"Η
Δυτική Ευρώπη έγινε -χωρίς να το έχομε καταλάβει- προτεκτοράτο των
Αμερικανών. Πρέπει τώρα να απαλλαγούμε από τη κυριαρχία τους.
Αλλά η δυσκολία, σε αυτή τη περίπτωση, είναι ότι οι έποικοι δεν επιζητούν πραγματικά τη χειραφέτηση. Οι
βλέψεις
του Πεντάγωνου για τη πλανητική στρατηγική, οι βλέψεις του αμερικανικού
μπίζνες στη παγκόσμια οικονομία μας επιβάλλονται. Πολλοί Ευρωπαίοι τις
υποστηρίζουν".
Σαρλ Ντε Γκωλ, 4 Ιανουαρίου 1963.
Réseau International (Γαλλία) (μτφρ. Κριστιάν)
Η απόβαση της 6ης
Ιουνίου 1944, είναι το ιδρυτικό έγγραφο της Δυτικής Σύγχρονης Εποχής,
με τους ιεραποστόλους της ή τους προφήτες της, του Ρούσβελτ και του
Τσόρτσιλ, κατ’ επιλογή (ή και των δύο), με τους μύθους και τους θρύλους
της, προσποιώντας την εξαφάνιση ολόκληρης της προηγούμενης ιστορίας της
ανθρωπότητας, προσπαθώντας να εξηγήσει το παρελθόν (που υπήρχε μόνο για
την προετοιμασία του ερχομού της), το παρόν και το μέλλον μέσω αυτής. Το είχε προαισθανθεί ο στρατηγός Ντε Γκωλ, ο οποίος ήταν όμως ένας από τους ήρωες αυτού του έπους.
Μια σελίδα της ιστορίας που αναδημοσιεύεται στο ιστολόγιο: οι λόγοι για τους οποίους ο Charles De Gaulle αρνήθηκε να τιμήσει την μνήμη της απόβασης της 6ης Ιουνίου, μπορούμε να δώσουμε δίκιο σε αυτόν τον άνθρωπο που ήταν ένας πολύ καλός πρόεδρος;
Όλα
είναι σχετικά, καθώς είναι σημαντικό να θυμόμαστε όλα τα θύματα που
ήταν βορά των κανονιών και που πίστευαν στη θυσία τους στο όνομα της
ελευθερίας, δεν πρέπει ως τόσο να ξεχνάμε την ιστορία με κεφαλαίο Ι και
τις αλήθειες οι οποίες για απλοποίηση ξεχάστηκαν με το χρόνο.
Το
να εορτάσουμε αυτή την ημερομηνία, με τους Αμερικανούς «απελευθερωτές»,
κλείνοντας τα μάτια μας για τους πραγματικούς λόγους της απόβασης, και
δεν ήταν εκείνοι που μας δίδαξαν, δεν είναι πραγματικά το στυλ του
Λευκού Οίκου ...
Η
απόβαση, είναι πάνω απ 'όλα την άφιξη του αμερικανικού πολιτισμού που
έπρεπε να υπερισχύσει της παλιάς Ευρώπης, η άφιξη των νέων εμπορικών
σημάτων και των μέχρι τότε άγνωστων προϊόντων, μια τεράστια εμπορική
επιχείρηση, καθώς επίσης και ένα πρώτο βήμα για να δεσπόζει στην Ευρώπη,
με το σκοπό μία ημέρα να πιάσει την εξουσία στην Ευρώπη, δεδομένου ότι η TAFTA δεν είναι πρόσφατο σενάριο, γεγονός το οποίο μερικοί τείνουν να ξεχνούν ...
Ήρθαν ως κατακτητές αρνούμενοι παρεμπίπτοντος την βοήθεια των γαλλικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια αυτής της ημέρας. Το
χειρότερο είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έφθασαν στη Γαλλία,
προκειμένου να «απελευθερώσουν τη χώρα από τους Ναζί», ενώ οι Ναζί ήταν
ακριβώς οικονομικοί εταίροι των ΗΠΑ. Μη ξεχάσετε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Τρίτο Ράιχ είναι μια μεγάλη ιστορία αγάπης που κάποιοι προτιμούν να ξεχάσουν ...
