Τί εἶναι βρέ παιδιά ὁ ἐθνικοσοσιαλισμός; (ένα άρθρο για ανοιχτόμυαλους)

Ἀρχὴ Σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις.
Κατ’ ἀρχὰς ἄς πιάσουμε τὴν ἑτυμολογία του. Ἐθνικό+σοσιαλισμός. (Ἤ ἄλλως Ἔθνος +σοσιαλισμός.)

Σοσιαλισμός= ἡ οἰκονομοκοινωνικὴ θεωρία καθ’ ἧν πρέπει νὰ ἐκλείψῃ ἡ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἀνισότης, μεθ’ ὅλων τῶν συνεπειῶν της, ἡ ὀφειλομένη εἰς τὸ κεφαλαιοκρατικὸν καθεστῶς, καὶ νὰ ἐγκαθιδρυθῇ νέον καθεστώς, οἰκονομικῆς ἰσότητος καὶ δικαιοσύνης, τὸ σοσιαλιστικόν. (Μεγάλη Ἑλληνικὴ  Ἐγκυκλοπαίδεια  Παύλου Δρανδάκη)

Ἐὰν προσθέσω λοιπὸν καὶ τὴν λέξι ἔθνος θὰ καταλήξω στὸ συμπέρασμα, πὼς ἐθνικοσιαλισμὸς εἶναι ἐκεῖνον τὸ κίνημα ποὺ στοχεύει στὴν σοσιαλιστικὴ κατανομὴ τῶν ἀγαθῶν, μὲ ἰσχυρὴ ὅμως ἐθνικὴ συνείδησιν καὶ ταὐτότητα. 

Βέβαια ἐμέναν ἡ λέξις σοσιαλισμὸς δὲν μὲ βρίσκει σὲ καμμίαν τῶν περιπτώσεων σύμφωνη, ἐὰν ἀσχοληθοῦμε μόνον μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁρίζεται ἡ διακυβέρνησις. 
Ἐὰν ὅμως παραμείνουμε στὰ τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, σαφῶς καὶ θὰ συμφωνήσω. Τὰ φεουδαρχικὰ καθεστῶτα (ἐπισήμως τοὐλάχιστον) μᾶς τελείωσαν.

Ἄς περάσω ὅμως (ἀναγκαστικῶς)  καὶ στὴν  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, (1) πρὸ κειμένου νὰ ἀντλήσω κάποιες πληροφορίες.

Δὲν ἔχω διαβάσει τὸ «ὁ ἀγών μου»  τοῦ Χίτλερ καὶ τελῶ ὑπὸ μαῦρο σκότος. 
Παρ’ ὅλα αὐτὰ θὰ προσπαθήσω νὰ κατανοήσω ἐγὼ πρωτίστως τὴν σχέσιν τῆς χιτλερικῆς Γερμανίας μὲ τὸν ἐθνικοσοσιαλισμὸ καὶ τὴν Χρυσὴ Αὐγή. 

Διαβάζω λοιπόν:

Ο Γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός ή ναζισμός 

είναι πολιτικό κίνημα που εμφανίστηκε στη Γερμανία κατά τη δεκαετία του 1920 και το οποίο το 1933 οδήγησε στην καθιέρωση δικτατορικού καθεστώτος, ιδεολογικά βασιζόμενου στη φυλετική ιδέα. Το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα βρίσκει τη βάση του στην αρνητική στάση απέναντι στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, αλλά και απέναντι στον κομμουνισμό. Ο ρατσισμός και οαντισημιτισμός αποτελούν ιδεολογικές βάσεις του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος, ενώ στους κύριους στόχους ανήκει η αναθεώρηση τηςσυνθήκης των Βερσαλλιών, οι σκληροί όροι της οποίας θεωρήθηκαν μετά την ήττα στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο ταπεινωτικοί από τους Γερμανούς. Επίσης στους κύριους σκοπούς ανήκει η αντικατάσταση του μισητού δημοκρατικού συστήματος με καθεστώς που θα βασιζόταν στην αρχή της «κοινότητας» με την έννοια της εθνικής και βιολογικής ενότητας με επικεφαλής τον Φύρερ. Οι ιδεολογικές αρχές του εθνικοσοσιαλισμού και η εφαρμογή τους στην πράξη οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και στο Ολοκαύτωμα στα στρατόπεδα εξόντωσης.

Αὐτὸ ὅμως ποὺ περιγράφεται στὸ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ δὲν εἶναι σοσιαλισμός. Ὁ σοσιαλισμὸς ὑποτίθεται προϋποθέτει σοσιαλιστικὴ δομὴ κι ὄχι δικτατορία. Ἀναρωτιέμαι λοιπὸν γιὰ τὸ πόσο σοσιαλιστὴς ἦταν ὁ Χίτλερ. Μήπως ἁπλῶς παρέσυρε τούς συντοπῖτες του σέ μία πλάνη;
Γιὰ νὰ δοῦμε….

Ως κύρια χαρακτηριστικά μπορούν να αναφερθούν τα εξής:

• Ρατσισμός και, κυρίως, αντισημιτισμός, ο οποίος οδήγησε στο Ολοκαύτωμα, όπως και η εξύμνηση της «άρειας και γερμανικής φυλής». -Αὐτὸ ἐπίσης δὲν εἶναι σοσιαλισμός. Εἶναι πλάνη. Τί σημαίνει ῥατσισμός; Μίσος κατά ἄλλης φυλῆς; Μὰ ἐμεῖς οἱ  Ἕλληνες δὲν ἔχουμε μῖσος γιὰ καμμίαν φυλή. Πῶς θά μποροῦσε λοιπόν νά μᾶς ἀφορᾶ κάτι τέτοιο; Ἤ μήπως κάποιος ἀπό ἐμᾶς μίλησε γιά ἀρεία φυλή καί δέν τό ἔχω πάρει εἴδησιν; Γενκῶς δὲν μοῦ ἀρέσει τὸ μῖσος. Πολλῷ δὲ μᾶλλον ὁ ῥατσισμός, καὶ ἰδίως ὁ ῥατσισμὸς κατὰ Ἑλλήνων…..
• Ευγονική και «φυλετική υγιεινή», η οποία επιβάλλεται στο λαό με τους φυλετικούς Νόμους της Νυρεμβέργης και το Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4 -Ξέρω, γερμανικὲς παραδοξολογίες καὶ παπαριές….  Τέτοιοι πού εἶναι τί θά μποροῦσαν νά καταλάβουν; 
• Συγγένεια με τον φασισμό, η οποία μεταξύ άλλων φαίνεται και στην σκηνοθέτηση προπαγανδιστικών διοργανώσεων. -Ἐπεὶ δὴ ὁ φασισμὸς τοῦ Μουσολίνι ἦταν ἄλλο πρᾶγμα, ἐδῶ θὰ διαφωνήσω ὀριζοντίως καὶ καθέτως… Ἀρκεῖ… 
• Αντίθεση με τον μαρξισμό, τον κομμουνισμό, τον μπολσεβικισμό και τον καπιταλισμό. -Χμμμ…. Πλάκα μᾶς κάνουν; Κι αὐτά τί εἶναι;
  (Ἔχω κι ἄλλα… Παρακάτω…)
  Πάντως, πράγματι εἶχαν ἀντίθεσιν μὲ τὸν μπολσεβικισμό, τὸν μαρξισμὸ καὶ τὸν κομμουνισμό. Ὄχι φυσικὰ ἰδεολογική. Οὔτε ταξική! Ἀντιθέτως θὰ ἔλεγα… Καθαρὰ ἀντίθεσις συμφερόντων ἦταν….
• Απολυταρχισμός – Άρνηση της δημοκρατίας μέσω της σύνθλιψης πολιτικών κομμάτων και συνδικάτων και του περιορισμού της ελευθερίας τύπου και έκφρασης.
  -Χμμμμ… Ἐγώ πάλι πού δέν θέλω κανένα κόμμα θεωροῦμε ἐθνικοσοσιαλίστρια; Γιατί; 
  Ἀρνοῦμαι ἐπίσης καὶ τὴν δημοκρατία. Ἀρνοῦμαι καὶ κάθε μορφῆς δικτατορία…. Ἀρνοῦμαι καὶ τὴν καταπίεσιν τῆς ἐλευθέρας ἐκφράσεως; Κι ἐπεὶ δὴ χάθηκα, μήπως κάποιος θά μποροῦσε νά μοῦ ἐξηγήσῃ τί ἀκριβῶς εἶμαι;  
• Εκτενής δύναμη για τις μυστικές υπηρεσίες και τους πληροφοριοδότες (βλ. Γκεστάπο).
  -Πάλι στὶς ὁμοιότητες μὲ τὸ ΚΚ πᾶμε. Διότι τί ἀκριβῶς ἦταν ἡ KGB; Νηπιαγωγεῖο; Ἤ μήπως τά δικά της ῥατσιστικά καμώματα συγχωροῦνται; Μπορεῖ κάποιος νά ξεχάσῃ τά ἐκατομμύρια τῶν νεκρῶν πού ἄφησε πίσω του ὁ κομμουνισμός τῆς Ῥωσσίας; Καί γιατί οὐδεῖς ἀκόμη δέν ζητᾶ ἀποζημιώσεις γιά τίς ἑκατόμβες θυμάτων πού δημιούργησε; 
• Σύστημα Φύρερ – Συγκέντρωση της εξουσίας σε μια κεντρική ηγετική προσωπικότητα, καθώς επίσης και ανάλογη ιεραρχική συνέχεια προς τα κάτω (ιεραρχική πυραμίδα).
  -Δὲν ξέρω τὶ ἀκριβῶς συνέβη. Ὁ Χίτλερ ἀντέγραψε τόν Στάλιν στίς τακτικές ἤ ὁ Στάλιν τόν Χίτλερ;
  Ἐπ’  εὐκαιρίας νὰ προσθέσω φυσικὰ τὶς ἐκτοπίσεις, δολοφονίες καθῶς καὶ ἐξαφανίσεις παντὸς ἀντιπάλου τοῦ Χίτλερ. Δὲν ἄφησε γύρω του κανέναν ἐπίδοξον δολοφόνο του ἤ τέλος πάντων κάποιον ποὺ νὰ ἀξιώνῃ τὴν πτώσιν του. 
  Ἀκριβῶς δῆλα δὴ ὅπως ἔπραξε καὶ ὁ «πατερούλης», καθῶς καὶ οἱ προκάτοχοι καὶ διάδοχοί του. Ἐκείνη ἡ Σιβηρία βόγκηξε!   
• Μιλιταρισμός (στρατοκρατία)
  – Ἐδῶ μᾶς ἀποπροσανατολίζουν ἐπίσης. 
  Ποιό κράτος πού σέβεται τόν ἑαυτόν του δέν εἶναι κατά  βάθος στρατοκρατούμενον;  Πλὴν τοῦ Ἑλλαδοξεφτιλιστᾶν φυσικά, ποὺ οὐδόλως σέβεται τὸν ἑαυτόν του, δὲν γνωρίζω κάποιο κράτος στὸν πλανήτη ποὺ νὰ θεωρεῖται τύποις ἐλεύθερον καὶ νὰ μὴν ἔχῃ τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερασπιστῇ τὴν ἐλευθερία του.
  Ἐν ὁλίγοις, κατ’ ἐμέ, εἶναι ἀπαραίτητος ἡ στρατιωτικὴ αὐτοδυναμία μίας χώρας. Ὄχι γιὰ ἐπιθετικὰ ἔργα. Μόνον γιὰ εἰρηνικά. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἔχῃ εἰρήνη μὲ τοὺς γείτονες, πρέπει νὰ σὲ σέβονται κι ὄχι νὰ σὲ θεωροῦν ῥόμπα ξεκούμπωτη. (Καλὴν ὥρα…)
  Συνεπῶς, ἡ στρατοκρατία τοῦ Χίτλερ, (διότι σὲ αὐτὴν ἀναφερόμαστε) εἶναι μᾶλλον ἡ ἐπιθετικὴ στάσις τῆς στρατιωτικῆς μηχανῆς τῆς Γερμανίας. Ἀλλά τά ἴδια ἀκριβῶς δέν ἔκανε καί ἡ Ῥωσσία; Τί ἦταν ἡ Πολωνία; Ἡ Οὐκρανία; Ἡ Ἀνατολική Γερμανία; Ἀπό ἄλλον πλανήτη κατέβηκαν ἐτοῦτοι οἱ στρατοκρᾶτες; 
• Ιδεολογία της Volksgemeinschaft, της εθνικής και βιολογικής ενότητας δίχως κοινωνικό αγώνα.
  -Οὔπςς…
  Μήπως ἀναφέρεται στό Ὑπουργεῖον Προπαγάνδας τοῦ Γ’   Ῥάιχ; Ἀλήθεια; Καί ποῦ στόν κόσμο δέν εἶναι Ὑπουργεῖα Προπαγάνδας τά Ὑπουργεῖα; Ἤ μήπως δέν ἦταν Ὑπουργεῖα Προπαγάνδας αὐτά ἐπί Μεταξᾶ; Ἐπί Σοβιετικῆς Ἐνώσεως; Ἐπί μΠΑτΣΟΚ; Ἐπί Σαρόν στό Ἰσραήλ; Ἐπί Μουμπάρακ στήν Αἴγυπτον; Ἐπί  Ῥοῦσβελτ  στίς ΗΠΑ; Ἐπί Τσώρτσιλ στό Ἠνωμένον Βασίλειον; Ἐπί Ἐρντογάν στήν Τουρκία; Ἑπί….  Ἄς μὴν σᾶς ζαλίζω… Ποῦ στά κομμάτια, σέ ὅλον τόν πλανήτη δέν ἐλέγχονται τά ΜΜΕ, τά τῆς παιδείας καθῶς ἐπίσης καί ἡ ἐλευθέρα αὐτοδιαχείρισις; Πότε ἀκριβῶς δέν μᾶς σκότωναν καί δέν μᾶς βίαζαν καί δέν μᾶς φίμωναν ὅταν ἀντιμιλούσαμε; Ποιός ἦταν αὐτός, πού στήν διάρκεια τῆς σχετικῶς προσφάτου  ἱστορίας ἐπέτρεψε στόν ἀντόλογον νά ἐκφραστῇ;
  Καί τί ἀκριβῶς ῥόλο παίζει τό ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ; Τοῦ ἀρίστου γλείφτου;  
• Πολιτική ζωτικού χώρου (lebensraum), απαίτηση ζωτικού χώρου στην ανατολή, υπεράσπιση «αίματος και χώματος» (Blut und Boden).
  -Μπήκαμε καὶ στὴν ἐπεκτατικὴ πολιτική. 
  Μάλλιστα. Ἀλλὰ ἀκόμη ἀναρωτιέμαι γιὰ τὸ τείχος  τῆς ντροπῆς… Πάρα μὰ πάρα πολὺ ἀναρωτιέμαι… 
• Πρωσικές αρετές και το φιλοσοφικό κίνημα του γερμανικού ιδεαλισμού.
  -Ἐδῶ ξαναμπαίνουμε στὰ χωράφια τῶν ἠλιθίων. Γερμανικὸς ἐθνικοσοσιαλισμὸς σημαίνει κάτι ἠλίθιοι, ποὺ ἀγνοοῦν φυσικὰ τὴν ἱστορία, καὶ πασχίζουν μὲ τσαμπουκὰ νὰ μᾶς κάτσουν στὴν κεφαλὴ καὶ νὰ κουνοῦν τὰ ποδάρια. Ἀλοίμονό μας!!! 
  Ἀλλά μήπως καί στόν κομμουνισμό δέν ἔχουμε τόν ἀνάλογον φασισμό; Μήπως κι ἐκεῖ δέν ἔχουμε μίαν παρά φύσιν ἰσοπέδωσιν ἀξιῶν, ἀρχῶν, φυλῶν, ἐθνῶν, πολιτισμῶν, προσωπικοτήτων; Γιατί δέν ἀναφέρονται κι αὐτοί; Ἤ μήπως αὐτοί μᾶς προέκυψαν λέλουδα τοῦ μπαξέ;
  
