Από την επανάσταση της πλατείας, η Αίγυπτος πέρασε στο Ισλαμικό πολιτικό καθεστώς. Έχει πολύ ενδιαφέρον να γνωρίζει κανείς τις διαφορετικότητες εντός του Ισλαμισμού. Από τις πιο ακραίες, μέχρι τις μετριοπαθέστερες. Η λεξοπλασία όπως πάντα κάνει φιλότιμες προσπάθειες να αποδώσει τις ανθρώπινες ιδεολογικές διαφορές. Όταν ακούς την λέξη Ισλαμιστής σκέπτεσαι την ήπια θρησκοληψία. Όταν ακούς αδελφός, αντιστοιχεί στην καθολικότερη απόδοση της εννοίας. Ο ήπιος, αρέσκεται να συνταιριάζει την κοσμική ζωή, απ' όποια πλευρά και αν την εννοεί, κυρίως όμως την συνάδει με την πολιτική.
Ο καθολικής αντίληψης, τον σε υψηλό βαθμό ενστερνισμό των όποιων πεποιθήσεων, που και σ' αυτόν τον βαθμό βρίσκεις επίσης διαβαθμίσεις. Δηλαδή σκληροπυρηνικός είναι αυτός που ακολουθεί τον επεκτατισμό και, ακόμα πιο ριζοσπαστικός αυτός που θεωρεί όριο και πατρίδα, τον αποκλειστικό θρησκευτικό του χώρο, χωρίς να σέβεται οτιδήποτε πέραν αυτού του ορίου.
Υπό βροχή ενστάσεων αμφοτέρων των πλευρών, επικράτησε ο αδελφός Μουσουλμάνος Μοχάμεντ Μόρσι. Σπούδασε αρχικά στο Κάϊρο και μετέπειτα στην Καλιφόρνια, όπου και γεννήθηκαν τα δύο πρώτα του παιδιά. Ο έτερος υποψήφιος Άχμεντ Σαφίκ, υπήρξε πρωθυπουργός του Μουμπάρακ. Πως να υπερισχύσει η περίπτωσή του, όταν έχει συνδέσει το όνομά του, με την μεγάλη εξέγερση του παλαιού καθεστώτος ;; Δύσκολα τα πράγματα. Κι όμως η εκλογική διαφορά του δεύτερου γύρου των δύο υποψηφίων, δεν είναι τρομερά σημαντική !! Έδωσε την εντύπωση πως οι Αιγύπτιοι ψήφισαν σαν "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα". Τίτλος του Βήματος χθες για τις Αιγυπτιακές εκλογές ήταν "καπιταλισμός ή ισλάμ" ! Αν τα βάλει πάντως κάποιος και τα δύο σε μια ζυγαριά, μάλλον η ζυγαριά θα μείνει ακίνητη........
Είναι όμως όλοι "αδελφοί" οι Αιγύπτιοι που ψήφισαν τον "αδελφό" ;; Μάλλον όχι. Αν αυτό ισχύει, τότε βρέθηκαν σε ένα αδιέξοδο δίλημμα που οι ίδιοι δημιούργησαν, για να καταλήξουν στην συνέχεια ,στο κατά την γνώμη τους "λιγότερο χειρότερο" ! (πολλά κοινά σημεία με τις δύο εκλογικές δικές μας αναμετρήσεις, που ενώ δώσαμε ένα μήνυμα, εν μέρει το υποβιβάσαμε με τις επιλογές μας).
Το "λιγότερο χειρότερο" έχει ιμπεριαλιστικές προθέσεις ;; Αφήνω την απάντηση σε σας και στον χρόνο. Ο νικητής ήδη έστρεψε το ενδιαφέρον του στο Ιράν και στην σύσφιξη σχέσεων. Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση, η ανησυχία του Ισραήλ μετά την έκβαση των αποτελεσμάτων. Καλόν θα ήταν, κανείς την ζωή του να μην ξεχνά, πως όποιος ανοίγει τον λάκκο του άλλου, με μαθηματική ακρίβεια θα πέσει και εκείνος μέσα. Αφήνω όμως ένα παράθυρο, αυτό "του τελικού σκοπού" ή "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" !!!!
Σε άρθρο της imerisia διαβάζω Ισραηλινού δημοσιογράφου άποψη: "Επικίνδυνη νίκη" επιμένει ο αρθρογράφος Σεμαντάρ Πέρι υπενθυμίζοντας
ότι ο Μόρσι ηγείτο άλλοτε μιας επιτροπής που πρότεινε "τον πόλεμο
εναντίον της σιωνιστικής εταιρίας" και ότι η παλαιστινιακή Χαμάς ανήκει
στο κίνημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Προς το παρόν το θετικό είναι πως ο Μόρσι έχει άλλες προτεραιότητες που αφορούν τα εσωτερικά της Αιγύπτου, θεωρία που ασπάζεται και ο Νετανιάχου.
Απομένει να δούμε τι θέση θα πάρει ο μέχρι πρότινος προστάτης των Αιγυπτίων, δηλαδή ο στρατός .
Θα υιοθετηθεί νέο Σύνταγμα, που θα είναι έτοιμο μετά από τρεις μήνες, όπου ο λαός θα αποφανθεί με δημοψήφισμα , για να ακολουθήσουν οι βουλευτικές εκλογές !! (εύχομαι όχι υπό το πρίσμα του αυτού διλήμματος, όταν υπάρχουν περισσότερες - πιθανά αξιολογότερες - σίγουρα μετριοπαθέστερες εναλλακτικές λύσεις, τις οποίες υποτίμησαν, έτσι ακριβώς όπως συνήθως οι μάζες έμαθαν να ενεργούν στην ζωή τους).
Η παράδοση εξουσίας από πλευράς του στρατού, κατά δήλωσή του, θα γίνει τέλος του μηνός. Το πόση αξία θα έχει, θα δείξει το μέλλον, όταν ο στρατός έχει δηλώσει πως θα ασκήσει βέτο στην νομοθετική εξουσία !! Το σύνθημα του νικητή ήταν " το Ισλάμ είναι η μόνη λύση" !!, με πολλές επιπλέον κοινωνικές παροχές, που ο λυτρωτής χρόνος είναι ο μόνος που δικαιώνει ή τιμωρεί !!
Όποτε και όπου ο θεός ασκεί εξουσία, τότε γίνεται νόμος του κάθε οπαδού ή πιστού, αλλά και του κράτους, σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής δομής. Ως "ριζοσπαστικοί Ζηλωτές" σίγουρα επιθυμούν να ζήσουν είτε ένα Βυζάντιο, είτε ένα Ρωμαιοκαθολικό κράτος. Να ζήσουν τον δικό τους κύκλο, παραβλέποντας αστόχαστα μαθήματα ιστορίας.
Τι κάνει ένα λαό, ενώ διαδηλώνει για περισσότερη ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα, να στρέφεται προς την θεοκρατία πανηγυρίζοντας εκεί που λίγο πριν πολεμούσε, θα αποδοθεί σε μελλοντικό μάθημα ιστορικής διατριβής !!!
Νάγια (από δω και στο εξής, όπως με φωνάζουν όλοι μου οι φίλοι και οι συγγενείς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου