Μιλούσα τα ξημερώματα με τον Αυστραλό από χρόνια ετεροθαλή αδελφό μου που μου έλεγε για την ύφεση που επικρατεί στην χώρα του, γεγονός που δεν παίρνει ευρεία διάσταση στα ΜΜΕ και αναρωτιόταν πως γίνεται αυτό ! Συζητώντας όμως κάποια οικογενειακά θέματα, αναφέρθηκε πως τα παιδιά και παιδιά δικά τους να έχουν, πάντα όλο ζητούν και να η επιφοίτηση του αγίου πνεύματος, ξεπήδησε στο μυαλό μου. Η ιδέα του ΖΗΤΙΑΝΟΥ !! Του λέω πριν κλείσουμε το τηλέφωνο : ιδού ένα ωραίο θέμα για αύριο. Κάπως έτσι είναι όλα στην μίζερη ζωή μας,, από τα μέλη μιας οικογένειας, μέχρι τις κοινωνίες του κόσμου. “ Όχι δεν πήρα τόσα, όσα ο άλλος ή δεν τα πήρα αυτά που πήρα όπως έπρεπε “. “ Μα γιατί μακάκας είμαι να μην διεκδικήσω αφού νομίμως δικαιούμαι ακόμα ;” “Καλά εγώ δεν σε βοήθησα, έ, τώρα θα μου δώσεις αυτά που σου ζητώ και όπως στα ζητώ εγώ, αφού αδυνατείς να μου τα αποπληρώσεις “ ή το μαφιόζικο “μέχρι την ημερομηνία τάδε, γιατί θα σου πάρω το σκαλπ σου και όχι μόνον, θα σου ατιμάσω την οικογένεια ή θα σου απαγάγω το παιδί για να μου δώσεις τόσα “ !! Που θέση ηθικής και άπιαστης-άγνωστης δικαιοσύνης σε αυτόν τον κόσμο που ισχυρίζεται πως είναι έντιμος και δίκαιος, αφού η “φιλοσοφία του “ στηρίζεται στον νόμο του ισχυρού, που είναι ύψιστο μάθημα στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου ; Αφού όλα σε αυτήν την γα. μ..νη ζωή υπάγονται κατά μία έννοια, σε κάποια μορφή ζητιανιάς. Και σας παρακαλώ μην φωνάζετε, γιατί θα σας θεωρήσω πρωτεργάτες της. Όλοι με απλωμένα χέρια, να πάρουμε λεία, είτε από το οικογενειακό περιουσιολόγιο, είτε από του γείτονα τη γη, είτε την καλλιέργεια, είτε την κυριαρχία του αδυνάτου, είτε να ζητιανεύουμε για αυτά που εγκαταλείψαμε οικειοθελώς , είτε για να επιβληθεί η προσωπική άποψη του κάθε θέματος, αλλά κλαίμε γιατί τα χάνουμε αυτά που εμείς στην ουσία δεν είχαμε, ούτε εξετάσαμε ή αναλύσαμε, αφού δεν τα τιμήσαμε και πάει λέγοντας ! Λίγη ζητιανιά επιβίωσης στην κατάφωρη ζωής μας, που επιβαρύνει τον διπλανό μας με κάθε τρόπο ! “Γιατί να έχεις γουρούνια, μυρίζει ο τόπος, γιατί να έχεις κότες αφού είναι βρωμιάρες, γιατί να έχει ράδιο, αφού δεν ακούω μουσική, γιατί να έχεις εκείνο που με ενοχλεί” και τελικά όλα και όλοι ενοχλούν τους πάντες ! Έχει άραγε διαφορά η ζητιανιά απ' την κλεψιά ;; Δεν αναγκάζομαι και εγώ αυτήν την στιγμή να κάνω το ίδιο, δηλαδή να ζητιανέψω την κατανόησή σας στον παραλογισμό του νου μας, να ζητιανέψω για τα αυτονόητα που έγιναν σκουπίδια ; Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένα χωριό που το έλεγαν Νυχτερέμι (Ελλάδα ), πασίγνωστο πια στον παγκόσμιο χάρτη, απαρτιζόμενο από πολλών ειδών ζητιάνους. Οι Καραγκούνηδες, οι κάτοικοι, γέροι, γριές, νέοι, νέες, παιδιά, μέχρι και οι παραγιοί, ένας μόνον ειλικρινής ζητιάνος ο Τζιριτόκωστας που δεν έμπαινε στον κόπο να το κρύψει και τέλος, οι αρχές του χωριού όλων των αποχρώσεων της ζητιανιάς. Σε όλα τα κτήρια των αρχών και των σπιτιών, κυμάτιζε η σημαία του “δώσε και μένα μπάρμπα” ! Οι κάτοικοι του χωριού σε άθλια κατάσταση, το μόνον επάγγελμα που ήξεραν ήταν η τέχνη του ζητιάνου. Στα σχολεία δε, το μάθημα ήταν η επιστήμη της ζητιανιάς. Αυτοί που είχαν το πτυχίο καλλίτερης εφαρμογής της επιστήμης, το είχαν οι γηραιότεροι του χωριού, που μάθαιναν στους νεώτερους, πως στον χορό Κουτσοκουλόστραβος να μιμούνται τις εκφράσεις των αναπήρων . Συνηθισμένοι στην επαιτεία, έγιναν μπεκρήδες και φραπεδολάγνοι, τραγουδώντας μιμούμενοι τον Τζιριτόκωστα, “ Στην υγεία σας, ζωντόβολα ! Πάντα νάρχεστε, πάντα να φέρνετε” . Όπως κάθε καλός μαθητής της επιστήμης, ως ένας άλλος μάγος ή προφήτης, θριάμβευε πάνω στην αμάθεια, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες των ανθρώπων, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους ! Ζήτω η θεωρία “ ο πιο καπάτσος