• Όπως και ο φασισμός στην Ιταλία, τον οποίο ο ίδιος ο Μουσολίνι χαρακτήριζε ως «συγχώνευση του κεφαλαίου και του κράτους», έτσι και οι εθνικοσοσιαλιστές υποστηρίχθηκαν οικονομικά από Γερμανούς όπως επίσης και ξένους επιχειρηματίες ως ανάχωμα ενάντια στο μπολσεβικισμό.
  Ἀντιθέτως, οἱ  κομμουνιστὲς ἐβασίστθησαν σὲ ἑβραϊκὰ κεφάλαια καὶ κεφάλια.
  Ἔπραξαν τὰ ὅμοια μὲ τοὺς ἐθνικοσοσιαλιστές, πασχίζοντας νὰ μετατρέψουν τὸ ὑβρίδιον κράτος τους ὄχι σὲ ἔθνος, ἀλλὰ σὲ κάτι ὁμοιογενές. Σαφῶς καὶ δὲν τὰ κατάφεραν. Πῶς θά μποροῦσαν ἄλλως τέ; Ἐφ’ ὅσον λειτούργησαν παρά φύσιν, ἦταν δυνατόν κι αὐτοί, ὅπως καί τό «ἀντίπαλόν τους δέος» νά διατηρηθοῦν γιά καιρό στήν ἐξουσία;
• Ο γερμανικός αντισημιτισμός προήλθε από διαφορετικές και εν μέρει αντιφατικές κοινωνικές κατευθύνσεις. Βάσει αυτών, οι Εβραίοι είχαν την ευθύνη για οποιαδήποτε κοινωνική κρίση, όπως την ανεργία, την αστικοποίηση, την ερήμωση της επαρχίας, κλπ. Μια εθνικοσοσιαλιστικής προελεύσεως θεωρία συνωμοσίας τούς παρουσίαζε ως υπαίτιους του σοβιετικού μπολσεβικισμού, όπως συγχρόνως και του θανάσιμου εχθρού του, της αγγλοαμερικανικής κεφαλαιοκρατίας, κοινός στόχος των οποίων ήταν η σύνθλιψη της Γερμανίας. Γενικώς οι Εβραίοι θεωρούνταν αποσυνθετικό στοιχείο για την κοινωνία, καθώς επίσης και κατωτέρα φυλή. Οι Εθνικοσοσιαλιστές έστησαν ολόκληρη επιχείρηση (Επιχείρηση Ράινχαρντ) για να εξοντώσουν όλους τους Εβραίους τόσο στην Γερμανία όσο και στις κατεχόμενες χώρες. Δημιουργήθηκαν, έτσι, τα Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης, στα οποία βρήκαν τον θάνατο περίπου 6.000.000 Εβραίοι.
  Ὅπως πρὸ ἀνέφερα, γιὰ τὰ σοσιαλιστικὰ καθεστῶτα τῆς Σοβιετικῆς Ἐνώσεως ἐχθρὸς ἦταν ὁ ταξικὸς ἐχθρός. ὅποιος ἠρνεῖτο τὴν ὁμογενοποίησιν ἔπρεπε νὰ τὸ βουλώσῃ.
  Οἱ διώξεις ἦταν ταξικές, ὄχι φυλετικές, ἀλλὰ ἐπέφεραν ἀκριβῶς τὰ ἴδια ἀποτελέσματα καὶ πολλαπλασίους νεκρούς!  
• Ο όρος της φυλής αποτελούσε κεντρική έννοια της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Τέθηκε ως αίτημα η «ανωτερότητα της άρειας φυλής», η οποία έπρεπε οπωσδήποτε να προστατευτεί από την ανάμειξη με άλλες φυλές που θα αποτελούσε «επιβλαβή επιρροή». Η ανάγκη αυτή για τη συντήρηση της αποκαλούμενης «αγνότητας του αίματος» στάθηκε λόγος για τους νόμους της Νυρεμβέργης, οι οποίοι απαγόρευαν το γάμο μεταξύ Γερμανών και «κυρίως διαφορετικής φυλής» ξένων. Η εξόντωση ή η υποχρεωτική στείρωση ψυχικά ασθενών και εγκληματιών (Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4), είχε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, ως στόχο τον περιορισμό της μετάδοσης “ανεπαρκών” γονιδίων στις επόμενες γενεές.
  Ἐν τάξει, εἴπαμε, γερμανοδικτατορικὲς παπαριές… Ἔχει πολλὲς τέτοιες ὁ μπαξές….

 Εθνικοσοσιαλισμός στην Ελλάδα

• Ο Εθνικοσοσιαλισμός στην Ελλάδα υπήρξε κάτα την διάρκεια του Δικτατορικού Καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά 1936 – 1940 ο οποίος στάθηκε αντίθετος του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού και του Ιταλικού Φασισμού
  Μάλλιστα….
  Ὁ Μεταξᾶς μᾶς ἔφερρε τὸν ἐθνικοσοσιαλισμό, ὁ ὁποῖος ὅμως ἦταν σὲ ἀντίθετον γραμμὴ ἀπὸ τοὺς ἄλλους δύο. Ἐπεὶ δὴ ὅμως περὶ Μεταξᾶ ἔχω διαβάσει πολλά, θὰ τολμήσω νὰ ἰσχυριστῶ πὼς σὲ πολλὰ ζητήματα μὲ βρίσκει σύμφωνη. Ὄχι στὰ περὶ δικτατορίας, ἄν καὶ στὶς τότε συνθῆκες ἦταν μᾶλλον ἀναγκαία.

Ἐν ὁλίγοις…
Αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἐπικρατήσει ὥς ἐρμηνεῖες τῆς λέξεως ἐθνικοσοσιαλισμὸς τελικῶς εἶναι παρερμηνείες. 
Αὐτὸ ποὺ ἀντιλαμβάνομαι ἐγὼ εἶναι πὼς εἶναι ξεκάθαρος σοσιαλισμός. Τοὐλάχιστον ὅσον ἀφορᾷ στὶς ἐξαγγελίες τους. Διότι στὴν πράξιν τὰ πάντα ἀλλάζουν. Καθῶς φυσικὰ καὶ σὲ κάθε σοσιαλισμό. 
Ὅσοι τὸν ἐφήρμοσαν ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους, ἐγκατέστησαν ἀπολυταρχικὰ καθεστῶτα, ποὺ μόνον κατ’  ὄνομα σοσιαλιστικὰ ἦταν.  Δῆλα μόνον κατ’ εἰρωνίαν κι ἐμπαιγμόν! 
Κι ἐπεὶ δὴ δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ κρύβομαι πίσω ἀπὸ τὶς λέξεις, θὰ τολμοῦσα νὰ ῥωτήσω τοὺς σημερινοὺς ἐκπροσώπους τῶν νεο-ἐθνικοσοσιαλιστῶν (καθῶς φυσικὰ καὶ τῶν σοσιαλιστῶν),  τί ἀκριβῶς πρεσβεύουν; Σοσιαλιστικές θέσεις; Δικτατορικές θέσεις; Ἤ κάτι ἄλλο; 
Καλὸ θὰ ἦταν νὰ μὲ διαφωτίσουν….  Ὅλους μας…
Διότι τελικῶς ὅλοι τους ἔχουν βγεῖ πρὸς ἄγραν ψήφων πρὸ κειμένου νὰ ἐφαρμόσουν δικῆς τους ἐπινοήσεως δίκαια…  

Προσωπικῶς δὲν βρίσκω καμμίαν ἀπολύτως διαφορὰ τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ μὲ τὸν σοσιαλισμό, τὸν κομμουνισμό, τὸν λενινισμό, τὸν μαρξισμό, τὸν μαοϊσμό, τὸν τέλος πάντων ὁποιονδήποτε -ισμό. 
Δικτατορίες, μὲ μπόλικη προπαγάνδα, μὲ πολὺ θάνατο, βία, στέρησιν ἐλευθεριῶν, μὲ ἀσυνείδητες τακτικὲς καταπατήσεως ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, μὲ ἐπεκτατικές, ἐπὶ τὸ πλεῖστον, θέσεις, μὲ ἄρνησιν ἀναγνωρίσεως δικαιώματος ἀντιλόγου…
Δυστυχῶς, ὅλα τὰ γουρούνια τὴν ἴδια μούρη ἔχουν… Μὰ ὅλα…

Φιλονόη.  

Υ.Γ.1. Ἐὰν δὲν πάψουν οἱ παντὸς εἴδους -ισμοί, Ἑλλάδα δὲν βλέπουμε…

Υ.Γ.2. Στὴν σελίδα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς διάβασα διάφορα ἐνδιαφέροντα. Ἀλλὰ γενικά. Κάτι σέ πιό εἰδικό; Τί θά ἔκαναν γιά παράδειγμα μέ αὐττούς πού ἀντιλέγουν στίς δικές τους θέσεις; Θά τούς ἐξαφάνιζαν; Ἤ ὄχι; 

Υ.Γ.3. Ἐὰν ἐπισκεφθῇτε τὶς σελῖδες τοῦ ΚΚΕ καὶ τοῦ τΣΥΡΙΖΑ θὰ διαπιστώσετε πὼς ἀρλουμπολογοῦν γενικῶς. Γιὰ νέα καθεστῶτα ἐτοιμάζονται…. Γιὰ νὰ δοῦμε… 

Υ.Γ.4. Λαχταρῶ  τὴν Ἑλλάδα μου! Σκέτο! Καὶ θὰ κάνω τὰ πάντα πρὸ κειμένου νὰ τὴν κερδίσουμε ΟΛΗΝ! Ὄχι τμήματά της!

Υ.Γ.5. Ἔχουμε χάσει κάθε ἔννοια δικαίου πλέον. Ἀλλά, ἄν καὶ διαφωνῶ σὲ πολλά, θεωρῶ πὼς μᾶς χρειάζονται οἱ ἀκραῖες θέσεις ποὺ λαμβάνει τὸ ἐκκρεμὲς τῆς κοινωνίας μας, πρὸ κειμένου νὰ ἀναζητήσῃ καὶ νὰ βρῇ τὶς θέσεις τοῦ Μέσου. Δῆλα δή, τὰ ὅρια τῆς ἀρμονικῆς ταλαντώσεώς του.

Υ.Γ.6. Κάποιοι τύποι καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἀφήσουν τοὺς τραμπουκισμούς. Νομίζω πὼς ἀπαιτεῖται πλέον!
Υ.Γ.7. Τώρα κατάλαβα γιατὶ ὁ Πλεύρης φωνάζει νὰ ψηφίσουμε τὸ ΚΚΕ ἀντὶ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς. Θέλει νὰ πᾶμε στὴν πηγή, στὸ πρωτότυπον σχῆμα, στὴν ἀρχικὴ ἰδεολογία… Δὲν τοῦ ἀρέσουν τὰ ἀντίγραφα!!! 

φωτογραφία

(1) Θεωρῶ τὴν ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ἐν τελῶς ξεπουλημένο στοὺς κρατοῦντες ἐνημερωτικὸν μέσον. Παρ’ ὅλα αὐτὰ τὴν ἐπιλέγω γιὰ τὴν γενικότητα τῶν πληροφοριῶν ποὺ παρέχει. 

Πρώτη δημοσίευσις 20  Ἰουνίου 2012. «Χάθηκε» κι αὐτὸ μέσα σὲ τόσα ἄλλα…. Γιατί ὅμως «χάθηκαν» ἐπιλεκτικῶς κάποια ἄρθρα;

http://filonoi.gr/2012/08/04/ti-einai-ethikososialismos-2/ 

Έλληνας πρώην πράκτορας "βαποράκι" των αμερικάνων ;

Πρόλογος ιστολογίου "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους" : Τα καταγραφόμενα στο αποκαλυπτικό άρθρο που ακολουθεί πρέπει να απαντηθούν από τους άμεσα εμπλεκόμενους, και ιδιαίτερα από τον κατονομαζόμενο ως "βαποράκι" των αμερικανών (και ως εκ τούτου άμεσο ή έμμεσο συνεργάτη τους) κ. Σάββα Καλεντερίδη. Θεωρούμε πως η απάντηση εκ μέρους του είναι απαιτητή και την οφείλει σε όλους εκείνους που πίστεψαν στο πρόσωπό του και συνέδραμαν στους εκάστοτε αγώνες που έδωσε. Κατανοούμε πως "μία φορά πράκτορας, μία ζωή πράκτορας", αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θεωρούμε πως η αλλαγή στρατοπέδου ή η εν ψυχρώ χειραγώγηση και εκμετάλλευσή του αποτελεί όνειδος για το "αφήγημα" γύρω από το όνομά του...
Συνιστούμε σε όλους να διαβάσετε με προσοχή το άρθρο που ακολουθεί.

Υπόθεση "Πυθία"
Αποκαλύπτουμε το "βαποράκι" - πράκτορα των αμερικανών

Τον έντονο προβληματισμό ανώτατων στελεχών της κυβέρνησης και της δικαιοσύνης προκάλεσε η αποκάλυψη στον Τύπο του πορίσματος του ανακριτή κ. Δημήτρη Φούκα. Ο προβληματισμός τους δεν είναι τόσο για τα γνωστά θέματα τα οποία λίγο πολύ τα ήξεραν και τα περίμεναν αλλά για το θέμα που αποκαλύφθηκε από τα αναφερόμενα στο πόρισμα του επίκουρου πλέον ανακριτή διαφθοράς κ. Δημήτρη Φούκα. Και το θέμα έχει να κάνει με την ωμή και πρωτοφανή προσπάθεια παρέμβασης των αμερικανών στο έργο της ανάκρισης μέσω των ανθρώπων τους στην Ελλάδα και τις πολιτικές αλλά και πιθανές ποινικές προεκτάσεις της υπόθεσης αυτής. Υπήρξαν αρκετά δημοσιεύματα όπως αυτό της εφημερίδας «Παρασκήνιο» της 18/7/2015 που φωτογράφησε τον άνθρωπο – «βαποράκι» πράκτορα των αμερικάνων χωρίς όμως να τον αποκαλύπτει όπως άλλωστε έκαναν και άλλοι δημοσιογράφοι. Ο «Αρουραίος της… Εκάλης» όμως σύρθηκε στους «υπονόμους» της Ευελπίδων και της Κατεχάκη και ανακάλυψε όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το έγινε με αυτή την πολύ περίεργη ιστορία.

Και ιδού η αποκάλυψη!!!
Ο πράκτορας - «βαποράκι», τα περίεργα και ο «Δούρειος Ίππος»…

Ο άνθρωπος λοιπόν που πήρε τηλέφωνο τον κ. ανακριτή στις 26/3/2014 για να του «μεταφέρει» μήνυμα των αμερικάνων ότι πρέπει να σταματήσει την έρευνα διότι εμποδίζει την περαιτέρω ανάπτυξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και κατέθεσε την ίδια μέρα σχετικά είναι ο απόστρατος από το 1999 αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και επί δεκαετία σχεδόν πράκτορας της ΕΥΠ γνωστός από την περιβόητη υπόθεση «Οτσαλάν», «υπερπατριώτης» κ. Σάββας Καλεντερίδης.
Πολλοί βέβαια εδώ και χρόνια έλεγαν για τον ρόλο του ανθρώπου αυτού όπως και ο ίδιος ο κ. Α. Οτσαλάν ότι ο Σάββας είναι αυτός που τον «πρόδωσε» όμως κανείς μας δεν ήθελε να τα πιστέψει αυτά. Τώρα όμως αυτή η υπόθεση, η «Πυθία» και η επιμονή και οι αντοχές ενός έντιμου νέου δικαστικού όπως ο κ. Δ. Φούκας διέλυσαν πολλούς μύθους…

Τα περίεργα όμως με αυτή την εξέλιξη είναι πολλά… Αναρωτιέται κανείς μα τόσο απελπισμένοι είναι οι αμερικάνοι, τόσο πολύ ξέπεσαν ώστε να κάψουν τον διαχρονικό κατά τα φαινόμενα άνθρωπό τους - πράκτορά τους στην Ελλάδα;
Ή τόσο βλάκες για να νομίζουν ότι κατ αυτόν τον τρόπο θα παρέμβαιναν στην ελληνική δικαιοσύνη;
Δεν μπορούσαν με κάποιο άλλο τρόπο να παρέμβουν στην υπόθεση, πιο «διπλωματικό» ώστε να μην κάψουν τον πράκτορά τους που ο κ. ανακριτής με τη μεθοδικότητα και την εξυπνάδα που τον διακρίνει, κατάφερε να τον κάνει να καταθέσει και μάλιστα δύο φορές -η μία για τις φωτιές- όπως διαπιστώσαμε από τον φάκελο της υπόθεσης στην εισαγγελία, εκθέτοντάς τον ανεπανόρθωτα…
Εκτός και εάν ο κ. Καλεντερίδης τους έχει κάνει να πιστεύουν ότι αυτός λύνει και δένει στην Ελλάδα…

