ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΩΡΑ ΠΑΙΖΟΥΝ !!!!!!!!!

 Το βιντεάκι το βρήκα mothersblog μέσω 24wro. 
marceloabreu

ΜΕ "ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ" ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΟΥ

Καλό Μήνα 
emporakos

Καμμένος: “ΘΑ ΣΑΣ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΑΣ ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ”

Ο Panos Kammenos κοινοποίησε στο FACEBOOK την παρακάτω φωτογραφία και την σχολιάζει:

 

Γελάτε που τα καταφέρατε να ξεγελάσετε τον Ελληνικό λαό…..

Την ίδια ώρα ένας Έλληνας συνταξιούχος δεν άντεξε την ντροπή της έξωσης και πήδηξε απο το μπαλκόνι…… Την ίδια ώρα 1.500.000 άνεργοι είναι σε αδιέξοδο….
Την ίδια ώρα εισπρακτικές εταιρείες φίλων σας απειλούν 6.000.000 Έλληνες…..
Την ίδια ώρα παιδιά Ελλήνων δεν έχουνε να φάνε, πεινούν…
Την ίδια ώρα πατεράδες και μανάδες κλαίνε…
Την ίδια ώρα η Ελλάδα που πτωχεύει δεν έχει ασυλία έναντι των δανειστών γιατί εσείς την παραδώσατε….
Την ίδια ώρα μια περήφανη χώρα παραδίδει την Εθνική της κυριαρχία μέσω της εντολής σας….
Την ίδια ώρα ενώ ο νότος της Ευρώπης παλεύει τους Γερμανούς ο πρωθυπουργός σας τους γλύφει………….
ΘΑ ΣΑΣ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΟ ΓΕΛΙΟ
ΣΑΣ ΤΟ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ
 http://papaioannou.wordpress.com/

ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΟΠΛΩΝ....

enikosgr

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΘΕΙΣ ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΛΥΒΙΟΣ & Ο ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: 

Ο Ζησιμόπουλος Πολύβιος γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1969. Εισήχθη στην Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών το 1988 απ’ όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Μόνιμου Λοχία (Ιππικού – Τεθωρακισμένων) και εν συνεχεία στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου αποφοιτά το 1995 με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού. 

Το 1998 εντάσσεται στις Ειδικές Δυνάμεις μέχρι το 2008. Είναι απόφοιτος των Σχολείων Καταδρομών, Β.Ε. Αλεξιπτωτιστού, Αρχηγών Ρίψεων, Κ.Ε.Ο.Α.Χ. και λοιπών σχολείων της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων του Γ.Ε.Σ. Έχει υπηρετήσει σε μονάδες Διαβιβάσεων, Καταδρομών και Πεζοναυτών στο Ανατολικό Αιγαίο, στο νομό Αττικής, στο νομό Μαγνησίας, στη νήσο Κύπρο και στο Βόρειο Έβρο.

Το 2010 αποστρατεύεται με το τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη και εντάσσεται επίσημα στον Λαϊκό Σύνδεσμο - Χρυσή Αυγή.

Σήμερα είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Στις Εθνικές Εκλογές του 2012 εκλέγεται βουλευτής στην Β’ Περιφέρεια Θεσσαλονίκης.

Αυτό είναι το σχόλιο του κόμματος για τον αποκλεισμό του :



Στη βουλή των φυγόστρατων…

Σε ένα κοινοβούλιο γεμάτο αστράτευτους , ήταν απολύτως λογικό να γίνουν σημεία και τέρατα ώστε να κλαπεί η θέση του αντιπροέδρου, όχι μόνο από την Χρυσή Αυγή, αλλά και από έναν Αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού.

Έναν Αξιωματικό που υπηρέτησε ευδοκίμως στις Ειδικές Δυνάμεις, έναν Καταδρομέα και Αλεξιπτωτιστή, που δεν έκανε καριέρα σε προθαλάμους κομματικών γραφείων, αλλά εκεί που χτυπά η καρδιά της Πατρίδας μας, στα ελληνικά βουνά και τις βραχονησίδες.

Η επιλογή του Συναγωνιστή Ζησιμόπουλο για τη θέση του Ζ’ αντιπροέδρου της βουλής ήταν μία 100% συνειδητή πολιτική επιλογή της ηγεσίας του Κινήματος.

Η Χρυσή Αυγή βρέθηκε στο πολιτικό προσκήνιο, όχι μόνο για να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αλλά για να αλλάξει εκ βάθρων το διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας.

Ένα σημαντικό πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή θα γινόταν αν προέδρευε στη βουλή ένας Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Αυτός είναι και ο προφανής λόγος που ενώθηκαν για μία ακόμη φορά όλα τα κόμματα του κατεστημένου, τα κόμματα των αστράτευτων και των προσκυνημένων, εναντίον μας. Όλοι εναντίον μας και εμείς εναντίον όλων.

Η Χρυσή Αυγή συνεχίζει δυναμικά τον πολιτικό της αγώνα.

Ο σημερινός αποκλεισμός μας ήταν από μόνος του μία Νίκη.


http://antilogos-gr.blogspot.com

http://politika-gr.blogspot.gr 

http://www.oxafies.com/2012/06/blog-post_2927.html 

Ο ΧΑΦΙΕΣ: ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΣ...ΜΕ ΤΗ ΛΙΜΟΥΖΙΝΑ ΤΩΝ 750.000 ΕΥΡΩ ΚΥΚΛ...

Ο ΧΑΦΙΕΣ: Ο ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΣ...ΜΕ ΤΗ ΛΙΜΟΥΖΙΝΑ ΤΩΝ 750.000 ΕΥΡΩ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΚΟΜΑ ;;;;;;;...: Κανένα από Μέσα της προπαγάνδας δεν μπήκε στον κόπο να σχολιάσει το γεγονός ότι, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί ανενόχλητος να κυκλοφορ...

ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ;;;;;;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΦΥΓΕ ΑΠ' ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ Ο ΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ. ΚΑΛΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΘΥΜΙΟ

Πέθανε σήμερα Σάββατο, 30 Ιουνίου, ο Θύμιος Καρακατσάνης. Ο 72χρονος ηθοποιός και σκηνοθέτης αντιμετώπιζε χρόνια και σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία είχαν επιβαρυνθεί τον τελευταίο καιρο απο το σάκχαρο. Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα (9/7) στις 11.30 το πρωι απο το νεκροταφείο Παιανίας.

Ο Θύμιος Καρακατσάνης γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1940 στα Ταμπούρια του Πειραιά. Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, όπου από το 1960 εργάζονταν συνεχώς, αρχικά ως βασικό στέλεχος του Θεάτρου Τέχνης και εν συνεχεία στο ελεύθερο θέατρο.

Τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν την περίοδο 2008 – 2010 στο ” Θάνατο του εμποράκου ” του Άρθουρ Μίλερ με την Αφροδίτη Γρηγοριάδου.

πηγή   

http://papaioannou.wordpress.com/

ΤΣΙΠΡΑΣ «Οι αποφάσεις να ισχύσουν και για την Ελλάδα, διαφορετικά να μην έρθει η τρόικα»!!!

Την πρώτη μετεκλογική, αλλά σφοδρή επίθεση κατά της τρικομματικής κυβέρνησης για τη στάση της στη Σύνοδο Κορυφής, εξαπέλυσε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας το απόγευμα στην Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας να ισχύσουν και για την Ελλάδα οι αποφάσεις για την Ιταλία και την Ισπανία, διαφορετικά να μην έρθει η Τρόικα στην Αθήνα.

Παράλληλα, ο κ. Τσίπρας περιέγραψε την αντιπολιτευτική στρατηγική, αλλά και την μεγάλη προσπάθεια για την πολιτική και οργανωτική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ για να ανταποκριθεί με επιτυχία στις νέες συνθήκες.
Ο κ. Τσίπρας κάλεσε την κυβέρνηση να δηλώσει ευθαρσώς ότι «αν δεν ισχύσει και για την Ελλάδα ότι ίσχυσε για την Ισπανία και την Ιταλία, η τρόικα δεν έχει καμία δουλειά να έρθει στην Ελλάδα», αναφερόμενος στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για την χρηματοδότηση των τραπεζών και πρόσθεσε ότι αν «αυτό δεν ισχύσει να προβάλλει βέτο στο νέο ευρωπαϊκό σύμφωνο».

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για μια ιστορική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου και εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι αν οι εκλογές είχαν αναδείξει κυβέρνηση της Αριστεράς, η εικόνα σήμερα σε όλη την Ευρώπη θα ήταν τελείως διαφορετική. Ο λαός μας έχασε μια ευκαιρία είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τσίπρας και επικαλέστηκε τη στάση της κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής τονίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν θα παρενέβαινε στην πιο κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής με επιστολές υποτέλειας και δουλοπρέπειας. Επιστολές που διαβεβαιώνουν την προσήλωση της κυβέρνησης στην καταστροφική πολιτική των Μνημονίων και της ύφεσης. Που χαραμίζουν μέσα σε λίγες μέρες όσα ο λαός μας με τις διεκδικήσεις αλλά και με τη ψήφο του κέρδισε, το προηγούμενο διάστημα».
Αντίθετα, μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν σήμερα το μαλακό μαξιλαράκι για την κυρία Μέρκελ. Θα ήταν βασική συνιστώσα της συμμαχίας του Νότου και θα είχε ήδη κερδίσει τουλάχιστον όσα η Ισπανία και Ιταλία διεκδίκησαν και κέρδισαν, είπε ο κ. Τσίπρας.

Ασκώντας κριτική προσωπικά τους κυρίους Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη ο κ. Τσίπρας, αφού ευχήθηκε περαστικά στον πρωθυπουργό είπε ότι ο κ. Σαμαράς λόγω του προβλήματος υγείας δεν ήταν παρών, αλλά με την επιστολή που έστειλε φρόντισε να απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από την αίθουσα της συνόδου και τα επίδικά της.
Αλλά και οι κ. Βενιζέλος και Κουβέλης, πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας, που ευτυχώς δεν είχαν κάποιο άλλο κώλυμα, επέλεξαν να απουσιάζουν από την διαπραγμάτευση, όταν μέχρι πρότινος έκλειναν το ρήμα επαναδιαπραγματεύομαι σε όλους τους τόνους και εγκαλούσαν επιδεικτικά τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί αρνείται να συμμετάσχει στις περιβόητες εθνικές διαπραγματευτικές ομάδες. Και πραγματικά αναρωτιόμαστε ποιος ο λόγος να φτιάχνετε εθνικές ομάδες όταν δεν είστε εις θέση ούτε καν να μπείτε στο γήπεδο, είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Αναφερόμενος στους Έλληνες τραπεζίτες, ο κ. Τσίπρας είπε ότι «όχι μόνο δεν τους καίγεται καρφί αν θα φεσώνεται ο Έλληνας φορολογούμενος για να σώσουν τις τράπεζές τους, μη σας πω ότι τους τρομάζει η ιδέα της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης, αφού έτσι πιθανώς θα μπουν εμπόδια στο σκάνδαλο της διατήρησης των χαρτοφυλακίων από τους ίδιους. Όχι πως αν κάτι τέτοιο κερδηθεί, θα έχουμε σωθεί από τη κρίση. Αλλά τουλάχιστον θα σταματούσαν τα λεφτά και τα χρέη του ελληνικού λαού να χρησιμοποιούνται για να διασωθούν χρεοκοπημένοι τραπεζίτες».
Η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Ιουνίου, είπε ο κ. Τσίπρας, έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις αλλά και δύο μεγάλα μειονεκτήματα. Το πλεονέκτημα είναι ότι έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από μια Βουλή που σχηματίστηκε σε συνθήκες κρίσης. Το ένα της μεγάλο μειονέκτημα είναι οι ίδιες οι δεσμεύσεις της, η ίδια η πολιτική της. Το δεύτερο μεγάλο μειονέκτημα, ότι όσο θα εξαντλούνται τα αποθέματα αντοχής του λαού τόσο θα εξαντλείται κι η αποτελεσματικότητα της τρομοκράτησής του.

Ο κ. Τσίπρας κάλεσε τους κυβερνώντες, «να εγκαταλείψουν κάθε κρυφή σκέψη για άλωση του κράτους και λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Να εγκαταλείψουν κάθε σκέψη για επιτάχυνση του ξεπουλήματος έναντι πινακίου φακής της δημόσιας περιουσίας, από το περίφημο ΤΑΙΠΕΔ. Αλλά και όποια σκέψη για δημιουργία θυλάκων κομματικής φαυλοκρατίας σε κρίσιμους τομείς, είτε είναι υπουργεία, είτε δημόσιες υπηρεσίες, είτε, ακόμα χειρότερα η αστυνομία και ο στρατός».
Σε κάθε προσπάθεια να γυρίσετε την πολιτική και το κράτος δεκαετίες πίσω θα μας βρείτε απέναντι, είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε χαρακτηριστικά ότι «θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα».

Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ
Ο κ. Τσίπρας ανέπτυξε την πρότασή του για τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ , τονίζοντας ότι αυτή πρέπει να είναι μια βαθύτατα πολιτική διαδικασία να ενισχύει όχι μόνο τα πολιτικά, αλλά και τα κινηματικά χαρακτηριστικά, καθώς και τις διεθνείς μας συμμαχίες.
Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ πρέπει να βασιστεί στην αυτοοργάνωση του λαϊκού παράγοντα, με ανοιχτές συνελεύσεις παντού, με ζωντανή πολιτική συζήτηση, με άμεσους στόχους για την οργάνωση της αλληλεγγύης και των κοινωνικών αντιστάσεων είπε ο κ. Τσίπρας επισημαίνοντας ότι η διαδικασίες αυτές πρέπει να προχωρήσουν γρήγορα, αλλά με σταθερά βήματα και μέσα από δημοκρατικό διάλογο, ώστε να εξελιχθεί σε μια σύγχρονη, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς.
Στόχος είναι, είπε ο κ. Τσίπρας, η διαδικασία των ανοιχτών συνελεύσεων να οδηγήσει σε μια εθνική συνδιάσκεψη τον Οκτώβριο. Από την Συνδιάσκεψη αυτή να προκύψει ένα Εθνικό Συμβούλιο στο οποίο θα εκπροσωπούνται όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που συγκλίνουν σε αυτό τα εγχείρημα.
Το Εθνικό Συμβούλιο να είναι ταυτόχρονα και η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή του ιδρυτικού συνεδρίου του ενιαίου φορέα. Και το τελευταίο, αλλά ταυτόχρονα πρώτο βήμα, είναι το ιδρυτικό Συνέδριο του νέου φορέα, την Άνοιξη του 2013.

www.real.gr

http://papaioannou.wordpress.com/ 

ΟΥΦ, ΣΩΘΗΚΑΜΕ ...

Γράφει ο Προκόπης Κωφός

Όταν κάποιοι ζουν στον κόσμο τους μέσα στον οποίο η κρίση οφείλεται στη διαφθορά και τις σπατάλες, στην ανικανότητα, την ανεπάρκεια και τα λάθη των πολιτικών και των κομμάτων, στο χρέος ή στο ότι ζούσαμε από τα δανεικά ή πως για την κρίση φταίει το μνημόνιο ή κάποιο ανόητο σχέδιο, ή πως έφταιξε το μεγάλο κράτος είναι φυσικό να αισθάνονται ανακούφιση και να ελπίζουν πως σωθήκαμε. Όμως αυτή η διάσωση, όπως και οι ερμηνείες τους για την κρίση είναι στο μυαλό τους! Στον πραγματικό κόσμο συμβαίνουν άλλα. Στον πραγματικό κόσμο η κρίση είναι καπιταλιστική, οφείλεται στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που δεν μπορούν να αναπαραχθούν, δεν μπορούν δηλαδή να αποφέρουν κέρδη και γι αυτό πρέπει να καταστραφούν. Η διαδικασία της καταστροφής των συσσωρευμένων κεφαλαίων, δανεικών, επιχειρήσεων και αγαθών, δεν ολοκληρώθηκε ακόμα, είναι σε εξέλιξη μέσω σφοδρών συγκρούσεων και αντιθέσεων για το ποιος θα χάσει τα λιγότερα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η κατάληξη. Στα πλαίσια αυτής της συνεχιζόμενης καταστροφής η ανεργία θα αυξάνεται, οι μισθοί και οι συντάξεις θα συνεχίσουν να ελαττώνονται, επιχειρήσεις θα συνεχίζουν να κλείνουν, οι κοινωνικές παροχές θα περικοπούν κι άλλο, η παιδεία θα συνεχίσει την κατηφόρα, οι νέοι θα αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα αδιέξοδα, αυτοί που τρέφονται στα συσσίτια ή ψάχνουν στα σκουπίδια θα γίνονται περισσότεροι, τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία θα αυξάνουν, η κατάσταση θα χειροτερεύει μέρα με τη μέρα.