από τους ζητιάνους θα επιβιώσει “ . Ένας όμως τελώνης ο Βαλαχάς, άλλος ζητιάνος ολκής, ξυλοφόρτωνε τους άλλους ζητιάνους, στο όνομα του εκπροσώπου της τελωνειακής αρχής, διορισμένος από τον πασά !! Το μάθημα ήταν, εγώ θα παίρνω τα περισσότερα και εσείς τα ψίχουλα και εφ΄ όσον το επιτρέψουν οι μεγαλοζητιάνοι-κλέφτες , όταν και εφ' όσον υπάρχουν και αυτά ! Τι αξία έχει να μιλήσεις για τον Γεροβαρσάμη που μετά χαράς προσέφερε την ζωή του για να σώσει το χωριό από τον Βελή αγά, αφού στο τέλος μόνος του απέμεινε για να αποθάνει, όταν οι άλλοι προεστοί υπέγραφαν τα παραχωρητήρια στον καλόν τον μπέη ;; Στην ανάγκη όμως αναζητούμε τον σωτήρα της απόγνωσής μας !! Όμως όπως κάθε χαρακτηρισμός δεν γίνεται αποδεκτός, έτσι και οι κάτοικοι δεν τον αποδέχονταν, αφού δεν έβλεπαν την δική τους επαιτεία ! Αρεσκόντουσαν να τρέχουν στα δικαστήρια, βροντοφωνάζοντας “τώρα έχομεν Σύνταγμα” και να οι δικηγορίσκοι και οι δικαστές που έβγαζαν αποφάσεις με τον σωρό εντός μιας ώρας ! Τι να έκαναν και αυτοί, κάπως έπρεπε να βγάζουν τον ζητιανεμένο τους καθημερινό οβολό, για να δικαιολογήσουν το προνόμιο και τον επιούσιο. “Ε, στείλε κανα ζωντανό, τα έξοδα και ο κόπος πολύς, χώρια την σπατάλη του χρόνου της ντροπής, Δεν βλέπεις πως προσπαθώ να πείσω τους αγάδες ;” Όταν οι δικηγόροι έφευγαν, καυγάδιζαν για την ακρίβεια της δουλείας τους, μα άμα ξαναέρχονταν, να σου οι τεμενάδες και τα δώρα, μπας και καταφέρουν και κάτι ! Άμα όμως ξεπρόβαλε ο αγάς από την γωνιά (τηλεόραση) που φάνταζε τρομερός και ζοφερός (εκβιαστής και τρομοκράτης) ξεχνούσαν τους όρκους της λεφτεριάς και της αξιοσύνης ! (Κι όμως οι σημερινοί ζητιάνοι, εύκολα ζητούν να δώσουν κάποιοι άλλοι, αν όχι τις ζωές τους, αλλά τις βολές τους, όταν οι ίδιοι επ ουδενί δεν θέλουν να προσφέρουν δράμι ! ) Τσουπ οι φωνές της συνείδησης των προπατόρων που αψήφησαν ζωές και προνόμια, εβούιζαν στα αυτιά τους τα παράπονα και οι στεναγμοί, αλλά ο “ανήκεστος” φόβος , τους καταπλάκωνε σαν δουλικά στο “απαραίτητο” προσκύνημά τους. Οι αντίπαλοι άφηναν τις διχογνωμίες τους, έκρυβαν τα δικόγραφά τους και πήγαιναν να συναπαντήσουν τον Αγά με μια φωνή ! Και η ζωή συνεχιζόταν ησύχως. Σαν τον επαναστάτη όργανο της τάξης Βαλαχά, που πίστευε πως προερχόταν από μεγάλη γενιά, γι αυτό τον διόρισε το σαράι για τελωνοφύλακα, για λίγη δουλειά, ψωμί και “τυχερά”, τα τυχερά της ζητιανιάς του! Αυτός εφρόντιζε για την ψηφοθηρία, ώστε οι διορισμένοι να βγάζουν απ΄ την κάλπη το ποθούμενο ! Με τούτα και με τ' άλλα, το μαθαίνουν οι ξένοι οι τρανοί , των master και των ντοκτορά της μεγάλης αυτής επιστήμης και καταφθάνουν στο χωριό Νυχτερέμι. Κτυπούν πόρτες και παράθυρα και προσπαθούν να μάθουν πως και τι εγένη ! Οι μεν κατηγορούν τους δε για ζητιανιά και παρανομία και όλοι απομένουν απορημένοι. 'Αλλοι μεταμφιέζονται, άλλοι καταφέρνουν να φύγουν για να ξαναγυρίσουν με λεφτά στο πονεμένο κορμί του χωριού, αλλά άλλοι αυτοκτονούν για το βαρύ τους πάθημα. “ Αχ η κατάρα του Θεού και το τρισανάθεμα της γέννησης της γης και την ζωή επάνω της. Οργισμένος ο Δημιουργός δεν συλλογίστηκε από πριν την δίκαιη μοιρασιά του και τ' απομεινάρια κλώτσησε και εχύθηκαν όλα μαζί σ΄αυτόν τον τόπο “!! Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν να θριαμβεύουν οι ξένοι πλιατσικολόγοι, που είχαν κάνει τις ανώτερες σπουδές τους Και αναρωτιέμαι, πόση διαφορά έχει αυτός που δίνει τα δάνεια για να καταστήσει ένα λαό ή τους λαούς ζητιάνους, αφού ο απώτερος σκοπός είναι να πάρει την λεία, με πρόσχημα την επαιτεία που έχει επιβάλει, με την σιγουριά των πασάδων, εμίρηδων, σουλτάνων και Αλήδων, που τουλάχιστον εκείνοι έβαζαν χέρι στο 1/3 ;; Έχει ; τι λέτε ; Ιδού ο πλανήτης ένα τεράστιο ζητιανοχώρι στα πόδια των ληστών ! Αυτών που από ζητιάνοι, προβιβάστηκαν και προήχθησαν σε ισχυρούς ζητιάνους- κλέφτες-νταβατζήδες, και τα ζητούν και ενυπογράφως, για να είναι σίγουροι πως δεν θα χάσουν δράμι απ' την προβλεπόμενη λεία τους ! Γι αυτό σας λέω, ζητιάνος και ληστής, παιδιά της ίδιας μάνας Ζητιάνοι εμείς για ό,τι απομείνει, αν απομείνει, ζητιάνοι μετανάστες σε ξένους τόπους κι όμως κατηγορούμε αυτούς που ήλθαν στην χώρα του ήλιου για καλύτερες προοπτικές και βρήκαν το σκοτάδι ! Η τέχνη του ζητιάνου καλά δοσμένη μέσα από ταινίες, νουθεσίες και το κυριότερο θεοσοφικές μαλαγανίες. Γιατί δεν υπάρχει διαφορά του να ζητιανεύεις βοήθεια εξ ουρανού, αντί να την αποκηρύσσεις με σθένος και ανδρεία ;; Οι δοκτοράτοι ζητιάνοι-ληστές δηλώνουν στους μαθητευόμενος, δια μέσου των αντιπροσώπων τους “πως πρέπει να δώσουν αίμα, δάκρυ και πόνο” αποκηρύσσοντας τα αγαθά τους και ίσως να έχουν και κάποια τύχη οίκτου, ως δόλωμα στα χολωμένα τους μυαλά, σίγουρο χαρτί πάντως η μετά θάνατον ευτυχία ! Έτσι η γνωστή ρήση μετατρέπεται στο φιλοσοφικό θεώρημα “όπου μικρό ψάρι ο ζητιάνος και όπου μεγάλο ψάρι, ο ληστής” και όποιος ό,τι προλάβει ! “Στο διάβολο η ζωή και τα καλά της για τους ζητιάνους του Νυχτερεμίου, που συντυχαίνουν πάντοτε με τους Κοτσαμπάσηδες, που άλλον θεό δεν έχουν από τον μπέη και άλλο κόσμο δεν γνωρίζουν από τα ζα και τα σπαρτά τους “ ! Και το χειρότερο, η παίδευση να τους κάνει να καταριούνται την τέχνη και την τύχη τους, στρεφόμενοι με εκδίκηση και μίσος “περί δικαίων και αδίκων “, γιατί εξόν αυτού, άλλο δεν γνωρίζουν να κάνουν ! Γιατί η ζητιανιά έγινε σπουδή ζωής, κατάλοιπο των βεζίρηδων, μένοντας κρυφή μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, μεταμορφωμένη ως θεά της “Βεζίρηκης ηθικής” ! Γίναμε ο πιο διεφθαρμένος λαός ανάμεσα σε όμοιους άλλους και τρέχουμε ξαφνικά να σώσουμε αυτά που δεν τιμήσαμε ποτέ, όντας ζητιάνοι και σκύφτουλες σε κάθε Ύμια, σε κάθε πετσόκομμα της ιστορίας και του Έθνους. Τα μοναστήρια, τα μπαρ και τα ξενύχτια ποτέ δεν θα εκλείψουν . Το souvlaki & syrtaki έγινε σημαία του σύγχρονου ελλαδίτη εραστή, του Nick the greek στην κάθε μαμαζέλ της πολιτικής και της οικονομικής ισχύος του πλανήτη ! Ο ηθικός ξεπεσμός και η ηθική και ιστορική μας παρακμή ! Ο εξανδραποδισμός του ανθρωπίνου γένους. Τα παραμύθια των πριγκίπων γίνονταν διδαχές στα βλαστάρια της πονεμένης γης, με την βοήθεια της Barbie με τα κορδελάκια της και του αρραβωνιαστικού της. Για να γίνει σήμερα η ληστεία, εκβιασμός πάνω στα κοινωνικά αγαθά, απειλώντας το σκοτάδι να γίνει όμοιο με αυτό της λανθασμένα γαλουχημένης ψυχής μας ! Γέμισε ο κόσμος από ληστές, αφού το βρήκαν εύκολο μάθημα επιβίωσης. Ο μεγαλοληστής έγινε νόμιμος στα μάτια κάθε ληστή που τον χαρακτηρίζουν παράνομο. Η Ηθική και το Δίκαιο εκλάπησαν από τον κάθε ζητιάνο και τον κάθε λήσταρχο της κάθε εποχής. Μέχρι και να του κόβουν το χέρι του έμαθαν, για να κάθεται στα φανάρια να παρακαλά για κάποιο σεντς ! Όπως δώσε μου τον ζωτικό σου χώρο για την δική μου επιβίωση ! Ακόμα και τα ζωάκια του πλανήτη, τα καταντήσαμε ζητιάνους στο ίδιο τους το σπίτι, φιλάρεσκοι, βλέποντας την εξάρτηση του αδυνάτου στα χέρια του δυνατού. Του αδύνατου που θα χαρίσει ακούσια την ζωή του για την μελλοντική ζωή του δυνατού. Ο σεβασμός κηδεύτηκε στον βωμό του ανθρωπίνου κτήνους και για βιτρίνα, τα κλουβιά και οι ζωολογικοί κήποι, μαζί με τις νεκρές ψυχές ! Έτσι η συνείδηση βρήκε την “υγειά της” ! Η ζητιανιά έγινε τρόπος σε κάθε επίφαση της “δημοκρατικής” ζωής του τόπου , αλλά και του πλανήτη, για να μπορεί να πρυτανεύει το ακόλουθο σατιρικό ανεκδοτάκι : Ήταν ένας τύπος που κάθε πρωί έδινε στο ζητιάνο της γειτονιάς του από ένα ευρώ. Αυτό γινόταν για κανένα τρίμηνο. Στη συνέχεια συνέχιζε κάθε πρωί να τον χαρτζιλικώνει, αλλά πλέον του έδινε 50 λεπτά. Μετά από κανένα χρόνο μειώθηκε το ποσό σε 20 λεπτά και στο τέλος σταμάτησε να του δίνει λεφτά.Κάποια μέρα τον σταμάτησε ο ζητιάνος και τον ρώτησε γιατί δεν του δίνει πια λεφτά. Οπότε ο τύπος του είπε:- Στην αρχή ήμουν ελεύθερος, οπότε σου έδινα ένα ευρώ. Μετά παντρεύτηκα, ξέρεις, γυναίκα, έξοδα... οπότε σου έδινα 50 λεπτά. Μετά έκανα ένα παιδί, ξέρεις, πάμπερς, γάλατα... οπότε σου έδινα είκοσι λεπτά. Μετά έκανα και δεύτερο παιδί, αυξήθηκαν τα έξοδα, οπότε σταμάτησα να σου δίνω λεφτά.Και ο ζητιάνος έξαλλος:- Καλά, ρε μαλάκα, κάνεις παιδιά με τα λεφτά μου; http://www.logia.gr/ «Όσο ακούς αυτά που νομίζεις ότι ακούς, και βλέπεις αυτά που νομίζεις ότι βλέπεις, θα είσαι πάντα χαμένος σ’ ένα δάσος και θα ψάχνεις συνέχεια πεινασμένος και διψασμένος το δρόμο για να βγεις», είχε πει ο σοφός γέροντας. Η ανθρωπότητα ολόκληρη θα ήτανε αλλιώς αν είχε μάθει να σιωπά και να ακούει αυτό που έχει να της μουρμουρίσει ένας ποταμός. http://webcache.googleusercontent.com/ «Οι ηγέτες δε γεννιούνται ηγέτες. Οι περισσότεροι είναι κατασκευάσματα της κοινής γνώμης» είχε πει ο Μπέρναρντ Σω. « Ήταν μια φορά ένας ζητιάνος που στεκόταν ρακένδυτος στη γωνιά ενός πεζοδρομίου και με προτεταμένο το χέρι ζητούσε τη βοήθεια των περαστικών. Ήταν βρώμικος και καταϊδρωμένος μέσα στα χειμωνιάτικα κουρέλια, κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο. Μια συμπονετική γριούλα που περνούσε από εκεί τον λυπήθηκε, τον πλησίασε, έβγαλε από την τσάντα της το μαντήλι της κι άρχισε να του σκουπίζει το πρόσωπο και να απομακρύνει το σμήνος από τις μύγες που τον είχε περικυκλώσει και απομυζούσε από τις βρωμιές του.-Μην τις διώχνεις, της είπε ο ζητιάνος , θα έρθουν άλλες και θα ΄ναι πιο πεινασμένες.» Ο Πλάτωνας αναφερόμενος στα κίνητρα της ασχολίας με την πολιτική (Πλάτωνος Πολιτεία, 347 a-d) υποστηρίζει ότι: «Οι άνθρωποι με ηθικό φρόνημα ούτε για χρήματα ούτε για τιμές προθυμούνται να ασκήσουν πολιτική εξουσία. Γιατί δεν θέλουν ούτε φανερά να εισπράττουν μισθό για το πολιτικό τους αξίωμα, ώστε να αποκαλούνται μισθωτοί, ούτε κρυφά να παίρνουν οι ίδιοι χρήματα από την απόκτηση της πολιτικής εξουσίας, ώστε να χαρακτηρίζονται κλέφτες, ούτε για να απολαύσουν τιμές, γιατί δεν είναι φιλόδοξοι… και είναι μεγίστη ζημία το να άρχεσαι από αναξιότερό σου, αν δεν θελήσεις ο ίδιος να άρχεις. Αυτήν μου φαίνεται φοβούνται οι ενάρετοι και αναλαμβάνουν την πολιτική εξουσία, όταν συμβεί να την αναλάβουν. Και τότε προσέρχονται προς την άσκηση της πολιτικής εξουσίας όχι σαν να πηγαίνουν σε κάτι αγαθό, ούτε σαν να πρόκειται να ωφεληθούν σ΄ αυτό, αλλά ως προς κάτι αναγκαίο, και γιατί δεν έχουν αξιότερούς τους για να το αναθέσουν, ούτε καν όμοιούς τους» -Προσοχή στους δημοκόλακες, στους δημοπίθηκους, Αυτοί για να είναι αρεστοί στο λαό και να εξασφαλίσουν την προσωπική τους εξουσία φροντίζουν να διατυπώνουν απόψεις αρεστές στο πλήθος, ακόμη κι αν η πόλη μπορεί να οδηγηθεί στην καταστροφή! πετάχτηκε απρόσκλητος ο πανταχού παρών Αριστοφάνης. - «Ψηφίστε αυτόν που υπόσχεται τα λιγότερα ώστε μετά τις εκλογές να είστε λιγότερο απαγοητευμένοι», έλεγε ο Barnard Baruch. http://webcache.googleusercontent.com/ Εν κατακλείδι, αποφασίσαμε να ζούμε στο βασίλειο των ζητιάνων, γυρνώντας το κεφάλι μας να δούμε το κουφάρι της γενιάς μας, σαν σκοροφαγωμένα έπιπλα και ξεφτισμένοι τοίχοι. Τους Τούρκους τους διαδέχθηκαν αξιωματικοί, λοχίες και ανάδελφοι προύχοντες, με τις ευλογίες μας. Μας έμαθαν να βλέπουμε την ζωή πίσω από κλειδαρότρυπες, αντί να κοιτούμε την κλειδαρότρυπα της ψυχής μας και την ορθάνοικτη αόρατη πόρτα της πλανητικής μας ζωής ! Ασπασία ΥΣ : ζητώ συγγνώμη από τα άγια κόκαλα του Καρκαβίτσα για την όποια παράφραση του έργου του που έγινε προς την εξυπηρέτηση του παρόντος κειμένου ! Τέλος όσοι θέλουν, μπορούν να διαβάσουν περίληψη της πολιτείας του Πλάτωνα ΕΔΩ ΤΟ ΖΗΤΙΑΝΟΧΩΡΙ .

Μιλούσα τα ξημερώματα με τον Αυστραλό από χρόνια ετεροθαλή αδελφό μου που μου έλεγε για την ύφεση που επικρατεί στην χώρα του, γεγονός που δεν παίρνει ευρεία διάσταση στα ΜΜΕ και αναρωτιόταν πως γίνεται αυτό !

Συζητώντας όμως κάποια οικογενειακά θέματα, αναφέρθηκε πως τα παιδιά και παιδιά δικά τους να έχουν, πάντα όλο ζητούν και να η επιφοίτηση του αγίου πνεύματος, ξεπήδησε στο μυαλό μου.

Η ιδέα του ΖΗΤΙΑΝΟΥ !! Του λέω πριν κλείσουμε το τηλέφωνο : ιδού ένα ωραίο θέμα για αύριο.

Κάπως έτσι είναι όλα στην μίζερη ζωή μας,, από τα μέλη μιας οικογένειας, μέχρι τις κοινωνίες του κόσμου. “ Όχι δεν πήρα τόσα, όσα ο άλλος ή δεν τα πήρα αυτά που πήρα όπως έπρεπε “.

“ Μα γιατί μακάκας είμαι να μην διεκδικήσω αφού νομίμως δικαιούμαι ακόμα ;” “Καλά εγώ δεν σε βοήθησα, έ, τώρα θα μου δώσεις αυτά που σου ζητώ και όπως στα ζητώ εγώ, αφού αδυνατείς να μου τα αποπληρώσεις “ ή το μαφιόζικο “μέχρι την ημερομηνία τάδε, γιατί θα σου πάρω το σκαλπ σου και όχι μόνον, θα σου ατιμάσω την οικογένεια ή θα σου απαγάγω το παιδί για να μου δώσεις τόσα “ !! Που θέση ηθικής και άπιαστης-άγνωστης δικαιοσύνης σε αυτόν τον κόσμο που ισχυρίζεται πως είναι έντιμος και δίκαιος, αφού η “φιλοσοφία του “ στηρίζεται στον νόμο του ισχυρού, που είναι ύψιστο μάθημα στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου ;

Αφού όλα σε αυτήν την γα. μ..νη ζωή υπάγονται κατά μία έννοια, σε κάποια μορφή ζητιανιάς.

Και σας παρακαλώ μην φωνάζετε, γιατί θα σας θεωρήσω πρωτεργάτες της. Όλοι με απλωμένα χέρια, να πάρουμε λεία, είτε από το οικογενειακό περιουσιολόγιο, είτε από του γείτονα τη γη, είτε την καλλιέργεια, είτε την κυριαρχία του αδυνάτου, είτε να ζητιανεύουμε για αυτά που εγκαταλείψαμε οικειοθελώς , είτε για να επιβληθεί η προσωπική άποψη του κάθε θέματος, αλλά κλαίμε γιατί τα χάνουμε αυτά που εμείς στην ουσία δεν είχαμε, ούτε εξετάσαμε ή αναλύσαμε, αφού δεν τα τιμήσαμε και πάει λέγοντας ! Λίγη ζητιανιά επιβίωσης στην κατάφωρη ζωής μας, που επιβαρύνει τον διπλανό μας με κάθε τρόπο ! 

“Γιατί να έχεις γουρούνια, μυρίζει ο τόπος, γιατί να έχεις κότες αφού είναι βρωμιάρες, γιατί να έχει ράδιο, αφού δεν ακούω μουσική, γιατί να έχεις εκείνο που με ενοχλεί” και τελικά όλα και όλοι ενοχλούν τους πάντες !

Έχει άραγε διαφορά η ζητιανιά απ' την κλεψιά ;; 

Δεν αναγκάζομαι και εγώ αυτήν την στιγμή να κάνω το ίδιο, δηλαδή να ζητιανέψω την κατανόησή σας στον παραλογισμό του νου μας, να ζητιανέψω για τα αυτονόητα που έγιναν σκουπίδια ;

Μια φορά και ένα καιρό, ήταν ένα χωριό που το έλεγαν Νυχτερέμι (Ελλάδα ), πασίγνωστο πια στον παγκόσμιο χάρτη, απαρτιζόμενο από πολλών ειδών ζητιάνους. Οι Καραγκούνηδες, οι κάτοικοι, γέροι, γριές, νέοι, νέες, παιδιά, μέχρι και οι παραγιοί, ένας μόνον ειλικρινής ζητιάνος ο Τζιριτόκωστας που δεν έμπαινε στον κόπο να το κρύψει και τέλος, οι αρχές του χωριού όλων των αποχρώσεων της ζητιανιάς. Σε όλα τα κτήρια των αρχών και των σπιτιών, κυμάτιζε η σημαία του “δώσε και μένα μπάρμπα” !

Οι κάτοικοι του χωριού σε άθλια κατάσταση, το μόνον επάγγελμα που ήξεραν ήταν η τέχνη του ζητιάνου. Στα σχολεία δε, το μάθημα ήταν η επιστήμη της ζητιανιάς. Αυτοί που είχαν το πτυχίο καλλίτερης εφαρμογής της επιστήμης, το είχαν οι γηραιότεροι του χωριού, που μάθαιναν στους νεώτερους, πως στον χορό Κουτσοκουλόστραβος να μιμούνται τις εκφράσεις των αναπήρων .

Συνηθισμένοι στην επαιτεία, έγιναν μπεκρήδες και φραπεδολάγνοι, τραγουδώντας μιμούμενοι τον Τζιριτόκωστα, “ Στην υγεία σας, ζωντόβολα ! Πάντα νάρχεστε, πάντα να φέρνετε” . Όπως κάθε καλός μαθητής της επιστήμης, ως ένας άλλος μάγος ή προφήτης, θριάμβευε πάνω στην αμάθεια, τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες των ανθρώπων, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους ! Ζήτω η θεωρία “ ο πιο καπάτσος από τους ζητιάνους θα επιβιώσει “ .

Ένας όμως τελώνης ο Βαλαχάς, άλλος ζητιάνος ολκής, ξυλοφόρτωνε τους άλλους ζητιάνους, στο όνομα του εκπροσώπου της τελωνειακής αρχής, διορισμένος από τον πασά !! Το μάθημα ήταν, εγώ θα παίρνω τα περισσότερα και εσείς τα ψίχουλα και εφ΄ όσον το επιτρέψουν οι μεγαλοζητιάνοι-κλέφτες , όταν και εφ' όσον υπάρχουν και αυτά !

Τι αξία έχει να μιλήσεις για τον Γεροβαρσάμη που μετά χαράς προσέφερε την ζωή του για να σώσει το χωριό από τον Βελή αγά, αφού στο τέλος μόνος του απέμεινε για να αποθάνει, όταν οι άλλοι προεστοί υπέγραφαν τα παραχωρητήρια στον καλόν τον μπέη ;;  Στην ανάγκη όμως αναζητούμε τον σωτήρα της απόγνωσής μας  !!

Όμως όπως κάθε χαρακτηρισμός δεν γίνεται αποδεκτός, έτσι και οι κάτοικοι δεν τον αποδέχονταν, αφού δεν έβλεπαν την δική τους επαιτεία ! Αρεσκόντουσαν να τρέχουν στα δικαστήρια, βροντοφωνάζοντας “τώρα έχομεν Σύνταγμα” και να οι δικηγορίσκοι και οι δικαστές που έβγαζαν αποφάσεις με τον σωρό εντός μιας ώρας ! Τι να έκαναν και αυτοί, κάπως έπρεπε να βγάζουν τον ζητιανεμένο τους καθημερινό οβολό, για να δικαιολογήσουν το προνόμιο και τον επιούσιο.

“Ε, στείλε κανα ζωντανό, τα έξοδα και ο κόπος πολύς, χώρια την σπατάλη του χρόνου της ντροπής, Δεν βλέπεις πως προσπαθώ να πείσω τους αγάδες ;”

Όταν οι δικηγόροι έφευγαν, καυγάδιζαν για την ακρίβεια της δουλείας τους, μα άμα ξαναέρχονταν, να σου οι τεμενάδες και τα δώρα, μπας και καταφέρουν και κάτι !

Άμα όμως ξεπρόβαλε ο αγάς από την γωνιά (τηλεόραση) που φάνταζε τρομερός και ζοφερός (εκβιαστής και τρομοκράτης) ξεχνούσαν τους όρκους της λεφτεριάς και της αξιοσύνης !

(Κι όμως οι σημερινοί ζητιάνοι, εύκολα ζητούν να δώσουν κάποιοι άλλοι, αν όχι τις ζωές τους, αλλά τις βολές τους, όταν οι ίδιοι επ ουδενί δεν θέλουν να προσφέρουν δράμι ! )

Τσουπ οι φωνές της συνείδησης των προπατόρων που αψήφησαν ζωές και προνόμια, εβούιζαν στα αυτιά τους τα παράπονα και οι στεναγμοί, αλλά ο “ανήκεστος” φόβος , τους καταπλάκωνε σαν δουλικά στο “απαραίτητο” προσκύνημά τους. Οι αντίπαλοι άφηναν τις διχογνωμίες τους, έκρυβαν τα δικόγραφά τους και πήγαιναν να συναπαντήσουν τον Αγά με μια φωνή ! Και η ζωή συνεχιζόταν ησύχως. Σαν τον επαναστάτη όργανο της τάξης Βαλαχά, που πίστευε πως προερχόταν από μεγάλη γενιά, γι αυτό τον διόρισε το σαράι για τελωνοφύλακα, για λίγη δουλειά, ψωμί και “τυχερά”, τα τυχερά της ζητιανιάς του! Αυτός εφρόντιζε για την ψηφοθηρία, ώστε οι διορισμένοι να βγάζουν απ΄ την κάλπη το ποθούμενο !

Με τούτα και με τ' άλλα, το μαθαίνουν οι ξένοι οι τρανοί , των master και των ντοκτορά της μεγάλης αυτής επιστήμης και καταφθάνουν στο χωριό Νυχτερέμι. Κτυπούν πόρτες και παράθυρα και προσπαθούν να μάθουν πως και τι εγένη ! 

Οι μεν κατηγορούν τους δε για ζητιανιά και παρανομία και όλοι απομένουν απορημένοι. 'Αλλοι μεταμφιέζονται, άλλοι καταφέρνουν να φύγουν για να ξαναγυρίσουν με λεφτά στο πονεμένο κορμί του χωριού, αλλά άλλοι αυτοκτονούν για το βαρύ τους πάθημα.

“ Αχ η κατάρα του Θεού και το τρισανάθεμα της γέννησης της γης και την ζωή επάνω της. Οργισμένος ο Δημιουργός δεν συλλογίστηκε από πριν την δίκαιη μοιρασιά του και τ' απομεινάρια κλώτσησε και εχύθηκαν όλα μαζί σ΄αυτόν τον τόπο “!!

Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν να θριαμβεύουν οι ξένοι πλιατσικολόγοι, που είχαν κάνει τις ανώτερες σπουδές τους

Και αναρωτιέμαι, πόση διαφορά έχει αυτός που δίνει τα δάνεια για να καταστήσει ένα λαό ή τους λαούς ζητιάνους, αφού ο απώτερος σκοπός είναι να πάρει την λεία, με πρόσχημα την επαιτεία που έχει επιβάλει, με την σιγουριά των πασάδων, εμίρηδων, σουλτάνων και Αλήδων, που τουλάχιστον εκείνοι έβαζαν χέρι στο 1/3 ;;  Έχει ; τι λέτε ; 

Ιδού ο πλανήτης ένα τεράστιο ζητιανοχώρι στα πόδια των ληστών ! Αυτών που από ζητιάνοι, προβιβάστηκαν και προήχθησαν σε ισχυρούς ζητιάνους- κλέφτες-νταβατζήδες, και τα ζητούν και ενυπογράφως, για να είναι σίγουροι πως δεν θα χάσουν δράμι απ' την προβλεπόμενη λεία τους !

Γι αυτό σας λέω, ζητιάνος και ληστής, παιδιά της ίδιας μάνας Ζητιάνοι εμείς για ό,τι απομείνει, αν απομείνει, ζητιάνοι μετανάστες σε ξένους τόπους κι όμως κατηγορούμε αυτούς που ήλθαν στην χώρα του ήλιου για καλύτερες προοπτικές και βρήκαν το σκοτάδι !

Η τέχνη του ζητιάνου καλά δοσμένη μέσα από ταινίες, νουθεσίες και το κυριότερο θεοσοφικές μαλαγανίες. Γιατί δεν υπάρχει διαφορά του να ζητιανεύεις βοήθεια εξ ουρανού, αντί να την αποκηρύσσεις με σθένος και ανδρεία ;;

Οι δοκτοράτοι ζητιάνοι-ληστές δηλώνουν στους μαθητευόμενος, δια μέσου των αντιπροσώπων τους “πως πρέπει να δώσουν αίμα, δάκρυ και πόνο” αποκηρύσσοντας τα αγαθά τους και ίσως να έχουν και κάποια τύχη οίκτου, ως δόλωμα στα χολωμένα τους μυαλά, σίγουρο χαρτί πάντως η μετά θάνατον ευτυχία !

Έτσι η γνωστή ρήση μετατρέπεται στο φιλοσοφικό θεώρημα “όπου μικρό ψάρι ο ζητιάνος και όπου μεγάλο ψάρι, ο ληστής” και όποιος ό,τι προλάβει !

“Στο διάβολο η ζωή και τα καλά της για τους ζητιάνους του Νυχτερεμίου, που συντυχαίνουν πάντοτε με τους Κοτσαμπάσηδες, που άλλον θεό δεν έχουν από τον μπέη και άλλο κόσμο δεν γνωρίζουν από τα ζα και τα σπαρτά τους “ ! 

Και το χειρότερο, η παίδευση να τους κάνει να καταριούνται την τέχνη και την τύχη τους, στρεφόμενοι με εκδίκηση και μίσος “περί δικαίων και αδίκων “, γιατί εξόν αυτού, άλλο δεν γνωρίζουν να κάνουν !

Γιατί η ζητιανιά έγινε σπουδή ζωής, κατάλοιπο των βεζίρηδων, μένοντας κρυφή μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, μεταμορφωμένη ως θεά της “Βεζίρηκης ηθικής” ! Γίναμε ο πιο διεφθαρμένος λαός ανάμεσα σε όμοιους άλλους και τρέχουμε ξαφνικά να σώσουμε αυτά που δεν τιμήσαμε ποτέ, όντας ζητιάνοι και σκύφτουλες σε κάθε Ύμια, σε κάθε πετσόκομμα της ιστορίας και του Έθνους.

Τα μοναστήρια, τα μπαρ και τα ξενύχτια ποτέ δεν θα εκλείψουν . Το souvlaki & syrtaki έγινε σημαία του σύγχρονου ελλαδίτη εραστή, του Nick the greek στην κάθε μαμαζέλ της πολιτικής και της οικονομικής ισχύος του πλανήτη ! Ο ηθικός ξεπεσμός και η ηθική και ιστορική μας παρακμή ! Ο εξανδραποδισμός του ανθρωπίνου γένους.  Τα παραμύθια των πριγκίπων γίνονταν διδαχές στα βλαστάρια της πονεμένης γης, με την βοήθεια της Barbie με τα κορδελάκια της και του αρραβωνιαστικού της.

Για να γίνει σήμερα η ληστεία, εκβιασμός πάνω στα κοινωνικά αγαθά, απειλώντας το σκοτάδι να γίνει όμοιο με αυτό της λανθασμένα γαλουχημένης ψυχής μας !

Γέμισε ο κόσμος από ληστές, αφού το βρήκαν εύκολο μάθημα επιβίωσης. Ο μεγαλοληστής έγινε νόμιμος στα μάτια κάθε ληστή που τον χαρακτηρίζουν παράνομο. Η Ηθική και το Δίκαιο εκλάπησαν από τον κάθε ζητιάνο και τον κάθε λήσταρχο της κάθε εποχής. Μέχρι και να του κόβουν το χέρι του έμαθαν, για να κάθεται στα φανάρια να παρακαλά για κάποιο σεντς ! Όπως δώσε μου τον ζωτικό σου χώρο για την δική μου επιβίωση !

Ακόμα και τα ζωάκια του πλανήτη, τα καταντήσαμε ζητιάνους στο ίδιο τους το σπίτι, φιλάρεσκοι, βλέποντας την εξάρτηση του αδυνάτου στα χέρια του δυνατού. Του αδύνατου που θα χαρίσει ακούσια την ζωή του για την μελλοντική ζωή του δυνατού. Ο σεβασμός κηδεύτηκε στον βωμό του ανθρωπίνου κτήνους και για βιτρίνα, τα κλουβιά και οι ζωολογικοί κήποι, μαζί με τις νεκρές ψυχές !

Έτσι η συνείδηση βρήκε την “υγειά της” !

Η ζητιανιά έγινε τρόπος σε κάθε επίφαση της “δημοκρατικής” ζωής του τόπου , αλλά και του πλανήτη, για να μπορεί να πρυτανεύει το ακόλουθο σατιρικό ανεκδοτάκι :

Ήταν ένας τύπος που κάθε πρωί έδινε στο ζητιάνο της γειτονιάς του από ένα ευρώ. Αυτό γινόταν για κανένα τρίμηνο. Στη συνέχεια συνέχιζε κάθε πρωί να τον χαρτζιλικώνει, αλλά πλέον του έδινε 50 λεπτά. Μετά από κανένα χρόνο μειώθηκε το ποσό σε 20 λεπτά και στο τέλος σταμάτησε να του δίνει λεφτά.
Κάποια μέρα τον σταμάτησε ο ζητιάνος και τον ρώτησε γιατί δεν του δίνει πια λεφτά. Οπότε ο τύπος του είπε:
- Στην αρχή ήμουν ελεύθερος, οπότε σου έδινα ένα ευρώ. Μετά παντρεύτηκα, ξέρεις, γυναίκα, έξοδα... οπότε σου έδινα 50 λεπτά. Μετά έκανα ένα παιδί, ξέρεις, πάμπερς, γάλατα... οπότε σου έδινα είκοσι λεπτά. Μετά έκανα και δεύτερο παιδί, αυξήθηκαν τα έξοδα, οπότε σταμάτησα να σου δίνω λεφτά.
Και ο ζητιάνος έξαλλος:
- Καλά, ρε μαλάκα, κάνεις παιδιά με τα λεφτά μου; 

http://www.logia.gr/ 

«Όσο ακούς αυτά που νομίζεις ότι ακούς, και βλέπεις αυτά που νομίζεις ότι βλέπεις, θα είσαι πάντα χαμένος σ’ ένα δάσος και θα ψάχνεις συνέχεια πεινασμένος και διψασμένος το δρόμο για να βγεις», είχε πει ο σοφός γέροντας. Η ανθρωπότητα ολόκληρη θα ήτανε αλλιώς αν είχε μάθει να σιωπά και να ακούει αυτό που έχει να της μουρμουρίσει ένας ποταμός. 

http://webcache.googleusercontent.com/ 

«Οι ηγέτες δε γεννιούνται ηγέτες. Οι περισσότεροι είναι κατασκευάσματα της κοινής γνώμης» είχε πει ο Μπέρναρντ Σω.

« Ήταν μια φορά ένας ζητιάνος που στεκόταν ρακένδυτος στη γωνιά ενός πεζοδρομίου και με προτεταμένο το χέρι ζητούσε τη βοήθεια των περαστικών. Ήταν βρώμικος και καταϊδρωμένος μέσα στα χειμωνιάτικα κουρέλια, κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο. Μια συμπονετική γριούλα που περνούσε από εκεί τον λυπήθηκε, τον πλησίασε, έβγαλε από την τσάντα της το μαντήλι της κι άρχισε να του σκουπίζει το πρόσωπο και να απομακρύνει το σμήνος από τις μύγες που τον είχε περικυκλώσει και απομυζούσε από τις βρωμιές του.
-Μην τις διώχνεις, της είπε ο ζητιάνος , θα έρθουν άλλες και θα ΄ναι πιο πεινασμένες.»

Ο Πλάτωνας αναφερόμενος στα κίνητρα της ασχολίας με την πολιτική (Πλάτωνος Πολιτεία, 347 a-d) υποστηρίζει ότι: «Οι άνθρωποι με ηθικό φρόνημα ούτε για χρήματα ούτε για τιμές προθυμούνται να ασκήσουν πολιτική εξουσία. Γιατί δεν θέλουν ούτε φανερά να εισπράττουν μισθό για το πολιτικό τους αξίωμα, ώστε να αποκαλούνται μισθωτοί, ούτε κρυφά να παίρνουν οι ίδιοι χρήματα από την απόκτηση της πολιτικής εξουσίας, ώστε να χαρακτηρίζονται κλέφτες, ούτε για να απολαύσουν τιμές, γιατί δεν είναι φιλόδοξοι… και είναι μεγίστη ζημία το να άρχεσαι από αναξιότερό σου, αν δεν θελήσεις ο ίδιος να άρχεις. Αυτήν μου φαίνεται φοβούνται οι ενάρετοι και αναλαμβάνουν την πολιτική εξουσία, όταν συμβεί να την αναλάβουν. Και τότε προσέρχονται προς την άσκηση της πολιτικής εξουσίας όχι σαν να πηγαίνουν σε κάτι αγαθό, ούτε σαν να πρόκειται να ωφεληθούν σ΄ αυτό, αλλά ως προς κάτι αναγκαίο, και γιατί δεν έχουν αξιότερούς τους για να το αναθέσουν, ούτε καν όμοιούς τους»

-Προσοχή στους δημοκόλακες, στους δημοπίθηκους, Αυτοί για να είναι αρεστοί στο λαό και να εξασφαλίσουν την προσωπική τους εξουσία φροντίζουν να διατυπώνουν απόψεις αρεστές στο πλήθος, ακόμη κι αν η πόλη μπορεί να οδηγηθεί στην καταστροφή! πετάχτηκε απρόσκλητος ο πανταχού παρών Αριστοφάνης.

- «Ψηφίστε αυτόν που υπόσχεται τα λιγότερα ώστε μετά τις εκλογές να είστε λιγότερο απαγοητευμένοι», έλεγε ο Barnard Baruch. 

http://webcache.googleusercontent.com/ 

Εν κατακλείδι, αποφασίσαμε να ζούμε στο βασίλειο των ζητιάνων, γυρνώντας το κεφάλι μας να δούμε το κουφάρι της γενιάς μας, σαν σκοροφαγωμένα έπιπλα και ξεφτισμένοι τοίχοι. Τους Τούρκους τους διαδέχθηκαν αξιωματικοί, λοχίες και ανάδελφοι προύχοντες, με τις ευλογίες μας.

Μας έμαθαν να βλέπουμε την ζωή πίσω από κλειδαρότρυπες, αντί να κοιτούμε την κλειδαρότρυπα της ψυχής μας και την ορθάνοικτη αόρατη πόρτα της πλανητικής μας ζωής !

Ασπασία

ΥΣ : ζητώ συγγνώμη από τα άγια κόκαλα του Καρκαβίτσα για την όποια παράφραση του έργου του που έγινε προς την εξυπηρέτηση του παρόντος κειμένου ! 

Τέλος όσοι θέλουν, μπορούν να διαβάσουν περίληψη της πολιτείας του Πλάτωνα  ΕΔΩ