Ας εξετάσουμε όμως τα περίεργα γιατί κάποια πράγματα δεν δένουν όπως μας είπαν έμπειροι και έγκυροι συνομιλητές μας που ξέρουν τα μυστικά της Κατεχάκη και όχι μόνο…
Αν όντως οι αμερικάνοι πήραν τηλέφωνο τον κ. Καλεντερίδη τότε αποδεικνύεται αυτό που έλεγαν εδώ και χρόνια κάποιοι ότι ο Σάββας δούλευε για τους αμερικάνους γι αυτό και «στράβωσαν» υποθέσεις όπως αυτή του Οτσαλάν…
Είναι γνωστό ότι οι αμερικάνοι ήθελαν τότε να πιέσουν την φιλοευρωπαική - φιλογερμανική κυβέρνηση του κ. Κ. Σημίτη και πιστεύοντας ότι εκθέτοντας τα γεγονότα Οτσαλάν θα τον έριχναν…
Οι ίδιοι άνθρωποι όμως που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα λένε ότι κάποια πράγματα δεν κολλάνε…
Λένε ότι τους κάνει εντύπωση ο Σάββας να γνωρίζει τους δύο αμερικανούς που είχαν απελάσει οι ελληνικές αρχές μετά την υπόθεση της οδού Μηθύμνης γιατί η υπόθεση αυτή έγινε το 1993, όταν ο Σάββας ήταν ήδη στην Τουρκία από το Φεβρουάριο του 1992…
Και κάτι ακόμα πάνω σ΄ αυτό… Ο Σάββας, όσο ήταν στην ΕΥΠ υπηρέτησε μόνο έξω και για ένα μόνο εξάμηνο στην Αθήνα και όλα αυτά στο τμήμα κατασκοπίας που δεν είχε σχέσεις με άλλες ξένες υπηρεσίες και ποτέ δεν υπηρέτησε στο τμήμα αντικατασκοπίας που είχε τις επαφές με τους ξένους…
Πως γνώριζε λοιπόν αυτούς τους δύο αμερικανούς πράκτορες οι οποίοι είχαν απελαθεί από το 1993 και δεν γύρισαν ποτέ Ελλάδα;
Εκτός και αν όντως, όπως είπαμε στην αρχή είναι ο διαχρονικός άνθρωπος των αμερικάνων στην Ελλάδα.
Πως και γιατί τον πήραν, όντας απόστρατος, δηλαδή 15 χρόνια μετά την αποχώρηση του από την υπηρεσία και το Στρατό;

Ας κάνουμε λοιπόν κάποιες υποθέσεις για το τι πράγματι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει…
Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε για τις αρμόδιες αρχές γιατί πράγματι όλα αυτά τα πράγματα όλες αυτές οι παρεμβάσεις πρέπει κάποτε να ξεδιαλύνουν στην Ελλάδα…

Οι αμερικάνοι δεν πήραν τον Σάββα, αλλά κάποιον άλλον μεγαλοσχήμονα δικό τους άνθρωπο στην Ελλάδα…
Μήπως πήραν τον γνωστό επιχειρηματία, φίλο των αμερικάνων και κολλητό του τότε πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά και πάτρωνα του Σάββα, κ. Δ. Μελισσανίδη και αυτός για να μην εκτεθεί έβαλε τον Σάββα να κάνει την «βρώμικη» δουλειά;
Καλά γνωρίζοντες λένε χλωμό το σενάριο αυτό…

Οι αμερικάνοι δεν πήραν τον Σάββα, αλλά τον παλιό γνώριμό τους από τη θητεία του στην αντιτρομοκρατική και στην ΕΥΠ κ. Φώτη Παπαγεωργίου και αυτός για να μην εκτεθεί έβαλε τον Σάββα που τον γνωρίζει από τον κ. Μελισσανίδη και του αρέσει η επίδειξη…
Αυτό το σενάριο έχει αρκετά περισσότερες πιθανότητες…

Οι αμερικάνοι δεν πήραν τον Σάββα, αλλά την διευθύντρια σήμερα της ελληνικής κατασκοπίας κα Μάνια Αλ. που πριν τη βάλει η πρώην διοίκηση της ΕΥΠ επί δεξιάς στην θέση αυτή, υπηρετούσε επί πολλά έτη στην αντιτρομοκρατία της υπηρεσίας και γνωρίζει πολύ καλά τον αμερικάνικο παράγοντα στην Ελλάδα.
Και επειδή αυτή είναι παλιά γνωστή και «κολλητή» του κ. Φώτη Παπαγεωργίου χρησιμοποίησε μέσω αυτού τον Σάββα…
Άνθρωποι που την γνωρίζουν πολύ καλά λένε ότι αυτή είναι επί χρόνια ο «Δούρειος Ίππος» των αμερικάνων στην Κατεχάκη.

Έχουμε αναφερθεί σχετικά και σε παλαιότερο δημοσίευμά μας εδώ στον «Ανάποδο»… Αναφέρουν μάλιστα χαρακτηριστικά μια υπόθεση που συνέβη το 2009 και που είναι βέβαιοι ότι αυτή την έδωσε στους αμερικάνους φέρνοντας την τότε διοίκηση του πρέσβη κ. Ιωάννη Κοραντή σε σύγκρουση με το σταθμαρχείο της CIA.
Η ιστορία έχει ως εξής… Την άνοιξη του 2009 οι ισραηλινοί της MOSSAD ζήτησαν από την ΕΥΠ τη συνεργασία της σε κάποια υπόθεση που την ενδιέφερε για κάποιο στόχο των ισραηλινών. Η ΕΥΠ το έκανε και το αποτέλεσμα της κοινής ελληνοισραηλινής επιχείρησης ήταν επιτυχές…
Κατά περίεργο τρόπο το θέμα «έφτασε» στα αυτιά των αμερικανών οι οποίοι μέσω του τότε σταθμάρχη τους κ. Μαρκ Τσ. ζήτησαν τον φάκελο της υπόθεσης από τους κύριους Ιωάννη Κοραντή και Σεραφείμ Τσιτσιμπή τότε υποδιοικητή της υπηρεσίας.
Αυτοί προς τιμήν τους αρνήθηκαν να δώσουν τα στοιχεία και τότε οι αμερικάνοι απαίτησαν το κεφάλι του κ. Κοραντή από την τότε κυβέρνηση που ήδη είχε τα προβλήματά της με τους αμερικάνους, όπως αποκαλύφθηκε και από την έρευνα του κ. Φούκα…
Έλα μου όμως που ο κ. Κοραντής, έκανε πολύ καλή δουλειά και ήταν ένας πολύ επιτυχημένος διοικητής της υπηρεσίας και είχε βγάλει πολλές υποθέσεις και ήταν γέννημα θρέμμα δεξιός και Καραμανλικός και έντιμος και ακέραιος άνθρωπος και έτσι ήταν δύσκολο για την κυβέρνηση να τον «φάει» έτσι στα ξαφνικά επειδή το επιθυμούσαν οι αμερικάνοι…
Η αφορμή βρέθηκε λίγο μετά με το που βγήκαν στην φόρα οι συνομιλίες της υπόθεσης της απαγωγής του κ. Παναγόπουλου και η άρνηση Κοραντή για «κοπτοραπτική»…
Έτσι τον Ιούλιο του 2009 ο κ. Κοραντής αντικαταστάθηκε από τον εισαγγελέα κ. Δ. Παπαγγελόπουλο. Και αυτός όμως προς τιμήν του δεν έδινε στους αμερικάνους τα στοιχεία που ήθελαν… 

Αλλά προέκυψαν οι εκλογές, ήρθε το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ ανέλαβε ο παλιός γνωστός φίλος των αμερικάνων ο κ. Μ. Χρυσοχοΐδης, διοικητής ο κ. Κ. Μπίκας, υποδιοικητής ο κ. Φ. Παπαγεωργίου, η κα Μάνια Αλ. αναβαθμίστηκε σε υποδιευθύντρια αντικατασκοπίας – αντιτρομοκρατίας, το «σύστημα» Κοραντή ξηλώθηκε εν μία νυκτί, οι άνθρωποί του συστήματος αυτού, παρότι παλιοί πασόκοι οι περισσότεροι αλλά εξαίρετοι υπάλληλοι, εκδιώχθηκαν κακήν κακώς, κατηγορήθηκαν για ένα κάρο πράγματα τα οποία κατέρρευσαν όλα στα δικαστήρια, διαπομπεύθηκαν και διασύρθηκαν από γνωστούς δημοσιογράφους του τότε συστήματος ΠΑΣΟΚ (θα επανέλθουμε γι αυτούς στο μέλλον) και οι αμερικάνοι έπαιρναν πλέον ότι ήθελαν από το νέο «σύστημα» και όλα από τότε κυλάνε στους «κανονικούς» «καλούς» ρυθμούς…
Αξίζει να μνημονεύσουμε ότι από τότε οι κύριοι Κοραντής, Παπαγγελόπουλος και Τσιτσιμπής δεν προσκαλούνται στις εκδηλώσεις της αμερικάνικης πρεσβείας, όταν αντίθετα προσκαλούνται όλες οι πρώην και μετέπειτα διοικήσεις της ΕΥΠ….
Τους το κρατάνε βλέπετε μανιάτικο οι αμερικάνοι…
Αλλά μάλλον αυτό τους τιμά παρά τους υποτιμά…

Η δραση του κ. W.B.B.
Ας γυρίσουμε όμως στην υπόθεση της «Πυθίας» για να σας δώσουμε κάποια ακόμα στοιχεία που βρήκαμε και τα οποία δεν έχουν δει ακόμα το φως της δημοσιότητας…

Βασικοί μάρτυρες κατηγορίας που έχουν καταθέσει είναι:
Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής που δήλωσε και παράσταση πολιτικής αγωγής.
Ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Πρ. Παυλόπουλος τότε υπερυπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή.
Οι πρώην υπουργοί και πολιτικοί κκ Μολυβιάτης, Βαληνάκης και Φώλιας, ο κ. Κοραντής, ο κ. Τσιτσιμπής, ο τότε προϊστάμενος στην ελληνική κατασκοπία κ. Κώστας Αγγελάκης, η αποβιώσασα πέρυσι υπάλληλος της ΕΥΠ Ευγενία Λεβογιάννη, ο κ. Σάββας Καλεντερίδης και δύο γυναίκες υπάλληλοι του καταστήματος της Ακτής Μιαούλη στον Πειραιά απ΄ όπου η σύζυγος του W.B. Basil προμηθεύτηκε τα τέσσερα κινητά με τα οποία έγιναν οι παρακολουθήσεις της Vodafone και οι οποίες την αναγνώρισαν.
Επίσης για την υπόθεση κατέθεσαν οι κύριοι Άλεξ Ρόντος και Αρ. Καρατζάς, οι επιχειρηματίες κύριοι Βίκτωρας Ρέστης, Αναστάσιος Πάλλης και Γιώργος Τερπεκλής.

Ο κ. ανακριτής ζήτησε και την συνδρομή της ΕΥΠ αλλά η ΕΥΠ και συγκεκριμένα ο τέως διοικητής της κ. Θ. Δραβίλλας δεν έδωσε στη δικαιοσύνη επικαλούμενος λόγους εθνικού απορρήτου τη φωτογραφία του πράκτορα των αμερικάνων κ. W. Β. Basil που το όνομα του πρώτοι εμείς εδώ στον «Ανάποδο» είχαμε αποκαλύψει…
Δηλαδή ένας ξένος πολίτης που αποδεδειγμένα κατασκόπευε τον έλληνα πρωθυπουργό και τη μισή ελληνική κυβέρνηση και επεξεργαζόταν σχέδιο αποσταθεροποίησης της ελληνικής κυβέρνησης και όχι μόνο αποτελεί εθνικό απόρρητο κατά την ΕΥΠ;
Και τότε οι καλοί «φίλοι» μας οι αμερικάνοι γιατί έβγαζαν τον Έλληνα πατριώτη κ. Στηβ Λάλα αλυσοδεμένο στα κανάλια;
Δεν ήταν αυτό εθνικό απόρρητο για τις ΗΠΑ κ. Δραβίλλα και κύριοι της ΕΥΠ;
Ή γιατί έδωσαν στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες της Βάλερι Πλέημ, του Κυριακού, του Μάννινγκ της υπόθεσης “WikiLeaks” και του Σνόουντεν;
Και τότε γιατί κύριοι της ΕΥΠ από το 2009 και μετά εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε γνωρίσει τη μισή ΕΥΠ στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων;
Δεν αποτελούν οι υπάλληλοι της ΕΥΠ και όχι μόνο (συνεργάτες και στοιχεία της υπηρεσίας), εθνικό απόρρητο και αποτελεί εθνικό απόρρητο ο κατάσκοπος της CIA που δούλευε εις βάρος της χώρας μας;

Συνάδελφε Γιάννη Ρουμπάτη εσύ τι λες για όλα αυτά;
Θα δώσεις τώρα τη φωτογραφία του πράκτορα της CIA ή θα ακολουθήσεις κι εσύ την πεπατημένη των προκατόχων σου;
Ο οποίος ενώ αρχικά όταν έσκασε η υπόθεση των υποκλοπών «αποσύρθηκε» αρχικά από την Ελλάδα, έδρασε το 2006 στο Αφγανιστάν, το 2007 στην Κένυα και από το 2009 όταν πλέον στην Ελλάδα «αποκαταστάθηκε» η τάξη επανήλθε όχι όμως στην Αθήνα αλλά στο κλιμάκιο της CIA στην Θεσσαλονίκη όπου εκεί είχε τακτικές καθημερινές επαφές με τα «παδιά» του κ. Φώτη Παπαγεωργίου, την όμορφη μελαχρινή αστυνόμο Στέλλα Π. της αντιτρομοκρατικής, που ο πατέρας της, παλιός αστυνομικός ήταν φίλος του κ. Φ. Παπαγεωργίου, τον αστυνομικό Αντώνη Κ. που ο κ. Φ. Παπαγεωργίου τον είχε αποσπάσει στο κλιμάκιο της ΕΥΠ στη Θεσσαλονίκη και ήταν τα αυτιά και τα μάτια του στο εκεί κλιμάκιο (αποδεσμεύθηκε πρόσφατα) και την κα Καλλιόπη Ρ. που ήταν κολλητή της κας Στέλλας Π. και έγινε και αυτή «παιδί» του κ. Παπαγεωργίου.
Ο πανίσχυρος τότε υποδιοικητής της ΕΥΠ, μετά από παρέμβαση της κας Στέλλας Π. «καθάρισε» μια υπόθεση με τον πρώην της που της είχε χαράξει το αυτοκίνητό της και της δημιουργούσε προβλήματα και έτσι η κα Καλλιόπη Ρ. παρότι δεξιά, προσκολλήθηκε στο σύστημα του κ. Φώτη Παπαγεωργίου.
Υπήρξαν και άλλοι εκεί από το κλιμάκιο της Θεσσαλονίκης που είχε γνωρίσει ο περιβόητος κ. W.B.B. όπως τους διοικούντες το κλιμάκιο αλλά η προαναφερόμενη τριπλέτα ήταν η βασική του επαφή με το «σύστημα» Μπίκα – Παπαγεωργίου για τον οποίο κ. Φ. Παπαγεωργίου η τριπλέτα, κανόνιζε όταν ανέβαινε Θεσσαλονίκη να συναντιέται σε ασφαλή χώρο με τον κ. W.B.B. Όταν δε βρισκόντουσαν έπαιζαν και μια παρτίδα τάβλι…
Ο δε κ. W.B.B. έκανε επισκέψεις και στο Άγιον Όρος που τις κανόνιζε συνεργάτης της υπηρεσίας στην Θεσσαλονίκη. Όταν δε έφυγε από την Θεσσαλονίκη και αντικαταστάθηκε από την κα Κάθριν με δική του παρέμβαση και του κ. Φ. Παπαγεωργίου η όμορφη κα Στέλλα Π. μετέβη για εκπαίδευση στο FBI…

Στο άλλο «σκοτεινό» σκέλος της υπόθεσης αυτό της κατηγορίας για παραβίαση μυστικών της πολιτείας κατά του πρώην βουλευτή και γραμματέα του ΠΑΣΟΚ κ. Μ. Καρχιμάκη και των δύο υπαλλήλων της ΕΥΠ κας Αγγελικής Πατελάκη και κ. Θεόδωρου Σπατιώτη (τι έγινε αλήθεια με το ταμείο της ΟΜΕ-ΕΥΠ;) ως μάρτυρες υπεράσπισής του κ. Καρχιμάκη κατέθεσαν ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος, ο πρώην υπουργός κ. Δ. Ρέππας και ο δημοσιογράφος Κ. Βαξεβάνης.

Ο Αρουραίος της… Εκάλης
Πηγή "Ανάποδα"

 

http://kostasxan.blogspot.gr/2015/07/blog-post_844.html 

Mahmoud Habashi: Η Δύση δημιούργησε το ισλαμικό κράτος

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο 

Ο Mahmoud Habashi είναι ένας από τους γνωστότερους Αιγύπτιους διανοούμενους, με συμμετοχή σε όλους τους αγώνες της αιγυπτιακής κοινωνίας και ηγετικό στέλεχος της αιγυπτιακής αριστεράς. Αρχιτέκτονας και μηχανικός, σπούδασε στην Αίγυπτο και στη Γερμανία (όπου συμμετείχε στο μεγάλο φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του 1972).
Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος «Λαίκή Σοσιαλιστική Συμμαχία», συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος στην πρωτοβουλία δημιουργίας Σοσιαλιστικού Κόμματος και είναι αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Φόρουμ Εναλακτικών (WFA).
Στη συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλάει για την κατάσταση στην Αίγυπτο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, το στρατηγικό μέλλον της Μεσογείου, τον ρόλο του Ισλάμ, το μέλλον της αραβικής αριστεράς.

Ποιά είναι η κατάσταστη στην Αίγυπτο;

Μπορώ να την περιγράψω με πολύ λίγα λόγια. Είναι η αποκατάσταση του παλιού καθεστώτος, του Μουμπάρακ, με έναν καλύτερο τρόπο από την οπτική της άρχουσας τάξης. Καλύτερος τρόπος από την οπτική αυτή σημαίνει λίγο πιο βιώσιμο καθεστώς από αυτό του Μουμπάρακ. Το καθεστώς του Μουμπάρακ ήταν πολύ διεφθαρμένο, με πολύ λίγες οικογένειες να ελέγχουν όλη την οικονομία της χώρας. Τώρα όμως, προσπαθούν να αποκαταστήσουν αυτό το καθεστώς με την ίδια τακτική μιας νεοφιλελέυθερης ατζέντας, όμως με λιγότερη διαφθορά, αλλά με τον ίδιο φιλελεύθερο τρόπο.

Δηλαδή ποιά ειναι η βασική διαφορά; Η λiγότερη διαφθορά και οτι ο Sisi είναι πιο νέος απο τον Μουμπάρακ;

Όχι. Η βασική διαφορά βρίσκεται στην στάση απένατι στο πολιτικό Ισλάμ, ειδικά τους Αδερφούς Μουσουλμάνους, είναι όμως παρ’ όλα αυτά μια πολύ περίπλοκη κατάσταση, επειδή αυτή η άρχουσα τάξη αρνείται να κλείσει το κεφάλαιο του πολιτικου Ισλάμ, υποστηρίζεται από τους Σαουδάραβες και οι Σαουδάραβες υποστηρίζουν τους Σαλαφιστές.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι έχουμε νέο σύνταγμα, που προβλέπει ότι δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα βασισμένα στην θρησκεία, έχουν τους Σαλαφιστές που τους δίνουν πολύ μεγάλο χώρο στην πολιτική σκηνή και αυτοί οι Σαλαφιστές υποστηρίζονται από τους Σαουδάραβες. Και οι Σαουδάραβες μπορώ να πώ οτι πάνω κάτω καθοδηγούν τις πολιτικές του Αιγυπτιακού καθεστώτος. Έτσι δεν επιτίθενται στουν Σαλαφιστές και οι Σαλαφιστές προσπαθούν να προσαρμοστούν, να έχουν όλο και περισσότερο χώρο στην πολιτική σκηνή. Νομίζω με την ελπίδα ότι θα επιστρέψουν με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους στο μέλλον.

Είναι σύμμαχοι με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους;

Ήταν σύμμαχοι όλη την προηγούμενη περίοδο. Τώρα όμως δημιουργούν μια απόσταση μεταξύ της δικής τους ιδεολογίας και αυτής των Αδερφών Μουσουλμάνων, που όμως στην ουσία δεν υπάρχει.

Αν όμως τελικά, μια μερίδα του πληθυσμού θέλει κόμματα με θρησκευτικές αναφορές, όπως στη Γερμανία που υπάρχει το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, γιατί θα είναι αποτελεσματικό να απαγορευτούν με νόμο ή με το σύνταγμα τα θρησκευτικά κόμματα;

Δεν νομίζω ότι αυτή η σύγκριση είναι σωστή. Όλοι οι λεγόμενοι Χριστιανοδημοκράτες στην Ευρώπη είναι πάνω κάτω αστικά κόμματα που προσπαθούν να έχουν μια χριστιανική πινελιά σαν τμήμα της κουλτούρας τους. Όμως το πολιτικό Ισλάμ στις χώρες μας, είναι πραγματικοί φασίστες, παρόλο που δεν το δηλώνουν. Στην δομή τους όμως είναι φασίστες. Και οι Αιγύπτιοι το βλέπουν, ειδικά στις πόλεις. Βλέπουν ότι όλα αυτά που δηλώνουν είναι στάχτη στα μάτια και ότι στην πραγματικότητα έχουν μια τελείως διαφορετική ατζέντα.

Εννοείτε ότι είναι αυταρχικοί;

Όχι μόνο απολυταρχικοί. Αυταρχικό ήταν και το καθεστώς του Μουμπάρακ και το καθεστώς του SCAF, το στρατιωτικό συμβούλιο που επιβλήθηκε από τον στρατό. Και αγωνιστήκαμε ενάντια σε αυτό και ενάντια στον Μουμπάρακ για πολλές δεκαετίες, χρησιμοποιώντας λέξεις όπως δεσποτισμός, τυραννία, κτλ. , ποτέ όμως δεν αναφέραμε τον φασισμό. Η βασική διαφορά μεταξύ του φασισμού και των άλλων μορφών δικτατορίας είναι η κακή χρήση της ιδεολογίας. Αυτό ακριβώς κάνουν και οι Αδερφοί Μουσολμάνοι. Επειδή χρησιμοποιούν την ιδεολογία του ότι έχουν το μοναδικό ορθό Ισλάμ, για να αναπτύξουν την δύναμή τους. Και όλες αυτές οι τρελές ιδεολογίες, σαν εργαλείο του φασισμού, σε ολόκληρο τον κόσμο και την ιστορία, μπορούν να ενεργοποιηθούν με τον φανατισμό και την βία.

Παρόλα αυτά οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι έχουν μια αρκετά σημαντική επιρροή στον Αιγυπτιακό πληθυσμό.

Όχι. Μπορεί να έχουν επιρροή το πολύ σε 10% του πληθυσμού και αυτό το 10% είναι πάντα στην επαρχία, σε αυτούς που ζούνε ακόμα σε μεσαιωνική κατάσταση και δεν έχουν φτάσει στον 21ο αιώνα. Και γι αυτό αυτοί μπορούν να επηρεαστούν από αυτή την αρχαϊκή ιδεολογία. Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι η σχέση τους με τις ΗΠΑ και την παγκόσμια ολιγαρχία, επειδή ουσιαστικά ήρθαν στην εξουσία με την βοήθεια των ΗΠΑ και με κάποια συμφωνία μεταξύ αυτών και της άρχουσας τάξης του καθεστώτος Μουμπάρακ.

Δεν είναι λίγο περίεργο το γεγονός οτι το Ισραήλ μοιάζει να προτιμά τον Σίσι απο τους Αδερφούς Μουσουλμάνους;

Όχι. Ακόμη και ο πρόεδρος του Ισραήλ έχει δηλώσει ότι ο Μουρσι ήταν ο μεγαλύτερος πρόεδρος μετά την Αιγυπτιακή επανάσταση. Στην πραγματικότητα ένα από τα κύρια λάθη του καθεστώτος των Αδερφών Μουσουλμάνων στην διάρκεια ενός χρόνου διακυβέρνησης ήταν ότι ήρθαν στην εξουσία με την βοήθεια των Αμερικάνων και με την συμφωνία της άρχουσας τάξης. Αυτό δείχνει ένα είδος αντικειμενικής συμμαχίας.

Μα ήρθαν στην εξουσία κερδίζοντας τις εκλογές!

Όχι. Απο πρίν. Οι εκλογές είναι απλώς το καθεστώς. Είναι το πώς θα βγεί προς τα έξω. Και αυτό δεν ήταν πολύ δύσκολο. Να ξεγελάσουν τελικά τους Αιγύπτιους και να τους φέρουν σε μια κατάσταση στην οποία έχουν επιλογή μόνο μεταξύ του παλιού καθεστώτος του Μουμπάρακ και των Αδερφών Μουσουλμάνων. Αφού εξάλειψαν αυτούς που εκπροσωπούσαν τις επαναστατικές δυνάμεις. Αυτό δεν ήταν δύσκολο. Στην πραγματικότητα αυτοί που τους ψήφισαν, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι οι εκλογές ήταν τίμιες, το οποίο δεν ισχύει, ήταν λιγότεροι από το 15% του πληθυσμού. Και όλα αυτά τα μέλη της συμμαχίας ανακάλυψαν ότι οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι, αφού πήραν την εξουσία, αγνόησαν όλες τις συμφωνίες και ότι έχουν μόνο την δική τους ατζέντα. Και ένα από τα καθοριστικά λάθη τους ήταν ήρθαν στην εξουσία με την βοήθεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Έτσι δεν μπορούσαν παρά να αγνοήσουν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αγνόησαν τον λαό, αγνόησαν τις δυνάμεις του παλιού καθεστώτος και προχώρησαν, με την δική τους ατζέντα, να καταστρέψουν το ίδιο το κράτος.

Ένας Παλαιστίνιος δημοσιογράφος, μου είπε κάποια στιγμή ότι δεν μπορείς να κυβερνήσεις την Αίγυπτο με τους Αδερφούς Μουσουλμάνους, αλλα ούτε ενάντια σε αυτούς.

Όχι, δεν είναι αλήθεια. Γιατί στην πραγματικότητα ο Νάσερ κυβερνούσε το Αιγυπτιακό καθεστώς εναντίον τους.

Υπάρχει κάποια επιρροή των ιδεών του Νάσερ στο τωρινό καθεστώς, όπως λένε κάποιοι;

Προσπαθούν. Εννοώ οτι το τωρινό καθεστώς προσπαθεί να προβάλει την εικόνα του Νασερισμού, είναι όμως πολύ διαφορετικό. Μια απλή σύγκριση: Ο Νάσσερ εκπροσωπούσε την Αιγυπτιακή αστική τάξη ενάντια στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και αυτός ήταν ο λόγος της σύγκρουσης. Επειδή ο Νάσσερ έκανε ανεξάρτητη πολιτική, διεκδικώντας το δικαίωμα για την Αιγυπτιακή αστική τάξη να έχει, όχι μόνο την Αίγυπτο, αλλά ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο. Το οποίο μπορείς να πείς ηταν, κατά κάποιο τρόπο, μια επανάληψη της απόπειρας του Μωχάμεντ ‘Αλι. Αυτός ήταν ο λόγος που η δύση ήταν ενάντια στον Νάσσερ. Όχι επειδή ο Νάσσερ ήταν σοσιαλιστής. Όχι. Δεν ήταν. Ούτε μια μέρα της ζωής του.

Εκπροσωπούσε την Αιγυπτιακή αστική τάξη ή μήπως επίσης έπαιζε κάπως τον ρόλο του Βοναπάρτη;

Το ίδιο είναι. Σίγουρα τον ρόλο του Βοναπάρτη, όμως ο Βοναπάρτης εκπροσωπούσε κι αυτός την Γαλλική αστική τάξη. Δεν μπορείς όμως να συγκρίνεις αυτή την περίπτωση με το σημερινό αιγυπτιακό καθεστώς. Επειδή αυτό το καθεστώς δεν είναι διατεθειμένο, ούτε ικανό, να εκπροσωπήσει την Αιγυπτιακή αστική τάξη ενάντια στον διεθνή ιμπεριαλισμό. Κάνει τα ίδια όπως ο Μουμπάρακ και ο Σαντάτ και ο Μόρσι, απο την άποψη της νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Γι’αυτούς μόνο η αύξηση του κεφαλαίου σώζει την χώρα όχι η ανάπτυξη.

Πώς βλέπετε την προσέγγιση Αιγύπτου, Κύπρου και Ελλάδας;

Πολύ θετικά. Και για να συνεχίσω στο προηγούμενο, όταν προσπαθείς να δημιουργήσεις ενα νέο βιώσιμο καθεστώς, πρέπει να γιατρέψεις τα βασικά λάθη του καθεστώτος Μουμπάρακ. Και αυτά τα βασικά λάθη ήταν πως το καθεστός αυτό αγνόησε εντελώς την επιρροή της Αιγύπτου σε ολόκληρη την περιοχή. Αυτό σημαίνει την επιρροή στην Αφρική, στη Μεσόγειο, στον Αραβικό κόσμο, κτλ. Και το καθεστώς του Σίσι προσπαθεί να την ανακτήσει. Να πεί “είμαστε εδώ, μία απο τις χώρες επηρροής. Όχι μόνο το Ιράν, όχι μόνο η Τουρκία”.

Κάποιοι πιστέυουν οτι στην περίπτωση που η Ε.Ε. διαλυθεί ή κάποιες χώρες της νότιας Ευρώπης φύγουν απο αυτήν, μπορεί να δημιουργηθεί μια Μεσογειακή Ένωση, κάπως υπο την αιγίδα του Ισραήλ. Είναι πιθανό σενάριο?

Όχι. Όχι με τους Αιγύπτιους. Είναι αδύνατον. Επειδή η ιστορική μνήμη είναι ακόμα πολύ ζωντανή στην κοινωνία μας. Δεν ξεχάσαμε το παλαιστινιακό. Βέβαια το καθεστώς των Αδερφών Μουσουλμάνων έχει επηρεάσει πολύ αρνητικά την σχέση των Αιγυπτίων με το παλαιστινιακό. Ομώς η Χαμάς δεν είναι το παλαιστινιακό.

Ποιές είναι η σχέσεις τώρα μεταξύ Καϊρου και Χαμάς;

Οι χειρότερες.

Οι προοπτικές της Αριστεράς στην Μέση Ανατολή; Είδαμε ότι, μετά τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», που ξεκίνησε δεκαπέντε χρόνια πριν, και είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης, μεταξύ άλλων, βλέπουμε ότι βασικά τα Ισλαμιστικά κινήματα και μάλιστα τα πολύ εξτρεμιστικά, σχεδόν «μεσαιωνικά», μερικές φορές με την βοήθεια και διάφορων υπηρεσιών από την Δύση, λέγεται και από το Ισραήλ, έχουν καταφέρει να εκφράσουν αυτά την δυσαρέσκεια και τη αντίσταση του Αραβικού κόσμου.

Ναί. Ακούστε. Το βασικό ζήτημα είναι, υπάρχει ένα ρητό στα γερμανικά “Κοιτάζοντας τα δέντρα, χάνεται το δάσος”. Πρέπει να μπορείς να δεις το δάσος πρώτα. Η κύρια στρατηγική της δύσης από την έναρξη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας είναι πώς να διαιρεί, πώς να τεμαχίζει αυτή την περιοχή ώστε να μην υπάρχει αντίσταση στο μέλλον. Έτσι ανακάλυψαν ότι υπάρχουν μόνο τρείς χώρες στην περιοχή που θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνες για τα γεωστρατηγικά σχέδια του Ιμπεριαλισμού. Αυτές οι τρείς χώρες είναι, όπως αναφέρθηκαν ήδη τη δεκαετία του ’50 από τον Μπεν Γκουριόν, η Αίγυπτος, η Συρία και το Ιράκ. Μόνο. Έτσι η βασική στρατηγική είναι πώς να καταστρέψουν αυτές τις χώρες, πώς να τις τεμαχίσουν ώστε να μην είναι πια επικίνδυνες. Και το σχέδιο αυτό δούλεψε σε κάποιο βαθμό και αυτός είναι ακριβώς ο ρόλος των Αδερφών Μουσουλμάνων, το ότι δουλέψανε με τους Αμερικάνους σε αυτό το σχέδιο σχετικά με την Αίγυπτο. Επειδή το σχέδιο δούλεψε στο Ιράκ, και όπως φαίνεται επίσης στην Συρία, έπρεπε επίσης να δουλέψει και στην Αίγυπτό. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι το Αιγυπτιακό κράτος αρνήθηκε να καταστραφεί όπως τα άλλα. Και αυτός είναι ο μόνος λόγος για την σύγκρουση μεταξύ του νέου καθεστώτος, του Σίσι και της δύσης.

Υπάρχει τέτοια σύγκρουση;

Ναί. Αυτή η σύγκρουση όμως θα τροποποιηθεί τώρα που η Δύση προσπαθεί να υιοθετήσει μια νέα στάση.

Η Ρωσία ή η Κίνα παίζουν κάποιον ρόλο στην Αίγυπτο;

Και οι δύο. Είναι μια προσπάθεια για να βρεθεί χώρος για ελιγμό. Με την επίσκεψη στην Ρωσία δύο φορές και με την προσπάθεια αναζωογόνησης των σχέσεων με την Κίνα και με τους BRICS γενικά κτλ. Όχι απλώς με επικέντρωση στις ΗΠΑ. Και αυτός ήταν επίσης ένας από τους λόγους για την σύγκρουση. ‘Οπως βλέπετε το Ιράκ είναι εκ των πραγμάτων σήμερα τρείς χώρες, η Συρία είναι, δεν ξέρω, σαν κράτος δεν υφίσταται πιά. Έτσι το μοναδικό κράτος που απομένει σε ολόκληρη την περιοχή είναι η Αίγυπτος.

Η σχέση μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων;

Τώρα, εξαιτίας αυτού το επαναστατικού κινήματος, οι Χριστιανοί έχουν όλο και περισσότερο χώρο στην πολιτική σκηνή, δεν κρύβονται πίσω από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όμως οι Ισλαμικές δυνάμεις που δεν έχουν ακόμα εκλείψει από την κοινωνία, προσπαθούν να δημιουργήσουν συγκρούσεις και προβλήματα. Και το καθεστώς δεν είναι αποφασιστικό σε αυτή την κατάσταση.

Η πρόγνωση σας για το «Ισλαμικό Κράτος»;

Νομίζω οτι το Ισλαμικό Κράτος δημιουργήθηκε απο την Δύση. Απο την αρχή. Όχι απλώς το Ισλαμικό κράτος. Έχουμε πολλούς, το Ισλαμικό κράτος είναι ο πιο δυνατός, αλλά έχουμε πολλούς λεγόμενους Ισλαμικούς στρατούς. Έχουν όλοι δημιουργηθεί από την Δύση για να εξυπηρετήσουν το ίδιο σχέδιο που ανέφερα. Για τον τεμαχισμό αυτών των χωρών. Αυτό που η Κοντολίζα Ράις ονόμασε, κατά τη διάρκεια επισκεψής της στην Αίγυπτο, δημιουργικό χάος.

