Ενώ κάποιοι άλλοι, πχ. οι υλιστές, την έχρησαν θεά, την έντυσαν και την στόλισαν με διάφορα φτιασίδια, της έδωσαν όμως μορφή τέτοια ωσάν να είναι η Μέδουσα με τα πολλά πλοκάμια. Έτσι χάθηκε, μάλλον ξεχάστηκε η σπουδαία σημασία της ύπαρξής της. Έχει δαιμονοποιηθεί τόσο πολύ η οντότητα της ύλης, που την παρουσιάζουν οι διάφοροι εξουσιαστές και διαμορφωτές της κοινής αντίληψης, σαν κάποιο ψεγάδι της Θεϊκής πρόθεσης και βούλησις. Μετά την απαρχή της πτώσης του ανθρώπου όποτε και αν έγινε αυτό και με όποια αρεστή θεωρία, όλο και επέτρεπε περισσότερο τον εγκλωβισμό στον εαυτό του, εσωτερικό και κατ' επέκταση εξωτερικό. Τοποθετώντας ο άνθρωπος τον εαυτό του μέσα σε ένα ορατό ή αόρατο κλουβί πετώντας το κλειδί έξω, η αντίδρασή του ήταν να προσπαθήσει να δαμάσει την ύλη, κατά τα δικά του πρότυπα που άρχισε να αναπτύσσει κατά την πορεία της συνεχούς πτώσης του, με αποτέλεσμα να προσπαθεί να εγκλωβίσει την ύλη βάσει των κατώτερων ενστίκτων και αδυναμιών του. Με αυτόν τον τρόπο γαλουχήθηκε αμέτρητους αιώνες. Αντικατέστησε το φυσικό τρόπο με ημίμετρα, έτσι ακριβώς όπως συμπεριφέρεται στα ζώα. Όντας αυτός (ο άνθρωπος) μέσα σε ένα κλουβί, είναι απόλυτα φυσικό για αυτόν να βάλει σε κλουβιά και τα ζώα και ας φωνάζει σαν τον τρελό του κοπαδιού, πως είναι φιλόζωος (!!!) Έτσι η Σχέση / Λόγος - αναλογία, αντικαταστάθηκε από την εξουσία, φαινόμενο που παρουσιάζεται σε ολόκληρη την κοινωνική ταξική ψυχολογική διαστρωμάτωση ((!!!)), μετατρεπόμενη (η εξουσία) σε σχέση αλληλο-εξάρτησις. Έφτασε στο σημείο ο άνθρωπος να θεωρεί πολιτισμό το διαζύγιό της απ' ευθείας σχέσης του με την φύση και ανήγαγε την αστικοποιήση της ζωής σε παραδεισένιο επίγειο ουτοπικό πολιτισμένο γίγνεσθαι, που πέρασε μέσα στο πετσί του και δηλητηρίασε κάθε αυθόρμητο , πηγαίο και ειλικρινές είχε μέσα του, κοντά στο αρχέγονο κύτταρό του ....... Νάγια ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ΥΛΗ !!!

Ενώ κάποιοι άλλοι, πχ. οι υλιστές, την έχρησαν θεά, την έντυσαν και την στόλισαν με διάφορα φτιασίδια, της έδωσαν όμως μορφή τέτοια ωσάν να είναι η Μέδουσα με τα πολλά πλοκάμια. Έτσι χάθηκε, μάλλον ξεχάστηκε η σπουδαία σημασία της ύπαρξής της. 
Έχει δαιμονοποιηθεί τόσο πολύ η οντότητα της ύλης, που την παρουσιάζουν οι διάφοροι εξουσιαστές και διαμορφωτές της κοινής αντίληψης, σαν κάποιο ψεγάδι της Θεϊκής πρόθεσης και βούλησις.

Μετά την απαρχή της πτώσης του ανθρώπου όποτε και αν έγινε αυτό και με όποια αρεστή θεωρία, όλο και επέτρεπε περισσότερο τον εγκλωβισμό στον εαυτό του, εσωτερικό και κατ' επέκταση εξωτερικό. Τοποθετώντας ο άνθρωπος τον εαυτό του μέσα σε ένα ορατό ή αόρατο κλουβί πετώντας το κλειδί έξω, η αντίδρασή του ήταν να προσπαθήσει να δαμάσει την ύλη, κατά τα δικά του πρότυπα που άρχισε να αναπτύσσει κατά την πορεία της συνεχούς πτώσης του, με αποτέλεσμα να προσπαθεί να εγκλωβίσει την ύλη βάσει των κατώτερων ενστίκτων και αδυναμιών του. Με αυτόν τον τρόπο γαλουχήθηκε αμέτρητους αιώνες. Αντικατέστησε το φυσικό τρόπο με ημίμετρα, έτσι ακριβώς όπως συμπεριφέρεται στα ζώα. Όντας αυτός (ο άνθρωπος) μέσα σε ένα κλουβί, είναι απόλυτα φυσικό για αυτόν να βάλει σε κλουβιά και τα ζώα και ας φωνάζει σαν τον τρελό του κοπαδιού, πως είναι φιλόζωος (!!!) 

Έτσι η Σχέση / Λόγος - αναλογία, αντικαταστάθηκε από την εξουσία, φαινόμενο που παρουσιάζεται σε ολόκληρη την κοινωνική ταξική ψυχολογική διαστρωμάτωση ((!!!)), μετατρεπόμενη (η εξουσία) σε σχέση αλληλο-εξάρτησις.
Έφτασε στο σημείο ο άνθρωπος να θεωρεί πολιτισμό το διαζύγιό της απ' ευθείας σχέσης του με την φύση και ανήγαγε την αστικοποιήση της ζωής σε παραδεισένιο επίγειο ουτοπικό πολιτισμένο γίγνεσθαι, που πέρασε μέσα στο πετσί του και δηλητηρίασε κάθε αυθόρμητο , πηγαίο και ειλικρινές είχε μέσα του, κοντά στο αρχέγονο κύτταρό του .......

Νάγια