Ακούμε τακτικά περί "Ταξικής πάλης" !!!! Η περίτεχνα εδραιωμένη έννοια με αυταπάτες, όπως της κοινωνικής Ειρήνης, της ευημερίας και άλλων ουτοπιών !! Η έννοια που κλέβει την συναίνεση όταν η κοινωνία πεισματικά αρνείται να κρίνει ορθά τα όσα συμβαίνουν και σημαίνουν γύρο της. Ο πρώτος που έθεσε με διακήρυξη το θεμέλιο των τάξεων και διαφορών, υπερασπιζόμενος στην πραγματικότητα το συμφέρον του κεφαλαίου, δηλαδή ο Μαρξ, τονίζοντας ταυτόχρονα στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ πως δεν είναι εφαρμόσιμη παρ' όλα αυτά η θεωρεία του, γέννησε την διχόνοια και την πάλη-βία των τάξεων, εις βάρος των κοινωνιών. Των κοινωνιών που έντεχνα εγκλωβίστηκαν στην έννοια κράτος, με έναν μοναδικό σκοπό, την επιβίωση του ίδιου του κεφαλαίου. Ένα πανέξυπνο κόλπο ώστε η φεουδαρχική, η καπιταλιστική, η μετέπειτα φιλελεύθερη, η σύγχρονη νεο-φιλελεύθερη τεχνοκρατική “πολιτική”, να βρει πρόσφορο έδαφος δράσης, στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης . Αποδεικνύοντας με την σειρά της, πως ο κοσμάκης έχει πλήρη άγνοια περί της διαμόρφωσης της ιδεολογίας που του φορμάρουν, σχολεία και ΜΜΕ !! Ποιός είναι αυτός που με τόσο πάθος υποστηρίζει την “ταξική πάλη” ;; Μα οι κομμουνιστές. Όχι οι πραγματικοί ιδεολόγοι, αλλά τα θεληματικά ή αθέλητα φερέφωνα της προπαγανδιστικής θεωρίας. Ποιός όμως κυριαρχεί παρ' όλα αυτά ;; Μα ο καπιταλισμός με όσα προσωπεία και αν έχει !! Ο καπιταλισμός που εκμεταλλεύεται την εργασία και την υπεραξία της προσωπικής εργασίας. Συχνά έθετα το ερώτημα στον εαυτό μου, ποιός είναι αυτός που καθορίζει ανά φορά την αξία πληρωμής της εργασίας μου ;; Ποιός είναι αυτός που έχει την δύναμη ή και θράσος να γυρίσει να πει : παίρνεις τα χρήματα που σου αξίζουν ;; Είμαι της θεωρίας πως κανένας δεν μπορεί να αποτιμήσει την ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ στην ουσία εργασία κάθε ανθρώπου, δυνατότερου ή μη. Η κάθε προσφορά εργασίας, καμία χρηματική τιμή δεν μπορεί να την υπερκεράσει !!! Το αποτέλεσμα της κάθε εργασίας προστίθεται στο σύνολο της εκάστοτε προσπάθειας, που αποδίδεται και αξιολογείται υπέρ του γενικού συμφέροντος. Ποιός καρπούται την υπεραξία ;; Μα ο φεουδάρχης, ο καπιταλιστής, που προσπαθεί με κάθε μέσον να αυξήσει την υπεραξία προς όφελός του, εξαλείφοντας την κοινωνική πρόνοια, του εργαζόμενου τις αποταμιεύσεις στα ασφαλιστικά του ταμεία => τις συντάξεις του για ασφαλή και αξιοπρεπή υπόλοιπη ζωή !! Στις μέρες μας η αποθράσυνση δεν έχει προηγούμενο, αφού το ότι δεν πεθαίνουμε νωρίτερα (ο εκλεγής Λοβέρδος, τρομάρα μας) δεν εξυπηρετεί το σύστημα, άρα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος για την κλοπή της υπεραξίας ! Θα πρέπει ο προσφέρων να εργαστεί περισσότερο καθημερινά ακόμα και μέχρι τα βαθιά του γηρατειά, αφού στον κόσμο κυκλοφορεί η έννοια “πως η εργασιομανία είναι η μόνη λύση και το μόνον ενδιαφέρον στην ανθρώπινη ζωή” !!! Λες και η ζωή δεν έχει άλλο πλούτο και ενδιαφέροντα, παρά μόνον την εργασία και μάλιστα υπέρ αυτών που την εκμεταλλεύονται. Ο Μαρξ και ο Έγκελς δημοσιοποίησαν το προσωπείο του καπιταλισμού και του παραλογισμού του, διαμηνύοντας πως ο μόνος τρόπος είναι η ταξική πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, ενάντια στον εκμεταλλευτή. Το πεδίο μάχης στήθηκε εντός της κάθε κρατικής επικράτειας, που και η ίδια φυσικά έγινε πεδίο μάχης και εκμετάλλευσης με την σειρά της υπέρ των πονηρών. Οι ολίγιστοι “μεσουρανούν” με την κρατική τους δομή, στις πλάτες των πολλών, των εργαζομένων, των επιχειρηματιών και όχι fake βιομηχάνων, όπου πραγματικοί βιομήχανοι γρήγορα θα εκδιωχθούν, αφής στιγμής η παγκοσμιοποίηση δεν έχει θέση για πολλούς ούτε από την δική τους “τάξη” !!! “ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ” !!!! Όπως η ολίγιστη Παπαρήγα ισχυρίζεται ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε συνεργασία !! Όταν δει “το όνειρό της” ως πραγματικότητα, τότε θα βγει στους δρόμους ενάντια στα ΜΑΤ , “προστατευμένη” στο καγιέν της, ωσάν ο πυροβοληθείς αλλά διασωθείς Πάπας που ταξίδευε μέσα στο κουβούκλι του !!! Η αποβλάκωση των λαών, η απολιτίκ στάση, ο ωχαδερφισμός , η καταστολή των αγώνων, η νοοτροπία, η στάση ζωής, δεν δίνουν λύσεις στις κοινωνίες. Ο εργαζόμενος πληθυσμός ενισχύει άθελά του με τους φόβους του, τις ανασφάλειές του, τις προταγμένες του ανάγκες πολλές φορές εις βάρος των ομοίων του (απεργοσπάστες πχ.) ή κινούμενο υπό τις προτροπές επιτήδειων, τον ίδιο τον καπιταλισμό, αφού ο πλούτος του τελευταίου προέρχεται από το πρώτο !!! “Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, παρά μόνον τις αλυσίδες, ενώ έχουν έναν ολόκληρο κόσμο να κερδίσουν” Καρλ Μαρξ !!! Βλακωδώς όμως ο κάθε εργαζόμενος, επιστήμονας, κλπ. δεν δραστηριοποιούνται : λόγω άγνοιας, φόβου, οφιτσίων, δυσκολιών και αδιεξόδων, που συνειδητά προτάσσει ο καπιταλισμός , καταλήγοντας ο κάθε ένας ξεχωριστά και ως σύνολο, ένα άβουλο γρανάζι , καταργώντας από μόνος του την ελευθερία του, πλαγίως διαιωνίζοντας την κενότητα της ζωής του, στηρίζοντας την μηχανή της κερδοφορίας, με το “δουλεύοντας για να ζήσει και όχι να ζει για να εργάζεται και να δημιουργεί” !! Η ανταγωνιστικότητα γίνεται πειστήριο και πρόταγμα του “προοδευτισμού” και της σωτηρίας της ψευδούς οικονομικής κρίσης (αφού ο πλούτος ούτως ή άλλως είναι συγκεντρωμένος, πως γίνεται να υπάρχει οικονομική κρίση ), με αποτέλεσμα να βιώνει την δική του κρίση , ύφεση, μείωση κάθε φυσικού δικαιώματος της ανθρώπινης ζωής . Οι λέξεις έχουν χάσει κάθε έννοια και ισχύ, στα χέρια των εκμεταλλευτών, έχοντας σημαία την ασφάλεια, την υπερηφάνεια, την εμπιστοσύνη και στις μέρες μας να κυριαρχεί ο λόγος των δοσιλογικών υπογραφών και παράδοσης της χώρας μας, στον βωμό της παραπέουσας ένωσης, δημιούργημα των ολιγαρχών !! Στο νόμο της προσκύνησης του χρυσού κριαριού ως θεού, του ευρώ, του κάθε ευρώ, του κάθε δολαρίου (όλα τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούν για να παίζουν τα παιχνίδια τους), του θεού χρήματος, απτού ή ηλεκτρονικού (ακόμα χειρότερου) ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ , ακόμα και η μάνα (ο επιτυχής πωλητής περιτράνως διαλαλεί “είμαι ικανός να πουλήσω ακόμα και την μάνα του”) ή ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ => ΕΣΥ => ΕΓΩ Ας γίνει πιο λιανά. Οι εγκλωβισμένες κοινωνίες, οι πωρωμένες μερίδες είτε από άγνοια, είτε εξ ανάγκης και αδιεξόδου, μαντρώθηκαν στους κομματικούς μηχανισμούς, των διαχωριστικών πολύχρωμων γιρλαντών, ωραίων συνθημάτων και σημαιών. Πλανημένοι πως είναι ο μόνος δρόμος αντίστασης ή προάσπισης όποιων δικαιωμάτων που νόμιζαν πως θα προστάτευαν ! Ανούσια πιστεύοντας πως θα αντισταθούν στα φαινόμενα που ο ίδιος ο καπιταλισμός και το σύστημά του, δημιούργησαν για τους ολίγους. Γιατί άλλωστε να μην σβήσει ή παραποιηθεί η ιστορία ;; γιατί να μην χειραγωγηθεί η ηθική, η θρησκεία, ο εξαπατημένος τρόπος επιβίωσης, οτιδήποτε για την λεγόμενη “ασφαλή” κοινωνική ζωή ;; Γιατί να μην δομηθεί από την ισχυρή “τάξη” ανάλογα η δικαιοσύνη και η ηθική της, να μην καρατομηθεί η κάθε προσωπική πνευματικότητα , καλύπτοντας την ενοχή της σε συνεργασία με αυτούς τους βασικούς πυλώνες, καθώς και με όλους τους χρωματικούς εκπροσώπους της πολιτικής ;; Εργαλεία