Η κρίση στην Ευρώπη βαθαίνει κι ακολουθούν κι άλλα μνημόνια μετά από τα δικά μας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Ήδη εισήλθε επίσημα και η Ισπανία σε διαδικασίες μνημονίου, ακολουθεί η Ιταλία και η συνέχεια είναι απρόβλεπτη. Σε λίγο μπορεί να μας πουν πως δεν έχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις και δεν αποκλείεται και ο πόλεμος. Αυτά έφερνε πάντα η καπιταλιστική κρίση, αυτά φέρνει και τώρα και τώρα είναι μεγαλύτερη και βαθύτερη από ποτέ! 

Πολλά τα κεφάλαια και ο πλούτος που συσσωρεύτηκε, μεγάλη και η καταστροφή που θα συντελεστεί! Βρισκόμαστε σε μια πορεία εξαθλίωσης βάθους τριακονταετίας μέσω του μνημονίου και της Ευρωπαϊκής πολιτικής!

Το γεγονός πως και πολλοί ευρωπαϊκοί κύκλοι δέχονται την αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου αποκαλύπτει πως η αναδιαπραγμάτευση αυτή στην οποία κατέληξαν και πολλοί από τους σφόδρα αντιμνημονιακούς μας δεν θα είναι παρά μια προσαρμογή του μνημονίου στα νέα δεδομένα, Ισπανία, Ιταλία, «Ευρωπαϊκή στρατηγική 2020» και άλλα, με σκοπό την αποτελεσματικότερη προώθηση της ουσίας της ευρωπαϊκής πολιτικής, αυτής που οδηγεί στην εξαθλίωση. Η επιμήκυνση που πιθανόν θα «προσφέρουν» θα είναι το μέσο για να μας ξεγελάσουν. Με την αναδιαπραγμάτευση θα πάμε για μαλλί και θα γυρίσουμε κουρεμένοι!

Η ανακούφιση μπορεί να προέλθει μόνο από την αντίσταση στις πολιτικές αυτές που οδηγούν στην εξαθλίωση και όχι από την εφαρμογή τους. Η δε λύτρωση μπορεί να προέλθει μόνο με την ανατροπή αυτών των πολιτικών, κόντρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την κυριαρχία των μονοπωλίων!

Προκόπης Κωφός
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ

http://filologos10.wordpress.com/ 

ΒΟΥΝΟ ΒΛΟΧΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΣΤΙΑ ΑΓΡΙΝΙΟΥ (συνέχεια)

Εν συνεχεία της πολύ ενδιαφέρουσας ανακάλυψης που έχει αναλάβει να αναδείξει ο κ. Χατζηαγάπης Ευάγγελος, θέμα που έχει αναρτηθεί με φωτογραφίες ΕΔΩ , εξηγεί μέσω του βίντεο που ακολουθεί, πως το βουνό ΒΛΟΧΟΣ, δεν είναι απλά ένα φυσικό γεωλογικό έξαρμα, αλλά βάσει στοιχείων και έγκριτων επιστημονικών μελετών, πρόκειται για ένα τεχνητό κτίσμα ασύλληπτων διαστάσεων, ένα μεγαλιθικό κατασκεύασμα, όπου στην κορυφή του υπάρχουν απομεινάρια της ακροπόλεως, από άναρχους γιγαντιαίους ογκόλιθους, απόλυτα παρ' όλα αυτά εφαπτόμενους, άγνωστης αρχιτεκτονικής !!!  Παραπλεύρως της ακροπόλεως, καθόλου παράξενο, υπάρχει μοναστήρι.  Από ευρήματα κοχυλιών στην κορυφή του "βουνού", αποδεικνύεται πως χρονολογικά το κτίσμα είναι προκατακλυσμιαίο, δηλαδή πολλών χιλιετηρίδων πριν, παλαιότερου και αυτών των Αιγυπτιακών πυραμίδων .  ( Η πιθανή ύπαρξη της θάλασσας,  μου θυμίζει την περιοχή των Μετεώρων). Όσο για το σχόλιο του τελευταίου ομιλητή, χωρίς φυσικά να σημαίνει πως η δική του εκδοχή ότι δεν είναι πιθανή, ας σκεφτούμε λίγο τα Δρακόσπιτα της Ευβοίας, ίσως όχι τόσων διαστάσεων ογκόλιθων, όμως εξακολουθητικά άλυτων υποθέσεων !!

Απολαύστε τον παρουσιαστή και ερευνητή !!

ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ;; ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ

 Λαμβάνοντας υπ' όψιν τα κεφάλια που παρακολουθούσαν την ομιλία του Βενιζέλου, πρόκειται για άτομα από 50 ετών και άνω.  Τι ακριβώς κατάλαβαν από αυτά που άκουσαν ;; και αν κατάλαβαν γιατί δεν αντέδρασαν ως όφειλαν ;;  Αν κάποιος από αυτούς είχε και το παιδί του μαζί, τι ακριβώς θα του εξηγούσε σε τυχόν ερώτηση ;; 
Αυτοί οι άνθρωποι ψήφισαν το κόμμα του συγκεκριμένου ανθρώπου, υπό ποία λογική ;; 
Ειλικρινά θα ήθελα πολύ να είχα μπροστά μου κάποιον από τους παρευρισκομένους.               Δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση, αν προσπαθούσε να αντιστρέψει τους όρους ως δικαιολογία λέγοντας, πως "αυτό ακριβώς εννοούσε. την επιβεβαίωση της διεθνής της επωνυμίας και τους συμβολισμούς της..." .  Αν τυχαίνει να υπάρχει μια τόσο αφελής εξήγηση, για να μην αναφέρω άλλο χαρακτηρισμό, δεν είναι σε θέση ένας "ώριμος" άνθρωπος να σκεφτεί "από που γεννάται η ανάγκη μιας χώρα και δη της Ελλάδας ειδικότερα, να επιβεβαιώσει την ιστορική υπόστασή της και των συμβόλων της ;;" Πως εγείρεται ένας τέτοιος λόγος, από ποιόν και για ποιό σκοπό ;;   
Τόσο δύσκολο είναι όταν ακούμε ή διαβάζουμε κάτι να μπορούμε να έχουμε κριτικό πνεύμα και όχι παθητικά ταϊσμένο ;;
Είναι απορίας άξιον.  Κρίμα δε που οι περισσότεροι από τους παρευρισκομένους είναι γονείς που ανέθρεψαν παιδιά, επιβεβαιώνοντας το ότι : οι αμαρτίες των γονέων τους θα τα παιδεύουν στην υπόλοιπη ζωή τους !!!
TheArestos

Ο ΜΟΣΙΑΛΟΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ ;;(!!!)

Σύμφωνα με το metrogreece  ο εν λόγω κύριος μέσω facebook ετοιμάζει την δική του πολιτική δράση, αλά Καμμένος, με την ονομασία "Δημοκρατική Ελλάδα".  Το ζελοφάν ενός όμορφου ελκυστικού τίτλου πάντα είναι το ήμισυ του παντός.

Δεν πίπτει στα ενδιαφέροντά μου, αλλά ποιούς άραγε στοχεύει να στεγάσει ;;

Στο παρελθόν έχω αναφέρει την καταγωγή του κυρίου. Είπαμε είναι σημαντικό να ξέρουμε από που κρατά η σκούφια του καθενός.  Ν.

Το απόρρητο παρασκήνιο της δημιουργίας του ευρώ !!!

• 194

   
• 
  
• 
  
• 
  

Από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι το 1970 οι ΗΠΑ κυριάρχησαν στην παγκόσμια οικονομία έχοντας ως όπλο τους το δολάριο που με τη σύνδεση του στο χρυσό δημιουργούσε μία πλασματική διεθνή νομισματική σταθερότητα εξασφαλίζοντας εξαιρετικά σημαντικά πλεονεκτήματα στην αμερικανική οικονομία αλλά προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στον υπόλοιπο κόσμο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 μία ενορχηστρωμένη προσπάθεια με πρωταγωνιστή τη Γερμανία και συνεργούς τη Βρετανία και τη Γαλλία πέτυχε την κατάρρευση του επί σχεδόν μιας τριακονταετίας διεθνούς νομισματικού συστήματος με επίκεντρο του το δολάριο και την αντικατάσταση του με το σύστημα των ελεύθερα κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών.

Μπροστά στον κίνδυνο απώλειας του κυρίαρχου νομισματικού και οικονομικού τους ρόλου οι, πληγωμένες απ΄ το χαμένο πόλεμο του Βιετνάμ, ΗΠΑ αντέδρασαν επιβάλλοντας με την απειλή πολέμου εναντίον της Σαουδικής Αραβίας τη διεξαγωγή του διεθνούς εμπορίου πετρελαίου αποκλειστικά στο αμερικανικό νόμισμα. Έτσι, υποκατέστησαν την απώλεια της σύνδεσης του δολαρίου με το χρυσό με αυτήν της σύνδεσης του με το μαύρο χρυσό, αποκαθιστώντας την νομισματική τους ηγεμονία.

Η απάντηση της Γερμανίας ήταν η προσπάθεια, με τη βοήθεια της Γαλλίας, για τη δημιουργία μίας Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης με ένα νόμισμα το οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε αντίπαλο δέος του δολαρίου. Το ξέσπασμα της παγκόσμιας πετρελαϊκής κρίσης, όμως, έβαλε τέλος στο πρώτο ευρωπαϊκό πείραμα νομισματικής ολοκλήρωσης με τις δύο πρωταγωνίστριες σε αυτό χώρες να επαναφέρουν στο προσκήνιο το θέμα της Νομισματικής Ενοποίησης στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ιδρύοντας αυτή τη φορά τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΕΜΣΙ), στη βάση του οποίου δημιουργήθηκε μία νομισματική μονάδα, το ECU, όπου συνδέθηκαν τα νομίσματα των κρατών του μηχανισμού σε μία καθορισμένη ισοτιμία.

Ελλείψει, ωστόσο, ενός πραγματικά ενιαίου νομίσματος και εξαιτίας της οικονομικής υπεροχής της Γερμανίας έναντι των υπολοίπων μελών του ΕΜΣΙ, το ECU κατέληξε να γίνει σκιά του γερμανικού νομίσματος, με τη Νομισματική Ένωση να παίρνει την προσωνυμία ‘D-zone’, δηλαδή ‘ζώνη του Μάρκου’. Η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, η Budensbank, μετατράπηκε, ανεπίσημα, σε Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης με αποτέλεσμα η νομισματική πολιτική της να επηρεάζει άμεσα όλες τις χώρες του ΕΜΣΙ, οι οποίες και έπρεπε να προσαρμόζουν τα επιτόκια τους ανάλογα με τα δικά της προκειμένου να παραμένουν εντός του μηχανισμού.

Έτσι, όταν η Budensbank προχωρούσε σε ανατίμηση του επιτοκίου του μάρκου προκειμένου να αντιμετωπίσει πληθωριστικές πιέσεις στην αναπτυσσόμενη Γερμανία, το ECU ακολουθούσε αναγκάζοντας και τις υπόλοιπες χώρες του ΕΜΣΙ να αυξήσουν τα επιτόκια τους προκαλώντας ανατίμηση στο κόστος των επιχειρηματικών και στεγαστικών δανείων και τελικά στο κόστος χρηματοδότησης της ανάπτυξης. Στην πράξη, η Γερμανία χρέωνε ως αντάλλαγμα για την παροχή μίας συναλλαγματικής σταθερότητας την εξαγωγή του πληθωρισμού από την ίδια προς τα υπόλοιπα κράτη του ΕΜΣΙ.

Όσο η νομισματική πολιτική της Γερμανίας προβλημάτιζε μόνο τις αδύναμες χώρες του ΕΜΣΙ, ο γαλλογερμανικός άξονας λειτουργούσε συντονισμένα ασκώντας πιέσεις στις χώρες αυτές για την υιοθέτηση συγκεκριμένων οικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών με στόχο την προστασία του και την παραμονή τους εντός αυτού. Όταν, όμως, το 1983 έγινε ο Γάλλος Πρόεδρος Μιτεράν αυτός που αναγκάστηκε να αλλάξει το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης του αναλαμβάνοντας υψηλό πολιτικό κόστος προκειμένου η Γαλλία να παραμείνει εντός του ΕΜΣΙ, η ευρωπαϊκή νομισματική ιστορία άλλαξε ριζικά. Από τότε και στο εξής. βασικός στόχος της γαλλικής πολιτικής και κύριο κίνητρο πίσω από τις προσπάθειες και πρωτοβουλίες της Γαλλίας για νομισματική ενοποίηση έγινε η δημιουργία και η θέσπιση ενός πανευρωπαϊκού νομισματικού ιδρύματος που θα ασκούσε τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής περιορίζοντας την κυριαρχία της Γερμανίας σε αυτόν τον τομέα.

Τα νέα σχέδια της Γαλλίας βρήκαν αντίθετη τη Γερμανία η οποία απέκρουε κάθε προσπάθεια υλοποίησης τους, αποδεχόμενη, ωστόσο, ως πολιτικό συμβιβασμό μία σειρά μέτρων προς την κατεύθυνση της οικονομικής ενοποίησης. Τον Ιανουάριο του 1988, βλέποντας η Γαλλία πως η νομισματική ενοποίηση παρέμενε ένα απραγματοποίητο όνειρο, κατέθεσε για πρώτη φορά πρόταση για την ίδρυση μίας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, βήμα το οποίο προέβαλλε ως καθοριστικό για τη δημιουργία ενός κοινού νομίσματος.Η αντίδραση της Bundesbank ήταν σφοδρή, διαμηνύοντας προς όλες τις πλευρές με κάθε τρόπο πως δεν ήταν σε καμία περίπτωση διατεθειμένη να παραδώσει τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής σε ένα ευρωπαϊκό ίδρυμα.

Ωστόσο το πολιτικό σκηνικό του 1988 ήταν πολύ διαφορετικό απ’ ότι σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η αναγνώριση από τη Γερμανία της ιστορικής ευκαιρίας να διεκδικήσει χαμένα πάτρια εδάφη αναζωπυρώνοντας το όνειρο της επανένωσης της με το Ανατολικό της τμήμα, την έκανε να αλλάξει θεαματικά τη στάση για τη δημιουργία ενός κοινού νομίσματος επηρεάζοντας καθοριστικά το μέλλον της Ευρώπης.

Προκειμένου να υλοποιηθεί ένα τέτοιο, αδιανόητο μέχρι εκείνη την στιγμή, σχέδιο η Γερμανία χρειαζόταν οπωσδήποτε τη στήριξη της Γαλλίας και της Βρετανίας, την έγκριση της Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ και τη σύμφωνη γνώμη της Bundesbank.

Έτσι, με το βλέμμα στην επανένωση η Γερμανία προώθησε μία νέα ‘φιλοευρωπαϊκή’ πολιτική συμφωνώντας να ξεκινήσουν συζητήσεις για τη δημιουργία μίας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ταυτόχρονα, όμως, άφησε να διαρρεύσει η πρόθεση της για την επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας.

Η προοπτική αυτή έπεσε σαν ατομική βόμβα στην Ευρώπη και ανέγειρε για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες το ‘Γερμανικό Ερώτημα’.. Αυτό, μετουσιώνονταν στο φόβο της δημιουργίας μίας Μεγάλης Γερμανίας στην καρδιά της Ευρώπης, η οποία θα είχε εθνικοσοσιαλιστική ταυτότητα που σε συνδυασμό με το μέγεθος, την εμπορική, οικονομική και νομισματική της δύναμη θα της επέτρεπε να μετατραπεί σε ευρωπαϊκή υπερδύναμη.

Ξαφνικά, η Γαλλία βρέθηκε αντιμέτωπη με τον κίνδυνο αποδυνάμωσης του γεωπολιτικού της ρόλου. Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου θα επέφερε την κατάργηση των περιορισμών που είχαν τεθεί στη Γερμανία μετά την ήττα της στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι οποίοι συντηρούσαν ένα ευνοϊκό για τη χώρα πολιτικό, εμπορικό και οικονομικό περιβάλλον, ενώ η στροφή από έναν κόσμο όπου οι στρατιωτικές υπερδυνάμεις είχαν τον κυρίαρχο ρόλο σε ένα νέο όπου οι οικονομικές δυνάμεις θα πρωταγωνιστούσαν θα άλλαζε τις ευρωπαϊκές ισορροπίες προς όφελος της Γερμανίας και εις βάρος της Γαλλίας.

Προκειμένου να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή η Γαλλία άρχισε να σχεδιάζει ένα ‘οικονομικό αφοπλισμό’ της Γερμανίας ώστε να της αφαιρεθεί η ‘ατομική της βόμβα’, το μάρκο και να αναγκαστεί να ενταχθεί σε μία Ευρώπη με βαθιές δομές, οι οποίες, κατά την εκτίμηση της Γαλλίας, θα αποτελούσαν εγγύηση για τον περιορισμό της δύναμης της.

Παράλληλα, όσο η Γαλλία προσπαθούσε να προωθήσει τις διαδικασίες νομισματικής ενοποίησης, επεδίωκε μυστικά τη συνεργασία της με τη Βρετανία προκειμένου να αποτρέψει την επανένωση Ανατολικής, Δυτικής Γερμανίας.

Σε απόρρητο έγγραφο από το αρχείο του Mikhail Gorbachev, με ημερομηνία 23 Σεπτεμβρίου 1989, περιλαμβάνεται συνομιλία της Margaret Thatcher με το Σοβιετικό Πρόεδρο όπου η Βρετανίδα Πρωθυπουργός αναφέρει χαρακτηριστικά: “Δε θέλουμε μία ενωμένη Γερμανία. Αυτό θα οδηγήσει στην αλλαγή των μεταπολεμικών συνόρων και δε μπορούμε να επιτρέψουμε μία τέτοια εξέλιξη καθώς θα υπονομεύσει τη σταθερότητα του διεθνούς status quo και θα θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια μας …. Μπορώ να σας πω ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής συμφωνεί με αυτήν τη θέση. Μου έστειλε ένα τηλεγράφημα από το Τόκιο όπου μου ζητήσε να σας πω πως οι ΗΠΑ δε θα προβούν σε καμία κίνηση που θα μπορούσε να βάλει σε ρίσκο την ασφάλεια της Σοβιετικής Ένωσης ή που θα μπορούσε να εκληφθεί από τη Σοβιετική Ένωσης ως εχθρική.”

Η πίεση από τη Βρετανία και τη Γαλλία για να εξασφαλιστεί η αρνητική στάση της Σοβιετικής Ένωσης απέναντι στην προοπτική επανένωσης της Γερμανίας δεν απέδωσε. “Η Δύση δε θέλει τη Γερμανική επανένωση αλλά θέλει να χρησιμοποιήσει εμάς για να την εμποδίσει, να δημιουργήσει μία σύγκρουση μεταξύ υμών και της Γερμανίας έτσι ώστε να διαγράψει την πιθανότητα μίας μελλοντικής ‘συνωμοσίας’ μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Γερμανίας” αναφέρει σε απόρρητο έγγραφο με ημερομηνία 3 Νοεμβρίου 1989 ο ίδιος ο Gorbachev.

Η ελπίδα της Βρετανίας ότι θα έβρισε έναν πολύτιμο σύμμαχο στις ΗΠΑ για να σταματήσει τη ‘Γερμανική απειλή’, αποδείχθηκε, επίσης, φρούδα, καθώς οι ΗΠΑ είδαν την πτώση του τείχους του Βερολίνου ως το προμήνυμα της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης και της κατάρρευσης του κομμουνισμού, που θα σηματοδοτούσε την απόλυτη νίκη της ‘Δύσης’ επί της ‘Ανατολής”.

Στα έγγραφα των συνομιλιών της συνάντησης Gorbachev – Bush το Δεκέμβριο του 1989 διαφαίνεται η ανησυχία των δύο ηγετών για τη διαδικασία της επανένωσης της Γερμανίας αλλά και η διάθεση τους να μην παρέμβουν για να τη σταματήσουν.

Η άρνηση της Σοβιετικής Ένωσης να σταματήσει τα σχέδια της Γερμανίας είχε προκαλέσει ‘πανικό’ στους Γάλλους. “Η Γαλλική κυβέρνηση θέτει το ερώτημα αν η Σοβιετική Ένωση έχει αποδεχτεί την προοπτική μίας ενωμένης Γερμανίας και δεν πρόκειται να πάρει μέτρα ώστε να τη σταματήσει. Αυτό έχει προκαλέσει ένα φόβο που προσεγγίζει τα όρια του πανικού. Η Γαλλία σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί την επανένωση της Γερμναίας, παρόλο που αντιλαμβάνεται ότι τελικά αυτό θα είναι αναπόφευκτο. Επομένως, ο François Mitterrand πίστεψε με την καρδιά του ότι η Σοβιετική Ένωση συμμεριζόταν τη θέση του όταν έλαβε τη σχετική διαβεβαίωση επ αυτού από τον Gorbachev” αναφέρει σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο ο Jacques Attali, σύμβουλος του Γάλλου Προέδρου σε σύντομη συνάντηση με τον με τον Vadim Zagladin, σύμβουλο του Προέδρου Gorbachev.

Πριν από μία κρίσιμη συνάντηση στο Elysée Palace η Thatcher έδειξε ένα χάρτη των συνόρων της Γερμανίας το 1937 στο Mitterrand και άλλους Ευρωπαίους ηγέτες προειδοποιώντας τους για την ανερχόμενη γερμανική απειλή. Ο Mitterrand συμφώνησε με την ανάλυση Thatcher ομολογώντας πως φοβόταν και ο ίδιος πως οι Γερμανοί, που συμπεριφέρονταν με ‘αρκετή κτηνωδία’, μπορεί να επεδίωκαν να κερδίσουν τα εδάφη που είχαν χάσει στον πόλεμο.

Σύμφωνα με τα απόρρητα έγγραφα ο Mitterrand είπε πως ‘εφόσον κανένας από τους δύο (Βρετανία – Γαλλία) δεν πρόκειται να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της Γερμανίας’ η λύση στον περιορισμό της δύναμης της θα μπορούσε να δοθεί μέσα από την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και συγκεκριμένα μέσω ένα κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. “Αυτή είναι μία πιθανή λύση στο Γερμανικό Ερώτημα”, είπε.

Ωστόσο, η Thatcher θεωρούσε πως η Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση θα οδηγούσε σε επιδείνωση και όχι σε λύση του προβλήματος. Η μελέτη των σχετικών απόρρητων εγγράφων, απομνημονευμάτων και στοιχείων για την επανένωση της Γερμανίας, αποκρυπτογραφεί τους φόβους της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας και άλλων κρατών για το ‘Γερμανικό Ερώτημα’.

“Τα προβλήματα δεν πρόκειται να ξεπεραστούν με το να ενδυναμωθεί η Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Οι φιλοδοξίες της Γερμανίας τότε θα γίνουν ο κυρίαρχος και ενεργός παράγοντας” αναφέρει η Thatcher σχολιάζοντας ένα τηλεγράφημα από το Παρίσι στις 2 Φεβρουαρίου του 1990.

‘Η Γαλλία και η Βρετανία πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις του σήμερα ενάντια στη Γερμανική απειλή” επισημαίνει η Thatcher σε τηλεγράφημα της προς τον Γάλλο πρέσβη στο Λονδίνο το Μάρτιο του 1990. “Ο Kohl είναι ικανός για τα πάντα. Έχει γίνει ένας άλλος άνθρωπος. Δεν γνωρίζει πια ούτε τον ίδιο του τον ευατό. Βλέπει τον εαυτό του ως τον παντοκράτορα και έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται ανάλογα” γράφει στο ίδιο τηλεγράφημα.

Σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα από το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, οι σχέσεις Γερμανίας – Γαλλίας έφτασαν στα πρόθυρα της κατάρρευσης υπό της σκιά της προσπάθειας της πρώτης να προωθήσει το σχέδιο επανένωσης. Ο Πρόεδρος Mitterrand προειδοποίησε πως η Γερμανία κινδύνευε να βρεθεί πιο απομονωμένη και από ότι ήταν το 1913.

Ωστόσο, με τη Γερμανία να εξαγοράζει τη συγκατάθεση των Σοβιετικών έναντι δεκάδων δισεκατομμυρίων μάρκων και να εξασφαλίζει την ανοχή των ΗΠΑ, η Γαλλία άρχισε να αντιλαμβάνεται πως η επανένωση ήταν θέμα χρόνου. Προκειμένου να προλάβει τις εξελίξεις ο Πρόεδρος Mitterrand πρότεινε στο Γερμανό Καγκελάριο μία μυστική συμφωνία: η Γαλλία θα στήριζε την προοπτική της επανένωσης και σε αντάλλαγμα η Γερμανία θα προχωρούσε στην εγκατάλειψη του μάρκου και στην υιοθέτηση ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος με τη δέσμευση για τη δημιουργία μίας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

“Η μόνη ελπίδα της Γερμανίας για επανένωση είναι να δεσμευτεί σε μία ισχυρή Ένωση” είπε ο Mitterrand, απειλώντας ότι θα ασκούσε βέτο σε μία απόφαση επανένωσης. “Μία απόφαση πρέπει να ληφθεί στο Στρασβούργο, στη Διακυβερνητική Διάσκεψη για την Οικονομική και Νομισματική Ένωση” είπε ο Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Genscher, ανοίγοντας την πόρτα για την οριοθέτηση ενός προγράμματος για τη νομισματική ενοποίηση το οποίο προσυπογράφηκε από τους Ευρωπαίους Εταίρους στις 08 Δεκεμβρίου του 1989 στη διάσκεψη του Στρασβούργου, χωρίς, ωστόσο και πάλι να άρει τις υποψίες της Γαλλίας και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών ότι η Γερμανία δε προσπαθούσε απλά να κερδίσει χρόνο.

Ακόμη και εκείνη τη στιγμή εκείνη η Γαλλία αμφισβητούσε ότι η Γερμανία θα αποχωριζόταν τελικά το μάρκο. “Το μάρκο είναι για τη Γερμανία ότι η ατομική βόμβα για τη Γαλλία και η Γαλλία δε θα παρέδιδε ποτέ την ατομική βόμβα” αναφερόταν στους κυβερνητικούς κύκλους του Παρισιού.

Στο εσωτερικό της Γερμανίας η Budensbank και το Υπουργείο Οικονομικών ξεκίνησαν να υποστηρίζουν πως η επικείμενη επανένωση και τα προβλήματα που θα ανέκυπταν από αυτήν έκαναν απαραίτητη την καθυστέρηση της νομισματικής ενοποίησης και των σχεδίων για τη δημιουργία μίας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Παραδόξως, η Thatcher είχε βρει ως μόνο σύμμαχο ενάντια στην ιδέα δημιουργίας μίας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τον Διοικητή της Budensbank. Η Thatcher επέμενε ότι δεν ήθελε ποτέ να δεί μία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όσο θα ζούσε, καθώς αυτό θα μπορούσε να σημαίνει μόνο “την παράδοση της οικονομικής πολιτικής σου σε αυτό το τραπεζικό σύστημα που θα είναι υπεύθυνο για τη συντήρηση της αξίας του νομίσματος και πρέπει επομένως να είναι και υπεύθυνο για την απαραίτητη οικονομική πολιτική ώστε να επιτύχει αυτό που υποπτεύομαι ότι θα προσπαθήσουν να πετύχουν, δηλαδή να ονομάσουν κάτι ως Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ενώ στην πραγματικότητα δε θα είναι και δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει.”

Σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα η Thatcher έβλεπε ένα ‘ξεκάθαρο, ολοκληρωμένο Γερμανικό σχέδιο σκόπιμης υποτίμησης του Μάρκου και σκόπιμης προώθησης του κοινωνικού της μοντέλου σε όλους ώστε να διατηρήσει την οικονομική υπεροχή της.”

Μετά την αλλαγή στάσης απ’ τη Γαλλία, ωστόσο, θεώρησε πως εφόσον δε μπορούσε να αποτρέψει το αναπόφευκτο, μία πιθανή λύση στο πρόβλημα θα ήταν η ‘διαπλάτυνση’ της Ευρώπης, με την είσοδο όσο το δυνατόν περισσότερων κρατών για να γίνει ‘κάτι πολύ πιο χαλαρό’ ώστε η υπεροχή της Γερμανίας να εξισορροπηθεί.

Σύμφωνα με τα έγγραφα αυτός ήταν ο λόγος που άλλαξε την πολιτική της ως προς την ένταξη πολλών χωρών στην ΕΕ και άνοιξε το θέμα της εισόδου κρατών όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία (οι 4 φτωχές χώρες, όπως αναφέρονται σε διάφορες εκθέσεις της εποχής) αλλά και κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ, βλέποντας στο μέλλον ακόμη μεγαλύτερη ‘διαπλάτυνση’, με χώρες αντίβαρα στην Γερμανία.

Μέχρι τότε η Thatcher ήταν αντίθετη στην ιδέα της εισόδου της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας σε μία νομισματική ένωση καθώς θεωρούσε τις χώρες αυτές παράγοντες οικονομικής αποσταθεροποίησης και εξαιρετικά υψηλού κόστους για τους υπόλοιπους εταίρους.

Υπό το βάρος των νέων εξελίξεων, ωστόσο, η Thatcher επεδίωκε, πλέον, την είσοδο στη μελλοντική ΕΕ των τεσσάρων ‘φτωχών χωρών’ και στη συνέχεια όσο το δυνατόν περισσότερων, θεωρώντας ότι αυτός θα ήταν ο μόνος τρόπος να βάλει εμπόδια στο δρόμο της Γερμανίας προς την απόλυτη ευρωπαϊκή της κυριαρχία.

Σε αντίθεση με το Μιτεράν που έβλεπε τη λύση της συγκράτησης της δύναμης της Γερμανίας στην εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Thatcher την έβλεπε στη διαπλάτυνση. Η Thatcher προσπάθησε να πείσει το Γάλλο Πρόεδρο πως μία αμιγώς ολοκληρωμένη Ευρωπαϊκή Κοινότητα όπου τα κράτη θα ελεγχόταν από κεντρικούς μηχανισμούς, θα μπορούσε να κυριαρχηθεί πιο εύκολα από τη Γερμανία απ’ ότι μία ευρεία Ευρωπαϊκή Κοινότητα ανεξάρτητων κρατών.

Ο Μιτεράν υποχώρησε τόσο ώστε να δεχτεί μία ταυτόγχρονη εμβάθυνση και διαπλάτυνση της ΕΕ και άσκησε πιέσεις στη Γερμανία ώστε να αποδεχτεί όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη στο ευρώ. Το μήνυμα αυτό της προοπτικής ένταξης τους στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα κοινοποιήθηκε για πρώτη φορά στις ‘φτωχές χώρες’ το 1989, την ώρα που γινόταν οι μυστικές διαπραγματεύσεις της Γαλλίας με τη Γερμανία και τη Βρετανία.

Ο Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έστειλε το 1989 στην Ελλάδα το Υπόμνημα Ballandour θέτοντας το αίτημα της πλήρους νομισματικής Ένωσης και η Ελλάδα με επιστολή του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας Π. Ρουμελιώτη, απάντησε θετικά.

Σύμφωνα με τα απόρρητα έγγραφα η Thatcher κατά τη διάρκεια παραπάνω εξελίξεων είχε φτάσει να πιστέψει πως η Γερμανία έπαιζε ένα διπλό παιχνίδι και στην πραγματικότητα δεν είχε παρασυρθεί, όπως φαινόταν, από τους Γάλους στην υιοθέτηση του ευρώ αλλά επιθυμούσε όσο και εκείνοι την υιοθέτηση ενός κοινού νομίσματος. Η Thatcher πίστευε ότι η Γερμανία βάδιζε προσεκτικά στο δρόμο ενός σχεδίου που θα τη βοηθούσε μέσα σε δύο δεκαετίες να γίνει μία διεθνής νομισματική υπερδύναμη και τότε να προσπαθήσει να επιβάλλει το δικό της οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο σε ολόκληρη την Ευρώπη, με απώτερο στόχο την πολιτική ενοποίηση της κάτω από την ηγεμονία της.

“Στόχος της Γερμανίας είναι ένα “διαρκώς υποτιμημένο μάρκο, που θα επιτευχθεί μέσω της σύνδεσης της σε ένα ενιαίο νόμισμα και θα της επιτρέπει να ξεφορτώνει προϊόντα σε όλους μας”, αναφέρει η Thatcher στα απόρρητα έγγραφα.

“Η Γερμανία θα προσπαθήσει να επιβάλλει στους υπόλοιπους το δικό της κοινωνικό μοντέλο μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης”.

Ένα άλμα στο μέλλον μας φέρνει στο 2012 και σε μία δραματική κρίση της Ευρωζώνης που ταλανίζει πρωταρχικά όλες τις ‘φτωχές’ χώρες του Νότου, απειλώντας με διάσπαση το γαλλογερμανικό νομισματικό οικοδόμημα. Μετά από μία αρχή στη νέα χιλιετία όπου το ευρώ έφτασε να γίνει το δεύτερο σημαντικότερο αποθεματικό διεθνές νόμισμα προσελκύοντας τρισεκατομμύρια σε κρατικό και ιδιωτικό επενδυτικό ενδιαφέρον στη νεοϊδρυθείσα ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων και επιτρέποντας, μεταξύ άλλων, στη Γερμανία να χρηματοδοτεί με το χαμηλότερο δυνατό κόστος το υπό εξέλιξη πρότζεκτ της επανένωσης της (υπό ολοκλήρωση το 2020), ο στόχος της αντιμετώπισης της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ μέσω της αποκαθήλωσης του δολαρίου από το ρόλο του στο επίκεντρο του διεθνούς νομισματικού συστήματος έφτασε πιο κοντά από ποτέ το 2008.

Τότε, Γερμανία και Γαλλία, με τη στήριξη της ανασυγκροτημένης Ρωσίας και της αναδυόμενης υπερδύναμης, Κίνας, πέτυχαν την κατάθεση πρότασης από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την αλλαγή του διεθνούς νομισματικού στάτους κβο, με την αντικατάσταση του δολαρίου ως κύριου νομίσματος του διεθνούς εμπορίου και των χρηματοοικονομικών συναλλαγών από ένα καλάθι νομισμάτων όπου το ευρώ θα διαδραμάτιζε αποφασιστικό ρόλο.

Μετά το Ιράκ, χώρες όπως το Ιράν, η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Τουρκία κ.α. ανακοίνωναν τα σχέδια τους να προχωρήσουν στη διεξαγωγή του εμπορίου πετρελαίου και άλλων ειδών όχι πλέον σε δολάριο αλλά σε ευρώ και προχωρούσαν στην υλοποίηση των προθέσεων τους με συγκεκριμένες συμφωνίες.

Οι ΗΠΑ, γονατισμένες από τη μεγαλύτερη οικονομική τους κρίση από το 1930, με την αξιοπιστία τους καταρρακωμένη, την οικονομία τους διπλά ταλαιπωρημένη από την παρατεταμένη στρατιωτική εμπλοκή τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και με τη διεθνή κοινότητα να τις κατηγορεί για τη μετάδοση του μολυσματικού ιού της κρίσης σε ολόκληρο τον κόσμο και την αποτυχία της οικονομικής τους πολιτικής, βρέθηκαν αντιμέτωπες για δεύτερη φορά από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον κίνδυνο απώλειας της νομισματικής τους ηγεμονίας.

Η προσπάθεια αποκατάστασης της οικονομικής και νομισματικής τάξης μέσω οικονομικών πακέτων τρισεκατομμυρίων δολαρίων επιδείνωσε αντί να βελτιώσει την κατάσταση, συσπειρώνοντας τον υπόλοιπο κόσμο εναντίον τους σε μία διεθνή αμφισβήτηση της αξίας ενός νομίσματος το οποίο η ιδιοκτήτρια χώρα του τύπωνε κατά δισεκατομμύρια ανά ημέρα.

Φτάνοντας στα τέλη του 2009 οι διεθνείς οικονομικές ισορροπίες έμοιαζαν να έχουν αλλάξει οριστικά και το νέο σκηνικό έφερνε την Ευρώπη σε πλεονεκτική θέση έναντι των ΗΠΑ. Στο τιμόνι της πρώτης η Γερμανία, διεκδικούσε το ρόλο της οικονομικής δύναμης πρότυπο, που με τις πράξεις της προστάτευε αντί να απειλεί τη διεθνή νομισματική και οικονομική σταθερότητα.

Η απειλή μετατόπισης του οικονομικού κέντρου του Δυτικού Πολιτισμού από τον πάλαι ποτέ εκφραστή του ‘Νέο Κόσμο’, τις ΗΠΑ, εκεί όπου δημιουργήθηκε, στην Ευρώπη, έγινε πιο σοβαρή από κάθε άλλη στιγμή στη νεότερη ιστορία.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, όμως, το παιχνίδι στην παγκόσμια σκακιέρα άλλαξε θεαματικά. Οι δραματικές ανακοινώσεις της ελληνικής κυβέρνησης περί κινδύνου επικείμενης πτώχευσης της άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου αποκαλύπτοντας την αδύναμη και μέχρι τότε αθέατη πλευρά του ευρώ. Άξαφνα, η σκιά της νομισματικής κρίσης έπεσε πάνω απ’ τη χώρα που 2,500 χρόνια νωρίτερα είχε δημιουργήσει το Δυτικό Πολιτισμό.

Ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, υπουργός Εμπορίου της Γαλλίας στα κρίσιμα χρόνια των αρχών της δεκαετίας του ’90 όταν έμπαιναν τα θεμέλια για τη δημιουργία του ευρώ και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Σόιμπλε, υπουργός εσωτερικών της Γερμανίας κατά τη διάρκεια των μυστικών συμφωνιών της ίδιας περιόδου αντιλήφθηκαν πως οι ΗΠΑ δε θα άφηναν το παράθυρο ευκαιρίας που είχε ανοίξει να πάει χαμένο και πως η Ελλάδα θα γινόταν η γέφυρα για μία επίθεση στην Ευρωζώνη.

Πράγματι, με την πολύτιμη βοήθεια της Βρετανίας, η οποία έβλεπε τη Γερμανική Απειλή να ορθώνεται μπροστά της ισχυρότερη από ποτέ, με τη σύμπραξη των “Θεών των Αγορών” όπως οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης και νομισματικών δολοφόνων όπως του Τζορτζ Σόρος, που αργότερα κατηγορήθηκε από την αμερικανική Δικαιοσύνη, χωρίς να υπάρξει αποτέλεσμα, για ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον του ευρώ, η Ευρωπαϊκή Ένωση δέχτηκε έναν άνευ προηγουμένου χρηματοοικονομικό πόλεμο.

Μετά από ένα διάστημα φαινομενικής αλλά και καθοριστικής αδράνειας, η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ ένωσε τις δυνάμεις της με το διευθυντή του ΔΝΤ, Στρος Καν για να αντιμετωπίσουν από κοινού την αγγλοσαξονική απειλή. Όμως ο Γάλλος πολιτικός, βασικός υποψήφιος αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί για τη θέση του Προέδρου της χώρας στις επερχόμενες, τότε, προεδρικές εκλογές, είχε βρεθεί επικεφαλής του, αμερικανικών συμφερόντων, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στην πιο κρίσιμη για τις ίδιες τις ΗΠΑ, στιγμή. Άριστος γνώστης του παρασκηνίου του διεθνούς νομισματικού πολέμου, με προσωπικό συμφέρον για το γρήγορο τέλος της ευρωπαϊκής κρίσης και με τον έλεγχο του ΔΝΤ ως όπλο στα χέρια του προκειμένου να πετύχει το στόχο του, αναδείχθηκε σε πρόσωπο κλειδί των διεθνών οικονομικών εξελίξεων και τελικά σε πρόβλημα για τις ΗΠΑ εξαιτίας της ξεκάθαρης φιλοευρωπαϊκής του θέσης, η οποία εξάλλου είχε αναδειχθεί ήδη από το 2008 όταν προσυπέγραψε την πρόταση του ΔΝΤ για αλλαγή του διεθνούς νομισματικού στάτους κβο.

Ο ξαφνικός αφανισμός του Στρος Καν από το διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι άλλαξε τις ισορροπίες λειτουργώντας αναχαιτιστικά της προσπάθειας ρεαλιστικής και γρήγορης αντιμετώπισης της κρίσης και ευνοώντας την αναζωπύρωση της.

Η απώλεια ενός απ’ τους βασικούς της συμμάχους έκανε τη Μέρκελ περισσότερο δεκτική στη σκέψη πως η παράταση της κρίσης, αν και συνοδευόταν από μεγάλους κινδύνους και σημαντικά κόστη, αποτελούσε και μία ιστορική ευκαιρία για την προώθηση του Γερμανικού Οράματος της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης κάτω από τη γερμανική επιρροή.

Το αποτέλεσμα ήταν οι χώρες στο επίκεντρο της κρίσης και ιδιαίτερα η Ελλάδα που δέχτηκε πρώτη την επίθεση, να βρεθούν σε σύγχυση ως προς το αν είχαν απομείνει και ποιοι ήταν οι σύμμαχοι τους εντός και εκτός Ευρώπης.

Με την κρίση να αυτοτροφοδοτείται και να βαθαίνει παίρνοντας διαστάσεις οικονομικοπολιτικής και κοινωνικής λαίλαπας, η κατάσταση επιδεινώθηκε τόσο ώστε η απόκλιση ΗΠΑ – Ευρώπης που είχε δημιουργηθεί πριν το 2009 να αποκατασταθεί, με το δολάριο να επανακτά, έστω και προσωρινά, τον κυρίαρχο ρόλο του και να επαναφέρει τις ΗΠΑ στη θέση του οδηγού στο διεθνές νομισματικό άρμα.

Στη νέα αυτή φάση τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Γερμανία αντιμετωπίζουν τα εμπόδια στο δρόμο που οι ίδιες χάραξαν πολεμώντας για την παγκόσμια νομισματική ηγεμονία. Η Γερμανία επιδιώκει τη δημιουργία του πρώτου σταδίου των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης επιδιώκοντας μία αυτοκρατορία του ευρώ και αντιμετωπίζοντας αυτό το εγχείρημα με μακροπρόθεσμη προοπτική. Οι ΗΠΑ βλέπουν πως ο ‘Πόλεμος των 100 ημερών’ έχει μετατραπεί σε μία πολυετή διεθνή οικονομική σύρραξη με αμφίβολη κατάληξη.

Αν κατόρθωναν να πείσουν τη Γερμανία να αποδεχτεί τη γρήγορη έκδοση ευρωομολόγων χωρίς να έχει εξασφαλίσει πρώτα την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ τότε η ανάληψη από την πλευρά της του χρηματοπιστωτικού βάρους του ευρωπαϊκού Νότου χωρίς τον έλεγχο του σε δημοσιονομικό και πολιτικό επίπεδο θα ήταν αρκετή για να αλλοιώσει οριστικά την εικόνα του ευρώ ως το εναλλακτικό του αναξιόπιστου δολαρίου νόμισμα και θα το μετέτρεπε σε ένα κακό του αντίγραφο, νικώντας και σε αυτόν το νομισματικό πόλεμο.

Γνωρίζοντας αυτήν την κατάληξη η Γερμανία θα εξακολουθεί να αρνείται κατηγορηματικά τη λύση των ευρωομολόγων και αντίθετα θα χρησιμοποιεί την ελπίδα για την έκδοση τους ως κίνητρο για την επίτευξη των δικών της στόχων της πολιτικής ενοποίησης.

Στην πολιτική αυτή οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να απαντούν με ενορχηστρωμένη πίεση στην ευρωζώνη και προσπάθεια απομόνωσης της Γερμανίας ενισχύοντας την απειλή διάσπασης και κατεδάφισης του ευρώ προκειμένου να την αναγκάζουν να αποδέχεται όλο και περισσότερο από το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό βάρος χωρίς να έχει το χρόνο να αντισταθμίζει τα ρίσκα και τις απώλειες της με κινήσεις για περαιτέρω δημοσιονομική και πολιτική ολοκλήρωση.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό πολέμου, η Ελλάδα θα πρέπει να αναθεωρήσει το ρόλο και τους στόχους της, να αναγνωρίσει τα πλεονεκτήματα, τα μειονεκτήματα, τους φόβους, τις ανάγκες, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των πρωταγωνιστών του, να αποφασίσει αν και ποιο ‘στρατόπεδο’ επιθυμεί να επιλέξει και να χαράξει άμεσα ενιαία πολιτική προκειμένου να αποφύγει να γίνει η ίδια το πρώτο θύμα του πολέμου.

Επειγόντως και χωρίς καθυστέρηση ούτε καν λίγων ημερών, θα πρέπει να σταματήσει την λανθάνουσα ‘εμφύλια΄ εξόντωση της και να αντιληφθεί πως υπάρχουν αρκετοί κίνδυνοι και εχθροί στο εξωτερικό της ώστε να έχει την πολυτέλεια να κατασπαράζεται από ενδοοικογενειακές διαμάχες. Οργανωμένα και ταχύτατα να κινηθεί ώστε να αποκαταστήσει τη διεθνή της αξιοπιστία και να αποφύγει το γρήγορο ‘θάνατο’ της με το να παραδεχτεί ξεκάθαρα, οριστικά και με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της το δικό της μερίδιο ευθύνης σε αυτήν την κρίση, παρέχοντας οριστικές και έμπρακτες δεσμεύσεις και κάνοντας άμεσα ό,τι είναι εφικτό για την διόρθωση της πορείας της. Παράλληλα, έξυπνα και συνετά να χρησιμοποιήσει τη γνώση της πραγματικής οικονομικής και νομισματικής ιστορίας και των ευθυνών των πρωταγωνιστών της για την πορεία που αυτή έχει πάρει, ώστε να αποκαταστήσει την αλήθεια πως δεν είναι αυτή, η εμπνεύστρια και δημιουργός του Δυτικού Πολιτισμού, η κύρια υπεύθυνη για την απειλή του αλλά στη χειρότερη περίπτωση ένας εν αγνοία της συνεργός σε ένα διεθνή πόλεμο, ο οποίος ξύπνησε απ’ το λήθαργο του και αποφάσισε να μην κάνει ποτέ πια τίποτε που θα μπορούσε να τον φέρει ξανά στην κατάσταση που έχει βρεθεί σήμερα.

Η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσει γρήγορα πού τη συμφέρει να ανήκει και να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει με το σωστότερο τρόπο ‘εχθρούς’ και ‘φίλους’. Ακόμη νωρίτερα πρέπει να βρει την τόλμη να αντιμετωπίσει τον εαυτό της. Είναι ακόμη εφικτό, πέντε χρόνια από σήμερα η Ελλάδα να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή, έχοντας προ πολλού βρει το δρόμο της για έξοδο απ’ την κρίση. Στα επόμενα δέκα χρόνια μπορεί, ρεαλιστικά, να είναι ισχυρότερη, ωριμότερη, σοφότερη και καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της. Δε μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξει άλλη επιλογή.

Σημείωση: Για τη συγγραφή του παραπάνω άρθρου, που αποτελεί τμήμα υπό έκδοση βιβλίου από τις εκδόσεις Λιβάνη, χρησιμοποιήθηκαν αποχαρακτηρισμένα απόρρητα έγγραφα από 5 πρεσβείες, καθώς και πληροφορίες από βιογραφίες, ομιλίες και συνεντεύξεις πρωταγωνιστών των γεγονότων που περιγράφονται.

Έρευνα & Συγγραφή Πάνος Παναγιώτου

Χρηματιστηριακός Τεχνικός Αναλυτής Διευθυντής GSTA Ltd, WTAEC Ltd

filologos10.wordpress.com

http://troktiko.eu/