Τούτο κείμενο ήθελα να το έγραφα από ψες, αλλά άμα απουσιάζει η διάθεση, περιμένεις να επιστρέψει έστω και εν μέρει. Κράτησα όμως κάποιες σημειώσεις. Προχθές συνάντησα αγαπητά μου πρόσωπα και πολύ αργότερα είχα συνομιλία με το φιλαράκι που κάνουμε αναλυτικούς προς όλες τις κατευθύνσεις διαλόγους (ενδοσκοπήσεις αλλά και εξωτερικών παραγόντων και συνθηκών χρόοοονια τώρα), οπότε έτυχε σε όλους αυτούς τους διαλόγους, τμήμα τους να έχει κοινό σημείο αναφοράς αλλά από διαφορετικούς διαδρόμους, γύρο από τα ανθρώπινα συναισθήματα. Είναι κατανοητό πως τα συναισθήματα δεν θα μπορούσαν να διαφύγουν από τον διττό δομημένο μας ανθρώπινο κόσμο, συνεπώς και αυτά υπόκεινται στις δύο κατηγορίες : θετικών και αρνητικών. Τα θετικά συναισθήματα η αλήθεια είναι πως ενδιαφέρουν κάθε λογικό και ισορροπημένο άνθρωπο. Με την διαφορά ότι δεν μπορείς να τοποθετήσεις ένα νοητό κάδρο και να πεις πως μέσα σε αυτά τα πλαίσια και με αυτές τις μεθόδους, αυτά μόνον θα αποκαλούνται ως τέτοια. Θέλω να πω δηλαδή για να φέρω ένα παράδειγμα, ότι ακόμα και μια υπο-αλήθεια ανάμεσα σε πλήθος υπο-αληθειών (απλά επειδή ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, αλλά άγνωστη σε μας ως είδη) όταν αναλύεται από κάποιον ή επεξηγείται, επειδή αυτή η μέθοδος συνήθως πονάει σε κάθε περίπτωση και στον καθένα μας, δεν σημαίνει πως ξεκινά από ένα αρνητικό εσωτερικό συναίσθημα ή πρόθεση. Κάθε άλλο μάλιστα. Εξάλλου η Συμπαντική ενέργεια ή άλλως Θεϊκή ουσία, η οποία διαπερνά τα πάντα συνεπώς και εμάς ως οντότητες, δεν αναρωτιέται ποιας ποιότητας είναι η αφετηρία ή ποια η πρόθεση τους. Της είναι ήδη γνωστή κατά την γένεση της πρόθεσης ή του συναισθήματος. Όσο για τα αρνητικά συναισθήματα, κατά την γνώμη μου όσο και αν είναι απορρυθμιστικά ή κατασταλτικά, δεν σημαίνει πως ως τέτοια δεν είναι η αντίθετη οδός προς την σμίξη με τα θετικά. Ίσως μάλιστα όταν βιώσει το ανθρώπινο ον στην πλήρη του έκταση ένα προκλειόμενο αθέλητο αρνητικό συναίσθημα χωρίς να το αποδιώχνει ή να προσπαθεί να το ωραιοποιήσει, συντομότερα θα φθάσει σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα «της επιτέλους αποτίναξης», παρά αν το αποφεύγει ή αν επαναπαύεται απλώς σε μια θετικά επιλεγμένη στάση. Στην ζωή λοιπόν μαθαίνει ο άνθρωπος μέσα από τα θετικά, αλλά άλλο τόσο και από τα αρνητικά συναισθήματα. Όπως ένα παιδάκι που θα βάλει το χεράκι του πάνω σε ένα αναμμένο ηλεκτρικό μάτι που θα του προξενήσει μεν πόνο, αλλά θα έχει πάρει το μάθημά του, επειδή στην άγνοια του επέλεξε τον δύσκολο δρόμο. Στην περίπτωση των ενηλίκων καίτοι υποτίθεται πρυτανεύει η λογική και η εμπειρία, εν τούτοις οι περισσότεροι διαλέγουν τον αρνητικό δρόμο πάλι από άγνοια περισσότερο, παρασυρόμενοι από θετικά συναισθήματα (πχ. αυτός θα τα καταφέρει διαφορετικά, γιατί να μην τον δοκιμάσω ;), οπότε το αρχικό συναίσθημα στην περίπτωση που καταλήξει σε απογοήτευση, τότε αρχίζει να μεταφράζεται επί της ουσίας ως άμυνα ή φυγοπονία ανάληψης ευθυνών και ενωτικών εύστοχων ευδαιμονικών κοινού οφέλους πράξεων. Μέσα από την ανάλυση όμως των όσων βιώνουμε στην εποχή μας αλλά και την πηγή προέλευσής τους, στον διάλογο με τον παλαιόφιλο, αναλύθηκε η ύπαρξη μιας τρίτης ή μάλλον τέταρτης κατηγορίας, αυτή που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει και να μας απασχολήσει περισσότερο. Η κατηγορία της παντελούς ύπαρξης συναισθημάτων. Γίνεται ;;; χμμμ βεβαίως γίνεται. Είναι γεγονός πως όταν ένας άνθρωπος βιώνει τα πάσης φύσεως συναισθήματά του, τότε είναι που πραγματικά αισθάνεται ότι είναι Ζωντανός και κοινωνικοποιημένος. Ειδικά όταν τα αξιοποιεί και αξιολογεί καταλλήλως. Γιατί μόνον τότε μπορεί να αξιοποιήσει τις θετικές του προθέσεις προς το κοινό καλό, καθώς μόνο τότε επίσης ο ίδιος μπορεί να μετατρέψει το αρνητικό σε θετικό, ξεγυμνώνοντάς το και αυτή είναι η επίπονη φάση της αποκάλυψης και για τις δυο πλευρές. Το πώς το εκλαμβάνει ο αποδέκτης είναι μία διαφορετική ανάπτυξη θέματος και εξαρτάται και από τον ίδιο τον αποδέκτη. Όταν όμως αναλύουμε την παντελή έλλειψη αυτών (των συναισθημάτων), εκεί σκληραίνουν τα πράγματα, γίνονται άκαμπτα και αθεράπευτα. Γίνονται ψυχρά, σαν το παγωμένο αίμα. Όντα που αποφεύγουν την θέρμη των συναισθημάτων είτε εξ αιτίας εγκεφαλικών ιδιαιτεροτήτων ή δυσλειτουργιών, παθήσεις που ιατροί μπορούν να το αναλύσουν σύμφωνα με την επιστήμη τους, είτε κατόπιν εκμάθησης – εκπαίδευσης απώθησης αυτών. Για αυτό και οι Ανατολίτες χαρακτηρίζονται μέσα από την δική μας Ελληνική οπτική αλλά και διανοητική μας αίσθηση ως ψυχροί εκτελεστές ή αυτοτιμωρούμενοι. Δεν απέχει βέβαια από τα μαστιγώματα του δυτικού Προτεσταντισμού και των πολλών δογμάτων του. Αντίθετα με την Ελληνική σκέψη που λέει, περίμενε την κατάλληλη στιγμή, μην προχωράς παραπέρα όταν δεν είσαι παντελώς έτοιμος και δεν έχεις εξετάσει το θέμα από όλες τις πλευρές. Είναι πράγματι εξυπνότατα όντα, σαν τέλεια κομπιούτερ, με ακριβείς κινήσεις και πετυχημένα σχέδια, δεν έχουν όμως σχέση με τα συναισθήματα που είναι απόρροια των αισθημάτων (αισθήσεων). Παρ’ όλα αυτά δεν είναι καθόλου εύκολα αναγνωρίσιμα, παρά μόνον όταν αναλάβουν επιθετική και απαθή δράση, τον μόνο δρόμο που γνωρίζουν πολύ καλά. Για αυτό γνωρίζουν πάρα πολύ καλά επίσης πώς να ελίσσονται ανάμεσα στο πλέγμα των συναισθημάτων και πώς να αναποδογυρίζουν Θεσμούς, Ήθη, Αξίες και Έννοιες. Μπορούν να δράσουν σε μια τους αίσθηση αλλά χωρίς συναισθηματική νοημοσύνη, χωρίς φραγμό. Αυτής της κατηγορίας οι άνθρωποι είναι που αναπτύσσουν συνωμοσιολογίες περί μεταμορφούμενων ανθρώπων σε ερπετοειδή. Από τέτοια όντα καλλιεργούνται, εκπαιδεύονται και απαρτίζονται οι πάσης φύσεως απατεώνες, οι εν ψυχρώ εκμεταλλευτές και οι εν ψυχρώ εκτελεστές. Μη εξαρτώμενοι ή επιρρεαζόμενοι από τον ανθρώπινο συναισθηματικό κόσμο, ξέρουν πολύ καλά πώς να μπερδεύουν τον συναισθηματικό κόσμο των φυσιολογικών ανθρώπων, προβάλλοντας τους δράκους, ζόμπι κλπ., ενώ οι ίδιοι είναι τέτοιοι απεικονίζοντας και προβάλλοντας προς τα έξω σχηματικά το «παγωμένο» είναι τους. Να ξεκαθαρίσω στο σημείο αυτό, είναι διαφορετικός ο έλεγχος των συναισθημάτων με ψυχραιμία και με νηφαλιότητα, από την πλήρη εν ψυχρώ απόρριψή τους. Δεν χρησιμοποιώ την λέξη Αλεξιθυμία, γιατί σε αυτήν την περίπτωση κατηγοριοποιούνται οι άνθρωποι που αδυνατούν για το όποιο ψυχολογικό ή παθολογικό τους αίτιο, να μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Οι ψυχροί ή οι «παγωμένοι» (έρχεται πλησιέστερα σε αυτό που προσπαθώ να αναδείξω ως τέταρτη κατηγορία) άνθρωποι, γνωρίζουν απ’ έξω και ανακατωτά τον κόσμο των συναισθημάτων, πειραματιζόμενοι πάνω στους φυσιολογικούς ανθρώπους με άπειρους τρόπους και τεχνάσματα. Με αυτές τις τακτικές κατάφεραν να εφεύρουν νέους διαύλους επιρροής τους, όντες παντελώς αποστασιοποιημένοι από την συναισθηματική νοημοσύνη, εκμεταλλευόμενοι ως πειραματόζωα όλους τους ανθρώπους και ως όργανά τους, πάνω σε δικούς τους σχεδιασμούς αλληλεπιδράσεων εξ αιτίας των οποίων εύκολα στρέφουν την όποια κοινωνική ομάδα ή κατηγορία ενάντια στην άλλη ή κατά αναλογία κράτος ενάντια σε άλλο κ.ο.κ. Είναι δε πολύ ειρωνικό, τέτοιας μορφής όντα – απανθρωποποιημένα, να ομιλούν για «αξιολογήσεις» ((!!!)) (βλέπε τρόικα ή Διαμαντοπούλου ή Δαμανάκη.... ) Είναι αυτά τα όντα που σκότωσαν τον ρομαντισμό και την υγιή φαντασία, ως κάτι το ξεπερασμένο και βλακώδες. Μου έκανε εντύπωση δε όταν διάβαζα αυτό http://exodosclub.blogspot.gr/2013/12/blog-post_6041.html Βλέπετε η εσωτερική ζεστασιά, η θέρμη, η ονειροπόληση ξεκινά από την συνεργασία καρδιάς και Νου !!! Δεν επιτρέπουν με άλλα λόγια να γνωρίζουν τι σημαίνει μίσος, πόσο μάλλον Έρωτας ή Αγάπη. Ο καθένας από εμάς μπορεί να αναρωτιέται «μα καλά γιατί τόσο μίσος ;» Αυτοί όμως παραμένουν παντελώς ανεπιρρέαστοι από έναν τέτοιου είδους προβληματισμό. Δεν τον έχουν καν. Αναφέρομαι ειδικά στα πιο υψηλά κλιμάκια της πυραμίδας τους, διότι από τους αμέσως προηγούμενους και μετά κυριαρχεί το πετυχημένο τους μακρόπνοο σχέδιο της αλληλεπίδρασης που λειτουργεί υπέρ τους, εξ αιτίας ημών. Στο πρόσωπό τους δεν διακρίνεται εύκολα ίχνος κάποιας σύσπασης προσώπου ως αντίδραση έναντι σε κάποιο συναίσθημα. Αυτή η κατηγορία των όντων, κατανοητό γιατί δεν τους ονομάζω ανθρώπους καίτοι ανατομικά είναι, είναι η πιο εξαιρετικά επικίνδυνη κατηγορία. Επειδή προέρχεται από ελεύθερη βούληση και όχι λόγω κάποιας ψυχολογικής ή ανατομικής ανεπάρκειας. Τέλος, εδώ που τα λέμε βέβαια σε μια άλλη διάσταση αγαπητοί μου φίλοι, όλα αυτά που γράφονται και όσα έχουν ήδη γραφεί, σίγουρα δεν έχουν απολύτως καμία έννοια όπως η τωρινή. Όσο όμως βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτήν την διάσταση, αρκετά αποκομμένοι από την ευεργετική Συμπαντική ροή (πχ. δεν πατάμε στο χώμα...), τότε δεν έχουμε παρά να στηριζόμαστε ελεύθερα και άφοβα στα εμπειρικά συναισθήματά μας, οι αόρατοι άγγελοι ή δαίμονες κατά Πλάτωνα δάσκαλοι της μάθησής μας, ακολουθώντας πάντοτε την σοφία του Μέτρου και της Αρμονίας του διττού από επιλογή μας, κόσμου. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Αν νομίζουμε πως έχουμε ως Έλληνες πιο ιδιαίτερες ικανότητες, ας το αποδείξουμε, όπως απέδειξαν οι άλλοι την απέναντι πλευρά τους ... Τόσο απλό είναι και ως έννοια και ως λέξεις .... Κλείνοντας το αφιερώνω με την αγάπη μου προς όλους σας, αλλά πιο ιδιαίτερα σε όλα τα πρόσωπα που έχουν εκδηλώσει τα ευγενικά και λεπτά συναισθήματά τους στην αφεντομουτσουνάρα μου, είτε ως σχολιασμοί είτε με εσωτερικά μηνύματα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είτε εκ του σύνεγγυς. Υγιαίνετε Νάγια Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ……..

Τούτο κείμενο ήθελα να το έγραφα από ψες, αλλά άμα απουσιάζει η διάθεση, περιμένεις να επιστρέψει έστω και εν μέρει.  Κράτησα όμως κάποιες σημειώσεις.

Προχθές συνάντησα αγαπητά μου πρόσωπα και πολύ αργότερα είχα συνομιλία με το φιλαράκι που κάνουμε αναλυτικούς προς όλες τις κατευθύνσεις διαλόγους (ενδοσκοπήσεις αλλά και εξωτερικών παραγόντων και συνθηκών χρόοοονια τώρα), οπότε έτυχε σε όλους αυτούς τους διαλόγους, τμήμα τους να έχει κοινό σημείο αναφοράς αλλά από διαφορετικούς διαδρόμους, γύρο από τα ανθρώπινα συναισθήματα. 

Είναι κατανοητό πως τα συναισθήματα δεν θα μπορούσαν να διαφύγουν από τον διττό δομημένο μας ανθρώπινο κόσμο, συνεπώς και αυτά υπόκεινται στις δύο κατηγορίες : θετικών και αρνητικών.  Τα θετικά συναισθήματα η αλήθεια είναι πως ενδιαφέρουν κάθε λογικό και ισορροπημένο άνθρωπο. Με την διαφορά ότι δεν μπορείς να τοποθετήσεις ένα νοητό κάδρο και να πεις πως μέσα σε αυτά τα πλαίσια και με αυτές τις μεθόδους, αυτά μόνον θα αποκαλούνται ως τέτοια.  Θέλω να πω δηλαδή για να φέρω ένα παράδειγμα, ότι ακόμα και μια υπο-αλήθεια ανάμεσα σε πλήθος υπο-αληθειών (απλά επειδή ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, αλλά άγνωστη σε μας ως είδη) όταν αναλύεται από κάποιον ή επεξηγείται, επειδή αυτή η μέθοδος συνήθως πονάει σε κάθε περίπτωση και στον καθένα μας, δεν σημαίνει πως ξεκινά από ένα αρνητικό εσωτερικό συναίσθημα ή πρόθεση. Κάθε άλλο μάλιστα.  Εξάλλου η Συμπαντική ενέργεια ή άλλως Θεϊκή ουσία, η οποία διαπερνά τα πάντα συνεπώς και εμάς ως οντότητες, δεν αναρωτιέται ποιας ποιότητας είναι η αφετηρία ή ποια η πρόθεση τους. Της είναι ήδη γνωστή κατά την γένεση της πρόθεσης ή του συναισθήματος.  

Όσο για τα αρνητικά συναισθήματα, κατά την γνώμη μου όσο και αν είναι απορρυθμιστικά ή κατασταλτικά, δεν σημαίνει πως ως τέτοια δεν είναι η αντίθετη οδός προς την σμίξη με τα θετικά.  Ίσως μάλιστα όταν βιώσει το ανθρώπινο ον στην πλήρη του έκταση ένα προκλειόμενο αθέλητο αρνητικό συναίσθημα χωρίς να το αποδιώχνει ή να προσπαθεί να το ωραιοποιήσει, συντομότερα θα φθάσει σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα
«της επιτέλους αποτίναξης», παρά αν το αποφεύγει ή αν επαναπαύεται απλώς σε μια θετικά επιλεγμένη στάση.

Στην ζωή λοιπόν μαθαίνει ο άνθρωπος μέσα από τα θετικά, αλλά άλλο τόσο και από τα αρνητικά συναισθήματα. Όπως ένα παιδάκι που θα βάλει το χεράκι του πάνω σε ένα αναμμένο ηλεκτρικό μάτι που θα του προξενήσει μεν πόνο, αλλά θα έχει πάρει το μάθημά του, επειδή στην άγνοια του επέλεξε τον δύσκολο δρόμο. Στην περίπτωση των ενηλίκων καίτοι υποτίθεται πρυτανεύει η λογική και η εμπειρία, εν τούτοις οι περισσότεροι διαλέγουν τον αρνητικό δρόμο πάλι από άγνοια περισσότερο, παρασυρόμενοι από θετικά συναισθήματα (πχ. αυτός θα τα καταφέρει διαφορετικά, γιατί να μην τον δοκιμάσω ;), οπότε το αρχικό συναίσθημα στην περίπτωση που καταλήξει σε απογοήτευση, τότε αρχίζει να μεταφράζεται επί της ουσίας ως άμυνα ή φυγοπονία ανάληψης ευθυνών και ενωτικών εύστοχων ευδαιμονικών κοινού οφέλους πράξεων.

Μέσα από την ανάλυση όμως των όσων βιώνουμε στην εποχή μας αλλά και την πηγή προέλευσής τους, στον διάλογο με τον παλαιόφιλο, αναλύθηκε η ύπαρξη μιας τρίτης ή μάλλον τέταρτης κατηγορίας, αυτή που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει και να μας απασχολήσει περισσότερο. Η κατηγορία της παντελούς ύπαρξης συναισθημάτων.       Γίνεται ;;; χμμμ βεβαίως γίνεται.

Είναι γεγονός πως όταν ένας άνθρωπος βιώνει τα πάσης φύσεως συναισθήματά του, τότε είναι που πραγματικά αισθάνεται ότι είναι Ζωντανός και κοινωνικοποιημένος. Ειδικά όταν τα αξιοποιεί και αξιολογεί καταλλήλως. Γιατί μόνον τότε μπορεί να αξιοποιήσει τις θετικές του προθέσεις προς το κοινό καλό, καθώς μόνο τότε επίσης ο ίδιος μπορεί να μετατρέψει το αρνητικό σε θετικό, ξεγυμνώνοντάς το και αυτή είναι η επίπονη φάση της αποκάλυψης και για τις δυο πλευρές. Το πώς το εκλαμβάνει ο αποδέκτης είναι μία διαφορετική ανάπτυξη θέματος και εξαρτάται και από τον ίδιο τον αποδέκτη.

Όταν όμως αναλύουμε την παντελή έλλειψη αυτών (των συναισθημάτων), εκεί σκληραίνουν τα πράγματα, γίνονται άκαμπτα και αθεράπευτα. Γίνονται ψυχρά, σαν το παγωμένο αίμα. Όντα που αποφεύγουν την θέρμη των συναισθημάτων είτε εξ αιτίας εγκεφαλικών ιδιαιτεροτήτων ή δυσλειτουργιών, παθήσεις που ιατροί μπορούν να το αναλύσουν σύμφωνα με την επιστήμη τους, είτε κατόπιν εκμάθησης – εκπαίδευσης απώθησης αυτών. Για αυτό και οι Ανατολίτες χαρακτηρίζονται μέσα από την δική μας Ελληνική οπτική αλλά και διανοητική μας αίσθηση ως ψυχροί εκτελεστές ή αυτοτιμωρούμενοι. Δεν απέχει βέβαια από τα μαστιγώματα του δυτικού Προτεσταντισμού και των πολλών δογμάτων του.   Αντίθετα με την Ελληνική σκέψη που λέει, περίμενε την κατάλληλη στιγμή, μην προχωράς παραπέρα όταν δεν είσαι παντελώς έτοιμος και δεν έχεις εξετάσει το θέμα από όλες τις πλευρές.

Είναι πράγματι εξυπνότατα όντα, σαν τέλεια κομπιούτερ,  με ακριβείς κινήσεις και πετυχημένα σχέδια, δεν έχουν όμως σχέση με τα συναισθήματα που είναι απόρροια των αισθημάτων (αισθήσεων).  Παρ’ όλα αυτά δεν είναι καθόλου εύκολα αναγνωρίσιμα, παρά μόνον όταν αναλάβουν επιθετική και απαθή δράση, τον μόνο δρόμο που γνωρίζουν πολύ καλά.  Για αυτό γνωρίζουν πάρα πολύ καλά επίσης πώς να ελίσσονται ανάμεσα στο πλέγμα των συναισθημάτων και πώς να αναποδογυρίζουν Θεσμούς, Ήθη, Αξίες και Έννοιες.  Μπορούν να δράσουν σε μια τους αίσθηση αλλά χωρίς συναισθηματική νοημοσύνη, χωρίς φραγμό.  Αυτής της κατηγορίας οι άνθρωποι είναι που αναπτύσσουν συνωμοσιολογίες  περί μεταμορφούμενων ανθρώπων σε ερπετοειδή.  Από τέτοια όντα καλλιεργούνται, εκπαιδεύονται και απαρτίζονται οι πάσης φύσεως απατεώνες, οι εν ψυχρώ εκμεταλλευτές και οι εν ψυχρώ εκτελεστές. Μη εξαρτώμενοι ή επιρρεαζόμενοι από τον ανθρώπινο συναισθηματικό κόσμο, ξέρουν πολύ καλά πώς να μπερδεύουν τον συναισθηματικό κόσμο των φυσιολογικών ανθρώπων, προβάλλοντας τους δράκους, ζόμπι κλπ., ενώ οι ίδιοι είναι τέτοιοι απεικονίζοντας και προβάλλοντας προς τα έξω σχηματικά το «παγωμένο» είναι τους.    

Να ξεκαθαρίσω στο σημείο αυτό, είναι διαφορετικός ο έλεγχος των συναισθημάτων με ψυχραιμία και με νηφαλιότητα, από την πλήρη εν ψυχρώ απόρριψή τους. Δεν χρησιμοποιώ την λέξη Αλεξιθυμία, γιατί σε αυτήν την περίπτωση κατηγοριοποιούνται οι άνθρωποι που αδυνατούν για το όποιο ψυχολογικό ή παθολογικό τους αίτιο, να μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.  Οι ψυχροί ή οι «παγωμένοι» (έρχεται πλησιέστερα σε αυτό που προσπαθώ να αναδείξω ως τέταρτη κατηγορία) άνθρωποι, γνωρίζουν απ’ έξω και ανακατωτά τον κόσμο των συναισθημάτων, πειραματιζόμενοι πάνω στους φυσιολογικούς ανθρώπους με άπειρους τρόπους και τεχνάσματα.  Με αυτές τις τακτικές κατάφεραν να εφεύρουν νέους διαύλους επιρροής τους, όντες παντελώς αποστασιοποιημένοι από την συναισθηματική νοημοσύνη, εκμεταλλευόμενοι ως πειραματόζωα όλους τους ανθρώπους και ως όργανά τους, πάνω σε δικούς τους σχεδιασμούς αλληλεπιδράσεων εξ αιτίας των οποίων εύκολα στρέφουν την όποια κοινωνική ομάδα ή κατηγορία ενάντια στην άλλη ή κατά αναλογία κράτος ενάντια σε άλλο κ.ο.κ.  Είναι δε πολύ ειρωνικό, τέτοιας μορφής όντα – απανθρωποποιημένα, να ομιλούν για «αξιολογήσεις» ((!!!))  (βλέπε τρόικα ή Διαμαντοπούλου ή Δαμανάκη.... ) Είναι αυτά τα όντα που σκότωσαν τον ρομαντισμό και την υγιή φαντασία, ως κάτι το ξεπερασμένο και βλακώδες.  
Μου έκανε εντύπωση δε όταν διάβαζα αυτό http://exodosclub.blogspot.gr/2013/12/blog-post_6041.html

Βλέπετε η εσωτερική ζεστασιά, η θέρμη, η ονειροπόληση ξεκινά από την συνεργασία καρδιάς και Νου !!!

Δεν επιτρέπουν με άλλα λόγια να γνωρίζουν τι σημαίνει μίσος, πόσο μάλλον Έρωτας ή Αγάπη.  Ο καθένας από εμάς μπορεί να αναρωτιέται «μα καλά γιατί τόσο μίσος ;» Αυτοί όμως παραμένουν παντελώς ανεπιρρέαστοι από έναν τέτοιου είδους προβληματισμό.  Δεν τον έχουν καν. Αναφέρομαι ειδικά στα πιο υψηλά κλιμάκια της πυραμίδας τους, διότι από τους αμέσως προηγούμενους και μετά κυριαρχεί το πετυχημένο τους μακρόπνοο σχέδιο της αλληλεπίδρασης που λειτουργεί υπέρ τους, εξ αιτίας ημών.  Στο πρόσωπό τους δεν διακρίνεται εύκολα ίχνος κάποιας σύσπασης προσώπου ως αντίδραση έναντι σε κάποιο συναίσθημα.  Αυτή η κατηγορία των όντων, κατανοητό γιατί δεν τους ονομάζω ανθρώπους καίτοι ανατομικά είναι, είναι η πιο εξαιρετικά επικίνδυνη κατηγορία. Επειδή προέρχεται από ελεύθερη βούληση και όχι λόγω κάποιας ψυχολογικής ή ανατομικής ανεπάρκειας.  

Τέλος, εδώ που τα λέμε βέβαια σε μια άλλη διάσταση αγαπητοί μου φίλοι, όλα αυτά που γράφονται και όσα έχουν ήδη γραφεί, σίγουρα δεν έχουν απολύτως καμία έννοια όπως η τωρινή. Όσο όμως βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτήν την διάσταση, αρκετά αποκομμένοι από την ευεργετική Συμπαντική ροή (πχ. δεν πατάμε στο χώμα...), τότε δεν έχουμε παρά να στηριζόμαστε ελεύθερα και άφοβα στα εμπειρικά συναισθήματά μας, οι αόρατοι άγγελοι ή δαίμονες κατά Πλάτωνα δάσκαλοι της μάθησής μας, ακολουθώντας πάντοτε την σοφία του Μέτρου και της Αρμονίας του διττού από επιλογή μας, κόσμου.   Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Αν νομίζουμε πως έχουμε ως Έλληνες πιο ιδιαίτερες ικανότητες, ας το αποδείξουμε, όπως απέδειξαν οι άλλοι την απέναντι πλευρά τους ... Τόσο απλό είναι και ως έννοια και ως λέξεις ....  

Κλείνοντας το αφιερώνω με την αγάπη μου προς όλους σας, αλλά πιο ιδιαίτερα σε όλα τα πρόσωπα που έχουν εκδηλώσει τα ευγενικά και λεπτά συναισθήματά τους στην αφεντομουτσουνάρα μου, είτε ως σχολιασμοί είτε με εσωτερικά μηνύματα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είτε εκ του σύνεγγυς.  

Υγιαίνετε 
Νάγια