της : οι στρατοί, οι νόμοι, οι καταστολείς, οι εκπρόσωποι του κοινοβουλίου, οι διαστρεβλωμένοι θεσμοί, ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ !! Τουτέστιν εκλέγουμε τους διαμορφωτές του συστήματος, με την πεποίθηση πως θα κάνουν καλλίτερη την ζωή μας, χαζεμένοι στα διαφόρων αποχρώσεων κόμματα. Συνεπάγεται πως επιλέγουμε τον τρόπο που θα μας “επεξεργάζονται” (δουλεύουν), θα μας χειραγωγούν, θα μας μαντρώνουν, θα μας διαχωρίζουν (η Αχίλλειος πτέρνα της παγκόσμιας ολιγάριθμης ισχυρής τάξης : η ενότητα της ανθρωπότητας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και παραδόσεις) , οι διάφοροι δήμιοι, ενώ θα έπρεπε να μιλούν για δημοκρατία και όχι για διαχείριση. Μόνο μέλημα το ποιός θα πάρει την μερίδα του λέοντος στην καθοδήγηση των πληθυσμών, με ψευδαισθήσεις, απαράμιλλη τεχνική, αποτελεσματικότητα, διακριτικότητα, ψευδή διλήμματα. Δηλαδή γιατί αγωνιζόμαστε ;; Για δικαιότερο καπιταλισμό ;; μέσω των αστικοποιημένων αριστερών ή μη κομμάτων, που στις μέρες μας ακολουθούν πλέον “σχεδόν” κοινή πολιτική ;; (Μέχρι να επέλθει η συνείδηση στην ανθρωπότητα, είμαστε δυστυχώς αναγκασμένοι να ασχολούμαστε με την υπάρχουσα κατάσταση, προσπαθώντας να μην χειροτερεύει ακόμα περισσότερο ) Ένα σκαλοπάτι παραπέρα, στήθηκε ο Σοσιαλισμός που τόσο αγαπήθηκε στις κοινωνίες με διάφορους Ανδρέηδες των μεγάλων “αλλαγών” !! Δηλαδή δίνοντας την αίσθηση πως η κυρίαρχη τάξη περιορίζεται, με την εργαζόμενη και μαχόμενη τάξη να εμπλέκεται στα γρανάζια της εξουσίας προς όφελός της, εντός των ίδιων μηχανισμών του αστικού ταξικού κράτους που έστησε, η πολιτική του παραλόγου. Η οικονομικά κυρίαρχη τάξη ποτέ δεν πρόκειται οικειοθελώς να παραδώσει την εξουσία, αφού η εξουσία προστατεύει τους εργατοπατέρες που στις μέρες μας γιαουρτώνονται όπου βρεθούν και όπου σταθούν, τύποι όπως Κουτρουμάνηδες, Παναγόπουλοι κλπ. ΓΙΑΤΙ ;; Επειδή αντί να χρησιμοποιήσουν τα όπλα της εξουσίας ενάντια στο αδηφάγο καπιταλισμό, αφομοιώνονται χρηματιζόμενοι μεταπηδώντας στην καπιταλιστική “τάξη” !!! Και αντί να περιφρουρούν τα κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα, μειώνοντας τις κοινωνικές και ταξικές διαφορές, τα αποδομούν με περισσότερη καπιταλιστική χροιά ακόμα και από τους ίδιους τους καπιταλιστές, Δηλαδή ο μαθητής γίνεται “καλλίτερος” του δασκάλου !! Αντί το κέρδος να επενδύεται υπέρ του κοινωνικού συνόλου σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, καρπώνεται απ' τους φεουδάρχες – καπιταλιστές – φιλελεύθερους και τελευταίους τους διαχειριστές, ανάλογα με την εποχή . Ο συγκεντρωμένος πλούτος γεμίζει συγκεκριμένους λογαριασμούς ή διοχετεύεται σε περίεργους αστικούς μηχανισμούς ήτοι επιστημονικούς και τεχνολογικούς κύκλους, κόντρα στην ευημερία και την ειρήνη της ανθρωπότητας. ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ;; Στην αντίθετη περίπτωση ο κοινωνικός και ταξικός διαχωρισμός παύουν να ισχύουν και να έχουν νόημα και ο παραλογισμός φαντάζει ως φρικτός εφιάλτης ενός ψυχασθενούς νου. Μαζί τους καταρρέουν όλα όσα θεσμοθετήθηκαν για κάθε έλεγχο του ανθρώπινου νου και βίου. ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟ, με την επανεμφάνιση της φυσικής λογικής απλότητας, στον αντίποδα της κάθε ιδεολογικής μορφής πολυπλοκότητας. Θα είναι πλέον γεγονός. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΑΠΟΚΤΩΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ. Ασπασία ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΕΞΗ "ΤΑΞΗ" ή "ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ" ;; ΑΣ ΤΟ ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΜΕ....

Ακούμε τακτικά περί "Ταξικής πάλης" !!!!  Η περίτεχνα εδραιωμένη έννοια με αυταπάτες, όπως της κοινωνικής Ειρήνης, της ευημερίας και άλλων ουτοπιών !! Η έννοια που κλέβει την συναίνεση όταν η κοινωνία πεισματικά αρνείται να κρίνει ορθά τα όσα συμβαίνουν και σημαίνουν γύρο της. 

Ο πρώτος που έθεσε με διακήρυξη το θεμέλιο των τάξεων και διαφορών, υπερασπιζόμενος στην πραγματικότητα το συμφέρον του κεφαλαίου, δηλαδή ο Μαρξ,  τονίζοντας ταυτόχρονα στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ πως δεν είναι εφαρμόσιμη παρ'  όλα αυτά η θεωρεία του, γέννησε την διχόνοια και την πάλη-βία των τάξεων, εις βάρος των κοινωνιών. Των κοινωνιών που έντεχνα εγκλωβίστηκαν στην έννοια κράτος, με έναν μοναδικό σκοπό, την επιβίωση του ίδιου του κεφαλαίου. 

Ένα πανέξυπνο κόλπο ώστε η φεουδαρχική, η καπιταλιστική, η μετέπειτα φιλελεύθερη, η σύγχρονη νεο-φιλελεύθερη τεχνοκρατική “πολιτική”, να βρει πρόσφορο έδαφος δράσης, στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης . Αποδεικνύοντας με την σειρά της, πως ο κοσμάκης έχει πλήρη άγνοια περί της διαμόρφωσης της ιδεολογίας που του φορμάρουν, σχολεία και ΜΜΕ !!

Ποιός είναι αυτός που με τόσο πάθος υποστηρίζει την “ταξική πάλη” ;; Μα οι κομμουνιστές. Όχι οι πραγματικοί ιδεολόγοι, αλλά τα θεληματικά ή αθέλητα φερέφωνα της προπαγανδιστικής θεωρίας.

Ποιός όμως κυριαρχεί παρ' όλα αυτά ;; Μα ο καπιταλισμός με όσα προσωπεία και αν έχει !! Ο καπιταλισμός που εκμεταλλεύεται την εργασία και την υπεραξία της προσωπικής εργασίας.

Συχνά έθετα το ερώτημα στον εαυτό μου, ποιός είναι αυτός που καθορίζει ανά φορά την αξία πληρωμής της εργασίας μου ;; Ποιός είναι αυτός που έχει την δύναμη ή και θράσος να γυρίσει να πει : παίρνεις τα χρήματα που σου αξίζουν ;; 

Είμαι της θεωρίας πως κανένας δεν μπορεί να αποτιμήσει την ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ στην ουσία εργασία κάθε ανθρώπου, δυνατότερου ή μη. Η κάθε προσφορά εργασίας, καμία χρηματική τιμή δεν μπορεί να την υπερκεράσει !!! Το αποτέλεσμα της κάθε εργασίας προστίθεται στο σύνολο της εκάστοτε προσπάθειας, που αποδίδεται και αξιολογείται υπέρ του γενικού συμφέροντος. Ποιός καρπούται την υπεραξία ;; Μα ο φεουδάρχης, ο καπιταλιστής, που προσπαθεί με κάθε μέσον να αυξήσει την υπεραξία προς όφελός του, εξαλείφοντας την κοινωνική πρόνοια, του εργαζόμενου τις αποταμιεύσεις στα ασφαλιστικά του ταμεία => τις συντάξεις του για ασφαλή και αξιοπρεπή υπόλοιπη ζωή !! 

Στις μέρες μας η αποθράσυνση δεν έχει προηγούμενο, αφού το ότι δεν πεθαίνουμε νωρίτερα (ο εκλεγής Λοβέρδος, τρομάρα μας) δεν εξυπηρετεί το σύστημα, άρα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος για την κλοπή της υπεραξίας ! Θα πρέπει ο προσφέρων να εργαστεί περισσότερο καθημερινά ακόμα και μέχρι τα βαθιά του γηρατειά, αφού στον κόσμο κυκλοφορεί η έννοια “πως η εργασιομανία είναι η μόνη λύση και το μόνον ενδιαφέρον στην ανθρώπινη ζωή” !!! Λες και η ζωή δεν έχει άλλο πλούτο και ενδιαφέροντα, παρά μόνον την εργασία και μάλιστα υπέρ αυτών που την εκμεταλλεύονται. 

Ο Μαρξ και ο Έγκελς δημοσιοποίησαν το προσωπείο του καπιταλισμού και του παραλογισμού του, διαμηνύοντας πως ο μόνος τρόπος είναι η ταξική πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, ενάντια στον εκμεταλλευτή. Το πεδίο μάχης στήθηκε εντός της κάθε κρατικής επικράτειας, που και η ίδια φυσικά έγινε πεδίο μάχης και εκμετάλλευσης με την σειρά της υπέρ των πονηρών. Οι ολίγιστοι “μεσουρανούν” με την κρατική τους δομή, στις πλάτες των πολλών, των εργαζομένων, των επιχειρηματιών και όχι fake βιομηχάνων, όπου πραγματικοί βιομήχανοι γρήγορα θα εκδιωχθούν, αφής στιγμής η παγκοσμιοποίηση δεν έχει θέση για πολλούς ούτε από την δική τους “τάξη” !!!

“ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ” !!!! Όπως η ολίγιστη Παπαρήγα ισχυρίζεται ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε συνεργασία !! Όταν δει “το όνειρό της” ως πραγματικότητα, τότε θα βγει στους δρόμους ενάντια στα ΜΑΤ , “προστατευμένη” στο καγιέν της, ωσάν ο πυροβοληθείς αλλά διασωθείς Πάπας που ταξίδευε μέσα στο κουβούκλι του !!!

Η αποβλάκωση των λαών, η απολιτίκ στάση, ο ωχαδερφισμός , η καταστολή των αγώνων, η νοοτροπία, η στάση ζωής, δεν δίνουν λύσεις στις κοινωνίες. Ο εργαζόμενος πληθυσμός ενισχύει άθελά του με τους φόβους του, τις ανασφάλειές του, τις προταγμένες του ανάγκες πολλές φορές εις βάρος των ομοίων του (απεργοσπάστες πχ.) ή κινούμενο υπό τις προτροπές επιτήδειων, τον ίδιο τον καπιταλισμό, αφού ο πλούτος του τελευταίου προέρχεται από το πρώτο !!! 

 

“Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, παρά μόνον τις αλυσίδες, ενώ έχουν έναν ολόκληρο κόσμο να κερδίσουν” Καρλ Μαρξ !!!

Βλακωδώς όμως ο κάθε εργαζόμενος, επιστήμονας, κλπ. δεν δραστηριοποιούνται : λόγω άγνοιας, φόβου, οφιτσίων, δυσκολιών και αδιεξόδων, που συνειδητά προτάσσει ο καπιταλισμός , καταλήγοντας ο κάθε ένας ξεχωριστά και ως σύνολο, ένα άβουλο γρανάζι , καταργώντας από μόνος του την ελευθερία του, πλαγίως διαιωνίζοντας την κενότητα της ζωής του, στηρίζοντας την μηχανή της κερδοφορίας, με το “δουλεύοντας για να ζήσει και όχι να ζει για να εργάζεται και να δημιουργεί” !! Η ανταγωνιστικότητα γίνεται πειστήριο και πρόταγμα του “προοδευτισμού” και της σωτηρίας της ψευδούς οικονομικής κρίσης (αφού ο πλούτος ούτως ή άλλως είναι συγκεντρωμένος, πως γίνεται να υπάρχει οικονομική κρίση ), με αποτέλεσμα να βιώνει την δική του κρίση , ύφεση, μείωση κάθε φυσικού δικαιώματος της ανθρώπινης ζωής . Οι λέξεις έχουν χάσει κάθε έννοια και ισχύ, στα χέρια των εκμεταλλευτών, έχοντας σημαία την ασφάλεια, την υπερηφάνεια, την εμπιστοσύνη και στις μέρες μας να κυριαρχεί ο λόγος των δοσιλογικών υπογραφών και παράδοσης της χώρας μας, στον βωμό της παραπέουσας ένωσης, δημιούργημα των ολιγαρχών !! Στο νόμο της προσκύνησης του χρυσού κριαριού ως θεού, του ευρώ, του κάθε ευρώ, του κάθε δολαρίου (όλα τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούν για να παίζουν τα παιχνίδια τους), του θεού χρήματος, απτού ή ηλεκτρονικού (ακόμα χειρότερου) ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ , ακόμα και η μάνα (ο επιτυχής πωλητής περιτράνως διαλαλεί “είμαι ικανός να πουλήσω ακόμα και την μάνα του”) ή ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ => ΕΣΥ => ΕΓΩ

Ας γίνει πιο λιανά. Οι εγκλωβισμένες κοινωνίες, οι πωρωμένες μερίδες είτε από άγνοια, είτε εξ ανάγκης και αδιεξόδου, μαντρώθηκαν στους κομματικούς μηχανισμούς, των διαχωριστικών πολύχρωμων γιρλαντών, ωραίων συνθημάτων και σημαιών. Πλανημένοι πως είναι ο μόνος δρόμος αντίστασης ή προάσπισης όποιων δικαιωμάτων που νόμιζαν πως θα προστάτευαν ! Ανούσια πιστεύοντας πως θα αντισταθούν στα φαινόμενα που ο ίδιος ο καπιταλισμός και το σύστημά του, δημιούργησαν για τους ολίγους. 

Γιατί άλλωστε να μην σβήσει ή παραποιηθεί η ιστορία ;; γιατί να μην χειραγωγηθεί η ηθική, η θρησκεία, ο εξαπατημένος τρόπος επιβίωσης, οτιδήποτε για την λεγόμενη “ασφαλή” κοινωνική ζωή ;; Γιατί να μην δομηθεί από την ισχυρή “τάξη” ανάλογα η δικαιοσύνη και η ηθική της, να μην καρατομηθεί η κάθε προσωπική πνευματικότητα , καλύπτοντας την ενοχή της σε συνεργασία με αυτούς τους βασικούς πυλώνες, καθώς και με όλους τους χρωματικούς εκπροσώπους της πολιτικής ;; Εργαλεία της : οι στρατοί, οι νόμοι, οι καταστολείς, οι εκπρόσωποι του κοινοβουλίου, οι διαστρεβλωμένοι θεσμοί, ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ !!

Τουτέστιν εκλέγουμε τους διαμορφωτές του συστήματος, με την πεποίθηση πως θα κάνουν καλλίτερη την ζωή μας, χαζεμένοι στα διαφόρων αποχρώσεων κόμματα. Συνεπάγεται πως επιλέγουμε τον τρόπο που θα μας “επεξεργάζονται” (δουλεύουν), θα μας χειραγωγούν, θα μας μαντρώνουν, θα μας διαχωρίζουν (η Αχίλλειος πτέρνα της παγκόσμιας ολιγάριθμης ισχυρής τάξης : η ενότητα της ανθρωπότητας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και παραδόσεις) , οι διάφοροι δήμιοι, ενώ θα έπρεπε να μιλούν για δημοκρατία και όχι για διαχείριση. 

Μόνο μέλημα το ποιός θα πάρει την μερίδα του λέοντος στην καθοδήγηση των πληθυσμών, με ψευδαισθήσεις, απαράμιλλη τεχνική, αποτελεσματικότητα, διακριτικότητα, ψευδή διλήμματα. 

 

Δηλαδή γιατί αγωνιζόμαστε ;; Για δικαιότερο καπιταλισμό ;; μέσω των αστικοποιημένων αριστερών ή μη κομμάτων, που στις μέρες μας ακολουθούν πλέον “σχεδόν” κοινή πολιτική ;;

(Μέχρι να επέλθει η συνείδηση στην ανθρωπότητα, είμαστε δυστυχώς αναγκασμένοι να ασχολούμαστε με την υπάρχουσα κατάσταση, προσπαθώντας να μην χειροτερεύει ακόμα περισσότερο )

Ένα σκαλοπάτι παραπέρα, στήθηκε ο Σοσιαλισμός που τόσο αγαπήθηκε στις κοινωνίες με διάφορους Ανδρέηδες των μεγάλων “αλλαγών” !! Δηλαδή δίνοντας την αίσθηση πως η κυρίαρχη τάξη περιορίζεται, με την εργαζόμενη και μαχόμενη τάξη να εμπλέκεται στα γρανάζια της εξουσίας προς όφελός της, εντός των ίδιων μηχανισμών του αστικού ταξικού κράτους που έστησε, η πολιτική του παραλόγου.

Η οικονομικά κυρίαρχη τάξη ποτέ δεν πρόκειται οικειοθελώς να παραδώσει την εξουσία, αφού η εξουσία προστατεύει τους εργατοπατέρες που στις μέρες μας γιαουρτώνονται όπου βρεθούν και όπου σταθούν, τύποι όπως Κουτρουμάνηδες, Παναγόπουλοι κλπ. 

ΓΙΑΤΙ ;; Επειδή αντί να χρησιμοποιήσουν τα όπλα της εξουσίας ενάντια στο αδηφάγο καπιταλισμό, αφομοιώνονται χρηματιζόμενοι μεταπηδώντας στην καπιταλιστική “τάξη” !!! Και αντί να περιφρουρούν τα κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα, μειώνοντας τις κοινωνικές και ταξικές διαφορές, τα αποδομούν με περισσότερη καπιταλιστική χροιά ακόμα και από τους ίδιους τους καπιταλιστές, Δηλαδή ο μαθητής γίνεται “καλλίτερος” του δασκάλου !! Αντί το κέρδος να επενδύεται υπέρ του κοινωνικού συνόλου σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, καρπώνεται απ' τους φεουδάρχες – καπιταλιστές – φιλελεύθερους και τελευταίους τους διαχειριστές, ανάλογα με την εποχή . Ο συγκεντρωμένος πλούτος γεμίζει συγκεκριμένους λογαριασμούς ή διοχετεύεται σε περίεργους αστικούς μηχανισμούς ήτοι επιστημονικούς και τεχνολογικούς κύκλους, κόντρα στην ευημερία και την ειρήνη της ανθρωπότητας.

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ;; Στην αντίθετη περίπτωση ο κοινωνικός και ταξικός διαχωρισμός παύουν να ισχύουν και να έχουν νόημα και ο παραλογισμός φαντάζει ως φρικτός εφιάλτης ενός ψυχασθενούς νου. Μαζί τους καταρρέουν όλα όσα θεσμοθετήθηκαν για κάθε έλεγχο του ανθρώπινου νου και βίου. ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟ, με την επανεμφάνιση της φυσικής λογικής απλότητας, στον αντίποδα της κάθε ιδεολογικής μορφής πολυπλοκότητας. Θα είναι πλέον γεγονός.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΑΠΟΚΤΩΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ. 

Ασπασία