Για γρήγορη υπενθύμιση:
Στην ψηφοφορία για να καταδικαστεί ο ναζισμός κατά τη διάρκεια μιας Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ,
η Ευρωπαϊκή Ένωση απείχε, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία καταψήφισαν
η Ευρωπαϊκή Ένωση απείχε, οι ΗΠΑ και η Ουκρανία καταψήφισαν
Ανέκδοτο: Η 45η μοίρα πεζικού (Ηνωμένες Πολιτείες) (45η ΗΠΑ DI) πολέμησε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το σύμβολο της μοίρας πριν το 1930 ήταν ένα κόκκινο τετράγωνο με ένα κίτρινο σβάστικα .
Το
να τιμήσεις την απόβαση της 6ης Ιουνίου, δεν είναι να συμμετέχεις σε
ένα «μνημόσυνο» γεμάτο με κάλπικες μάρκες που παίζουν με την ιστορία για
γεωπολιτικούς λόγους;
Ο Ντε Γκωλ, ο οποίος κατέληξε να εκδιωχθεί λίγο πολύ άμεσα από τις Ηνωμένες Πολιτείες , όπως εξηγείται εδώ ,
είχε τους λόγους του, το ερώτημα είναι αν ήταν καλοί... αλλά εμείς δεν
θα αρνηθούμε την ιστορία, ενώ κάθε αρνητισμός δεν είναι επιθυμητός, ας
κοιτάξουμε την αλήθεια:
Ήταν ο Ντε Γκωλ, τόμος 2 (εκδόσεις Fallois Fayard 1997), σελίδες 84-87
Ηλύσια Πεδία, 30 Οκτωβρίου 1963
Με τον διορισμό του Jean Sainteny ως
υπουργό Υποθέσεων των Βετεράνων τον Δεκέμβριο του 1962, ο Στρατηγός του
είχε ζητήσει να αφιερώσει την ενέργειά του για το έτος 1964. Ήταν
ευνοϊκό για την αναβίωση της μνήμης δύο ένδοξων ετών: πεντηκοστή επέτειο
του 1914 και εικοστή επετείο του 1944.
Στο τέλος του υπουργικού συμβουλίου της 30 Οκτωβρίου 1963 , ο Jean Sainteny μίλησε για τις τελετές που είχαν προγραμματιστεί για τον εορτασμό της απελευθέρωσης, ο Pompidou
με πήρε παράμερα: «Προσπαθήστε να πείσετε τον Στρατηγό σχετικά με την
άρνησή του να πάει στις παραλίες της Νορμανδίας ...» Έμεινα κατάπληκτος
και για τη πληροφορία και για την αίτηση. «Τέλος πάντων, συνεχίζει ο Pompidou, να λάβετε προφυλάξεις ... Εγώ ο ίδιος έχω σπάσει τα δόντια μου».
Ο Sainteny τότε μου λέει ότι ο ίδιος τα έχει ήδη σπάσει. Φυσικά, κ’ εγώ θα τα σπάσω επίσης (δεν αντιδρώ).
Ο Alain Peyrefitte (με αθώο βλέμμα): «Πιστεύετε, Στρατηγέ μου, ότι οι Γάλλοι θα καταλάβουν ότι δεν είστε παρόν στις τελετές στην Νορμανδία;
Charles-de-Gaulle (σοβαρός): -Ο Pompidou σας ζήτησε να επανέλθετε; (Δεν δείχνω συγκίνηση). Καλά, όχι! Έχω πάρει την απόφασή μου! Η
Γαλλία αντιμετωπίστηκε σαν χαλάκι! Ο Τσόρτσιλ με κάλεσε από το Αλγέρι
στο Λονδίνο στις 4 Ιουνίου, μ’ έβαλε σ’ ένα τραίνο και πήγα στο
επιτελείο του, όπως ο Άρχων φωνάζει τον μπάτλερ του. Μου ανακοίνωσε την απόβαση, χωρίς να είχε προγραμματιστεί να συμμετάσχει καμία γαλλική μονάδα.
Συγκρουστήκαμε σφοδρά.
Συγκρουστήκαμε σφοδρά.
Τον κατηγόρησα ότι είχε θέσει τον εαυτό του στις διαταγές του Ρούσβελτ, αντί να του επιβάλει την Ευρωπαϊκή βούλησή του (το τωνίζει).
Φώναξε
με όλη τη δύναμη των πνευμόνων του: «Ντε Γκωλ, να ξέρετε ότι αν έχω να
επιλέξω ανάμεσα σε εσάς και τον Ρούσβελτ, πάντα θα προτιμήσω τον
Ρούσβελτ! Όταν θα πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ των Γάλλων και των Αμερικανών, πάντα θα προτιμήσουμε τους Αμερικανούς! Όταν θα πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της ηπειρωτικής Ευρώπης και της ανοιχτής θάλασσας, θα επιλέξουμε πάντα την ανοιχτή θάλασσα!» (Μου το έχει ξαναπεί. Αυτή η σκηνή είναι ανεξίτηλη.)
«Ντε
Γκωλ, να ξέρετε ότι όταν θα πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ των Γάλλων και
των Αμερικανών, πάντα θα προτιμήσουμε τους Αμερικανούς!" (Winston Churchill)
«Και
θέλετε να πάω να τελέσω τη μνήμη της απόβασης τους, ενώ ήταν το
πρελούδιο για μια δεύτερη κατοχή της χώρας; Όχι, όχι, μη με
υπολογίζετε!».
Σαρλ Ντε Γκωλ: «Η απόβαση της 6ης Ιουνίου, ήταν μια αγγλοσαξονική επιχείρηση από την οποία η Γαλλία είχε αποκλειστεί. Ήταν αποφασισμένοι να εγκατασταθούν στη Γαλλία, σαν να ήταν εχθρικό έδαφος. Όπως μόλις είχαν κάνει στην Ιταλία και όπως ετοιμάζονταν να κάνουν στη Γερμανία!
Είχαν ετοιμάσει την AMGOT* τους, η οποία έπρεπε να κυβερνήσει κυριαρχικά τη Γαλλία παράλληλα με τη προώθηση των στρατευμάτων τους. Είχαν τυπώσει το πλαστό νόμισμα τους, με αναγκαστική ισοτιμία. Θα συμπεριφέρονταν σαν να είναι σε κατεκτημένη χώρα.
* AMGOT = «Allied military government for occupied territories» (συμμαχική στρατιωτική κυβέρνηση στα κατεχόμενα εδάφη)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Όπως δείχνουν τα χρώματα και τα γραφικά τους -πολύ κοντά σε εκείνα του
δολαρίου- αυτά τα τραπεζογραμμάτια που εκφράζονται σε φράγκα τυπώθηκαν
στις Ηνωμένες Πολιτείες το Φεβρουάριο-Μάιο1944, από το Bureau of Engraving and Printing,
που είναι συνήθως υπεύθυνο για την εκτύπωση των αμερικανικών δολαρίων
και άλλων επίσημων εγγράφων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Καθώς
τυπώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, το χαρτί, μελάνι, υλικό, η παρουσίαση
και το μέγεθος του δολαρίου χρησιμοποιήθηκαν ως αναφορά.
Από τις πρώτες ημέρες που ακολούθησαν την απόβαση της 6ης
Ιουνίου 1944, τα αμερικανικά στρατεύματα άρχισαν να διανέμουν αυτά τα
χαρτονομίσματα για να αντικαταστήσουν τα γαλλικά χαρτονομίσματα που
είχαν εκδοθεί κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Από τις 14 Ιουνίου 1944, ο Επίτροπος της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Coulet,
παρόν στη Νορμανδία, ήρθε αντιμέτωπος με αυτή την κυκλοφορία χρήματος, η
οποία έτυχε εξάλλου άσχημής υποδοχής από τον ντόπιο πληθυσμό. Συμβούλεψε τις τράπεζες να αποταμιεύσουν αυτό το νόμισμα αλλά να μη το θέσουν σε κυκλοφορία.
Από
τις 27 Ιουνίου 1944, ο στρατηγός Ντε Γκωλ -ο οποίος εν τω μεταξύ
έφθασε επί γαλλικού εδάφους- χτυπούσε τη γροθιά του στο τραπέζι
καταγγέλλοντας αυτό το «ψεύτικο χρήμα», και απαγορεύοντας την κυκλοφορία
του, μόλις εγκαταστάθηκε στην εξουσία με τη Προσωρινή Κυβέρνηση της
Γαλλικής Δημοκρατίας. Η απαγόρευση αυτή βάδισε χέρι-χέρι με την κατάρρευση του σχεδίου της στρατιωτικής διοίκησης που επιβλήθηκε στη Γαλλία (AMGOT) .
Σαρλ Ντε Γκωλ: «Αυτό ακριβώς θα γινόταν αν δεν είχα υποχρεώσει να το πράξουν, ναι υποχρεώσει, τους Επιτρόπους της Δημοκρατίας μου, τους νομάρχες μου, τους υπονομάρχες μου, τις επιτροπές απελευθέρωσης μου!
Και θα θέλατε να πάω να τελέσω τη μνήμη της απόβασης τους, όταν ήταν το πρελούδιο για μια δεύτερη κατοχή της χώρας; Όχι, όχι, μην με υπολογίζετε! Συμφωνώ ότι τα πράγματα πρέπει να διεξάγονται ομαλά, αλλά η θέση μου δεν είναι εκεί!
«Και μετά, θα βοηθούσε να πιστεύει ο κόσμος ότι, αν απελευθερωθήκαμε, το χρωστάμε μόνο και μόνο στους Αμερικανούς. Θα ήταν σαν να θεωρήσουμε την Αντίσταση ως ανύπαρκτη και άκυρη. Η φυσική ηττοπάθεια παραέχει τη τάση να υιοθετήσει αυτές τις απόψεις. Δεν πρέπει να ενδώσουμε σε αυτό!
«Να
συμμετέχω στη τελετή μνήμης μιας ημέρας, στην οποία ζήτησαν από τους
Γάλλους να παραδοθούν σε άλλους παρά στους εαυτούς τους, όχι, χίλιες
φορές όχι!».
Σαρλ
Ντε Γκώλ: «Αντίθετα, η θέση μου θα είναι στο Όρος Φαρών στις 15
Αυγούστου, δεδομένου ότι τα γαλλικά στρατεύματα ήταν κυρίαρχα στην
απόβαση στην Προβηγκία, δεδομένου ότι ο πρώτος μας στρατός συνδέθηκε
εκεί από την πρώτη στιγμή και ότι η μετεωρική επέλαση του στη κοιλάδα
του Ροδανού ανάγκασε τους Γερμανούς να εκκενώσουν όλο το Νότο και το Massif Central, κάτω από την πίεση της Αντίστασης.
Ο Charles de Gaulle τιμά την απόβαση στην Προβηγκία, 15 Αυγούστου 1964: βλ διαθέσιμη επικαιρότητα στην ιστοσελίδα του ΙΝΑ: http://www.ina.fr/video/CAF94058797
Σαρλ
Ντε Γκωλ: «Και θα τιμήσω την απελευθέρωση του Παρισιού, και μετά του
Στρασβούργου, καθώς πρόκειται για γαλλική ανδρεία, καθώς ενώθηκαν οι
Γάλλοι του εσωτερικού και του εξωτερικού γύρω από τη σημαία τους, τους
ύμνους τους, την πατρίδα τους! Αλλά
να συνταχθώ με τον εορτασμό της ημέρας, στην οποία ζήτησαν από τους
Γάλλους να παραδοθούν σε άλλους από τον εαυτό τους, όχι!»
«Οι
Γάλλοι έχουν ήδη πολύ την τάση να πιστεύουν ότι μπορούν να κοιμούνται
ήσυχοι, και ότι μπορούν να εκχωρήσουν σε άλλους το καθήκον της
υπεράσπισης της ανεξαρτησίας τους! Εμείς δεν πρέπει να τους ενθαρρύνουμε προς αυτή την αφελή εμπιστοσύνη, την οποία πληρώνουμε μετά με ερείπια και σφαγές! Πρέπει να τους ενθαρρύνουμε να βασίζονται στον εαυτό τους!
Έλα, έλα, Peyrefitte! Χρειάζεται περισσότερη μνήμη από αυτό! Πρέπει να τιμήσουμε τη Γαλλία, όχι τους Αγγλοσάξονες! Δεν έχω κανένα λόγο να το γιορτάσω με λαμπρότητα. Πέστο στους δημοσιογράφους σας!».
Και
συνεχίζει: «Αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους για τη πατρίδα τους στη χώρα
μας, οι Βρετανοί, οι Καναδοί, οι Αμερικανοί, οι Πολωνοί, ο Sainteny και ο Triboulet θα είναι εκεί για να τους τιμήσουν με αξιοπρέπεια».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι Sainteny και Triboulet ήταν αντίστοιχα υπουργοί των Υποθέσεων των Βετεράνων και Συνεργασίας το 1964.
· 13 Μάιου 1964
Ελπίζοντας
ότι ο στρατηγός θα έχει ξεχάσει την ισχυρή απάντηση του, ή τουλάχιστον
ότι θα έχει ότι απευθυνόταν σε, ξαναβάζω το ζήτημα στο τραπέζι 10 μήνες
και μισό αργότερα, στις 13 Μαΐου 1964.
·«Αυτοί οι κύριοι του τύπου που με επικρίνουν να μην παω στη Νορμανδία 20 χρόνια αργότερα, τι έκαναν τότε; Δεν πολεμούσαν ούτε στη Νορμανδία ούτε αλλού. Η απελευθέρωση έγινε χωρίς αυτούς. Δεν τους χρειάστηκε».
Alain Peyrefitte: «Δεν φοβάστε πως, αν δεν χρωστάμε τουλάχιστον κάποια εξήγηση, ότι η απουσία σας από την 6η Ιουνίου στη Νορμανδία να παρερμηνευθεί;
Σαρλ Ντε Γκωλ: - μα σας το έχω ήδη πει! Δεν υπήρξε ποτέ οποιοδήποτε ζήτημα να έχω πάει εκεί! Δεν πήγα στην πέμπτη επέτειο, ούτε στη δέκατη, ούτε στη δέκατη πέμπτη. Γιατί θες να πάω στην εικοστή; Και ζήτησα από τον πρωθυπουργό να μην πάει ούτε αυτός εκεί. Εξάλλου, δεν θα πάει ούτε βρετανός πρωθυπουργός. Ούτε ο Τζόνσον δεν θα πάει. Γιατί θα πάμε;
(Φυσικά, οι Wilson και Johnson δεν πήγαν, γιατί δεν πήγει ο Ντε Γκωλ).
Alain Peyrefitte: - Μα ο Αϊζενχάουερ και ο Μοντγκόμερι θα πάνε.
Σαρλ Ντε Γκωλ: - Αυτοί είναι οι ηθοποιοί που πληρώνονται ακριβά στην τηλεόραση».
Τελικά, ούτε ο Αϊζενχάουερ ούτε ο Μοντγκόμερι, αφού ανακοίνωσαν τη συμμετοχή τους, δεν ήρθαν.
·10 Ιουνίου 1964
Μετά το υπουργικό συμβούλιο της 10ης Ιούνιου 1964 , ο στρατηγός αφήνει να φανεί η ενόχλησή του:
«Αυτοί οι κύριοι του τύπου που με επικρίνουν επειδή δεν πήγα στη Νορμανδία 20 χρόνια μετά, τι έκαναν τότε; Πολέμησαν για να ανακτήσει η Γαλλία την ελευθερία της, για να συμβάλλουν στη διάσωσή της; Τι έκαναν κατά τη διάρκεια του πολέμου; Δεν πολέμησαν ούτε στη Νορμανδία ούτε αλλού. Η απελευθέρωση συνέβη χωρίς αυτούς. Δεν τους χρειάστηκε».
Και ο ίδιος αναγκάστηκε να πολεμήσει έτσι ώστε η απόβαση να μη γίνει εντελώς χωρίς την Ελεύθερη Γαλλία. Αν εκφώνησε τον λόγο του στη Bayeux στις 16 Ιουνίου 1946, δεν ήταν για να τιμήσει την απόβαση της 6ης Ιουνίου, αλλά τη δική του απόβαση στα τακούνια των Αμερικανών, στις 16 Ιουνίου 1944 στη Bayeux.
Φέρνει πίσω τη πολυθρόνα του, μπλοκάρει τη πλάτη του. Έχει όρεξη να μιλήσει.
Συνεχίζεται.
Πλήρες Άρθρο πλήρως στις κρίσεις μέσω Quenelplus.com
Από : http://www.analystsforchange.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου