Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι εξαιρετικός τακτικιστής: μπορεί να χειραγωγεί όχι μόνο την κοινή γνώμη της χώρας του και σε έναν μεγάλο βαθμό την αμερικανική, αλλά και να διαμορφώνει την αντίληψη που έχουν οι συμπολίτες του για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα τους. Με κινήσεις σχεδόν ταχυδακτυλουργικές,μεθόδευσε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών για τις αρχές Σεπτεμβρί­ου και αμέσως μετά εμφάνισε ξαφνικά μια πολιτική συμ­φωνία με το Καντίμα, το μεγαλύτερο κεντροδεξιό κόμμα της αντιπολίτευσης, δημιουργώντας έτσι κυβερνητικό συ­νασπισμό που έχει την υποστήριξη 94 βουλευτών σε σύ­νολο 120! Έτσι ο Νετανιάχου δημιούργησε την ισχυρότερη ισραη­λινή κυβέρνηση εδώ και δεκαετίες προσφέροντας τη θέση του αντιπροέδρου στον ηγέτη του Καντίμα Σαούλ Μοφάζ. Πρόκειται για έναν ακόμη απόστρατο ανώτατο αξιωματικό, ο οποίος θα προστεθεί σε δύο – τρεις ακόμη που βρίσκο­νται ήδη στην κυβέρνηση, δίνοντας έτσι στον Νετανιάχου το πρόσθετο κύρος – κάτι που εκτιμάται ιδιαίτερα στο Ισ­ραήλ – ανώτατων στρατιωτικών που μεταμορφώνονται σε πολιτικούς. Παρά τους εσωτερικούς λόγους που προβλήθηκαν για τη δημιουργία του συνασπισμού, τα βλέμματα όλων στρέ­φονται προς το Ιράν. Η κίνηση του Νετανιάχου θυμίζει αυτό που έγινε πριν από 45 χρόνια, όταν λίγες μόνο μέρες πριν από τον «Πόλεμο των Έξι Ημερών», η δεξιά αντιπολίτευση μπήκε για πρώτη φοράστην κυβέρνηση. Ο Νετανιάχου έχει αμετακίνητο στόχο του το Ιράν και δι­αφωνεί κατηγορηματικά με την πολιτική που έχει υιοθετή­σει ο Αμερικανός πρόεδρος, που προσπαθεί με κυρώσεις και ασφυκτικές πιέσεις να πείσει το Ιράν να εγκαταλείψει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του. Ταυτόχρονα, κανείς δεν μπο­ρεί να πιστέψει ότι ο Νετανιάχου συμφώνησε με τον ηγέτη του Καντίμα να προχωρήσουν οι ειρηνευτικές διαπραγμα­τεύσεις με τους Παλαιστίνιους και γι’ αυτό δέχθηκε την είσοδό του στην κυβέρνηση. Ανταρσία Η κίνηση του Νετανιάχου έχει και έναν εσωτερικό λόγο, διότι τόσο ο υπουργός Άμυνας Μπαράκ όσο και ο ηγέτης του Καντίμα Μοφάζ θα είχαν πολύ σοβαρό πρόβλημα να επιβιώσουν στις εκλογές. Αντίστοιχα, ο Νετανιάχου έχει να αντιμετωπίσει εσωτερική ανταρσία στο κόμμα του. Όμως η κίνηση αυτή, σε αυτήν τη φάση, δείχνει ότι υπαγορεύτηκε από τις εξελίξεις στην περιφέρεια του Ισραήλ… Η λαϊκή εξέγερση στη Συρία εντείνεται, ενώ στα παλαι­στινιακά εδάφη σιγοβράζει η οργή λόγω της συνεχιζό­μενης υφαρπαγής των εδαφών. Επιπλέον το ζήτημα της απεργίας χιλιάδων Παλαιστινίων κρατουμένων εγκυμονεί την έκρηξη νέας λαϊκής εξέγερσης! Αυτή η κυβέρνηση της λεγόμενης εθνικής ενότητας μπορεί λοιπόν να είναι μια μεγάλη μπλόφα του Νετανιάχου, μπορεί όμως να είναι βήμα προετοιμασίας για ισχυρό στρατιωτικό πλήγμα στο Ιράν – κάτι που, με βάση τους ισ­ραηλινούς υπολογισμούς, θα πρέπει να γίνει το αργότερο ανάμεσα σε Ιούνιο και αρχές Σεπτεμβρίου… Σοβαρό πλήγμα Αν η ηγεσία του Ιράν καταφέρει να βρει συμβιβαστική λύση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυ­νάμεις και εκτονωθεί η ένταση γύρω από τα πυρηνικά του, αυτό θα είναι σοβαρό πλήγμα στον Νετανιάχου και ίσως οδηγήσει τους Ισραηλινούς στο να κατανοήσουν ότι το κυ­ριότερο πρόβλημα που αγγίζει την ίδια την ύπαρξη του κράτους τους είναι η λύση, με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο, του Παλαιστινιακού! πηγή filologos10 Η ...ΜΠΛΟΦΑ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι είναι εξαιρετικός τακτικιστής: μπορεί να χειραγωγεί όχι μόνο την κοινή γνώμη της χώρας του και σε έναν μεγάλο βαθμό την αμερικανική, αλλά και να διαμορφώνει την αντίληψη που έχουν οι συμπολίτες του για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα τους.

Με κινήσεις σχεδόν ταχυδακτυλουργικές,μεθόδευσε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών για τις αρχές Σεπτεμβρί­ου και αμέσως μετά εμφάνισε ξαφνικά μια πολιτική συμ­φωνία με το Καντίμα, το μεγαλύτερο κεντροδεξιό κόμμα της αντιπολίτευσης, δημιουργώντας έτσι κυβερνητικό συ­νασπισμό που έχει την υποστήριξη 94 βουλευτών σε σύ­νολο 120!

Έτσι ο Νετανιάχου δημιούργησε την ισχυρότερη ισραη­λινή κυβέρνηση εδώ και δεκαετίες προσφέροντας τη θέση του αντιπροέδρου στον ηγέτη του Καντίμα Σαούλ Μοφάζ. Πρόκειται για έναν ακόμη απόστρατο ανώτατο αξιωματικό, ο οποίος θα προστεθεί σε δύο – τρεις ακόμη που βρίσκο­νται ήδη στην κυβέρνηση, δίνοντας έτσι στον Νετανιάχου το πρόσθετο κύρος – κάτι που εκτιμάται ιδιαίτερα στο Ισ­ραήλ – ανώτατων στρατιωτικών που μεταμορφώνονται σε πολιτικούς.

Παρά τους εσωτερικούς λόγους που προβλήθηκαν για τη δημιουργία του συνασπισμού, τα βλέμματα όλων στρέ­φονται προς το Ιράν. Η κίνηση του Νετανιάχου θυμίζει αυτό που έγινε πριν από 45 χρόνια, όταν λίγες μόνο μέρες πριν από τον «Πόλεμο των Έξι Ημερών», η δεξιά αντιπολίτευση μπήκε για πρώτη φοράστην κυβέρνηση.

Ο Νετανιάχου έχει αμετακίνητο στόχο του το Ιράν και δι­αφωνεί κατηγορηματικά με την πολιτική που έχει υιοθετή­σει ο Αμερικανός πρόεδρος, που προσπαθεί με κυρώσεις και ασφυκτικές πιέσεις να πείσει το Ιράν να εγκαταλείψει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του. Ταυτόχρονα, κανείς δεν μπο­ρεί να πιστέψει ότι ο Νετανιάχου συμφώνησε με τον ηγέτη του Καντίμα να προχωρήσουν οι ειρηνευτικές διαπραγμα­τεύσεις με τους Παλαιστίνιους και γι’ αυτό δέχθηκε την είσοδό του στην κυβέρνηση.

Ανταρσία

Η κίνηση του Νετανιάχου έχει και έναν εσωτερικό λόγο, διότι τόσο ο υπουργός Άμυνας Μπαράκ όσο και ο ηγέτης του Καντίμα Μοφάζ θα είχαν πολύ σοβαρό πρόβλημα να επιβιώσουν στις εκλογές. Αντίστοιχα, ο Νετανιάχου έχει να αντιμετωπίσει εσωτερική ανταρσία στο κόμμα του. Όμως η κίνηση αυτή, σε αυτήν τη φάση, δείχνει ότι υπαγορεύτηκε από τις εξελίξεις στην περιφέρεια του Ισραήλ…

Η λαϊκή εξέγερση στη Συρία εντείνεται, ενώ στα παλαι­στινιακά εδάφη σιγοβράζει η οργή λόγω της συνεχιζό­μενης υφαρπαγής των εδαφών. Επιπλέον το ζήτημα της απεργίας χιλιάδων Παλαιστινίων κρατουμένων εγκυμονεί την έκρηξη νέας λαϊκής εξέγερσης!

Αυτή η κυβέρνηση της λεγόμενης εθνικής ενότητας μπορεί λοιπόν να είναι μια μεγάλη μπλόφα του Νετανιάχου, μπορεί όμως να είναι βήμα προετοιμασίας για ισχυρό στρατιωτικό πλήγμα στο Ιράν – κάτι που, με βάση τους ισ­ραηλινούς υπολογισμούς, θα πρέπει να γίνει το αργότερο ανάμεσα σε Ιούνιο και αρχές Σεπτεμβρίου…

Σοβαρό πλήγμα

Αν η ηγεσία του Ιράν καταφέρει να βρει συμβιβαστική λύση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυ­νάμεις και εκτονωθεί η ένταση γύρω από τα πυρηνικά του, αυτό θα είναι σοβαρό πλήγμα στον Νετανιάχου και ίσως οδηγήσει τους Ισραηλινούς στο να κατανοήσουν ότι το κυ­ριότερο πρόβλημα που αγγίζει την ίδια την ύπαρξη του κράτους τους είναι η λύση, με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο, του Παλαιστινιακού!

πηγή

filologos10