Σε περίπτωση που το ζήτημα της απόδοσης ιθαγένειας σε αλλοδαπούς παρουσιασθεί ως νομοσχέδιο στην Βουλή, λόγω της υψίστης κρισιμότητας της κατάστασης συντρέχουν τόσο οι αντικειμενικές όσο και οι ουσιαστικές προϋποθέσεις ενεργοποίησης του σχετικού άρθρου 44, παρ. 2 του Συντάγματος περί άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος ώστε να αποφασίσει ο ελληνικός λαός επ’ αυτού.
18-3-2015
Προς:
Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο
Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξη Τσίπρα
Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Πάνο Καμμένο
Υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Νικόλαο Βούτση
Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Ιωάννη Πανούσ
Αναπληρώτρια Υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής κα. Αναστασία Χριστοδουλοπούλου
Κοιν:
Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αντώνη Σαμαρά
Αρχηγούς Πολιτικών κομμάτων
Μέλη της Βουλής των Ελλήνων
Έλληνες Ευρωβουλευτές
Πρόεδρο και Δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας
Πρόεδρο του Αρείου Πάγου
Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
Αρχηγό Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας
Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο
Μέλη της Ιεράς Συνόδου
Εκφράζουμε
τη βαθύτατη ανησυχία μας εν όψει της αντικατάστασης των κέντρων
κράτησης λαθρομεταναστών από λεγόμενες «ανοιχτές δομές φιλοξενίας»,
σύμφωνα με την εξαγγελία της κυβέρνησης και μετά την πρόσφατη απόφασή
της για απελευθέρωση κρατουμένων από τα κέντρα αυτά.
Διερωτώμεθα
τί ακριβώς σημαίνουν οι «ανοιχτές δομές», αν όχι την κατάργηση κάθε
περιορισμού στην είσοδο και παραμονή στην Ελλάδα ανεξέλεγκτου αριθμού
λαθρομεταναστών, στην πλειονότητά τους εισερχομένων από την Τουρκία και προερχομένων κυρίως από μουσουλμανικές Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες (Αφγανιστάν, Πακιστάν, Συρία, Αλγερία, Σομαλία, σύμφωνα με την ανάλυση της Frontex για το 2013 και 2014) και τον μέγιστο δημογραφικό κίνδυνο και την υπονόμευση της εθνικής ασφάλειας που αυτές συνεπάγονται. ..
Πρόσφατα παραδείγματα κρουσμάτων τυφλής βίας σε Ευρωπαϊκές πόλεις καταδεικνύουν τραγικά και για πολλοστή φορά την πλήρη αποτυχία του καταναγκαστικού «πολυπολιτισμικού» μοντέλου.
Τονίζουμε
ότι είναι πρακτικά ουτοπική η υποχρέωση των λαθρομεταναστών, όπως αυτή
διατυπώθηκε από τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη, να
δηλώσουν τόπο διαμονής και να παρουσιάζονται την πρώτη και την δέκατη
πέμπτη κάθε μήνα στην Αστυνομία και ότι με αυτήν την τακτική η Ελλάδα
καθίσταται πόλος έλξης λαθρομεταναστών και ουσιαστικά προσκαλεί νέα,
ακόμη πολυπληθέστερα κύματά τους στο έδαφός της, και μάλιστα σε καιρό
δραματικής έντασης του φαινομένου.
Η αλματώδης αύξηση των μεταναστευτικών ροών σύμφωνα με έγγραφο του αν. υπουργού ευρωπαϊκών υποθέσεων (9-3-20-15) έχει ήδη εκτιναχθεί στο 223.22%, τη στιγμή που το κράτος των Τζιχαντιστών σχεδιάζει αποστολή τρομοκρατών στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, Ισπανίας και Ιταλίας, σύμφωνα με έγγραφο που έδωσε στην δημοσιότητα το Βρεταννικό Ίδρυμα Quilliam για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (Δελτίο Ειδήσεων ΝΕΡΙΤ, 2-3-2015).
