Παρακολουθώντας τα ΜΜΕ (= Mέσα Mαζικού Eλέγχου), πληροφορηθήκαμε
ότι ο ιστότοπος του δοτού πρωθυπουργού καθώς και ο ιστότοπος του
υπουργείου Οικονομικών έπεσαν θύμα επιθέσεως απο τον/τους anonymous .
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο και παρακολουθώντας τα βίντεο που οι «anonymous»
και οι οπαδοί τους έχουν αναρτήσει στο youtube κατάλαβα ότι πρόκειται
για ομάδα ή ομάδες νεαρών κυρίως ατόμων (τουλάχιστον αυτή την εντύπωση
μού έδωσαν), με αριστερίστικη, «αντιεξουσιαστική» φρασεολογία, δηλαδή
ένα σύμφυρμα φρασεολογίας political correct, «αντιρατσιστικής» (δηλαδή
φιλομεταναστευτικής), new age και neohippie! Θυμίζουν, με άλλα λόγια,
και μάλιστα έντονα, τη νέα αριστερά (σχολή της Φραγκφούρτης) και τον
Μάη του ’68.
Ό,τι μου έκανε εντύπωση είναι το σήμα που χρησιμοποιούν οι ενλόγω
anonymous. Είναι το προσωπείο, δηλαδή η μάσκα, με τη πρόσωπου του Άγγλου
ήρωα ή αντιήρωα (διαλέγετε και παίρνετε) Guy Fawkes, ο οποίος, στις 5
Νοεμβρίου του 1605, οργάνωσε την «συνωμοσία της πυρίτιδας» (Gunpowder)
με σκοπό να τινάξει στον αέρα βρεταννικό κοινοβούλιο και μαζί μ’αυτό
τον βασιλιά Ιάκωβο Α” της σκωτικής δυναστείας των Στιούαρτ. Όσοι από
εσάς έχετε δεί την ταινία «V for Vendeta», μια αξιόλογη πράγματι ταινία,
που όμως επιχειρεί να περάσει στό κοινό ιδεολογικοπολιτικά μηνύματα της
αριστεράς, θα θυμάστε ότι ακριβώς την ίδια μάσκα των «ανώνυμων χάκερς»
χρησιμοποιεί και ο ήρωας της ταινίας αυτής.
Απεικόνιση του Guy Fawkes
Ποιός ήταν όμως ο πραγματικός Guy Fawkes και πόσο οι ιδέες του
έχουν σχέση με τους anonymous antifa και neohippies; Για να δούμε
λοιπόν την αλήθεια.Ο Guy ή Guido Fawkes γεννήθηκε στην κομητεία του
Stonegate της Υόρκης, στην Αγγλία, κατά το 1570: Ήταν το δεύτερο απο
τα τέσσερα παιδιά του νομομαθούς Edward Fawkes, δικαστή του βρεταννικού
στέμματος. Οι γονείς του, Edward και Εdith, ήταν αγγλικανοί κατά το
θρήσκευμα· έτσι ο ίδιος ο Guido βαπτίστηκε αγγλικανός. Η μητέρα του
Edith ,όμως, προερχόταν απο οικογένεια που ακολουθούσε το παραδοσιακό
Ρωμαιοκαθολικό Δόγμα -κρυφά βέβαια εξαιτίας των διωγμών στους οποίους
συστηματικώς υπέβαλλαν τους Ρωμαιοκαθολικούς τόσο οι Αγγλικανοί όσο και
οι Πουριτανοί, Διαμαρτυρόμενοι αδιάλλακτοι.
Λίρα Αγγλίας με εμφανή τα αρχικά F.D
Στο σημείο αυτό όμως επιβάλλεται μία διευκρίνιση όσον αφορά τη
θρησκευτική κατάσταση στη Βρεταννία κατά τον 16ο και τον 17ο αιώνα. Ο
βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Η”, της δυναστείας των Τυδώρ, είχε
παντρευτεί την Ισπανίδα πριγκίπισσα Αικατερίνη της Αραγωνίας, ανηψιά του
-Ρωμαιοκαθολικού κατά το θρήσκευμα- αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας (δηλαδή Γερμανίας, Αυστρίας αλλά και Ισπανίας) Καρόλου Ε”,
της δυναστείας των Αψβούργων. Η ανηψιά του Αικατερίνη όμως, προτού να
παντρευτεί τον Ερρίκο Η΄ της Αγγλίας, ήταν σύζυγος του πρίγκιπα
Αρθούρου, αδελφού του Ερρίκου Η΄. Αυτός ο τελευταίος λοιπόν παντρεύτηκε
την Αικατερίνη μετά τον θάνατο του αδελφού του, αλλά, αντίθετα προς τις
προσδοκίες του βασιλιά, το ζεύγος έμεινε άτεκνο. Αγωνιώντας, έτσι, ο
Ερρίκος Η΄ να έχει διάδοχο, άρχισε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με την
Άννα Μπόλεϋν.
Η Μπόλεϋν ήταν κοπέλλα ελαφράς ηθικής αλλά πολύ φιλόδοξη, που
δέχτηκε να γίνει ερωμένη του βασιλιά της Αγγλίας, προκειμένου να
προωθήσει συγγενείς της σε επικερδείς θέσεις και glamorous αξιώματα. Ο
Ερρίκος Η΄ πάντως γοητεύτηκε από τα κάλλη της και πήρε την απόφαση να
χωρίσει την Αικατερίνη των Αψβούργων, για να παντρευτεί την Άννα. Ο
Πάπας της Ρώμης όμως δεν του έδινε διαζύγιο, επειδή στα πλαίσια της
Χριστιανικής Εκκλησίας το διαζύγιο ρητώς απαγορεύεται. (Μόνο η Ορθόδοξη
Εκκλησία το παραχωρεί και μάλιστα δύο φορές.)
Τι να κάνει λοιπόν ο ερωτευμένος βασιλιάς… Το σκέφτηκε το ζήτημα με
τους «νομικούς» του «συμβούλους», δηλαδή τους «δικηγόρους του
Στέμματος» όπως θα λέγαμε σήμερα, και τελικά βρήκε τη λύση! Η Εκκλησία
της Αγγλίας θα έκοβε τους δεσμούς της με τη Ρώμη και θα γινόταν
ανεξάρτητη έχοντας μάλιστα επικεφαλής της τον ίδιο τον βασιλιά! Έτσι και
έγινε – και μέχρι σήμερα αρχηγός της Αγγλικανικής Εκκλησίας είναι ο
εκάστοτε βασιλιάς της Αγγλίας. Γεγονός πρωτοφανές και παράδοξο, εφόσον ο
βασιλιάς δεν μπορεί να θεωρηθεί κληρικός!
Ο Λαός πάντως δεν το δέχτηκε αυτό – ιδίως στις μικρές πόλεις και
στην ύπαιθρο· οπότε Αγγλικανοί και Προτεστάντες άρχισαν μεγάλης έκτασης
διωγμούς σε βάρος των Ρωμαιοκαθολικών. Στους διωγμούς αυτούς
πρωτοστάτησε η οικογένεια της Άννας Μπόλεϋν: Πέρα από το προσωπικό της
συμφέρον, μέλη της οικογένειας αυτής που ήσαν διπλωμάτες, είχανε ζήσει
στο εξωτερικό και είχαν επηρεαστεί από το πνεύμα που διείπε τη
θρησκευτική μεταρρύθμιση του Μαρτίνου Λούθηρου. Μέλη της βασιλικής αυλής
επιπλέον έδωσαν και οικονομικο-κοινωνική διάσταση στο όλο ζήτημα. Είχαν
καταλάβει, πράγματι, ότι ο προτεσταντισμός ευνοούσε τους «αστούς»,
δηλαδή εκείνους που ευνοούν τον εκχρηματισμό της οικονομίας. Βέβαια, η
Άννα Μπόλεϋν δεν είχε καλό τέλος. Αποκεφαλίστηκε, με εντολή του Ερρίκου
Η΄, ο οποίος τελικώς την κατηγόρησε πως τον απατούσε. Το –σύμφωνα,
τουλάχιστον, με όσα έλεγε μέχρι τη δεκαετία του 1960 το Βατικανό- το
βδέλυγμα του προτεσταντισμού ρίζωσε στην Αγγλία… Και για να γίνει
αντιληπτό τι είδους υποκείμενο ήταν ο Ερρίκος Η΄, αναφέρουμε το εξής: Ο
Πάπας, πριν από τα αγαπητιλίκια με την Άννα Μπόλεϋν, του είχε δώσει τον
τίτλο «Υπερασπιστής της Πίστεως» (Fidei Defensor). Ο «ευσεβής» Ερρίκος
Η΄ τον τίτλο αυτόν τον κράτησε και μετά την αποκοπή των δεσμών με τη
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία· Στις δε λίρες Αγγλίας, υπάρχουν ακόμα τα αρχικά
F.D. Βλέπετε για πόσο χριστιανικούς λόγους δημιουργήθηκε η Αγγλικανική
Εκκλησία – και γενικώς η «Θρησκευτική Μεταρρύθμιση»;
Σε αυτό το ιστορικό περιβάλλον μεγάλωσε ο Guy Fawkes: Σε ηλικία 8
μόλις ετών έμεινε ορφανός από πατέρα· έτσι η μάνα του παντρεύεται τον
καθολικό μικροευγενή (Esquire) Denis Bainbringe, με τον οποίο ο μικρός
Guy συναισθηματικώς συνδέθηκε στενά. (Ο πατριός του, πράγματι, φαίνεται
ότι είχε πολύ καλύτερο χαρακτήρα από τον πολύ αυταρχικό φυσικό του
πατέρα.) Έτσι, ο Guy Fawkes, που τελικώς προτίμησε την ιταλική μορφή του
χριστιανικού του ονόματος: Guido. φοίτησε σε καθολικό σχολείο. Πολλοί
από τους συμμαθητές του, επίσης Ρωμαιοκαθολικοί, εξελίχθηκαν σύντομα σε
Καθολικούς ακτιβιστές και ορισμένοι έγιναν αργότερα συνεργάτες του στη
«Συνωμοσία της Πυρίτιδας».
Όταν ενηλικιώθηκε ο Guido υπηρέτησε στην αυλή διαφόρων Βρεταννών
ευγενών. Η Καθολική του Πίστη όμως τον έκανε να φύγει από την πατρίδα
του και να καταταγεί ως εθελοντής, με τον βαθμό του alferez
(ανθυπολοχαγού) στον Ισπανικό Στρατό, που τότε μαχόταν ενάντια στους
προτεστάντες των Κάτω Χωρών: Διακρίθηκε για τη γενναιότητά του και
τελικώς πήρε προαγωγή σε λοχαγό. Χάρη στις μεγάλες ικανότητές του, θα
μπορούσε λοιπόν ! Ο Guido με τις αναμφισβήτιτες ικανότητες του θα
μπορούσε να έχει μια λαμπρή καρριέρα στον Ισπανικό Στρατό· βάσει όμως
των όσων έχει δει και βιώσει, θεωρεί ως σκοπό της ζωής του την
αποκατάσταση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Βρεταννία. Πρότεινε
λοιπόν στον βασιλιά της Ισπανίας την εκθρόνιση του βασιλιά της Αγγλίας. Η
πρότασή του όμως δεν έγινε δεκτή,(,οι μνήμες του παθήματος της μεγάλης
αρμάδας ήσαν ακόμα νωπές!) οπότε αποφάσισε να δράσει μόνος του.
Τότε το αγγλικό στέμμα είχε περιέλθει στον Ιάκωβο Α΄ της δυναστείας
των Στιούαρτ, η καταγωγή της οποίας ήταν από τη Σκωτία. Ο Ιάκωβος τώρα
ήταν ο γιός της Μαρίας Στιούαρτ, βασίλισσας της Σκωτίας και πλήρως
αφοσιωμένης στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα, την οποία είχε αποκεφαλίσει η
βασίλισσα της Αγγλίας Ελισσάβετ Α”. (Το τραγικό τέλος της Μαρίας
Στιούαρτ οφειλόταν στην άρνησή της να αποπτύσει τη Ρωμαιοκαθολική Πίστη
της.) Ο Ιάκωβος Α΄ όμως, γιος της, είχε ανατραφεί ως προτεστάντης και
–με τρόπο χαρακτηριστικώς δόλιο- κατάφερε να γίνει βασιλιάς και της
Σκωτίας και της Αγγλίας. (Ο πυρήνας δηλαδή του Ηνωμένου Βασιλείου
[United Kingdom] που λέμε και σήμερα.) Αρχικώς ο Ιάκωβος Α’,
προβάλλοντας το όνομα της μητέρας του, προσεταιρίστηκε τους άγγλους
καθολικούς. Στη συνέχεια όμως τους «άδειασε» (κυριολεκτικώς: τους
«πούλησε»), μόνο και μόνο για να εδραιωθεί στον αγγλικό θρόνο. Αυτός
υπήρξε ο πιο άγριος διώκτης των Άγγλων Καθολικών – και πολλοί συγγενείς
και φίλοι του Guido Fawkes θανατώθηκαν ακριβώς απο τον Ιάκωβο!
Το 1604 ο Guido επέστρεψε στην Αγγλία και με όσους από τους
παλιούς του φίλους είχαν απομείνει ζωντανοί οργάνωσε τον αγώνα ενάντια
του προδότη/αποστάτη Ιάκωβου Α΄. Έτσι πήρανε την απόφαση να βάλουν
βαρέλια με μπαρούτι κάτω από το «Κοινοβούλιο» και να τινάξουν στον αέρα
βασιλιά και βουλευτές ακριβώς την ημέρα κατά την οποία ο «μονάρχης» θα
έβγαζε λόγο στο «Κοινοβούλιο», απαιτώντας την… αύξηση της βασιλικής
χορηγίας, δηλαδή του «μισθού» που έπαιρνε για να είναι βασιλιάς. Είτε
τυχαία είτε λόγω προδοσίας, η κίνηση αποκαλύφθηκε, ο Guido πιάστηκε,
καταδικάστηκε σε θάνατο και κάηκε ζωντανός μαζί με φίλους και ομοϊδεάτες
του στις 31 Ιανουαρίου 1606.
Αυτός υπήρξε ο ήρωας του οποίου το όνομα έχει την αναίδεια να
καπηλεύεται η αριστερά, διότι η αμάθεια στη δική μας χώρα έχει φτάσει σε
επίπεδα αδιανόητα σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή! Ο Guido Fawkes, πράγματι,
υπήρξε όπαδός της Παραδοσιακής Κοινωνίας· ήταν ένας ακτιβιστής
στρατευμένος στον πόλεμο ενάντια στον νεωτερισμό του εκχρηματισμού που
κατάντησε την Αγγλία, λίκνο του Ιπποτισμού, σε παράδεισο των εμπόρων,
μεταπρατών, σαράφηδων και δουλεμπόρων. Ο Guido μας ήταν προσωπικότητα με
Δεξιόστροφο κοσμοείδωλο, ο οποίος καμιά σχέση δεν είχε με τον anonymous
συρφερτό των νεοχίππιδων.
Όλα αυτά παραμένουν άγνωστα στην Ελλάδα των κουκουλοφόρων. Στην
Ευρώπη όμως ο Guido Fawkes έχει προ πολλού αναχθεί σε εμβληματική μορφή
της ριζοσπαστικής Δεξιάς – στον αγώνα που ήδη διεξάγεται ενάντια στη
«μετανεωρικότητα» και τα συναφή παραφερνάλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου