a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Την βλέπετε την εμμονή να ξεκινήσουν την άντληση από τα οικόπεδα που συνορεύουν με άλλες ΑΟΖ και όχι από τα ενδότερα ; Επειδή πολλοί δεν έχουν ακούσει ποτέ (ας είναι καλά οι πράκτορες-δημοσιογράφοι) ότι η Κύπρος ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΕ να δεχτεί την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στα συνοριακά οικόπεδα της ΑΟΖ ως ΠΡΟΫΠΌΘΕΣΗ από το Ισράηλ ....ώστε αυτό να αποδεχτεί την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Η οριοθέτηση της ΑΟΖ απαιτεί την συμφωνία των δύο κρατών κι έτσι οι Ισραηλινοί έκαναν την τιμή στην Κύπρο να της αναγνωρίσουν μία ΑΟΖ...την οποία φυσικά θα εκμεταλλευτούν αποκλειστικά Ισραηλινοί (NOBEL και DELEK) και βάσει όσων υπεγράφησαν ήδη... τα έξοδα θα επιβαρύνουν την Κύπρο και αν υπάρξουν ποτέ έσοδα ...γράψτε μου. Με τον ίδιο τρόπο που οι εργολάβοι Δημοσίων Έργων καταφέρνουν να τριπλασιάζουν το αρχικό προϋπολογισμό ενός έργου...θα καταφέρουν και οι Ισραηλινοί να παρουσιάζουν πάντα ζημιές με τα γνωστά λογιστικά μαγειρέματα που κανένα κράτος δεν είναι σε θέση να ελέγξει. 

Στα σχόλια υπάρχει link για ένα άρθρο σχετικά με το κόλπο της συνεκμετάλλευσης που βέβαια αποφεύγει να το συνδυάσει με το Ισραήλ που ΗΔΗ εκτελούνται εργασίες και χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Αιγύπτου, που ακόμα δεν έχει ξεκίνησε το παραμικρό. Τις κακοτοπιές ...ξέρουν να τις αποφεύγουν όσοι θέλουν να κάνουν καριέρα. Κι από πληρωμένες πένες στον Τύπο... έχει παντού ώστε να συγκαλύπτουν τη μεγάλη ληστεία ...με το αζημίωτο πάντα.
Ρωτήστε κανέναν λυγερό κλόουν που γυρνάει όλο την Ελλάδα να δημιουργήσει κλίμα και προσδοκίες με έξοδα των Πετρελαικών ... ΠΟΣΑ κοιτάσματα του Ισραήλ θα υπαχθούν στο καθεστώς συνεκμετάλλευσης με την Κύπρο ; (Πρόκειται γι' ανέκδοτο φυσικά !) Τα οικόπεδα του Ισραήλ είναι τόσο μικρά σχεδιασμένα ...ώστε και λίγα χιλιόμετρα από την ΑΟΖ της Κύπρου να τρυπήσουν... δεν θα συνορεύουν πρακτικά με αυτήν.

Η μπίζνα με την ΑΟΖ είναι πολύ μεγάλοι και αντίστοιχα πέφτουν πολλά λεφτά σε δημοσιογράφους και διαμορφωτές της κοινής γνώμης ώστε να πειστούμε να πληρώσουμε ΕΜΕΙΣ το κόστος των επενδύσεων...όπως έκαναν και με τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μας "κούρδιζαν" για τις ένδοξες στιγμές... για να ΜΗΝ αντιδράσουμε στο κόστος που ξεπέρασε τα 30 ΔΙΣ ...για μερικά βεγγαλικά και μερικά μικρά κατασκευαστικά έργα. Σκεφθείτε πόσοι εθελοντές δούλεψαν για να φύγουν μερικοί με εκατοντάδες μαύρα κι αφορολόγητα εκατομμύρια στην τσέπη.
Με το θέμα της ΑΟΖ οι πληρωμένες σειρήνες των επικυρίαρχων στα ΜΜΕ θα μας πείσουν να υπογράψουμε με τα ίδια μας τα χέρια ακόμα μία ληστεία δισεκατομμυρίων.
Διαβάστε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τα φυσικό αέριο της Κύπρου
Χαρίσαμε τον εθνικό πλούτο στη Noble Energy
Το αέριο έκανε φτερά!

Άκρως αποκαρδιωτικό φαίνεται ότι θα είναι το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που πιθανόν να επιβεβαιωθούν στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου. Το συμβόλαιο που υπέγραψε η Κυβέρνηση με την εταιρεία Noble Energy, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί, διασφαλίζει μόνο τα συμφέροντα της εταιρείας. Το μερίδιο της χώρας από την εκμετάλλευση του εθνικού της πλούτου είναι ασαφές και θα αρχίσει να καταβάλλεται σε βάθος χρόνου, εάν και εφόσον η εταιρεία εμφανίσει κέρδη από τις δραστηριότητές της. Με βάση όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, είναι πολύ αμφίβολο αν αυτή η γενιά των Κυπρίων θα επωφεληθεί από τα αποθέματα της Κύπρου σε αέριο στο συγκεκριμένο ερευνητικό τεμάχιο, γνωστό σαν "οικόπεδο 12".
Στη διεθνή πετρελαϊκή βιομηχανία εφαρμόζονται διάφορα μοντέλα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Η Κυβέρνηση Παπαδόπουλου που άρχισε αυτή την προσπάθεια υιοθέτησε ένα μοντέλο Αναλογικού Καταμερισμού Παραγωγής (Production Sharing Agreement - P.S.A.), το οποίο εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 3 Μαΐου 2006.
Η ερμηνεία του μοντέλου, όπως την εξήγησε ο τότε υπουργός Εμπορίου Γιώργος Λιλλήκας, είναι η εξής: "Η εκάστοτε επιλεγόμενη εταιρεία ορίζεται ως εργολάβος ή ανάδοχος σύμβασης για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, επιβαρύνεται όλο το κόστος της παραγωγής, έχει το δικαίωμα να ανακτά το κόστος παραγωγής και καταμερίζεται με εκ των προτέρων διαπραγμάτευση το κέρδος με το κράτος".
Με απλά λόγια, η εταιρεία αναλαμβάνει όλα τα έξοδα της επένδυσης. Αφού αποσβέσει τις επενδύσεις που θα κάνει και αφαιρεί τα έξοδα ανόρυξης, μοιράζεται τα καθαρά κέρδη στη βάση συμφωνημένων ποσοστών. Ο κ. Λιλλήκας έλεγε τότε ότι η Κύπρος θα έπαιρνε το 75% των κερδών και η εταιρεία το 25%.
Η μυστική συμφωνία
Με βάση το πιο πάνω μοντέλο ετοιμάστηκε και εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο ένα πρότυπο σύμβασης (Model Production Sharing Contract), το οποίο τέθηκε στη διάθεση των πετρελαϊκών εταιρειών όταν προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός αδειοδότησης, τον Φεβρουάριο του 2007. Η σύμβαση αυτή καταγράφει τις μάξιμουμ απαιτήσεις της Κ.Δ. και υπήρξε η ραχοκοκαλιά της τελικής συμφωνίας που υπεγράφη με τη Noble Energy, τον Οκτώβριο του 2008. Εκ μέρους της Κ.Δ. υπέγραψε ο υπουργός Εμπορίου Αντώνης Πασχαλίδης.
Ζητήσαμε από τον αρμόδιο υπουργό πληροφορίες για το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας, όμως μέχρι στιγμής δεν έχουμε απαντήσεις. Η Κυβέρνηση την κρατάει μυστική και, όπως λέχθηκε στον "Π", μόνο ο Πρόεδρος και ο διευθυντής Ενέργειας γνωρίζουν το περιεχόμενό της. Ωστόσο, γνωρίζουμε ποιες ήταν οι απαιτήσεις της Κυβέρνησης από το πρότυπο σύμβασης που δόθηκε στις εταιρείες.
Όταν μπαίνεις σε μια διαπραγμάτευση υπάρχει πάντα ένα περιθώριο υποχώρησης. Λογικά, η τελική συμφωνία θα πρέπει να είναι δυσμενέστερη για την Κ.Δ. απ' ό,τι προβλέπει το πρότυπο σύμβασης. Όμως, έστω κι αν η Κυβέρνηση διατήρησε το 100% των αρχικών απαιτήσεών της, το φυσικό αέριο στο τεμάχιο 12 έχει κάνει φτερά! Η Κύπρος δεν έχει δικό της αέριο, το έχει χαρίσει στη Noble Energy.

Πώς χάθηκε
Όπως είναι διατυπωμένοι οι όροι στο πρότυπο σύμβασης, η Noble Energy, η οποία κατέχει και το 100% των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, θα αναλάβει όλες τις επενδύσεις και τα έξοδα ανόρυξης. Θα πάρει όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις μέχρι να αποσβέσει τις επενδύσεις της, θα καλύπτει όλα τα λειτουργικά της έξοδα, και αν περισσέψουν η Κ.Δ. θα πάρει ποσοστό από τα κέρδη.
Γράφει η σύμβαση: "Στην περίπτωση που εκκρεμούν έξοδα, από τον ένα χρόνο μεταφέρονται στον άλλο. Αυτό θα επαναλαμβάνεται μέχρι να υπάρξει απόσβεση των εξόδων ή μέχρι τη λήξη της σύμβασης, ό,τι κι αν συμβεί πρώτο". Το διαθέσιμο αέριο που θα περισσέψει (αν περισσέψει), "αφού η ανάδοχος εταιρεία πάρει τα έξοδα της, επιμερίζεται μεταξύ της Δημοκρατίας και του αναδόχου".
Οι πετρελαϊκές εταιρείες είναι οτιδήποτε άλλο από φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αν έχουν τη δυνατότητα να ισοφαρίζουν τα έξοδα με τα έσοδα υπερτιμολογώντας τις δαπάνες, σαφώς και δεν θα μοιραστούν τα κέρδη τους με το κυπριακό κράτος. Και στην περίπτωση της σύμβασης που πρότεινε η Κυβέρνηση της Κύπρου στη Noble Energy (χωρίς να ξέρουμε πόσα άλλα παράθυρα έχουν ανοίξει με τις δικές τους αντιπροτάσεις), έχουν απεριόριστες δυνατότητες να υπερτιμολογήσουν τα έξοδα και να υποτιμολογήσουν τα έσοδα.
Ένα παράδειγμα: Με βάση το μοντέλο που πρότεινε η ίδια η Κυβέρνηση, "45 ημέρες πριν από την έναρξη κάθε ημερολογιακού έτους, ο ανάδοχος (στην προκειμένη περίπτωση η Noble Energy) καταρτίζει και υποβάλλει προς έγκριση από το αρμόδιο υπουργείο λεπτομερές και αναλυτικό ετήσιο πρόγραμμα εργασίας, μαζί με τον αντίστοιχο ετήσιο προϋπολογισμό".
Αυτό το έγγραφο θα δίνει το στίγμα του ετήσιου προϋπολογισμού της εταιρείας. Σύμφωνα με τη σύμβαση, "ο υπουργός μπορεί να προτείνει τροποποιήσεις ή αλλαγές στο ετήσιο πρόγραμμα εργασίας και στον αντίστοιχο προϋπολογισμό με ειδοποίηση προς τον ανάδοχο, συμπεριλαμβανομένων όλων των δικαιολογητικών που κρίνονται αναγκαία, εντός τριάντα (30) ημερών από την παραλαβή του προγράμματος εργασίας".

Υπουργός σεΐχης
Με αυτή την πρόνοια της συμφωνίας ο εκάστοτε υπουργός (τότε ήταν ο Λιλλήκας) καθίσταται σεΐχης, διότι θα έχει τη δυνατότητα να εγκρίνει από μόνος του έναν προϋπολογισμό που όσο πιο φουσκωμένος θα είναι τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η απώλεια του εθνικού πλούτου της χώρας!
Αλλά, και ο εντιμότερος των ανθρώπων να είναι ο υπουργός δεν θα έχει σοβαρές δυνατότητες να μειώσει τον προτεινόμενο προϋπολογισμό. Διότι σε τριάντα μέρες θα πρέπει να μελετήσει τον προϋπολογισμό, να εντοπίσει υπερχρεώσεις, να βρει στοιχεία για να τεκμηριώσει την άποψή του και να πείσει την εταιρεία. Κάτι τέτοιο είναι φύσει αδύνατον. Και, σύμφωνα με το συμβόλαιο, "εάν δεν υπάρξει ανταπόκριση από το υπουργείο εντός της προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών, τότε το πρόγραμμα και ο προϋπολογισμός θα θεωρούνται εγκεκριμένα"!

Πέρα από τον προϋπολογισμό του προγράμματος εργασίας, τα έξοδα επεκτείνονται στα λειτουργικά κόστη της εταιρείας, στις υπηρεσίες που θα αγοράζει από τη μητρική εταιρεία και από άλλες συμβαλλόμενες εταιρείες. Συνεπώς, τα κόστη είναι αδύνατον να εκλεχθούν και να αμφισβητηθούν. Επίσης, σύμφωνα με το πρότυπο σύμβασης, οι τιμές πώλησης του αερίου δεν θα υπολογίζονται με βάση τις διεθνείς τιμές, αλλά στη βάση το τι πουλάνε οι άλλοι στην περιοχή. Ποιος μπορεί να ξέρει, ποιος θα ελέγχει και ποιος θα δώσει στοιχεία για να αμφισβητηθούν οι τιμές που θα παρουσιάζει η εταιρεία;
Με τέτοιο συμβόλαιο μόνο αν είναι ηλίθια μια εταιρεία θα δείξει κέρδη για να τα μοιραστεί με την Κυβέρνηση. Και οι πετρελαϊκές εταιρείες δεν έχουν τέτοια φήμη. Σύμφωνα με τη γνώμη συμβούλων που ασχολούνται με την πετρελαϊκή βιομηχανία, το μοντέλο που επινοήθηκε από την Κυβέρνηση της Κύπρου είναι το τέλειο για ένα κράτος που θέλει να χαρίσει τον εθνικό του πλούτο.

Ούτε στην Αφρική
Σε άλλα κράτη, ακόμη και αφρικανικά, υιοθετούνται πιο σύνθετα μοντέλα. Για παράδειγμα, πέρα από τον καταμερισμό των κερδών εάν και όταν υπάρξουν, η Κυβέρνηση που παραχωρεί τα δικαιώματα εκμετάλλευσης διεκδικεί για λογαριασμό της, από την πρώτη μέρα της έναρξης της εξόρυξης, ένα ποσοστό (5, 10 ή 15%) επί της παραγωγής, αναλόγως της διαπραγματευτικής της ικανότητας, για τις δικές της ανάγκες είτε για να το πουλήσει στη διεθνή αγορά.
Το Ισραήλ εξασφάλισε το 12,5% της παραγωγής από την πρώτη μέρα και προσπαθεί να το αυξήσει στο 20%. Η Κύπρος δεν διεκδίκησε ούτε ένα κυβικό πόδι. Με όρους αγοράς, από τα αποθέματα στο κοίτασμα του τεμαχίου 12 η Κύπρος δεν έχει ούτε ένα κυβικό πόδι δικό της φυσικό αέριο. Δεν διεκδίκησε καν προνομιακές τιμές για τις δικές της ανάγκες, κατοχυρωμένες στο συμβόλαιο.
Επίσης, τα άλλα κράτη εξασφαλίζουν έσοδα από τη φορολογία στην εμπορία των υδρογονανθράκων. Μάλιστα, υπάρχουν περιπτώσεις που τα έξοδα έρευνας και δημιουργίας της υποδομής καλύπτονται από τη φορολογία.
Τα ποσοστά του Ισραήλ περιλαμβανομένης της φορολογίας είναι 30%.
Στην περίπτωση της Κύπρου, σύμφωνα με τις διατάξεις της σύμβασης που η ίδια η Κυβέρνηση έχει προτείνει, η φορολόγηση της εταιρείας θεωρείται ότι περιλαμβάνεται στο μερίδιο της Δημοκρατίας στα κέρδη. Συνεπώς, όπως αναφέρεται στο συμβόλαιο, "οι υδρογονάνθρακες που θα διατεθούν από την εταιρεία πρέπει να θεωρούνται απαλλαγμένοι εταιρικού φόρου".


Κουβέντες του αέρα
Τα δεδομένα που υπάρχουν συνηγορούν στο ότι όσα γράφονται και δηλώνονται περί "δικού μας φυσικού αερίου" ("έσοδα 500 εκατ. ευρώ το χρόνο", "θα μας δίνουν το δικό μας δωρεάν", "θα μας κάνουν τον αγωγό") είναι κουβέντες του αέρα. Για να ξέρουμε πραγματικά τι γίνεται πρέπει να μελετηθεί το συμβόλαιο. Αν το συμβόλαιο ήταν προνομιακό για την Κύπρο, μετά την ανακάλυψη των μεγάλων κοιτασμάτων από το Ισραήλ θα προβαλλόταν σαν μια μεγάλη επιτυχία της Κυβέρνησης που το έχει υπογράψει. Τουναντίον, το κρύβει.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, όταν δεν μπορείς να έχεις αποτελεσματικό έλεγχο στην παραγωγή και στα πραγματικά έξοδα και έσοδα, τα όποια ποσοστά επί των κερδών δεν έχουν καμιά σημασία. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό επί των κερδών, τόσο μεγαλύτερο είναι και το αντικίνητρο της εταιρείας να δείχνει κέρδη.
Η ασφαλέστερη μέθοδος ήταν το μερίδιο επί της παραγωγής, όχι επί των κερδών. Όμως αυτό δεν έγινε και το συγκεκριμένο κοίτασμα μάλλον έκανε φτερά, με την αμερικάνικη εταιρεία να καρπούται τον εθνικό πλούτο και την Κύπρο να επωμίζεται την περιβαλλοντική ζημιά.


Από τη μεγάλη ιδέα στη μεγάλη γκάφα
Κάποιος που θα διαβάσει αυτό το ρεπορτάζ θα διερωτηθεί, "καλά, μα είναι τόσο αδέξια η Κυβέρνησή μας, που χάρισε τον εθνικό πλούτο σε μια ξένη εταιρεία; Δεν θα ήθελε να έχει έσοδα για να προσφέρει έργο;".
Τα πράγματα διαφορετικά ξεκίνησαν και αλλού κατάληξαν. Ευθύς εξαρχής η οριοθέτηση της ΑΟΖ και η προκήρυξη διαγωνισμού αδειοδότησης για την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων είχε διασυνδεθεί με πολιτικά οφέλη. Στο διπλωματικό παρασκήνιο ήταν από τότε γνωστό ότι η πρόθεση της Κυβέρνησης Παπαδόπουλου ήταν να παραχωρήσει τις άδειες εκμετάλλευσης σε γαλλικά συμφέροντα. Το πολιτικό πλαίσιο που είχε τεθεί φαινόταν δελεαστικό: Η σύζευξη των οικονομικών συμφερόντων της Κύπρου και της Γαλλίας, με δεδομένη τη γαλλική επιφυλακτικότητα προς την Τουρκία, θα μπορούσε να αποτελέσει το υπόβαθρο για μια ισχυρή κυπρο-γαλλική συμμαχία. Η Γαλλία, ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και ισχυρό μέλος της ΕΕ, θα ήταν η μεγάλη δύναμη που αναζητούσε η Κύπρος για να αντιμετωπίσει την Τουρκία.
Τα όποια παράπλευρα προσωπικά συμφέροντα και ευκαιρίες θα χάνονταν μέσα στη ρητορική της εξυπηρέτησης των "μεγάλων εθνικών στόχων". Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων και η ανάθεση της εκμετάλλευσής τους σε γαλλικές εταιρείες ήταν μια τεράστια πολιτική (και ασφαλώς οικονομική) επένδυση, ενόψει και των προεδρικών εκλογών του 2008.

Η Κύπρος ήταν (και εν πολλοίς είναι ακόμη) αδαής σε ζητήματα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Την 1η Αυγούστου 2005, μετά από εισήγηση του υπουργού Εμπορίου Γιώργου Λιλλήκα, η Κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία με τον γαλλικό οίκο Beicip-Franlap για παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε τεχνικά και νομοτεχνικά θέματα. Λογικά η Κυβέρνηση θα έπρεπε να ζητήσει προσφορές και να εξασφαλίσει τις υπηρεσίες τουλάχιστον δύο διαφορετικών οίκων για να μην εξαρτάται μόνο από τις συμβουλές τού ενός. Τουλάχιστον στα αφρικανικά κράτη αυτό γίνεται. Ακόμη, θα μπορούσε να συστήσει ένα ενεργειακό συμβούλιο αποτελούμενο από Κύπριους επιστήμονες οι οποίοι έχουν γνώση και εμπειρία, για να ξέρει τι της γίνεται.
Δεν έκανε τίποτα απ' όλα αυτά.


Ο μεγάλος σχεδιασμός
Με δεδομένη την πολιτική απόφαση "να τα δώσουμε στους Γάλλους", έγινε ανάθεση στον συγκεκριμένο γαλλικό οίκο, χωρίς να ζητηθεί από άλλους να εκδηλώσουν ενδιαφέρον. Στην ιστοσελίδα της Beicip-Franlap αναφέρεται πως η εταιρεία ειδικεύεται στο να συμβουλεύει πετρελαϊκές εταιρείες και όχι κυβερνήσεις. Μεταξύ των πελατών της είναι και η Total, με την οποία η Κυβέρνηση φιλοδοξούσε να συνεργαστεί.
Οικοδομώντας τη μεγάλη ιδέα της "ισχυρής συμμαχίας" με τη Γαλλία, η τότε Κυβέρνηση άφησε να διαρρεύσουν στα ΜΜΕ πληροφορίες και για συμφωνία στρατιωτικής συμμαχίας με τη Γαλλία. Η Κυβέρνηση Παπαδόπουλου προσπαθούσε επίμονα να διασυνδέσει τα κοιτάσματα με μια ευρύτερη γεωπολιτική συμμαχία με τη Γαλλία και να μεταφέρει το ζήτημα στην ΕΕ. Τον Μάρτιο του 2007, λίγο μετά την προκήρυξη του διαγωνισμού αδειοδότησης, ο Λιλλήκας, ως υπουργός Εξωτερικών, συναντήθηκε με τον επίτροπο Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Andris Piebalgs και τον ενημέρωσε για το ζήτημα των κοιτασμάτων. Ο Λιλλήκας προωθούσε την πολιτική της διαμόρφωσης κοινής ενεργειακής πολιτικής και εισηγήθηκε όπως οι ενεργειακές πτυχές και διαστάσεις με συγκεκριμένα προγράμματα ενταχθούν στα πλαίσια της πολιτικής καλής γειτονίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι που να συνταυτιστεί το ενεργειακό με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. "Ελπίζουμε ότι σύντομα θα δούμε την ενεργειακή διάσταση να εισέρχεται στην πολιτική καλής γειτονίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης", δήλωσε ο Λιλλήκας μετά τη συνάντησή του με τον Andris Piebalgs.
Παρόλο που το πολιτικό πλαίσιο φαινόταν δελεαστικό, ήταν υπερβολικά φιλόδοξο. Ο σχεδιασμός αυτός ήταν ένας ευσεβής πόθος της Λευκωσίας, χωρίς σοβαρό υπόβαθρο. Άλλο το τι προσδοκούσε η Λευκωσία και άλλο το τι μπορούσε να πετύχει, και μάλιστα σε ανταγωνισμό με μια ενεργειακά ισχυρή δύναμη όπως ήταν η Τουρκία.

Η κατάρρευση
Το όραμα του "Κύπρος - Γαλλία συμμαχία" κατέρρευσε όταν η γαλλική Total δεν ενδιαφέρθηκε και δεν συμμετείχε στο διαγωνισμό αδειοδότησης. Είτε έκανε πίσω, λόγω πιο μεγάλων συμφερόντων στην Τουρκία, είτε δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ και οι Κύπριοι λογάριαζαν από μόνοι τους ότι θα την κέρδιζαν με το δελεαστικό σχέδιο συμβολαίου (σχεδόν χάρισμα) που ετοιμάστηκε σε συνεργασία με την Beicip-Franlap.
Παρά τις μεγάλες προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί ("Δεν υπάρχει μεγάλη εταιρεία, γνωστή, η οποία να μην έχει δείξει ζωηρότατο ενδιαφέρον", δήλωνε στις 15 Φεβρουαρίου 2007 ο υπουργός Εμπορίου Αντώνης Μιχαηλίδης), καμιά μεγάλη ξένη εταιρεία δεν ανταποκρίθηκε. Τότε η Κυβέρνηση της Κύπρου έδωσε παράταση στο διαγωνισμό, ο Λιλλήκας πήγε στη Μόσχα και προσπάθησε να πείσει τους Ρώσους να ενδιαφερθούν, όμως και πάλι δεν υπήρξε ενδιαφέρον.
Όταν έκλεισε ο διαγωνισμός, τον Αύγουστο του 2007, η μόνη εταιρεία που υπέβαλε σοβαρή πρόταση ήταν η Noble Energy και μόνο για το ερευνητικό τεμάχιο 12. Η εταιρεία αυτή ενδιαφέρθηκε διότι ήταν στην περιοχή, ερευνούσε για το Ισραήλ και γνώριζε ότι υπήρχαν αποθέματα. Μάλιστα, το 1/3 του κοιτάσματος φυσικού αερίου που βρίσκεται στο τεμάχιο 12 εμπίπτει στην ΑΟΖ του Ισραήλ.

Γκάφα ή απάτη;
Η τότε Κυβέρνηση έπνιξε την απογοήτευσή της με την υπόσχεση ότι οι μεγάλες εταιρείες θα έρχονταν στον δεύτερο γύρο, ο οποίος ανακοινώθηκε ότι θα γινόταν το δεύτερο εξάμηνο του 2008. Οι προσδοκίες χαμήλωσαν, τα πετρέλαια εξαφανίστηκαν από την ατζέντα, δεν μπόρεσαν να γίνουν η κινητήριος δύναμη για την εκλογική αναμέτρηση του 2008.
Η Noble Energy βρήκε έτοιμο το χαλί που στρώθηκε για τους Γάλλους. Η νέα Κυβέρνηση συνέχισε και ολοκλήρωσε τις διαπραγματεύσεις με τη συγκεκριμένη εταιρεία με αδιαφανείς διαδικασίες, χωρίς δεύτερη γνώμη και δεύτερη σκέψη, έκανε τους δικούς της υπολογισμούς με τους δικούς της ανθρώπους και υπέγραψε μια συμφωνία που κανείς δεν ξέρει το περιεχόμενό της και φοβάται να τη δημοσιοποιήσει. Το αποτέλεσμα, αν δεν είναι μια μεγάλη απάτη, είναι σίγουρα μια μεγάλη γκάφα. Ξεκινήσαμε για "να τα δώσουμε όλα στους Γάλλους" και τα δώσαμε όλα στους Αμερικανούς... http://www.makarios.eu/cgibin/hweb?-A=4844&-V=makarios

 

Του Καθηγητή Γ. Ζουγανέλη   [UPDATED 4 Οκτ. 2014]
Σε προηγούμενο άρθρο σας μίλησα για το θέμα της προκήρυξης απο το ΥΠΕΚΑ οικοπέδων για έρευνα  σε περιοχές που είναι στα διεθνή ύδατα, δηλαδή πέραν των 6 νμ, Θεωρώ τις προκηρύξεις παράνομες γιατί η Ελλάδα δεν έχει δικαιώματα σε διεθνή ύδατα. Τα ύδατα μετά τα 6 νμ. αυτή τη στιγμή δεν ανήκουν στην Ελληνική ΑΟΖ γιατί αυτή δεν έχει οριοθετηθεί. Ανακήρυξη ΑΟΖ χωρίς οριοθέτηση δεν έχει κανένα νόημα, γιατί για να έχει μια χώρα ΑΟΖ πρέπει να ξέρει επακριβώς και που αυτή είναι. Μου κάνει εντύπωση πως το θέμα αυτό, που είναι πολύ σοβαρό δεν έχει αναφερθεί μέχρι στιγμής απο κανένα άλλο ασχολούμενο με το θέμα των υδρογοναθράκων. Περίεργο.
Η οριοθέτηση ΑΟΖ δίνει δικαιώματα σε μια χώρα, Εφόσον η Ελλάδα δεν έχει ΑΟΖ με όρια, δεν μπορεί να διεκδικήσει φορολογικά έσοδα απο καμμία εταιρεία που έχει υπογράψει συμβόλαιο με το ΥΠΕΚΑ για κοιτάσματα που είναι σε απόσταση μεγαλύτερη απο τα 6 νμ απο τις ακτές. Πιο λιανά δεν μπορώ να το κάνω.
Ένα άλλο θέμα με πολύ ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι η συμφωνία συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων που είναι στα σύνορα των ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου. Στη φωτογραφία σας παρουσιάζω μερικές περιπτώσεις κοιτασμάτων κάτω απο το βυθό της θάλασσας, δεξιά και αριστερά της συνοριακής επιφάνειας Δ μεταξύ των δύο ΑΟΖ.
Παρατηρείστε, ότι η επιφάνεια Δ (κάθετη στο επίπεδο της οθόνης σας) τέμνει το κοίτασμα (2) σε μια περιοχή και το διαχωρίζει σε ένα μικρό και ένα πολύ μεγάλο κοίτασμα. Σύμφωνα με τη “συμφωνία” που προέκυψε ξαφνικά “τώρα”, Κύπρος και Αίγυπτος θα πρέπει να “διαμοιρασθούν” ένα τέτοιο κοίτασμα. Το ότι δεν αναφέρεται ο όρος “αναλογικά” στο “μοίρασμα” μπορεί να αποβεί μελλοντικά εις βάρος της Κύπρου. Αν το κοίτασμα είναι σε μεγάλη έκταση, τότε αυτό θα είναι καταστροφικό. Είναι χρήσιμο να σας αναφέρω ότι “διευκρινήσεις” μετά από ανακοινώσεις “συμφωνιών”, ποτέ δεν “αγοράζω”…
Αν υποθέσουμε σε μια τέτοια συμφωνία,  στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα, ένα πάχος Π (κάποια χιλιόμετρα δεξιά και αριστερά της επιφάνειας Δ) σαν περιοχή στην οποία θα εφαρμόζεται η ιδέα της συνεκμετάλλευσης, τότε το πράγμα περιπλέκεται αφού θα προυποθέτει επαλήθευση των μεγεθών των κοιτασμάτων για κάθε χώρα απο διαφορετικές εταιρείες που θα οδηγήσει σε διαβουλεύσεις επι διαβουλεύσεων.
Ένα ασαφές σημείο που πρέπει να ξεκαθαρίζεται σε μια τέτοια συμφωνία είναι, “τι είναι κοίτασμα”, σε σχέση με το βάθος, τη σχετική θέση, την έκτασή του, τη μοροφολογία του κλπ. Ο γεωλογικός και ο νομικός όρος δεν πρέπει να θεωρείται απαραίτητα ο ίδιος.
Το σωστό είναι να γίνονται εξορρύξεις απο κάθε χώρα στη δική της ΑΟΖ, χωρίς να υπάρχει “συνεκμετάλλευση”
Το ότι αυτή η απλή και πρακτική λύση δεν εφαρμόστηκε σημαίνει ότι το πράγμα πάει βαθύτερα και αφορά τη συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων της Ελλάδας με τη Τουρκία σε διάφορες περιοχές στο Αιγαίο, κάτι που θα γίνει φανερότερο στη συνέχεια.

Η πολιτική “εργολαβία”

Aνακήρυξη ΑΟΖ με οριοθέτηση ΜΟΝΟ με ορισμένα κράτη π.χ. της Ελλάδας με την Αίγυπτο και τη Κύπρο δεν εννοείται. Πρέπει να υπάρχει οριοθέτηση με όλα κράτη που έχουν ενδιαφέρον στην ίδια περιοχή.
Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς πόσο “κοντά” ένα τρίτο κράτος (εννοώ τη Τουρκία) επιθυμεί να βρεθεί σε αυτή την οριοθέτηση και με τι ανταλλάγματα για “συνεκμετάλλευση” τελικά θα συμφωνήσει στην οποιαδήποτε τελική μορφή της. Δέστε το επόμενο σχήμα.

Παρατηρείστε πως αυξάνει σε δύο βήματα το μέγεθος της Τουρκικής ΑΟΖ και πως αυτή θα μπορούσε να “αγγίξει” την Αιγυπτιακή ΑΟΖ με το κόλπο της “συνεκμετάλλευσης” των κοιτασμάτων που είναι στα σύνορα των ΑΟΖ  των τεσσάρων “ΑΟΖ”. Στη πρώτη φάση συμφωνούν για συνεκμετάλλευση Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος και στη δεύτερη Ελλάδα, Κύπρος και Τουρκία! Απλό.
Υπάρχει και η λύση της άμεσης ανακήρυξης ΑΟΖ με οριοθέτηση και η επιλογή για όποιον διαφωνεί να καταφύγει στα δύο διεθνή δικαστήρια, Αυτό όμως δεν αφορά χώρες-προτεκτοράτα.

Ελληνική εξωτερική πολιτική και συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων

Είναι ήδη γνωστό, ότι ο “πατριώτης” Βενιζέλος άρχισε να μιλάει για “συνεκμετάλλευση” στα κοινά σύνορα των ΑΟΖ Ελλάδας,  Κύπρου και Αιγύπτου. Αν αυτό γίνει με την Αίγυπτο, τότε λογικό είναι να γίνει και με τη Τουρκία στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, όπως εννοούνται ή εννοηθούν αυτά.
Στη φωτογραφία βλέπετε τη σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο, το Ιόνιο και τη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένου και του ακριτικού Καστελόριζου (διαφοροποιήσεις μπορεί να υπάρχουν αν μερικές νησίδες θεωρηθούν Ελληνικές και συνεπώς έχουν και χωρικά ύδατα).  Υπενθυμίζω ότι “high seas” είναι τα “διεθνή ύδατα”.
Η Ελλάδα έχει 6 νμ εθνικά χωρικά ύδατα και πέραν αυτών  υπάρχουν τα διεθνή ύδατα, στα οποία ΔΕΝ μπορεί να ασκήσει δικαιώματα. ΑΟΖ δεν έχει η Ελλάδα και σύμφωνα με το κατάλογο της CIA, ΑΟΖ δεν έχει ούτε η Κύπρος!
Είναι εντυπωσιακό πως κανείς στην Ελλάδα ή στη Κύπρο, ΜΜΕ ή κάποιος άλλος δεν έχει προσέξει πως ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος έχουν ΑΟΖ και ότι οι προκηρύξεις των οικοπέδων τους αφορούν διεθνή ύδατα. Συζητήσεις μπορεί να υπήρχαν ή να υπάρχουν, οριοθέτηση αυτή τη στιγμή σύμφωνα με το κατάλογο της CIA, που σας επισυνάπτω στη συνέχεια δεν υπάρχει.
Στη συνέχεια, σας παρουσιάζω τον χάρτη των είκοσι οικοπέδων που προκήρυξε το ΥΠΕΚΑ. όπως και τα 13 οικόπεδα της Κύπρου. Όλα είναι σε διεθνή ύδατα. Αυτό δεν έχω ακούσει κανένα να το λέει.
Δεν μπορεί οι πολίτες των δύο χωρών να ζούν στο κόσμο των ψευδαισθήσεων. Δεν μπορεί να μιλάει το καθεστώς στην Ελλάδα για Ελληνική ΑΟΖ χωρίς να ξέρει να απαντήσει αν ερωτηθεί ποιά ακριβώς είναι. Σας θυμίζω και την ιστορία με τα Χημικά, που η Ελλάδα δεν μπορύσε να παρέμβει γιατί to CAPE RAY δρούσε στα διεθνή ύδατα.

Ένας χάρτης που οδηγεί σε ενόχους για ισόβια

Στη συνέχεια, ακολουθεί ο πρώτος χάρτης που έχει παρουσιασθεί ποτέ στο Ελληνικό κοινό, με τις πιθανότερες θέσεις των κοιτασμάτων σε ΟΛΗ την υποτιθέμενη Ελληνική ΑΟΖ. Ο χάρτης αυτός συνετέθη απο εμένα και θα γραφεί στην Ελληνική ιστορία είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Συνιστώ να αρχίσει να τους αρέσει. Δεν σκοπεύω να εξαφανιστώ πλέον…
Είναι λυπηρό να μην έχω προσκληθεί να μιλήσω για το χάρτη αυτό απο κανένα κεντρικό ΜΜΕ. Είναι ντροπή τους να μη θέλουν να ακουστεί απο τα Ελληνικά ΜΜΕ η φωνή κάποιου που περιέγραψε πρώτος επακριβώς και δημόσια τη θέση του μεγαλύτερου πλούτου της Ελλλάδας. Δεν είναι μόνο μικροί, δεν είναι μόνο ανθέλληνες, δεν είναι μόνο κομπλεξικοί. Είναι ανύπαρκτοι και σαν άνθρωποι που δήθεν σέβονται την τεχνολογία και πάντα γνωρίζω τι λέω. Στις γνώσεις δεν υπάρχει ισότητα και τη γνώση του ο καθένας την δείχνει χωρίς τις πλάτες αποτυχημένων και χρεοκοπημένων ανθρωπάκων.
Στο χάρτη παρατηρείστε τις θέσεις των κοιτασμάτων 7-13. Είναι όλες σε διεθνή ύδατα. Δεν μπορεί να προκηρυχθούν οικόπεδα σε αυτές χωρίς ΑΟΖ. Η ΕΕ δεν μπορεί να λύνει προβλήματα που αποτελούν προβλήματα άλλων. Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει το μέλλον. Δεν έχει το ύψος και την ικανότητα να το δεί. Μόνη του λύση είναι να κρύβει πράγματα απο το λαό. Για το λόγο αυτό υπάρχει πάντα ο κατάλληλος δημοσιογράφος στη κατάλληλη θέση.
Παρατηρώντας τα σημεία 1-5 του χάρτη αυτού διερωτάται κανείς αν στα σημεία 1-4 θα υπάρχει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων απο την Ελλάδα και τη Τουρκία αφού είναι στα σύνορα των χωρικών υδάτων αλλά των υποτιθέμενων ΑΟΖ, των σχεδιασμένων με την αρχή της μέση γραμμής, των χωρών αυτών.
Η απάντηση φαίνεται να είναι θετική και αναμενόμενη. Το ερώτημα είναι σε τί έκταση και μέχρι τι βάθος μέσα στα Ελληνικά χωρικά ύδατα θα γίνει η συνεκμετάλλευση αυτή..
Δεν έχω δεί κανένα κόμμα να μιλάει για τα θέματα τα οποία σας αναφέρω, κάτι πολύ λογικό αφού καθημερινά αποδεικνύονται ότι όλα είναι μια παρέα με κοινό αφεντικό… και ότι στους τυφλούς στην Ελλάδα βασιλεύει πάντα ένας μονόφθαλμος…
Στη συνέχεια, σας επισυνάπτω τον κατάλογο της CIA με τις θαλάσσιες ζώνες κρατών που έχουν ενδιαφέρον να γνωρίζετε.

O επίσημος κατάλογος της CIA με τις θαλάσσιες ζώνες διαφόρων κρατών


Κάτι πιο επίσημο για ότι υπάρχει παγκόσμια σε σχέση με τις ΑΟΖ δεν υπάρχει. Τα δεδομένα  που ακολουθούν ελήφθησαν απο το επίσημο website της CIA πού είναι εδώ.
Cyprus
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Albania
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Croatia
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Egypt
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Japan
territorial sea: 12 nm; between 3 nm and 12 nm in the international straits - La Perouse or Soya, Tsugaru, Osumi, and Eastern and Western Channels of the Korea or Tsushima Strait
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm

China
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 nm or to the edge of the continental margin

Greece
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Lebanon
territorial sea: 12 nm
Syria
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm

Libya
territorial sea: 12 nm
note: Gulf of Sidra closing line - 32 degrees, 30 minutes north
exclusive fishing zone: 62 nm

France
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm (does not apply to the Mediterranean)
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Spain
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm (applies only to the Atlantic Ocean)

Georgia
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm

Bulgaria
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm

Romania
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
exclusive economic zone: 200 nm
Germany
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Italy
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Malta
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
exclusive fishing zone: 25 nm

Turkey
territorial sea: 6 nm in the Aegean Sea; 12 nm in Black Sea and in Mediterranean Sea
exclusive economic zone: in Black Sea only: to the maritime boundary agreed upon with the former USSR

United Kingdom
territorial sea: 12 nm
exclusive fishing zone: 200 nm
continental shelf: as defined in continental shelf orders or in accordance with agreed upon boundaries

United States
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: not specified

Qatar
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: as determined by bilateral agreements or the median line

Russia
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Ukraine
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m or to the depth of exploitation


United Arab Emirates

territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 nm or to the edge of the continental margin

Kαι τι γίνεται με την Ελληνική υφαλοκρηπίδα;

Μήπως το ΥΠΕΚΑ έχει δικαίωμα να προκηρύσσει οικόπεδα στα διεθνή ύδατα με βάση αυτή;
H απάντηση είναι σαφέστατα ΟΧΙ, για τους εξής λόγους:
  1. Aνακήρυξη της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας με όρια σταλμένη στον ΟΗΕ δεν έχει γίνει και δεν μπορεί να γίνει, γιατί οι απαιτήσεις ενός κράτους π.χ. της Τουρκίας, της Συρίας, του Λιβάνου, της Μάλτας ή της Λιβύης μπορεί να φτάσουν σε σύνορα τοπικών ζωνών, που άλλα κράτη να έχουν ήδη συμφωνήσει ενώ αυτό όχι.
  2. Ανακήρυξη υφαλοκρηπίδας δεν μπορεί να γίνει όσο οι συζητήσεις με άλλα όμορα κράτη συνεχίζονται. AOZ και υφαλοκρηπίδα στο Νόμο της Θάλασσας ανακηρύσσονται με όρια στο ειδικό γραφείο του ΟΗΕ.
  3. Ο Μανιάτης έχει περάσει τροπολογία στην οποία αναφέρεται, ότι για την Ελλάδα η Ελληνική υφαλοκρηπίδα και η Ελληνική ΑΟΖ ταυτίζονται. Εφόσον οριοθέτηση της ΑΟΖ επίσημη δεν υπάρχει, άρα και οριοθέτηση επίσημη της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας δεν υπάρχει. 
  4. Aκόμη και μια αναφορά στη χρήση της μέσης γραμμής για μελλοντική οριοθέτηση της ΑΟΖ ή της υφαλοκρηπίδας να είχε σταλεί απο την Ελλάδα στον ΟΗΕ δεν αρκεί για να εκληφθεί ως οριοθέτηση, αφού η χρήση της μέσης γραμμής για το σχεδιασμό των ΑΟΖ είναι μαθηματική μέθοδος και όχι γεωγραφικές συντεταγμένες.
  5. Ο νόμος της θάλασσας μιλάει για ανακήρυξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας μόνο με γεωγραφικές συντεταγμένες, γιατί αυτές εξαρτώνται απο τις θέσεις των νησιών που έχουν οικονομική ζωή. Αυτό δεν είναι ξεκαθαρισμένο ακόμη για την Ελλάδα…
  6. Από τη στιγμή που ένα κράτος δεν έχει ψηφίσει τον νόμο της Θάλασσας, κανείς δεν μπορεί να προυποθέσει “αύριο” τι ακριβώς σημαίνει για αυτό ο όρος “υφαλοκρηπίδα” και κυρίως απο που “ξεκινάει” ή που “τελειώνει”.
Σε διεθνή ύδατα η Ελλάδα ούτε μέσω ΑΟΖ ούτε μέσω υφαλοκρήπίδας δικαιούται να προκηρύσσει οικόπεδα γιατί δέν έχει δικαιώματα σε αυτά.
Πιο λιανά δεν μπορώ να το κάνω.

Συμπεράσματα

  1. H Eλλάδα παράνομα προκηρύσσει οικόπεδα στα διεθνή ύδατα αφού δεν έχει δικαιώματα σε αυτά.
  2. Η Κύπρος δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ με σαφήνεια και με γενική αποδοχή απ όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η ΑΟΖ δεν ανακηρύσσεται κομμάτι-κομμάτι αλλά συνολικά αφού έχει γίνει συνολική διευθέτηση μέ όλες της χώρες.
  3. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν στη πράξη να ανακηρύξουν άμεσα και συνολικά την ΑΟΖ τους με γεωγραφικές συντεταγμένες και απο κεί και πέρα αν ένα άλλο όμορο κράτος διαφωνήσει, υπάρχουν τα δύο διεθνή δικαστήρια να διεκδικήσει ότι θέλει.
  4. Η Αίγυπτος έχει ανακηρύξει ΑΟΖ και κάνει νόμιμα προκηρύξεις οικοπέδων.
  5. Πίσω απο την ιδέα για “συνεκμετάλλευση” κοιτασμάτων και την εφαρμογή της στα σύνορα των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου κρύβεται η συνεκμετάλλευση Ελλάδας - Τουρκίας στο Αιγαίο και βλέπουμε.
  6. Έχει σημασία που ανήκουν φορολογικά οι εταιρείες που θα κάνουν εξόρυξη υδρογονανθράκων. Οι πολυεθνικές σε διεθνή ύδατα θα φορολογούντα στην Ελλάδα; Mόνο στο κράτος που έχουν την έδρα τους θα μποσροεύσε να γίνει αυτό. Οι Αμερικάνικες πολυεθνικές φορολογούνται πχ. στις ΗΠΑ (όσες το θυμούνται).
  7. Το γεγονός ότι πολλά ευρωπαικά κράτη δεν έχουν ανακηρύξει ακόμη ΑΟΖ στη Μεσόγειο αποδίδεται στο γεγονός ότι δεν διαθέτουν υδρογονάνθρακες μέσα σε αυτές.
  8. Μια εναλλακτική αντιμετώπιση του διαχωρισμού των ΑΟΖ στη Μεσόγειο, απο όλα τα κράτη του ευρωπαικού νότου με τη δημιουργία ζωνών άλλου τύπου απο αυτές των ΑΟΖ, θα έχει σχέση περισσότερο με συμφέροντα ξένα προς τα συμφέροντα της ΕΕ στη περιοχή. Η Μαύρη θάλασσα είναι και αυτή μια κλειστή θάλασσα αλλά σε αυτή όλες οι χώρες της περιοχής διαχώρησαν τα σύνορα των ΑΟΖ τους και σύμφωνα με την  αρχή της μέσης γραμμής. Ανάμεσα σε αυτές είναι και η Τουρκία. Η ΕΕ δεν μπορεί να κάνει το ίδιο;
  9. Η στάση των ΗΠΑ να κάνουν την εξουδετέρωση των χημικών της Συρίας στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου λέει πολλά για το θέμα. Αυτό το έχω σημειώσει μήνες πρίν σε ραδιοφωνική συνέντευξη που έδωσα. Τότε όλοι ήταν σε αφασία…
  10. Την ώρα που όλοι μιλούν για “Ελληνική ΑΟΖ” που η Ελλάδα δικαιούται, κανείς τους δεν επισημαίνει ότι οι προκηρύξεις οικοπέδων απο το ΥΠΕΚΑ σε διεθνή ύδατα είναι παράνομη. Μόνο εγώ το κάνω. Τυχαίο; To ΣΥΡΙΖΑ που είναι; To KKE που είναι; Μισόλογα σε ένα θέμα που μπορεί να οδηγήσει τους ενόχους σε ισόβια δεν μπορεί να υπάρχουν. Οι Γερμανοί δεν μπορούν να κάνουν την πάπια. Τώρα ξέρουν. Τα χατήρια που έκαναν στους εφοπλιστές με την ΕΟΖ που τους έφτειαξαν στην Ελλάδα δείχνει ότι δεν είναι υπέρ του Δικαίου.
  11. Σε μια ΕΕ χωρίς Δίκαιο κράτη μικρά σαν την Ελλάδα δεν μπορούν να συμμετέχουν. Το Δίκαιο του Ισχυρού επιβάλλεται αλλά καταπίπτει εύκολα. Είναι νόμος της Φύσης.
  12. Το “λάθος” της CIA που δίνει 12 νμ χωρικά ύδατα στην Ελλάδα και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη διαμαρτυρηθεί για αυτό, είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει.
Μη κάνετε όλοι τη κορόιδα στη Βουλή για τη προκήρυξη οικοπέδων απο το ΥΠΕΚΑ σε διεθνή ύδατα
Η παραίτηση του καθεστώτος δεν θα αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα όσο η παρέα που κάνει κουμάντο στη χώρα παραμένει η ίδια και όσο οι εξωτερικοί σύμμαχοι και συμπλέοντες τα βρίσκουν μαζί της κάνοντάς της τα χατήρια. 
http://zcode-gr.blogspot.gr/2014/09/blog-post_30.html#more 
Τι λέει η CIA για τις “ΑΟΖ” Ελλάδας-Κύπρου. Διεθνή ύδατα και “συνεκμετάλλευση”

Την βλέπετε την εμμονή να ξεκινήσουν την άντληση από τα οικόπεδα που συνορεύουν με άλλες ΑΟΖ και όχι από τα ενδότερα ; Επειδή πολλοί δεν έχουν ακούσει ποτέ (ας είναι καλά οι πράκτορες-δημοσιογράφοι) ότι η Κύπρος ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΕ να δεχτεί την συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων στα συνοριακά οικόπεδα της ΑΟΖ ως ΠΡΟΫΠΌΘΕΣΗ από το Ισράηλ ....ώστε αυτό να αποδεχτεί την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Η οριοθέτηση της ΑΟΖ απαιτεί την συμφωνία των δύο κρατών κι έτσι οι Ισραηλινοί έκαναν την τιμή στην Κύπρο να της αναγνωρίσουν μία ΑΟΖ...την οποία φυσικά θα εκμεταλλευτούν αποκλειστικά Ισραηλινοί (NOBEL και DELEK) και βάσει όσων υπεγράφησαν ήδη... τα έξοδα θα επιβαρύνουν την Κύπρο και αν υπάρξουν ποτέ έσοδα ...γράψτε μου. Με τον ίδιο τρόπο που οι εργολάβοι Δημοσίων Έργων καταφέρνουν να τριπλασιάζουν το αρχικό προϋπολογισμό ενός έργου...θα καταφέρουν και οι Ισραηλινοί να παρουσιάζουν πάντα ζημιές με τα γνωστά λογιστικά μαγειρέματα που κανένα κράτος δεν είναι σε θέση να ελέγξει. 

Στα σχόλια υπάρχει link για ένα άρθρο σχετικά με το κόλπο της συνεκμετάλλευσης που βέβαια αποφεύγει να το συνδυάσει με το Ισραήλ που ΗΔΗ εκτελούνται εργασίες και χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Αιγύπτου, που ακόμα δεν έχει ξεκίνησε το παραμικρό. Τις κακοτοπιές ...ξέρουν να τις αποφεύγουν όσοι θέλουν να κάνουν καριέρα. Κι από πληρωμένες πένες στον Τύπο... έχει παντού ώστε να συγκαλύπτουν τη μεγάλη ληστεία ...με το αζημίωτο πάντα.
Ρωτήστε κανέναν λυγερό κλόουν που γυρνάει όλο την Ελλάδα να δημιουργήσει κλίμα και προσδοκίες με έξοδα των Πετρελαικών ... ΠΟΣΑ κοιτάσματα του Ισραήλ θα υπαχθούν στο καθεστώς συνεκμετάλλευσης με την Κύπρο ; (Πρόκειται γι' ανέκδοτο φυσικά !) Τα οικόπεδα του Ισραήλ είναι τόσο μικρά σχεδιασμένα ...ώστε και λίγα χιλιόμετρα από την ΑΟΖ της Κύπρου να τρυπήσουν... δεν θα συνορεύουν πρακτικά με αυτήν.

Η μπίζνα με την ΑΟΖ είναι πολύ μεγάλοι και αντίστοιχα πέφτουν πολλά λεφτά σε δημοσιογράφους και διαμορφωτές της κοινής γνώμης ώστε να πειστούμε να πληρώσουμε ΕΜΕΙΣ το κόστος των επενδύσεων...όπως έκαναν και με τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μας "κούρδιζαν" για τις ένδοξες στιγμές... για να ΜΗΝ αντιδράσουμε στο κόστος που ξεπέρασε τα 30 ΔΙΣ ...για μερικά βεγγαλικά και μερικά μικρά κατασκευαστικά έργα. Σκεφθείτε πόσοι εθελοντές δούλεψαν για να φύγουν μερικοί με εκατοντάδες μαύρα κι αφορολόγητα εκατομμύρια στην τσέπη.
Με το θέμα της ΑΟΖ οι πληρωμένες σειρήνες των επικυρίαρχων στα ΜΜΕ θα μας πείσουν να υπογράψουμε με τα ίδια μας τα χέρια ακόμα μία ληστεία δισεκατομμυρίων.
Διαβάστε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τα φυσικό αέριο της Κύπρου
Χαρίσαμε τον εθνικό πλούτο στη Noble Energy
Το αέριο έκανε φτερά!

Άκρως αποκαρδιωτικό φαίνεται ότι θα είναι το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που πιθανόν να επιβεβαιωθούν στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου. Το συμβόλαιο που υπέγραψε η Κυβέρνηση με την εταιρεία Noble Energy, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί, διασφαλίζει μόνο τα συμφέροντα της εταιρείας. Το μερίδιο της χώρας από την εκμετάλλευση του εθνικού της πλούτου είναι ασαφές και θα αρχίσει να καταβάλλεται σε βάθος χρόνου, εάν και εφόσον η εταιρεία εμφανίσει κέρδη από τις δραστηριότητές της. Με βάση όλα τα διαθέσιμα στοιχεία, είναι πολύ αμφίβολο αν αυτή η γενιά των Κυπρίων θα επωφεληθεί από τα αποθέματα της Κύπρου σε αέριο στο συγκεκριμένο ερευνητικό τεμάχιο, γνωστό σαν "οικόπεδο 12".
Στη διεθνή πετρελαϊκή βιομηχανία εφαρμόζονται διάφορα μοντέλα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Η Κυβέρνηση Παπαδόπουλου που άρχισε αυτή την προσπάθεια υιοθέτησε ένα μοντέλο Αναλογικού Καταμερισμού Παραγωγής (Production Sharing Agreement - P.S.A.), το οποίο εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 3 Μαΐου 2006.
Η ερμηνεία του μοντέλου, όπως την εξήγησε ο τότε υπουργός Εμπορίου Γιώργος Λιλλήκας, είναι η εξής: "Η εκάστοτε επιλεγόμενη εταιρεία ορίζεται ως εργολάβος ή ανάδοχος σύμβασης για την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, επιβαρύνεται όλο το κόστος της παραγωγής, έχει το δικαίωμα να ανακτά το κόστος παραγωγής και καταμερίζεται με εκ των προτέρων διαπραγμάτευση το κέρδος με το κράτος".
Με απλά λόγια, η εταιρεία αναλαμβάνει όλα τα έξοδα της επένδυσης. Αφού αποσβέσει τις επενδύσεις που θα κάνει και αφαιρεί τα έξοδα ανόρυξης, μοιράζεται τα καθαρά κέρδη στη βάση συμφωνημένων ποσοστών. Ο κ. Λιλλήκας έλεγε τότε ότι η Κύπρος θα έπαιρνε το 75% των κερδών και η εταιρεία το 25%.
Η μυστική συμφωνία
Με βάση το πιο πάνω μοντέλο ετοιμάστηκε και εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο ένα πρότυπο σύμβασης (Model Production Sharing Contract), το οποίο τέθηκε στη διάθεση των πετρελαϊκών εταιρειών όταν προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός αδειοδότησης, τον Φεβρουάριο του 2007. Η σύμβαση αυτή καταγράφει τις μάξιμουμ απαιτήσεις της Κ.Δ. και υπήρξε η ραχοκοκαλιά της τελικής συμφωνίας που υπεγράφη με τη Noble Energy, τον Οκτώβριο του 2008. Εκ μέρους της Κ.Δ. υπέγραψε ο υπουργός Εμπορίου Αντώνης Πασχαλίδης.
Ζητήσαμε από τον αρμόδιο υπουργό πληροφορίες για το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας, όμως μέχρι στιγμής δεν έχουμε απαντήσεις. Η Κυβέρνηση την κρατάει μυστική και, όπως λέχθηκε στον "Π", μόνο ο Πρόεδρος και ο διευθυντής Ενέργειας γνωρίζουν το περιεχόμενό της. Ωστόσο, γνωρίζουμε ποιες ήταν οι απαιτήσεις της Κυβέρνησης από το πρότυπο σύμβασης που δόθηκε στις εταιρείες.
Όταν μπαίνεις σε μια διαπραγμάτευση υπάρχει πάντα ένα περιθώριο υποχώρησης. Λογικά, η τελική συμφωνία θα πρέπει να είναι δυσμενέστερη για την Κ.Δ. απ' ό,τι προβλέπει το πρότυπο σύμβασης. Όμως, έστω κι αν η Κυβέρνηση διατήρησε το 100% των αρχικών απαιτήσεών της, το φυσικό αέριο στο τεμάχιο 12 έχει κάνει φτερά! Η Κύπρος δεν έχει δικό της αέριο, το έχει χαρίσει στη Noble Energy.

Πώς χάθηκε
Όπως είναι διατυπωμένοι οι όροι στο πρότυπο σύμβασης, η Noble Energy, η οποία κατέχει και το 100% των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, θα αναλάβει όλες τις επενδύσεις και τα έξοδα ανόρυξης. Θα πάρει όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις μέχρι να αποσβέσει τις επενδύσεις της, θα καλύπτει όλα τα λειτουργικά της έξοδα, και αν περισσέψουν η Κ.Δ. θα πάρει ποσοστό από τα κέρδη.
Γράφει η σύμβαση: "Στην περίπτωση που εκκρεμούν έξοδα, από τον ένα χρόνο μεταφέρονται στον άλλο. Αυτό θα επαναλαμβάνεται μέχρι να υπάρξει απόσβεση των εξόδων ή μέχρι τη λήξη της σύμβασης, ό,τι κι αν συμβεί πρώτο". Το διαθέσιμο αέριο που θα περισσέψει (αν περισσέψει), "αφού η ανάδοχος εταιρεία πάρει τα έξοδα της, επιμερίζεται μεταξύ της Δημοκρατίας και του αναδόχου".
Οι πετρελαϊκές εταιρείες είναι οτιδήποτε άλλο από φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αν έχουν τη δυνατότητα να ισοφαρίζουν τα έξοδα με τα έσοδα υπερτιμολογώντας τις δαπάνες, σαφώς και δεν θα μοιραστούν τα κέρδη τους με το κυπριακό κράτος. Και στην περίπτωση της σύμβασης που πρότεινε η Κυβέρνηση της Κύπρου στη Noble Energy (χωρίς να ξέρουμε πόσα άλλα παράθυρα έχουν ανοίξει με τις δικές τους αντιπροτάσεις), έχουν απεριόριστες δυνατότητες να υπερτιμολογήσουν τα έξοδα και να υποτιμολογήσουν τα έσοδα.
Ένα παράδειγμα: Με βάση το μοντέλο που πρότεινε η ίδια η Κυβέρνηση, "45 ημέρες πριν από την έναρξη κάθε ημερολογιακού έτους, ο ανάδοχος (στην προκειμένη περίπτωση η Noble Energy) καταρτίζει και υποβάλλει προς έγκριση από το αρμόδιο υπουργείο λεπτομερές και αναλυτικό ετήσιο πρόγραμμα εργασίας, μαζί με τον αντίστοιχο ετήσιο προϋπολογισμό".
Αυτό το έγγραφο θα δίνει το στίγμα του ετήσιου προϋπολογισμού της εταιρείας. Σύμφωνα με τη σύμβαση, "ο υπουργός μπορεί να προτείνει τροποποιήσεις ή αλλαγές στο ετήσιο πρόγραμμα εργασίας και στον αντίστοιχο προϋπολογισμό με ειδοποίηση προς τον ανάδοχο, συμπεριλαμβανομένων όλων των δικαιολογητικών που κρίνονται αναγκαία, εντός τριάντα (30) ημερών από την παραλαβή του προγράμματος εργασίας".

Υπουργός σεΐχης
Με αυτή την πρόνοια της συμφωνίας ο εκάστοτε υπουργός (τότε ήταν ο Λιλλήκας) καθίσταται σεΐχης, διότι θα έχει τη δυνατότητα να εγκρίνει από μόνος του έναν προϋπολογισμό που όσο πιο φουσκωμένος θα είναι τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η απώλεια του εθνικού πλούτου της χώρας!
Αλλά, και ο εντιμότερος των ανθρώπων να είναι ο υπουργός δεν θα έχει σοβαρές δυνατότητες να μειώσει τον προτεινόμενο προϋπολογισμό. Διότι σε τριάντα μέρες θα πρέπει να μελετήσει τον προϋπολογισμό, να εντοπίσει υπερχρεώσεις, να βρει στοιχεία για να τεκμηριώσει την άποψή του και να πείσει την εταιρεία. Κάτι τέτοιο είναι φύσει αδύνατον. Και, σύμφωνα με το συμβόλαιο, "εάν δεν υπάρξει ανταπόκριση από το υπουργείο εντός της προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών, τότε το πρόγραμμα και ο προϋπολογισμός θα θεωρούνται εγκεκριμένα"!

Πέρα από τον προϋπολογισμό του προγράμματος εργασίας, τα έξοδα επεκτείνονται στα λειτουργικά κόστη της εταιρείας, στις υπηρεσίες που θα αγοράζει από τη μητρική εταιρεία και από άλλες συμβαλλόμενες εταιρείες. Συνεπώς, τα κόστη είναι αδύνατον να εκλεχθούν και να αμφισβητηθούν. Επίσης, σύμφωνα με το πρότυπο σύμβασης, οι τιμές πώλησης του αερίου δεν θα υπολογίζονται με βάση τις διεθνείς τιμές, αλλά στη βάση το τι πουλάνε οι άλλοι στην περιοχή. Ποιος μπορεί να ξέρει, ποιος θα ελέγχει και ποιος θα δώσει στοιχεία για να αμφισβητηθούν οι τιμές που θα παρουσιάζει η εταιρεία;
Με τέτοιο συμβόλαιο μόνο αν είναι ηλίθια μια εταιρεία θα δείξει κέρδη για να τα μοιραστεί με την Κυβέρνηση. Και οι πετρελαϊκές εταιρείες δεν έχουν τέτοια φήμη. Σύμφωνα με τη γνώμη συμβούλων που ασχολούνται με την πετρελαϊκή βιομηχανία, το μοντέλο που επινοήθηκε από την Κυβέρνηση της Κύπρου είναι το τέλειο για ένα κράτος που θέλει να χαρίσει τον εθνικό του πλούτο.

Ούτε στην Αφρική
Σε άλλα κράτη, ακόμη και αφρικανικά, υιοθετούνται πιο σύνθετα μοντέλα. Για παράδειγμα, πέρα από τον καταμερισμό των κερδών εάν και όταν υπάρξουν, η Κυβέρνηση που παραχωρεί τα δικαιώματα εκμετάλλευσης διεκδικεί για λογαριασμό της, από την πρώτη μέρα της έναρξης της εξόρυξης, ένα ποσοστό (5, 10 ή 15%) επί της παραγωγής, αναλόγως της διαπραγματευτικής της ικανότητας, για τις δικές της ανάγκες είτε για να το πουλήσει στη διεθνή αγορά.
Το Ισραήλ εξασφάλισε το 12,5% της παραγωγής από την πρώτη μέρα και προσπαθεί να το αυξήσει στο 20%. Η Κύπρος δεν διεκδίκησε ούτε ένα κυβικό πόδι. Με όρους αγοράς, από τα αποθέματα στο κοίτασμα του τεμαχίου 12 η Κύπρος δεν έχει ούτε ένα κυβικό πόδι δικό της φυσικό αέριο. Δεν διεκδίκησε καν προνομιακές τιμές για τις δικές της ανάγκες, κατοχυρωμένες στο συμβόλαιο.
Επίσης, τα άλλα κράτη εξασφαλίζουν έσοδα από τη φορολογία στην εμπορία των υδρογονανθράκων. Μάλιστα, υπάρχουν περιπτώσεις που τα έξοδα έρευνας και δημιουργίας της υποδομής καλύπτονται από τη φορολογία.
Τα ποσοστά του Ισραήλ περιλαμβανομένης της φορολογίας είναι 30%.
Στην περίπτωση της Κύπρου, σύμφωνα με τις διατάξεις της σύμβασης που η ίδια η Κυβέρνηση έχει προτείνει, η φορολόγηση της εταιρείας θεωρείται ότι περιλαμβάνεται στο μερίδιο της Δημοκρατίας στα κέρδη. Συνεπώς, όπως αναφέρεται στο συμβόλαιο, "οι υδρογονάνθρακες που θα διατεθούν από την εταιρεία πρέπει να θεωρούνται απαλλαγμένοι εταιρικού φόρου".


Κουβέντες του αέρα
Τα δεδομένα που υπάρχουν συνηγορούν στο ότι όσα γράφονται και δηλώνονται περί "δικού μας φυσικού αερίου" ("έσοδα 500 εκατ. ευρώ το χρόνο", "θα μας δίνουν το δικό μας δωρεάν", "θα μας κάνουν τον αγωγό") είναι κουβέντες του αέρα. Για να ξέρουμε πραγματικά τι γίνεται πρέπει να μελετηθεί το συμβόλαιο. Αν το συμβόλαιο ήταν προνομιακό για την Κύπρο, μετά την ανακάλυψη των μεγάλων κοιτασμάτων από το Ισραήλ θα προβαλλόταν σαν μια μεγάλη επιτυχία της Κυβέρνησης που το έχει υπογράψει. Τουναντίον, το κρύβει.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, όταν δεν μπορείς να έχεις αποτελεσματικό έλεγχο στην παραγωγή και στα πραγματικά έξοδα και έσοδα, τα όποια ποσοστά επί των κερδών δεν έχουν καμιά σημασία. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό επί των κερδών, τόσο μεγαλύτερο είναι και το αντικίνητρο της εταιρείας να δείχνει κέρδη.
Η ασφαλέστερη μέθοδος ήταν το μερίδιο επί της παραγωγής, όχι επί των κερδών. Όμως αυτό δεν έγινε και το συγκεκριμένο κοίτασμα μάλλον έκανε φτερά, με την αμερικάνικη εταιρεία να καρπούται τον εθνικό πλούτο και την Κύπρο να επωμίζεται την περιβαλλοντική ζημιά.


Από τη μεγάλη ιδέα στη μεγάλη γκάφα
Κάποιος που θα διαβάσει αυτό το ρεπορτάζ θα διερωτηθεί, "καλά, μα είναι τόσο αδέξια η Κυβέρνησή μας, που χάρισε τον εθνικό πλούτο σε μια ξένη εταιρεία; Δεν θα ήθελε να έχει έσοδα για να προσφέρει έργο;".
Τα πράγματα διαφορετικά ξεκίνησαν και αλλού κατάληξαν. Ευθύς εξαρχής η οριοθέτηση της ΑΟΖ και η προκήρυξη διαγωνισμού αδειοδότησης για την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων είχε διασυνδεθεί με πολιτικά οφέλη. Στο διπλωματικό παρασκήνιο ήταν από τότε γνωστό ότι η πρόθεση της Κυβέρνησης Παπαδόπουλου ήταν να παραχωρήσει τις άδειες εκμετάλλευσης σε γαλλικά συμφέροντα. Το πολιτικό πλαίσιο που είχε τεθεί φαινόταν δελεαστικό: Η σύζευξη των οικονομικών συμφερόντων της Κύπρου και της Γαλλίας, με δεδομένη τη γαλλική επιφυλακτικότητα προς την Τουρκία, θα μπορούσε να αποτελέσει το υπόβαθρο για μια ισχυρή κυπρο-γαλλική συμμαχία. Η Γαλλία, ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και ισχυρό μέλος της ΕΕ, θα ήταν η μεγάλη δύναμη που αναζητούσε η Κύπρος για να αντιμετωπίσει την Τουρκία.
Τα όποια παράπλευρα προσωπικά συμφέροντα και ευκαιρίες θα χάνονταν μέσα στη ρητορική της εξυπηρέτησης των "μεγάλων εθνικών στόχων". Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων και η ανάθεση της εκμετάλλευσής τους σε γαλλικές εταιρείες ήταν μια τεράστια πολιτική (και ασφαλώς οικονομική) επένδυση, ενόψει και των προεδρικών εκλογών του 2008.

Η Κύπρος ήταν (και εν πολλοίς είναι ακόμη) αδαής σε ζητήματα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Την 1η Αυγούστου 2005, μετά από εισήγηση του υπουργού Εμπορίου Γιώργου Λιλλήκα, η Κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία με τον γαλλικό οίκο Beicip-Franlap για παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε τεχνικά και νομοτεχνικά θέματα. Λογικά η Κυβέρνηση θα έπρεπε να ζητήσει προσφορές και να εξασφαλίσει τις υπηρεσίες τουλάχιστον δύο διαφορετικών οίκων για να μην εξαρτάται μόνο από τις συμβουλές τού ενός. Τουλάχιστον στα αφρικανικά κράτη αυτό γίνεται. Ακόμη, θα μπορούσε να συστήσει ένα ενεργειακό συμβούλιο αποτελούμενο από Κύπριους επιστήμονες οι οποίοι έχουν γνώση και εμπειρία, για να ξέρει τι της γίνεται.
Δεν έκανε τίποτα απ' όλα αυτά.


Ο μεγάλος σχεδιασμός
Με δεδομένη την πολιτική απόφαση "να τα δώσουμε στους Γάλλους", έγινε ανάθεση στον συγκεκριμένο γαλλικό οίκο, χωρίς να ζητηθεί από άλλους να εκδηλώσουν ενδιαφέρον. Στην ιστοσελίδα της Beicip-Franlap αναφέρεται πως η εταιρεία ειδικεύεται στο να συμβουλεύει πετρελαϊκές εταιρείες και όχι κυβερνήσεις. Μεταξύ των πελατών της είναι και η Total, με την οποία η Κυβέρνηση φιλοδοξούσε να συνεργαστεί.
Οικοδομώντας τη μεγάλη ιδέα της "ισχυρής συμμαχίας" με τη Γαλλία, η τότε Κυβέρνηση άφησε να διαρρεύσουν στα ΜΜΕ πληροφορίες και για συμφωνία στρατιωτικής συμμαχίας με τη Γαλλία. Η Κυβέρνηση Παπαδόπουλου προσπαθούσε επίμονα να διασυνδέσει τα κοιτάσματα με μια ευρύτερη γεωπολιτική συμμαχία με τη Γαλλία και να μεταφέρει το ζήτημα στην ΕΕ. Τον Μάρτιο του 2007, λίγο μετά την προκήρυξη του διαγωνισμού αδειοδότησης, ο Λιλλήκας, ως υπουργός Εξωτερικών, συναντήθηκε με τον επίτροπο Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης Andris Piebalgs και τον ενημέρωσε για το ζήτημα των κοιτασμάτων. Ο Λιλλήκας προωθούσε την πολιτική της διαμόρφωσης κοινής ενεργειακής πολιτικής και εισηγήθηκε όπως οι ενεργειακές πτυχές και διαστάσεις με συγκεκριμένα προγράμματα ενταχθούν στα πλαίσια της πολιτικής καλής γειτονίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι που να συνταυτιστεί το ενεργειακό με τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας. "Ελπίζουμε ότι σύντομα θα δούμε την ενεργειακή διάσταση να εισέρχεται στην πολιτική καλής γειτονίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης", δήλωσε ο Λιλλήκας μετά τη συνάντησή του με τον Andris Piebalgs.
Παρόλο που το πολιτικό πλαίσιο φαινόταν δελεαστικό, ήταν υπερβολικά φιλόδοξο. Ο σχεδιασμός αυτός ήταν ένας ευσεβής πόθος της Λευκωσίας, χωρίς σοβαρό υπόβαθρο. Άλλο το τι προσδοκούσε η Λευκωσία και άλλο το τι μπορούσε να πετύχει, και μάλιστα σε ανταγωνισμό με μια ενεργειακά ισχυρή δύναμη όπως ήταν η Τουρκία.

Η κατάρρευση
Το όραμα του "Κύπρος - Γαλλία συμμαχία" κατέρρευσε όταν η γαλλική Total δεν ενδιαφέρθηκε και δεν συμμετείχε στο διαγωνισμό αδειοδότησης. Είτε έκανε πίσω, λόγω πιο μεγάλων συμφερόντων στην Τουρκία, είτε δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ και οι Κύπριοι λογάριαζαν από μόνοι τους ότι θα την κέρδιζαν με το δελεαστικό σχέδιο συμβολαίου (σχεδόν χάρισμα) που ετοιμάστηκε σε συνεργασία με την Beicip-Franlap.
Παρά τις μεγάλες προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί ("Δεν υπάρχει μεγάλη εταιρεία, γνωστή, η οποία να μην έχει δείξει ζωηρότατο ενδιαφέρον", δήλωνε στις 15 Φεβρουαρίου 2007 ο υπουργός Εμπορίου Αντώνης Μιχαηλίδης), καμιά μεγάλη ξένη εταιρεία δεν ανταποκρίθηκε. Τότε η Κυβέρνηση της Κύπρου έδωσε παράταση στο διαγωνισμό, ο Λιλλήκας πήγε στη Μόσχα και προσπάθησε να πείσει τους Ρώσους να ενδιαφερθούν, όμως και πάλι δεν υπήρξε ενδιαφέρον.
Όταν έκλεισε ο διαγωνισμός, τον Αύγουστο του 2007, η μόνη εταιρεία που υπέβαλε σοβαρή πρόταση ήταν η Noble Energy και μόνο για το ερευνητικό τεμάχιο 12. Η εταιρεία αυτή ενδιαφέρθηκε διότι ήταν στην περιοχή, ερευνούσε για το Ισραήλ και γνώριζε ότι υπήρχαν αποθέματα. Μάλιστα, το 1/3 του κοιτάσματος φυσικού αερίου που βρίσκεται στο τεμάχιο 12 εμπίπτει στην ΑΟΖ του Ισραήλ.

Γκάφα ή απάτη;
Η τότε Κυβέρνηση έπνιξε την απογοήτευσή της με την υπόσχεση ότι οι μεγάλες εταιρείες θα έρχονταν στον δεύτερο γύρο, ο οποίος ανακοινώθηκε ότι θα γινόταν το δεύτερο εξάμηνο του 2008. Οι προσδοκίες χαμήλωσαν, τα πετρέλαια εξαφανίστηκαν από την ατζέντα, δεν μπόρεσαν να γίνουν η κινητήριος δύναμη για την εκλογική αναμέτρηση του 2008.
Η Noble Energy βρήκε έτοιμο το χαλί που στρώθηκε για τους Γάλλους. Η νέα Κυβέρνηση συνέχισε και ολοκλήρωσε τις διαπραγματεύσεις με τη συγκεκριμένη εταιρεία με αδιαφανείς διαδικασίες, χωρίς δεύτερη γνώμη και δεύτερη σκέψη, έκανε τους δικούς της υπολογισμούς με τους δικούς της ανθρώπους και υπέγραψε μια συμφωνία που κανείς δεν ξέρει το περιεχόμενό της και φοβάται να τη δημοσιοποιήσει. Το αποτέλεσμα, αν δεν είναι μια μεγάλη απάτη, είναι σίγουρα μια μεγάλη γκάφα. Ξεκινήσαμε για "να τα δώσουμε όλα στους Γάλλους" και τα δώσαμε όλα στους Αμερικανούς... http://www.makarios.eu/cgibin/hweb?-A=4844&-V=makarios

 

Του Καθηγητή Γ. Ζουγανέλη   [UPDATED 4 Οκτ. 2014]
Σε προηγούμενο άρθρο σας μίλησα για το θέμα της προκήρυξης απο το ΥΠΕΚΑ οικοπέδων για έρευνα  σε περιοχές που είναι στα διεθνή ύδατα, δηλαδή πέραν των 6 νμ, Θεωρώ τις προκηρύξεις παράνομες γιατί η Ελλάδα δεν έχει δικαιώματα σε διεθνή ύδατα. Τα ύδατα μετά τα 6 νμ. αυτή τη στιγμή δεν ανήκουν στην Ελληνική ΑΟΖ γιατί αυτή δεν έχει οριοθετηθεί. Ανακήρυξη ΑΟΖ χωρίς οριοθέτηση δεν έχει κανένα νόημα, γιατί για να έχει μια χώρα ΑΟΖ πρέπει να ξέρει επακριβώς και που αυτή είναι. Μου κάνει εντύπωση πως το θέμα αυτό, που είναι πολύ σοβαρό δεν έχει αναφερθεί μέχρι στιγμής απο κανένα άλλο ασχολούμενο με το θέμα των υδρογοναθράκων. Περίεργο.
Η οριοθέτηση ΑΟΖ δίνει δικαιώματα σε μια χώρα, Εφόσον η Ελλάδα δεν έχει ΑΟΖ με όρια, δεν μπορεί να διεκδικήσει φορολογικά έσοδα απο καμμία εταιρεία που έχει υπογράψει συμβόλαιο με το ΥΠΕΚΑ για κοιτάσματα που είναι σε απόσταση μεγαλύτερη απο τα 6 νμ απο τις ακτές. Πιο λιανά δεν μπορώ να το κάνω.
Ένα άλλο θέμα με πολύ ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι η συμφωνία συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων που είναι στα σύνορα των ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου. Στη φωτογραφία σας παρουσιάζω μερικές περιπτώσεις κοιτασμάτων κάτω απο το βυθό της θάλασσας, δεξιά και αριστερά της συνοριακής επιφάνειας Δ μεταξύ των δύο ΑΟΖ.
Παρατηρείστε, ότι η επιφάνεια Δ (κάθετη στο επίπεδο της οθόνης σας) τέμνει το κοίτασμα (2) σε μια περιοχή και το διαχωρίζει σε ένα μικρό και ένα πολύ μεγάλο κοίτασμα. Σύμφωνα με τη “συμφωνία” που προέκυψε ξαφνικά “τώρα”, Κύπρος και Αίγυπτος θα πρέπει να “διαμοιρασθούν” ένα τέτοιο κοίτασμα. Το ότι δεν αναφέρεται ο όρος “αναλογικά” στο “μοίρασμα” μπορεί να αποβεί μελλοντικά εις βάρος της Κύπρου. Αν το κοίτασμα είναι σε μεγάλη έκταση, τότε αυτό θα είναι καταστροφικό. Είναι χρήσιμο να σας αναφέρω ότι “διευκρινήσεις” μετά από ανακοινώσεις “συμφωνιών”, ποτέ δεν “αγοράζω”…
Αν υποθέσουμε σε μια τέτοια συμφωνία,  στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα, ένα πάχος Π (κάποια χιλιόμετρα δεξιά και αριστερά της επιφάνειας Δ) σαν περιοχή στην οποία θα εφαρμόζεται η ιδέα της συνεκμετάλλευσης, τότε το πράγμα περιπλέκεται αφού θα προυποθέτει επαλήθευση των μεγεθών των κοιτασμάτων για κάθε χώρα απο διαφορετικές εταιρείες που θα οδηγήσει σε διαβουλεύσεις επι διαβουλεύσεων.
Ένα ασαφές σημείο που πρέπει να ξεκαθαρίζεται σε μια τέτοια συμφωνία είναι, “τι είναι κοίτασμα”, σε σχέση με το βάθος, τη σχετική θέση, την έκτασή του, τη μοροφολογία του κλπ. Ο γεωλογικός και ο νομικός όρος δεν πρέπει να θεωρείται απαραίτητα ο ίδιος.
Το σωστό είναι να γίνονται εξορρύξεις απο κάθε χώρα στη δική της ΑΟΖ, χωρίς να υπάρχει “συνεκμετάλλευση”
Το ότι αυτή η απλή και πρακτική λύση δεν εφαρμόστηκε σημαίνει ότι το πράγμα πάει βαθύτερα και αφορά τη συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων της Ελλάδας με τη Τουρκία σε διάφορες περιοχές στο Αιγαίο, κάτι που θα γίνει φανερότερο στη συνέχεια.

Η πολιτική “εργολαβία”

Aνακήρυξη ΑΟΖ με οριοθέτηση ΜΟΝΟ με ορισμένα κράτη π.χ. της Ελλάδας με την Αίγυπτο και τη Κύπρο δεν εννοείται. Πρέπει να υπάρχει οριοθέτηση με όλα κράτη που έχουν ενδιαφέρον στην ίδια περιοχή.
Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς πόσο “κοντά” ένα τρίτο κράτος (εννοώ τη Τουρκία) επιθυμεί να βρεθεί σε αυτή την οριοθέτηση και με τι ανταλλάγματα για “συνεκμετάλλευση” τελικά θα συμφωνήσει στην οποιαδήποτε τελική μορφή της. Δέστε το επόμενο σχήμα.

Παρατηρείστε πως αυξάνει σε δύο βήματα το μέγεθος της Τουρκικής ΑΟΖ και πως αυτή θα μπορούσε να “αγγίξει” την Αιγυπτιακή ΑΟΖ με το κόλπο της “συνεκμετάλλευσης” των κοιτασμάτων που είναι στα σύνορα των ΑΟΖ  των τεσσάρων “ΑΟΖ”. Στη πρώτη φάση συμφωνούν για συνεκμετάλλευση Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος και στη δεύτερη Ελλάδα, Κύπρος και Τουρκία! Απλό.
Υπάρχει και η λύση της άμεσης ανακήρυξης ΑΟΖ με οριοθέτηση και η επιλογή για όποιον διαφωνεί να καταφύγει στα δύο διεθνή δικαστήρια, Αυτό όμως δεν αφορά χώρες-προτεκτοράτα.

Ελληνική εξωτερική πολιτική και συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων

Είναι ήδη γνωστό, ότι ο “πατριώτης” Βενιζέλος άρχισε να μιλάει για “συνεκμετάλλευση” στα κοινά σύνορα των ΑΟΖ Ελλάδας,  Κύπρου και Αιγύπτου. Αν αυτό γίνει με την Αίγυπτο, τότε λογικό είναι να γίνει και με τη Τουρκία στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, όπως εννοούνται ή εννοηθούν αυτά.
Στη φωτογραφία βλέπετε τη σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο, το Ιόνιο και τη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένου και του ακριτικού Καστελόριζου (διαφοροποιήσεις μπορεί να υπάρχουν αν μερικές νησίδες θεωρηθούν Ελληνικές και συνεπώς έχουν και χωρικά ύδατα).  Υπενθυμίζω ότι “high seas” είναι τα “διεθνή ύδατα”.
Η Ελλάδα έχει 6 νμ εθνικά χωρικά ύδατα και πέραν αυτών  υπάρχουν τα διεθνή ύδατα, στα οποία ΔΕΝ μπορεί να ασκήσει δικαιώματα. ΑΟΖ δεν έχει η Ελλάδα και σύμφωνα με το κατάλογο της CIA, ΑΟΖ δεν έχει ούτε η Κύπρος!
Είναι εντυπωσιακό πως κανείς στην Ελλάδα ή στη Κύπρο, ΜΜΕ ή κάποιος άλλος δεν έχει προσέξει πως ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος έχουν ΑΟΖ και ότι οι προκηρύξεις των οικοπέδων τους αφορούν διεθνή ύδατα. Συζητήσεις μπορεί να υπήρχαν ή να υπάρχουν, οριοθέτηση αυτή τη στιγμή σύμφωνα με το κατάλογο της CIA, που σας επισυνάπτω στη συνέχεια δεν υπάρχει.
Στη συνέχεια, σας παρουσιάζω τον χάρτη των είκοσι οικοπέδων που προκήρυξε το ΥΠΕΚΑ. όπως και τα 13 οικόπεδα της Κύπρου. Όλα είναι σε διεθνή ύδατα. Αυτό δεν έχω ακούσει κανένα να το λέει.
Δεν μπορεί οι πολίτες των δύο χωρών να ζούν στο κόσμο των ψευδαισθήσεων. Δεν μπορεί να μιλάει το καθεστώς στην Ελλάδα για Ελληνική ΑΟΖ χωρίς να ξέρει να απαντήσει αν ερωτηθεί ποιά ακριβώς είναι. Σας θυμίζω και την ιστορία με τα Χημικά, που η Ελλάδα δεν μπορύσε να παρέμβει γιατί to CAPE RAY δρούσε στα διεθνή ύδατα.

Ένας χάρτης που οδηγεί σε ενόχους για ισόβια

Στη συνέχεια, ακολουθεί ο πρώτος χάρτης που έχει παρουσιασθεί ποτέ στο Ελληνικό κοινό, με τις πιθανότερες θέσεις των κοιτασμάτων σε ΟΛΗ την υποτιθέμενη Ελληνική ΑΟΖ. Ο χάρτης αυτός συνετέθη απο εμένα και θα γραφεί στην Ελληνική ιστορία είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Συνιστώ να αρχίσει να τους αρέσει. Δεν σκοπεύω να εξαφανιστώ πλέον…
Είναι λυπηρό να μην έχω προσκληθεί να μιλήσω για το χάρτη αυτό απο κανένα κεντρικό ΜΜΕ. Είναι ντροπή τους να μη θέλουν να ακουστεί απο τα Ελληνικά ΜΜΕ η φωνή κάποιου που περιέγραψε πρώτος επακριβώς και δημόσια τη θέση του μεγαλύτερου πλούτου της Ελλλάδας. Δεν είναι μόνο μικροί, δεν είναι μόνο ανθέλληνες, δεν είναι μόνο κομπλεξικοί. Είναι ανύπαρκτοι και σαν άνθρωποι που δήθεν σέβονται την τεχνολογία και πάντα γνωρίζω τι λέω. Στις γνώσεις δεν υπάρχει ισότητα και τη γνώση του ο καθένας την δείχνει χωρίς τις πλάτες αποτυχημένων και χρεοκοπημένων ανθρωπάκων.
Στο χάρτη παρατηρείστε τις θέσεις των κοιτασμάτων 7-13. Είναι όλες σε διεθνή ύδατα. Δεν μπορεί να προκηρυχθούν οικόπεδα σε αυτές χωρίς ΑΟΖ. Η ΕΕ δεν μπορεί να λύνει προβλήματα που αποτελούν προβλήματα άλλων. Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει το μέλλον. Δεν έχει το ύψος και την ικανότητα να το δεί. Μόνη του λύση είναι να κρύβει πράγματα απο το λαό. Για το λόγο αυτό υπάρχει πάντα ο κατάλληλος δημοσιογράφος στη κατάλληλη θέση.
Παρατηρώντας τα σημεία 1-5 του χάρτη αυτού διερωτάται κανείς αν στα σημεία 1-4 θα υπάρχει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων απο την Ελλάδα και τη Τουρκία αφού είναι στα σύνορα των χωρικών υδάτων αλλά των υποτιθέμενων ΑΟΖ, των σχεδιασμένων με την αρχή της μέση γραμμής, των χωρών αυτών.
Η απάντηση φαίνεται να είναι θετική και αναμενόμενη. Το ερώτημα είναι σε τί έκταση και μέχρι τι βάθος μέσα στα Ελληνικά χωρικά ύδατα θα γίνει η συνεκμετάλλευση αυτή..
Δεν έχω δεί κανένα κόμμα να μιλάει για τα θέματα τα οποία σας αναφέρω, κάτι πολύ λογικό αφού καθημερινά αποδεικνύονται ότι όλα είναι μια παρέα με κοινό αφεντικό… και ότι στους τυφλούς στην Ελλάδα βασιλεύει πάντα ένας μονόφθαλμος…
Στη συνέχεια, σας επισυνάπτω τον κατάλογο της CIA με τις θαλάσσιες ζώνες κρατών που έχουν ενδιαφέρον να γνωρίζετε.

O επίσημος κατάλογος της CIA με τις θαλάσσιες ζώνες διαφόρων κρατών


Κάτι πιο επίσημο για ότι υπάρχει παγκόσμια σε σχέση με τις ΑΟΖ δεν υπάρχει. Τα δεδομένα  που ακολουθούν ελήφθησαν απο το επίσημο website της CIA πού είναι εδώ.
Cyprus
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Albania
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Croatia
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Egypt
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Japan
territorial sea: 12 nm; between 3 nm and 12 nm in the international straits - La Perouse or Soya, Tsugaru, Osumi, and Eastern and Western Channels of the Korea or Tsushima Strait
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm

China
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 nm or to the edge of the continental margin

Greece
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Lebanon
territorial sea: 12 nm
Syria
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm

Libya
territorial sea: 12 nm
note: Gulf of Sidra closing line - 32 degrees, 30 minutes north
exclusive fishing zone: 62 nm

France
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm (does not apply to the Mediterranean)
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Spain
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm (applies only to the Atlantic Ocean)

Georgia
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm

Bulgaria
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm

Romania
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
exclusive economic zone: 200 nm
Germany
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Italy
territorial sea: 12 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Malta
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation
exclusive fishing zone: 25 nm

Turkey
territorial sea: 6 nm in the Aegean Sea; 12 nm in Black Sea and in Mediterranean Sea
exclusive economic zone: in Black Sea only: to the maritime boundary agreed upon with the former USSR

United Kingdom
territorial sea: 12 nm
exclusive fishing zone: 200 nm
continental shelf: as defined in continental shelf orders or in accordance with agreed upon boundaries

United States
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: not specified

Qatar
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: as determined by bilateral agreements or the median line

Russia
territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m depth or to the depth of exploitation

Ukraine
territorial sea: 12 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 m or to the depth of exploitation


United Arab Emirates

territorial sea: 12 nm
contiguous zone: 24 nm
exclusive economic zone: 200 nm
continental shelf: 200 nm or to the edge of the continental margin

Kαι τι γίνεται με την Ελληνική υφαλοκρηπίδα;

Μήπως το ΥΠΕΚΑ έχει δικαίωμα να προκηρύσσει οικόπεδα στα διεθνή ύδατα με βάση αυτή;
H απάντηση είναι σαφέστατα ΟΧΙ, για τους εξής λόγους:
  1. Aνακήρυξη της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας με όρια σταλμένη στον ΟΗΕ δεν έχει γίνει και δεν μπορεί να γίνει, γιατί οι απαιτήσεις ενός κράτους π.χ. της Τουρκίας, της Συρίας, του Λιβάνου, της Μάλτας ή της Λιβύης μπορεί να φτάσουν σε σύνορα τοπικών ζωνών, που άλλα κράτη να έχουν ήδη συμφωνήσει ενώ αυτό όχι.
  2. Ανακήρυξη υφαλοκρηπίδας δεν μπορεί να γίνει όσο οι συζητήσεις με άλλα όμορα κράτη συνεχίζονται. AOZ και υφαλοκρηπίδα στο Νόμο της Θάλασσας ανακηρύσσονται με όρια στο ειδικό γραφείο του ΟΗΕ.
  3. Ο Μανιάτης έχει περάσει τροπολογία στην οποία αναφέρεται, ότι για την Ελλάδα η Ελληνική υφαλοκρηπίδα και η Ελληνική ΑΟΖ ταυτίζονται. Εφόσον οριοθέτηση της ΑΟΖ επίσημη δεν υπάρχει, άρα και οριοθέτηση επίσημη της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας δεν υπάρχει. 
  4. Aκόμη και μια αναφορά στη χρήση της μέσης γραμμής για μελλοντική οριοθέτηση της ΑΟΖ ή της υφαλοκρηπίδας να είχε σταλεί απο την Ελλάδα στον ΟΗΕ δεν αρκεί για να εκληφθεί ως οριοθέτηση, αφού η χρήση της μέσης γραμμής για το σχεδιασμό των ΑΟΖ είναι μαθηματική μέθοδος και όχι γεωγραφικές συντεταγμένες.
  5. Ο νόμος της θάλασσας μιλάει για ανακήρυξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας μόνο με γεωγραφικές συντεταγμένες, γιατί αυτές εξαρτώνται απο τις θέσεις των νησιών που έχουν οικονομική ζωή. Αυτό δεν είναι ξεκαθαρισμένο ακόμη για την Ελλάδα…
  6. Από τη στιγμή που ένα κράτος δεν έχει ψηφίσει τον νόμο της Θάλασσας, κανείς δεν μπορεί να προυποθέσει “αύριο” τι ακριβώς σημαίνει για αυτό ο όρος “υφαλοκρηπίδα” και κυρίως απο που “ξεκινάει” ή που “τελειώνει”.
Σε διεθνή ύδατα η Ελλάδα ούτε μέσω ΑΟΖ ούτε μέσω υφαλοκρήπίδας δικαιούται να προκηρύσσει οικόπεδα γιατί δέν έχει δικαιώματα σε αυτά.
Πιο λιανά δεν μπορώ να το κάνω.

Συμπεράσματα

  1. H Eλλάδα παράνομα προκηρύσσει οικόπεδα στα διεθνή ύδατα αφού δεν έχει δικαιώματα σε αυτά.
  2. Η Κύπρος δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ με σαφήνεια και με γενική αποδοχή απ όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Η ΑΟΖ δεν ανακηρύσσεται κομμάτι-κομμάτι αλλά συνολικά αφού έχει γίνει συνολική διευθέτηση μέ όλες της χώρες.
  3. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν στη πράξη να ανακηρύξουν άμεσα και συνολικά την ΑΟΖ τους με γεωγραφικές συντεταγμένες και απο κεί και πέρα αν ένα άλλο όμορο κράτος διαφωνήσει, υπάρχουν τα δύο διεθνή δικαστήρια να διεκδικήσει ότι θέλει.
  4. Η Αίγυπτος έχει ανακηρύξει ΑΟΖ και κάνει νόμιμα προκηρύξεις οικοπέδων.
  5. Πίσω απο την ιδέα για “συνεκμετάλλευση” κοιτασμάτων και την εφαρμογή της στα σύνορα των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου κρύβεται η συνεκμετάλλευση Ελλάδας - Τουρκίας στο Αιγαίο και βλέπουμε.
  6. Έχει σημασία που ανήκουν φορολογικά οι εταιρείες που θα κάνουν εξόρυξη υδρογονανθράκων. Οι πολυεθνικές σε διεθνή ύδατα θα φορολογούντα στην Ελλάδα; Mόνο στο κράτος που έχουν την έδρα τους θα μποσροεύσε να γίνει αυτό. Οι Αμερικάνικες πολυεθνικές φορολογούνται πχ. στις ΗΠΑ (όσες το θυμούνται).
  7. Το γεγονός ότι πολλά ευρωπαικά κράτη δεν έχουν ανακηρύξει ακόμη ΑΟΖ στη Μεσόγειο αποδίδεται στο γεγονός ότι δεν διαθέτουν υδρογονάνθρακες μέσα σε αυτές.
  8. Μια εναλλακτική αντιμετώπιση του διαχωρισμού των ΑΟΖ στη Μεσόγειο, απο όλα τα κράτη του ευρωπαικού νότου με τη δημιουργία ζωνών άλλου τύπου απο αυτές των ΑΟΖ, θα έχει σχέση περισσότερο με συμφέροντα ξένα προς τα συμφέροντα της ΕΕ στη περιοχή. Η Μαύρη θάλασσα είναι και αυτή μια κλειστή θάλασσα αλλά σε αυτή όλες οι χώρες της περιοχής διαχώρησαν τα σύνορα των ΑΟΖ τους και σύμφωνα με την  αρχή της μέσης γραμμής. Ανάμεσα σε αυτές είναι και η Τουρκία. Η ΕΕ δεν μπορεί να κάνει το ίδιο;
  9. Η στάση των ΗΠΑ να κάνουν την εξουδετέρωση των χημικών της Συρίας στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου λέει πολλά για το θέμα. Αυτό το έχω σημειώσει μήνες πρίν σε ραδιοφωνική συνέντευξη που έδωσα. Τότε όλοι ήταν σε αφασία…
  10. Την ώρα που όλοι μιλούν για “Ελληνική ΑΟΖ” που η Ελλάδα δικαιούται, κανείς τους δεν επισημαίνει ότι οι προκηρύξεις οικοπέδων απο το ΥΠΕΚΑ σε διεθνή ύδατα είναι παράνομη. Μόνο εγώ το κάνω. Τυχαίο; To ΣΥΡΙΖΑ που είναι; To KKE που είναι; Μισόλογα σε ένα θέμα που μπορεί να οδηγήσει τους ενόχους σε ισόβια δεν μπορεί να υπάρχουν. Οι Γερμανοί δεν μπορούν να κάνουν την πάπια. Τώρα ξέρουν. Τα χατήρια που έκαναν στους εφοπλιστές με την ΕΟΖ που τους έφτειαξαν στην Ελλάδα δείχνει ότι δεν είναι υπέρ του Δικαίου.
  11. Σε μια ΕΕ χωρίς Δίκαιο κράτη μικρά σαν την Ελλάδα δεν μπορούν να συμμετέχουν. Το Δίκαιο του Ισχυρού επιβάλλεται αλλά καταπίπτει εύκολα. Είναι νόμος της Φύσης.
  12. Το “λάθος” της CIA που δίνει 12 νμ χωρικά ύδατα στην Ελλάδα και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη διαμαρτυρηθεί για αυτό, είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει.
Μη κάνετε όλοι τη κορόιδα στη Βουλή για τη προκήρυξη οικοπέδων απο το ΥΠΕΚΑ σε διεθνή ύδατα
Η παραίτηση του καθεστώτος δεν θα αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα όσο η παρέα που κάνει κουμάντο στη χώρα παραμένει η ίδια και όσο οι εξωτερικοί σύμμαχοι και συμπλέοντες τα βρίσκουν μαζί της κάνοντάς της τα χατήρια. 
http://zcode-gr.blogspot.gr/2014/09/blog-post_30.html#more 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου