Τι είναι φιλοσοφία ; Ο φίλος της Σοφίας, της γνώσης, της ίδιας της ζωής.
Ζωή είναι φως και βίος είναι η ζωή η περιβεβλημένη με θάνατο, εξ ου βίος και όχι ζωή.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν φιλοσοφούν ; Νομίζω πως δεν υπάρχουν. Ακόμα και αν το υποστηρίζει κάποιος, κατά την γνώμη μου ψεύδεται με τον εαυτόν του. Τι εργασία είναι όμως το φιλοσοφείν ;
Είναι το σύνολο των σκέψεων και εν συνεχεία των πράξεων που εκπορεύονται από τις πρώτες, είτε προς το φως είτε προς το σκότος. Όταν συναντηθούν μετά την δύσκολη πορεία τους και παντρευτεί το σκότος με το φώς, πάλι φως γεννιέται, εκεί ακριβώς στο σημείο επαφής τους, αρχίζει η άνοδός τους, το νέο επίπεδο ζωής τους. Όπως οι δύο τάσεις στην γνωστή ζωής μας = Ζωή και Θάνατος.
Υποστηρίζω πάντως πως όλοι λίγο πολύ φιλοσοφούμε, γιατί είδος επιλεκτικής φιλοσοφίας είναι να είσαι οπαδός του υλικού φυσικού κόσμου, σε αντιστάθμισμα του ανώτερου και ζωοδότου Πνεύματος. Τα πόδια που πατούν γερά στη γη, ελκόμενα από την χθόνια έλξη της μάνας γαίας, οι φυσικοί στυλοβάτες του υλικού σώματος, όμως το πνεύμα που υπολείπεται των υλικών ποδών, όντας ενέργεια στοχεύει και έλκεται προς τα Άνω, απεγκλωβισμένη από τον υλικό κόσμο, ωθούμενη στον κόσμο των ιδεών ως μαγνήτης !
Είτε έτσι είτε αλλιώς, το φιλοσοφείν έπεται της φιλοκαλίας. Αν δεν προϋπάρχει η αίσθηση του καλού και η αγάπη, δεν υφίσταται κανενός είδους φιλοσοφία. Όσο διέπονται οι σκέψεις από Καλό, τόση Σοφία εμπεριέχουν. Όσο υπολείπεται το Κάλος και η Σοφία, αναλόγως πλησιάζουν προς το Έρεβος και επακόλουθα στο Χάος (πατέρα του Ερέβους στην μυθολογία).
Οι δύο δρόμοι (=> εξέλιξη από Χάος, σε Έρεβος , σε Νύχτα και ύλη + η μεσολοβάσηση του Έρωτα-Αγάπης => η γέννηση του Φωτός - της Ζωής- της Ημέρας) : ύλη και φως, συνυπάρχουν στον κύκλο της ζωής μας, αμφίρροπες δυνάμεις, ως πηγή ενέργειας και φωτός η μία, και ως σκιές - είδωλα η άλλη. Όπως στο σπήλαιο του Πλάτωνα, που οι σκιές - είδωλα δεν θα εμφανιζόντουσαν στους βράχους, χωρίς την ύπαρξη της φωτιάς.
Στην έκθεση -γνώση και των δύο πλευρών στον δορυφόρο νου, στην μελέτη των διαφορών, βρίσκεται το μέγεθος της σύγκρισης. Η διαφορά του φωτός-φωτιά του σπηλαίου , με το εισαγόμενο φυσικό φως της εισόδου !
Το Ένα και μοναδικό Φως που δίνει νόημα στην Ύλη με τους άπειρους αντικατοπτρισμούς της. Ακόμα και η ύλη απαιτείται να είναι καθαρή για να ανακλασθεί το φώς. Ειδάλλως αυτοκαταστρέφεται μέσα στον βούρκο της.
Ο ήλιος η μοναδική πηγή φωτός, αλλά άπειρες σκιές-είδωλα ύλης που δέχονται την ευεργεσία του. Όπως μια φωτιά, άπειρα σώματα που έλκονται γύρο της, με άλλες τόσες αισθήσεις. Ακολουθώντας τον δρόμο των προβολών, ανακαλύπτεις την πηγή, το φως , την ζωή. Ανύπαρκτη προβολή-αντανάκλαση, ανύπαρκτη και η καθάρια ύλη.
Ο δρόμος του θανάτου (βίος-σκιά-αντανάκλαση-τούνελ) προς την έξοδο της ζωοδόχου πηγής, . Ο ομφάλιος λώρος που συνενώνει τα δύο άκρα. Μέσα σε αυτόν τον κύκλο εμπεριέχεται η σπειροειδής αιωνιότητα. Ωσάν τον κόσμο του παραλόγου και του Υπερλόγου, που εμπεριέχει το λογικό.
Δηλαδή η χρησιμοποίηση της ύλης και η κλίμακα της για την ανεύρεση του Υπερφυσικού (εκτός ύλης). Συμπερασματικά το τρισυπόστατο, όπως το αποδίδει ο Πυθαγόρας στο θεώρημά του, όπως οι μεγαλύτερες θρησκείες του κόσμου αποδέχονται. Τα άκρα και το ενδιάμεσο. Κανένα δεν υφίσταται αν λείπει κάποιο άλλο. Όλα μαζί συμπράττουν στην ύπαρξη του Ενός. Το ένα μέσα στο άλλο. Όπως το εύστοχο σπερματοζωάριο που θα ενωθεί με το ωράριο για να δημιουργήσει το τρίτο , για την ολοκλήρωση της μονάδας, έτοιμο προς στην έξοδο της ζωής.
Άνευ έλξεως ή ροπής του νου-πυρός προς την πηγή του (ΦΩΣ), φιλοσοφεί ασκόπως καταλήγοντας άσοφος, εγκλωβισμένος στο εγώ του, στον εγωκεντρισμό του, στο υλικό του σκάφανδρο, στο είδωλό του, αργοπεθαίνοντας στην στείρα φθορά του.
Η εναρμόνιση των τριών, αριθμητικά εκφράζεται με το 999, στον αντίποδα του 666 που είναι ο υλικός-είδωλο κόσμος. Όπου το 666 είναι ο κοσμοκράτορας-δημιουργός άνθρωπος με την ψυχή του = 6. Στα Πάθη του Προμηθέα, μόνον όταν ένας Θεός βρεθεί στο σκότος (Άδης), θα περάσουν τα βάσανά του. Πως άλλωστε θα μπορούσε να γίνει απτός και κατανοητός, αν έθετε τον Εαυτό του ως αποσπασμένο κομμάτι της δημιουργίας του ; του Όλου ;
Πως αλλιώς θα έτεινε το ετερόφωτο (σκιά) άνθρωπος ή μερικώς αυτόφωτο (άστρο) προς το Αυτόφωτο-Ήλιος-Φως, για να αναλογιστεί τις Αιτίες ; (Αδράστεια-Χρόνος). Πολλά τα άστρα και τα φωτισμένα μυαλά, τι είναι όμως μπροστά στον ήλιο τα μεν ή στο Φως τα δε ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου