ΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ: ΤΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΟΘΩΝΟΣ Γ΄ Το 1994 η κρατική Βιβλιοθήκη της Βαυαρίας απέκτησε σε δημοπρασία ένα σπάνιο χειρόγραφο του 10ου αιώνος, το “Βασιλικό Προσευχητάριο του Όθωνος Γ΄”. Ο Όθων Γ΄, γυιός του Όθωνος Β΄ και της πριγκηπίσσης του Βυζαντίου Θεοφανούς, χρίσθηκε Γερμανός Βασιλεύς σε ηλικία 3 ετών, τα Χριστούγεννα του 983. Αμέσως μετά την χρίση του στο Aachen της Γερμανίας έφθασε η είδηση του θανάτου του πατέρα του, Όθωνος Β΄, από τη Ρώμη, όπου βρισκόταν σε εκστρατεία εναντίον Ιταλών επαναστατών. Για να μή χαθή η διαδοχή και να μην αναρριχηθή στον θρόνο ο Heinrich, ο δούκας της Βαυαρίας και Καρεντίας, ο ξάδελφος του Όθωνος Β΄, ανέλαβε η Θεοφανώ την διακυβέρνηση του υπολείμματος της πάλαι ποτέ ενδόξου ”Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Γερμανικού Έθνους” του Καρλομάγνου, στη θέση του κοιμηθέντος συζύγου της και του ακόμα ανηλίκου γυιού της, τον οποίον όμως προετοίμασε συστηματικά για τη διαδοχή του θρόνου, εξασφαλίζοντάς του μια για τα τότε δεδομένα – ιδιαίτερα στη Δύση – εξαιρετική μόρφωση και εμπνέοντάς του φόβο Θεού και βαθειά ευλάβεια. Με αυτόν τον “εξοπλισμό” ο Όθων Γ΄, σε ηλικία μόλις 12 ετών, μετά τον θάνατο της μητέρας του, κυβέρνησε την αυτοκρατορία για μια δεκαετία, μέχρι τον πρώιμο θάνατό του το 1002, σε ηλικία 21 ετών. Ένα από τα σπουδαία βοηθήματα που έδωσε η Θεοφανώ στον γιό της μεταξύ του 983 και του 990 είναι το μοναδικό γνωστό βασιλικό Προσευχητάριο, με ψαλμούς και προσευχές, τις οποίες επέλεξε ή και συνέγραψε η ίδια η Θεοφανώ μαζί με τον Πνευματικό της, τον τότε επικεφαλής της Εκκλησίας της Γερμανίας, τον Αρχιεπίσκοπο του Mainz, Willigis. Το Προσευχητάριο αυτό είναι γραμμένο σε μοσχαρίσια περγαμηνή με χρυσό μελάνι σε πορφυρό φόντο. Θα παραθέσουμε εδώ την ειδικά για τον νεαρό βασιλιά γραμμένη πρωινή προσευχή, η οποία αναγράφεται στο φύλο 35 του προσευχηταρίου (βλ. φωτογραφία) σε μετάφραση από το Λατινικό πρωτότυπο: «Προσευχήσου· Το πρωί, όταν σηκώνομαι, κατεύθυνε το βλέμμα Σου σε μένα, Κύριε, και κυβέρνησε όλες τις πράξεις μου και τα λόγια και τις σκέψεις μου, για να περάσω όλην την ημέρα σύμφωνα με το θέλημά Σου. Δός μου, Κύριε, εν τω φόβω Σου μετάνοια καρδίας, ταπεινότητα φρονήματος, καθαρότητα συνειδήσεως, για να περιφρονώ τα γήϊνα, για να ατενίζω τα ουράνια, για να μισώ την αμαρτία και να αγαπώ την δικαιοσύνη. Αφαίρεσε από εμένα, Κύριε, λαιμαργία, σφοδρή επιθυμία σαρκικών ορμών, φιλοχρηματία, καταστροφική δύναμη της οργής, λύπη του νύν αιώνος, ακηδία νοός και κενή και μάταια ευδαιμονία». Συνέχεια του άνω άρθρου στο vatopaidi ================================================================== Για το ίδιο θέμα παραθέτω απόσπασμα από asimpiestos Τον καιρό που βασίλευε ο Αυτοκράτωρ Νικηφόρος Φωκάς (963 – 969), ο οποίος μη ξεχνάμε ελευθέρωσε την Κρήτη από τους Άραβες (και είχε το προσωνύμιο «pallida mors saracenorum», δηλαδή «ο χλωμός θάνατος των Σαρακηνών»), ήρθε στην Κωνσταντινούπολη απεσταλμένος από τον Γερμανό ηγεμόνα της εποχής Όθωνα (otto der grosse 962- 973) ένας επίσκοπος για να ζητήσει από τον Αυτοκράτορα την Βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ για σύζυγο του γιού του, Όθωνος Β’. Πολύ ωραία παραθέτει τα γεγονότα ο Γάλλος ιστορικός Γουσταύος Σλουμπερζέ: «Ήρθε λοιπόν ο απεσταλμένος στην Κωνσταντινούπολη, είδε τον Αυτοκράτορα και του είπε: «Ο Αυτοκράτωρ της Γερμανίας Όθων, θέλει την πριγκίπισσα Θεοφανώ για σύζυγο του γιού του…». Ο Νικηφόρος Φωκάς τον διέκοψε στα λατινικά: «incredible audito», δηλαδή απίστευτο που το ακούω.. Και μετά συνέχισε στα ελληνικά. «Αυτοκράτωρ είμαι μόνο εγώ. Ο Όθων είναι αρχηγός βαρβάρων…» Και έριξε στη φυλακή τον επίσκοπο. Μετά από καιρό, ο διάδοχος του Νικηφόρου, ο Ιωάννης Τσιμισκής για πολιτικούς λόγους συνήνεσε στο γάμο… (τη Θεοφανώ) συνόδευσαν στη Γερμανία πλήθος Ελλήνων επιστημόνων, τεχνικών πχ. Υποδηματοποιοί, ράπτες, χρυσοχόοι, οικοδόμοι, ζωγράφοι, νομικοί, γιατροί κ.τ.λ.. Δηλαδή η τεχνολογία και ο πολιτισμός της εποχής, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στα ανάκτορα που έκτισε στη Θεοφανώ (δημιουργός του ονομαζόμενου «Γοτθικού ρυθμού», που είναι βυζαντινός περισσότερο μυτερός, για να γλυστρούν τα χιόνια) και τους οποίους παρακολουθούσαν και εδιδάσκοντο οι Γερμανοί. Η Θεοφανώ, ωραιοτάτη και πολύ μορφωμένη, διαπαιδαγώγησε το γιό της Όθωνα Γ’ τόσο ώστε απεκλήθη «θαύμα του κόσμου» (mirabilia mundi).................. ............................ Στή νέα πατρίδα της ὄχι μόνο Πανεπιστήμιο ἀνάλογο πρός τό περίφημο Πανδιδακτήριο τᾹς Κωνσταντινουπόλεως δεν ὑπήρχε, ἀλλά ἦταν σπάνιο φαινόμενο να συναντήσει κανείς ἄνθρωπο μορφωμένο. Ἐλάχιστοι ἀνώτεροι κληρικοί ἤξεραν ἀνάγνωση καί γραφή, οἱ δέ εὐγενείς ζοῦσαν σε ἐρημικούς πύργους καί ἀ σχολοῦνταν μόνο μέ τίς πολεμικές ἀσκήσεις καί τό κυνήγι. Καί οἱ πόλεις σέ ἕναν κάτοικο της Κωνσταντινουπόλεως ἔδιναν τήν ἐντύπωση μεγάλων ἀλλά φτωχῶν χωριῶν. Ὁ αὐτοκράτορας (τοῦ Βυζαντίου) εἶχε στείλει ὡς συνοδούς της πριγκίπισσας μερικούς Ἕλληνες σοφούς, οἱ ὁποῖοι γιά πρώτη φορά δίδαξαν τά ἑλληνικά γράμματα στους ἀμαθείς Γερμανούς καί τούς ἄλλους ὑπηκόους τοῦ Ὄθωνα. Ὅταν δέ οἱ κάτοικοι της Δύσεως μπόρεσαν νά μελετήσουν τους ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς, ἄρχισαν νά παρουσιάζουν μικρή στήν ἀρχή καί μεγαλύτερη ἀργότερα πνευματική πρόοδο. ...................................... Ἡ Γερμανία ἦταν πλέον γι’ αὐτή ἡ πατρίδα, γιά την ὁποία ὄφειλε νά μήν ὑπολογίζει οὔτε κόπους οὔτε χρήματα. Γιά νά πετύχει τό μεγάλο σκοπό της ἡ Θεοφανώ, ἔπρεπε νά ζητάει διαρκῶς τή βοήθεια της πρώτης πατρίδας της, τοῦ Βυζαντίου. Ἀλλά χρειαζόταν καί ἀνθρώπους, πού θά βρίσκονταν ἐκεῖ. Κάλεσε λοιπόν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη σοφούς καί ὀργανωτές τῶν διαφόρων ὑπηρεσιῶν καί τῶν φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων. Τά καλά ἀποτελέσματα τοῦ ἐκπολιτιστικοῦ ἔργου της Θεοφανώς δέν ἄργησαν νά φανοῦν. Οἱ λαοί της Δύσεως καί μαζί μέ αὐτούς ὅλοι οἱ σημερινοί λαοί τοῦ κόσμου, πού ἀργότερα φωτίστηκαν ἀπό τή Δύση, πόση εὐγνωμοσύνη ὀφείλουν στήν Ἑλληνίδα πριγκίπισσα καί βασίλισσα της Γερμανίας, Θεοφανώ! Καί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τιμούμε τό ὄνομα της ἀντάξιας ἀδελφής τοῦ Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, γιατί ὡς πραγματική Χριστιανή και Ἑλληνίδα ὑπήρξε μία μεγάλη εὐεργέτης της ἀνθρωπότητας. Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ & ΒΑΣΙΛΟΜΗΤΩΡ ΘΕΑΝΩ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ !!

ΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ: ΤΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΟΘΩΝΟΣ Γ΄

Το 1994 η κρατική Βιβλιοθήκη της Βαυαρίας απέκτησε σε δημοπρασία ένα σπάνιο χειρόγραφο του 10ου αιώνος, το “Βασιλικό Προσευχητάριο του Όθωνος Γ΄”.

Ο Όθων Γ΄, γυιός του Όθωνος Β΄ και της πριγκηπίσσης του Βυζαντίου Θεοφανούς, χρίσθηκε Γερμανός Βασιλεύς σε ηλικία 3 ετών, τα Χριστούγεννα του 983. Αμέσως μετά την χρίση του στο Aachen της Γερμανίας έφθασε η είδηση του θανάτου του πατέρα του, Όθωνος Β΄, από τη Ρώμη, όπου βρισκόταν σε εκστρατεία εναντίον Ιταλών επαναστατών.

Για να μή χαθή η διαδοχή και να μην αναρριχηθή στον θρόνο ο Heinrich, ο δούκας της Βαυαρίας και Καρεντίας, ο ξάδελφος του Όθωνος Β΄, ανέλαβε η Θεοφανώ την διακυβέρνηση του υπολείμματος της πάλαι ποτέ ενδόξου ”Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Γερμανικού Έθνους” του Καρλομάγνου, στη θέση του κοιμηθέντος συζύγου της και του ακόμα ανηλίκου γυιού της, τον οποίον όμως προετοίμασε συστηματικά για τη διαδοχή του θρόνου, εξασφαλίζοντάς του μια για τα τότε δεδομένα – ιδιαίτερα στη Δύση – εξαιρετική μόρφωση και εμπνέοντάς του φόβο Θεού και βαθειά ευλάβεια.

Με αυτόν τον “εξοπλισμό” ο Όθων Γ΄, σε ηλικία μόλις 12 ετών, μετά τον θάνατο της μητέρας του, κυβέρνησε την αυτοκρατορία για μια δεκαετία, μέχρι τον πρώιμο θάνατό του το 1002, σε ηλικία 21 ετών.

Ένα από τα σπουδαία βοηθήματα που έδωσε η Θεοφανώ στον γιό της μεταξύ του 983 και του 990 είναι το μοναδικό γνωστό βασιλικό Προσευχητάριο, με ψαλμούς και προσευχές, τις οποίες επέλεξε ή και συνέγραψε η ίδια η Θεοφανώ μαζί με τον Πνευματικό της, τον τότε επικεφαλής της Εκκλησίας της Γερμανίας, τον Αρχιεπίσκοπο του Mainz, Willigis. Το Προσευχητάριο αυτό είναι γραμμένο σε μοσχαρίσια περγαμηνή με χρυσό μελάνι σε πορφυρό φόντο. Θα παραθέσουμε εδώ την ειδικά για τον νεαρό βασιλιά γραμμένη πρωινή προσευχή, η οποία αναγράφεται στο φύλο 35 του προσευχηταρίου (βλ. φωτογραφία) σε μετάφραση από το Λατινικό πρωτότυπο: «Προσευχήσου· Το πρωί, όταν σηκώνομαι, κατεύθυνε το βλέμμα Σου σε μένα, Κύριε, και κυβέρνησε όλες τις πράξεις μου και τα λόγια και τις σκέψεις μου, για να περάσω όλην την ημέρα σύμφωνα με το θέλημά Σου. Δός μου, Κύριε, εν τω φόβω Σου μετάνοια καρδίας, ταπεινότητα φρονήματος, καθαρότητα συνειδήσεως, για να περιφρονώ τα γήϊνα, για να ατενίζω τα ουράνια, για να μισώ την αμαρτία και να αγαπώ την δικαιοσύνη. Αφαίρεσε από εμένα, Κύριε, λαιμαργία, σφοδρή επιθυμία σαρκικών ορμών, φιλοχρηματία, καταστροφική δύναμη της οργής, λύπη του νύν αιώνος, ακηδία νοός και κενή και μάταια ευδαιμονία». 

Συνέχεια του άνω άρθρου στο vatopaidi
==================================================================

Για το ίδιο θέμα παραθέτω απόσπασμα από asimpiestos

Τον καιρό που βασίλευε ο Αυτοκράτωρ Νικηφόρος Φωκάς (963 – 969), ο οποίος μη ξεχνάμε ελευθέρωσε την Κρήτη από τους Άραβες (και είχε το προσωνύμιο «pallida mors saracenorum», δηλαδή «ο χλωμός θάνατος των Σαρακηνών»), ήρθε στην Κωνσταντινούπολη απεσταλμένος από τον Γερμανό ηγεμόνα της εποχής Όθωνα (otto der grosse 962- 973) ένας επίσκοπος για να ζητήσει από τον Αυτοκράτορα την Βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ για σύζυγο του γιού του, Όθωνος Β’.

Πολύ ωραία παραθέτει τα γεγονότα ο Γάλλος ιστορικός Γουσταύος Σλουμπερζέ:
«Ήρθε λοιπόν ο απεσταλμένος στην Κωνσταντινούπολη, είδε τον Αυτοκράτορα και του είπε: «Ο Αυτοκράτωρ της Γερμανίας Όθων, θέλει την πριγκίπισσα Θεοφανώ για σύζυγο του γιού του…».

Ο Νικηφόρος Φωκάς τον διέκοψε στα λατινικά: «incredible audito», δηλαδή απίστευτο που το ακούω.. Και μετά συνέχισε στα ελληνικά. «Αυτοκράτωρ είμαι μόνο εγώ. Ο Όθων είναι αρχηγός βαρβάρων…» Και έριξε στη φυλακή τον επίσκοπο.

Μετά από καιρό, ο διάδοχος του Νικηφόρου, ο Ιωάννης Τσιμισκής για πολιτικούς λόγους συνήνεσε στο γάμο… (τη Θεοφανώ) συνόδευσαν στη Γερμανία πλήθος Ελλήνων επιστημόνων, τεχνικών πχ. Υποδηματοποιοί, ράπτες, χρυσοχόοι, οικοδόμοι, ζωγράφοι, νομικοί, γιατροί κ.τ.λ..

Δηλαδή η τεχνολογία και ο πολιτισμός της εποχής, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στα ανάκτορα που έκτισε στη Θεοφανώ (δημιουργός του ονομαζόμενου «Γοτθικού ρυθμού», που είναι βυζαντινός περισσότερο μυτερός, για να γλυστρούν τα χιόνια) και τους οποίους παρακολουθούσαν και εδιδάσκοντο οι Γερμανοί.

Η Θεοφανώ, ωραιοτάτη και πολύ μορφωμένη, διαπαιδαγώγησε το γιό της Όθωνα Γ’ τόσο ώστε απεκλήθη «θαύμα του κόσμου» (mirabilia mundi)..................
............................

Στή νέα πατρίδα της ὄχι μόνο Πανεπιστήμιο ἀνάλογο πρός τό περίφημο Πανδιδακτήριο τᾹς Κωνσταντινουπόλεως δεν ὑπήρχε, ἀλλά ἦταν σπάνιο φαινόμενο να συναντήσει κανείς ἄνθρωπο μορφωμένο.

Ἐλάχιστοι ἀνώτεροι κληρικοί ἤξεραν ἀνάγνωση καί γραφή, οἱ δέ εὐγενείς ζοῦσαν σε ἐρημικούς πύργους καί ἀ σχολοῦνταν μόνο μέ τίς πολεμικές ἀσκήσεις καί τό κυνήγι.

Καί οἱ πόλεις σέ ἕναν κάτοικο της Κωνσταντινουπόλεως ἔδιναν τήν ἐντύπωση μεγάλων ἀλλά φτωχῶν χωριῶν.

Ὁ αὐτοκράτορας (τοῦ Βυζαντίου) εἶχε στείλει ὡς συνοδούς της πριγκίπισσας μερικούς Ἕλληνες σοφούς, οἱ ὁποῖοι γιά πρώτη φορά δίδαξαν τά ἑλληνικά γράμματα στους ἀμαθείς Γερμανούς καί τούς ἄλλους ὑπηκόους τοῦ Ὄθωνα.

 

Ὅταν δέ οἱ κάτοικοι της Δύσεως μπόρεσαν νά μελετήσουν τους ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς, ἄρχισαν νά παρουσιάζουν μικρή στήν ἀρχή καί μεγαλύτερη ἀργότερα πνευματική πρόοδο. ......................................

 

Ἡ Γερμανία ἦταν πλέον γι’ αὐτή ἡ πατρίδα, γιά την ὁποία ὄφειλε νά μήν ὑπολογίζει οὔτε κόπους οὔτε χρήματα.

Γιά νά πετύχει τό μεγάλο σκοπό της ἡ Θεοφανώ, ἔπρεπε νά ζητάει διαρκῶς τή βοήθεια της πρώτης πατρίδας της, τοῦ Βυζαντίου.

Ἀλλά χρειαζόταν καί ἀνθρώπους, πού θά βρίσκονταν ἐκεῖ. Κάλεσε λοιπόν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη σοφούς καί ὀργανωτές τῶν διαφόρων ὑπηρεσιῶν καί τῶν φιλανθρωπικῶν ἱδρυμάτων.

Τά καλά ἀποτελέσματα τοῦ ἐκπολιτιστικοῦ ἔργου της Θεοφανώς δέν ἄργησαν νά φανοῦν.

Οἱ λαοί της Δύσεως καί μαζί μέ αὐτούς ὅλοι οἱ σημερινοί λαοί τοῦ κόσμου, πού ἀργότερα φωτίστηκαν ἀπό τή Δύση, πόση εὐγνωμοσύνη ὀφείλουν στήν Ἑλληνίδα πριγκίπισσα καί  βασίλισσα της Γερμανίας, Θεοφανώ!

Καί ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τιμούμε τό ὄνομα της ἀντάξιας ἀδελφής τοῦ Βασιλείου Βουλγαροκτόνου, γιατί ὡς πραγματική Χριστιανή και Ἑλληνίδα ὑπήρξε μία μεγάλη εὐεργέτης της ἀνθρωπότητας.