Επισημαίνουμε ακόμη ότι η εξαγγελία της αναπληρώτριας υπουργού Μεταναστευτικής πολιτικής κας Τασίας Χριστοδουλοπούλου λίγες μέρες μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ (Τα Νέα, 28-1-2015) ότι θα δοθεί ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα προσκρούει στην απόφαση 460/2013 του
Συμβουλίου Επικρατείας η οποία απορρίπτει την απόδοση ιθαγένειας σε
αλλοδαπούς και τα τέκνα τους, ακόμα και αν αυτά γεννήθηκαν στην χώρα
μας.
Η οποιαδήποτε κυβερνητική κίνηση που θα αντιτίθεται σε αυτήν την απόφαση,
πέραν του ότι θα είναι παράνομη και αντισυνταγματική, συνιστά
αυτοκαταστροφική πολιτική εκ μέρους των Ελλήνων καθώς συνέπεια της θα
είναι η αντικατάσταση του ελληνικού πληθυσμού από άλλες εθνότητες, κατάσταση κατά καμία έννοια νόμιμη ή κοινώς αποδεκτή.
Τονίζουμε
δε οι υπογράφοντες το παρόν κείμενο ότι ούτε έλλειμμα ευαισθησίας
έχουμε ούτε αγνοούμε τα επιχειρήματα για τη χορήγηση ιθαγένειας σε παιδιά λαθρομεταναστών γεννημένα στην Ελλάδα.
Υπογραμμίζουμε όμως ότι η ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών και η αντικειμενική αδυναμία ενσωμάτωσής τους στην Ελληνική κοινωνία, αφ’ ενός λόγω των τεράστιων αριθμών τους και αφ’ ετέρου λόγωτης πλήρους ετερότητας του πολιτιστικού τους υποβάθρου από το ελληνικό, ενέχει θανάσιμους κινδύνους για τους Έλληνες, ένας από τους οποίους είναι και η δημιουργία ενεργών φυτωρίων εξτρεμιστών-τζιχαντιστών.
Τόσο
το θέμα της προσωρινής κράτησης των λαθρομεταναστών όσο και αυτό της
απόδοσης ιθαγένειας έχουν άμεση συνάφεια με το ευρύτερο πρόβλημα των
μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα μας.
Καμία
πολιτική δεν θα είναι αποτελεσματική μακροπρόθεσμα, αν δεν κατανοήσουμε
τον μηχανισμό που προκαλεί τις μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα και
στην Ευρώπη γενικότερα.
Κατόπιν πολυετούς βιωματικής παρατήρησης έχουμε πλέον σαφέστερη εικόνα της διαδικασίας της λαθρομετανάστευσης.
Ο
μεγαλύτερος όγκος των εισερχομένων στη χώρα μας γίνεται στα σύνορα με
την Τουρκία. Μέρος των μεταναστών καταφθάνει στη χώρα αυτή οδικώς και
μέρος αεροπορικώς από χώρες με τις οποίες η Τουρκία έχει συνάψει
συμφωνίες κατάργησης αδείας εισόδου. Δημιουργούνται ερωτήματα όπως:
1. Γιατί
οι λαθρομετανάστες θεωρούνται «πολιτικοί πρόσφυγες» όταν τα κράτη
καταγωγής τους διαθέτουν εγκαθιδρυμένα πολιτεύματα διεθνώς αναγνωρισμένα
με διενεργούμενες ελεύθερες εκλογές, κράτη στων οποίων τις πρεσβείες
Ευρωπαϊκών χωρών ή τα Γραφεία του ΟΗΕ θα μπορούσαν να ζητήσουν και να
λάβουν απευθείας άσυλο; Με ποιά λογική το ελληνικό κράτος καλείται να αποδεχθεί τον αυτοχαρακτηρισμό τους
ως «πολιτικών προσφύγων» όταν είναι αντικειμενικά αδύνατο να
εξακριβωθεί αν πρόκειται για άτομα με βεβαρημένο ποινικό μητρώο ή
στρατευμένα από οπουδήποτε; Στην ανάλυση της Frontex για το 2014 επισημαίνεται ότι συχνά λαθρομετανάστες ισχυρίζονται ότι προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές κρύβοντας την αληθινή τους εθνικότητα, και τονίζεται η περίπτωση καταζητούμενουΤσετσένου τρομοκράτη που παρίστανε τον Σύρο.
2. Άπαντες
οι αλλοδαποί κατά την είσοδό τους στην Ελλάδα εμφανίζονται ως μη
κατέχοντες διαβατήρια. Πως όμως μπορούν να διασχίζουν ελεύθερα τόσα
παρεμβαλλόμενα κράτη εφαρμόζοντα συνοριακούς ελέγχους διαβατηρίων; Όσοι
διατείνονται ότι είναι πολιτικοί πρόσφυγες γιατί δεν αιτούνται άσυλο,
όπως τους το επιτρέπει η Σύμβαση της Γενεύης, στα όμορα ή στα ενδιάμεσα
κράτη, και δη στην Τουρκία, που υποχρεούνται να επιληφθούν σχετικά;
3. Γιατί οι διάφορες «ανθρωπιστικές» ΜΚΟ (στην πλειονότητά τους
αδρά χρηματοδοτούμενες και από την ενδεή Ελλάδα) δεν δραστηριοποιούνται
πρώτιστα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, αντί της χώρας μας, ώστε να
βοηθήσουν επί τόπου και να απαλειφθεί έτσι η μάστιγα του δουλεμπορίου;
4. Γιατί διαθέτουν χιλιάδες ευρώ για να εισέλθουν παράνομα στην μακρινή Ελλάδα, και
να γίνουν οικονομικοί μετανάστες άτομα οι οικονομίες των χωρών των
οποίων αναπτύσσονται με πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς ΑΕΠ (Παγκόσμια
Τράπεζα, 2014) από ό,τι η δική μας, αντί να τα χρησιμοποιήσουν στην πατρίδα τους προς ριζική αντιμετώπιση των βιοποριστικών τους προβλημάτων;
Τα ερωτήματα αυτά καταδεικνύουν ότι το φαινόμενο δεν είναι άσχετο από την πάγια πολιτική της γείτονος χώρας για εθνική υπονόμευση της Ελλάδας, ίσως με τη συνεργασία ή την ανοχή άλλων χωρών.
Θυμίζουμε την περιβόητη δήλωση Οζάλ «Δεν
χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε
μερικά εκατομμύρια από ‘δω μεριά και να τελειώνουμε με αυτούς» (Παρόν, 8-3-2009).
Η ελαστικότητα
των ελληνικών νόμων επιτείνει το πρόβλημα διότι αποτελεί κίνητρο για τη
λαθρομετανάστευση και ουσιαστικά διευκολύνει την υλοποίηση ενός τέτοιου
σχεδίου.
Για τους λόγους αυτούς, και διότι το 86% των Ελλήνων ζητούν έλεγχο της λαθρομετανάστευσης, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ιδρύματος Pew Research Center(12-5-2014), είναι επιτακτική και άμεση ανάγκη να εφαρμόσει η ελληνική πολιτεία τους νόμους όπως επιτάσσει το Σύνταγμα.
Πιο συγκεκριμένα προτείνουμε τα εξής:
1. Άμεση καταγγελία και κατάργηση των εθνοκτόνων κανονισμών Δουβλίνο Ι, ΙΙ & ΙΙΙ.
2. Επίκληση
των πραγματικών λόγων της ανθρωπιστικής κρίσης για αναστολή της
Συνθήκης της Γενεύης, άλλως εφαρμογή του «γεωγραφικού περιορισμού» όπως
προβλέπει η Σύμβαση αυτή και εφαρμόζει η Τουρκία. Αόριστη αναστολή
παροχής ασύλου έως ότου η Ελλάδα ξεπεράσει τη δριμεία ανθρωπιστική
κρίση, διότι μια χώρα σε οικονομική και δημογραφική κρίση δεν μπορεί να
χορηγεί άσυλο σε εκατομμύρια αλλοδαπών.
3. Επαναπατρισμός
όλων των παράνομα εισελθόντων αλλοδαπών, ανεξαρτήτως εάν κατέχουν εκ
των υστέρων «νομιμοποιητικά έγγραφα» που είναι άκυρα (αφού μια παράνομη
πράξη, η παράνομη είσοδος, δεν μπορεί να έχει έννομες συνέπειες) είτε με
δικά τους έξοδα είτε με έξοδα των Πρεσβειών τους. Έτσι η ελληνική
κυβέρνηση θα αποτελέσει το διεθνές παράδειγμα πάταξης της μάστιγας του δουλεμπορίου και της στυγνής ρατσιστικής εκμετάλλευσης ανθρώπων.
4. Απλοποίηση
των περιπτώσεων χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας με νόμο που θα προβλέπει
αποκλειστικά και μόνον τις κάτωθι τρείς περιπτώσεις:
α) Τέκνο που έχει έναν τουλάχιστον γονέα Έλληνα πολίτη με τη γέννησή του,
β) Τέκνο που έχει υιοθετηθεί από Έλληνα πολίτη πριν την ενηλικίωσή του,
γ) Αλλοδαπός διακεκριμένος λόγω εξαιρετικής υπηρεσίας που προσέφερε στην Ελλάδα
5. Κατάργηση νόμων όπως ο νόμος Καστανίδη (Ν. 3904/2010) που συνέτειναν στην γιγάντωση της εγκληματικότητας και ουσιαστικά απαγορεύουν στις αρχές την απέλαση των παραβατικών αλλοδαπών ανεξαρτήτως βαθμού εγκλήματος.
6. Δημιουργία
οπτικοακουστικού υλικού στα πρότυπα της Αυστραλίας σε πλήθος γλωσσών
και διανομή του στις Πρεσβείες τους μέσω της διπλωματικής οδού και του
διαδικτύου, με το οποίο να καθίσταται σαφές ότι ο παρανόμως εισελθών
στην Ελλάδα αλλοδαπός θα απελαύνεται άμεσα.
7. Επαναφορά
της αρμοδιότητας φύλαξης των συνόρων της ελληνικής επικράτειας στις
Ένοπλες Δυνάμεις, τον μοναδικό φορέα της Άμυνας της χώρας σύμφωνα με το
Σύνταγμα.
8. Σε περίπτωση που το ζήτημα της απόδοσης ιθαγένειας σε αλλοδαπούς παρουσιασθεί ως νομοσχέδιο στην Βουλή, λόγω της υψίστης κρισιμότητας της κατάστασης συντρέχουν τόσο οι αντικειμενικές όσο και οι ουσιαστικές προϋποθέσεις ενεργοποίησης του σχετικού άρθρου 44, παρ. 2 του Συντάγματος περί άμεσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος ώστε να αποφασίσει ο ελληνικός λαός επ’ αυτού.
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
1. Ιωάννης Αβραμίδης, Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
2. Δημοσθένης Κ. Αγγελίδης, Ομότιμος Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
3. Σταύρος Α. Αναγνωστόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
4. Ιωάννα Αναστασοπούλου, Καθηγήτρια, Ε.Μ.Π., ΕΛΛΑΣ.
5. Αντώνιος Ανδρεάτος, Καθηγητής, Σχολή Ικάρων, ΕΛΛΑΣ.
6. Ιωάννης Αργυρόπουλος, PhD, Διευθυντικό στέλεχος, AT&T Labs, ΗΠΑ.
7. Δρ. Ευάγγελος Βαλλιανάτος, Λόγιος, Συγγραφεύς, ΗΠΑ.
8. Αντώνης Βαρδουλάκης, Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
9. Αλέξανδρος Βογιατζής, Αν. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.
10. Eleftherios N. Botsas, Ph.D., Professor Emeritus, Oakland University, ΗΠΑ.
11. Νικόλαος Γεωργαντζόγλου, Καθηγητής, Ε.Κ.Π.Α., ΕΛΛΑΣ.
12. Σωτήριος Γεωργιάδης, Υποναύαρχος εν αποστρατεία Πολεμικού Ναυτικού, ΕΛΛΑΣ.
13. Δημήτριος Α. Γεωργίου, Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
14. Γεώργιος Γιαννόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
15. Παναγιώτης Γιαννόπουλος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
16. Παναγιώτης Γιαννούλης, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
17. Nina Gatzoulis, Professor, University of NewHampshire, ΗΠΑ.
18. Demetrios J. Constantelos, Professor Emeritus, Richard Stockton University, ΗΠΑ.
19. Socrates Dokos, PhD, Associate Professor, UNSW, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.
20. Spyros Economides, Professor Emeritus, California State University, ΗΠΑ.
21. Αθανάσιος Επίσκοπος, Αν. Καθηγητής, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
22. Παύλος Ευθυμίου, Ομότιμος Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
23. Christos C. Evangeliou, Professor, Towson University, Maryland, ΗΠΑ.
24. Κλεάνθης Θραμπουλίδης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
25. Pandelis Halamandaris, Professor Emeritus, Brandon University, ΚΑΝΑΔΑΣ.
26. Paul Peter Hatgil (Apostolos Panayiotis Hatgilakos), Professor Εmeritus, University of Texas, ΗΠΑ.
27. Maria Hatzoglou, Professor, Case Western Reserve University, Cleveland Ohio, ΗΠΑ.
28. Petros Ioannou, Professor, University of Southern California, ΗΠΑ.
29. Thomais Kakouli-Duarte, PhD, Lecturer, Institute of Technology Carlow, ΙΡΛΑΝΔΙΑ.
30. Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος, Ph.D. (Philosophy, Geneva University), President of the European League of Geneva, ΕΛΒΕΤΙΑ.
31. Rev. Dr. Lambros Kamperidis, Université de Sherbrooke, Quebec, ΚΑΝΑΔΑΣ.
32. Δημήτρης Λ. Καράμπαλης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
33. Χρήστος Καράτζιος MD, Επίκουρος Καθηγητής, Κέντρο Υγείας Πανεπιστημίου ΜcGill, Μόντρεαλ, ΚΑΝΑΔΑΣ.
34. Konstantinos Kontzialis, Post doctoral fellow, McGill University, ΚΑΝΑΔΑΣ.
35. Παναγιώτης Κ. Κολιόπουλος, Καθηγητής, ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.
36. Ιωάννης Κόντος, Ομότιμος Καθηγητής, ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ.
37. Λεωνίδας Κουμάκης, Νομικός, συγγραφέας, ΕΛΛΑΣ.
38. Ηλίας Κουρούμαλης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.
40. Μαίρη Κουτσελίνη, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
41. Γεώργιος Κυριακού, Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
42. Demosthenes Konstantatos, Ph.D., Greenwich CT, ΗΠΑ.
43. Μιλτιάδης Κύρκος, Δρ. Πολιτικός Μηχανικός, ΕΛΛΑΣ.
44. Πέτρος Κωμοδρόμος, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
45. Ιωάννης Β. Κωνσταντόπουλος, Prof. Emer. Ecole Polytechnique de Bruxelles, ULB, Πρ. Καθηγητής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, ΕΛΛΑΣ.
46. Νίκος Κωτσοβίνος, Ομότιμος Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
47. Αναστάσιος Λαζαρίδης, PhD, Professor Emeritus, Widener University, Chester, PA, ΗΠΑ.
48. Μαρία Αλεξ. Λευτάκη, Επίκουρος Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
49. Αστέριος Λιώλιος, Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
50. Xanthippi Markenscoff, Distinguished Professor, University of California, San Diego, HΠA.
51. Κώστας Μελακοπίδης, τ. Αν. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
52. Lefteris Mermigas, Dept. of Pathology, SUNYAB, ΗΠΑ.
53. Aristotle Michopoulos, Ph.D., Professor, Hellenic College, MA, ΗΠΑ.
54. Nicholaos L. Moraitis, Ph.D., University of California, ΗΠΑ.
55. Γιώργος Μπαλόγλου, τ. Αν. καθηγητής, Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης, Θεσσαλονίκη , ΕΛΛΑΣ.
56. Δημήτριος Μπάρος, MSc, PhD, Πανεπιστημιακός Υπότροφος Τ.Ε.Ι. Πάτρας, ΕΛΛΑΣ.
57. Δημήτριος Μπέσκος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
58. Ιωάννης Μπουλούκος, Υποναύαρχος Π.Ν. (ε.α.), ΕΛΛΑΣ.
59. Στέφανος Παϊπέτης, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
60. Δημήτριος Παντελής, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.
61. Γρηγόριος Παπαγιάννης, Dr. Phil., Αν. Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
62. Α. P. (Tom) Papadopoulos, r. Senior Research Scientist, Adjunct Professor (Guelph, Laval), Ontario, ΚΑΝΑΔΑΣ.
63. Kyriakos Papadopoulos, Professor, TulaneUniversity, ΗΠΑ.
64. Νικόλαος Θ. Παπαδόπουλος, MD, PhD, Ομότιμος Καθηγητής, Α.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
65. Μάρω Παπαθανασίου, Ομότιμη Καθηγήτρια, ΕΚΠΑ, ΕΛΛΑΣ.
66. Στέφανος Παπακώστας, τ. Καθηγητής DereeCollege, University of Indianapolis, ΕΛΛΑΣ.
67. Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, τ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
68. Νικόλαος Παπαροδόπουλος, τ. Λέκτορας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
69. Παναγιώτης Αλ. Παταργιάς, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, ΕΛΛΑΣ.
70. Γιώργος Παύλος, Αν. Καθηγητής, Δ.Π.Θ., ΕΛΛΑΣ.
71. Βασίλης Περδικάτσης, Ομότιμος Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.
72. Ellene Phufas-Jousma, Professor SUNY ERIE, Buffalo NY, ΗΠΑ.
73. John Psarouthakis, PhD, Universities of Michigan and Edinburgh-Scotland, ΕΛΛΑΣ.
74. Evangelos Rigos, Mariner Master, BBA, Pace University NY, ΕΛΛΑΣ.
75. Κωνσταντίνος Π. Ρωμανός, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
76. Αντώνιος Σανγβινάτσος, PhD, Οικονομικός Αναλυτής, PIMCO, Los Angeles, ΗΠΑ.
77. Βιργινία Σιζιόπικου, Αν. Καθηγήτρια, University of Alabama at Birmingham, ΗΠΑ.
78. Ηλίας Σταμπολιάδης, Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.
79. Georgia Triantafillou, Professor, Temple University, PA, ΗΠΑ.
80. Τατιάνα Τσακιροπούλου, Καθηγήτρια, University of Alabama, ΗΠΑ.
81. Μαρία Υψηλάντη, Επίκουρος Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΚΥΠΡΟΣ.
82. Αναστάσιος Φίλιππας, Ομότιμος καθηγητής Ε.Μ.Π., ΕΛΛΑΣ.
83. Vasilis Fthenakis, Professor, Columbia University, New York, NY, ΗΠΑ.
84. Νικόλαος Φυτρολάκης, Ομότιμος Καθηγητής Ε.Μ.Π., ΕΛΛΑΣ.
85. Παύλος Χατζηκωνσταντίνου, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
86. Ιωάννης Χατζόπουλος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.
87. Γεώργιος Μ. Χορς, Αναπληρωτής Καθηγητής , Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου