Μιας και "μιλήσαμε" στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις περί δικαίου, πήγε το μυαλό μου στον χρυσό αριθμό Φ. Στον χρυσό αριθμό βάσει του οποίου λειτουργεί και εξελίσσεται το Σύμπαν αρμονικά, όπως πιστεύουμε ! Στην "αριθμοσοφία της Ελληνικής γλώσσας", ο αρθρογράφος είχε σχεδιάσει ένα πολύ απλό σχέδιο του χρυσού αριθμού Φ, της χρυσής τομής, όπου Φ = 1,618 Το σχέδιο ήταν ένα διάνυσμα, τμημένο βάσει ενός υπολογισμού ισοσκελούς τριγώνου, όμως η χρυσή τομή δεν ήταν το μέσον ακριβώς του διανύσματος, των 3 εκ. για χάριν ευκολίας. Το ένα τμήμα του διανύσματος είναι λίγο μεγαλύτερο από το άλλο. Δηλαδή δεν είναι φ =1,5, αλλά φ = 1,618. Με άλλα λόγια η αρμονία και η ισορροπία των κτηστών μερων γύρο μας, στηρίζονται πάνω σε αυτόν τον κανόνα. ΓΙΑΤΙ ; ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ; Γιατί απλά ο νόμος της ισότητας είναι σχετικός και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, τουλάχιστον όχι όπως το αντιλαμβανόμαστε ή μας έκαναν να το αντιλαμβανόμαστε. Θυμήθηκα μια εκπομπή του Πισσάνου πριν από κάποια χρόνια, μου διαφεύγει ο τίτλος, ένας από τους αξιόλογους ως συνήθως καλεσμένους του, είχε δώσει ένα παράδειγμα που σήμερα θυμήθηκα και με έκανε και γέλασα. Είχα προ πολλού παρατηρήσει, από όταν ανέβηκα σε μηχανάκι, πως η τοποθέτηση του σώματος των αντίστοιχων οδηγών διτρόχων, δεν ήταν ποτέ ακριβώς στην μέση. Άλλος καθόταν πιο δεξιά, άλλος πιο αριστερά. Όταν το συζήτησα τυχαία με έναν φίλο, μου είπε πως δεν μπορούσε καθόλου να κάθεται ακριβώς στην μέση, χωρίς να ξέρει το γιατί. Όταν άκουσα αυτό το παράδειγμα στην εκπομπή, αλλά δεν θυμάμαι ποιό ήταν το θέμα της συζήτησης, πιθανόν να ήταν σχετικό με τον αριθμό Φ, άμεσα μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσε ο ομιλητής. Είχα μάλιστα πιάσει τον εαυτό μου να κάθεται σε τέτοια θέση και την διόρθωνα έκτοτε άμεσα. Μην με ρωτάτε να σας απαντήσω το γιατί. Ίσως η αιτία να ήταν αυτό που έβλεπα και δεν μου άρεσε, ... ίσως επειδή παρέκκλινε από αυτό που εννοούσα εγώ ως αρμονία, έχοντας επίκεντρο την μέση. Οι αρχαίοι λοιπόν είχαν ανακαλύψει τον χρυσό αριθμό Φ, ο οποίος δεν αντιστοιχούσε ακριβώς στην μέση και βάσει αυτού απέδωσαν το κτηστό μέρος του Κόσμου. Ο χρυσός αριθμός τους οδήγησε σε υψηλού επιπέδου τεχνουργήματα, με απαράμιλλη ομορφιά, επιβλητικότητα και κάλος Μήπως προσδιορίζουμε τον αριθμό Φ όπως αντιλαμβανόμαστε τον Κόσμο, μέσα από τον ατελή δικό μας κόσμο ; Μην προ τρέξετε να σκεφθείτε "να γι αυτό εμείς πιστεύουμε την μέση οδό ... όλα είναι ίσα" Αν φέρω ως παράδειγμα την ανάλυση της αρχιτεκτονικής δομής των κιόνων του Παρθενώνα, μαθαίνουμε πως ναι μεν οι κίονες δεν είναι ακριβώς κάθετοι, αλλά δεν έχουν επίσης το ίδιο πάχος κατά μήκος του ύψους τους ! Έχουν χ πάχος από την βάση, στην μέση φαρδαίνουν και στο ύψος λεπταίνουν. Φυσικά οι διαφορές δεν είναι δεικτικές ώστε να είναι ευδιάκριτες. Κατά την παρατήρηση όμως, η συνολική όψη του κίονα στον μάτι του παρατηρητή, είναι ομοιόμορφη ! Οι διαφορές στον παραμορφωμένο φακό του παρατηρητή εναρμονίζονται. .............. Ο άνθρωπος είναι ατελής, με ικανότητες τελειότητας. Αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρο του μέσω του ατελούς οφθαλμού, ατελώς. Δεν συνειδητοποιεί, δεν του γνωστοποιείται και επομένως δεν είναι σε θέση να δώσει την λύση στην ατέλειά του, παρά μόνον μέσω της διανόησής του. Στον παρόντα κόσμο μπορεί να βρει την ειρηνική συμβίωση και την ευημερία, μέσα από τον συνδυασμό και την ισορροπημένη αναλογία των ατελειών του. Αν προσπαθήσει και όποτε έχει προσπαθήσει να μορφοποιήσει το τέλειο, το αποτέλεσμα ήταν ολέθριο. Προσπάθησαν να φτιάξουν το τέλειο πρόσωπο με τα τέλεια χαρακτηριστικά και διαστάσεις, αλλά το αποτέλεσμα ήταν η ασχήμια. Και αυτό γιατί έχουμε λανθασμένη ιδέα ή μας είναι εντελώς άγνωστη η έννοια και η τυχόν σημασία του τέλειου. Μπορεί να μην υπάρχει τέλειο, όσο μπορεί και να υπάρχει. Σκέφτομαι πως τελικά ο κίονας στο σύνολό του θα μπορούσε να πει κανείς πως έχει το ίδιο φάρδος, αν κατανεμηθούν ανάλογα οι διαφορές στα σημεία όπου υπάρχουν. Αλλά χάριν της ατελούς σύλληψης και του "άγνωστου" ακόμα σκοπού του "ορατού" μας κόσμου, ο κίονας έγινε "ατελής" για να αποδείξει την τελειότητά του και την άπιαστη έννοια του τέλειου. Είναι τέλειος μέσα από την ατέλειά του. Είναι τέλειος επειδή είναι ατελής. Οι αναγκαστικές μη ευδιάκριτες παρεμβατικές αρχιτεκτονικές παρεμβολές, δίνουν το νόημα πως σε κάποια περίπτωση μπορεί να υπερισχύει ελαφρά κάτι, αλλά σε κάποια άλλη περίπτωση να υπερισχύει ανάλογα το αντίθετο του κάτι. Οτιδήποτε πάντως εκτός της αρμονικής μέτρησης του χρυσού αριθμού Φ, αποβαίνει σε όλεθρο και παραμόρφωση για τον κόσμο μας. Στις ευθύγραμμες "παραμορφωμένες" γραμμές των κιόνων όμως, σχηματίζονται οι καμπυλότητες, δίοδοι ροής των ρευστών του κόσμου μας. Στην αποκορύφωση τους, στο ύψος των κιονοκράνων, νοητά διαχέονται ζερβά και δεξιά σπειροειδώς και είτε εισέρχονται στο τούνελ εισόδου του επάνω κόσμου, είτε επιστρέφουν πίσω για να ακολουθήσουν και πάλι την ίδια διαδρομή. Ν. Σκέψεις για τον χρυσό αριθμό Φ

Μιας και "μιλήσαμε" στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις περί δικαίου, πήγε το μυαλό μου στον χρυσό αριθμό Φ.  Στον χρυσό αριθμό βάσει του οποίου λειτουργεί και εξελίσσεται το Σύμπαν αρμονικά, όπως πιστεύουμε !  

Στην "αριθμοσοφία της Ελληνικής γλώσσας", ο αρθρογράφος είχε σχεδιάσει ένα πολύ απλό σχέδιο του χρυσού αριθμού Φ, της χρυσής τομής, όπου Φ = 1,618

Το σχέδιο ήταν ένα διάνυσμα, τμημένο βάσει ενός υπολογισμού ισοσκελούς τριγώνου, όμως η χρυσή τομή δεν ήταν το μέσον ακριβώς του διανύσματος, των 3 εκ. για χάριν ευκολίας.  

Το ένα τμήμα του διανύσματος είναι λίγο μεγαλύτερο από το άλλο.  

Δηλαδή δεν είναι φ =1,5, αλλά φ = 1,618.

Με άλλα λόγια η αρμονία και η ισορροπία των κτηστών μερων γύρο μας, στηρίζονται πάνω σε αυτόν τον κανόνα.  

ΓΙΑΤΙ ; ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ; 

Γιατί απλά ο νόμος της ισότητας είναι σχετικός και στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, τουλάχιστον όχι όπως το αντιλαμβανόμαστε ή μας έκαναν να το αντιλαμβανόμαστε.

Θυμήθηκα μια εκπομπή του Πισσάνου πριν από κάποια χρόνια, μου διαφεύγει ο τίτλος, ένας από τους αξιόλογους ως συνήθως καλεσμένους του, είχε δώσει ένα παράδειγμα που σήμερα θυμήθηκα και με έκανε και γέλασα.  

Είχα προ πολλού παρατηρήσει, από όταν ανέβηκα σε μηχανάκι, πως η τοποθέτηση του σώματος των αντίστοιχων οδηγών διτρόχων, δεν ήταν ποτέ ακριβώς στην μέση. 

Άλλος καθόταν πιο δεξιά, άλλος πιο αριστερά. 

Όταν το συζήτησα τυχαία με έναν φίλο, μου είπε πως δεν μπορούσε καθόλου να κάθεται  ακριβώς στην μέση, χωρίς να ξέρει το γιατί. 

Όταν άκουσα αυτό το παράδειγμα στην εκπομπή, αλλά δεν θυμάμαι ποιό ήταν το θέμα της συζήτησης, πιθανόν να ήταν σχετικό με τον αριθμό Φ, άμεσα μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς εννοούσε ο ομιλητής. Είχα μάλιστα πιάσει τον εαυτό μου να κάθεται σε τέτοια θέση και την διόρθωνα έκτοτε άμεσα. Μην με ρωτάτε να σας απαντήσω το γιατί. Ίσως η αιτία να ήταν αυτό που έβλεπα και δεν μου άρεσε, ... ίσως επειδή παρέκκλινε από αυτό που εννοούσα εγώ ως αρμονία, έχοντας επίκεντρο την μέση.

Οι αρχαίοι λοιπόν είχαν ανακαλύψει τον χρυσό αριθμό Φ, ο οποίος δεν αντιστοιχούσε ακριβώς στην μέση και βάσει αυτού απέδωσαν το κτηστό μέρος του Κόσμου.  Ο χρυσός αριθμός τους οδήγησε σε υψηλού επιπέδου τεχνουργήματα, με απαράμιλλη ομορφιά, επιβλητικότητα και κάλος   

Μήπως προσδιορίζουμε τον αριθμό Φ όπως αντιλαμβανόμαστε τον Κόσμο, μέσα από τον ατελή δικό μας κόσμο ;

Μην προ τρέξετε να σκεφθείτε "να γι αυτό εμείς πιστεύουμε την μέση οδό ... όλα είναι ίσα"  

Αν φέρω ως παράδειγμα την ανάλυση της αρχιτεκτονικής δομής των κιόνων του Παρθενώνα, μαθαίνουμε πως ναι μεν οι κίονες δεν είναι ακριβώς κάθετοι, αλλά δεν έχουν επίσης το ίδιο πάχος κατά μήκος του ύψους τους !  Έχουν χ πάχος από την βάση, στην μέση φαρδαίνουν και στο ύψος λεπταίνουν. Φυσικά οι διαφορές δεν είναι δεικτικές ώστε να είναι ευδιάκριτες. Κατά την παρατήρηση όμως, η συνολική όψη του κίονα στον μάτι του παρατηρητή, είναι ομοιόμορφη !   Οι διαφορές στον παραμορφωμένο φακό του παρατηρητή εναρμονίζονται.   

..............  Ο άνθρωπος είναι ατελής, με ικανότητες τελειότητας.  Αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρο του μέσω του ατελούς οφθαλμού, ατελώς. Δεν συνειδητοποιεί, δεν του γνωστοποιείται και επομένως δεν είναι σε θέση να δώσει την λύση στην ατέλειά του, παρά μόνον μέσω της διανόησής του. 

Στον παρόντα κόσμο μπορεί να βρει την ειρηνική συμβίωση και την ευημερία, μέσα από τον συνδυασμό και την ισορροπημένη αναλογία των ατελειών του. Αν προσπαθήσει και όποτε έχει προσπαθήσει να μορφοποιήσει το τέλειο, το αποτέλεσμα ήταν ολέθριο.  Προσπάθησαν να φτιάξουν το τέλειο πρόσωπο με τα τέλεια χαρακτηριστικά και διαστάσεις, αλλά το αποτέλεσμα ήταν η ασχήμια. Και αυτό γιατί έχουμε λανθασμένη ιδέα ή μας είναι εντελώς άγνωστη η έννοια και η τυχόν σημασία του τέλειου.  

Μπορεί να μην υπάρχει τέλειο, όσο μπορεί και να υπάρχει. 

Σκέφτομαι πως τελικά ο κίονας στο σύνολό του θα μπορούσε να πει κανείς πως έχει το ίδιο φάρδος, αν κατανεμηθούν ανάλογα οι διαφορές στα σημεία όπου υπάρχουν. Αλλά χάριν της ατελούς σύλληψης και του "άγνωστου" ακόμα σκοπού του "ορατού" μας κόσμου, ο κίονας έγινε "ατελής" για να αποδείξει την τελειότητά του και την άπιαστη έννοια του τέλειου. 

Είναι τέλειος μέσα από την ατέλειά του. Είναι τέλειος επειδή είναι ατελής.

Οι αναγκαστικές μη ευδιάκριτες παρεμβατικές αρχιτεκτονικές παρεμβολές, δίνουν το νόημα πως σε κάποια περίπτωση μπορεί να υπερισχύει ελαφρά κάτι, αλλά σε κάποια άλλη περίπτωση να υπερισχύει ανάλογα το αντίθετο του κάτι.

Οτιδήποτε πάντως εκτός της αρμονικής μέτρησης του χρυσού αριθμού Φ, αποβαίνει σε όλεθρο και παραμόρφωση για τον κόσμο μας.      

Στις ευθύγραμμες "παραμορφωμένες" γραμμές των κιόνων όμως, σχηματίζονται οι καμπυλότητες, δίοδοι ροής των ρευστών του κόσμου μας.

Στην αποκορύφωση τους, στο ύψος των κιονοκράνων, νοητά διαχέονται ζερβά και δεξιά σπειροειδώς και είτε εισέρχονται στο τούνελ εισόδου του επάνω κόσμου, είτε επιστρέφουν πίσω για να ακολουθήσουν και πάλι την ίδια διαδρομή.      Ν.