Τωρα όμως λένε ότι θα διεξάγουν πόλεμο εναντίον του.

Όχι. Δεν νομίζω οτι είναι αλήθεια. Θα μπορούσαν να καταστρέψουν το Ισλαμικό Κράτος εαν ήθελαν. Δεν θέλουν όμως. Θέλουν την κατάσταση να παραμείνει ως έχει.

Το μέλλον της Συρίας και της Λιβύης;

Είναι το ίδιο, Συρία, Λιβύη, Υεμένη, το ίδιο σχέδιο τεμαχισμού. Να μην υπάρχουν πραγματικά εθνικά κράτη που μπορούν να κάνουν αντίσταση στο μέλλον. Λόγω της αφύπνισης των επαναστατικών δυνάμεων εκεί.

Πώς ορίζετε τις επαναστατικές δυνάμεις, επειδή εδώ βλέπουμε όλο και περισσότερες Ισλαμικές επαναστατικές δυνάμεις.

Όχι, δεν είναι Ισλαμικές. Δεν υπάρχουν αυτές οι λεγόμενες Ισλαμικές επαναστατικές δυνάμεις. Υπάρχουν επαναστατικές δυνάμεις και Ισλαμικές δυνάμεις, καθοδηγούμενες, χρηματοδοτούμενες, υποστηριζόμενες και δημιουργημένες από την Δύση. Αυτή είναι η μοναδική κατάσταση, και μπορεί να το παρατηρήσεις αυτό όχι απλώς στην Υεμένη, πρόσφατα, αλλά και στην Λιβύη. Οι δεύτερες εκλογές στην Λιβύη έφεραν μόνο τις κοσμικές (λαϊκές) δυνάμεις στην εξουσία και όλοι περίμεναν ένα πολύ καλό μέλλον για του Λίβυους. Όμως ξαφνικά, μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, ανακαλύψαμε αρκετούς Ισλαμικούς στρατούς, υποστηριζόμενους και δημιουργημένους από τους Σαουδάραβες και το Κατάρ, που είναι σε θέση να μποϋκοτάρουν αυτή την ανάπτυξη και να την αποτρέψουν, με νοθευμένες εκλογές κτλ. Αυτό δεν ήταν πλέον δυνατόν λόγω αυτών των μαχητών. Δημιουργήθηκαν και τοποθετήθηκαν σε αυτή την αρένα. Η ίδια κατάσταση στην Υεμένη. Δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση απλώς για να αποτρέψουν την ομαλή εξέλιξη προς ένα σταθερό κράτος.

Κρίνετε θετικό ή αρνητικό τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη;

Αρνητικό. Δεν υπήρξε ποτέ θετική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας. Η επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας και των άλλων κρατών του Κόλπου, απλώς δημιουργεί Ισλαμιστές στρατιώτες, πολιτοφύλακες, στρατούς, και τους υποστηρίζει δίνοντας τους όπλα, χρήματα και τοποθετώντας τους εκεί όπου πρόκειται να δημιουργηθεί ένα κράτος ή να αποσταθεροποιηθεί. Όπως στην Λιβύη ή στην Υεμένη.

Υπάρχει προοπτική για την Αριστερά στην Μέση Ανατολή και ποια είναι η Αριστερά στην Μέση Ανατολή; Είναι δύσκολο και να κατανοηθεί ακόμα σήμερα η ιδέα της αριστεράς στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα.

Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα και η απάντηση είναι ότι η Αριστερά χρειάζεται χρόνο. Επειδή αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι η αναδόμηση της Αριστεράς σε ολόκληρη την περιοχή μετά από τουλάχιστον μισό αιώνα έλλειψης κουλτούρας πολιτικής δραστηριοποίησης. Έτσι, η προσπάθεια να οικοδομηθούν πολιτικά κόμματα με επιρροή πάνω στους ανθρώπους, σε καταστάσεις που οι άνθρωποι δεν έχουν δουλέψει πολιτικά ή δραστηριοποιηθεί, παρά μόνο στο πλαίσιο μιας επανάστασης, ή καλύτερα εξέγερσης, η οποία έριξε και έδιωξε καθεστώτα, αυτό είναι διαφορετικό από το να δημιουργηθεί ένα κόμμα.

Ρώτησα μια φορά τον Αχμέντ Μπεν Μπέλα (σ.σ. επικεφαλής της αλγρίνικης επανάστασης και πρώτος Πρόεδρος της ανεξάρτητης Αλγερίας) γιατί οι Ισλαμιστές κερδίζουν. Μου απάντησε ότι όταν έγιναν οι σεισμοί στην Αλγερία, όλοι πήγαν εκεί, έβγαλαν λόγους, εξέφρασαν αλληλεγγύη. Οι μόνοι που έμειναν εκεί, με τους σεισμοπαθείς, και μερικοί σκοτώθηκαν στο δεύτερο μετασεισμικό κύμα, ήταν οι Ισλαμιστές.

Όχι δεν νομίζω ότι αυτός είναι ο λογος. Μπορώ να το πω απλά. Ναι, έχουν υποστηρίξει τους φτωχούς για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτό ξεκίνησε μετά το κίνημα του ΄72, στο οποίο με συνέλαβαν για πρώτη φορά. Εκείνη την εποχή ο Σαντάτ πάλευε ενάντια στoυς Μαρξιστές και τους Εθνικιστές και έδωσε πράσινο φώς, ελεύθερο χώρο, στους Ισλαμιστές. Και ήρθαν στην χώρα, μετά την εξορία απο τον Νάσσερ, άρχισαν να ανοικοδομούν την οργάνωση τους, δουλεύοντας με τον Σαντάτ και γέμισαν όλες τις τρύπες του λεγόμενου κοινωνικού δικτύου του κράτους. Επειδή αυτό «νεο-φιλελευθεροποιούσε» ολόκληρη την χώρα, έτσι η φτώχεια είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την χώρα. Η υποστήριξη των Αδερφών Μουσουλμάνων στους φτωχούς εκείνη την περίοδο δεν γινόταν με επιχειρήματα αλλά με λεφτά απο την Σαουδική Αραβία. Πολλά λεφτά. Έτσι κατόρθωσαν με αυτά τα χρήματα να καλύψουν όλες τις τρύπες στο δίκτυο της κοινωνικής υποστήριξης.

Η Χεζμπολά δεν είναι μια πετυχημένη συνταγή, στο Λίβανο;

Είναι το ίδιο. Έχει την υποστήριξη του Ιράν ώστε να μπορεί να δίνει στους φτωχούς αυτό που το κράτος θα έπρεπε να δίνει, αλλά απέτυχε. Ακριβώς ο ίδιος τρόπος με τον Σαντάτ. Έτσι, όταν κατάφεραν να χτίσουν νοσοκομεία και σχολεία και να υποστηρίξουν κόσμο με χρήματα, στις φτωχές περιοχές, ειδικά στην επαρχία, αυτό έγινε με την οικονομική δύναμη της Σαουδικής Αραβίας. Την περίοδο εκείνη η Αριστερά ήταν φτωχή. Πολύ φτωχή. Μοίραζε απλώς επιχειρήματα και σε αυτήν τη κατάσταση τα επιχειρήματα δεν είναι τα όπλα με τα οποία μπορείς να πολεμήσεις. Και με αυτά χτίσανε όλες αυτές τις βάσεις στην επαρχία.

ΑΠΕ-ΜΠΕ, 17.7.20215
http://www.gataros.net/ 

Δούλευε και πλήρωνε Ραγιά ........ O Βαρουφάκης πρέπει να αποπληρώσει τα CiproΚαμμένα Φαντάσματα του Μάρδα ....

Αποκλειστική συνέντευξη του Βαρουφάκη στο http://www.protagon.gr/

τον ιδιοκτήτη του οποίου αναζητούσε ο Καμμένος.....

...................

Του Γιάννη Βαρουφάκη
12 Μαίου 2014

Όλοι γνωρίζουμε πως το 2013 το δημόσιο δανείστηκε €41 δισ. εκ μέρους των ελληνικών τραπεζών, στο πλαίσιο της πολυσυζητημένης «ανακεφαλαιοποίησης». 

Αυτό που δενγνωρίζουμε όμως είναι ότι, την ίδια περίοδο, οι τράπεζες έλαβαν άλλα €41 δισ. ελέω του Έλληνα φορολογούμενου.

•Χωρίς την έγκριση της Βουλής.

•Χωρίς τον παραμικρό δημόσιο διάλογο.

•Με εγγύηση του ελληνικού κράτους (και κατ’ επέκταση από τους ευρωπαίους εταίρους μας, στον βαθμό που το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο), ερήμην του Έλληνα, του Γερμανού, γενικότερα του Ευρωπαίου πολίτη.

Πώς κατάφεραν οι τράπεζες να λάβουν αυτά τα επιπλέον €41 δισ.;

Ως εξής:

Η Τράπεζα Χ δάνειζε τον... εαυτό της.

Με άλλα λόγια, εξέδιδε ιδιωτικά ομόλογα που δεν είχε ποτέ σκοπό να πουλήσει σε επενδυτές.

Γιατί να εκδώσει τέτοια ομόλογα-φαντάσματα;

Ο λόγος ήταν: 

Ώστε να καταθέσει αυτά τα ομόλογα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ως εχέγγυα με αντάλλαγμα δανεικό χρήμα.

Βεβαίως η ΕΚΤ δεν είχε δικαίωμα να αποδεχθεί αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα ως εχέγγυο, καθώς αποδοχή τους θα παραβίαζε τόσο τη λογική όσο και το καταστατικό της ΕΚΤ – θα ήταν σαν η ΕΚΤ να δάνειζε στην Τράπεζα Χ και, ταυτόχρονα, να αποδεχόταν το δάνειο το ίδιο ως... εχέγγυο.

Για να νομιμοποιηθεί η ΕΚΤ να αποδεχθεί αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα ως εχέγγυα, η Τράπεζα Χ πέρναγε πρώτα από την Πλατεία Συντάγματος και ζητούσε από το Υπουργείο Οικονομικών να τα εγγυηθεί. 

Με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου σταμπαρισμένη στα ομόλογα-φαντάσματα, η Τράπεζα Χ τα πήγαινε στην ΕΚΤ, τα κατέθετε, και λάμβανε το δανεικό χρήμα.

Ουσιαστικά, η ΕΚΤ δεχόταν τα ομόλογα-φαντάσματα ως εχέγγυο για τον απλό λόγο ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι, εν πλήρη αγνοία τους, τα είχαν εγγυηθεί, καθιστώντας τα «εχέγγυα». 

Πόσο διαδεδομένη ήταν η πιο πάνω πρακτική;

Από το 2009, αφού ξέσπασε η παγκόσμια τραπεζική κρίση, το ελληνικό δημόσιο συνεχώς εγγυάται ομόλογα των τραπεζών για να τις διευκολύνει.

Αυτό ήταν κατανοητό όταν οι τράπεζες κινδύνευαν να κλείσουν τις πόρτες τους.

Ήταν μια πρακτική που μάλιστα συζητήθηκε ευρέως, και στη Βουλή. (*)

Όμως, το 2013, το κράτος έδωσε, στο πλαίσιο της ανακεφαλαιοποίησης, €41 δισ. τα οποία δανειστήκαμε από το EFSF.

Αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι ότι, την ίδια ακριβώς εποχή, σαν να μην είχε γίνει η ανακεφαλαιοποίηση, ο φορολογούμενος φορτώθηκε άλλα €41 δισ. μέσω της παραπάνω μεθόδου.

Η τελευταία τέτοια «συναλλαγή» για την οποία έχω στοιχεία αφορά την έκδοση ετήσιου ομόλογου-φαντάσματος από την Τράπεζα Πειραιώς την Πέμπτη 6η Φεβρουαρίου 2014 με το αστρονομικό επιτόκιο 12% πάνω του Euribor. 

(Για περισσότερα επ’ αυτού, βλ. Ερώτηση 4 πιο κάτω).

Συνολικά, τα στοιχεία που έχω στα χέρια μου, δείχνουν πως μόνο το 2013, κι έως και τον Φεβρουάριο του 2014, όλες οι ελληνικές τράπεζες μαζί δανείστηκαν (με τον τρόπο που περιέγραψε η προηγούμενη παράγραφος) €41 δισ. 90 εκ., τα οποία εγγυήθηκε το ελληνικό δημόσιο αυξάνοντας έτσι κατά 22% του ΑΕΠ τις υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου.

(Για το αν θα έπρεπε να καταγραφτούν επισήμως αυτά τα ποσά στο δημόσιο χρέος, βλ. Ερώτηση 3 πιο κάτω).

Τρία πράγματα έχουν αναμφισβήτητη σημασία ως προς τα πιο πάνω (δείτε κι αυτό το άρθρο των New York Times  σχετικά):

1. Η ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών το 2013/4 από το ελληνικό δημόσιο είναι σχεδόν διπλάσια εκείνης που έχει εγκριθεί από τη Βουλή και για την οποία έχει πληροφορηθεί ο πολίτης.

Για την ακρίβεια, ανέρχεται στα €82 δισ. – απαρτιζόμενη 

(α) από την επίσημη και ανακοινωθείσα «ανακεφαλαιοποίηση» τάξης €41 δισ. μέσω EFSF (και του εγχώριου παραρτήματός τους το οποίο γνωρίζουμε ως Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) και

(β) από την κρυφή δανειοδότηση τάξης €41 δισ. και πάλι με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου αλλά αυτή τη φορά μέσω της ΕΚΤ (και όχι του EFSF).

2. Κανένας Ευρωπαίος πολίτης δεν έχει ενημερωθεί για αυτό το Κρυφό Πακέτο των €41 δισ., παρά το γεγονός ότι βαραίνει τις υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου που ο Ευρωπαίος πολίτης θα κληθεί να υποστηρίξει αποδεχόμενος κούρεμα του χρέους μας το οποίο (όπως και να το ονομάσουν) είναι αναπόφευκτο.

3. Σε μια Ανοικτή Κοινωνία, όταν οι πολίτες αναλαμβάνουν χρέη ιδιωτών, έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να πληροφορούνται για αυτό. Σε μια Δημοκρατία, οι κυβερνώντες έχουν νομική και ηθική υποχρέωση, σε τέτοιες περιπτώσεις, όχι μόνο να πληροφορούν τους πολίτες αλλά και να ζητούν την έγκριση των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους. Στην Ευρωζώνη, όπως φαίνεται, αυτές οι αρχές των Ανοικτών και Δημοκρατικών Κοινωνιών έχουν θυσιαστεί στον βωμό του εκτρώματος που ονομάζω Πτωχοτραπεζοκρατία.

Το γεγονός ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν θα συζητηθεί πριν τις Ευρωεκλογές αποτυπώνει γλαφυρά τη σταδιακή, αλλά συνεπή, απαξίωση της έννοιας της δημοκρατίας στην Ευρώπη μας.

Είναι μετά να απορεί κανείς που οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν πάψει να εμπιστεύονται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς;

Ερωτοαπαντήσεις

Ερώτηση 1η: Η κυβέρνηση θα πει ότι χωρίς αυτές τις επιπλέον εγγυήσεις, οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να λειτουργούν. Ότι τις έδωσε, όπως έκανε το 2009, το 2010, το 2011 και το 2012 για να μη σταματήσουν να λειτουργούν τα ΑΤΜ και να συνεχίσουν οι καταθέτες να έχουν πρόσβαση στις καταθέσεις τους. Δεν ήταν λοιπόν σωστό να δοθούν αυτές οι εγγυήσεις;

Απάντηση: Έστω ότι έτσι είναι. Με ποιο δικαίωμα όμως δόθηκαν εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου επιπλέον των €41 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης χωρίς την έγκριση της Βουλής και χωρίς να πληροφορούνται οι πολίτες;
Με ποιο δικαίωμα αποφάσισαν την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου π.χ. της Eurobank χωρίς οι βουλευτές να γνωρίζουν για αυτές τις νέες υποχρεώσεις του δημοσίου; 
Αν πράγματι οι τράπεζες είναι σε τόσο δύσκολη θέση, που για να μην κλείσουν τα ΑΤΜ χρειάζονται εντός ενός μόλις έτους ένα δεύτερο πακέτο €41 δισ., προς τι οι εκκωφαντικές θριαμβολογίες για την υπέρβαση της τραπεζικής κρίσης;
Τέλος, αν η κυβέρνηση γνωρίζει πως οι τράπεζες αδυνατούν να ορθοποδήσουν χωρίς κι άλλες τεράστιες κρατικές ενισχύσεις, προς τι η βιασύνη να μειωθεί το ποσοστό ιδιοκτησίας του δημοσίου (όπως έγινε π.χ. με τη Eurobank);

...................

Ερώτηση 2η: Τι θα γίνει με αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα όταν θα πρέπει να αποπληρωθεί η ΕΚΤ που σήμερα τα κρατά ως εχέγγυα;

Απάντηση: Η ΕΚΤ βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Έχει ήδη δηλώσει  ότι τέτοια σαθρά εχέγγυα (ομόλογα-φαντάσματα όπως τα αποκαλώ) θα σταματήσει να τα δέχεται από τον Μάρτιο του 2015.  Ό,τι και να λέει όμως η ΕΚΤ, τον Μάρτιο του 2015 θα αναγκαστεί: Είτε :

(Α) να ζητήσει από τις ελληνικές τράπεζες να της επιστρέψουν δάνεια άνω των €30 δισ. (κάτι που δεν θα μπορούν να κάνουν, με αποτέλεσμα να πρέπει το ελληνικό δημόσιο να βρει €30 δισ. για να τα δώσει την ΕΚΤ!), είτε

(Β) να πει ότι εκείνη μεν δεν δέχεται άλλα τέτοια ομόλογα-φαντάσματα αλλά ότι θα κάνει τα στραβά μάτια αν οι ελληνικές τράπεζες εκδώσουν νέα ομόλογα-φαντάσματα και τα καταθέσουν στην Τράπεζα της Ελλάδος (με αντάλλαγμα ρευστό), η οποία θα τα αποδεχθεί στο πλαίσιο του λεγόμενου ELA. 

Έτσι όμως οι τράπεζες θα πρέπει να εκδώσουν νέα ομόλογα-φαντάσματα μεγαλύτερης αξίας από τα προηγούμενα (καθώς οι τόκοι του ELA είναι πάντα μεγαλύτεροι εκείνων της ΕΚΤ) πάλι με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Το αποτέλεσμα θα είναι η περαιτέρω αύξηση των υποχρεώσεων του κράτους – δηλαδή, η αύξηση του δημόσιου χρέους.

...................

Ερώτηση 3η: Γιατί δεν προσμετρώνται επισήμως τα €41 αυτά δισ. στο δημόσιο χρέος;

Απάντηση: Θα έπρεπε. Δεν τα καταγράφουν όμως γιατί η είδηση ότι το δημόσιο χρέος έφτασε ξάφνου στο 200% του ΑΕΠ δεν είναι ιδιαίτερα... εύηχη. 

Για αυτό αφήνουν τα €41 νέων υποχρεώσεων εκτός, επικαλούμενοι τον όρο «ενδεχόμενη υποχρέωση» (contingent liability) ο οποίος τους επιτρέπει να ισχυρίζονται ότι δεν είναι σίγουρο πως το κράτος θα πρέπει να πληρώσει αυτά τα ποσά.

Αυτή η δικαιολογία δεν είναι παρά αυτό: μια (μη πειστική) δικαιολογία.

Παραδείγματος χάριν, η Eurostat επέμεινε (και πέτυχε) τα ομόλογα του ΟΣΕ που εγγυήθηκε στο παρελθόν το δημόσιο να προστεθούν στο δημόσιο χρέος. 

Κάποιοι θα πουν ότι ο ΟΣΕ είναι δημόσιος οργανισμός - και, μάλιστα, ζημιογόνος. Σωστά.

Όμως, και στην περίπτωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (που δεν είναι μέρος του δημόσιου τομέα) η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Eurostat επέμειναν (ορθώς) να προστεθούν στο δημόσιο χρέος τα €41 δισ. που δανείστηκε το κράτος υπέρ τους το 2013.

Το ότι κάποια (ας ελπίσουμε πολλά) από αυτά τα €41 δισ. το κράτος θα τα πάρει πίσω στο μέλλον (πουλώντας τις μετοχές που έλαβε ως αντάλλαγμα) δεν αναιρεί την υποχρέωση του κράτους να καταγράψει και τα €41 δισ. της επίσημης ανακεφαλαιοποίησης στο δημόσιο χρέος την ώρα που τα δανείστηκε ή εγγυήθηκε.

Όπερ μεθερμηνευόμενο, τα €41 δισ. του Κρυφού Πακέτου (που είναι το θέμα του παρόντος άρθρου) έπρεπε να προστεθούν και αυτά στο δημόσιο χρέος.

Σε τελική όμως ανάλυση, και ανεξάρτητα του αν θα καταγραφούν επισήμως ή όχι στο δημόσιο χρέος αυτά τα €41 δισ., η ουσία είναι ότι ήδη αποτελούν υποχρεώσεις του Έλληνα πολίτη.

...................

Ερώτηση 4η: Τι σημαίνουν τα επιτόκια αυτών των ομολόγων-φαντασμάτων και γιατί αυξάνονται την ώρα που τα επίσημα επιτόκια δανεισμού του δημοσίου και των τραπεζών μειώνονται;

Απάντηση: Από τη σκοπιά της λογικής, τα επιτόκια αυτά [βλ. τον πίνακα της υποσημείωσης (*)] είναι άνευ σημασίας καθώς αφορούν ομόλογα-φαντάσματα.

Όταν δανείζεις τον εαυτό σου, τι σημασία έχει τι επιτόκιο «σε» χρεώνεις;

Μπορείτε κάλλιστα να δανείσετε στον εαυτό σας οποιοδήποτε ποσό με επιτόκιο 100% και, σε ένα χρόνο, να κουρέψετε όλο αυτό το χρέος προς τον εαυτό σας χωρίς καμία επίπτωση.

Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα κατατίθενται στην ΕΚΤ ως εχέγγυα με αντάλλαγμα ρευστότητα και κρατικές εγγυήσεις;

Π.χ. έστω ότι η Τράπεζα Χ εκδίδει ετήσιο ομόλογο €1 δισ. με εικονικό επιτόκιο 10% και το καταθέτει στην ΕΚΤ με αντάλλαγμα δάνειο €700 εκατομμυρίων προς επιτόκιο 0,25% (εδώ υποθέτω ότι η ΕΚΤ δίνει δάνεια το πολύ ίσα με το 70% της ονομαστικής «αξίας» του εχέγγυου.)
Σε ένα χρόνο η Τράπεζα Χ θα πρέπει να επιστρέψει στην ΕΚΤ €701 εκατομμύρια 750 χιλιάδες ώστε να πάρει πίσω το ομόλογο του €1 δισ.
Όταν, και εφόσον, το πάρει πίσω θα το σκίσει και θα πετάξει τα κομματάκια του στα σκουπίδια – οπότε το επιτόκιο του 10% του ομολόγου-φαντάσματος δεν θα έχει καμία σημασία (καθώς τους τόκους των €100 εκατομμυρίων θα τους χρωστά στον εαυτό της!).

Αν τώρα δεν έχει να δώσει στην ΕΚΤ €701 εκατομμύρια 750 χιλιάδες σε έναν χρόνο, τρία τινά μπορεί να συμβούν:

(1) Να επιτρέψει η ΕΚΤ στην Τράπεζα Χ να εκδώσει ένα νέο ομόλογο €1,01 δισ., το οποίο θα εγγυηθεί και πάλι το δημόσιο, να το καταθέσει στην ΕΚΤ ως εχέγγυο λαμβάνοντας νέο δάνειο από την ΕΚΤ των €701 εκατομμυρίων 750 χιλιάδων (70% της ονομαστικής αξίας του νέου ομόλογου), να χρησιμοποιήσει αυτό το νέο δάνειο ώστε να αποπληρώσει το προηγούμενο δάνειο της ΕΚΤ προς την Τράπεζα Χ (μαζί με τον τόκο ύψους 0,25%) και, τέλος, η Τράπεζα Χ να πάρει πίσω από την ΕΚΤ το αρχικό ομόλογο του €1 δισ. για να το σκίσει.

(2) Να δώσει το κράτος στην ΕΚΤ τα €701 εκατομμύρια 750 χιλιάδες που χρωστά στην ΕΚΤ η Τράπεζα Χ, η Τράπεζα Χ να πάρει πίσω από την ΕΚΤ το αρχικό ομόλογο και να το σκίσει. (Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί νόμο του ελληνικού Κοινοβουλίου που ακόμα και η κυβέρνηση Σαμαρά θα διστάσει να καταθέσει.)

(3) Να φαλιρίσει η Τράπεζα Χ και, παράλληλα, να μην μπορέσει (ή να μη θελήσει) το ελληνικό δημόσιο να επιστρέψει στην ΕΚΤ τα €701 εκατομμύρια 750 χιλιάδες που η τελευταία έχει λαμβάνειν.
Τότε, το αρχικό ομόλογο της Τράπεζας Χ θα μείνει στην ΕΚΤ, θα ωριμάσει (με τα €100 εκατομμύρια τόκων να προστίθενται στην ονομαστική του αξία) και, καθώς το χρέος αυτό έχει την εγγύηση του ελληνικού κράτους, θα δίνει στην ΕΚΤ το δικαίωμα να απαιτεί από το ελληνικό δημόσιο €1,1 δισ.

Ας έρθουμε τώρα στο Μέγα Παράδοξο με τα επιτόκια των ομολόγων-φαντασμάτων:

Το 2010, την εποχή που οι αγορές άκουγαν «Ελλάδα» και «ελληνικές τράπεζες» και πάθαιναν εγκεφαλικό, οι ελληνικές τράπεζες εξέδιδαν τέτοια ομόλογα-φαντάσματα με επιτόκια κατά μέσον όρο 5,8%.

Το 2011, όταν τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα, και τα spreads του δημοσίου έφτασαν το 30%, το επιτόκιο αυτό αυξήθηκε στο 12,45%. 

Το 2013 όμως, καθώς και στους πρώτους μήνες του 2014, τα spreads του δημοσίου έχουν πέσει πολύ και οι τράπεζες υποτίθεται ότι ανακεφαλαιοποιήθηκαν «επιτυχώς».

Τότε γιατί οι τράπεζες ορίζουν επιτόκια του 12,6% (λίγο μεγαλύτερα του 2011) για τα νέα ομόλογα-φαντάσματα των €41 δισ. που μόλις εξέδωσαν;

Ο συνάδελφος Mitu Gulati του Πανεπιστημίου του Duke (βλ. το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του εδώ) οσμίζεται «πολιτική ανάμειξη» όταν παρατηρεί την ανοδική πορεία των επιτοκίων των ομολόγων-φαντασμάτων (στο «γελοίο», όπως το χαρακτηρίζει +13%) σε μια περίοδο που, γενικά, τα επιτόκια δανεισμού μειώνονται.

Η δική μου ερμηνεία είναι πιο απλή και σχετίζεται με το σενάριο (3) της προηγούμενης παραγράφου:

Όσο μεγαλύτερο το επιτόκιο των ομολόγων-φαντασμάτων, τόσο μεγαλύτερο τo ποσό που δικαιούται, νομίμως, να διεκδικήσει η ΕΚΤ από το ελληνικό δημόσιο στην τραγική περίπτωση που και η τράπεζα-εκδότης των ομολόγων-φαντασμάτων και το ελληνικό δημόσιο αδυνατούν ή αρνούνται να αποπληρώσουν την ΕΚΤ. 

Έτσι, τα «γελοιωδώς» υψηλά επιτόκια των ομολόγων-φαντασμάτων που παρατηρούμε τις μέρες αυτές έχουν το απλό ρόλο του να κάμπτουν τις αντιρρήσεις της ΕΚΤ στο να δέχεται ως εχέγγυα αυτά τα ομόλογα-φαντάσματα αυξάνοντας τα ποσά που μπορεί, νόμιμα, να διεκδικήσει από μια λιγότερο ενδοτική ελληνική κυβέρνηση.

...................

Ερώτημα 5ο: Τι θα έπρεπε να έχει γίνει αντί αυτού που γίνεται; Καλή η κριτική αλλά στην πράξη τι προτείνεις εσύ;

Απάντηση: «Η μόνη βιώσιμη λύση είναι οι τράπεζες να αφελληνιστούν την ώρα που εξευρωπαΐζονται περνώντας στην ιδιοκτησία του ESM και την εποπτεία της ΕΚΤ, αφήνοντας εκτός νυμφώνος τη διαπλοκή Ελλήνων πολιτικών και Ελλήνων τραπεζιτών», έγραφα εδώ στο τον Απρίλιο του2013 .
Τώρα και αφελληνίστηκαν, περνώντας σε αρπακτικά ξένα funds (διατηρώντας στο ακέραιο τη σχέση διαπλοκής τους με το πολιτικό και μιντιακό καθεστώς), και συνεχίζουν να βαραίνουν όλο και περισσότερο το χρεοκοπημένο ελληνικό δημόσιο. 

Όσον αφορά το πως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να ενταχθεί σε μια συνολική, ορθολογική πολιτική για το σύνολο της Ευρωζώνης, δείτε την Πολιτική 1 σε αυτό το άρθρο-πρόταση .

(*) Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται τα ομόλογα που έχουν εκδώσει οι ελληνικές τράπεζες με εγγυήσεις του δημοσίου μετά το ξέσπασμα της Κρίσης του 2008.

Όπως φαίνεται, παρά την ανακεφαλαι οποίησή τους που πλήρωσε ο Έλλην φορολογούμενος με 41 δισ. κατά το 2013 (δανειζόμενος από το EFSF για να τα δώσει στις τράπεζες), οι τράπεζες εξέδωσαν άλλα 41δισ. 90 εκ., με την εγγύηση του φορολογούμενου.

Αν η ανακεφαλαιοποίηση ήταν όσο πετυχημένη μάς λέει η κυβέρνηση ότι ήταν, γιατί χρειάστηκαν αυτά τα επιπλέον δισ.;

Και γιατί το «επιτόκιο» που έδιναν στον εαυτό τους το 2013, ακόμα και τον Φεβρουάριο του 2014, ήταν υψηλότερο απ’ ό,τι το 2011, όταν ο τράπεζες ήταν (υποτίθεται) σε πολύ χειρότερη κατάσταση από σήμερα;

Ετος      Ομόλογα (δισ. ευρώ) «Επιτόκιο»
2009                 46                      2.58%
2010                33.4                      5.81%
2011                40.2                    12.45%
2012                16.3                    13.21%
2013-14        41.9                      12.60%

protagon.gr
...................

Υ.Γ.

Πηγή : http://diaforos.blogspot.gr/2015/05/o-cipro.html

Σώνουν οι μάρτυρες ! του Ίωνα Δραγούμη (απόσπασμα)

Σώνουν οι μάρτυρες! (απόσπασμα)

Ἕνα πρωῒ σηκώθηκε ὁ Άλέξης μὲ τὴν ἐπιθυμία νὰ διαβάση Πλάτωνα. Πῆρε τὴν παλιὰ μεγάλη στερεότυπη ἔκδοση ποῦ εἶχε καὶ τὴν ἄνοιξε στὸ «Συμπόσιο». Μόλις ὅμως ἄρχιζε νὰ διαβάζη, τοῦ πέρασε ἀπὸ τὸ νοῦ πῶς σ' ἕνα χωριὸ τοῦ κάμπου εἶχαν σφάξει δυὸ μέρες πρὶν οἱ Βούλγαροι ἕναν ἀντρειωμένο προεστό, κ' ἔπρεπε νὰ μπῆ στὴ θέση του κάποιος καλός, ποῦ ν' ἀντιστέκεται καὶ αὐτὸς στοὺς Βουλγάρους. Χωρὶς δισταγμὸ ἄφησε τὸν Πλάτωνα καὶ βγῆκε νὰ τελειώση αὐτὴ τὴ δουλειά. Τοῦ Προφήτη Ἠλία ἦταν ἡ μέρα ποῦ εἶχε ὁρίσει τὸ κομιτάτο γιὰ τὸ σηκωμό. Οἱ Βουλγάρες δασκάλισσες τοῦ Περλεπὲ ἔρραψαν μιὰ σημαία καὶ κέντησαν ἐπάνω μὲ χρυσὰ γράμματα τὰ ὀνόματα ἕνδεκα πολιτειῶν τῆς Μακεδονίας ποῦ σκόπευαν νά τὶς πάρουν οἱ Βούλγαροι. Τὴ νύχτα ἔφεγγαν μεγάλες φωτιὲς γύρω στὸ Μοναστῆρι καὶ σ' ὅλο τὸν κάμπο, καὶ ἀχολογοῦσαν βρόντοι τουφεκιῶν καὶ ἄλλες ταραχές. Τὸ ἄλλο πρωῒ βρέθηκαν στὴν περιφέρεια ἐκείνη πολλὰ τηλεγραφικὰ σύρματα κομένα, παλούκια γκρεμισμένα, γεφύρια τοῦ σιδηροδρόμου καὶ σίδερα βλαμένα ἀπὸ δυναμίτη, καὶ σπίτια, πύργοι, μύλοι καὶ χάνια Τούρκων καὶ Ἑλλήνων καμένα καὶ πεσμένα. Θημωνιὲς ἀκόμη κάπνιζαν τὸ πρωῒ κάτω στὸν κάμπο. Ἀγωγιάτες ποῦ ἔρχουνταν ἀπὸ τὸν Περλεπὲ ἔλεγαν πῶς οἱ Βούλγαροι μπῆκαν στὸ Κρούσοβο καὶ οἱ στρατιῶτες ποῦ ἦταν μέσα ἔφυγαν. Ἄλλοι Βούλγαροι πέρασαν νύχτα ἀπὸ τὴ Ῥέσνα, καὶ μὲ τὶς ἄγριες φωνές τους, ῥίχνοντας καὶ δυναμίτες, τρόμαξαν τὸ στρατὸ καὶ τοὺς κατοίκους. Σὲ χωριὰ μπῆκαν ἄλλοι καὶ ἀνάγκασαν τοὺς χωριανοὺς νὰ τοὺς ἀκολουθήσουν μὲ τὰ γυναικόπαιδα. Σ' ἄλλα χωριὰ ἔσφαξαν ἀνθρώπους γιατὶ τοὺς ἦταν ἐμπόδιο στὰ σχέδιά τους. Ἔτρεχαν ἄνω καὶ κάτω συμμορίες καὶ παραζάλιζαν τοὺς Τούρκους. Ἐξὸν ἀπὸ τὰ ἔθνη τοῦ Αἵμου, καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι χώνονται στὴ Μακεδονία. Σὲ ξένη ἀχυρώνα τί θέλουν πάλε τοῦτοι; Πειράζει κάθε Μακεδόνα μορφωμένον ἡ ἰδέα πῶς διαφορετικὰ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες φαντάζονται τὴ Μακεδονία οἱ ξένοι. Ζηλεύουν οἱ Μακεδόνες τὴν πατρίδα τους καὶ δὲν τοὺς ἀρέσει νὰ πέφτουν ξένων ματιὲς ἐπάνω της. Περηφανεύονται γιὰ τὴν πατρίδα τους καί, ἐπειδὴ φοβοῦνται μὴν τὴν κακολογήση κανείς, δὲν παραδέχονται νὰ ἀκουσθῆ γι' αὐτὴν ὁμιλία ἀπὸ ξένου στόμα βγαλμένη. Οἱ ξένοι ὡς τόσο ἔχουν βαλμένους προξένους στὴ Μακεδονία· οἱ Ίταλοί, γιὰ νὰ χωθοῦν εὐκολώτερα στὴν Ἤπειρο καὶ στὴν Άλβανία, οἱ Γάλλοι, γιὰ νὰ φυλάξουν τὰ ἀπομεινάρια μιᾶς παλιᾶς ἐπιρροῆς καὶ γιὰ νὰ προστατεύουν τὴν παπικὴ προπαγάντα ποῦ τὴν κυνηγοῦν μεσ' στὴ Γαλλία, οἱ Ἄγγλοι, γιὰ νὰ ἐπιβλέπουν Ῥώσσους καὶ Αὐστριακοὺς καὶ νὰ προστατεύουν προτεσταντικὲς ἀμερικανο−ἀγγλικὲς βιβλικὲς ἑταιρίες, οἱ Αὐστριακοί, γιὰ τὰ γερμανο− ἑβραϊκὰ συμφέροντα, γιὰ τὴν Άλβανία, γιὰ τὸ φέλιασμα τῶν λαῶν μὲ κοσμοπολίτικο βοτάνι ὡς ποῦ νὰ ἰσοπεδωθοῦν ὁλότελα, καὶ τέλος γιὰ τὸ δικό τους τὸ ξάπλωμα σὲ τόπους ποῦ δὲν εἶνε δικοί τους, καὶ οἱ Ῥώσσοι, γιὰ νὰ καταφέρουν τὴν Μίαν Ἁγίαν καὶ Πανσλαυϊκὴν Ὀρθοδοξίαν. Γιὰ σκοποὺς ἀντίθετους οἱ Αὐστριακοὶ μὲ τοὺς Ῥώσσους ἔχουν τρυφερώτατη λυκοφιλία καὶ κεῖνον τὸν καιρὸ ποῦ νύχτα μέρα προσπαθοῦσαν τάχα νὰ μεταρρυθμίσουν τὴ Μακεδονία − γιὰ τo καλὸ βέβαια τῆς Τουρκίας − ἔβαζαν ξεχωριστὰ καὶ οἱ δυὸ φυτίλια στοὺς Βουλγάρους. Οἱ Τούρκοι ἦταν καταγαναχτισμένοι μὲ τοὺς δυὸ καλούς των φίλους, ποῦ ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ τοὺς μπαλόνουν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τοὺς σκάβουν τὸ λάκκο. Ποιὸς σπρώχνει ἀδιάκοπα ἢ ἀφίνει τοὺς Βουλγάρους, ἔλεγαν, νὰ ῥίχνουν δυναμίτες στὴ Θεσσαλονίκη, νὰ σφάζουν κόσμο, καὶ νὰ ἀναστατόνουν τὸν τόπο; Ποιὸς γυρεύει ἀπὸ τὸ Σουλτάνο ἀμνηστίες γιὰ τοὺς Βουλγάρους; (Ν : άλλαξε κάτι από την γνωστή μας ιστορία, πέραν των συσχετισμών ;;; ΟΧΙ)    Ὅμως παντοῦ, μπροστὰ στὸν κάθε ξένο, σ' ὅλους ἀντίκρυ, ξεμυτίζουν Ἕλληνες. Ἕλληνες στοὺς Γερμανο− Ἑβραίους, Ἕλληνες στοὺς Ῥώσσους καὶ Αὐστριακούς, Ἕλληνες στοὺς Παπιστάνους καὶ στοὺς Προτεστάντες, Ἕλληνες στοὺς Ίταλούς, Ἕλληνες καὶ στοὺς Βουλγάρους. Ἕλληνες στὴ μυτη ὅλων, πῶς νὰ μὴν τοὺς σιχαθοῦν; Πόσοι Μακεδόνες παρηγορήθηκαν γιὰ τὸν κατατρεγμό ποῦ ἀπ' ὅλους παθαίνουν, μὲ τὴν ἰδέα τούτη, πῶς· «Πρέπει νὰ εἶνε μεγάλο τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων, ἀφοῦ τὸ κατατρέχουν ὅλοι». Φτωχὴ παρηγοριά, μὰ διώχνει, τὴν παγωμένη τὴν ἀπελπισία! Εὐλογημένη παρηγοριὰ ποῦ δυναμόνει ὅσους εἶνε ἀδύνατοι! Οἱ Τούρκοι ἦταν θυμωμένοι μὲ τὸ Ῥῶσσο πρόξενο ποῦ φανερὰ παραστέκουνταν στοὺς Βουλγάρους καὶ τοὺς συμβούλευε· ἦταν καὶ πειραγμένοι ποῦ δὲν τοὺς φέρνουνταν καλά, αὐτούς. Δυὸ μῆνες πρὶν εἶχε χτυπήσει ἕναν Ἀρβανίτη χωροφύλακα ποῦ δὲν τὸν ἐχαιρέτησε ὅταν περνοῦσε. Οἱ Άρβανίτες ἀπὸ τότε γύρευαν ἐκδίκηση. Μετὰ τοῦ Προφήτη Ήλία οἱ Άρβανίτες ἐρεθίσθηκαν ἄκομα περισσότερο. Κατεβαίνοντας μιὰ μέρα μὲ τ' ἁμάξι ἀπὸ τὸ Μπούκοβο στὸ Μοναστῆρι, πέρασε ἀπὸ ἕνα φυλακεῖο, καὶ οἱ Ἀρβανίτες δὲν τὸν ἐχαιρέτησαν· κατέβηκε ὁρμητικὰ καὶ πῆγε νὰ ἁρπάξη ἀπὸ τὸ λαιμὸ ἕναν ἀπ' αὐτούς, ἀλλὰ κείνη τὴ στιγμὴ δυὸ βόλια τὸν πῆραν κ' ἔπεσε κατὰ γῆς νεκρός. Τὰ ἄλογα τρόμαξαν, πῆραν δρόμο καὶ χύμιξαν τρελλὰ μεσ' στὸ Μοναστῆρι. Οἱ χριστιανοὶ ἀναστατώθηκαν· τρομάρα τοὺς πῆρε· ἔτρεξαν, κλείσθηκαν στὰ σπίτια τους φοβούμενοι καμμιὰ σφαγή. Ἀλλὰ οἱ Τούρκοι προφυλάχθηκαν. Τὴν ἡμερα ἐκείνη ἦταν ζεστὴ πύρινη καὶ βαρὺ συννεφόκαμα ποῦ δὲν ξέσπασε σὲ καμμιὰ βροχὴ δυνατὴ νὰ μυρίση ἡ διψασμένη γῆς. Ὁ Ἀλέξης ἔκαιε ὅλος ἀπὸ ζωὴ· ὅσα ἐνοιωθε ὅλη τὴν ἡμέρα ποῦ εἶχε περάσει, ἦτανε σὰν ὅλο τὸν πόνο τοῦ κόσμου βαθειά, σκληρὰ καὶ ἄδροσα− ὅμως ἦταν ἥσυχος, σὰ νὰ μὴν πονοῦσε, γιατὶ ἔβλεπε πῶς ἔτσι ἔπρεπε νὰ εἶνε ἡ ζωή. Σχεδὸν ντρέπουνταν ποῦ δὲν μποροῦσε νὰ ἀπελπισθῆ καὶ νὰ νοιώση περισσότερα, κείνη τὴν ἡμέρα ποῦ σκότωναν, ἔκαιαν καὶ ῥήμαζαν γύρω του, καὶ ἡ ζωὴ τῶν ἄλλων ἔτριζε βαρειὰ σὰν τὰ τριξίματα τῶν φορτωμένων ἀραμπάδων. Μὰ δὲν μποροῦσε περισότερα νὰ νοιώση καὶ ἡ γνώση αὐτὴ τῆς ἀδυναμίας του−ἐπειδὴ ἦταν γνώση−τὸν εὐχαριστοῦσε, καὶ σὰ νὰ χαίρουνταν ποῦ ἔβλεπε πῶς ἡ ζωὴ ἔπρεπε νὰ εἶνε ὅπως εἶνε, καί πῶς δὲν ἄξιζε γιὰ περισπότερον πόνο, ἀφοῦ εἶνε ζωὴ δική μας. Ἔνοιωθε τὴ ζωὴ τῶν ζωντανῶν πραγμάτων καὶ ὅλων τῶν καιρῶν, καὶ τοῦ φαίνουνταν σὰν κάτι ποῦ θὰ περνοῦσε, ὅλο· συνταράζουνταν μόνο τὸ κορμί του ἀπὸ τὴν αἴσθηση αὐτή, καὶ κάποτε ἔτρεμε καὶ ἀνατρίχιαζε ἀπὸ ἡδονή. Περνοῦσε ζεστὴ μέσα του, ὅλη, μεγάλη, πυρωμένη σὰν τὴ θέρμη ποῦ τὸν ἔκαιε, ἡ ζωὴ τῶν ὄντων. Ὡς τὴ νύχτα ἔκαιε τὸ κορμί του, καὶ τότε βγῆκε ἔξω ναὔρη δροσιά· ἦταν φεγγάρι πολὺ χυμένο στὸν οὐρανό· στοὺς δρόμους οὔτε ψυχὴ· οὔτε φῶς στὰ σπίτια· ἀδειανὴ πολιτεία· μόνο τὰ σκυλιὰ ἀνασηκόνουνταν κάποτε λίγο ἀπὸ τὸν ἐλαφρὺ τὸν ὕπνο, καὶ γαύγιζαν ὡς ποῦ νὰ περάση ὁ ἄνθρωπος. Καὶ ἀνατρίχιασε μόνος του μέσα στὴν πεθαμένη πολιτεία. Ὁ Άλέξης λυπήθηκε ποῦ δὲν τοῦ ἄφησαν καιρὸ οἱ Βούλγαροι νὰ ἑτοιμάση τὰ ἑλληνικὰ χωριὰ, εἶχε ὅμως καὶ κάποια κρυφὴ χαρά ποῦ δὲν ἦταν πιὰ ὑποχρεωμένος νὰ τυραννιέται γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν χωριῶν, ἀφοῦ ὅλα πιὰ βρίσκουνταν στὰ χέρια τῶν Βουλγάρων, καὶ τέλος πάντων αὐτὸς δὲν ἦταν ὑπεύθυνος γιὰ τὴ φριχτὴ αὐτή κατάσταση. Ἕνα μόνο πρᾶγμα ἦταν στὸ χέρι του καὶ τὸ ἔκαμε· ἐπειδὴ οἱ Βούλγαροι διαλάλησαν ἀμέσως στὴν Εὐρώπη πῶς ἡ ἀνακατωσιές τους αὐτὲς ἦταν σηκωμὸς τῶν Μακεδόνων ἐναντίον τῆς Τουρκιᾶς, συνεννοήθηκε μὲ τὶς κοινότητες ὅπου εἶχαν ἐμπιστεμένους ἀνθρώπους καὶ ἔστειλαν διαμαρτυρίες σὲ ξένες καὶ σ' ἑλληνικὲς ἐφημερίδες· καὶ πολλὲς δημοσιεύθηκαν τότε, καὶ τοὺς δυὸ μῆνες ὕστερα. Ἅμα ὅμως οἱ Βούλγαροι μπῆκαν στὸ Κρούσοβο, ὁ Άλέξης ἀγανάχτησε καὶ ἀναθεμάτισε κείνους ποῦ διευθύνουν τάχα τὸ ἔθνος· δὲν εἶχε πιὰ τίποτε νὰ κάμη· ἔστειλε μόνο ἕνα ἀπελπισμένο καὶ λυσσασμένο ἄρθρο σὲ μιὰν ἑλληνικὴ ἐφημερίδα ποῦ δὲν τὸ δημοσίεψε ἐπειδὴ ἦταν ὑπερβολικό, ὅπως πολὺ φιλικὰ τοῦ ἔγραψε ὁ διευθυντὴς τοῦ φύλλου. Λίγες μέρες ἔπειτα τὸ Κρούσοβο ἔγινε στάχτη ἀπὸ τοὺς Τούρκους, καὶ πῆγαν πολλοὶ μάρτυρες. Τότε ξύπνησαν οἱ Ἕλληνες καὶ συνταράχθηκε ὁ Ἑλληνισμὸς ὅλος, ἔγιναν γιὰ τοὺς σφαγμένους μνημόσυνα στὴν Ἑλλάδα, καὶ βγῆκαν ἐπιτροπὲς γιὰ νὰ μαζέψουν συνδρομὲς γιὰ κείνους ποῦ καταστράφηκαν. Γιὰ νὰ ἐγκαρδιωθοῦν ἢ νὰ φωτισθοῦν τὰ χωριὰ ἔνοιωσε ὁ Άλέξης πῶς ἔπρεπε νὰ τὰ γυρίση κάποιος, ἕνα ἕνα, ἢ τοὐλάχιστο τὰ μεγαλήτερα, καὶ νὰ μιλήση στοὺς χωριάτες. Κανενὸς παπᾶ ἢ δεσπότη δὲν τοῦ ἦλθε στὸ νοῦ νὰ τὸ κάμη καὶ τὸ ἀποφάσισε αὐτὸς ἂν καὶ ἄγνωστος στὰ περισσότερα μέρη. Πῆρε τὸ σιδηρόδρομο γιὰ τὸ Σοροβίτσοβο. Στὸ δρόμο ἔβλεπε λιγωστοὺς χωριάτες στὸν κατάξερο τὸν κάμπο· οἱ θημωνιὲς ἦταν σκόρπιες· πίσω ἀπὸ ἕνα χωριουδάκι ἔβγαινε καπνὸς χωραφιῶν ποῦ καίουνταν· κάποιος ταξιδιώτης μὲ τρόμο εἶπε πῶς οἱ Τοῦρκοι ἔκαψαν τὸ Μπούφι, τὴ Μπίτουσα καὶ τὸ Ῥάακοβο καὶ ἔσφαξαν πολλοὺς χωριάτες. Γύρισε καὶ κύτταξε κατὰ τὸ Ῥάκοβο ὁ Ἀλέξης καὶ εἶδε καπνό· σαρκαστικὰ καὶ ψυχρά, χωρὶς χαμόγελο, εἶπε· − Ξέρουν ποῦ πρέπει νὰ χτυπήσουν οἱ Τοῦρκοι! Οἱ Βούλγαροι, καταβασανίζουν τὰ χωριά, καὶ αὐτοὶ τὰ καίουν· συμπληρόνουν περίφημα τὴ δουλειὰ τῶν Βουλγάρων! Ἡ διαβολεμένες οἱ συμμορίες εἶνε ἄπιαστες, δὲν ἔχουν μιὰ θέση· ἐνῶ τὰ χωριὰ εὔκολα τὰ βρίσκεις, πάντα στὴ θέση τους μένουν, λὲς καὶ σὲ προσμένουν. Γιατὶ νὰ βουρλίζεσαι νὰ τρέχης στὰ βουνά, ἐνῶ εἶνε μπροστά σου τόσα νὰ ῥημάξης; Στὸ Σοροβίτσοβο εἶπαν τοῦ Άλέξη πῶς ὁ δρόμος τῆς Καστοριᾶς εἶνε κλειστός, οἱ Βούλγαροι ἔχουν πιασμένα τὰ βουνὰ καὶ τὰ στενὰ τῆς Κλεισούρας, οἱ στρατιῶτες ποῦ φύλαγαν ἐκεῖ φοβήθηκαν καὶ πῆραν δρόμο, μόνος ὁ Βαγγέλης μὲ τὰ λιγωστὰ παιδιά του ἀντιστάθηκε καὶ βάσταξε, μὰ ὅταν σώθηκαν τὰ φυσέκια του, ἔφυγε καὶ αὐτὸς κατὰ τὸ βουνό· καὶ τώρα μπαινοβγαίνουν ἐλεύθερα οἱ Βούλγαροι. Δυὸ φορὲς φοβέρισαν τὸ Μπλάτσι ἀλλὰ οἱ Μπλατσιώτες ἀποκρίθηκαν πῶς τοὺς καρτεροῦν καὶ ἂς κοπιάσουν. Ἄλλα χωριὰ ζήτησαν βοήθεια ἀπὸ τὸ στρατό, γιατὶ ὅπλα δὲν τοὺς ἄφιναν νὰ ἔχουν. Οἱ Τοῦρκοι δὲν ἤξευραν τί νὰ πρωτοκάμουν, ποῦ νὰ πρωτοπροφθάσουν, καὶ τὰ εἶχαν χάσει. Σ' ἕνα χωριὸ ποῦ ζητοῦσε στρατὸ γιὰ προφύλαξη, ἀποκρίθηκαν πῶς ἂν οἱ χωριανοὶ εἶνε πιστοὶ ὑπήκοοι τοῦ Σουλτάνου δὲ θὰ ὑπακούσουν στοὺς Βουλγάρους, ἂν ὅμως ὑπακούσουν στοὺς Βουλγάρους θὰ πῆ πῶς δὲν εἶνε πιστοὶ ὑπήκοοι τοῦ Σουλτάνου. Καὶ τὸ χωριὸ αὐτό, ἐπειδὴ δὲ θέλησε νὰ ὑπακούση στοὺς Βουλγάρους, ἔκαψαν πολλὰ σπίτια του οἱ Βούλγαροι καὶ σκότωσαν χωριανούς. Γυναῖκες χωριάτισες, ποῦ κατατρομαγμένες ἔφευγαν στὴν Καστοριά, ἔλεγαν πῶς στὸ χωριό τους οἱ Βούλγαροι μπῆκαν κ' ἔσφαξαν πέντε ἀπὸ τοὺς πρώτους, κ' ἔπειτα πρόσταξαν τοὺς ἄλλους χωριανούς, ὅσοι ἦταν αὐτοῦ, να τοὺς ἀκολουθήσουν στὸ βουνό. Οἱ χωριανοὶ ἀποκρίθηκαν πῶς ἂν βγοῦν στὸ βουνό, οἱ Τοῦρκοι θὰ κάψουν τὸ χωριό τους, καὶ θὰ σφάξουν τὰ γυναικόπαιδα· οἱ Βούλγροι εἶπαν πῶς αὐτὸ ἴσα ἴσα θέλουν καὶ αὐτοί, νὰ καοῦν τὰ χωριὰ καὶ νὰ σφαχθοῦν Ἕλληνες· τὸ θέλουν νὰ ἐκθέτουν τὰ χωριὰ στοὺς Τούρκους· ἔτσι καὶ καταστρέφεται μιὰ δύναμη ἑλληνικὴ καὶ βγαίνουν οἱ Βούλγαροι ἀθῶοι σὰν τὰ περιστέρια. Καὶ εἶπε κυνικὰ ὁ ἀρχηγός τους. «Μ' ἕνα σμπάρο δυὸ τρυγόνια· καὶ χωριὰ χάνονται ἑλληνικὰ καὶ τὰ φορτόνουμε στοὺς Τούρκους ὅλα. Μεῖς μὲ τὸ δικό σας αἷμα θὰ πάρουμε τὴ Μακεδονία». Ὁ Ἀλέξης εἶπε· −Καὶ βέβαια θὰ μᾶς τὴν πάρουν, ἀφοῦ τὸ μόνο ἑλληνικὸ αἷμα ποῦ χύνεται στὴ Μακεδονία εἶνε μαρτύρων αἷμα. Στὴν Καστοριά, μὲ τὴν παρουσία του, ὁ Δεσπότης ἔσωσε τοὺς χριστιανοὺς ἀπὸ σφαγή. Οἱ Τοῦρκοι δὲν ξέρουν νὰ ξεχωρίζουν χριστιανὸ ἀπὸ χριστιανό, ἀφοῦ ὅλοι, ἔξω ἀπ' αὐτούς, εἶνε ἄπιστοι. «Ἄσπροι σκύλοι, μαῦροι σκύλοι, ὅλοι μιὰ γενιὰ εἶνε». Καὶ τὴν περίσταση ἐκείνη πολλοὶ πῆγαν Ἕλληνες καὶ πολλὲς κάηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἑλληνικὲς ἐκκλησίες, ἐνῶ τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα τὰ ἔκαιαν οἱ Βούλγαροι· ἀλλὰ καὶ πολλὰ σπίτια, καὶ χωριὰ ὁλάκαιρα ἔγιναν στάχτη. Ἀνάμεσα σὲ δυὸ ἀρματωμένους λαούς, στοὺς Τούρκους καὶ στοὺς Βουλγάρους, οἱ Ἕλληνες, οἱ μόνοι ἄοπλοι, οἱ μόνοι ἀκέφαλοι, οἱ μόνοι ἀβοήθητοι, χάνουνταν κάθε μέρα καί, ἀπελπισμένοι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, δὲν ἤξευραν πιὰ σὲ ποιὸν προστάτη νὰ γυρίσουν γιὰ νὰ προσκλαυθοῦν. Ὁ Ἀλέξης ὅπου πήγαινε τοὺς ἔλεγε, γιὰ νὰ τοὺς ἡσυχάση λίγο, πῶς ὁ Βασιλιᾶς γι' αὐτὸ γυρίζει στὴν Εὐρώπη γιὰ νὰ βρῆ προστάτες γιὰ τοὺς Μακεδόνες, καί πῶς ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς ὀργανόνεται γιὰ νὰ ἔλθη ἀργότερα νὰ τοὺς ἐλευθερώση ἀπὸ τὰ φοβερά τους βάσανα. Στὰ μεγάλα κέντρα ἔκανε, σύμφωνα μὲ τὸ σχέδιό του, ἐπιτροπὲς γιὰ τὴν ὑπεράσπιση. Ἀπάντησε ὅμως καὶ ἀνθρώπους μὲ ἀντιλογίες· ἕνας τοῦ εἶπε· «Τὰ πράματα εἶνε στὰ χέρια τῆς Εὐρώπης τώρα» ἄλλος τοῦ εἶπε «Δὲν εἶνε καιρὸς τώρα γιὰ δουλεία, εἶνε παρὰ πολὺ ἀργά». Καὶ τρίτος ὁ καλλίτερος εἶπε· «ΙΙερίμενε ἀκόμη ὡς ποῦ νὰ ἠσυχάσουν τὰ πράματα, καὶ τότε συλλογιζόμαστε». Ὁ Ἀλέξης σὲ τοῦτον ἀποκρίθηκε «Σωστὰ εἶνε τὰ λόγια σου, ἀλλὰ καλλίτερα ἔχω ν' ἀρχίσω τώρα καὶ νὰ κάμω τὰ μέτρια ἐκεῖνα ποῦ μπορῶ». Πολλοὶ ὅμως ῥωτοῦσαν· − Τί νὰ κάμουμε; Μᾶς σφάζουν. Καὶ ὁ Άλέξης ἀποκρίνουνταν πάντα· − Μᾶς φτάνουν πιὰ οἱ μάρτυρες· χρειάζονται τώρα ἥρωες. Γενῆτε ἥρωες! Στὴ σημαία ἐκείνη τὴ βουλγάρικη, ποῦ τὴν εἶχαν κεντήσει ἡ Βουλγάρες καὶ τὴ σήκωσαν στὸ Περιστέρι οἱ Βούλγαροι, μεταξὺ στὰ ὀνόματα τῶν ἕνδεκα πολιτειῶν ἦταν καὶ τὸ ὄνομα τῆς Καστοριᾶς. Ἀπὸ τὸ Μπλάτσι λοιπὸν ὁ Άλέξης βιάστηκε νὰ πάγη ἐκεῖ μὲ τὸ σκοπὸ νὰ σήκωση, ἂν φανερωθοῦν οἱ Βούλγαροι, ὅλη τὴν Καστοριὰ στὸ πόδι καί, μὲ τὰ ὅπλα ὅσα θὰ βρίσκουνταν ἐκεῖ καὶ μὲ τὰ ξύλα καὶ μὲ τὶς πέτρες, νὰ ἀντισταθοῦν καὶ νὰ πεθάνουν καλλίτερα παρὰ ν' ἀφήσουν τοὺς Βουλγάρους νὰ μποῦν μέσα. Στὸ δρόμο συλλογίζουνταν αὐτὰ ὁ Άλέξης καὶ ἐνθουσιάζουνταν. Περνοῦσε ἀπὸ μέρη ποῦ τοῦ ἄρεζαν κατέβαινε ὤμορφες κακοτοπιὲς καὶ ὁ ἥλιος ἔκαιε. −Μέσ' στὴν πατρίδα δὲν εἶμαι ἁπλὸς ταξιδευτής, γιατὶ ἡ στιγμὲς εἶνε πολύτιμες· μέσ' στὴν πατρίδα ταξιδεύω δουλευτής· μέσ' στὴν πατρίδα θυμοῦμαι περασμένα, τωρινὰ κ' ἐρχόμενα καὶ πρέπει νὰ εἶμαι δεσμὸς τῶν παλιῶν μὲ τὰ μελλούμενα. Ἀφοῦ πέρασε ἀπὸ μερικὰ χωριά, ἔφθασε στὴν Καστοριά. Ἔμαθε πῶς καὶ ὁ στρατὸς ἐκεῖ συνάχθηκε γιὰ νὰ βγῆ ὅλως μαζωμένος νὰ χτυπήση τοὺς Βουλγάρους στὴν Κλεισούρα. Ὁ πασᾶς περίμενε καὶ ἄλλα τάγματα πολλά· εἶχε πάρει τοὺς Βουλγάρους γιὰ πολὺ τρομεροὺς πολεμιστές. Οἱ στρατιώτες, Ἀρβανιτάδες οἱ περισσότεροι καὶ Βαχαλλάδες, παραπονιοῦνταν γιὰ τὴν ἄργητα καί, περιπαίζοντας τοὺς ἀξιωματικούς, λαγοὺς τοὺς εἶχαν βγάλει. Ὁ πασᾶς ὡς τόσο μάζευε τάγματα καὶ ἄλλα τάγματα καὶ κάθε τόσο σήκονε τὸ τηλεσκόπιο καὶ κύτταζε τοὺς Βουλγάρους στὸ βουνὸ τῆς Κλεισούρας. Μιὰ μέρα εἶπε τὸν Δεσπότη πῶς εἶνε μιὰ εὐχὴ στὸ Κοράνι ποῦ, ἅμα τήν πῆ κανείς, ξορκίζει τὰ δαιμόνια καὶ τοὺς μεγαλήτερους ἐχθροὺς τοὺς συντρίβει. Ἔτσι κ' ἕνας γέρος Καστοριανός, τὴν ἡμέρα ποῦ μπῆκαν οἱ Βούλγαροι στὴν Κλεισούρα καὶ οἱ Τοῦρκοι ἄρχιζαν νὰ σφάζουν Ἕλληνες μέσ' στὴν Καστοριά, σταυροκοπήθηκε καὶ εἶπε· «Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου τὸν σταυρὸν ἡμῖν δέδωκας». Μὰ τὰ ξόρκια καὶ οἱ σταυροὶ δὲν ἔδιωχναν τοὺς διαβολισμένους ἀπὸ τὴν Κλεισούρα, ὡς ποῦ ἕνα πρωῒ βγῆκε ὅλος ὁ στρατὸς μὲ κανόνια καὶ ἰππικὸ στὸ Μαύροβο καὶ ἀπὸ κεῖ πῆρε τὸν ἀνήφορο. Μόλις ἄρχισαν τὶς κανονιὲς οἱ Τοῦρκοι, οἱ Βούλγαροι ῥίχνοντας μερικὲς τουφεκιὲς σκόρπισαν στὸ βουνό, καὶ ὁ στρατὸς μπῆκε ἐλεύθερα στὴν Κλεισούρα. Σφαγὴ δὲν ἔκαμαν οὐδὲ ῥήμαγμα, γιατὶ τέτοια διαταγὴ εἶχαν τούτη τὴ φορά. Τοῦ Κρουσόβου ἡ καταστροφὴ συντάραξε τὴν Εὐρώπη ἐναντίο τους, καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ ξανακάμουν τὸ ἴδιο φταίξιμο τώρα γρήγορα. Ὁ Άλέξης εἶδε πῶς ἦταν ἀνάγκη νὰ κατέβη μόνος του στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ τοὺς παραστήση τὰ πράγματα καὶ προφορικά, μήπως τοὺς συγκίνηση. Στὰ χωριὰ οὔτε χρησίμευε πιά, οὔτε μποροῦσε νὰ γυρίση, ἀπὸ τὶς συμμορίες καὶ ἀπὸ τὸ στρατό. Καὶ ἀποφάσισε νὰ πάγη ἀπὸ τὴν Κοζάνη καὶ τὴ Βέρροια στὴ Θεσσαλονίκη. ΙΙέρασε ἀντίκρυ στοὺς Δουπιάκους μὲ τὸ μονόξυλο, καὶ ἀπὸ κεῖ μὲ τ' ἄλογο πῆγε στὴ Χρούπιστα· δὲ σταμάτησε, μόνο πῆρε τὸ δρόμο τῆς Σιάτιστας εἶδε τὸν Ἁλιάκμονα καὶ τὸ περήφανο καμαρωτὸ γεφύρι τῆς Σμίξης, φτενὸ καὶ ψηλὸ τοῦ βυζαντινοῦ καιροῦ, σὲ μέρος καταπράσινο, φραγμένο ἀπὸ ψηλοὺς ὄχθους ντυμένους δέντρα καὶ χαμόκλαδα. Πάρα πέρα, ἅμα ἀνέβηκε τὸν ὄχθο, εἶδε ἀριστερά, πίσω ἀπὸ τ' ἀμπέλια, τὸ Βογατσικὸ τριγυρισμένο ἀπὸ ξεροβούνια ποῦ στὶς ῥάχες εἶνε βαλμένες ἕνδεκα ἐκκλησίες σὰ γιὰ νὰ φυλάγουν τὸ χωριό. Ἡ Μπογατσιώτισες ἀνεβαίνουν κάθε μέρα στὰ ξωκκλήσια αὐτὰ καὶ πηγαίνουν λάδι στὶς καντήλες, νὰ μὴ σβύσουν. Ὁ Άλέξης δὲν εἶχε καιρὸ νὰ ἀνέβη στὸ χωριὸ γιατὶ ἔπεφτε παράμερα, μόνο ξακολούθησε τὸ δρόμο του κατὰ τὴ Σιάτιστα. Μιὰ στιγμὴ στὸ βασίλευμα γύρισε καὶ κύτταξε· ἦταν σύννεφα στὸν οὐρανὸ λιγωστὰ καὶ φῶς μεταλλικό, καθάριο, πίσω. Ἡ χώρα ἀνοίγουνταν ὡς πέρα στὴν Ἤπειρο· τὰ Γρεβενὰ θὰ ἦταν κάπου ἐκεῖ κάτω, καὶ πίσω τὰ βουνὰ τῶν συνόρων. Ἀργὰ ἔφθασε στὴν ψηλὴ τὴ Σιάτιστα καὶ ξεπέζεψε στὸ σπίτι ἑνὸς φίλου του ποῦ τὸν ἐγνώρισε στὸ Μοναστῆρι. Ἀφοῦ ἔφαγαν, βγῆκαν ἔξω νὰ πάρουν ἀέρα. Ἤταν χτισμένο σὲ ψήλωμα τὸ σπίτι καὶ εἶχε περιβόλι ἀπεριποίητο, μὲ δέντρα ἀριά. Κουρασμένος κάθησε κατάχαμα ὁ Άλέξης, καὶ πλάγιασε ἔπειτα καὶ ἀκούμπησε τὸ κεφάλι του στὸ κατάξερο τὸ χῶμα. Ὁ φίλος του, καθισμένος κοντὰ του, μιλοῦσε γιὰ τὸν τόπο καὶ γιὰ τὰ πράγματα, καὶ ὁ Ἀλέξης εἶχε μιὰ λαχτάρα, νὰ πέθαινε ἐκεῖ, πλαγιασμένος ἔτσι στὸ ἀγαπημένο χῶμα.

Ί. Δραγούμης, Μαρτύρων και ηρώων αίμα, Αθήνα, χ.έ., 1914 (β΄ έκδοση), σσ. 83−93

http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=238