Ανανιστής πρόεδρος σημαίνει πολιτική-οικονομική αυτοκτονία
Ο Φιλελεύθερος 14.2.2013
Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr
Η αυτοκαταστροφή των Ελληνοκυπρίων κοντεύει: Ανανιστής πρόεδρος σημαίνει πολιτικός και οικονομικός αυτοχειριασμός.
Το κυπριακό ζήτημα και η οικονομία/ευημερία και το φυσικό αέριο είναι
οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Από την στιγμή που οι κύπριοι
φορώντας κομματικές παρωπίδες λειτουργήσουν ανορθολογικά ψηφίζοντας
Πρόεδρο με βεβαρημένο Ανανικό μητρώο θα αποστείλουν ένα αυτοκτονικό
πλανητικό μήνυμα: «Οι κύπριοι δέχονται να διαπραγματευτούν την κατάργηση
της ΚΔ και την συγκυριαρχία με τον εισβολέα. Εφεξής στρατηγικός
συνομιλητής στην Κύπρο είναι οι νέο-Οθωμανοί της Άγκυρας».
Στην στρατηγική ορολογία αυτό ονομάζεται «μαλακή ισχύς» (soft power): Με
δική μας απόφαση οι εχθροί μας εκπληρώνουν τα συμφέροντά τους. Ο
Περικλής πρόβλεψε τα αίτια τέτοιων καταστροφών εδώ και πολλούς αιώνες:
«ΜΑΛΛΟΝ ΓΑΡ ΠΕΦΟΒΗΜΑΙ ΤΑΣ ΟΙΚΕΙΑΣ ΗΜΩΝ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Ή ΤΑΣ ΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ
ΔΙΑΝΟΙΑΣ» (Περισσότερο φοβούμαι τα ιδικά μας σφάλματα παρά τα σχέδια των
εχθρών μας - Θουκυδίδης Α144). Ανανιστής πρόεδρος θα είναι η αρχή του
τέλους: Της στρατηγική κατάληψη της Κύπρου από την Τουρκία με την ψήφο
των ίδιων των πολιτών της.
Οι τρίτοι δεν χρειάζεται να περιμένουν την εκ μέρους μας τελική αποδοχή ενός ανανεωμένου σχεδίου Αναν! Όσοι
έχουν στοιχειώδεις γνώσεις του τρόπου λήψης στρατηγικών αποφάσεων των
μεγάλων δυνάμεων γνωρίζουν ότι εάν ψηφίσουμε Πρόεδρο που στο παρελθόν
δέχθηκε και σήμερα αμετανόητα δέχεται να καταργηθεί η Κυπριακή
Δημοκρατία την επομένη των εκλογών οι στρατηγικοί σχεδιαστές θα κάνουν
μια μεγάλη και απότομη στροφή: Για το φυσικό αέριο, για τις οικονομικές
συναλλαγές, για τις συμμαχίες, για την γεωπολιτική αξιοποίηση του νησιού
και για ότι άλλο διαθέτει η Κύπρος τους συμφέρει να αρχίσουν να
διαπραγματεύονται με την Άγκυρα.
Οι προεκλογικές μέρες θυμίζουν
έντονα στάσεις, νοοτροπίες και υπονομεύσεις πριν την κατάληψη της
Κωνσταντινούπολης, πριν την καταστροφή του 1922 και πριν το
πραξικόπημα του 1974: Επισκίαση του συμφέροντος επιβίωσης από ιδιωτεία,
κομματικές προσκολλήσεις, προσωπικά συμφέροντα, σύνδρομα ενοχών,
λασπολογία της τελευταίας στιγμής (λασπολογία της τελευταίας στιγμής:
για να μην υπάρχει χρόνος να αντικρουστεί) κατά του υποψήφιου που
υπερασπίζεται ξεκάθαρα και ανένδοτα το εθνικό συμφέρον και πομπώδεις
αερολογίες αποδεδειγμένα εθελόδουλων πολιτικών νάνων οι οποίοι λόγω
βεβαρημένου πολιτικού μητρώου λογικά έπρεπε να βρίσκονται σπίτι τους.
Οι επικοινωνιολόγοι κτίζουν γύρω τους μια κίβδηλη ηγετική μυθοπλασία και η Κύπρος ακάθεκτη διολισθαίνει στην άβυσσο. Μετά
από μερικές δεκαετίες όταν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας αναπόδραστα
θα ξενιτευτούν και θα ανοίγουν κάποια αρχεία των υπηρεσιών των μεγάλων
δυνάμεων, θα διαβάζουν και θα μαθαίνουν τι ακριβώς εξυφαινόταν αυτές τις
μέρες. Θα ανατριχιάζουν και θα βρίζουν τους άμυαλους προγόνους τους.
Στις προεδρικές εκλογές εμείς επιλέγουμε εάν «θέλουμε» διζωνική άβυσσο,
υποτέλεια στην ίδια την πατρίδα μας και ξενιτειά ή εάν αντίθετα θέλουμε
να διεκδικήσουμε με νύχια και με δόντια αυτό που μας ανήκει: Δική μας
κυριαρχία, ελευθερία, δημοκρατία, απόλαυση της πατρίδας μας και του
πλούτου μας.
Εάν ψηφίσουμε πρόεδρο κάποιο επικοινωνιακά σερβιρισμένο αερολόγο ο οποίος συνηγόρησε με την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας –και
στην συνέχεια για χρόνια σέρνονταν στις αυλές των θυτών και στην
Τουρκία καταγγέλλοντας την πατρίδα τους και εκλιπαρώντας να μας
χρυσώσουν το χάπι– οι τρίτοι θα πάρουν ξεκάθαρο μήνυμα ότι εμείς οι
ίδιοι θεωρούμε την πατρίδα μας αναλώσιμη και ότι πλέον η Τουρκία είναι ο
επικυρίαρχος. Θα πάρουν μήνυμα που εμείς οι ίδιοι θα στείλουμε ότι η
Τουρκία θα είναι το κράτος που μελλοντικά θα ελέγχει και θα κατέχει την
Κύπρο και με το οποίο θα πρέπει να συνομιλούν για οικονομικές
συναλλαγές, για συμμαχίες, για φυσικά αέρια και για οτιδήποτε άλλο
διαθέτει η πατρίδα μας. Την επομένη των εκλογών μέσα στα μαύρα κουτιά
της διπλωματίας τα άλλα κράτη –ακόμη και τα γειτονικά που μας
εμπιστεύτηκαν– θα αρχίσουν να συναλλάσσονται με την Τουρκία. Ψηφίζουμε
για το κατά πόσο η Κύπρος θα συνεχίσει να είναι η πατρίδα μας ή κατά
πόσο θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο χερσαίο και θαλάσσιο οικόπεδο
προσφερόμενο για εκποίηση.
Θλίψη προκαλεί, επιπλέον, η
δημοσιογραφική και πολιτική υπεράσπιση των κομμάτων στην τελευταία
τηλεοπτική αναμέτρηση των υποψηφίων. Ποιων κομμάτων, ποιας διαδρομής
και ποιων κατορθωμάτων!! Τι να πρωτοθυμηθούμε: Παρακράτος την δεκαετία
του 1960, ανομίες, συνομωσίες, βομβιστές, τραμπούκοι και πραξικόπημα του
1974, διαίρεση και υποκλίσεις στις Αυλές των Μήδων, διζωνικές
παρακρούσεις αντί αγώνα και αντίστασης, «σημαίες που πολλοί ήταν και
είναι έτοιμοι να βάλουν στα μπαούλα τους», αμέλεια αμυντικής ενίσχυσης,
αμέλεια σύναψης συμμαχιών, φρικτή ανεπάρκεια ορθολογιστικής
αντιμετώπισης του διεθνούς δικαίου και των διεθνών θεσμών, σύμπραξη ή
συνηγορία στην συγγραφή του φασιστικού, ρατσιστικού, αντιδημοκρατικού
και γενοκτονικού σχεδίου Αναν, παρακάλια στην Άγκυρα και σε άλλους
ξένους να κάνουν κοσμητικές αλλαγές αυτού του τερατώδους σχεδίου για να
μας χρυσώσουν το χάπι, μετατροπή των κρατικών θεσμών σε πεδίο κομματικών
συναλλαγών, και τα λοιπά.
Τα κόμματα είναι το έλασσον και η ασφάλεια και η ελευθερία των πολιτών της Κύπρου το μείζον.
Πρόεδρο ψηφίζουμε με άμεση δημοκρατία και όχι κόμματα. Ιδιαίτερα στην
παρούσα συγκυρία ο Πρόεδρος επιβάλλεται!! να είναι υπερκομματικός. Υπό
κάποιες άλλες συνθήκες, εξάλλου, θα μπορούσαμε να ψηφίζουμε για τα μέλη
του κοινοβουλίου τους άριστους χωρίς να υπάρχουν κόμματα.
Ο Γιώργος Λιλλήκας προσφέρει την ευκαιρία μιας νέας αφετηρίας, ανανέωσης της πολιτικής ζωής,
εκσυγχρονισμού και σωτήριων προσανατολισμών: Πολιτικές θέσεις συμβατές
με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα, ανένδοτη άρνηση παραχώρησης
αυτού που μας ανήκει, ενεργητική διεκδίκηση αυτού που μας άρπαξαν,
ανένδοτη προσκόλληση στην δημοκρατία, στην ελευθερία και στις αρχές μιας
βιώσιμης λύσης του κυπριακού. Στοιχειώδης ορθολογισμός επιτάσσει να
πεταχτούν οι κομματικές παρωπίδες και να σκεφτούμε την αξιοπρεπή και
ελεύθερη επιβίωσή μας.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου