γνώση και ο τρόπος που θα γίνει προσιτή είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Άλλο να μιλάς για θηρία και φτερωτούς δαίμονες που βρίσκονται στην σφαίρα της φαντασίας και άλλο η πηγή από την οποία πηγάζουν. Όταν βρίσκεις την πηγή, τότε εξηγείς όλες τις δεισιδαιμονίες και τους λόγους ύπαρξής τους, χωρίς επίσης να μην είναι και αμφίρροπες. Άλλο μεγάλο θέμα αυτό. Έχουμε επικίνδυνα εθιστεί να είμαστε παντελώς αδύναμοι μπροστά σε μια αλήθεια και αντ' αυτού προτιμούμε να ακολουθούμε άλλες οδούς έστω ακόμα και αν πρόκειται να μιλήσουμε για μια αλήθεια συγκεκαλυμμενη. Η απάντηση βέβαια απλή. Σαν αυτήν των δικών μας Σοφών που ενώ γνώριζαν, άλλοτε δεν άνοιγαν το στόμα τους να πουν κουβέντα, κάποιοι άνοιγαν αλλά τα λόγια τους και οι έννοιές τους χάνονταν στα δίχτυα του χρόνου και αφού οι ίδιοι είχαν εξοστρακιστεί και άλλοι μιλούσαν παραβολικά. Τι φοβερό δράμα ειλικρινά. Το κατανοώ αλλά είναι πραγματικά τρομερά τραγικό. Ο Χριστιανισμός στηρίζεται σε δύο ιερά βιβλία. Αυτά που θα ακολουθήσουν είναι αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη : Βασιλειών Γ΄, κεφ. ι΄ 14-21: «ο δε χρυσός, ο οποίος κάθε έτος εισήρχετο εις το ταμείο του Σολομώντος ήτο εξακόσια εξήκοντα εξ (666) τάλαντα χρυσού. Εις αυτά δεν συμπεριελαμβάνοντο οι φόροι των υποτελών εις αυτόν δηλαδή των εμπόρων και όλων των βασιλέων, των εκτός της χώρας, και των διοικητών διαφόρων περιοχών. Από τον χρυσόν αυτόν κατασκεύασεν ο Σολομών τριακόσια δόρατα σφυρηλατημένα. Δια κάθε δόρυ εχρειάσθησαν τριακόσιοι χρυσοί σίκλοι. Κατασκεύασε τριακόσια όπλα από σφυρηλατημένον χρυσόν, δια κάθε όπλον απητήθησαν τρεις μναι, και έδωκε αυτά ο βασιλεύς, να φυλαχθούν εις το οικοδόμημα το οποίον ωνομάζετο δάσος του Λιβάνου. Κατεσκεύασεν ακόμη ο βασιλεύς ένα μεγάλον θρόνον από ελεφαντοστούν, τον οποίον επεχρύσωσε με καθαρόν χρυσόν. Εις τον θρόνον αυτόν υπήρχον εξ σκαλοπάτια... Επί πλέον δε όλα τα οικιακά σκεύη του Σολομώντος ήσαν χρυσά και οι λουτήρες ακόμη ήσαν χρυσοί. Όλα τα σκεύη του οικοδομήματος, που ελέγετο δάσος Λιβάνου, είχαν κατασκευασθεί από εξαίρετον χρυσόν». Ποιοί πλήρωναν όμως τη χλιδή αυτή; Το πληροφορούμαστε, λίγο πιο κάτω, στο Βασιλειών Γ΄, κεφ. ΙΒ΄ 24 ο: «αι δέκα φυλαί του ισραηλίτικου λαού είπαν προς τον Ροβοάμ, τον υιόν του Σολομώντος. Ο πατέρας σου κατέστησε βαρύν τον ζυγόν του επάνω μας διότι επλήθυνε τας πολυδαπάνους τροφάς της τραπέζης του. Τώρα εάν εσύ ελαφρύνης τον ζυγόν αυτόν εις ημάς, ημείς θα είμεθα δούλοι σου». Στο Βασιλειών Β΄ κεφ. ΙΑ΄ περιγράφονται λεπτομερώς πώς ο Δαβίδ εισήλθε προς, την γυναίκα του δούλου του Ουρία, όταν ο τελευταίος ευρίσκετο εν πολέμω, πώς κατόπιν ο Δαβίδ φόνευσε τον Ουρία και πώς έλαβε την γυναίκα του ως σύζυγο. Αλήθεια, τι ωραίες και ευγενικές χειρονομίες έπρατταν οι προπάτορες του Χριστού; Πώς να μην είναι κανείς περήφανος που κατάγεται από τέτοιο περίλαμπρο σόι. Από το σημείο αυτό και μετά, οι υιοί, οι εγγονοί, οι δισέγγονοι και οι τρισέγγονοι κι ακόμα παραπέρα, του Δαβίδ εκπίπτουν σε ακατάσχετη ακολασία και ειδωλολατρία, καταστάσεις που περιγράφονται λεπτομερέστατα στα βιβλία των Βασιλειών της Π.Δ. αρχής γενομένης από τον υιό του Αμνών. Βασιλ. Β΄ κεφ. ΙΓ΄ 1 «Έπειτα από αυτά συνέβησαν τα εξής θλιβερά γεγονότα. Αδελφή του Αβεσσαλώμ υιού του Δαβίδ, ήτο η ωραιωτάτη κατά την μορφήν Θημάρ. Αυτήν την ερωτεύθη σφοδρώς ο Αμνών, ο υιός του Δαβίδ..» Στη συνέχεια περιγράφεται λεπτομερώς πώς ο Αμνών δολίως συνεβρέθη μετά της αδελφής του και πώς ο πατέρας του ο Δαβίδ έμαθε τα ανήκουστα συμβάντα. Αλλά (Β΄ 21) «δεν ετιμώρησε τον Αμνών διότι δεν ήθελε να τον λυπήση, επειδή ήτο πρωτότοκος υιός του και τον αγαπούσε ιδιαιτέρως». Κατόπιν κληρηνομεί τον θρόνο του Δαβίδ ο Σολομών, του οποίου, όπως προαναφέρθηκε «ο χρυσός ο οποίος κάθε έτος εισήρχετο εις το ταμείο του ήτο 666 τάλαντα χρυσού». Βασιλ. Γ΄ κεφ. ΙΑ΄ 1 «όμως ο βασιλεύς Σολομών αγαπούσε τας γυναίκας. Είχε δε ως συζύγους πρώτης σειράς επτακόσιες ευγενούς καταγωγής και ως συζύγους δευτέρας σειράς τριακοσίας». Αυτό κι αν είναι σοφία! Να όμως και το τρισχειρότερο και ασυγχώρητο ολίσθημα του σοφού Σολομώντα. Η παράβαση της πρώτης εντολής, της «ουκ έσσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού». Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄ 4 «όταν δε ο Σολομών επροχώρησεν εις την ηλικίαν, δεν είχε πλέον την καρδιάν του αγνήν... διότι αι αλλόφυλαι γυναίκες εξέκλιναν αυτόν, από την λατρείαν του αληθινού θεού, ώστε να λατρεύει ξένους ειδωλικούς θεούς. Τότε ο Σολομών ανοικοδόμησε εις έναν υψηλόν τόπον ιερόν δια τον θεό Χαμώς, είδωλον των Μωαβιτών... επίσης και δια την Αστάρτην, την αισχράν...κ. ά.». Λίγο πιο κάτω στον στίχο 11 ακολουθούν οι απειλές του Γιαχβέ κατά του Σολομώντα και ελάχιστα πιο κάτω στον στίχο 14 (Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄) έχουμε για πρώτη φορά στη Βίβλο την λέξη σατάν (σατανάς): «Και ήγειρε Κύριος σατάν τω Σολομώντι...». Ο Κολιτσάρας αποδίδει το χωρίο αυτό ως εξής: «Παρεχώρησε όμως ο Κύριος να εγερθούν προς τιμωρία του Σολομώντος, πειρασμοί και πολέμιοι...». Άπαντες οι απόγονοι του Σολομώντος, βασιλείς του Ισραήλ, αλλά και οι αντίστοιχοι του Ιούδα, υπήρξαν ειδωλολάτρες, τουλάχιστον μέχρι «της μετοικεσίας Βαβυλώνος», όπως περιγράφονται στα βιβλία των Βασιλειών. Και για του λόγου το αληθές στα εξής ακριβώς χωρία: Βασιλ. Γ΄ , ΙΒ΄ 20, ΙΔ΄ 22, ΙΕ΄ 3-12, ΙΣΤ΄ 2-25 και 30, ΙΗ΄ 18, Κ΄ 25, ΚΒ΄ 44 και 53. Βασιλ. Δ΄ , Α΄ 3, Γ΄ 2, Η΄ 18, Ι΄ 29 και 31, ΙΑ΄ 18, ΙΒ΄ 10 και 21, ΙΓ΄ 2,6,11, ΙΔ΄ 4,24, ΙΕ΄ 4,9,16,18,24,28,35, ΙΣΤ΄ 3,4,10-20, ΙΖ΄ 2,9-36, ΙΗ΄ 4, ΚΑ΄ 2-21, ΚΓ΄ 4-20, 32-37, ΚΔ΄ 9,19. Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Α΄ . 6 διαβάζουμε: «Δαβίδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου...». Οι αιμομιξίες πολλές, σαν τις γραμμές του αίματος, σαν τους γαλαζοαίματους. Ο Χριστός μορφή ξεχωριστή, αντιστάθηκε και πολέμησε την αισχύνη, την εξαθλίωση του λαού με τις υπερφορολογήσεις, τις συμπεριφορές του οίκου του Δαβίδ τις χαρακτήρισε εντελώς απαράδεκτες και σατανικές. Ο μαθητής του Χριστού Ιωάννης θεωρούσε τον οίκο του Δαβίδ και ιδιαιτέρως τον Σολομώντα ως τον πρώτο κυριευθέντα από τον σατανά, όπως αναφέρεται παγκοσμίως και για πρώτη φορά στο Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄ 14. Αν γνωρίζουμε πως και γιατί σκοτώθηκε ο Χριστός, ίσως καταλάβουμε πως και από ποιόν σκοτώθηκε ο Σωκράτης την τότε εποχή !!!!! Τα αποσπάσματα από http://www.athriskos.gr/ Ασπασία ΤΑ 666 ΣΙΚΛΟΝ ΚΑΙ Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ

Τα σύμβολα και οι παραβολές κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στην ζωή του ανθρώπου από αιώνες !  Αν μπορούσε κάποιος να αναλωθεί στην αποκωδικοποίηση τους, πιστεύω πως θα ήταν μια καλή αρχή για να αρχίζει να βλέπει κάποιος μεγαλύτερο μέρος μιας εικόνας, μιας παράστασης, ενός θέματος, της ζωής.

Εξομολογούμαι πως η ζωή μου υπήρξε από τα παιδικά μου χρόνια περίεργη και δύσκολη, πράγμα που εξακολουθεί να είναι, εκτός μικρών διαλειμμάτων.  Επειδή τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, η δυσκολία της ζωής με βοήθησε να βρίσκω ισορροπία στον διαλογισμό και στην ανάλυση των θεμάτων και των νοημάτων τους.  Ομολογώ πως πολλές φορές, αυτή η τακτική της ενδελεχούς ανάλυσης, ούτε ψίχουλο δεν πήγαινε χαμένο, είχε και τα αρνητικά του είτε σε κοινωνικό επίπεδο είτε σε πνευματικό επίπεδο.  Το σύνορο και η απόσταση με το Δαφνί ήταν απλά όσο το πάχος μια κόκκινης κλωστής.  Όσο και εάν ήθελα να ξεφύγω, το είχα πια καταλάβει πως για κάποιο λόγο μια εσωτερική παρόρμηση με ωθούσε να βρω μιαν αλήθεια, χωρίς να ξέρω ποιά !  

Ο δρόμος αυτός ομολογώ δεν είναι εύκολος και θέλει πάρα πολλά βήματα και τόσο ψυχικό και πνευματικό κόπο και πόνο, που σε κάποια στιγμή αναφωνείς, όπως κάποτε έβγαινε μέσα από τα σωθικά μου και γυρνούσα στον ουρανό προς το άπειρο και έλεγα με οργή " δεν θέλω άλλο.  Φτάνει.  Ό,τι έχω καταλάβει έχω καταλάβει".

Σήμερα (ευρεία έννοια χρόνου) μπορώ να πω πως δεν ήξερα σχεδόν τίποτα σύμφωνα με αυτά που έχω αντιληφθεί μέχρι τώρα και διαισθάνομαι πως είναι ακόμα μία σταγόνα στον ωκεανό.  Έχω ακούσει από σημαντικά στόματα, πως θα βρω αυτό που ψάχνω, το άκουσα ακόμα μία φορά σήμερα, μετά από χρόνια και πως τελικά όλα μετά θα ξετυλίγονται μόνα τους. 

Αυτή η ζέση του κυνηγού του άγνωστου, εμφυτευμένο στην φύση του ανθρώπου, η Άρτεμις της αδάμαστης φύσης, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο, απλός πνευματικός αναζητητής, όσο σε απελευθερώνει άλλο τόσο σε δεσμεύει. 

Όλοι μας τρέχουμε σήμερα για την επικαιρότητα, αφήνοντας πίσω μας θέματα και ψήγματα γνώσης, που θα έφερναν άλλα και άλλα και θα μας έβγαζαν από την πνευματική μας μιζέρια, άρα και την έμπρακτη μιζέρια που εμείς τελικά φτιάχνουμε με τον τρόπο μας, αφού όλα όπως είπαμε βασίζονται στον τρόπο που σκεφτόμαστε.  Θέλησα λοιπόν να προσπαθήσω να μοιραστώ δικές μου ανησυχίες που καταδυναστεύουν την ανθρωπότητα χιλιετηρίδες τώρα.  Τύφλα να έχει το 1821 και οι Γαλλικές επαναστάσεις.  Η κορυφή της πυραμίδας του  "Μεγάλου Αδελφού" είναι εδώ εγκατεστημένος και εμείς τον ψάχνουμε να τον βρούμε πότε θάρθει.  Τολμώ να πω πως η αποκάλυψη έχει ξεκινήσει ήδη στην εποχή μας και όχι όπως περιγράφεται στα ιερά βιβλία, αλλά όπως ακριβώς την ζούμε σήμερα.  και μια αποκάλυψη δεν μπορεί να είναι εύκολη, αντίθετα έχει πόνο, θλίψη, γιατί αποδέκτες έχει εμάς και τα πεπραγμένα μας.

Η γνώση και ο τρόπος που θα γίνει προσιτή είναι πολύ σημαντικό πράγμα.  Άλλο να μιλάς για θηρία και φτερωτούς δαίμονες που βρίσκονται στην σφαίρα της φαντασίας και άλλο η πηγή από την οποία πηγάζουν.  Όταν βρίσκεις την πηγή, τότε εξηγείς όλες τις δεισιδαιμονίες και τους λόγους ύπαρξής τους, χωρίς επίσης να μην είναι και αμφίρροπες.  Άλλο μεγάλο θέμα αυτό.  Έχουμε επικίνδυνα εθιστεί να είμαστε παντελώς αδύναμοι μπροστά σε μια αλήθεια και αντ'  αυτού προτιμούμε να ακολουθούμε άλλες οδούς έστω ακόμα και αν πρόκειται να μιλήσουμε για μια αλήθεια συγκεκαλυμμενη.  Η απάντηση βέβαια απλή.  Σαν αυτήν των δικών μας Σοφών που ενώ γνώριζαν, άλλοτε δεν άνοιγαν το στόμα τους να πουν κουβέντα, κάποιοι άνοιγαν αλλά τα λόγια τους και οι έννοιές τους χάνονταν στα δίχτυα του χρόνου και αφού οι ίδιοι είχαν εξοστρακιστεί και άλλοι μιλούσαν παραβολικά.  Τι φοβερό δράμα ειλικρινά.  Το κατανοώ αλλά είναι πραγματικά τρομερά τραγικό.  

Ο Χριστιανισμός στηρίζεται σε δύο ιερά βιβλία.  Αυτά που θα ακολουθήσουν είναι αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη : 

   Βασιλειών Γ΄, κεφ. ι΄ 14-21: «ο δε χρυσός, ο οποίος κάθε έτος εισήρχετο εις το ταμείο του Σολομώντος ήτο εξακόσια εξήκοντα εξ (666) τάλαντα χρυσού. Εις αυτά δεν συμπεριελαμβάνοντο οι φόροι των υποτελών εις αυτόν δηλαδή των εμπόρων και όλων των βασιλέων, των εκτός της χώρας, και των διοικητών διαφόρων περιοχών. 

    Από τον χρυσόν αυτόν κατασκεύασεν ο Σολομών τριακόσια δόρατα σφυρηλατημένα. Δια κάθε δόρυ εχρειάσθησαν τριακόσιοι χρυσοί σίκλοι. Κατασκεύασε τριακόσια όπλα από σφυρηλατημένον χρυσόν, δια κάθε όπλον απητήθησαν τρεις μναι, και έδωκε αυτά ο βασιλεύς, να φυλαχθούν εις το οικοδόμημα το οποίον ωνομάζετο δάσος του Λιβάνου.

  Κατεσκεύασεν ακόμη ο βασιλεύς ένα μεγάλον θρόνον από ελεφαντοστούν, τον οποίον επεχρύσωσε με καθαρόν χρυσόν. Εις τον θρόνον αυτόν υπήρχον εξ σκαλοπάτια... Επί πλέον δε όλα τα οικιακά σκεύη του Σολομώντος ήσαν χρυσά και οι λουτήρες ακόμη ήσαν χρυσοί. Όλα τα σκεύη του οικοδομήματος, που ελέγετο δάσος Λιβάνου, είχαν κατασκευασθεί από εξαίρετον χρυσόν».

   Ποιοί πλήρωναν όμως τη χλιδή αυτή; Το πληροφορούμαστε, λίγο πιο κάτω, στο Βασιλειών Γ΄, κεφ. ΙΒ΄ 24 ο: «αι δέκα φυλαί του ισραηλίτικου λαού είπαν προς τον Ροβοάμ, τον υιόν του Σολομώντος. Ο πατέρας σου κατέστησε βαρύν τον ζυγόν του επάνω μας διότι επλήθυνε τας πολυδαπάνους τροφάς της τραπέζης του. Τώρα εάν εσύ ελαφρύνης τον ζυγόν αυτόν εις ημάς, ημείς θα είμεθα δούλοι σου». 

    Στο Βασιλειών Β΄ κεφ. ΙΑ΄ περιγράφονται λεπτομερώς πώς ο Δαβίδ εισήλθε προς, την γυναίκα του δούλου του Ουρία, όταν ο τελευταίος ευρίσκετο εν πολέμω, πώς κατόπιν ο Δαβίδ φόνευσε τον Ουρία και πώς έλαβε την γυναίκα του ως σύζυγο. Αλήθεια, τι ωραίες και ευγενικές χειρονομίες έπρατταν οι προπάτορες του Χριστού; Πώς να μην είναι κανείς περήφανος που κατάγεται από τέτοιο περίλαμπρο σόι.

  Από το σημείο αυτό και μετά, οι υιοί, οι εγγονοί, οι δισέγγονοι και οι τρισέγγονοι κι ακόμα παραπέρα, του Δαβίδ εκπίπτουν σε ακατάσχετη ακολασία και ειδωλολατρία, καταστάσεις που περιγράφονται λεπτομερέστατα στα βιβλία των Βασιλειών της Π.Δ. αρχής γενομένης από τον υιό του Αμνών.
   Βασιλ. Β΄ κεφ. ΙΓ΄ 1 «Έπειτα από αυτά συνέβησαν τα εξής θλιβερά γεγονότα. Αδελφή του Αβεσσαλώμ υιού του Δαβίδ, ήτο η ωραιωτάτη κατά την μορφήν Θημάρ. Αυτήν την ερωτεύθη σφοδρώς ο Αμνών, ο υιός του Δαβίδ..»

  Στη συνέχεια περιγράφεται λεπτομερώς πώς ο Αμνών δολίως συνεβρέθη μετά της αδελφής του και πώς ο πατέρας του ο Δαβίδ έμαθε τα ανήκουστα συμβάντα. Αλλά (Β΄ 21) «δεν ετιμώρησε  τον Αμνών διότι δεν ήθελε να τον λυπήση, επειδή ήτο πρωτότοκος υιός του και τον αγαπούσε ιδιαιτέρως».

   Κατόπιν κληρηνομεί τον θρόνο του Δαβίδ ο Σολομών, του οποίου, όπως προαναφέρθηκε «ο χρυσός ο οποίος κάθε έτος εισήρχετο εις το ταμείο του ήτο 666 τάλαντα χρυσού».

 Βασιλ. Γ΄ κεφ. ΙΑ΄ 1 «όμως ο βασιλεύς Σολομών αγαπούσε τας  γυναίκας. Είχε δε ως συζύγους πρώτης σειράς επτακόσιες ευγενούς καταγωγής και ως συζύγους δευτέρας σειράς τριακοσίας». Αυτό κι αν είναι σοφία! 

  Να όμως και το τρισχειρότερο και ασυγχώρητο ολίσθημα του σοφού Σολομώντα. Η παράβαση της πρώτης εντολής, της «ουκ έσσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού».

  Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄ 4 «όταν δε ο Σολομών επροχώρησεν εις την ηλικίαν, δεν είχε πλέον την καρδιάν του αγνήν... διότι αι αλλόφυλαι  γυναίκες εξέκλιναν αυτόν, από την λατρείαν του αληθινού θεού, ώστε να λατρεύει ξένους ειδωλικούς θεούς.

   Τότε ο Σολομών ανοικοδόμησε εις έναν υψηλόν τόπον ιερόν δια τον θεό Χαμώς, είδωλον των Μωαβιτών... επίσης και δια την Αστάρτην, την αισχράν...κ. ά.».

   Λίγο πιο κάτω στον στίχο 11 ακολουθούν οι απειλές του Γιαχβέ κατά του Σολομώντα και ελάχιστα πιο κάτω στον στίχο 14 (Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄) έχουμε για πρώτη φορά στη Βίβλο την λέξη σατάν (σατανάς): «Και ήγειρε Κύριος σατάν τω Σολομώντι...». Ο Κολιτσάρας αποδίδει το χωρίο αυτό ως εξής: «Παρεχώρησε όμως ο Κύριος να εγερθούν προς τιμωρία του Σολομώντος, πειρασμοί και πολέμιοι...».

  Άπαντες οι απόγονοι του Σολομώντος, βασιλείς του Ισραήλ, αλλά και οι αντίστοιχοι του Ιούδα, υπήρξαν ειδωλολάτρες, τουλάχιστον μέχρι «της μετοικεσίας Βαβυλώνος», όπως περιγράφονται στα βιβλία των Βασιλειών.
 
 Και για του λόγου το αληθές στα εξής ακριβώς χωρία: Βασιλ. Γ΄ , ΙΒ΄ 20, ΙΔ΄ 22, ΙΕ΄ 3-12, ΙΣΤ΄ 2-25 και 30, ΙΗ΄ 18, Κ΄ 25, ΚΒ΄ 44 και 53.  Βασιλ. Δ΄ , Α΄ 3, Γ΄ 2, Η΄ 18, Ι΄ 29 και 31, ΙΑ΄ 18, ΙΒ΄ 10 και 21, ΙΓ΄ 2,6,11, ΙΔ΄ 4,24, ΙΕ΄ 4,9,16,18,24,28,35, ΙΣΤ΄ 3,4,10-20, ΙΖ΄ 2,9-36, ΙΗ΄ 4, ΚΑ΄ 2-21, ΚΓ΄ 4-20, 32-37, ΚΔ΄ 9,19.

   Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Α΄ . 6 διαβάζουμε: «Δαβίδ δε ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου...». 

Οι αιμομιξίες πολλές, σαν τις γραμμές του αίματος, σαν τους γαλαζοαίματους.

Ο Χριστός μορφή ξεχωριστή, αντιστάθηκε και πολέμησε την αισχύνη, την εξαθλίωση του λαού με τις υπερφορολογήσεις, τις συμπεριφορές του οίκου του Δαβίδ τις χαρακτήρισε εντελώς απαράδεκτες και σατανικές.  Ο μαθητής του Χριστού Ιωάννης θεωρούσε τον οίκο του Δαβίδ και ιδιαιτέρως τον Σολομώντα ως τον πρώτο κυριευθέντα από τον σατανά, όπως αναφέρεται παγκοσμίως και για πρώτη φορά στο Βασιλ. Γ΄ , ΙΑ΄ 14.

Αν γνωρίζουμε πως και γιατί σκοτώθηκε ο Χριστός, ίσως καταλάβουμε πως και από ποιόν σκοτώθηκε ο Σωκράτης την τότε εποχή !!!!!

Τα αποσπάσματα από http://www.athriskos.gr/

Ασπασία